Kinderen
alle pijlers
Liever niet spelen met dat vriendje.. verbieden??
zondag 9 november 2008 om 21:01
Ik heb een zoontje van 5 en hij heeft een vriendje uit de buurt waarvan fachatman en ik eigenlijk liever niet hebben dat hij ermee speelt.
Waarom? Ten eerste hij is zijn vriendje al 8 jaar en speelt eigenlijk alleen met kinderen die kleiner dan hem zijn, wat daar kan hij mooi de baas over spelen / beinvloeden.
Hij speelt met messen, heeft zijn eigen zakmes (en ik wil absoluut niet dat mijn zoontje met messen speelt), gaat bij de sloot spelen en probeert mijn zoontje daarin te betrekken. Hij fietst het hele dorp door en probeert mijn zoontje over te halen met hem mee te gaan. Hij haalt allerlei grote-jongens-kattekwaad uit waar ik mijn zoontje eigenlijk te klein voor vind. Hij probeert mijn zoontje zo te bespelen dat hij een deel van zijn pokemonkaarten aan hem geeft, etc. etc.
Zelf zoekt mijn zoontje hem eigenlijk nooit op, maar hij staat hier regelmatig voor de deur of mijn zoontje buiten komt spelen.
Zoontje noemt hem zijn vriend, maar wij vinden dat hij eigenlijk alleen maar gebruik maakt van mijn zoontjes naïviteit .
Nu willen wij aan de ene kant hem niet verbieden om met iemand om te gaan, wij vinden dat hij zelf zijn vriendjes uit moet kunnen kiezen. Wij proberen hem wel te ontmoedigen om met hem om te gaan (hij is te oud voor je, etc.), maar dat heeft weinig effect.
Als hij voor de deur staat om te komen spelen zeggen we regelmatig nee, staat er 10 minuten later een ander vriendje voor de deur mag die wel binnen komen spelen. Is natuurlijk ook niet echt duidelijk.
Als hij zelf aan het buiten spelen is, voetballen ofzo, heb ik er geen problemen mee als dat jongetje ook meedoet. Ik heb hem alleen liever niet alleen met mijn zoontje.
Wat vinden jullie hier nu van? Zouden jullie hem verbieden om met hem om te gaan? Zo ja, waarom en hoe vertel je dat hem en hoe vertel je dat aan het vriendje? Of vinden jullie het onzin en zouden jullie dit zeker niet verbieden en waarom niet?
Of hebben jullie er een heel ander idee over?
We moeten hier iets mee, maar zijn er niet helemaal over uit wat nou precies, graag advies, tips en ervaringen dus!
Waarom? Ten eerste hij is zijn vriendje al 8 jaar en speelt eigenlijk alleen met kinderen die kleiner dan hem zijn, wat daar kan hij mooi de baas over spelen / beinvloeden.
Hij speelt met messen, heeft zijn eigen zakmes (en ik wil absoluut niet dat mijn zoontje met messen speelt), gaat bij de sloot spelen en probeert mijn zoontje daarin te betrekken. Hij fietst het hele dorp door en probeert mijn zoontje over te halen met hem mee te gaan. Hij haalt allerlei grote-jongens-kattekwaad uit waar ik mijn zoontje eigenlijk te klein voor vind. Hij probeert mijn zoontje zo te bespelen dat hij een deel van zijn pokemonkaarten aan hem geeft, etc. etc.
Zelf zoekt mijn zoontje hem eigenlijk nooit op, maar hij staat hier regelmatig voor de deur of mijn zoontje buiten komt spelen.
Zoontje noemt hem zijn vriend, maar wij vinden dat hij eigenlijk alleen maar gebruik maakt van mijn zoontjes naïviteit .
Nu willen wij aan de ene kant hem niet verbieden om met iemand om te gaan, wij vinden dat hij zelf zijn vriendjes uit moet kunnen kiezen. Wij proberen hem wel te ontmoedigen om met hem om te gaan (hij is te oud voor je, etc.), maar dat heeft weinig effect.
Als hij voor de deur staat om te komen spelen zeggen we regelmatig nee, staat er 10 minuten later een ander vriendje voor de deur mag die wel binnen komen spelen. Is natuurlijk ook niet echt duidelijk.
Als hij zelf aan het buiten spelen is, voetballen ofzo, heb ik er geen problemen mee als dat jongetje ook meedoet. Ik heb hem alleen liever niet alleen met mijn zoontje.
Wat vinden jullie hier nu van? Zouden jullie hem verbieden om met hem om te gaan? Zo ja, waarom en hoe vertel je dat hem en hoe vertel je dat aan het vriendje? Of vinden jullie het onzin en zouden jullie dit zeker niet verbieden en waarom niet?
Of hebben jullie er een heel ander idee over?
We moeten hier iets mee, maar zijn er niet helemaal over uit wat nou precies, graag advies, tips en ervaringen dus!
maandag 10 november 2008 om 00:33
Ik begrijp wat je bedoeld met dat vriendje. Ik heb hetzelfde met mijn zoon van bijna 10. Die zit sinds kort op speciaal onderwijs en in zijn klas zit een jongetje uit deze wijk. De enige ook nog eens. Elke dag staat hij voor de duer om samen naar school te fietsen, ze fietsen samen terug en sinds een paar weken spelen ze ook bijna dagelijks samen buiten. Buiten ja, want ik heb niet zo'n lekker gevoel bij het jongetje. Zijn vader heeft in de gevangenis gezeten, hij loopt tot 's avonds laat op straat en ook de meester van mijn zoontje heeft me tijdens het huisbezoek in oktober duidelijk gemaakt dat het jochie S. geen geschikt vriendje is voor mijn kind.
Hij manipuleert ook erg, is regelmatig aggressief en mijn zoon te goed gelovig. S loopt ook op messen op zak en heeft op school al 2x iets in de fik gezet... Hij heeft ook enorme grootspraak en mijn zoon gelooft alles.
Maar toch, de weken dat ze nu samen spelen is hij eigenlijk best aardig en er is nog niks raars gebeurd al hou ik m'n hart wel vast.
Nu is mijn zoon volgende maand jarig en geeft dan uiteraard een kinderfeestje. En hij wil dat S ook komt... De meester raadde dat af en denk niet dat hij dat zomaar doet. Mijn zoon speelt normaal ook meer met de rustige kinderen, dat is waar.
Ik twijfel dus nog of S ook op het feestje kot of niet. Zelf is S ook bijna jarig (deze maand wordt hij 10) en ben benieuwd of hij zelf een feestje geeft, hihi, denk het niet.
Aan de andere kant speelt mijn zoon ook vaak met jongere kinderen. Niet altijd omdat hij er zoveel zin in heeft maar gewoon omdat kinderen naar hem toekomen. Jochies van 6 a 7 zijn helemaal gecharmeerd van hem op de een of andere manier maar hij doet geen rare dingen, dat weet ik 100% zeker, hij heeft geen vuur of messen bij zich en mag ook de wijk niet uit (onze wijk is in aanbouw dus nog erg klein), ook niet bij de sloten komen al heeft hij zijn diploma's.
Van de zomer zaten er soms wel 15 kinderen in mijn tuin, op de trampoline, in de zandbak en in het zwembad, ook kinderen van 6.
Mijn zoon speelt ook gewoon met leeftijdgenootjes overigens.
Mijn dochter speelt ook regelmatig met jongere kindjes. Haar beste vriendinnetje is bijna 5, mijn dochter bijna 7... Maar ze speelt ook evengoed met kinderen van 7 of 8, het is maar net wie er in de speeltuin rondloopt en zin heeft om met haar te spelen.
Hij manipuleert ook erg, is regelmatig aggressief en mijn zoon te goed gelovig. S loopt ook op messen op zak en heeft op school al 2x iets in de fik gezet... Hij heeft ook enorme grootspraak en mijn zoon gelooft alles.
Maar toch, de weken dat ze nu samen spelen is hij eigenlijk best aardig en er is nog niks raars gebeurd al hou ik m'n hart wel vast.
Nu is mijn zoon volgende maand jarig en geeft dan uiteraard een kinderfeestje. En hij wil dat S ook komt... De meester raadde dat af en denk niet dat hij dat zomaar doet. Mijn zoon speelt normaal ook meer met de rustige kinderen, dat is waar.
Ik twijfel dus nog of S ook op het feestje kot of niet. Zelf is S ook bijna jarig (deze maand wordt hij 10) en ben benieuwd of hij zelf een feestje geeft, hihi, denk het niet.
Aan de andere kant speelt mijn zoon ook vaak met jongere kinderen. Niet altijd omdat hij er zoveel zin in heeft maar gewoon omdat kinderen naar hem toekomen. Jochies van 6 a 7 zijn helemaal gecharmeerd van hem op de een of andere manier maar hij doet geen rare dingen, dat weet ik 100% zeker, hij heeft geen vuur of messen bij zich en mag ook de wijk niet uit (onze wijk is in aanbouw dus nog erg klein), ook niet bij de sloten komen al heeft hij zijn diploma's.
Van de zomer zaten er soms wel 15 kinderen in mijn tuin, op de trampoline, in de zandbak en in het zwembad, ook kinderen van 6.
Mijn zoon speelt ook gewoon met leeftijdgenootjes overigens.
Mijn dochter speelt ook regelmatig met jongere kindjes. Haar beste vriendinnetje is bijna 5, mijn dochter bijna 7... Maar ze speelt ook evengoed met kinderen van 7 of 8, het is maar net wie er in de speeltuin rondloopt en zin heeft om met haar te spelen.
maandag 10 november 2008 om 00:40
Yette.
Wat ik me nu bedenk, zo'n kind van 8 met zakmes dat het hele dorp doorfietst heeft wellicht een tekort aan aandacht.
Juist door zo'n kind rechtstreeks aan te spreken helpt.
Ik werk met dit soort kinderen ( ook van die leeftijd) en ze vinden het heerlijk om 1 op 1 gesprekken te hebben over dit soort dingen.
Juist omdat ze zelf niet echt grenzen krijgen opgelegd. En op die leeftijd zijn ze wel gevoelig voor wat een andere ouder zegt. Zeker als je dat op vertrouwelijke en vriendelijke toon doet. Uitleggen wat gevaarlijk is aan een zakmes en aan water en wat de gevolgen zijn wanneer je iets zomaar afgeeft etc.
Zo'n gesprek vinden ze vaak erg fijn, zeker als ze zelf ook gehoord worden. Dus niet gewoon strenge toon maar ook ruimte laten voor wat ze zelf daarvan vinden.
Wat ik me nu bedenk, zo'n kind van 8 met zakmes dat het hele dorp doorfietst heeft wellicht een tekort aan aandacht.
Juist door zo'n kind rechtstreeks aan te spreken helpt.
Ik werk met dit soort kinderen ( ook van die leeftijd) en ze vinden het heerlijk om 1 op 1 gesprekken te hebben over dit soort dingen.
Juist omdat ze zelf niet echt grenzen krijgen opgelegd. En op die leeftijd zijn ze wel gevoelig voor wat een andere ouder zegt. Zeker als je dat op vertrouwelijke en vriendelijke toon doet. Uitleggen wat gevaarlijk is aan een zakmes en aan water en wat de gevolgen zijn wanneer je iets zomaar afgeeft etc.
Zo'n gesprek vinden ze vaak erg fijn, zeker als ze zelf ook gehoord worden. Dus niet gewoon strenge toon maar ook ruimte laten voor wat ze zelf daarvan vinden.
maandag 10 november 2008 om 00:52
Flevo mama, ik zou zo'n kind wel uitnodigen als het om een vriendje van mijn kind zou gaan.
Je bent er dan zelf bij en je kunt juist op zo'n moment meteen inspringen en rechtstreeks aanspreken en een gesprek aangaan.
Ik vind het altijd pijnlijk wanneer een kind niet vaak wordt uitgenodigd op feestjes. En juist op feestjes kan er weinig gebeuren want ouders aanwezig. Als het in later stadium echt de verkeerde kant uitgaat kun je altijd nog iets doen.
Het is toch erg dat een meester van een kind van een jaar of 9, 10 zegt dat je hem beter niet kunt uitnodigen? Voor mij een reden om dat juist wel te doen. Het zijn nog kinderen.
Als ze 15 zijn en altijd negatief benaderd en genegeerd zijn is er veel minder meer aan te doen, helaas.
Ik ben trouwens vanochtend naar de bios geweest met zoon van 9 (autistisch) en nog 6 kinderen waarvan 4 met een bepaalde diagnose en wat apart gedrag. En het is ontzettend leuk geweest. Mijn ervaring; als ouder niet aan de zijlijn blijven staan maar gewoon lekker er tussenin, gesprekken aangaan met de kids en grapjes maken.
Je bent er dan zelf bij en je kunt juist op zo'n moment meteen inspringen en rechtstreeks aanspreken en een gesprek aangaan.
Ik vind het altijd pijnlijk wanneer een kind niet vaak wordt uitgenodigd op feestjes. En juist op feestjes kan er weinig gebeuren want ouders aanwezig. Als het in later stadium echt de verkeerde kant uitgaat kun je altijd nog iets doen.
Het is toch erg dat een meester van een kind van een jaar of 9, 10 zegt dat je hem beter niet kunt uitnodigen? Voor mij een reden om dat juist wel te doen. Het zijn nog kinderen.
Als ze 15 zijn en altijd negatief benaderd en genegeerd zijn is er veel minder meer aan te doen, helaas.
Ik ben trouwens vanochtend naar de bios geweest met zoon van 9 (autistisch) en nog 6 kinderen waarvan 4 met een bepaalde diagnose en wat apart gedrag. En het is ontzettend leuk geweest. Mijn ervaring; als ouder niet aan de zijlijn blijven staan maar gewoon lekker er tussenin, gesprekken aangaan met de kids en grapjes maken.
maandag 10 november 2008 om 01:07
Heb toevallig hetzelfde probleem. Ons zoontje net 7, vriendje is 9. Vriendje mag hier spelen, maar ik houdt toezicht en sta op scherp. Laat ook geregeld merken dat wij dit hier bij ons thuis dus ANDERS doen! Het is ontzettend lastig en kost veel energie, maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om hem te verbieden hier te spelen. Ik laat ons zoontje echter NOOIT daar spelen.
Maar als je het echt te gevaarlijk gaat vinden zou ik het wel verbieden om ze samen te laten spelen. Voor de veiligheid.
Maar als je het echt te gevaarlijk gaat vinden zou ik het wel verbieden om ze samen te laten spelen. Voor de veiligheid.
maandag 10 november 2008 om 12:16
quote:lonbonton schreef op 10 november 2008 @ 00:40:
Yette.
Wat ik me nu bedenk, zo'n kind van 8 met zakmes dat het hele dorp doorfietst heeft wellicht een tekort aan aandacht.
Juist door zo'n kind rechtstreeks aan te spreken helpt.
Ik werk met dit soort kinderen ( ook van die leeftijd) en ze vinden het heerlijk om 1 op 1 gesprekken te hebben over dit soort dingen.
Juist omdat ze zelf niet echt grenzen krijgen opgelegd. En op die leeftijd zijn ze wel gevoelig voor wat een andere ouder zegt. Zeker als je dat op vertrouwelijke en vriendelijke toon doet. Uitleggen wat gevaarlijk is aan een zakmes en aan water en wat de gevolgen zijn wanneer je iets zomaar afgeeft etc.
Zo'n gesprek vinden ze vaak erg fijn, zeker als ze zelf ook gehoord worden. Dus niet gewoon strenge toon maar ook ruimte laten voor wat ze zelf daarvan vinden.
Hier ben ik het helemaal mee eens.
Het ligt vaak niet aan het kind, maar aan de ouders. Het kind kan er niets aan doen dat vader in de gevangenis heeft gezeten en dat het van huis uit geen normen en waarden mee krijgt die voldoen aan deze samenleving. Maar een kind kan deze ook van anderen wel leren. Positieve aandacht doet deze kinderen vaak goed, maar krijgen ze door hun gedrag vaak niet.
Ik heb zelf (nog) geen kinderen, maar werk met licht verstandelijk beperkte kinderen en jongeren met gedragsproblemen en kijk er waarschijnlijk heel anders tegen aan dan wanneer het om je eigen kind gaat die met "zo'n" jongetje omgaat.
Yette.
Wat ik me nu bedenk, zo'n kind van 8 met zakmes dat het hele dorp doorfietst heeft wellicht een tekort aan aandacht.
Juist door zo'n kind rechtstreeks aan te spreken helpt.
Ik werk met dit soort kinderen ( ook van die leeftijd) en ze vinden het heerlijk om 1 op 1 gesprekken te hebben over dit soort dingen.
Juist omdat ze zelf niet echt grenzen krijgen opgelegd. En op die leeftijd zijn ze wel gevoelig voor wat een andere ouder zegt. Zeker als je dat op vertrouwelijke en vriendelijke toon doet. Uitleggen wat gevaarlijk is aan een zakmes en aan water en wat de gevolgen zijn wanneer je iets zomaar afgeeft etc.
Zo'n gesprek vinden ze vaak erg fijn, zeker als ze zelf ook gehoord worden. Dus niet gewoon strenge toon maar ook ruimte laten voor wat ze zelf daarvan vinden.
Hier ben ik het helemaal mee eens.
Het ligt vaak niet aan het kind, maar aan de ouders. Het kind kan er niets aan doen dat vader in de gevangenis heeft gezeten en dat het van huis uit geen normen en waarden mee krijgt die voldoen aan deze samenleving. Maar een kind kan deze ook van anderen wel leren. Positieve aandacht doet deze kinderen vaak goed, maar krijgen ze door hun gedrag vaak niet.
Ik heb zelf (nog) geen kinderen, maar werk met licht verstandelijk beperkte kinderen en jongeren met gedragsproblemen en kijk er waarschijnlijk heel anders tegen aan dan wanneer het om je eigen kind gaat die met "zo'n" jongetje omgaat.
maandag 10 november 2008 om 12:17
Mijn oudste (11) heeft een handicap waardoor hij soms onvoorspelbaar vervelend gedrag vertoont. Inmiddels is hij rustiger, maar hij is jarenlang op geen enkel feestje gevraagd, terwijl hij wel vriendjes en speelafspraken had. De moeder van zijn hartsvriend legde me uit dat ze hem er niet bij wilde hebben omdat hij op het laatste feestje van haar zoon zo druk was geworden - wat ze notabene zelf in de hand had gewerkt door te denken dat hij voor die ene keer wel volgestopt kon worden met cola en snoep. Ik vond het een onbegrijpelijke, onsympathieke beslissing en bovendien helemaal niet leuk voor het vriendje en mijn zoon.
Onze kinderen bepalen gewoon zelf wie er komen, met een maximum van 6 kinderen. Ook het jongetje waarbij mijn zoon zelfs na een gesprek met diens moeder nog steeds gta (een extreem agressief computerspel voor meerderjarigen) mocht spelen, is gewoon welkom. Mijn zoon gaat alleen niet meer daarheen. Ik kies ervoor altijd samen met de kinderen iets te doen, of we nou thuisblijven of ergens naartoe gaan, een vast onderdeel van de feestjes is dus mijn volle aandacht. Nog nooit een mislukt feest gehad. Van mijn kinderen weet ik dat ze feestjes waarbij ze worden losgelaten in een (binnen)speeltuin niet echt leuk vinden en dat er op dat soort feestjes ook vaker ruzie is, soms onderling, maar meestal met andere groepjes.
Toen mijn oudste een moeilijke periode had, heb ik trouwens wel een paar keer voorgesteld dat hij naar iets duurders mocht als hij minder dan zes kinderen vroeg. Zo zijn we bijvoorbeeld een keer met twee vriendjes naar Ouwehands geweest. Lekker relaxed en maar liefst een hele dag op pad. Dat was een groot succes.
Onze kinderen bepalen gewoon zelf wie er komen, met een maximum van 6 kinderen. Ook het jongetje waarbij mijn zoon zelfs na een gesprek met diens moeder nog steeds gta (een extreem agressief computerspel voor meerderjarigen) mocht spelen, is gewoon welkom. Mijn zoon gaat alleen niet meer daarheen. Ik kies ervoor altijd samen met de kinderen iets te doen, of we nou thuisblijven of ergens naartoe gaan, een vast onderdeel van de feestjes is dus mijn volle aandacht. Nog nooit een mislukt feest gehad. Van mijn kinderen weet ik dat ze feestjes waarbij ze worden losgelaten in een (binnen)speeltuin niet echt leuk vinden en dat er op dat soort feestjes ook vaker ruzie is, soms onderling, maar meestal met andere groepjes.
Toen mijn oudste een moeilijke periode had, heb ik trouwens wel een paar keer voorgesteld dat hij naar iets duurders mocht als hij minder dan zes kinderen vroeg. Zo zijn we bijvoorbeeld een keer met twee vriendjes naar Ouwehands geweest. Lekker relaxed en maar liefst een hele dag op pad. Dat was een groot succes.
maandag 10 november 2008 om 16:14
Waarom is het ingewikkeld om dat oudere jongetje in gewone mensentaal uit te leggen dat je hem te oud vindt voor jouw zoon? Je kunt hem toch uitleggen dat hij nu eenmaal andere dingen mag en kan dan een 5 jarig kind en dat je om die reden af en toe binnenspelen misscien wel toestaat. Maar dat samen buitenspelen er niet meer inzit en dat hij een vriendje van eigen leeftijd moet zoeken waar hij veel meer mee kan en mag. En aan je zoontje het omgekeerde verhaal. Dat hij nog te jong is en dat vriendjes van eigen leeftijd leuker zijn en dat samen binnen spelen misschien nog wel eens mag, maar niet samen buitenspelen (tenzij voetballen in een groep).
maandag 10 november 2008 om 22:12
Wat fijn zoveel reacties!
Gelukkig heeft mijn zoontje ook heel veel vriendjes van zijn eigen leeftijd, helaas wonen die niet in de buurt. In de buurt heeft hij alleen een vriendinnetje van zijn leeftijd en een vriendje die er maar af en toe is (gescheiden ouders). Voor de rest wonen er eigenlijk geen kinderen van zijn leeftijd in de buurt. Zou dit wel het geval zijn, dan denk ik dat hij het zelf idd al snel bekeken zou hebben met zijn oudere vriendje. Wat ik al eerder zei, tis bij gebrek aan beter.
Heb het vriendje idd al verteld dat ik niet wil dat mijn zoontje met messen speelt / bij het water /door het dorp fietsen / etc.
Het oudere vriendje speelt met zijn mes idd door het villen van takken. Vind ik op zich niet erg, maar ik vind dat een jongen van die leeftijd niet met een mes op zak moet lopen. Villen van takken oke, maar wel als ik erbij ben!
Ik denk dat ik een gesprek aanga met mijn zoontje en zijn vriendje (zoontje apart en met zijn vriendje samen) om ze heel duidelijk uit te leggen wat ik wel en wat ik niet goed vind. Houden ze zich daar niet aan, dan is het over met het met elkaar spelen. Vind vriendje dit niet goed, dan zoekt hij maar een vriendje om mee te spelen. Heb er zelf gewoon wat moeite mee om hem direct te verbieden om met hem om te gaan, heb idd liever dat hij zelf inziet dat het geen leuk vriendje voor hem is, maar als het na de gesprekken toch nodig is, ga ik het wel doen. (vind eten/drinken/slapen/ tvkijken/etc. toch iets anders als je het over dingen verbieden hebt, vriendjes zelf uitkiezen hoort bij het opgroeien)
Probleem van een feestje heb ik gelukkig niet. Zoontje is volgende maand jarig, maar vriendje staat niet op zijn lijstje van uit te nodigen vriendjes.
Over dat gebrek aan aandacht. Daar zit wel een kern van waarheid in. Zijn moeder is langdurig ziek en daardoor wordt hij veel de straat op gestuurd. Ik zie hem altijd alleen naar school fietsen en met vriendjes van zijn eigen leeftijd zie ik hem ook zelden. Ik heb ook eens na een incident een jaar geleden een lang gesprek met hem gehad en ben toen ook bij zijn ouders lang geweest. Hij krijgt idd weinig grenzen van zijn ouders en hij heeft daar wel moeite mee.
Ik ben jaren kinderwerker geweest en herken veel van zijn gedrag, heb zelf ook geen problemen om met hem om te gaan. Ik voel me echter niet geroepen om veel energie te steken om hem op het rechte pad te houden, in ieder geval niet als dit ten koste van mijn zoontje gaat.
(en ja bij je eigen kinderen werkt het toch allemaal net even anders dan op je werk).
Gelukkig heeft mijn zoontje ook heel veel vriendjes van zijn eigen leeftijd, helaas wonen die niet in de buurt. In de buurt heeft hij alleen een vriendinnetje van zijn leeftijd en een vriendje die er maar af en toe is (gescheiden ouders). Voor de rest wonen er eigenlijk geen kinderen van zijn leeftijd in de buurt. Zou dit wel het geval zijn, dan denk ik dat hij het zelf idd al snel bekeken zou hebben met zijn oudere vriendje. Wat ik al eerder zei, tis bij gebrek aan beter.
Heb het vriendje idd al verteld dat ik niet wil dat mijn zoontje met messen speelt / bij het water /door het dorp fietsen / etc.
Het oudere vriendje speelt met zijn mes idd door het villen van takken. Vind ik op zich niet erg, maar ik vind dat een jongen van die leeftijd niet met een mes op zak moet lopen. Villen van takken oke, maar wel als ik erbij ben!
Ik denk dat ik een gesprek aanga met mijn zoontje en zijn vriendje (zoontje apart en met zijn vriendje samen) om ze heel duidelijk uit te leggen wat ik wel en wat ik niet goed vind. Houden ze zich daar niet aan, dan is het over met het met elkaar spelen. Vind vriendje dit niet goed, dan zoekt hij maar een vriendje om mee te spelen. Heb er zelf gewoon wat moeite mee om hem direct te verbieden om met hem om te gaan, heb idd liever dat hij zelf inziet dat het geen leuk vriendje voor hem is, maar als het na de gesprekken toch nodig is, ga ik het wel doen. (vind eten/drinken/slapen/ tvkijken/etc. toch iets anders als je het over dingen verbieden hebt, vriendjes zelf uitkiezen hoort bij het opgroeien)
Probleem van een feestje heb ik gelukkig niet. Zoontje is volgende maand jarig, maar vriendje staat niet op zijn lijstje van uit te nodigen vriendjes.
Over dat gebrek aan aandacht. Daar zit wel een kern van waarheid in. Zijn moeder is langdurig ziek en daardoor wordt hij veel de straat op gestuurd. Ik zie hem altijd alleen naar school fietsen en met vriendjes van zijn eigen leeftijd zie ik hem ook zelden. Ik heb ook eens na een incident een jaar geleden een lang gesprek met hem gehad en ben toen ook bij zijn ouders lang geweest. Hij krijgt idd weinig grenzen van zijn ouders en hij heeft daar wel moeite mee.
Ik ben jaren kinderwerker geweest en herken veel van zijn gedrag, heb zelf ook geen problemen om met hem om te gaan. Ik voel me echter niet geroepen om veel energie te steken om hem op het rechte pad te houden, in ieder geval niet als dit ten koste van mijn zoontje gaat.
(en ja bij je eigen kinderen werkt het toch allemaal net even anders dan op je werk).
maandag 10 november 2008 om 22:17
quote:fachat schreef op 10 november 2008 @ 22:12:
Heb er zelf gewoon wat moeite mee om hem direct te verbieden om met hem om te gaan, heb idd liever dat hij zelf inziet dat het geen leuk vriendje voor hem is, maar als het na de gesprekken toch nodig is, ga ik het wel doen. (vind eten/drinken/slapen/ tvkijken/etc. toch iets anders als je het over dingen verbieden hebt, vriendjes zelf uitkiezen hoort bij het opgroeien)Dat ben ik maar tot op zekere hoogte met je eens. Kinderen moeten inderdaad zelf leren om vriendschappen aan te gaan en te ontdekken bij wie zij zich wel en niet prettig voelen. De grens is voor mij echter bereikt wanneer hun eigen veiligheid in gevaar is. En dat is het geval als ik lees dat dat andere jongetje met messen speelt en hem meeneemt naar de sloot. In zo'n geval bepaal ik wat goed is voor het kind en wat niet. Elke vorm van vrijheid kent grenzen, zeker als je vijf jaar oud bent.
Heb er zelf gewoon wat moeite mee om hem direct te verbieden om met hem om te gaan, heb idd liever dat hij zelf inziet dat het geen leuk vriendje voor hem is, maar als het na de gesprekken toch nodig is, ga ik het wel doen. (vind eten/drinken/slapen/ tvkijken/etc. toch iets anders als je het over dingen verbieden hebt, vriendjes zelf uitkiezen hoort bij het opgroeien)Dat ben ik maar tot op zekere hoogte met je eens. Kinderen moeten inderdaad zelf leren om vriendschappen aan te gaan en te ontdekken bij wie zij zich wel en niet prettig voelen. De grens is voor mij echter bereikt wanneer hun eigen veiligheid in gevaar is. En dat is het geval als ik lees dat dat andere jongetje met messen speelt en hem meeneemt naar de sloot. In zo'n geval bepaal ik wat goed is voor het kind en wat niet. Elke vorm van vrijheid kent grenzen, zeker als je vijf jaar oud bent.
maandag 10 november 2008 om 22:22
