Zwanger
alle pijlers
Slechte uitslag combinatietest
woensdag 11 mei 2016 om 21:12
Na lang proberen en uiteindelijk een ICSI behandeling ben ik nu eindelijk zwanger van onze eerste (13wk). Helaas heb ik gisteren 'slecht' nieuws gekregen: uit de combinatietest bleek dat er een verhoogde kans is dat ons kindje trisomie 13, 18 of 21 heeft. Ik weet dat de kans verreweg het grootst is dat er uiteindelijk helemaal niets aan de hand is, maar de uitslagen die wij kregen waren toch wel flink verhoogd (Down 1:32, Edwards 1:85, Patau 1:92). Schrikken dus... We kunnen nu alleen maar afwachten op de volgende test (NIPT) en hopen dat het loos alarm was, maar helaas duurt dat best lang (nog 3-4 weken). Ik zoek dames die hier ook mee te maken hebben gehad. Ik ben benieuwd hoe jullie er mee om zijn gegaan, wat jullie uitslagen waren, of er ook daadwerkelijk iets mis was en hoe jullie verder zijn gegaan.
******
Na lange tijd in onzekerheid bleek ons zoontje meerdere genetische afwijkingen te hebben. We hebben het moeilijke besluit moeten nemen om de zwangerschap af te breken. Een paar dagen later werd ik opgenomen in het VUmc om te bevallen. Na ongeveer 30 uur werd ons prachtige kleine zoontje levenloos geboren, alles er op en er aan. Twintig centimeter groot. Stichting Still heeft prachtige foto's voor ons gemaakt. Na alle ellende konden we in september eindelijk weer verder met de volgende poging om onze kinderwens te realiseren. De eerste cryo werd terug geplaatst en dat ging goed. De teruggeplaatste cryo is groeide uit tot een zwangerschap, het zat op de goede plek, het hartje klopte en het groeide netjes op schema. Maar helaas werd bij ruim 10 weken op de echo is ineens een flinke afwijking gezien (hygroma colli). Het vruchtje liep ook wat achter op de groei en het hartje klopte nu veel sneller dan zou moeten (ook een aanwijzing voor een chrom. afwijking). We moesten twee weken afwachten tot we een vlokkentest konden doen. Na een week bleek de hoeveelheid vocht alleen nog maar verder te zijn toegenomen, geen goed teken. Bij de echo voorafgaand aan de vlokkentest bleek het hartje van het kindje niet meer te kloppen. Het was over. Het kindje was tot ongeveer 12 weken doorgegroeid. De miskraam werd in het ziekenhuis opgewekt met medicatie, daarna moest ik helaas alsnog een curettage ondergaan om placentaresten te verwijderen. Bijna 2 maanden na de miskraam kregen we eindelijk een uitslag: Turner syndroom... Daarna is chromosomenonderzoek ingezet bij flipman en mijzelf, maar daar kwamen geen bijzonderheden uit.
We zijn sinds februari weer in de running, en mogen weer een cryo laten terugplaatsen. Helaas werkte mijn lichaam niet mee, en ging de tp niet door. Een maand en vele extra echo-onderzoeken later hebben we gelukkig wel een tp gehad. Bij het ontdooien is 1 embryo gesneuveld, maar een tweede embryo kon wel goed ontdooid worden. Helaas ben ik daarvan niet zwanger geworden. In mei gaan we weer verder.
(https://wensmama.wordpress.com)
******
Na lange tijd in onzekerheid bleek ons zoontje meerdere genetische afwijkingen te hebben. We hebben het moeilijke besluit moeten nemen om de zwangerschap af te breken. Een paar dagen later werd ik opgenomen in het VUmc om te bevallen. Na ongeveer 30 uur werd ons prachtige kleine zoontje levenloos geboren, alles er op en er aan. Twintig centimeter groot. Stichting Still heeft prachtige foto's voor ons gemaakt. Na alle ellende konden we in september eindelijk weer verder met de volgende poging om onze kinderwens te realiseren. De eerste cryo werd terug geplaatst en dat ging goed. De teruggeplaatste cryo is groeide uit tot een zwangerschap, het zat op de goede plek, het hartje klopte en het groeide netjes op schema. Maar helaas werd bij ruim 10 weken op de echo is ineens een flinke afwijking gezien (hygroma colli). Het vruchtje liep ook wat achter op de groei en het hartje klopte nu veel sneller dan zou moeten (ook een aanwijzing voor een chrom. afwijking). We moesten twee weken afwachten tot we een vlokkentest konden doen. Na een week bleek de hoeveelheid vocht alleen nog maar verder te zijn toegenomen, geen goed teken. Bij de echo voorafgaand aan de vlokkentest bleek het hartje van het kindje niet meer te kloppen. Het was over. Het kindje was tot ongeveer 12 weken doorgegroeid. De miskraam werd in het ziekenhuis opgewekt met medicatie, daarna moest ik helaas alsnog een curettage ondergaan om placentaresten te verwijderen. Bijna 2 maanden na de miskraam kregen we eindelijk een uitslag: Turner syndroom... Daarna is chromosomenonderzoek ingezet bij flipman en mijzelf, maar daar kwamen geen bijzonderheden uit.
We zijn sinds februari weer in de running, en mogen weer een cryo laten terugplaatsen. Helaas werkte mijn lichaam niet mee, en ging de tp niet door. Een maand en vele extra echo-onderzoeken later hebben we gelukkig wel een tp gehad. Bij het ontdooien is 1 embryo gesneuveld, maar een tweede embryo kon wel goed ontdooid worden. Helaas ben ik daarvan niet zwanger geworden. In mei gaan we weer verder.
(https://wensmama.wordpress.com)
flipje2 wijzigde dit bericht op 20-05-2017 12:06
8.30% gewijzigd
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
donderdag 14 juli 2016 om 10:00
Duimen duimen duimen voor goed nieuws vanmiddag...
Ik weet dat mijn cyclus een zootje kan zijn, maar de afgelopen dagen leek het gewoon heel duidelijk. En nu niet meer. De gyn kan mij daar natuurlijk ook niet meer over vertellen, afwachten tot de menstruatie doorbreekt is uiteindelijk het enige wat echt telt. Ik vond het zoals ik toen al schreef trouwens ook al wel heel erg snel, een paar dagen nadat mijn test echt negatief was alweer een eisprong? What was I thinking...
@Marie vanmorgen is hij echt onder de coverlijn gedoken.
Ik weet dat mijn cyclus een zootje kan zijn, maar de afgelopen dagen leek het gewoon heel duidelijk. En nu niet meer. De gyn kan mij daar natuurlijk ook niet meer over vertellen, afwachten tot de menstruatie doorbreekt is uiteindelijk het enige wat echt telt. Ik vond het zoals ik toen al schreef trouwens ook al wel heel erg snel, een paar dagen nadat mijn test echt negatief was alweer een eisprong? What was I thinking...
@Marie vanmorgen is hij echt onder de coverlijn gedoken.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
donderdag 14 juli 2016 om 13:58
Beide afwijkingen waren niet erfelijk!
*viert twijfelachtig een soort van feestje*
Verder onderzoek is wat dit thema betreft niet nodig.
Ik had verwacht hier heel blij om te zijn, maar dat valt helaas wat tegen... ik ben bang dat ik het pas echt helemaal geloof als ik een gezond kindje vast heb...
*viert twijfelachtig een soort van feestje*
Verder onderzoek is wat dit thema betreft niet nodig.
Ik had verwacht hier heel blij om te zijn, maar dat valt helaas wat tegen... ik ben bang dat ik het pas echt helemaal geloof als ik een gezond kindje vast heb...
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
donderdag 14 juli 2016 om 14:07
Flipje: Ben toch blij voor je . Voelt misschien een beetje als bevrijdingsdag: de oorlog is over, maar er zijn wel slachtoffers gevallen. Begrijp je gevoel dus wel. Blijft dubbel natuurlijk.
En dan de confrontatie met de zwangere dames - onaangenaam. Maar hopelijk mag jij je na September ook aansluiten bij de zwangeren.
En dan de confrontatie met de zwangere dames - onaangenaam. Maar hopelijk mag jij je na September ook aansluiten bij de zwangeren.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 14 juli 2016 om 14:08
donderdag 14 juli 2016 om 14:09
donderdag 14 juli 2016 om 14:12
donderdag 14 juli 2016 om 14:17
donderdag 14 juli 2016 om 15:07
quote:flipje2 schreef op 14 juli 2016 @ 14:03:
Nu in de wachtkamer bij de afdeling verloskunde. Iedereen hier is zwanger.
Fijn dat het niet erfelijk is, één zorg minder
Over je bovenstaande post: je weet nooit waarom men daar zit. Meestal ga je niet naar een ziekenhuis als het niet hoeft. Je kon mij daar ook tegenkomen, eindelijk zwanger na drie jaar of een goede vriendin van me, zwanger en met twijfels over een goede afloop van de zwangerschap. Ieder huisje zijn kruisje, zullen we maar zeggen. En voor jou dus ook geen onbekend gevoel. Dat stomme ziekenhuis. Fijn dat ze er zijn, dat wel. Geen kritiek hoor maar gewoon een hersenspinsel
Nu in de wachtkamer bij de afdeling verloskunde. Iedereen hier is zwanger.
Fijn dat het niet erfelijk is, één zorg minder
Over je bovenstaande post: je weet nooit waarom men daar zit. Meestal ga je niet naar een ziekenhuis als het niet hoeft. Je kon mij daar ook tegenkomen, eindelijk zwanger na drie jaar of een goede vriendin van me, zwanger en met twijfels over een goede afloop van de zwangerschap. Ieder huisje zijn kruisje, zullen we maar zeggen. En voor jou dus ook geen onbekend gevoel. Dat stomme ziekenhuis. Fijn dat ze er zijn, dat wel. Geen kritiek hoor maar gewoon een hersenspinsel
donderdag 14 juli 2016 om 18:55
Wat een opluchting, geen erfelijke afwijking. Dat is gelukkig.
Ik hoop dat je heel snel weer een positieve test in de hand hebt en daarna een blakende baby.
Dat gevoel het pas te geloven als je een levende en gezonde baby vast hebt, herken ik. Gelukkig groeide het vertrouwen met elke mijlpaal (goede combinatietest, goede 20 weken, passeren geboorte/sterfdatum en grens levensvatbaarheid). En na de bevalling zat ik op zo'n enorme roze wolk. Echt een onbeschrijfbaar gevoel van geluk (groter dan bij de geboorte van mijn oudste, toen ik het gevoel van verlies nog niet zo kende). Zo'n geweldige wolk, eentje die iets van het verdriet wegneemt, wens ik jullie ook toe
Vanwege de trisomieen in de voorgeschiedenis heb je waarschijnlijk recht op extra controles en een uitgebreidere 20 weken echo in het ziekenhuis. Misschien is dat ook iets wat geruststelt als het zover is.
Ik wens je een fijne rustige avond. Je hebt een hoop meegemaakt en gevoeld, lijkt me.
Ik hoop dat je heel snel weer een positieve test in de hand hebt en daarna een blakende baby.
Dat gevoel het pas te geloven als je een levende en gezonde baby vast hebt, herken ik. Gelukkig groeide het vertrouwen met elke mijlpaal (goede combinatietest, goede 20 weken, passeren geboorte/sterfdatum en grens levensvatbaarheid). En na de bevalling zat ik op zo'n enorme roze wolk. Echt een onbeschrijfbaar gevoel van geluk (groter dan bij de geboorte van mijn oudste, toen ik het gevoel van verlies nog niet zo kende). Zo'n geweldige wolk, eentje die iets van het verdriet wegneemt, wens ik jullie ook toe
Vanwege de trisomieen in de voorgeschiedenis heb je waarschijnlijk recht op extra controles en een uitgebreidere 20 weken echo in het ziekenhuis. Misschien is dat ook iets wat geruststelt als het zover is.
Ik wens je een fijne rustige avond. Je hebt een hoop meegemaakt en gevoeld, lijkt me.
