Kinderen
alle pijlers
Drama op het aankleedkussen...
vrijdag 21 november 2008 om 17:07
Mijn dochter van bijna 15 maanden maakt altijd zo'n drama van het verschonen op t aankleedkussen! Draaien, wurgen, huilen, krijsen... Totdat we klaar zijn en dan ist goed en over.
Ik heb al verschillende aanpakken geprobeerd: lief zijn, kalmerende woorden zeggen, troosten, zingen, speeltje in de handen geven, iets anders dan speeltje in de handen geven, aanpakken en boos worden, negeren.... het blijft een drama!!
Wie oooow wie heeft een tip?
Ik heb al verschillende aanpakken geprobeerd: lief zijn, kalmerende woorden zeggen, troosten, zingen, speeltje in de handen geven, iets anders dan speeltje in de handen geven, aanpakken en boos worden, negeren.... het blijft een drama!!
Wie oooow wie heeft een tip?
vrijdag 21 november 2008 om 17:12
quote:Ainne schreef op 21 november 2008 @ 17:10:
Probeer het eens op de vloer of op het bed ipv commodeOok al geprobeerd maar dat is voor hem helemaal speeltuin. Op de commode ziet hij tenminste dat hij eraf kan vallen (ondanks dat hij er volledig op vertrouwd dat ik hem wel op vang hoor want soms...)
Probeer het eens op de vloer of op het bed ipv commodeOok al geprobeerd maar dat is voor hem helemaal speeltuin. Op de commode ziet hij tenminste dat hij eraf kan vallen (ondanks dat hij er volledig op vertrouwd dat ik hem wel op vang hoor want soms...)
Poep, wie heeft jou gescheten?
vrijdag 21 november 2008 om 17:18
Oh, crisis! Hier precies hetzelfde! Nou ja, niet gillen en krijsen, maar wel draaien en niet willen blijven liggen etc. Het is de leeftijd. Echt een fase. Ik hoor het overal om me heen.
Ik geef iets wat echt afleid, en dat helpt wel. Iets wat geluid maakt, de wekker of zoiets. Dat helpt hier redelijk!
Ik geef iets wat echt afleid, en dat helpt wel. Iets wat geluid maakt, de wekker of zoiets. Dat helpt hier redelijk!
...
vrijdag 21 november 2008 om 17:26
vrijdag 21 november 2008 om 17:28
Mijn kinderen doen het ook en de jongste is nog maar 10 maanden, die weigert al sinds hij een half jaar is op zijn rug te liggen. Zo'n speeltje aan een springveer boven het hoofd kan wel wat helpen, liedjes zingen soms.
Volgens mij doet kleinste uk het ook op het kdv, laatst kwam hij met zijn luier achterstevoren thuis. Hadden ze het waarschijnlijk helemaal gehad met hem, ik kan het me levendig voorstellen!
Volgens mij doet kleinste uk het ook op het kdv, laatst kwam hij met zijn luier achterstevoren thuis. Hadden ze het waarschijnlijk helemaal gehad met hem, ik kan het me levendig voorstellen!
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
vrijdag 21 november 2008 om 17:50
dank jullie wel allemaal voor de snelle reacties!!
Ik heb geen plankje boven de commode
en ook maar een kleine commode vanwege een kleine slaapkamer.
Mijn liefje begint te jemmeren zo gauw als ik in de buurt van de commode kom en als ik haar erop leg dan begint de hel serenade... is leuk met poepluier... grmmmbllle
Ik heb geen plankje boven de commode
en ook maar een kleine commode vanwege een kleine slaapkamer.
Mijn liefje begint te jemmeren zo gauw als ik in de buurt van de commode kom en als ik haar erop leg dan begint de hel serenade... is leuk met poepluier... grmmmbllle
vrijdag 21 november 2008 om 17:56
Eh... lara.... zo zie je maar weer... wij moeders willen t zo leuk mogelijk voor de kids, maar de aanhouder wint! Goed van je man! Ik doe nooit op een andere plek verschonen omdat wij maar kleine behuisd zijn en haar kamer is naast de woonkamer, dus of ik de hele handel naar de woonkamer haal of ik leg haar op de commode.. Ik wil t gewoon daar doen, want daar hoort t. Of ze dat nou leuk vindt of niet... Dus in zekere zin ben ik dan de aanhouder, maar of ik ook degene ben die wint??? Ik word er wel tureluurs van, dat geemmer voor hetgeen wat een vliegende 2 minuten kan zijn!
vrijdag 21 november 2008 om 18:28
Hier precies hetzelfde verhaal hoor. En wij houden gewoon vol. Als hij eraf wil, ga ik 'op hem liggen' zodat het gewoon niet meer kan. Dan gaat het krijsen wel een standje harder, maar tja, dat moet dan maar. Ik blijf dan wel gewoon vriendelijk tegen hem praten, zo van: 'we moeten écht even de billen schoonmaken, en dat is zooooo gebeurd, blijf maar even lekker liggen.' (of iets dergelijks) Ik doe zo snel mogelijk 'mijn ding', en dan kunnen we weer spelen 
. Maar bij ons is het nu dus zo goed als over (er is nog wel eens sprake van een utizondering).
Dus... gewoon laten zien wie er het sterkst is
. Maar bij ons is het nu dus zo goed als over (er is nog wel eens sprake van een utizondering).Dus... gewoon laten zien wie er het sterkst is
vrijdag 21 november 2008 om 19:04
Herken dit soort verhalen helemaal, ik had ook zo'n wervelwind. Uit veiligheidsoverwegingen op het laatst maar op de grond verschoond, ik kon in die tijd wel aan de Olympische Spelen kruipen meedoen. Op de grond gaan ze echt alle kanten uit en moet je ze achtervolgen !!!!! In die periode hoefde ik echt nog niet naar de sportschool hihi
vrijdag 21 november 2008 om 19:38
Hai mijn dochter is ook 15 maanden en vindt het ook niks. Maar het is jammer, ze moet. Staand verschonen heb ik ook geprobeerd maar dat lukt me niet en dan gaat ze ook staan wiebelen dus schiet niet op. Ze moet van mij gewoon blijven liggen, ik spreek haar dan serieus toe, dan gaat ze meestal huilen, en ga ik gewoon door met uitkleden en luier verschonen. Op een gegeven moment stopt ze met huilen, alsof ze zich er aan over geeft. Geen tips voor je dus.. lastig is het wel hoor,
vrijdag 21 november 2008 om 19:47
vrijdag 21 november 2008 om 19:52
Ik lees ook mee, mijn dochter is nog maar 9 maanden maar het is al een paar maanden drama. Op haar rug liggen is drama, ze draait direct om en staat binnen notime rechtop tegen me aan. Aankleden lukt wel redelijk half staand , half zittend en half hangend maar die luier....
Soms is ze ineens weer afgeleid door een (voor haar nieuw!) speeltje of iets anders wat ze niet al goed kent.
Oude afstandbediening zonder batterijen heeft het een tijdje goed gedaan, die mocht ze dan alleen tijdens het verschonen. Dan blijft ze wel eens een tijdje rustig liggen maar dit is echt maar af en toe.
Soms is ze ineens weer afgeleid door een (voor haar nieuw!) speeltje of iets anders wat ze niet al goed kent.
Oude afstandbediening zonder batterijen heeft het een tijdje goed gedaan, die mocht ze dan alleen tijdens het verschonen. Dan blijft ze wel eens een tijdje rustig liggen maar dit is echt maar af en toe.
vrijdag 21 november 2008 om 19:57
Hier is het al vanaf het begin af aan drama op het aankleedkussen (echt vanaf dag 1, maar toen viel ze van het huilen nog wel eens in slaap op het aankleedkussen ). Dochter is nu bijna 11 maanden. Insmeren met olie na het badje doe ik sinds een paar maanden als ze op haar knietjes zit en haar benen als ze staat en haar luier doe ik dan ook meteen. Als ik tussendoor haar luier verschoon doe ik het gewoon liggend terwijl zij alles bij elkaar krijst en alle kanten op probeert te wurmen. Ik moet zeggen dat het went en ik doe verder niets bijzonders. Speelgoed wil soms wel werken, maar gooit ze meestal meteen op de grond of ze probeert het tussen haar benen te wurmen (handig met een poepluier....).
vrijdag 21 november 2008 om 20:51
@Winterlelie: hoe lang heeft t bij jullie geduurd? Bij ons ist al maanden dikke pret
@Carrie51: Whahhaha!!
@Judat: Hier gaat het ook af en toe goed met een nieuwigheidje , maar meestal als ik haar romper los heb, is t al niet interessant meer en wordt t zo op de grond gegooid. En dan moet die luier nog af!!
@Zonnebloem: Wanneer is jouw dochter jarig? Misschien ist een naar karaktertrekje van een maagd, stijfkoppigheid... Maar mijn man is Weegschaal en die kan er ook wat van. De appel valt hier niet ver van de boom!
@Carrie51: Whahhaha!!
@Judat: Hier gaat het ook af en toe goed met een nieuwigheidje , maar meestal als ik haar romper los heb, is t al niet interessant meer en wordt t zo op de grond gegooid. En dan moet die luier nog af!!
@Zonnebloem: Wanneer is jouw dochter jarig? Misschien ist een naar karaktertrekje van een maagd, stijfkoppigheid... Maar mijn man is Weegschaal en die kan er ook wat van. De appel valt hier niet ver van de boom!
vrijdag 21 november 2008 om 20:57
quote:carrie51 schreef op 21 november 2008 @ 19:04:
Herken dit soort verhalen helemaal, ik had ook zo'n wervelwind. Uit veiligheidsoverwegingen op het laatst maar op de grond verschoond, ik kon in die tijd wel aan de Olympische Spelen kruipen meedoen. Op de grond gaan ze echt alle kanten uit en moet je ze achtervolgen !!!!! In die periode hoefde ik echt nog niet naar de sportschool hihi
Herkenbaar! Dochter (inmiddels de 2 alweer gepasseerd) verschoonde ik ook zeer acrobatisch al kruipend achter haar aan op de grond.
Dit staat me straks nog een keer te wachten met m'n zoon ben ik bang...
Herken dit soort verhalen helemaal, ik had ook zo'n wervelwind. Uit veiligheidsoverwegingen op het laatst maar op de grond verschoond, ik kon in die tijd wel aan de Olympische Spelen kruipen meedoen. Op de grond gaan ze echt alle kanten uit en moet je ze achtervolgen !!!!! In die periode hoefde ik echt nog niet naar de sportschool hihi
Herkenbaar! Dochter (inmiddels de 2 alweer gepasseerd) verschoonde ik ook zeer acrobatisch al kruipend achter haar aan op de grond.
Dit staat me straks nog een keer te wachten met m'n zoon ben ik bang...
vrijdag 21 november 2008 om 21:21
Hier ook worstelpartijen gehad, een kind dat met dikke poepbillen zich zó omdraaide en weg probeerde te kruipen, krijsen als de commode alleen al in zicht was, kortom: drama.
Wat ik nu doe, is van verschonen zelf zo veel mogelijk een spelletje maken en zodra de nieuwe luier om is: metéén laten zitten of staan.
Als ik met haar op haar kamer kom om haar te verschonen, dan "gooi" ik haar op de commode (eerst jonassen: éne, twééje... hópsakeeje!) en dan doe ik meteen iets wat ze leuk vindt: kusjes geven, toeteren op haar buik, wild met haar voetjes bewegen. En bij het schoonpoetsen pak ik met veel grandeur een doekje uit de doos, zwaai ik daar even mee, ik kietel haar in haar gezicht met de schone luier die ze omkrijgt... ik maak er een hele show van. Meestal houdt dat haar rustig tot het verschonen voorbij is. Soms lukt het me zelfs om een broek of een mailliot an te trekken terwijl ze nog ligt. (Hiep hoi!)
Wat ik hier merkte, is dat niet alleen zíj het verschonen niet leuk vond zo, maar dat ík er ook tegenop begon te zien. Waarop zij alleen maar vervelender werd, ik barser werd tegen haar ("blijven liggen nu!") en we uiteindelijk vooral elkáár in de weg zaten.
Door nu maar in ieder geval te doen alsóf het leuk is, dat hele verschoonritueel, verandert de hele sfeer en (mede daardoor) ook haar houding. In ieder geval voor de duur van het verschonen ligt ze stil.
Mijn advies zou zijn: maakt niet uit wat je doet, maar vermaak je kind en doe dat met een lach van oor tot oor. Niet omdat je die lach ook daadwerkelijk voelt tot in je tenen, maar omdat de lach op je gezicht alleen al je houding en je gedrag tegenover je kind beïnvloedt. Bij ons doorbrak dat de negatieve spiraal. Hopelijk hebben meer mensen er wat aan.
Wat ik nu doe, is van verschonen zelf zo veel mogelijk een spelletje maken en zodra de nieuwe luier om is: metéén laten zitten of staan.
Als ik met haar op haar kamer kom om haar te verschonen, dan "gooi" ik haar op de commode (eerst jonassen: éne, twééje... hópsakeeje!) en dan doe ik meteen iets wat ze leuk vindt: kusjes geven, toeteren op haar buik, wild met haar voetjes bewegen. En bij het schoonpoetsen pak ik met veel grandeur een doekje uit de doos, zwaai ik daar even mee, ik kietel haar in haar gezicht met de schone luier die ze omkrijgt... ik maak er een hele show van. Meestal houdt dat haar rustig tot het verschonen voorbij is. Soms lukt het me zelfs om een broek of een mailliot an te trekken terwijl ze nog ligt. (Hiep hoi!)
Wat ik hier merkte, is dat niet alleen zíj het verschonen niet leuk vond zo, maar dat ík er ook tegenop begon te zien. Waarop zij alleen maar vervelender werd, ik barser werd tegen haar ("blijven liggen nu!") en we uiteindelijk vooral elkáár in de weg zaten.
Door nu maar in ieder geval te doen alsóf het leuk is, dat hele verschoonritueel, verandert de hele sfeer en (mede daardoor) ook haar houding. In ieder geval voor de duur van het verschonen ligt ze stil.
Mijn advies zou zijn: maakt niet uit wat je doet, maar vermaak je kind en doe dat met een lach van oor tot oor. Niet omdat je die lach ook daadwerkelijk voelt tot in je tenen, maar omdat de lach op je gezicht alleen al je houding en je gedrag tegenover je kind beïnvloedt. Bij ons doorbrak dat de negatieve spiraal. Hopelijk hebben meer mensen er wat aan.
vrijdag 21 november 2008 om 21:28
Oh en zodra d'r billen schoongepoetst zijn, houd ik haar niet meer tegen. Tót die tijd moet ze stil blijven liggen en doe ik daar op de positiefst mogelijke manier mijn best voor, inclusief overredingskracht ("ga jij blijven líggen?! ga jij blijven líggen??!! dan kan ik bij de Toeter In Jouw Buik!!! " ), maar als ze schone billen heeft, dan mag ze van mij ook weer omdraaien. Dan vouw ik de luier er wel van boven naar onder om. (Eventueel nog te finetunen als ik haar dan oppak "ging jij wégkruipen??? maar nu heeft mama jou te pákken!!! kusjes op d'r wang, habbehabbehap in haar wang, neerzetten op haar kont) (Zien jullie me al staan? )
vrijdag 21 november 2008 om 22:44
Hihi ik zie het zo voor me Quertu.
Wat hier ook wonderen deed was toen ik Active Fit luiers ging gebruiken. Daar staan plaatjes op van Elmo & Ernie & Bert en dat kreeg ze ineens door. Ik pakte een luier en toen riep ze heel hard: Ernieeeeeeeeeeeeeeeeee!!
Sindsdien vraag ik altijd: gaan we even een schone Ernie omdoen? Ik geef haar een schone luier om te bekijken terwijl ik haar verschoon en dan is het zo gepiept. (meestal dan)
Wat hier ook wonderen deed was toen ik Active Fit luiers ging gebruiken. Daar staan plaatjes op van Elmo & Ernie & Bert en dat kreeg ze ineens door. Ik pakte een luier en toen riep ze heel hard: Ernieeeeeeeeeeeeeeeeee!!
Sindsdien vraag ik altijd: gaan we even een schone Ernie omdoen? Ik geef haar een schone luier om te bekijken terwijl ik haar verschoon en dan is het zo gepiept. (meestal dan)
