Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5

quote:Iseo schreef op 09 december 2008 @ 18:44:

Hannah, maar dat begrijpen we echt.

Het is ook ontzettend verwarrend.



Moeilijk is het om een ander te zien ploeteren, en dan te weten wat je zelf hebt meegemaakt.



Sterkte meis.





Dankjewel Iseo, lief van je.



Ik kan geen besluit maken, soms is hij zo lief en zo geduldig en een andere keer is hij zo kwaad en begrijp ik het niet, of doet hij zo ingewikkeld en moeilijk terwijl ik hem gewoon iets vraag. Ik weet niet wat nou echt is en waarom.. ik geloof 't niet. Ik weet het niet. ik laat het even rusten..



ik heb m gemaild over het uitschelden,.. wat ik in het topic vertelde.. dat ik mijn grens wel verschoven heb toen ik zei dat ik het niet meer wou. heb m gemaild dat ik het écht meen. En dat ik het er verder niet meer over wil hebben en dat ik dat negatieve niet meer wil.

quote:hannah2708 schreef op 09 december 2008 @ 18:50:

[...]





Heb er zoveel in gestopt.. dat wil je echt niet weten.





Maar we weten het juist wél.

Daarom is dit topic er ook. Omdat wij ooit allemaal een kikker hadden waar we een prins van wilden maken.

En wij weten ook dat jij het helemaal zelf moet doen.

Maar wij zijn ook maar mensen en zouden jou het liefst door elkaar schudden, je verbíeden om nog langer energie in die relatie te stoppen.



En dat kunnen we niet, we kunnen alleen hopen dat jouw oogkleppen heel snel af zullen gaan.



Ik zeg nu overal 'wij' ik moet natuurlijk 'ik' zeggen want ik kan niet voor een ander praten maar ik laat het staan, voor het geval iemand het met me eens is

quote:eleonora schreef op 09 december 2008 @ 19:27:

[...]





Maar we weten het juist wél.

Daarom is dit topic er ook. Omdat wij ooit allemaal een kikker hadden waar we een prins van wilden maken.

En wij weten ook dat jij het helemaal zelf moet doen.

Maar wij zijn ook maar mensen en zouden jou het liefst door elkaar schudden, je verbíeden om nog langer energie in die relatie te stoppen.



En dat kunnen we niet, we kunnen alleen hopen dat jouw oogkleppen heel snel af zullen gaan.



Ik zeg nu overal 'wij' ik moet natuurlijk 'ik' zeggen want ik kan niet voor een ander praten maar ik laat het staan, voor het geval iemand het met me eens is



Ik snap het..



Misschien kun je me vertellen wat ik nu het beste kan doen (naast de relatie verbreken ) in deze situatie?

Ik kan dat nu gewoon niet, ik heb voorwaarden gesteld, grenzen aangegeven en gezegt dat als 1 van die nare dingen voorkomt het echt over is. Hier moet ik me natuurlijk aan houden.

Maar nu het wel oké gaat, hij is lief voor me, ik nu ook voor hem.. ik dacht zelf.. gewoon mezelf zijn, niet meer bang zijn.

maar ook zelf niet gaan zeuren/klagen etc maar gewoon lekker jezelf zijn.

Inderdaad, trouw zijn aan de beloften die je jezelf hebt gedaan. Niet bezig zijn met de beloften die hij jou heeft gedaan, of die jij hem hebt gedaan maar je eigen beste vriendin zijn en goed zorgen voor jou. Jij bent de enige die jou verder kan helpen door het leven in dit soort gevallen. Als het er wérkelijk op aankomt moet jij pal staan voor jou.



Hij denkt aan zichzelf, jij denkt aan hem, wie denkt er aan jou? Dat moet jij zijn en jij weet heel goed wanneer er grenzen van jou overschreden worden. Zorg dat je dingen die krom zijn niet meer recht praat. Als het niet klopt, dan klopt het niet. Wees daar in ieder geval eerlijk over. Het liefst ook tegen je omgeving maar in ie-der geval tegen jezelf.



Je zorgen maken, malen, slapeloos zijn, weinig eten, op eieren lopen, het helpt allemaal niks. Zorg goed voor jezelf, met jou moet jij het langst door en ik zeg je, nee, ik garandeer je, dat er ook een leuk leven voor je in het verschiet staat als je je relatie zou verbreken.



Niet meer bang zijn. Dat hoef je niet.

quote:eleonora schreef op 09 december 2008 @ 19:50:

Inderdaad, trouw zijn aan de beloften die je jezelf hebt gedaan. Niet bezig zijn met de beloften die hij jou heeft gedaan, of die jij hem hebt gedaan maar je eigen beste vriendin zijn en goed zorgen voor jou. Jij bent de enige die jou verder kan helpen door het leven in dit soort gevallen. Als het er wérkelijk op aankomt moet jij pal staan voor jou.



Hij denkt aan zichzelf, jij denkt aan hem, wie denkt er aan jou? Dat moet jij zijn en jij weet heel goed wanneer er grenzen van jou overschreden worden. Zorg dat je dingen die krom zijn niet meer recht praat. Als het niet klopt, dan klopt het niet. Wees daar in ieder geval eerlijk over. Het liefst ook tegen je omgeving maar in ie-der geval tegen jezelf.



Je zorgen maken, malen, slapeloos zijn, weinig eten, op eieren lopen, het helpt allemaal niks. Zorg goed voor jezelf, met jou moet jij het langst door en ik zeg je, nee, ik garandeer je, dat er ook een leuk leven voor je in het verschiet staat als je je relatie zou verbreken.



Niet meer bang zijn. Dat hoef je niet.





Krijg er echt tranen van, je hebt helemaal gelijk.

Ik vind het fijn als iemand voor me zorgt en ik voor hem kan zorgen, dat we om elkaar denken en dat soort dingen. Maar ik moet voor mezelf zorgen..



Moet het niet meer rechtpraten nee..



Ik weet het, uiteindelijk kun je altijd rekenen op jezelf, maar als je niet goed voor jezelf zorgt ga je twijfelen aan jezelf. Ik moet er weer voor mezelf zijn. Zeker zijn van mezelf. Weten dat als iets pijn doet, het niet oké is. En niet denken dat het mijn eigen schuld is en ik er niks aan kan doen. Ik kan er wel iets aan doen, ik kan het wel veranderen, ik kan weggaan als ik pijn heb.



Ik weet dat het goedkomt mocht ik deze relatie verbreken..



Ik ga deze week goed voor mezelf zorgen ik voel me niet zo fit maar vrijdag ga ik lekker naar de kapper (ook erg fijn).. verder niet teveel aan hem denken, waarom bepaalde dingen gebeurd zijn., daar wil ik niet meer aan denken. Hij moet goed voor me zijn en met minder neem ik geen genoegen meer. Ik wil dat echt voor mezelf doen.



En dat je zegt dat ik niet meer bang hoef te zijn.

Weet niet waarom maar het voelt zo fijn.

Ik hoef ook niet bang te zijn, heb het zelf in de hand allemaal..

Is er niet te veel gebeurd om vanaf nu te gaan proberen niet meer bang te zijn, jezelf te zijn, omdat je vind dat hij deze kans verdient?

Je kunt toch moeilijk dingen achter je laten terwijl ze voor jou echt heftig waren en je het te verduren hebt gekregen.

Zie je het nu als wachten op bewijs dat het echt niet werkt in de relatie?

Of zie je het als het een echte nieuwe kans geven?

quote:Iseo schreef op 09 december 2008 @ 20:01:

Is er niet te veel gebeurd om vanaf nu te gaan proberen niet meer bang te zijn, jezelf te zijn, omdat je vind dat hij deze kans verdient?

Je kunt toch moeilijk dingen achter je laten terwijl ze voor jou echt heftig waren en je het te verduren hebt gekregen.



Er is erg veel gebeurd ja..

Ik laat het niet achter me, ik hou het in mijn achterhoofd maar ik word er zo moe van en het maakt me meer in de war. Ik weet het gewoon niet, ik verander er niks meer aan. We hebben het besproken, hij heeft me dingen beloofd. Ik kan mijn grenzen bewaken en mezelf zijn. Er is niks meer wat ik nog wil/kan doen.

Ik heb zoveel gedaan ben het helemaal zat.

Wat eleonora zei, ik moet er voor mezelf zijn, voor mezelf zorgen.

Dat ga ik doen. Ik ga proberen mezelf weer te zijn, beetje bij beetje. Mijn zelfvertrouwen terugwinnen etc. Ik weet niet of hij dat verdient maar ik in ieder geval wel.

Ik wil eraan denken wat ik wil, wat ik verdien, maar zolang ik door blijf gaan over alles wat er is gebeurd gedraag ik me ook niet altijd redelijk, zo blijf ik mezelf verwijten. "ja maar ik werd kwaad, ik was onzeker, ik katte op hem" etc. En als ik trots op mezelf ben, voor mezelf zorg dan weet ik dat het fout is wat hij doet.



Zo denk ik nu maar.

Ik weet het verder ook niet lieve Iseo.

quote:Iseo schreef op 09 december 2008 @ 20:02:

Zie je het nu als wachten op bewijs dat het echt niet werkt in de relatie?

Of zie je het als het een echte nieuwe kans geven?



Een beetje van allebei.



Ik geef het een nieuwe kans, ik vertrouw hem erop dat hij zich aan zijn beloftes houdt.

Ik moet voor mezelf zorgen en van mezelf houden zodat ik mijn grenzen kan bewaken. Dat samen maakt dat ik mijn beslissing kan maken voor de toekomst.

Ja, wat Mamzelle zegt is echt belangrijk. Je kunt jezelf van alles voornemen maar wanneer je dan weer bij hem bent zul je toch in die vaste patronen neigen te gaan bewegen. In hoe je het samen hebt ontwikkeld hoe je op elkaar reageert.



Waar baseer je dat vertrouwen nu op?

Mijn ex beloofde het mij. Maar hij wilde me niet kwijt.

Waarmaken kon hij het niet, want hoe hij zich op slechte momenten gedroeg had dan wel weer een reden volgens hem wat die eerdere belofte teniet deed.

En dat was natuurlijk weer mijn schuld uiteindelijk.

Dus dat ik de schuld ervan was waarom hij zich niet aan zijn belofte kon houden.



En na al dat puzzelen en jezelf willen verbeteren en aanpassen, en hoe je alles wat je wordt verweten meeneemt in hoe je het beter wilt maken. Na een tijd ga je het geloven. Ik wel tenminste.

Alsof je nog een andere keuze hebt dan er mee te stoppen.

Want ik ging jaren zo door.

En denk maar niet dat ik nooit heb aangegeven dat het me teveel werd, of dat we nooit goede gesprekken hebben gehad of ruziegemaakt of wat dan ook.

Hij ging steeds verder over mijn grenzen en het leek er na een tijd misschien op dat ik ze aangaf om terug te krijgen, maar dat was niet meer zo. In de praktijk.

Mijn ex kon mij echt beloven dat het vanaf nu beter zou gaan. We huilden samen om de rotzooi die we ervan maakten en het goedmaken was echt goed.

Goede voornemens hielden we alleen niet vol.

En hij kon het gewoon niet. Ergens haatte hij me zo erg.

Ik begrijp helemaal wat Mamzelle zegt. Als ik niet bij hem was, wist ik precies wat ik zou zeggen, wat er moest veranderen. Dan was ik bij hem en hij praatte, ik luisterde. Hij werd boos, steeds bozer en ik onderging het. Zo was het altijd, ongeacht wat ik me voornam.



Eén keer ben ik boos geworden, heb ik gezegd dat datgene wat hij zei belachelijk was. Dat was toen hij zei dat hij beter voor onze zoon zou kunnen zorgen dan ik, en dat hij hem daarom mee zou nemen. Ik werd kwaad, verhief mijn stem zelfs, zei tegen hem: "wat haal jij je in godsnaam in je hoofd, jij kunt niet eens voor jezelf zorgen!''... en dat was in de hele relatie verreweg het ergste wat ik tegen hem heb gezegd. Naderhand had ik spijt dat ik zo kwaad tegen hem was geweest. Boos worden vond ik niet okee van mezelf, ik wilde altijd redelijk blijven. Zeker tegen hem, omdat ik wist dat hij er niet mee om kon gaan. Achteraf denk ik: ja, als ik dáárom al niet boos mocht worden van mezelf, waarom dan in vredesnaam wel?!



Ik zie dat ook bij jou, Hannah, wat hij zegt en doet weegt voor jou niet zo zwaar. Dat jij boos was tegen hem - hoewel het je opgelucht heeft, zeg je - vind je best wel erg. Maar boos worden mag, het is menselijk, zeker in bepaalde situaties. En als je een vriend hebt die van je houdt, neemt hij het je ook niet kwalijk dat je eens kwaad bent. Of zelfs onredelijk. Want ook dat is iedereen wel eens. Het laat hem nadenken waarom je zo reageert, het is voor hem een teken dat hij je serieus moet nemen. Tenminste, zo zou het moeten zijn.



Je weet van jezelf dat je sterk kan zijn, dat heb je jezelf bewezen in het verleden. Denk daaraan terug als je je eens niet zo sterk voelt.



Als ik lees wat je schrijft over hoe je nu verder je relatie een kans wilt geven, vind ik het aan de ene kant goed dat je zegt dat je er niet meer aan wilt doen dan wat je nu hebt gedaan, omdat je vindt dat je alles al hebt gedaan. Aan de andere kant kom je een beetje over alsof je je neerlegt bij de situatie, en dat vind ik minder hoopgevend... niemand hoeft genoegen te nemen met een relatie waar hij zich niet goed bij voelt; jij ook niet.

quote:mamzelle schreef op 09 december 2008 @ 20:11:

Weet je, ik heb 2000 aha erlebnissen gehad tijdens de relatie.

O, wat wist ik goed hoe ik voor mezelf op moest komen als hij aan het werk was, of weg was.

Helaas verdween al die kennis als sneeuw voor de zon zodra hij weer bij me was.

Hannah, het gaat er niet om hoe je je nu gedraagt of voelt, of wat je je nu voorneemt.

Het gaat erom wat je doet als je tegenover hem staat.



Sowieso helpt het je níets om jezelf enorm hoge maatstaven op te leggen. In sommige situaties mag je gewoon onbeschoft en onredelijk zijn. Snelste route naar eigenbehoud.



Ik snap 't allemaal echt.. het is zo moeilijk om het op een rij te zetten en te doen.

Ik weet niet hoe ik me gedraag als ik hem zie, er komen zoveel emoties los en ik ben soms bang, soms boos argh.



Ik heb goede voornemens haha, en het is lastig dat ik hem alleen in het weekend zie, duurd zolang..



Ja oké, maar wie ben ik dan om hem te zeggen dat hij respect moet hebben voor mij als ik tegen hem schreeuw en onredelijk ben, dan vraag ik hem iets terwijl ik het zelf niet doe .

Maargoed, met een goede reden boos zijn is iets anders dan iemand omlaaghalen natuurlijk.

quote:Iseo schreef op 09 december 2008 @ 20:20:

Ja, wat Mamzelle zegt is echt belangrijk. Je kunt jezelf van alles voornemen maar wanneer je dan weer bij hem bent zul je toch in die vaste patronen neigen te gaan bewegen. In hoe je het samen hebt ontwikkeld hoe je op elkaar reageert.



Waar baseer je dat vertrouwen nu op?

Mijn ex beloofde het mij. Maar hij wilde me niet kwijt.

Waarmaken kon hij het niet, want hoe hij zich op slechte momenten gedroeg had dan wel weer een reden volgens hem wat die eerdere belofte teniet deed.

En dat was natuurlijk weer mijn schuld uiteindelijk.

Dus dat ik de schuld ervan was waarom hij zich niet aan zijn belofte kon houden.



En na al dat puzzelen en jezelf willen verbeteren en aanpassen, en hoe je alles wat je wordt verweten meeneemt in hoe je het beter wilt maken. Na een tijd ga je het geloven. Ik wel tenminste.

Alsof je nog een andere keuze hebt dan er mee te stoppen.

Want ik ging jaren zo door.

En denk maar niet dat ik nooit heb aangegeven dat het me teveel werd, of dat we nooit goede gesprekken hebben gehad of ruziegemaakt of wat dan ook.

Hij ging steeds verder over mijn grenzen en het leek er na een tijd misschien op dat ik ze aangaf om terug te krijgen, maar dat was niet meer zo. In de praktijk.

Mijn ex kon mij echt beloven dat het vanaf nu beter zou gaan. We huilden samen om de rotzooi die we ervan maakten en het goedmaken was echt goed.

Goede voornemens hielden we alleen niet vol.

En hij kon het gewoon niet. Ergens haatte hij me zo erg.



Iseo.. dat gevoel heb ik ook, als hij kwaad is denk ik echt het niet helemaal oké is, hoe kun je anders al die nare dingen zeggen, bewust, omdat je weet dat het je vriendin kwetst?



Ellendig dat het jarenlang zo lang door ging pff..

Waar ik het vertrouwen op baseer.. geen idee, hij liet me zien dat hij echt om me gaf enzo en ik heb hem gezegt dat ik hem 1 kans geef. En als hij zich hier niet aan houdt ik echt ga.

quote:Lemmy schreef op 09 december 2008 @ 20:33:

Ik begrijp helemaal wat Mamzelle zegt. Als ik niet bij hem was, wist ik precies wat ik zou zeggen, wat er moest veranderen. Dan was ik bij hem en hij praatte, ik luisterde. Hij werd boos, steeds bozer en ik onderging het. Zo was het altijd, ongeacht wat ik me voornam.



Eén keer ben ik boos geworden, heb ik gezegd dat datgene wat hij zei belachelijk was. Dat was toen hij zei dat hij beter voor onze zoon zou kunnen zorgen dan ik, en dat hij hem daarom mee zou nemen. Ik werd kwaad, verhief mijn stem zelfs, zei tegen hem: "wat haal jij je in godsnaam in je hoofd, jij kunt niet eens voor jezelf zorgen!''... en dat was in de hele relatie verreweg het ergste wat ik tegen hem heb gezegd. Naderhand had ik spijt dat ik zo kwaad tegen hem was geweest. Boos worden vond ik niet okee van mezelf, ik wilde altijd redelijk blijven. Zeker tegen hem, omdat ik wist dat hij er niet mee om kon gaan. Achteraf denk ik: ja, als ik dáárom al niet boos mocht worden van mezelf, waarom dan in vredesnaam wel?!



Ik zie dat ook bij jou, Hannah, wat hij zegt en doet weegt voor jou niet zo zwaar. Dat jij boos was tegen hem - hoewel het je opgelucht heeft, zeg je - vind je best wel erg. Maar boos worden mag, het is menselijk, zeker in bepaalde situaties. En als je een vriend hebt die van je houdt, neemt hij het je ook niet kwalijk dat je eens kwaad bent. Of zelfs onredelijk. Want ook dat is iedereen wel eens. Het laat hem nadenken waarom je zo reageert, het is voor hem een teken dat hij je serieus moet nemen. Tenminste, zo zou het moeten zijn.



Je weet van jezelf dat je sterk kan zijn, dat heb je jezelf bewezen in het verleden. Denk daaraan terug als je je eens niet zo sterk voelt.



Als ik lees wat je schrijft over hoe je nu verder je relatie een kans wilt geven, vind ik het aan de ene kant goed dat je zegt dat je er niet meer aan wilt doen dan wat je nu hebt gedaan, omdat je vindt dat je alles al hebt gedaan. Aan de andere kant kom je een beetje over alsof je je neerlegt bij de situatie, en dat vind ik minder hoopgevend... niemand hoeft genoegen te nemen met een relatie waar hij zich niet goed bij voelt; jij ook niet.



Ja inderdaad, maar ik voel me er wel sterker door, door me dingen voor te nemen enzo en vaak lukt het me ook wel.

Alleen dan zegt hij dingen en wordt ik emotioneel en lukt het me niet meer. Het geeft me op dit moment wel kracht.



Ik begrijp het, ik vind het gewoon onredelijk van mezelf door alles wat ik heb gezegt. Ik heb gezegt dat ik hem haat enz enz.

Maargoed hij zei 2x erg kwetsende dingen (over mijn vrienden), heb geschreeuwd, ben naar hem toegelopen, heb voor hem gestaan, hem duidelijk gezegt dat ik zo ongelovelijk kwaad ben dat ik dit alles heb gepikt, dat ik het zat ben etc etc. Ik vond het niet oké omdat het té was maar ik zag het niet meer. Hij nam het me niet kwalijk, wel dat ik hem had vastgepakt maar dat was omdat hij mij vastpakte (goedbedoeld maar wou er niks van weten) en ik zei dat hij van me moest afblijven, toen stond hij op en pakte ik hem stevig bij zijn arm, zo van niet weglopen, ik praat tegen je.



Ik heb wel het idee dat hij me serieus neemt. Alleen dat van het uitschelden heb ik duidelijker gemaakt door hem vandaag te mailen. Heb hem gezegt dat ik dit nog duidelijk wou maken en dat ik het er verder niet meer over wou hebben, dat ik klaar was met het negatieve gedoe enzo. Niet teveel uitleggen (zoals ik in mijn brieven deed lemmy) nee duidelijk zijn.



Ik begrijp wat je bedoeld.

Een reden dat ik het het nu wat laat hangen is omdat ik ziek ben, last van mn rug/nek/schouders, erge spanningshoofdpijn, zit erdoorheen. Daarnaast, ik wil er zelf positief instaan, mezelf weer zijn, aan mezelf denken, voor mezelf zorgen etc wat eleonora zei.

Ik wil me weer sterker voelen en er niet meer voor werken zegmaar. Het is moeilijk maar ik wil wat meer aan mezelf denken.



Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, dus ik wil niks meer doen. Misschien dat ik zo objectiever kan kijken? Ik weet het niet lemmy

Ik doe het niet vaak maar ik wil nu toch even inbreken om Iseo,Dubio,Leo en wie ik verder nog vergeten ben een dikke knuffel te brengen..

Suup! Hoe gaat het lieverd?

quote:Iseo schreef op 09 december 2008 @ 20:20:

Ergens haatte hij me zo erg.Ja, dat gevoel had ik ook, maar hoe terecht is dat? Achteraf denk ik dat het veel met zijn eigen onzekerheid te maken had. Zijn familie, met wie ik contact heb, zegt dat hij altijd alleen maar positief over me sprak. Ik was zonder twijfel de liefde van zijn leven, zeiden ze zelfs. Hij was blij, dankbaar zelfs, dat ik voor hem had gekozen. Terwijl ik dacht dat hij op me neerkeek. Achteraf denk ik dat hij vooral op zichzelf neerkeek. Alsof hij alle frustratie die hij in zich had over zichzelf, moest botvieren op mij. Nu, na al die jaren, durf ik pas te zeggen (en te voelen): het lag niet aan mij, ik was echt niet zo waardeloos als hij me mezelf liet voelen.

quote:Iseo schreef op 09 december 2008 @ 20:55:

Suup! Hoe gaat het lieverd?



Ja eigenlijk best goed Iseo,ik ga zelfs in januari met een nieuwe opleiding beginnen.

Dat had ik een jaar geleden echt niet zien gebeuren..

Maar waarom wil je iemand nog een kans geven terwijl je ergens het gevoel hebt dat hij je bewust kwetst.

Zal dat niet altijd in de weg blijven staan, om het in de toekomst te laten werken?

Die angst die er toch zit.

Ik weet, zie nu ook steeds beter dat ik al die tijd gewoon toch bang ben geweest en het niet kon geloven. Ik vertrouwde hem niet, maar zei wel dat ik hem vertrouwde.

Maakte zelf beloftes tegen beter weten in. Gaf steeds meer op, als het brengen van offers om maar te bewijzen hoeveel het me waard was.



Wat wil je nu echt?

Wil je de relatie wel maar de woede en het schelden niet?

Maar hoe realistisch is dat te wensen wanneer het nu eenmaal zo is dat dat gebeurd?

Ja maar Hannah, je zegt dat je het er nu bij laat zitten, dat je er verder niets meer aan wilt doen, maar toch heb je hem vandaag gemaild om nog weer iets uit te leggen...? Dat is toch net zo goed een manier van energie steken in je relatie met hem?

quote:Iseo schreef op 09 december 2008 @ 21:00:

Maar waarom wil je iemand nog een kans geven terwijl je ergens het gevoel hebt dat hij je bewust kwetst.

Zal dat niet altijd in de weg blijven staan, om het in de toekomst te laten werken?

Die angst die er toch zit.

Ik weet, zie nu ook steeds beter dat ik al die tijd gewoon toch bang ben geweest en het niet kon geloven. Ik vertrouwde hem niet, maar zei wel dat ik hem vertrouwde.

Maakte zelf beloftes tegen beter weten in. Gaf steeds meer op, als het brengen van offers om maar te bewijzen hoeveel het me waard was.



Wat wil je nu echt?

Wil je de relatie wel maar de woede en het schelden niet?

Maar hoe realistisch is dat te wensen wanneer het nu eenmaal zo is dat dat gebeurd?



Ik heb niet het gevoel dat hij me bewust kwetst, hij heeft het zelf gezegt



Ik begrijp het, ik wil 't ook allemaal niet zo maar t is moeilijk.



ik kan er niet zo goed een antwoord op gegeven.

ik wil er misschien ook niet over nadenken.

ontkennen is makkelijker dan confronteren

pff sorry



ik weet niet of t schelden enz ophoud, ik dacht dat ik goed wist wat ik moet doen ik wil het gewoon even laten rusten ik kan gewoon niet meer.

Meis, neem afstand.

Ga een tijd iets voor jezelf doen. Investeer in positieve dingen.

Neem een break.

Zodat je echt even tot jezelf kunt komen om uit te vinden wat je gaat doen, wat je wilt.



Wanneer je zo moe en in de war bent, zoals je beschrijft, moet je even helemaal geen grote beslissingen nemen en verwachtingen hebben enzo.

Neem de tijd om wat bij te komen, uit te rusten.

Dit gedoe levert stress op.

quote:Lemmy schreef op 09 december 2008 @ 21:01:

Ja maar Hannah, je zegt dat je het er nu bij laat zitten, dat je er verder niets meer aan wilt doen, maar toch heb je hem vandaag gemaild om nog weer iets uit te leggen...? Dat is toch net zo goed een manier van energie steken in je relatie met hem?



Klopt, maar dat was omdat ik me besefte dat ik mijn grens weer had verschoven, ik wou het goedzetten. Heb gezegt dat ik er niet verder over wil praten etc en dat ik het alleen ff wou zeggen.

Geen discussie, uitleg of verantwoording meer. Dat is voor mij geen moeite doen. Dit wou ik nog goedmaken omdat ik hem niet het gevoel wil geven dat hij ruimte heeft wat betreft schelden, wanneer wel en wanneer niet. Gewoon

niet, nooit meer



Sorry allemaal ik ben moe ik weet het allemaal niet meer.

Ik wil gewoon weer bezig gaan met mezelf ipv hem vertellen wat ik graag wil blabla daar heb ik geen zin meer in. Dat is allemaal wel logisch en duidelijk.

quote:superstar_2 schreef op 09 december 2008 @ 21:00:

[...]





Ja eigenlijk best goed Iseo,ik ga zelfs in januari met een nieuwe opleiding beginnen.

Dat had ik een jaar geleden echt niet zien gebeuren..

Cool, zijn we allebei aan het studeren!

Goed zeg van je



Hoe is het met de kindjes?