Kinderen
alle pijlers
Wij zijn niet zielig
woensdag 5 november 2008 om 13:03
Hallo!!
Sinds februari 2007 zijn wij aan het proberen om zwanger te worden. Helaas tot op heden niet gelukt.
Inmiddels weten een aantal mensen in onze omgeving dat we heel graag kinderen willen en dat we ook onder behandeling zijn van een gynaecoloog. Maar het stoort me dat mensen ons nu als zielig beschouwen. Tuurlijk voel ik me er vaak rot om, maar dat lijkt me logisch.
Afgelopen zaterdag kwam er een collega van mijn man eten samen met zijn vrouw. Zij hebben samen 3 kinderen en ze vertelde schoorvoetend dat hij binnenkort gesteriliseerd gaat worden. Dat ze dat eigenlijk heel erg voor ons vonden om te vertellen omdat het bij ons nog niet gelukt is. Ik snap het niet, echt niet. Waarom zou ik het erg vinden als zij klaar met kinderen krijgen zijn???
Ik kan zo nog legio voorbeelden geven van opmerkingen en dingen die mensen ons niet vertellen omdat ze bang zijn om ons te kwetsen.
Sorry, maar dat moest ik even kwijt
Groetjes Barbabella
Sinds februari 2007 zijn wij aan het proberen om zwanger te worden. Helaas tot op heden niet gelukt.
Inmiddels weten een aantal mensen in onze omgeving dat we heel graag kinderen willen en dat we ook onder behandeling zijn van een gynaecoloog. Maar het stoort me dat mensen ons nu als zielig beschouwen. Tuurlijk voel ik me er vaak rot om, maar dat lijkt me logisch.
Afgelopen zaterdag kwam er een collega van mijn man eten samen met zijn vrouw. Zij hebben samen 3 kinderen en ze vertelde schoorvoetend dat hij binnenkort gesteriliseerd gaat worden. Dat ze dat eigenlijk heel erg voor ons vonden om te vertellen omdat het bij ons nog niet gelukt is. Ik snap het niet, echt niet. Waarom zou ik het erg vinden als zij klaar met kinderen krijgen zijn???
Ik kan zo nog legio voorbeelden geven van opmerkingen en dingen die mensen ons niet vertellen omdat ze bang zijn om ons te kwetsen.
Sorry, maar dat moest ik even kwijt
Groetjes Barbabella
"ik ben het, Barbabelladingdong"
woensdag 5 november 2008 om 19:53
Kan me voorstellen dat je het 4 keer moest lezen. Kreeg het even lastig in woorden vertaald. Maar eigenlijk komt het er gewoon op neer dat begrip misschien juist te confronterend voor je is. Dat jij niet zielig gevonden wilt worden is jouw manier van je 'muurtje bouwen' denk ik... Denk er maar eens goed overna vanavond. Morgen weer een nieuwe dag.
woensdag 5 november 2008 om 19:59
Aruba, je hebt gelijk met je muurtje. Dat muurtje is heel veilig.
Maar toch is het iets wat ik op dit moment samen met mijn man "beleef" en niet de behoefte heb om dit altijd met anderen te bespreken. Het is iets heel privé's en intiems. (behalve hier dan, het is hier ook heel veilig om te bespreken)
Ik ben en blijf dezelfde Barbabella, met of zonder pil.
En ik vind het jammer dat mensen dat nog wel is vergeten.
(misschien een beetje vaag opgeschreven, sorry daarvoor)
Maar toch is het iets wat ik op dit moment samen met mijn man "beleef" en niet de behoefte heb om dit altijd met anderen te bespreken. Het is iets heel privé's en intiems. (behalve hier dan, het is hier ook heel veilig om te bespreken)
Ik ben en blijf dezelfde Barbabella, met of zonder pil.
En ik vind het jammer dat mensen dat nog wel is vergeten.
(misschien een beetje vaag opgeschreven, sorry daarvoor)
"ik ben het, Barbabelladingdong"
woensdag 5 november 2008 om 20:01
Barbabella: ik denk dat Aruba inderdaad een punt heeft. Ik vind het knap dat je even tijd neemt om daar over na te denken.
En ik snap het ook heel erg goed........het verdriet van een zwangerschap die niet komt is heel intens. Dat voelen maakt je kwetsbaar, maar niet zielig. Juist niet zielig...
Het is gewoon supereng Bar.....en het is heel goed dat je niet je hele leven er aan op wil hangen, dat je ook wil blijven kijken naar wat je wel hebt, verder wil, waar je nog meer gelukkig van wordt....
Heel veel succes......x
En ik snap het ook heel erg goed........het verdriet van een zwangerschap die niet komt is heel intens. Dat voelen maakt je kwetsbaar, maar niet zielig. Juist niet zielig...
Het is gewoon supereng Bar.....en het is heel goed dat je niet je hele leven er aan op wil hangen, dat je ook wil blijven kijken naar wat je wel hebt, verder wil, waar je nog meer gelukkig van wordt....
Heel veel succes......x
woensdag 5 november 2008 om 20:05
Weet je, ik voel me ook niet zielig (sommige momenten daargelaten, dan mag ik van mijzelf ook heel zielig zijn)
Ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen, maar soms zie ik mensen naar me kijken en ik voel ze gewoon denken. "ach meis, ik gun het je zo". Dat vind ik super lief, maar ik kan daar niets mee. Ik word daardoor met onze kinderwens geconfronteerd op momenten dat ik daar niet mee bezig wil en kan zijn. En dat vind ik zo moeilijk...
Ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen, maar soms zie ik mensen naar me kijken en ik voel ze gewoon denken. "ach meis, ik gun het je zo". Dat vind ik super lief, maar ik kan daar niets mee. Ik word daardoor met onze kinderwens geconfronteerd op momenten dat ik daar niet mee bezig wil en kan zijn. En dat vind ik zo moeilijk...
"ik ben het, Barbabelladingdong"
woensdag 5 november 2008 om 20:12
quote:Bar_Ba_Bella schreef op 05 november 2008 @ 19:59:
Aruba, je hebt gelijk met je muurtje. Dat muurtje is heel veilig.
Maar toch is het iets wat ik op dit moment samen met mijn man "beleef" en niet de behoefte heb om dit altijd met anderen te bespreken. Het is iets heel privé's en intiems. (behalve hier dan, het is hier ook heel veilig om te bespreken)
Ik ben en blijf dezelfde Barbabella, met of zonder pil.
En ik vind het jammer dat mensen dat nog wel is vergeten.
(misschien een beetje vaag opgeschreven, sorry daarvoor)
Crosspost
Dat muurtje herken ik en de drive om jezelf te blijven ook. Je wil niet dat deze onvervulde wens je leven gaat beinvloeden. Want je hebt er geen invloed op......alles kun je controle op uitoefenen, maar dit niet. Je loopt tegen een probleem aan dat je met de beste wil van de wereld niet zelf kan oplossen.....
Ik ben niet dezelfde Sophy als voordat ik stopte met de pil. Ik ben in 2,5 jaar op heel veel manieren veranderd. Gegroeid, volwassener geworden, heb mezelf verbaasd over wat ik kon, hoe ik dingen deed en ben een hoop tranen armer, een hoop liefde rijker, heb zoveel emoties doorgemaakt......nee ik ben niet meer hetzelfde. Gelukkig op een boel gebieden wel: ik ben niet alleen maar verbitterd, maar nog steeds het grootste gedeelte van de tijd vrolijk en aan het keten met vriendinnen, lol aan het maken met mijn man, genieten van een mooie film, goed glas wijn, heb nog genoeg ruimte voor sores van anderen etcetera.
Wat ik wil zeggen is dat -hoe kut het ook is- dit nu bij je hoort en invloed op je heeft. En dat het invloed mag hebben. Dat het niet meer dan logisch is en dat je er ook niet bang voor hoeft te zijn. Ik ben nog steeds heel leuk hoor
Naja, ik vul wel veel voor je in op deze manier (en vind het gewoon lekker om het over mezelf te hebben ) en niet alles zul je het mee eens zijn, maar wilde graag met je delen hoe ik de afgelopen tijd heb beleefd. Ik herken het gewoon.......hopelijk stelt dit je een beetje gerust. Of niet, maar gelukkig mag je het dan gewoon negeren
Nogmaals succes!
Aruba, je hebt gelijk met je muurtje. Dat muurtje is heel veilig.
Maar toch is het iets wat ik op dit moment samen met mijn man "beleef" en niet de behoefte heb om dit altijd met anderen te bespreken. Het is iets heel privé's en intiems. (behalve hier dan, het is hier ook heel veilig om te bespreken)
Ik ben en blijf dezelfde Barbabella, met of zonder pil.
En ik vind het jammer dat mensen dat nog wel is vergeten.
(misschien een beetje vaag opgeschreven, sorry daarvoor)
Crosspost
Dat muurtje herken ik en de drive om jezelf te blijven ook. Je wil niet dat deze onvervulde wens je leven gaat beinvloeden. Want je hebt er geen invloed op......alles kun je controle op uitoefenen, maar dit niet. Je loopt tegen een probleem aan dat je met de beste wil van de wereld niet zelf kan oplossen.....
Ik ben niet dezelfde Sophy als voordat ik stopte met de pil. Ik ben in 2,5 jaar op heel veel manieren veranderd. Gegroeid, volwassener geworden, heb mezelf verbaasd over wat ik kon, hoe ik dingen deed en ben een hoop tranen armer, een hoop liefde rijker, heb zoveel emoties doorgemaakt......nee ik ben niet meer hetzelfde. Gelukkig op een boel gebieden wel: ik ben niet alleen maar verbitterd, maar nog steeds het grootste gedeelte van de tijd vrolijk en aan het keten met vriendinnen, lol aan het maken met mijn man, genieten van een mooie film, goed glas wijn, heb nog genoeg ruimte voor sores van anderen etcetera.
Wat ik wil zeggen is dat -hoe kut het ook is- dit nu bij je hoort en invloed op je heeft. En dat het invloed mag hebben. Dat het niet meer dan logisch is en dat je er ook niet bang voor hoeft te zijn. Ik ben nog steeds heel leuk hoor
Naja, ik vul wel veel voor je in op deze manier (en vind het gewoon lekker om het over mezelf te hebben ) en niet alles zul je het mee eens zijn, maar wilde graag met je delen hoe ik de afgelopen tijd heb beleefd. Ik herken het gewoon.......hopelijk stelt dit je een beetje gerust. Of niet, maar gelukkig mag je het dan gewoon negeren
Nogmaals succes!
woensdag 5 november 2008 om 20:14
Dit is natuurlijk een heel moeilijk onderwerp. Als je weet dat iemand een kinderwens heeft en het lukt niet, is het erg moeilijk om tegen die persoon te zeggen dat je ze met het grootste gemak kun krijgen en, na 3 kinderen, het genoeg vindt en andere maatregelen wil nemen. Mensen willen toch met elkaar praten en rekening houden met de gevoelens van de ander. De meeste mensen zijn erg blij met hun kind en gunnen dat ieder ander ook. En wat betreft Elninjoo, ja die gooit graag olie op het vuur.
woensdag 5 november 2008 om 20:18
Doordat mijn man en ik wel een kind hadden en een bevriend stel het maar niet lukte om zwanger te raken is die vriendschap bijna stukgelopen. Zij waren al 8 jaar bezig om zwanger te raken en zijn nu gezegend met een dochter van inmiddels 3 en een jongenstweeling van een half jaar. Ik heb ervaren dat het heel lastig kan zijn, wanneer je als ouder geconfronteerd wordt met een stel waarbij het niet lukt. Onze situatie was juist het omgekeerde van TO: bij het stel waarbij het niet lukte kreeg je echt het gevoel dat ze dachten 'waarom zij wel en wij niet'.
woensdag 5 november 2008 om 20:24
O en ik snap heel goed wat je zegt. ook over dat stukje gunnen.....ik vind dat ook confronterend en hoor het soms liever niet omdat het me zo raakt en ik dan al een halve dag bezig ben mezelf bij elkaar te rapen Het ligt niet aan de ander, het ligt aan het verdriet en aan dat het zo kwetsbaar is dat het zo aan de oppervlakte ligt en iedereen er zomaar ineens aan kan komen. Het kost gewoon tijd voordat je daar beter mee leert omgaan (zeg ik ook even tegen me zelf )
Traincha: Het is ook heel ingewikkeld aan de andere kant, kan ik me heel goed voorstellen en hoor ik ook van vrienden. En dat maakt het probleem nog kutter: het beinvloedt niet alleen jezelf en je relatie, maar ook de relatie met familie en vrienden. Omdat het zo overheersend is, en je dat niet wil. Je wil ook niet anderen er mee te belasten........naja....ingewikkeld dus
Traincha: Het is ook heel ingewikkeld aan de andere kant, kan ik me heel goed voorstellen en hoor ik ook van vrienden. En dat maakt het probleem nog kutter: het beinvloedt niet alleen jezelf en je relatie, maar ook de relatie met familie en vrienden. Omdat het zo overheersend is, en je dat niet wil. Je wil ook niet anderen er mee te belasten........naja....ingewikkeld dus
woensdag 5 november 2008 om 21:42
Moeilijk hoor. weet niet zo goed of ik iets nuttigs toe kan voegen. Behalve dan dat ik mezelf niet zielig vind. En ook niet zielig gevonden wil worden. (2 1/2 jaar bezig) Toch zijn er wel mensen die tegen mij zeggen: "ik zou het je zo gunnen." of zelfs "het komt nog wel goed!". Dit doet mij juist wel heel erg goed. Zelfs dat laatste. Niemand heeft er invloed op, zelfs wij zelf niet maar toch heb ik dit af en toe nodig om er zelf weer in te geloven dat het inderdaad "wel goed komt". Want zonder dat gevoel kan ik niet verder namelijk.
Het is zo moeilijk om het goed te doen. Ik heb in ieder geval 1000 keer liever mijn leidinggevende die dit soort (voor andere misschien lege) opmerkingen maakt dan mijn schoonzus die nu al een maand weet dat we in het ziekenhuis lopen maar er nog niet 1 keer een woord over gezegd of gevraagd heeft. Terwijl ze nog niet weet waar we dan mee bezig zijn etc. Daar kan ik niet zo goed tegen.
Toen ik mijn moeder vertelde waar we mee bezig waren zei ze meteen dat ze er nooit uit zichzelf over zou beginnen. Omdat ze het zelf ook mee heeft gemaakt en weet hoe vervelend het is. Nou, ik vind het helemaal niet vervelend als iemand er zelf over begint. Heb er echt geen moeite mee. En zo is het natuurlijk met iedereen. Iedereen heeft zijn eigen emoties en gaat er op een andere manier mee om. Ik heb zelf liever iemand die er wel iets over zegt of vraagt dan iemand die zn mond er helemaal over houdt. Als ik er niet over zou willen praten had ik het niet verteld aan diegene.
Ik begrijp het ongemakkelijke gevoel van deze mensen wel een beetje. Sommige mensen denken dat ongewild kinderlozen het moeilijk vinden om te praten over alles dat met kinderen te maken heeft. En in sommige gevallen is dat denk ik ook wel zo. Er zijn vast ongewild kinderloze vrouwen/stellen die liever helemaal niet over kinderen etc. praten. Misschien hebben zij het met anderen meegemaakt. Mensen die wel heel emotioneel reageerden oid.
het is in ieder geval een heel moeilijke en confronterende kwestie.
Het is zo moeilijk om het goed te doen. Ik heb in ieder geval 1000 keer liever mijn leidinggevende die dit soort (voor andere misschien lege) opmerkingen maakt dan mijn schoonzus die nu al een maand weet dat we in het ziekenhuis lopen maar er nog niet 1 keer een woord over gezegd of gevraagd heeft. Terwijl ze nog niet weet waar we dan mee bezig zijn etc. Daar kan ik niet zo goed tegen.
Toen ik mijn moeder vertelde waar we mee bezig waren zei ze meteen dat ze er nooit uit zichzelf over zou beginnen. Omdat ze het zelf ook mee heeft gemaakt en weet hoe vervelend het is. Nou, ik vind het helemaal niet vervelend als iemand er zelf over begint. Heb er echt geen moeite mee. En zo is het natuurlijk met iedereen. Iedereen heeft zijn eigen emoties en gaat er op een andere manier mee om. Ik heb zelf liever iemand die er wel iets over zegt of vraagt dan iemand die zn mond er helemaal over houdt. Als ik er niet over zou willen praten had ik het niet verteld aan diegene.
Ik begrijp het ongemakkelijke gevoel van deze mensen wel een beetje. Sommige mensen denken dat ongewild kinderlozen het moeilijk vinden om te praten over alles dat met kinderen te maken heeft. En in sommige gevallen is dat denk ik ook wel zo. Er zijn vast ongewild kinderloze vrouwen/stellen die liever helemaal niet over kinderen etc. praten. Misschien hebben zij het met anderen meegemaakt. Mensen die wel heel emotioneel reageerden oid.
het is in ieder geval een heel moeilijke en confronterende kwestie.
woensdag 5 november 2008 om 21:46
Het is toch ook niets voor niets dat het menselijke ras al zo lang bestaat. Kinderen krijgen, ons voortplanten, is een oergevoel, een drang die nu eenmaal diepgeworteld zit in ons, mensen.
Ik had ook meerdere reden kunnen bedenken om geen kinderen te wensen maar die drang naar het wel krijgen van kinderen was toch groter. Haast als iets bovennatuurlijks. Anders waren wij mensen allang uitgestorven als die biologische klok niet gaat tikken.
Na twee jaar was ik dan eindelijk zwanger en nu sinds 2 maanden trotse mama van een dochter. En nog steeds kan ik me voorstellen dat niet iedereen aan kinderen begint maar ik ben wel blij dat ik er zelf aan begonnen ben. Anders zou het altijd aan me zijn blijven knagen. Ik vind het niet helemaal te vergelijken met een ander soort wens die nooit uitkomt.
Ik had ook meerdere reden kunnen bedenken om geen kinderen te wensen maar die drang naar het wel krijgen van kinderen was toch groter. Haast als iets bovennatuurlijks. Anders waren wij mensen allang uitgestorven als die biologische klok niet gaat tikken.
Na twee jaar was ik dan eindelijk zwanger en nu sinds 2 maanden trotse mama van een dochter. En nog steeds kan ik me voorstellen dat niet iedereen aan kinderen begint maar ik ben wel blij dat ik er zelf aan begonnen ben. Anders zou het altijd aan me zijn blijven knagen. Ik vind het niet helemaal te vergelijken met een ander soort wens die nooit uitkomt.
woensdag 5 november 2008 om 21:49
En @ TO. Ik snap je wel een beetje. Goede vrienden en familie wisten ook dat wij graag een kindje wilden maar dat het niet zo makkelijk lukte. Mensen die het zelf niet kennen, vinden het soms moeilijk om mee om te gaan en weten niet goed wat te zeggen. Maar het is altijd goed bedoeld en dat moet je je wel voor ogen houden.
Ik vond eerder die blikken naar mijn buik erg irritant, zo van..zou het?? Of als ik een keer geen wijntje nam...
Ik vond eerder die blikken naar mijn buik erg irritant, zo van..zou het?? Of als ik een keer geen wijntje nam...
donderdag 6 november 2008 om 12:07
Je schreef zelf:
Ik word daardoor met onze kinderwens geconfronteerd op momenten dat ik daar niet mee bezig wil en kan zijn. En dat vind ik zo moeilijk...
En ik denk dat dat de spijker ook op z'n kop slaat.
Bij ons ging het zwanger worden ook niet zo makkelijk, maar ons leven ging door, we planden leuke dingen en genoten van het leven. Ik heb altijd de hoop gehad dat we een kindje zouden krijgen, ik weet niet hoe ik was geweest als ik die hoop niet had gehad. Maar goed, ik kon er best goed met anderen over praten en dat vond ik ook heel fijn. Ook uithuilen bij anderen als ik er even doorheen zat. Niet om zielig gevonden te worden, maar om mijn emoties kwijt te kunnen. Gelukkig kon dat op meerdere plaatsen dan thuis.
Wat ik erg vervelend vond, was dat er op mijn werk over zwanger worden gegrapt werd (terwijl ze wisten dat het bij ons moeilijk ging). En dan zelf 'stoer' meelachen, maar diep van binnen voelde ik me dan heel rot en verdrietig. Juist ook omdat mijn werk een plek was om het even los te laten en het er soms wel over te hebben, maar alleen als ik het erover wilde hebben. Nu ik wel een kindje heb en er worden weer van die grapjes over gemaakt, lach ik er niet meer om. Omdat ik nu ik wel een kindje heb, niet meer zo kwetsbaar ben. Nu durf ik er iets over te zeggen als het me echt dwars zit, als ik dat toen had gedaan, weet ik niet of ik het droog had kunnen houden.
Ik word daardoor met onze kinderwens geconfronteerd op momenten dat ik daar niet mee bezig wil en kan zijn. En dat vind ik zo moeilijk...
En ik denk dat dat de spijker ook op z'n kop slaat.
Bij ons ging het zwanger worden ook niet zo makkelijk, maar ons leven ging door, we planden leuke dingen en genoten van het leven. Ik heb altijd de hoop gehad dat we een kindje zouden krijgen, ik weet niet hoe ik was geweest als ik die hoop niet had gehad. Maar goed, ik kon er best goed met anderen over praten en dat vond ik ook heel fijn. Ook uithuilen bij anderen als ik er even doorheen zat. Niet om zielig gevonden te worden, maar om mijn emoties kwijt te kunnen. Gelukkig kon dat op meerdere plaatsen dan thuis.
Wat ik erg vervelend vond, was dat er op mijn werk over zwanger worden gegrapt werd (terwijl ze wisten dat het bij ons moeilijk ging). En dan zelf 'stoer' meelachen, maar diep van binnen voelde ik me dan heel rot en verdrietig. Juist ook omdat mijn werk een plek was om het even los te laten en het er soms wel over te hebben, maar alleen als ik het erover wilde hebben. Nu ik wel een kindje heb en er worden weer van die grapjes over gemaakt, lach ik er niet meer om. Omdat ik nu ik wel een kindje heb, niet meer zo kwetsbaar ben. Nu durf ik er iets over te zeggen als het me echt dwars zit, als ik dat toen had gedaan, weet ik niet of ik het droog had kunnen houden.
maandag 10 november 2008 om 08:56
hoi hoi,
Het gaat goed hoor.
Afgezien van een heel druk hoofd.
Ik heb nog steeds het gevoel alsof ik dezelfde ben als voor het stoppen met de pil, en ik vind het jammer dat mensen mij zo niet benaderen.
En met mensen bedoel ik vrienden/kennissen.
Maar door jullie reacties snap ik ook wel dat het allemaal goed bedoeld is. Maar ik vind nog steeds dat ik niet zielig ben. Het lukt gewoon nog niet, en dat doet soms pijn. Maar ja, het leven gaat verder.
Ook is de opmerking van Aruba nog steeds door mijn hoofd aan het zingen.
Het is dus allemaal een beetje dubbel. Aan de ene kant de opmerking van Aruba die me "dwars" zit, maar ook mijn gevoel om niet zielig gevonden te willen worden.
(sorry, beetje rare zin geworden, hoop dat jullie 'm snappen!)
xxx Bar
Het gaat goed hoor.
Afgezien van een heel druk hoofd.
Ik heb nog steeds het gevoel alsof ik dezelfde ben als voor het stoppen met de pil, en ik vind het jammer dat mensen mij zo niet benaderen.
En met mensen bedoel ik vrienden/kennissen.
Maar door jullie reacties snap ik ook wel dat het allemaal goed bedoeld is. Maar ik vind nog steeds dat ik niet zielig ben. Het lukt gewoon nog niet, en dat doet soms pijn. Maar ja, het leven gaat verder.
Ook is de opmerking van Aruba nog steeds door mijn hoofd aan het zingen.
Het is dus allemaal een beetje dubbel. Aan de ene kant de opmerking van Aruba die me "dwars" zit, maar ook mijn gevoel om niet zielig gevonden te willen worden.
(sorry, beetje rare zin geworden, hoop dat jullie 'm snappen!)
xxx Bar
"ik ben het, Barbabelladingdong"
