Relaties
alle pijlers
Schepen verbranden ......
dinsdag 25 november 2008 om 21:14
Hoi Rubina,
Afgelopen mei heb ik een vergelijkbare stap gezet als jij: ik ben gaan samenwonen met mijn vriend, die aan de andere kant van het land woont (iets minder ver 'aan de andere kant' dan jij, ongeveer op 1 uur en een kwartier rijden), met het verschil dat ik geen eigen woning had. Dat maakte de stap in zekere zin gemakkelijker.
Het betekende voor mij ook: baan opzeggen, nieuwe baan zoeken, verhuizen, een nieuwe omgeving leren kennen, nieuwe mensen leren kennen.
Het heeft even geduurd voordat ik me écht thuis voelde hier, maar inmiddels voel ik me thuis. Vooral in het begin voelde ik me soms een beetje 'ontheemd', vooral als ik me even verdrietig voelde en dan om me heen keek en 'ons' huis plotseling nog heel erg 'zijn' huis leek.
Wat me heeft geholpen:
- meteen aan de slag in nieuwe baan, zodat je ook 'je eigen leven' leidt, contacten opdoet (collega's).
- actief op zoek naar contacten (ik heb gereageerd op een oproep op het prikbord hier, en heb daar inmiddels een leuk 'kookclubje' aan overgehouden).
- samen het huis herinrichten. Niet alleen schuiven met meubels die we hadden, maar ook gezamenlijk nieuwe meubels/accesoires kopen, zodat het echt 'ons' huis werd.
- veel rondrijden met de auto in de omgeving, op de fiets, in ieder geval snel de omgeving leren kennen.
- accepteren/erkennen dat ik niet binnen een maandje gewend zou zijn. Dat scheelt een hoop frustratie
Veel succes en plezier!
Erwt
Afgelopen mei heb ik een vergelijkbare stap gezet als jij: ik ben gaan samenwonen met mijn vriend, die aan de andere kant van het land woont (iets minder ver 'aan de andere kant' dan jij, ongeveer op 1 uur en een kwartier rijden), met het verschil dat ik geen eigen woning had. Dat maakte de stap in zekere zin gemakkelijker.
Het betekende voor mij ook: baan opzeggen, nieuwe baan zoeken, verhuizen, een nieuwe omgeving leren kennen, nieuwe mensen leren kennen.
Het heeft even geduurd voordat ik me écht thuis voelde hier, maar inmiddels voel ik me thuis. Vooral in het begin voelde ik me soms een beetje 'ontheemd', vooral als ik me even verdrietig voelde en dan om me heen keek en 'ons' huis plotseling nog heel erg 'zijn' huis leek.
Wat me heeft geholpen:
- meteen aan de slag in nieuwe baan, zodat je ook 'je eigen leven' leidt, contacten opdoet (collega's).
- actief op zoek naar contacten (ik heb gereageerd op een oproep op het prikbord hier, en heb daar inmiddels een leuk 'kookclubje' aan overgehouden).
- samen het huis herinrichten. Niet alleen schuiven met meubels die we hadden, maar ook gezamenlijk nieuwe meubels/accesoires kopen, zodat het echt 'ons' huis werd.
- veel rondrijden met de auto in de omgeving, op de fiets, in ieder geval snel de omgeving leren kennen.
- accepteren/erkennen dat ik niet binnen een maandje gewend zou zijn. Dat scheelt een hoop frustratie
Veel succes en plezier!
Erwt
Peas on earth!
dinsdag 25 november 2008 om 21:20
Is het niet mogelijk om (via een makelaar) je huis te verhuren en het op die manier nog een tijdje aan te houden?
Als je dat via een makelaar doet dan heb je er mensen in met een contract voor bepaalde tijd (huis verkocht, wachten op volgende huis) en hoef je dus nooit langer dan een paar maanden te wachten om je 'eigen' huis weer in te kunnen mocht het toch mis lopen...
In ieder geval heel veel geluk samen, groetjes,
Carrrie.
Als je dat via een makelaar doet dan heb je er mensen in met een contract voor bepaalde tijd (huis verkocht, wachten op volgende huis) en hoef je dus nooit langer dan een paar maanden te wachten om je 'eigen' huis weer in te kunnen mocht het toch mis lopen...
In ieder geval heel veel geluk samen, groetjes,
Carrrie.
dinsdag 25 november 2008 om 21:21
dinsdag 25 november 2008 om 21:23
Dankjewel Prinses op de Erwt 
.
Fijn om een ervaringsverhaal te horen met praktische tips!!
Ik ben me ook al een beetje aan het orienteren bij sportverenigingen.
Over het vinden van een baan ben ik zeker optimistisch, ik heb al eens flink genetwerkt, en zie ik zeker kansen.
Wel allemaal erg spannend!
. Fijn om een ervaringsverhaal te horen met praktische tips!!
Ik ben me ook al een beetje aan het orienteren bij sportverenigingen.
Over het vinden van een baan ben ik zeker optimistisch, ik heb al eens flink genetwerkt, en zie ik zeker kansen.
Wel allemaal erg spannend!
dinsdag 25 november 2008 om 21:24
Grappig genoeg is er een grote kans dat ik dit eerder ook gezegd zou hebben: zou je dat nu wel al doen, is het nu wel verstandig, moet je niet wachten...?
Ik had dan wel geen eigen woning (maar huurwoning), maar heb de stap na vijf maanden gezet, ook na een 'weekend-en-feestdagen-relatie'. En wat blijkt... het kán goed gaan...
Heb ervan geleerd dat de factor Tijd dus niet álles zegt...
Ik had dan wel geen eigen woning (maar huurwoning), maar heb de stap na vijf maanden gezet, ook na een 'weekend-en-feestdagen-relatie'. En wat blijkt... het kán goed gaan...
Heb ervan geleerd dat de factor Tijd dus niet álles zegt...
Peas on earth!
dinsdag 25 november 2008 om 21:28
Nou, ik heb er niet zo'n moeite mee de sprong te wagen onder het voorbehoud dat het niet gaat werken...
Dat is dan een 'probleem' voor dan, mogelijk een nieuw onderkomen vinden. Als het goed is heb ik dan hoop ik wel een baan. Ik hoef niet per definitie weer terug toch als ik daar mijn draai heb gevonden ...
Dat is dan een 'probleem' voor dan, mogelijk een nieuw onderkomen vinden. Als het goed is heb ik dan hoop ik wel een baan. Ik hoef niet per definitie weer terug toch als ik daar mijn draai heb gevonden ...
dinsdag 25 november 2008 om 21:29
Als het goed voelt, dan zal het wel goed zijn! tja, het kan altijd misgaan...na een half jaar, als je net zwanger bent, 3 weken na een huwelijk of na 30 jaar...of je blijft altijd samen...van elke mogelijkheid ken ik wel voorbeelden...dat zul je nooit weten! Ik zou voor het geluk gaan, maar idd wel proberen je huis eerst onder te verhuren (ken je niemand met belangstelling in jouw huisje? veel fijner lijkt me dan via makelaar)
succes en geniet van de liefde!!!
succes en geniet van de liefde!!!
dinsdag 25 november 2008 om 21:29
quote:yasmijn schreef op 25 november 2008 @ 21:27:
Nou.....ik heb een andere ervaring, maar goed.
Daarom zou ik nooit meer zo snel mijn eigen plekje opgeven, nooit!
Iets van schade en schande.Ik wil ook niet koste wat koste hysterisch jubelend verkondigen dat je áltijd zo snel deze stap moet zetten hoor, Yasmijn. Ik geloof direct dat er veel mensen zijn die een negatieve ervaring hebben. Het kan goed gaan én het kan fout gaan tenslotte.... kreeg alleen een onbedwingbare behoefte tegenwicht te bieden aan het merendeel van de reacties
Nou.....ik heb een andere ervaring, maar goed.
Daarom zou ik nooit meer zo snel mijn eigen plekje opgeven, nooit!
Iets van schade en schande.Ik wil ook niet koste wat koste hysterisch jubelend verkondigen dat je áltijd zo snel deze stap moet zetten hoor, Yasmijn. Ik geloof direct dat er veel mensen zijn die een negatieve ervaring hebben. Het kan goed gaan én het kan fout gaan tenslotte.... kreeg alleen een onbedwingbare behoefte tegenwicht te bieden aan het merendeel van de reacties
Peas on earth!
dinsdag 25 november 2008 om 21:45
@ Yasmijn, ik ken je verhaal dus ik snap zeker je reactie en uiteraard spelen er bij mij ook allerlei doem-scenario's. Maar probeer vooral van het positieve uit te gaan ... want ik heb hier wel vertrouwen in. En mocht ik de plank volledig misslaan ben ik i.i.g. weer een ervaring rijker...
Het huis in eerste instantie verhuren is zeker een hele goed tip! Ik ga me daar eens in verdiepen.
Ik heb mijn huidige werkgever ingelicht over mijn plannen, nog niet opgezegd. Was erg positief. Ik heb daar ook de mogelijkheid om weer terug te komen, is mij toegezegd.
Het huis in eerste instantie verhuren is zeker een hele goed tip! Ik ga me daar eens in verdiepen.
Ik heb mijn huidige werkgever ingelicht over mijn plannen, nog niet opgezegd. Was erg positief. Ik heb daar ook de mogelijkheid om weer terug te komen, is mij toegezegd.
dinsdag 25 november 2008 om 22:20
Hoi Rubina, Zelf heb ik 2 keer die stap ondernomen. De eerste keer woonden wij ook ruim 200 km van elkaar. Ook voor ons was het handiger om zijn kant op te gaan. Mijn huisje (huur) heb ik opgezegd en daar naar toe gegaan.
Ik vond het verschrikkelijk. Ik kon echt niet wennen en de relatie verliep niet zoals die zou moeten verlopen dus het einde van het liedje was een scheiding. Een heel gedonder als je niks meer hebt.
Een paar jaar daarna leerde ik mijn huidige vriend kennen en wij wilden op een gegeven moment ook samen wonen. Zo wijs als ik geworden was heb ik toen niet meteen mijn huur opgezegd. Ik had geen inkomen meer als ik naar mijn vriend toe zou gaan maar hij vond het heel logisch dat ik angstig was om weer op straat te staan. Hij bood toen aan dat hij een half jaar de huur en vaste lasten zou betalen voor mijn gemoedsrust (kei lief natuurlijk) Het huis was wel al leeg, mijn spullen waren dus al hier. Net alsof er geen huis 150 km verderop was. Only just in case. Na die 6 maanden hebben we gezamelijk besloten om mijn huur op te zeggen en we zijn nu al bijna 2 jaar heel gelukkig samen. We zijn beiden "THUIS"
Ik vond het verschrikkelijk. Ik kon echt niet wennen en de relatie verliep niet zoals die zou moeten verlopen dus het einde van het liedje was een scheiding. Een heel gedonder als je niks meer hebt.
Een paar jaar daarna leerde ik mijn huidige vriend kennen en wij wilden op een gegeven moment ook samen wonen. Zo wijs als ik geworden was heb ik toen niet meteen mijn huur opgezegd. Ik had geen inkomen meer als ik naar mijn vriend toe zou gaan maar hij vond het heel logisch dat ik angstig was om weer op straat te staan. Hij bood toen aan dat hij een half jaar de huur en vaste lasten zou betalen voor mijn gemoedsrust (kei lief natuurlijk) Het huis was wel al leeg, mijn spullen waren dus al hier. Net alsof er geen huis 150 km verderop was. Only just in case. Na die 6 maanden hebben we gezamelijk besloten om mijn huur op te zeggen en we zijn nu al bijna 2 jaar heel gelukkig samen. We zijn beiden "THUIS"
dinsdag 25 november 2008 om 22:25
quote:Rubina schreef op 25 november 2008 @ 21:45:
@ Yasmijn, ik ken je verhaal dus ik snap zeker je reactie en uiteraard spelen er bij mij ook allerlei doem-scenario's. Maar probeer vooral van het positieve uit te gaan ... want ik heb hier wel vertrouwen in. En mocht ik de plank volledig misslaan ben ik i.i.g. weer een ervaring rijker...
Het huis in eerste instantie verhuren is zeker een hele goed tip! Ik ga me daar eens in verdiepen.
Ik heb mijn huidige werkgever ingelicht over mijn plannen, nog niet opgezegd. Was erg positief. Ik heb daar ook de mogelijkheid om weer terug te komen, is mij toegezegd.Even naar Rotsvast bellen..die verhuren je woning. Is veilig en brengt redelijk wat op...als je in een leuke plaats woont.
@ Yasmijn, ik ken je verhaal dus ik snap zeker je reactie en uiteraard spelen er bij mij ook allerlei doem-scenario's. Maar probeer vooral van het positieve uit te gaan ... want ik heb hier wel vertrouwen in. En mocht ik de plank volledig misslaan ben ik i.i.g. weer een ervaring rijker...
Het huis in eerste instantie verhuren is zeker een hele goed tip! Ik ga me daar eens in verdiepen.
Ik heb mijn huidige werkgever ingelicht over mijn plannen, nog niet opgezegd. Was erg positief. Ik heb daar ook de mogelijkheid om weer terug te komen, is mij toegezegd.Even naar Rotsvast bellen..die verhuren je woning. Is veilig en brengt redelijk wat op...als je in een leuke plaats woont.
donderdag 4 december 2008 om 10:41
Ik ben twee jaar geleden voor mijn vriend verhuisd naar de andere kant van het land. Had eigen huis, maar heb dat niet verkocht. Vrienden wonen er nu. Nu ben ik op een punt dat mijn relatie gaat stoppen. Moeilijk. Ik ben pas weer met mijn vriend verhuisd en alles is aan kant en mooi en ik wil echt weg. Ik zie die relatie niet meer zitten. Ook lastig hoor. Ik kan niet in mijn eigen huis en wil dat ook niet. Ik werk hier en niet daar en heb een leuke baan. Alternatief: huis huren tijdelijk en dan weer zien. Tsja soms zit je met veel praktische zaken. Volg je hart toch want dat is belangrijk. Misschien is het een idee je huis te verhuren dan kun je altijd terug. Mijn vriend had zelf een huis en ik heb hem altijd alleen wat mee betaald dan kun je altijd nog je eigen weg gaan en voor jezelf zorgen als het moet. Je huis verkopen vind ik nogal wat, blijf eraan denken dat die relatie ook over kan gaan en gooi je er niet zover in dat je afhankelijk wordt. Dat is mijn idee. Ik ben samen gaan wonen met mijn vriend en al zit er haast niks van mij bij, ik heb zelfs nu nog het gevoel wat weg te gooien. Mijn meubels staan ook in zijn huis en die moet ik nu weghalen. Dat is al een probleem dus kijk uit als je alles samen gaat doen. Je kent elkaar niet een, twee, drie en weet niet hoe je nog gaat denken! Veel wijsheid!
voer eendjes geen oorlog!
donderdag 4 december 2008 om 11:04
Hier nog een ervaringsverhaal.
Toen ik mijn man leerde kennen, woonde hij op 350 km van me vandaan (hij in NL, ik in het buitenland). Omdat we allebei volwassen en bijna volwassen kinderen hadden, die we niet zomaar konden verkassen, hebben we 3,5 jaar gelat. We zagen elkaar ieder weekend en brachten alle vrije dagen en vakanties met elkaar door, deels bij mij en deels bij hem.
Toen de jongste het huis uit was, ben ik naar hem toe verhuisd. Heb mijn koopwoning en al mijn spullen (meubels enz.) verkocht of weggegeven en ben in zijn huurflatje gaan wonen, met alleen een paar fotoboeken van de kinderen en een paar andere dierbare spulletjes (boeken, CD's...). Ik had geen behoefte aan het meeslepen van mijn hele 'verleden'.
Omdat ik freelancer ben en op afstand werk (ik lever mijn werk via de e-mail), kon ik mijn baan behouden. Dat was uiteraard heel handig.
Dat is nu 6 jaar geleden. Ik heb nog geen moment heimwee, spijt of verdriet of wat dan ook gehad, ondanks het feit dat mijn kinderen (en nu ook kleinkinderen) allemaal 300 à 350 km van ons af wonen.
Ik heb zijn (voor 2 personen te kleine) huurflatje nooit als 'zijn' maar altijd als 'ons' huis ervaren. Na een jaar zijn we samen verhuisd naar een andere, grote stad, in een koopwoning die we gezamenlijk gekocht en ingericht hebben. Hier wonen we nu al vijf jaar.
Ik heb het heel erg naar mijn zin, maar dat komt volgens mij omdat we zo'n ontzettend fijne relatie hebben. Mijn man heeft altijd gezegd dat als ik terug zou verlangen naar mijn land/omgeving, hij samen met me zou verhuizen.
Ik denk dat het belangrijk is, als je zo'n stap neemt, dat:
1) je een heel fijne relatie hebt en dat je man ook bereid is om voor jou hetzelfde te doen en hij zijn huis als jouw huis beschouwt en niet gehecht is aan zijn eigen spullen, zodat jij het gevoel krijgt dat jij het belangrijkste bent in zijn leven;
2) je flexibel bent en je makkelijk kunt aanpassen aan een nieuwe omgeving en andere gewoonten;
3) je betrokken raakt bij je nieuwe omgeving, bijv. via hobby's of vrijwilligerswerk, waardoor je nieuwe mensen leert kennen.
Wat je koophuis betreft: het is nu inderdaad geen goede tijd om te verkopen. Kun je het niet verhuren?
Toen ik mijn man leerde kennen, woonde hij op 350 km van me vandaan (hij in NL, ik in het buitenland). Omdat we allebei volwassen en bijna volwassen kinderen hadden, die we niet zomaar konden verkassen, hebben we 3,5 jaar gelat. We zagen elkaar ieder weekend en brachten alle vrije dagen en vakanties met elkaar door, deels bij mij en deels bij hem.
Toen de jongste het huis uit was, ben ik naar hem toe verhuisd. Heb mijn koopwoning en al mijn spullen (meubels enz.) verkocht of weggegeven en ben in zijn huurflatje gaan wonen, met alleen een paar fotoboeken van de kinderen en een paar andere dierbare spulletjes (boeken, CD's...). Ik had geen behoefte aan het meeslepen van mijn hele 'verleden'.
Omdat ik freelancer ben en op afstand werk (ik lever mijn werk via de e-mail), kon ik mijn baan behouden. Dat was uiteraard heel handig.
Dat is nu 6 jaar geleden. Ik heb nog geen moment heimwee, spijt of verdriet of wat dan ook gehad, ondanks het feit dat mijn kinderen (en nu ook kleinkinderen) allemaal 300 à 350 km van ons af wonen.
Ik heb zijn (voor 2 personen te kleine) huurflatje nooit als 'zijn' maar altijd als 'ons' huis ervaren. Na een jaar zijn we samen verhuisd naar een andere, grote stad, in een koopwoning die we gezamenlijk gekocht en ingericht hebben. Hier wonen we nu al vijf jaar.
Ik heb het heel erg naar mijn zin, maar dat komt volgens mij omdat we zo'n ontzettend fijne relatie hebben. Mijn man heeft altijd gezegd dat als ik terug zou verlangen naar mijn land/omgeving, hij samen met me zou verhuizen.
Ik denk dat het belangrijk is, als je zo'n stap neemt, dat:
1) je een heel fijne relatie hebt en dat je man ook bereid is om voor jou hetzelfde te doen en hij zijn huis als jouw huis beschouwt en niet gehecht is aan zijn eigen spullen, zodat jij het gevoel krijgt dat jij het belangrijkste bent in zijn leven;
2) je flexibel bent en je makkelijk kunt aanpassen aan een nieuwe omgeving en andere gewoonten;
3) je betrokken raakt bij je nieuwe omgeving, bijv. via hobby's of vrijwilligerswerk, waardoor je nieuwe mensen leert kennen.
Wat je koophuis betreft: het is nu inderdaad geen goede tijd om te verkopen. Kun je het niet verhuren?
donderdag 4 december 2008 om 12:00
Enneh, als je je koophuis verkoopt zonder er weer één voor in de plaats te kopen, oftewel, je hypotheek in één keer wilt aflossen, dan kost je dat toch een bom geld, of is dat niet bij elke hypotheek zo? Ik dacht dat er op de meesten een 'boete' zit op snelle aflossing, omdat het idee van een hypotheek is dat de bank er 30 jaar rente van kan trekken...
donderdag 4 december 2008 om 12:02
quote:Moosey schreef op 04 december 2008 @ 12:00:
Enneh, als je je koophuis verkoopt zonder er weer één voor in de plaats te kopen, oftewel, je hypotheek in één keer wilt aflossen, dan kost je dat toch een bom geld, of is dat niet bij elke hypotheek zo? Ik dacht dat er op de meesten een 'boete' zit op snelle aflossing, omdat het idee van een hypotheek is dat de bank er 30 jaar rente van kan trekken...Bij mij staat in de voorwaarden dat ik jaarlijks 10% extra boetevrij kan aflossen, en de momenten van renteherziening, of bij verkoop van het onderpand ook kan aflossen. Dus even de voorwaarden nalezen.
Enneh, als je je koophuis verkoopt zonder er weer één voor in de plaats te kopen, oftewel, je hypotheek in één keer wilt aflossen, dan kost je dat toch een bom geld, of is dat niet bij elke hypotheek zo? Ik dacht dat er op de meesten een 'boete' zit op snelle aflossing, omdat het idee van een hypotheek is dat de bank er 30 jaar rente van kan trekken...Bij mij staat in de voorwaarden dat ik jaarlijks 10% extra boetevrij kan aflossen, en de momenten van renteherziening, of bij verkoop van het onderpand ook kan aflossen. Dus even de voorwaarden nalezen.
donderdag 4 december 2008 om 13:02
quote:petit1968 schreef op 04 december 2008 @ 10:41:
Je huis verkopen vind ik nogal wat, blijf eraan denken dat die relatie ook over kan gaan en gooi je er niet zover in dat je afhankelijk wordt. Ik vind het nogal wat om de rest van je leven twee huizen aan te houden omdat de relatie misschien over gaat. Bij jou heeft het twee jaar geduurd, blijkbaar had je dan van tevoren toch al twijfels of de relatie wel lang stand zou houden lijkt me? Of had je, als het allemaal goed was blijven gaan, je huis gewoon nog vijf, tien, twintig, dertig jaar aangehouden, om er maar zeker van te zijn dat je woonruimte achter de hand hebt? Ik ben het met je eens dat je niet afhankelijk moet worden, maar dat kan ook zonder een eigen huis aan te houden, bijvoorbeeld door te zorgen dat je genoeg spaargeld hebt zodat je elk moment weg zou kunnen en niet om financiële redenen bij elkaar moet blijven.
Je huis verkopen vind ik nogal wat, blijf eraan denken dat die relatie ook over kan gaan en gooi je er niet zover in dat je afhankelijk wordt. Ik vind het nogal wat om de rest van je leven twee huizen aan te houden omdat de relatie misschien over gaat. Bij jou heeft het twee jaar geduurd, blijkbaar had je dan van tevoren toch al twijfels of de relatie wel lang stand zou houden lijkt me? Of had je, als het allemaal goed was blijven gaan, je huis gewoon nog vijf, tien, twintig, dertig jaar aangehouden, om er maar zeker van te zijn dat je woonruimte achter de hand hebt? Ik ben het met je eens dat je niet afhankelijk moet worden, maar dat kan ook zonder een eigen huis aan te houden, bijvoorbeeld door te zorgen dat je genoeg spaargeld hebt zodat je elk moment weg zou kunnen en niet om financiële redenen bij elkaar moet blijven.
