Relaties
alle pijlers
eerste liefde is getrouwd
zaterdag 22 november 2008 om 23:38
Ik ben er vandaag, bij toeval, achter gekomen dat mijn eerste grote liefde is getrouwd (met een ander uiteraard ).
Zelf heb ik 3 kindjes waar ik hartstikke gek op ben en ben verloofd met de leukste man van de wereld, maar toch.........
Ik voelde even iets van jaloezie. Voelde me haast schuldig dat ik dit voelde.
Gek toch, dat je ondanks dat je niks meer voor die gene voelt, het dan toch even steekt als je hoort dat diegene is getrouwd.
Of is het niet gek? Kennen jullie dit ook?
Zelf heb ik 3 kindjes waar ik hartstikke gek op ben en ben verloofd met de leukste man van de wereld, maar toch.........
Ik voelde even iets van jaloezie. Voelde me haast schuldig dat ik dit voelde.
Gek toch, dat je ondanks dat je niks meer voor die gene voelt, het dan toch even steekt als je hoort dat diegene is getrouwd.
Of is het niet gek? Kennen jullie dit ook?
zaterdag 22 november 2008 om 23:47
Nee ik ken het niet. Mijn eerste grote liefde is al een aantal jaren geleden getrouwd (niet met mij dus haha) en is inmiddels pappa van 2 kindjes. Ik vond het eigenlijk alleen maar leuk voor hem. Wij waren geen goede match als stel en ik vond het leuk om te zien dat hij de vrouw van zijn leven heeft gevonden.
zondag 23 november 2008 om 00:35
zondag 23 november 2008 om 00:39
Zit te denken, maar volgens mij was hier een tijdje terug een soort gelijk topic over. Toen werden er ook een aantal mooie (ware) dingen gezegd. Weet alleen niet meer hoe dat topic heette of van wie het was. Kwam er iig op neer dat het niet vreemd is deze gevoelens te hebben en dat zeker meer mensen ze hebben. Je hoeft het niet negatief te bekijken, je kan het ook positief zien. Hij is dus wel belangrijk geweest voor je in jouw leven en met deze gevoelens is niets mis, je zegt zelf tenslotte dat je blij bent met je eigen partner.
zondag 23 november 2008 om 00:45
quote:Zoete schreef op 23 november 2008 @ 00:39:
Denk maar zo: als jij ook zijn eerste liefde was/bent, dan zal hij beslist niet vergeten en af en toe nog aan je denken.
Ben ik helemaal met je eens.
Mijn eerste grote liefde is er niet meer..dan kan hij maar liever getrouwd zijn en een paar kindjes hebben of niet.
Denk maar zo: als jij ook zijn eerste liefde was/bent, dan zal hij beslist niet vergeten en af en toe nog aan je denken.
Ben ik helemaal met je eens.
Mijn eerste grote liefde is er niet meer..dan kan hij maar liever getrouwd zijn en een paar kindjes hebben of niet.
zondag 23 november 2008 om 00:52
quote:plukvandepetteflat schreef op 23 november 2008 @ 00:35:
Het raakt je, een moment van bezinning wellicht? Dat het zo hád kunnen zijn, maar dat jullie levens op deze manier verlopen zijn. Iets dat was en nooit meer terugkomt.... zoiets? Ik kan me er wel iets bij voorstellen iig, al heb ik het nog niet meegemaakt.Mooi verwoord!
Het raakt je, een moment van bezinning wellicht? Dat het zo hád kunnen zijn, maar dat jullie levens op deze manier verlopen zijn. Iets dat was en nooit meer terugkomt.... zoiets? Ik kan me er wel iets bij voorstellen iig, al heb ik het nog niet meegemaakt.Mooi verwoord!
zondag 23 november 2008 om 01:07
Ik begrijp het ook wel hoor, ik vond het ook rot om te horen dat mijn eerste grote liefde supergelukkig was met een ander(ok het was mijn beste vriendin en ze waren het even vergeten aan mij te vertellen) Slecht voorbeeld
Mijn tweede grote liefde, mijn eerste wederzijdse liefde,D, het werkte niet. Maar nog steeds vindik het moeilijk om te horen dat hij misschien een scharrel heeft(het fijne ervan hoor ik vaak niet). Terwijl ik bijna anderhalf jaar onder de pannen zit, en samenwoon. Het is vast vreemd, maar ook logisch. Je hebt veel gedeeld met die persoon, en ik weet diep in mijn hard dat D ook nog wel eens aan mij denkt, en het ook raar vond toen ik met OM aan kwam zetten. Je hebt ooit gedacht dat jullie 2 HET waren, dan is het toch logisch?
Maar gelukkig zijn jullie nu allebei werkelijk gelukkig, dat is waar het om draait uiteindelijk, en die gevoelens komen gewoon af en toe langs. Hoef je je niet schuldig om te voelen.
Mijn tweede grote liefde, mijn eerste wederzijdse liefde,D, het werkte niet. Maar nog steeds vindik het moeilijk om te horen dat hij misschien een scharrel heeft(het fijne ervan hoor ik vaak niet). Terwijl ik bijna anderhalf jaar onder de pannen zit, en samenwoon. Het is vast vreemd, maar ook logisch. Je hebt veel gedeeld met die persoon, en ik weet diep in mijn hard dat D ook nog wel eens aan mij denkt, en het ook raar vond toen ik met OM aan kwam zetten. Je hebt ooit gedacht dat jullie 2 HET waren, dan is het toch logisch?
Maar gelukkig zijn jullie nu allebei werkelijk gelukkig, dat is waar het om draait uiteindelijk, en die gevoelens komen gewoon af en toe langs. Hoef je je niet schuldig om te voelen.
zondag 23 november 2008 om 08:38
Je eerste grote liefde blijft altijd speciaal. En ik zou het ook niet omschrijven als jaloezie, maar je wordt toch een beetje teruggeslingerd naar toen. Hoe zijn het geweest zijn als niet zij maar ik....
Ik ben mijn grote liefde jaren geleden eens tegengekomen. Hij woonde samen, ik was getrouwd en net bevallen van mijn eerste. Allebei helemaal gelukkig. En tóch schoot er even een bliksemflits door me heen toen ik hem zag.
Ik heb zijn brieven en foto's van vroeger bewaard, en als ik ze tegenkom krijg ik toch weer even kriebels.
Ik ben mijn grote liefde jaren geleden eens tegengekomen. Hij woonde samen, ik was getrouwd en net bevallen van mijn eerste. Allebei helemaal gelukkig. En tóch schoot er even een bliksemflits door me heen toen ik hem zag.
Ik heb zijn brieven en foto's van vroeger bewaard, en als ik ze tegenkom krijg ik toch weer even kriebels.
zondag 23 november 2008 om 09:12
Ik kom mijn eerste liefde 1 á 2 keer per jaar tegen. En ja, dan is het wederzijds nog heel erg leuk, dan is er nog steeds die spanning tussen ons, dan weten we allebei weer verdomd goed waarom we toen verliefd op elkaar zijn geworden.
En wie weet, als we elkaar tegen waren gekomen als we wat ouder waren? Zou zomaar kunnen dat ik dan nu met hem een relatie had en niet met Mr Nilsson.
Maar jaloers? Of het moeilijk vinden dat hij dolgelukkig is met zijn vrouw en z'n kids? Of gaan mijmeren over hoe het had kunnen zijn? Waarom?
En wie weet, als we elkaar tegen waren gekomen als we wat ouder waren? Zou zomaar kunnen dat ik dan nu met hem een relatie had en niet met Mr Nilsson.
Maar jaloers? Of het moeilijk vinden dat hij dolgelukkig is met zijn vrouw en z'n kids? Of gaan mijmeren over hoe het had kunnen zijn? Waarom?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 23 november 2008 om 14:41
Trouwen is voor de betrokken partijen meestal een logische stap, een bevestiging van hun relatie en liefde voor elkaar, etc. Voor buitenstaanders (of mensen die je lang niet gezien hebt) kan het wel eens een wenkbrauw doen optrekken. "Zo, gaan die trouwen? Is het zo serieus?" Omdat je gewoon een heel deel niet meegekregen hebt , of soms wist je niet eens dat diegene een relatie had. Maw voor de buitenwereld is het 'nieuws'. En dat nieuws zorgt weer voor bezinning en reflectie. Het brengt vragen, gedachten en hersenspinsels met zich mee (over vroeger), wat ik al eerder schreef. En als het bijv toentertijd met die ex heel pijnlijk is uitgegaan, kan ik me voorstellen dat die emoties van toen ook weer lichtelijk boven komen. Ik denk ook niet dat je het als echte jaloezie moet zien. Het is meer een stukje geschiedenis wat weer boven komt drijven plus de emoties. Realiseer je gewoon dat ze bij het verleden horen.
maandag 24 november 2008 om 13:56
Mijn 1e grote liefde waarmee ik ook nog 14 jaar heb samengewoond, was 1,5 jaar nadat ik de relatie beëindigd had, getrouwd. Vriendin was nl. zwanger. Vriendin mocht (mag) me niet. Dat wist ze al na 5 minuten, dus het goede contact werd eenzijdig verbroken. Ik wist dus van niks tot wederzijdse vrienden me hadden ingelicht. Tot mijn eigen verbazing deed het me niks en vond ik het eigenlijk wel een beetje sneu voor hem.
Toen wist ik zeker dat ik de juiste beslissing had genomen toen ik een einde aan de relatie had gemaakt. Tot dat moment vroeg ik me dat toch steeds nog af.
Geen idee hoe het met hem (hun) gaat, maar ik hoop dat hij gelukkig is.
Toen wist ik zeker dat ik de juiste beslissing had genomen toen ik een einde aan de relatie had gemaakt. Tot dat moment vroeg ik me dat toch steeds nog af.
Geen idee hoe het met hem (hun) gaat, maar ik hoop dat hij gelukkig is.
maandag 24 november 2008 om 15:54
Ik had het niet zozeer toen ik hoorde dat mijn ex ging trouwen.
Wat wel pijn deed, wat dat ik via via hoorde dat hij vader werd.
Die " verantwoording" kon en wilde hij tijdens ons huwelijk niet aan. Lag niet aan mij maar geheel bij hemzelf.
Dus dat stak me.
Verder ben ik zelf hartstikke gelukkig, met kind inmiddels, en gun ik hem alle geluk van de wereld.
Wat wel pijn deed, wat dat ik via via hoorde dat hij vader werd.
Die " verantwoording" kon en wilde hij tijdens ons huwelijk niet aan. Lag niet aan mij maar geheel bij hemzelf.
Dus dat stak me.
Verder ben ik zelf hartstikke gelukkig, met kind inmiddels, en gun ik hem alle geluk van de wereld.
