Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden na miskramen...
woensdag 29 april 2015 om 18:25
Hoi allemaal,
Ik schrijf hier vaker en open soms een nieuw topic omdat oudere topics uitsterven.
Mijn situatie: Ik probeer zwanger te raken vanaf januari 2014. Daarvoor al een jaar gestopt met de pil.. In september 2014 deed ik na een menstruatie een test omdat ik pijnlijke borsten hield. Deze bleek positief te zijn.. Na een echo in het ziekenhuis bleek ik een hele vroege miskraam te hebben gehad.. Afgelopen februari had ik weer een positieve test.. Helaas, na een paar dagen een bloeding en twee weken later weer een bloeding. De laatste bloeding is de miskraam geweest.. Heb hiervoor nog verschillende echo's gemaakt en alles was verder goed! Nu weer twee maanden verder.. Ik zoek vooral hulp in de alternatieve wereld.. Acupunctuur en ben nu ook twee keer bij een osteopaat geweest! Ik wil vooral meer rust in mijn lijf en hoofd krijgen.. Ik ben soms bang dat het nooit gaat lukken en dat de volgende keer weer een miskraam is.. Ik ken in mijn omgeving maar weinig mensen die dit hebben gehad. Wel vriendinnen die in de medische molen terecht zijn gekomen, vanwege slecht zaad van hun man.. Beide zijn nu moeder
! Ik heb eerder een gesprek gehad met een gynaecoloog en deze geeft aan dat ik gewoon zwanger kan raken en het dus gewoon zelf kan proberen (en dat wil ik ook het liefste natuurlijk...)! Het is dus vooral een kwestie van geduld! Voor wie is deze situatie herkenbaar en wie is alsnog succesvol zwanger geraakt??
Ik schrijf hier vaker en open soms een nieuw topic omdat oudere topics uitsterven.
Mijn situatie: Ik probeer zwanger te raken vanaf januari 2014. Daarvoor al een jaar gestopt met de pil.. In september 2014 deed ik na een menstruatie een test omdat ik pijnlijke borsten hield. Deze bleek positief te zijn.. Na een echo in het ziekenhuis bleek ik een hele vroege miskraam te hebben gehad.. Afgelopen februari had ik weer een positieve test.. Helaas, na een paar dagen een bloeding en twee weken later weer een bloeding. De laatste bloeding is de miskraam geweest.. Heb hiervoor nog verschillende echo's gemaakt en alles was verder goed! Nu weer twee maanden verder.. Ik zoek vooral hulp in de alternatieve wereld.. Acupunctuur en ben nu ook twee keer bij een osteopaat geweest! Ik wil vooral meer rust in mijn lijf en hoofd krijgen.. Ik ben soms bang dat het nooit gaat lukken en dat de volgende keer weer een miskraam is.. Ik ken in mijn omgeving maar weinig mensen die dit hebben gehad. Wel vriendinnen die in de medische molen terecht zijn gekomen, vanwege slecht zaad van hun man.. Beide zijn nu moeder
! Ik heb eerder een gesprek gehad met een gynaecoloog en deze geeft aan dat ik gewoon zwanger kan raken en het dus gewoon zelf kan proberen (en dat wil ik ook het liefste natuurlijk...)! Het is dus vooral een kwestie van geduld! Voor wie is deze situatie herkenbaar en wie is alsnog succesvol zwanger geraakt??
maandag 9 mei 2016 om 15:50
Hier even mindere week gehad, met dank aan die stomme krampen. Kleine heeft daar erg last van, steeds om slokje drinken vragen en het daarna uitkrijsen van de pijn. Er zijn dagen geweest waarbij ik 'm echt negen uur aan een stuk door moest troosten, en dat hij tussendoor ook niet kon slapen (werd steeds na kwartier huilend wakker). Zooo zielig
zaterdag 14 mei 2016 om 12:54
Even een kleine update: het was weer goed! Het worden nu ook steeds meer mensjes, al vingertjes gezien ook, zo bizar. Volgende week 12 weken, dan ook de combinatietest. Ik kan nog steeds niet geloven dat ik het volgende week op m'n werk ga vertellen... Ik wil het eigenlijk ook nog steeds het liefst voor onszelf houden ofzo, alsof ik het nog niet openlijk durf uit te spreken want stel je voor... Maar goed dat is allemaal bijzaak! Voor nu gaat het goed en we blijven rustig verder afwachten.
maandag 16 mei 2016 om 13:56
Wat enorm fijn Anniez! Gefeliciteerd!
Gewoon bijna die toch wel magische grens bereikt
Moet je t ook echt al vertellen op werk? Anders wacht je toch nog lkkr even! Ik vond dat toen ook eng hoor, alsof je t noodlot dan over jezelf afroept of zo en aan de andere kant.. MIsschien ook wel fijn als ze t gewoon weten!
Hoe voel je je verder?
Gewoon bijna die toch wel magische grens bereikt
Moet je t ook echt al vertellen op werk? Anders wacht je toch nog lkkr even! Ik vond dat toen ook eng hoor, alsof je t noodlot dan over jezelf afroept of zo en aan de andere kant.. MIsschien ook wel fijn als ze t gewoon weten!
Hoe voel je je verder?
dinsdag 17 mei 2016 om 10:48
Super Anniez!
Ik heb t op werk eerst alleen tegen m'n directe leidinggevende verteld, ook met de vraag of ze het nog even stil wilde houden.
Pas na 13 weken durfde ik het voorzichtig de buitenwereld in te gooien
Hier overigens vanmiddag de 20 weken echo, wij krijgen ook nog eens een extra uitgebreide ivm een hartafwijking in de familie. Vind het erg spannend, maar kijk er ook naar uit om de baby weer even te zien.
En verder voel ik veel geplop en geklop aan de binnenkant, en niets aan de buitenkant. Dus ik denk steeds dat ik gek word.
Hopelijk gaat het met jullie ook goed!!!
Ik heb t op werk eerst alleen tegen m'n directe leidinggevende verteld, ook met de vraag of ze het nog even stil wilde houden.
Pas na 13 weken durfde ik het voorzichtig de buitenwereld in te gooien
Hier overigens vanmiddag de 20 weken echo, wij krijgen ook nog eens een extra uitgebreide ivm een hartafwijking in de familie. Vind het erg spannend, maar kijk er ook naar uit om de baby weer even te zien.
En verder voel ik veel geplop en geklop aan de binnenkant, en niets aan de buitenkant. Dus ik denk steeds dat ik gek word.
Hopelijk gaat het met jullie ook goed!!!
woensdag 18 mei 2016 om 13:42
Hoest met de rest hier? Rosalinde, Lise, Saart, Lau, Bloem en wie ik verder vergeet..
Hier goed! Bijna 30 weken.. Momenteel echt doodmoe! Verder gaat het lichamelijk goed.. Hoe gaan jullie het allemaal straks doen met werk enzo? Ik zit ook nog middenin een sollicitatieprocedure, want had een leuke vacature gezien en wil allang weg op mijn werk.. Kost wel veel energie merk ik.. Verder ook wel veel angsten dat 'de baby er straks toch niet komt'..
Hier goed! Bijna 30 weken.. Momenteel echt doodmoe! Verder gaat het lichamelijk goed.. Hoe gaan jullie het allemaal straks doen met werk enzo? Ik zit ook nog middenin een sollicitatieprocedure, want had een leuke vacature gezien en wil allang weg op mijn werk.. Kost wel veel energie merk ik.. Verder ook wel veel angsten dat 'de baby er straks toch niet komt'..
woensdag 18 mei 2016 om 20:56
Zo herkenbaar Door, en nu nog hoor. Ik vind mijn baby te gek, maar ik heb nog steeds niet het besef dat dat wezentje negen maanden in mijn buik heeft gezeten. Ik ben tot op het laatst bang geweest dat het niet door zou gaan, en toch word ik nu iedere ochtend begroet door een breed lachend tandeloos bekkie
Hier zware weken gehad. Zoon had enorme krijsbuien, duurde soms wel negen uur. Om moedeloos van te worden, want hij had zoveel pijn en ik kon het niet oplossen. Maar leg dat maar eens uit aan die betraande oogjes die je hulpeloos aankijken. Eerst dacht ik nog aan gewone krampjes, maar het is waarschijnlijk verborgen reflux. Hij heeft nu medicatie en het is ineens weer een hele blije en tevreden baby.
Verder wordt het steeds leuker. Hij is begonnen met naar me te lachen, kan brabbelen, maakt contact, volgt je door de kamer, en het is geweldig om te zien hoe hij de wereld langzaam ontdekt. Zelfs met al het gehuil (dat heeft me behoorlijk gesloopt, ben er nog van aan het bijkomen) vond ik zoon nog steeds geweldig
Helaas heeft het wel m'n afweersysteem een beetje aangetast want heb voor het eerst in jaren weer een beginnende koortslip... Ik mag zoon nu niet knuffelen en moet preventief een mondkapje voor bij iedere voeding en verschoning, en mag 'm zo min mogelijk aanraken terwijl hij juist contact zoekt. Hopelijk is het snel over...
Hier zware weken gehad. Zoon had enorme krijsbuien, duurde soms wel negen uur. Om moedeloos van te worden, want hij had zoveel pijn en ik kon het niet oplossen. Maar leg dat maar eens uit aan die betraande oogjes die je hulpeloos aankijken. Eerst dacht ik nog aan gewone krampjes, maar het is waarschijnlijk verborgen reflux. Hij heeft nu medicatie en het is ineens weer een hele blije en tevreden baby.
Verder wordt het steeds leuker. Hij is begonnen met naar me te lachen, kan brabbelen, maakt contact, volgt je door de kamer, en het is geweldig om te zien hoe hij de wereld langzaam ontdekt. Zelfs met al het gehuil (dat heeft me behoorlijk gesloopt, ben er nog van aan het bijkomen) vond ik zoon nog steeds geweldig
Helaas heeft het wel m'n afweersysteem een beetje aangetast want heb voor het eerst in jaren weer een beginnende koortslip... Ik mag zoon nu niet knuffelen en moet preventief een mondkapje voor bij iedere voeding en verschoning, en mag 'm zo min mogelijk aanraken terwijl hij juist contact zoekt. Hopelijk is het snel over...
woensdag 18 mei 2016 om 21:17
Ohhh klinkt heftig en ook leuk, Lau! Zo'n start lijkt me wel heel heftig.. Vriendin had ook een baby met verborgen reflux! Dan ben je echt gesloopt na een tijdje! Hoe oud is je mannetje al?? En wat leuk dat hij lacht!!! Dat lijkt me zo geweldig!!! En hoe gaat het met kraamvisite? Is dat te doen? (Ik zit me dus om zulke dingen druk te maken! Haha)
woensdag 18 mei 2016 om 21:38
Hij is nu 7,5 week Door. Het is inderdaad heel heftig en tegelijk zo intens mooi allemaal
Kraamvisite heb ik rustig aan gedaan. Eerste week alleen opa's en oma's. Erna iedereen op afspraak en liefst in het weekend in groepjes (dus niet iedere collega apart). We hadden eerst vier keer bezoek in het weekend, nu nog maar een of twee keer.
We hadden daarvoor stickers laten drukken die we op de envelop plakten (want stond zo onaardig op het kaartje,
vond ik )
Kraamvisite heb ik rustig aan gedaan. Eerste week alleen opa's en oma's. Erna iedereen op afspraak en liefst in het weekend in groepjes (dus niet iedere collega apart). We hadden eerst vier keer bezoek in het weekend, nu nog maar een of twee keer.
We hadden daarvoor stickers laten drukken die we op de envelop plakten (want stond zo onaardig op het kaartje,
vond ik )
woensdag 18 mei 2016 om 21:45
Oja, en een tip: ze zijn twee uur na de bevalling het meest wakker en erna slapen ze bijna drie dagen alleen maar. Wij hebben de eerste twee uur dan ook met z'n drietjes doorgebracht en zijn erna pas familie en vrienden gaan bellen. We hebben ook iedereen geinstrueerd het nieuws niet op FB te zetten (wilden even paar dagen in de bubbel blijven, we hebben het pas na paar dagen gemeld omdat we niet platgebeld wilden worden), en er ook streng op aangedrongen dat er geen enkele babyfoto op sociale media zou komen (dat doen we nog steeds niet, kind moet daar straks maar zelf een beslissing over nemen of hij dat wil).
Het is iets dat je zelf moet beslissen (sommige mensen houden wel van een huiskamer vol visite), maar ik vond het heerlijk zo - lekker genieten van die eerste dagen samen en een beetje wennen.
Ik ben ook benieuwd hoe het met de rest is
Het is iets dat je zelf moet beslissen (sommige mensen houden wel van een huiskamer vol visite), maar ik vond het heerlijk zo - lekker genieten van die eerste dagen samen en een beetje wennen.
Ik ben ook benieuwd hoe het met de rest is
donderdag 19 mei 2016 om 12:34
Heftig Laura, maar fijn dat de medicatie zo goed werkt. Baby's hebben sowieso een soort huilpiek rond de 6 weken. Ik kan me herinneren dat dat bij onze dochter ook pittig was, zeker in combinatie met het gebrek aan nachtrust.
Hier gaat het goed. Ik ben formaat walrus aan het worden, maar voel me verder nog vrij fit. Volgende week begint mijn verlof en daar ben ik ook wel aan toe. Vooral mijn hoofd staat niet echt meer naar werken, waardoor ik soms te makkelijk ben en/of fouten maak. Ik ga na mijn verlof overigens gewoon weer verder bij mijn huidige werkgever, parttime, maar dat doe ik nu ook al. Ik kan mijn tijden/dagen voor een deel zelf bepalen en werk ook een deel thuis. Ideaal met kinderen dus.
Die angsten heb ik overigens ook af en toe nog. De babykamer is nu bijna klaar en dan krijg ik soms ook angstgedachten voor als er toch nog iets mis mocht gaan. Ik ben bang dat het er een beetje bijhoort helaas.
Hier gaat het goed. Ik ben formaat walrus aan het worden, maar voel me verder nog vrij fit. Volgende week begint mijn verlof en daar ben ik ook wel aan toe. Vooral mijn hoofd staat niet echt meer naar werken, waardoor ik soms te makkelijk ben en/of fouten maak. Ik ga na mijn verlof overigens gewoon weer verder bij mijn huidige werkgever, parttime, maar dat doe ik nu ook al. Ik kan mijn tijden/dagen voor een deel zelf bepalen en werk ook een deel thuis. Ideaal met kinderen dus.
Die angsten heb ik overigens ook af en toe nog. De babykamer is nu bijna klaar en dan krijg ik soms ook angstgedachten voor als er toch nog iets mis mocht gaan. Ik ben bang dat het er een beetje bijhoort helaas.
donderdag 19 mei 2016 om 14:55
Dag dames,
Ik wil hier graag ook af en toe meeschrijven.
Wij zijn in maart 2015 begonnen aan onze kinderwens. In August 2015 had ik mijn eerste positieve test in handen. Al snel liep dat uit op een miskraam die vanzelf op gang is gekomen. Nadat ik na 8 weken nog geen menstruatie had gehad toch terug naar de verloskundige om te kijken of mijn baarmoeder helemaal schoon was. Dit was wel het geval en moest het weer 4 weken afwachten. Na die 4 weken was er nog steeds geen menstruatie op gang gekomen en ben ik doorgestuurd naar de gynaecoloog.
Bij de gynaecoloog heb ik weer een echo gehad en daar was ook te zien dat mijn baarmoeder schoon was. Wel was er een beeld van mijn eierstokken wat leek op PCOS. Hierdoor zijn mijn man en ik het oriënterend fertiliteitsonderzoek ingegaan. Bij mijn man was gelukkig alles goed, maar bij mij bleek toch echt dat ik PCOS heb. Ik mocht gelukkig in december meteen met clomid beginnen en had na 13 dagen al een eisprong. Eind januari had ik weer een positieve test in handen. Mijn man en ik waren zo blij. Helaas heeft dit geluk niet lang mogen duren. Op 1 februari kreeg ik heftige buikpijn en zijn we met spoed naar het ziekenhuis gegaan. Daar zagen we wel een hartje kloppen, maar deze zat in mijn rechter eileider. Ik ben met spoed geopereerd waarbij mijn eileider is verwijderd.
Ongeveer 6 weken later had ik een trekkerig gevoel in mijn buik en voelde mij gewoon anders. Ik voor de gein een zwangerschapstest gedaan en ja hoor ik was weer zwanger. Ik kon niet echt blij zijn en zat alleen maar in de stress of het wel op de goede plek zat. Met 5 weken kon ik al terecht voor een echo. Het vruchtje zat gelukkig op de goede plek. Na een aantal echo's waarop al een mini mensje te zien was met een mooi kloppend hartje bekroop mij toch een of ander voorgevoel. Ik kon bij 9,5 week terecht bij de verloskundige voor een extra echo. Helaas had zij slecht nieuws, het hartje was waarschijnlijk een paar uur voor de echo gestopt met kloppen. Ik heb een paar dagen later er voor gekozen om de miskraam op te wekken met cytotec wat echt een hel was. Uiteindelijk is het uitgelopen op een spoedcurretage.
De laatste miskraam is nu ongeveer 3 weken geleden. De onderzoeken lopen nu bij ons. Ik mag op zijn vroegst over 6 weken bellen voor de uitslagen. Ik slik nu wel aspirine 100 Mg op advies van mijn gynaecoloog voor het geval er iets met mijn stolling aan de hand is. Mijn man en ik hebben besloten om het nog 1 keer te proberen. Mocht het nu weer mis gaan willen we naar het UZ Gent gaan, omdat ze daar toch iets meer onderzoek doen naar herhaalde miskramen.
Ik heb eergisteren weer een positieve ovulatietest gehad en duidelijk rekbaar slijm. Mijn baarmoedermond stond ook open, dus denk dat ik uit mijzelf toch weer een eisprong heb gehad ondanks mijn PCOS. Nu dus weer op het wachtbankje..
Zo het is toch een heel verhaal geworden
bedankt voor het lezen.
Ik wil hier graag ook af en toe meeschrijven.
Wij zijn in maart 2015 begonnen aan onze kinderwens. In August 2015 had ik mijn eerste positieve test in handen. Al snel liep dat uit op een miskraam die vanzelf op gang is gekomen. Nadat ik na 8 weken nog geen menstruatie had gehad toch terug naar de verloskundige om te kijken of mijn baarmoeder helemaal schoon was. Dit was wel het geval en moest het weer 4 weken afwachten. Na die 4 weken was er nog steeds geen menstruatie op gang gekomen en ben ik doorgestuurd naar de gynaecoloog.
Bij de gynaecoloog heb ik weer een echo gehad en daar was ook te zien dat mijn baarmoeder schoon was. Wel was er een beeld van mijn eierstokken wat leek op PCOS. Hierdoor zijn mijn man en ik het oriënterend fertiliteitsonderzoek ingegaan. Bij mijn man was gelukkig alles goed, maar bij mij bleek toch echt dat ik PCOS heb. Ik mocht gelukkig in december meteen met clomid beginnen en had na 13 dagen al een eisprong. Eind januari had ik weer een positieve test in handen. Mijn man en ik waren zo blij. Helaas heeft dit geluk niet lang mogen duren. Op 1 februari kreeg ik heftige buikpijn en zijn we met spoed naar het ziekenhuis gegaan. Daar zagen we wel een hartje kloppen, maar deze zat in mijn rechter eileider. Ik ben met spoed geopereerd waarbij mijn eileider is verwijderd.
Ongeveer 6 weken later had ik een trekkerig gevoel in mijn buik en voelde mij gewoon anders. Ik voor de gein een zwangerschapstest gedaan en ja hoor ik was weer zwanger. Ik kon niet echt blij zijn en zat alleen maar in de stress of het wel op de goede plek zat. Met 5 weken kon ik al terecht voor een echo. Het vruchtje zat gelukkig op de goede plek. Na een aantal echo's waarop al een mini mensje te zien was met een mooi kloppend hartje bekroop mij toch een of ander voorgevoel. Ik kon bij 9,5 week terecht bij de verloskundige voor een extra echo. Helaas had zij slecht nieuws, het hartje was waarschijnlijk een paar uur voor de echo gestopt met kloppen. Ik heb een paar dagen later er voor gekozen om de miskraam op te wekken met cytotec wat echt een hel was. Uiteindelijk is het uitgelopen op een spoedcurretage.
De laatste miskraam is nu ongeveer 3 weken geleden. De onderzoeken lopen nu bij ons. Ik mag op zijn vroegst over 6 weken bellen voor de uitslagen. Ik slik nu wel aspirine 100 Mg op advies van mijn gynaecoloog voor het geval er iets met mijn stolling aan de hand is. Mijn man en ik hebben besloten om het nog 1 keer te proberen. Mocht het nu weer mis gaan willen we naar het UZ Gent gaan, omdat ze daar toch iets meer onderzoek doen naar herhaalde miskramen.
Ik heb eergisteren weer een positieve ovulatietest gehad en duidelijk rekbaar slijm. Mijn baarmoedermond stond ook open, dus denk dat ik uit mijzelf toch weer een eisprong heb gehad ondanks mijn PCOS. Nu dus weer op het wachtbankje..
Zo het is toch een heel verhaal geworden
bedankt voor het lezen.
donderdag 19 mei 2016 om 21:06
