Relaties
alle pijlers
vriendin met problemen
zaterdag 22 november 2008 om 21:21
Dit wordt een lang verhaal...
Vorig jaar ben ik een nieuwe opleiding begonnen en daar heb ik 3 gezellige mensen leren kennen, we zijn met z'n vieren veel samen op school en doen daarbuiten af en toe iets gezelligs. Een klein vriendinnengroepje dus. De vriendin waar het nu om gaat is S.
S en A trokken in het begin veel met elkaar op, maar opeens begon A. zich terug te trekken, ik vond dat ook wat vreemd en toen S. met haar twijfels naar mij toe kwam hebben we het hier over gehad. Ik merkte dat S. hier heel onzeker van werd en probeerde uit te leggen dat er voor A vast een reden achter zat.
Ook kwam ik er achter dat S een moeilijke jeugd heeft gehad (ze is geadopteerd maar heeft nog wel contact met haar biologische moeder) en dat ze is gepest.
Langzamerhand trokken S en ik wat meer met zn tweeën op, en op school was het nog steeds gezellig met z'n vieren, al hadden we alle 3 onze irritaties aan S, omdat ze wat dom en naïef uit de hoek kon komen. Ook is het heel moeilijk om met S. om te gaan omdat ze heel claimerig en onzeker is.
Naarmate ik meer omging met S werden deze irritaties groter, en begon ik te begrijpen waarom A afstand heeft genomen, ik had namelijk zelf ook de neiging dat te doen.
Omdat ik van S haar verleden wist, en het een ontzettend gevoelig meisje is, wilde ik dit goed en met alle eerlijkheid en oprechtheid aanpakken, ik wist alleen nog niet zo goed hoe.
Begrijp me goed, S is echt een lieve schat, en een heel gezellig meisje om mee uit te gaan in een groep, maar 1 op 1 is ze te claimerig, ik kan daar niet goed mee omgaan en voor mij was het dus mede hierdoor, mede doordat ze nog in een compleet andere levensfase zit (ze is een paar jaar jonger) een ongelijkwaardige vriendschap.
Op A. haar verjaardag floepte er bij mij iets uit, waardoor S het gevoel kreeg dat er meer achter zat, ik heb toen voorzichtig uit geprobeerd te leggen hoe ik me voel en hoe dat komt. Geen verwijten naar haar toe, alleen geprobeerd uit te leggen hoe het komt dat ik minder enthousiast was de laatste tijd.
Ik wist dat zij op dat moment niet zo lekker in haar vel zat, en daar heb ik ook met haar over gepraat, vertelt dat alles goed komt en dat ze een sterk meisje is.
wat ik echter niet had kunnen zien aankomen, is dat ze sinds het gesprek wat ik met haar heb gehad op die verjaardag, niets meer van haar heeft laten horen en ook niet meer op school is geweest ( nu meer dan 1 maand)
A en ik maakte ons erge zorgen, ook omdat we wisten dat ze al niet zo lekker in haar vel zat, en we zijn dus met onze mentor gaan praten. Deze heeft een gesprek met S gehad, waar een heleboel aan het licht gekomen is.
Afgelopen week hebben we weer met onze mentor gepraat en hij heeft duidelijk gemaakt dat S totaal verkeerd heeft begrepen wat ik heb bedoelt. Ook zijn er veel meer dingen uit het verleden naar boven gekomen waar A en ik niets van weten, maar welke blijkbaar heel erg zijn aangezien S nu depressief is.
We mogen van onze mentor geen contact opnemen met S tot zij met een aantal hulpverleners gepraat heeft, maar wij zitten met heel veel vragen en we maken ons ontzettend zorgen!
Ik voel me niet begrepen, door S niet, maar ben ook bang dat haar ouders het niet zullen begrijpen.
Het is heel complex allemaal, en ik heb alleen maar geprobeerd eerlijk en oprecht te zijn...hoe kan ik me dan zo schuldig en kut voelen?
Ik heb juist geprobeerd zo eerlijk en duidelijk mogelijk te zijn zodat S zou zien dat ik niet hetzelfde ben als diegene die haar gepest hebben, en de "vriendinnen" die ze vroeger had maar haar lieten stikken. Juist omdat ik dit wist heb ik geprobeerd haar zo respectvol en liefdevol mogelijk te behandelen., wat is er beter dan eerlijk zijn? Als vriendinnen moet je toch eerlijk tegen over elkaar kunnen zijn?
Maar dat ziet ze niet, ze snapt het niet. Wat moet ik hier mee?
Het frustreert me enorm...en ik voel me aan de ene kant ontzettend schuldig dat ik de druppel ben geweest, en aan de andere kant verward het me omdat ik uit liefde heb gehandeld.....
Sorry voor het lange verhaal, het lucht in ieder geval op om het van me af te schrijven...bedankt dat je het hebt willen lezen.
Heeft er iemand tips? Ik weet echt niet meer wat ik moet doen en ben er heel verdrietig van...
Vorig jaar ben ik een nieuwe opleiding begonnen en daar heb ik 3 gezellige mensen leren kennen, we zijn met z'n vieren veel samen op school en doen daarbuiten af en toe iets gezelligs. Een klein vriendinnengroepje dus. De vriendin waar het nu om gaat is S.
S en A trokken in het begin veel met elkaar op, maar opeens begon A. zich terug te trekken, ik vond dat ook wat vreemd en toen S. met haar twijfels naar mij toe kwam hebben we het hier over gehad. Ik merkte dat S. hier heel onzeker van werd en probeerde uit te leggen dat er voor A vast een reden achter zat.
Ook kwam ik er achter dat S een moeilijke jeugd heeft gehad (ze is geadopteerd maar heeft nog wel contact met haar biologische moeder) en dat ze is gepest.
Langzamerhand trokken S en ik wat meer met zn tweeën op, en op school was het nog steeds gezellig met z'n vieren, al hadden we alle 3 onze irritaties aan S, omdat ze wat dom en naïef uit de hoek kon komen. Ook is het heel moeilijk om met S. om te gaan omdat ze heel claimerig en onzeker is.
Naarmate ik meer omging met S werden deze irritaties groter, en begon ik te begrijpen waarom A afstand heeft genomen, ik had namelijk zelf ook de neiging dat te doen.
Omdat ik van S haar verleden wist, en het een ontzettend gevoelig meisje is, wilde ik dit goed en met alle eerlijkheid en oprechtheid aanpakken, ik wist alleen nog niet zo goed hoe.
Begrijp me goed, S is echt een lieve schat, en een heel gezellig meisje om mee uit te gaan in een groep, maar 1 op 1 is ze te claimerig, ik kan daar niet goed mee omgaan en voor mij was het dus mede hierdoor, mede doordat ze nog in een compleet andere levensfase zit (ze is een paar jaar jonger) een ongelijkwaardige vriendschap.
Op A. haar verjaardag floepte er bij mij iets uit, waardoor S het gevoel kreeg dat er meer achter zat, ik heb toen voorzichtig uit geprobeerd te leggen hoe ik me voel en hoe dat komt. Geen verwijten naar haar toe, alleen geprobeerd uit te leggen hoe het komt dat ik minder enthousiast was de laatste tijd.
Ik wist dat zij op dat moment niet zo lekker in haar vel zat, en daar heb ik ook met haar over gepraat, vertelt dat alles goed komt en dat ze een sterk meisje is.
wat ik echter niet had kunnen zien aankomen, is dat ze sinds het gesprek wat ik met haar heb gehad op die verjaardag, niets meer van haar heeft laten horen en ook niet meer op school is geweest ( nu meer dan 1 maand)
A en ik maakte ons erge zorgen, ook omdat we wisten dat ze al niet zo lekker in haar vel zat, en we zijn dus met onze mentor gaan praten. Deze heeft een gesprek met S gehad, waar een heleboel aan het licht gekomen is.
Afgelopen week hebben we weer met onze mentor gepraat en hij heeft duidelijk gemaakt dat S totaal verkeerd heeft begrepen wat ik heb bedoelt. Ook zijn er veel meer dingen uit het verleden naar boven gekomen waar A en ik niets van weten, maar welke blijkbaar heel erg zijn aangezien S nu depressief is.
We mogen van onze mentor geen contact opnemen met S tot zij met een aantal hulpverleners gepraat heeft, maar wij zitten met heel veel vragen en we maken ons ontzettend zorgen!
Ik voel me niet begrepen, door S niet, maar ben ook bang dat haar ouders het niet zullen begrijpen.
Het is heel complex allemaal, en ik heb alleen maar geprobeerd eerlijk en oprecht te zijn...hoe kan ik me dan zo schuldig en kut voelen?
Ik heb juist geprobeerd zo eerlijk en duidelijk mogelijk te zijn zodat S zou zien dat ik niet hetzelfde ben als diegene die haar gepest hebben, en de "vriendinnen" die ze vroeger had maar haar lieten stikken. Juist omdat ik dit wist heb ik geprobeerd haar zo respectvol en liefdevol mogelijk te behandelen., wat is er beter dan eerlijk zijn? Als vriendinnen moet je toch eerlijk tegen over elkaar kunnen zijn?
Maar dat ziet ze niet, ze snapt het niet. Wat moet ik hier mee?
Het frustreert me enorm...en ik voel me aan de ene kant ontzettend schuldig dat ik de druppel ben geweest, en aan de andere kant verward het me omdat ik uit liefde heb gehandeld.....
Sorry voor het lange verhaal, het lucht in ieder geval op om het van me af te schrijven...bedankt dat je het hebt willen lezen.
Heeft er iemand tips? Ik weet echt niet meer wat ik moet doen en ben er heel verdrietig van...
zaterdag 22 november 2008 om 22:17
Het is niet jouw/jullie schuld dat dit gebeurt, waarschijnlijk liep ze al een poos met haar ziel onder de arm. Je zegt dat je haar duidelijk hebt willen maken dat je om haar geeft en dat jullie gewoon vrienden zijn, ook al had je wat kritiek. Nou, laat dat zien dan!
Begin eens met een grote bos bloemen te sturen, met een kaartje erbij dat jullie haar missen en dat jullie haar beterschap wensen. Blijkbaar hebben jullie al een maand geen contact, dus voor haar zal dat alleen maar een bevestiging zijn dat jullie haar laten stikken.
Wat is de rol van vriendin 4 in dit geheel?
Begin eens met een grote bos bloemen te sturen, met een kaartje erbij dat jullie haar missen en dat jullie haar beterschap wensen. Blijkbaar hebben jullie al een maand geen contact, dus voor haar zal dat alleen maar een bevestiging zijn dat jullie haar laten stikken.
Wat is de rol van vriendin 4 in dit geheel?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 22 november 2008 om 22:23
Ik kan zelf ook nooit zo goed omgaan met depressieve mensen, dus echt raad heb ik niet voor je, maar ik denk niet dat je het jezelf erg moet aanrekenen. Volgens mij kunnen depressieve mensen al door het minst of geringste in de put raken (bedoel ik niet denigrerend).
Een brief schrijven of een keer met de ouders gaan praten? Een lief kaartje, zoiets, nu na een maand toch een belletje wagen?
Een brief schrijven of een keer met de ouders gaan praten? Een lief kaartje, zoiets, nu na een maand toch een belletje wagen?
zaterdag 22 november 2008 om 22:41
Thanks voor jullie reacties
vriendin 4 i er bij toeval eigenlijk een beetje buiten gebleven en is nu dit speelt in het buitenland.
Contact raad de mentor dus af, dus ook 'n belletje en bloemen...hij zei wel dat we over een tijdje misschien een kaartje kunnen sturen. wat ik ook wel een goed idee vind, en dan idd iets van : we missen je.
Ik heb het vandaag met A over gehad om met de ouders te gaan praten...we willen eigenlijk gewoon weten wat er aan de hand is, zodat we weten wat we wel en vooral niet moeten zeggen...
Ik probeer het wel te relativeren en het me niet zo aan te trekken, maar ik blijf het gewoon zo moeilijk vinden dat S het gewoon niet begrijpt....
Ze trekt het volledig uit verband, want we hebben geen ruzie, ik vind niet dat ze moet veranderen, ik vind niet dat we geen vriendinnen meer kunnen zijn, ik wilde alleen maar eerlijk zijn...
Vind het gewoon zo sneu dat ze weer in haar schulpje kruipt, hoe moet dat dan in haar verdere leven? Zo komt ze toch niet verder?
vriendin 4 i er bij toeval eigenlijk een beetje buiten gebleven en is nu dit speelt in het buitenland.
Contact raad de mentor dus af, dus ook 'n belletje en bloemen...hij zei wel dat we over een tijdje misschien een kaartje kunnen sturen. wat ik ook wel een goed idee vind, en dan idd iets van : we missen je.
Ik heb het vandaag met A over gehad om met de ouders te gaan praten...we willen eigenlijk gewoon weten wat er aan de hand is, zodat we weten wat we wel en vooral niet moeten zeggen...
Ik probeer het wel te relativeren en het me niet zo aan te trekken, maar ik blijf het gewoon zo moeilijk vinden dat S het gewoon niet begrijpt....
Ze trekt het volledig uit verband, want we hebben geen ruzie, ik vind niet dat ze moet veranderen, ik vind niet dat we geen vriendinnen meer kunnen zijn, ik wilde alleen maar eerlijk zijn...
Vind het gewoon zo sneu dat ze weer in haar schulpje kruipt, hoe moet dat dan in haar verdere leven? Zo komt ze toch niet verder?
zaterdag 22 november 2008 om 22:45
Sorry hoor, maar ik vind het een beetje raar dat de mentor aangeeft dat jullie niet eens een kaart of bloemen zouden mogen sturen nu. Ze wordt er op dit moment alleen maar in bevestigd dat jullie haar in de steek hebben gelaten.
Dat ze bellen en langskomen niet trekt, dat kan. Maar er is nog nooit iemand slechter geworden van een hart onder de riem in de vorm van een attentie en de boodschap dat ze gemist wordt. Zolang je voorlopig maar niks terug verwacht.
Dat ze bellen en langskomen niet trekt, dat kan. Maar er is nog nooit iemand slechter geworden van een hart onder de riem in de vorm van een attentie en de boodschap dat ze gemist wordt. Zolang je voorlopig maar niks terug verwacht.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 22 november 2008 om 22:58
Ik denk dat je soms best op je eigen gevoel af mag gaan met zoiets. Ik zet mijn vraagtekens bij dit advies. Ik zou ook zeker niet gaan bellen of langsgaan, maar ik zou wel laten weten dat ik aan die persoon denk.
Daarnaast vind ik dat het opgevat zou kunnen worden als een soort 'schuldbekentenis' als de close vriendinnen van S. helemaal niets van zich laten horen nu ze het zo zwaar heeft.
Daarnaast vind ik dat het opgevat zou kunnen worden als een soort 'schuldbekentenis' als de close vriendinnen van S. helemaal niets van zich laten horen nu ze het zo zwaar heeft.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 22 november 2008 om 23:06
Ik snap wat je bedoelt poezewoes, ik vind het zelf ook moeilijk om niets te doen of te laten horen. Ook omdat ik gewoon geen idee heb wat er aan de hand is, en hoe erg het is.
Eigenlijk wil ik gewoon een kaartje sturen waarin ik niets zeg over het gesprek of de situatie, maar alleen iets in de trant van; beterschap en we denken aan je...zoiets.
Eigenlijk wil ik gewoon een kaartje sturen waarin ik niets zeg over het gesprek of de situatie, maar alleen iets in de trant van; beterschap en we denken aan je...zoiets.
zaterdag 22 november 2008 om 23:35
Ik denk dat S. een erg afhankelijk en gevoelig meiske is, die zich moeilijk openstelt voor contacten. Mogelijk heeft ze onprettige pijnlijke ervaringen gehad met vorige vriendinnen. Eerst had ze een (voor haar gevoel) goed contact met A. maar toen A. zich van haar verwijderde moet dat voor haar een klap in het gezicht zijn geweest. Omdat jij je over haar ontfermde, kreeg ze het gevoel toch weer iemand te hebben gevonden met wie ze heel intiem kon zijn, iemand die haar bevestiging gaf. Toen het jou nogal knellend overkwam kreeg ze daardoor een nog hardere klap.
Ik denk dat er geen aardige manieren zijn om iemand te vertellen dat je haar niet constant om je heen wil. Ik denk dat dit gewoon één van de blauwtjes is die mensen nu eenmaal moeten oplopen in de groei naar volwassenheid. Dit moet ze echt helemaal alleen doen. Eens vindt ze wel de vriendin of vriend naar haar hart. En zelfs als dat niet gebeurt, je kan er niks aan doen, behalve correct zijn naar haar toe. Je bent eerlijk geweest, je hebt haar niet opzettelijk willen kwetsen, nou dan ben je toch een goede vriendin?
Ik denk dat je je niet moet laten leiden door je schuldgevoel, want daar heeft echt niemand iets aan. Het zou haar alleen maar onnodig vernederen en het kan verwarrend zijn omdat het een onecht motief is. Je bent daardoor meer met jezelf bezig dan met haar. Dus bepaal zelf hoe groot de afstand is die je zelf prettig vindt en wees daar dan consequent in, geen plotselinge toenaderingen uit meelij of schuldgevoel, geen uitleg verder.
Ik wens jullie het beste!
Ik denk dat er geen aardige manieren zijn om iemand te vertellen dat je haar niet constant om je heen wil. Ik denk dat dit gewoon één van de blauwtjes is die mensen nu eenmaal moeten oplopen in de groei naar volwassenheid. Dit moet ze echt helemaal alleen doen. Eens vindt ze wel de vriendin of vriend naar haar hart. En zelfs als dat niet gebeurt, je kan er niks aan doen, behalve correct zijn naar haar toe. Je bent eerlijk geweest, je hebt haar niet opzettelijk willen kwetsen, nou dan ben je toch een goede vriendin?
Ik denk dat je je niet moet laten leiden door je schuldgevoel, want daar heeft echt niemand iets aan. Het zou haar alleen maar onnodig vernederen en het kan verwarrend zijn omdat het een onecht motief is. Je bent daardoor meer met jezelf bezig dan met haar. Dus bepaal zelf hoe groot de afstand is die je zelf prettig vindt en wees daar dan consequent in, geen plotselinge toenaderingen uit meelij of schuldgevoel, geen uitleg verder.
Ik wens jullie het beste!
zaterdag 22 november 2008 om 23:45
quote:Groll schreef op 22 november 2008 @ 23:35:
Ik denk dat S. een erg afhankelijk en gevoelig meiske is, die zich moeilijk openstelt voor contacten. Mogelijk heeft ze onprettige pijnlijke ervaringen gehad met vorige vriendinnen.Ja, want ze is gepest vroeger en belazerd door haar vriendinnen van toen
Eerst had ze een (voor haar gevoel) goed contact met A. maar toen A. zich van haar verwijderde moet dat voor haar een klap in het gezicht zijn geweest. (herinnering aan vroeger) Omdat jij je over haar ontfermde, kreeg ze het gevoel toch weer iemand te hebben gevonden met wie ze heel intiem kon zijn, iemand die haar bevestiging gaf. Toen het jou nogal knellend overkwam kreeg ze daardoor een nog hardere klap.
Ik heb haar dus juist geprobeerd duidelijk te maken dat ze niet meer zo met het verleden en het pesten en alles wat er vroeger gebeurt is bezig moet zijn...Dat dat haar nu belemmert in haar vriendschappen omdat vriendinnen van nu, en toekomst ongetwijfeld, schrikken van haar claimgedrag en gevoeligheid.
Ik denk dat er geen aardige manieren zijn om iemand te vertellen dat je haar niet constant om je heen wil. Ik denk dat dit gewoon één van de blauwtjes is die mensen nu eenmaal moeten oplopen in de groei naar volwassenheid. Dit moet ze echt helemaal alleen doen. Eens vindt ze wel de vriendin of vriend naar haar hart. En zelfs als dat niet gebeurt, je kan er niks aan doen, behalve correct zijn naar haar toe. Je bent eerlijk geweest, je hebt haar niet opzettelijk willen kwetsen, nou dan ben je toch een goede vriendin?
Ik denk dat je je niet moet laten leiden door je schuldgevoel, want daar heeft echt niemand iets aan. Het zou haar alleen maar onnodig vernederen en het kan verwarrend zijn omdat het een onecht motief is. Je bent daardoor meer met jezelf bezig dan met haar. Dus bepaal zelf hoe groot de afstand is die je zelf prettig vindt en wees daar dan consequent in, geen plotselinge toenaderingen uit meelij of schuldgevoel, geen uitleg verder.
Ik wens jullie het beste!
Dankjewel voor je lieve reactie
Ik denk dat S. een erg afhankelijk en gevoelig meiske is, die zich moeilijk openstelt voor contacten. Mogelijk heeft ze onprettige pijnlijke ervaringen gehad met vorige vriendinnen.Ja, want ze is gepest vroeger en belazerd door haar vriendinnen van toen
Eerst had ze een (voor haar gevoel) goed contact met A. maar toen A. zich van haar verwijderde moet dat voor haar een klap in het gezicht zijn geweest. (herinnering aan vroeger) Omdat jij je over haar ontfermde, kreeg ze het gevoel toch weer iemand te hebben gevonden met wie ze heel intiem kon zijn, iemand die haar bevestiging gaf. Toen het jou nogal knellend overkwam kreeg ze daardoor een nog hardere klap.
Ik heb haar dus juist geprobeerd duidelijk te maken dat ze niet meer zo met het verleden en het pesten en alles wat er vroeger gebeurt is bezig moet zijn...Dat dat haar nu belemmert in haar vriendschappen omdat vriendinnen van nu, en toekomst ongetwijfeld, schrikken van haar claimgedrag en gevoeligheid.
Ik denk dat er geen aardige manieren zijn om iemand te vertellen dat je haar niet constant om je heen wil. Ik denk dat dit gewoon één van de blauwtjes is die mensen nu eenmaal moeten oplopen in de groei naar volwassenheid. Dit moet ze echt helemaal alleen doen. Eens vindt ze wel de vriendin of vriend naar haar hart. En zelfs als dat niet gebeurt, je kan er niks aan doen, behalve correct zijn naar haar toe. Je bent eerlijk geweest, je hebt haar niet opzettelijk willen kwetsen, nou dan ben je toch een goede vriendin?
Ik denk dat je je niet moet laten leiden door je schuldgevoel, want daar heeft echt niemand iets aan. Het zou haar alleen maar onnodig vernederen en het kan verwarrend zijn omdat het een onecht motief is. Je bent daardoor meer met jezelf bezig dan met haar. Dus bepaal zelf hoe groot de afstand is die je zelf prettig vindt en wees daar dan consequent in, geen plotselinge toenaderingen uit meelij of schuldgevoel, geen uitleg verder.
Ik wens jullie het beste!
Dankjewel voor je lieve reactie
zondag 23 november 2008 om 01:14
quote:Groll schreef op 22 november 2008 @ 23:35:
Ik denk dat er geen aardige manieren zijn om iemand te vertellen dat je haar niet constant om je heen wil. Ik denk dat dit gewoon één van de blauwtjes is die mensen nu eenmaal moeten oplopen in de groei naar volwassenheid. Dit moet ze echt helemaal alleen doen. Eens vindt ze wel de vriendin of vriend naar haar hart. En zelfs als dat niet gebeurt, je kan er niks aan doen, behalve correct zijn naar haar toe. Je bent eerlijk geweest, je hebt haar niet opzettelijk willen kwetsen, nou dan ben je toch een goede vriendin?
Ik denk dat je je niet moet laten leiden door je schuldgevoel, want daar heeft echt niemand iets aan. Het zou haar alleen maar onnodig vernederen en het kan verwarrend zijn omdat het een onecht motief is. Je bent daardoor meer met jezelf bezig dan met haar. Dus bepaal zelf hoe groot de afstand is die je zelf prettig vindt en wees daar dan consequent in, geen plotselinge toenaderingen uit meelij of schuldgevoel, geen uitleg verder.
Ik wens jullie het beste!
Volledig mee eens.
Wil daar aan toevoegen dat het hebben van meelij of schuldgevoel in onze maatschappij vaak een nogal overschatte motivatie is. Vind ik, althans.
Maar het gaat daarbij minder vaak om 'het slachtoffer' dan het lijkt.
Poezewoes, jouw argumentatie over ' het zou kunnen worden uitgelegd als...' roept bij mij de vraag op; door wie? En wat heeft die er dan mee te maken. Als Feun zelf weet dat ze oprecht is geweest, wie heeft er dan nog wat over te zeggen?
Natuurlijk kun je om iemand geven en begaan zijn met die persoon, maar ik probeer er wel altijd voor te waken dat ik niet verstrikt raak in een verhaal dat eigenlijk niet het mijne is.
Zei zij op een forum, in een topic waar zij zich min of meer ongevraagd in andermans verhaal duikt...
Ik denk dat er geen aardige manieren zijn om iemand te vertellen dat je haar niet constant om je heen wil. Ik denk dat dit gewoon één van de blauwtjes is die mensen nu eenmaal moeten oplopen in de groei naar volwassenheid. Dit moet ze echt helemaal alleen doen. Eens vindt ze wel de vriendin of vriend naar haar hart. En zelfs als dat niet gebeurt, je kan er niks aan doen, behalve correct zijn naar haar toe. Je bent eerlijk geweest, je hebt haar niet opzettelijk willen kwetsen, nou dan ben je toch een goede vriendin?
Ik denk dat je je niet moet laten leiden door je schuldgevoel, want daar heeft echt niemand iets aan. Het zou haar alleen maar onnodig vernederen en het kan verwarrend zijn omdat het een onecht motief is. Je bent daardoor meer met jezelf bezig dan met haar. Dus bepaal zelf hoe groot de afstand is die je zelf prettig vindt en wees daar dan consequent in, geen plotselinge toenaderingen uit meelij of schuldgevoel, geen uitleg verder.
Ik wens jullie het beste!
Volledig mee eens.
Wil daar aan toevoegen dat het hebben van meelij of schuldgevoel in onze maatschappij vaak een nogal overschatte motivatie is. Vind ik, althans.
Maar het gaat daarbij minder vaak om 'het slachtoffer' dan het lijkt.
Poezewoes, jouw argumentatie over ' het zou kunnen worden uitgelegd als...' roept bij mij de vraag op; door wie? En wat heeft die er dan mee te maken. Als Feun zelf weet dat ze oprecht is geweest, wie heeft er dan nog wat over te zeggen?
Natuurlijk kun je om iemand geven en begaan zijn met die persoon, maar ik probeer er wel altijd voor te waken dat ik niet verstrikt raak in een verhaal dat eigenlijk niet het mijne is.
Zei zij op een forum, in een topic waar zij zich min of meer ongevraagd in andermans verhaal duikt...
zondag 23 november 2008 om 08:35
Ik krijg niet de indruk dat TO de vriendschap heeft beeindigd of bekoeld. Ze heeft aangegeven dat ze zich aan een aantal dingen ergert.
Mocht het zo zijn dat TO klaar is met de vriendschap dan zou ik het ook geen goed plan vinden om nu uit medelijden een kaartje te sturen omdat ze nu in puin ligt. Maar van je vriendinnen mag je toch wel wat verwachten als je ziek thuis bent?
Als ze zich zou laten leiden door schuldgevoel, dan zou TO niks ondernemen.
Mocht het zo zijn dat TO klaar is met de vriendschap dan zou ik het ook geen goed plan vinden om nu uit medelijden een kaartje te sturen omdat ze nu in puin ligt. Maar van je vriendinnen mag je toch wel wat verwachten als je ziek thuis bent?
Als ze zich zou laten leiden door schuldgevoel, dan zou TO niks ondernemen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 23 november 2008 om 09:05
Ik zou ook zeker iets sturen. Vreemd advies van die mentor. Hij laat TO en die andere meiden nou ook in het ongewisse. Hij hoeft niet te zeggen natuurlijk wat er aan de hand is maar nu zijn er 2 partijen die elkaar niet begrijpen.
Juist gezien het verleden van S. zou ik wat sturen zodat ze weet dat jullie haar niet laten vallen. Een kaartje of een Foreever friend beertje of iets anders. Je kan bijv op het kaartje laten merken dat jullie haar missen en dat jullie er voor haar zijn als ze dat wilt Volgens mij moet dat haar wel goed doen te weten dat jullie haar niet vergeten.
Met de ouders gaan praten zou ik niet doen. Afgezien dat die ouders misschien ook niet alles weten, zou ik het zelf opvatten dat je iets achter iemands rug doet.
Probeer zelf je niet al te schuldig te voelen. Je weet dat je het met de beste intentie hebt gezegd en dat je haar absoluut niet zo wilde kwetsen. Waar je eens over na kunt denken is het (al is het maar voor jezelf) op papier te zetten. En wie weet kan je dat ooit aan haar geven. Zodat ze als ze zich wat beter voelt kan zien dat je het met de beste bedoelingen hebt gezegd en niet om de vriendschap te verbreken. Sterkte ermee!
Juist gezien het verleden van S. zou ik wat sturen zodat ze weet dat jullie haar niet laten vallen. Een kaartje of een Foreever friend beertje of iets anders. Je kan bijv op het kaartje laten merken dat jullie haar missen en dat jullie er voor haar zijn als ze dat wilt Volgens mij moet dat haar wel goed doen te weten dat jullie haar niet vergeten.
Met de ouders gaan praten zou ik niet doen. Afgezien dat die ouders misschien ook niet alles weten, zou ik het zelf opvatten dat je iets achter iemands rug doet.
Probeer zelf je niet al te schuldig te voelen. Je weet dat je het met de beste intentie hebt gezegd en dat je haar absoluut niet zo wilde kwetsen. Waar je eens over na kunt denken is het (al is het maar voor jezelf) op papier te zetten. En wie weet kan je dat ooit aan haar geven. Zodat ze als ze zich wat beter voelt kan zien dat je het met de beste bedoelingen hebt gezegd en niet om de vriendschap te verbreken. Sterkte ermee!
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zondag 23 november 2008 om 09:16
Ga af op je gevoel. Als jij denkt dat het goed is om iets van je/jullie te laten horen, moet je dat gewoon doen. Die mentor denkt vast dat hij/zij het bij het juiste eind heeft, maar uiteindelijk kan jullie vriendin zelf beslissen wat ze met een brief of kaartje doet. Nu bepaalt de mentor dat en dat klopt niet.
Toen ik het moeilijk had toen mijn relatie stuk liep, liet een hele goede vriendin niets horen, omdat mijn ex tegen haar had gezegd dat ik er geen belang bij had. Dat heeft me zo gekwetst en het vertrouwen in haar zo geschaad, dat ik met haar heb gebroken. Het gaat niet meer, zij liet me zitten toen ik haar zo nodig had en ook al weet ik dat haar gevoel iets anders zei, ze heeft niets laten horen.
Schrijf op wat je vindt en voelt. Wat er in jouw hoofd omgaat. Wat jij wilt en hoe je het verder ziet. Dan kan ze zelf kijken wat ze er mee wil/kan.
Toen ik het moeilijk had toen mijn relatie stuk liep, liet een hele goede vriendin niets horen, omdat mijn ex tegen haar had gezegd dat ik er geen belang bij had. Dat heeft me zo gekwetst en het vertrouwen in haar zo geschaad, dat ik met haar heb gebroken. Het gaat niet meer, zij liet me zitten toen ik haar zo nodig had en ook al weet ik dat haar gevoel iets anders zei, ze heeft niets laten horen.
Schrijf op wat je vindt en voelt. Wat er in jouw hoofd omgaat. Wat jij wilt en hoe je het verder ziet. Dan kan ze zelf kijken wat ze er mee wil/kan.
zondag 23 november 2008 om 11:51
Dankjewel voor jullie reacties...Het voelt inderdaad niet goed om niets te laten horen en dat is ook hetgeen wat me stoort, ik ben blij dat jullie daar net zo over denken.
Ik ga toch nog maar een gesprek aan met mn mentor om het hier over te hebben, want ik heb ook het idee dat hij me niet helemaal begrijpt, misschien dat als hij mijn verhaal nog een keer hoort ook snapt dat S haar gevoel van "gedumpt" zijn nu helemaal bevestigd wordt....
Haar ouders weten wel alles, dat weet ik zeker. Ze woont namelijk nog thuis en de mentor heeft ook met haar ouders gesproken. Maar misschien is het inderdaad niet het beste om te doen nu...
Ik ga toch nog maar een gesprek aan met mn mentor om het hier over te hebben, want ik heb ook het idee dat hij me niet helemaal begrijpt, misschien dat als hij mijn verhaal nog een keer hoort ook snapt dat S haar gevoel van "gedumpt" zijn nu helemaal bevestigd wordt....
Haar ouders weten wel alles, dat weet ik zeker. Ze woont namelijk nog thuis en de mentor heeft ook met haar ouders gesproken. Maar misschien is het inderdaad niet het beste om te doen nu...
zondag 23 november 2008 om 12:04
Goed om nog een keer te gaan praten met je mentor Feun. Maar blijf bij je eigen gevoel. Waarom? Nu weet iedereen zo goed wat JIJ moet doen, maar niemand heeft haar kunnen helpen en haar signalen die er misschien al waren opgepikt. Nu opeens gaan zij, of de mentor, bepalen dat een kaartje te veel is. Maar waar was die mentor dan die maand dat je vriendin een maand niet op school was? Waarom is dit aan het rollen gekomen pas toen jullie bij de mentor hebben aangeklopt? Of heb ik je verkeerd begrepen?
Ik heb je verhaal opgevat dat je mentor pas met haar is gaan praten NADAT jullie aan de bel hebben getrokken. Maar hoe dan ook ben ik van mening dat een lief kaartje of bloemetje meer goed doet dan helemaal niets doen. Daar blijf ik bij.
Ik heb je verhaal opgevat dat je mentor pas met haar is gaan praten NADAT jullie aan de bel hebben getrokken. Maar hoe dan ook ben ik van mening dat een lief kaartje of bloemetje meer goed doet dan helemaal niets doen. Daar blijf ik bij.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zondag 23 november 2008 om 12:09
Oja, en ik vind, een mentor hoort er voor iedereen te zijn. Je geeft duidelijk aan dat je er heel erg mee zit. Ik lees nergens dat jij/jullie daar ondersteuning bij krijgen. Nee laat maar lekker zwemmen. Het feit dat je naar een mentor gaat omdat je ergens mee zit moet serieus genomen worden, jullie worden weggestuurd na het gesprek van "zoek het maar uit, geen contact opnemen met haar", ja hallo, en jullie dan? JIJ zit hier ook mee. Met een schuldgevoel die misschien totaal onterecht is. Zou leuk wezen als de mentor jouw/jullie probleem ook serieus zou nemen.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zondag 23 november 2008 om 12:29
Vind ik ook...
Onze mentor is inderdaad pas met haar gaan praten toen wij hebben aangegeven dat er iets niet goed zat, daarvoor heeft hij overigens wel een aantal keer aan ons gevraagd waar S was, waarom ze niet op school was en kenbaar gemaakt dat hij zich zorgen maakte. Tja dat deden wij ook.
Ik ga hem morgen gelijk contacten...
want door de onduidelijkheid die wij nu hebben gaan we ook maar dingen invullen enzo...wordt het ook niet echt beter op...
Onze mentor is inderdaad pas met haar gaan praten toen wij hebben aangegeven dat er iets niet goed zat, daarvoor heeft hij overigens wel een aantal keer aan ons gevraagd waar S was, waarom ze niet op school was en kenbaar gemaakt dat hij zich zorgen maakte. Tja dat deden wij ook.
Ik ga hem morgen gelijk contacten...
want door de onduidelijkheid die wij nu hebben gaan we ook maar dingen invullen enzo...wordt het ook niet echt beter op...
zondag 23 november 2008 om 20:23
We weten niet wat er allemaal achter zit, maar als ze je vriendin was/ is, waarom speel je dit dan via een mentor die haar veel minder goed kent?
Ik zou me waarschijnlijk ook niet lekker voelen als iemand me in de zeik zet in het ''openbaar'' tijdens een verjaardagsfeestje. :-s Hoe goed het ook bedoeld is. (Maar hierdoor weg blijven van school is natuurlijk extreem.) Het doet mij ook denken aan die gemene meiden van de brugklas, kan me er wel wat bij voorstellen wat ze moet voelen.
Ik zou me waarschijnlijk ook niet lekker voelen als iemand me in de zeik zet in het ''openbaar'' tijdens een verjaardagsfeestje. :-s Hoe goed het ook bedoeld is. (Maar hierdoor weg blijven van school is natuurlijk extreem.) Het doet mij ook denken aan die gemene meiden van de brugklas, kan me er wel wat bij voorstellen wat ze moet voelen.
zondag 23 november 2008 om 20:40
Ik denk ook dat jij je niet schuldig moet voelen. S is kennelijk een meisje met grote problemen en als vriendinnen is het erg moeilijk om daar op de juiste manier mee om te gaan. Dat is voor gespecialiseerde hulpverleners vaak zelfs al moeilijk.
De mentor heeft gezegd dat jullie geen contact met haar op mogen nemen. Maar aan de andere kant voelt zij zich waarschijnlijk wel naar onder wat er gezegd is en dat kan nu niet recht getrokken worden. Ik denk dus ook dat ik in jullie geval een middenweg zou kiezen. Geen direct contact zoeken, maar haar wel laten weten dat ik aan haar denk. Een mooie boes bloemen, een lieve kaart, een berichtje op haar Hyves. Laat haar weten dat jullie niet van haar verwachten dat zij direct weer contact met jullie opneemt, maar dat jullie er wel voor haar zullen zijn als ze weer zover is. (Maar natuurlijk alleen als je het contact wel wilt hebben, want anders lijkt het mij geen goed idee).
De mentor heeft gezegd dat jullie geen contact met haar op mogen nemen. Maar aan de andere kant voelt zij zich waarschijnlijk wel naar onder wat er gezegd is en dat kan nu niet recht getrokken worden. Ik denk dus ook dat ik in jullie geval een middenweg zou kiezen. Geen direct contact zoeken, maar haar wel laten weten dat ik aan haar denk. Een mooie boes bloemen, een lieve kaart, een berichtje op haar Hyves. Laat haar weten dat jullie niet van haar verwachten dat zij direct weer contact met jullie opneemt, maar dat jullie er wel voor haar zullen zijn als ze weer zover is. (Maar natuurlijk alleen als je het contact wel wilt hebben, want anders lijkt het mij geen goed idee).
