Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5

quote:Iseo schreef op 09 december 2008 @ 21:18:

Meis, neem afstand.

Ga een tijd iets voor jezelf doen. Investeer in positieve dingen.

Neem een break.

Zodat je echt even tot jezelf kunt komen om uit te vinden wat je gaat doen, wat je wilt.



Wanneer je zo moe en in de war bent, zoals je beschrijft, moet je even helemaal geen grote beslissingen nemen en verwachtingen hebben enzo.

Neem de tijd om wat bij te komen, uit te rusten.

Dit gedoe levert stress op.



Ja dat wil ik ook graag doen

Ik ga het proberen, dankjewel.

quote:Iseo schreef op 09 december 2008 @ 21:19:

[...]



Cool, zijn we allebei aan het studeren!

Goed zeg van je



Hoe is het met de kindjes?



Ik ben ook eigenlijk best trots op mezelf en ook dat ben ik lang niet geweest.

Met de kinderen gaat het ook goed,dochter heeft een tijdje gehad dat ze niet meer op haar eigen bed wilde slapen maar gelukkig gaat dat nu weer goed.

De jongste gaat nu met veel plezier naar de creche dus ik durf het nu wel aan om zelf ook weer naar school te gaan..



En hoe gaat het met jouw kleine meid?

quote:hannah2708 schreef op 09 december 2008 @ 15:40:

[...]





Wat ik bedoel.. is dat hij, als we ruzie hebben gehad en hij nare dingen zegt bijv discussie blabla, hij dan opeens moe wordt en dan gaat slapen terwijl ik me rot voel om alles wat hij daarvoor gezegt heeft.



Wanneer ik ga kijken naar mijn eigen houding? Daar probeer ik regelmatig naar te kijken hoor, hoe ik in een discussie ben, hoe ik gewoon ben, hoe ik ben als ik onzeker ben etc etc. Maar door hoe mijn vriend en ik op elkaar reageren is dat soms moeilijk en voor hem ook.



Wat je zegt; zo nu en dan onlaad je je eens door woest op hem te worden.

Dat slaat echt nergens op, weet jij veel hoe ik me ontlaad? Ik ben dit weekend goed kwaad geworden ja. En wil 1 situatie zeggen dat ik dat altijd doe? Jij kunt makkelijk je conclusies trekken en naast je cynische opmerkingen heb je weinig positiefs en motiverends te melden aan mij.



Ik ontlaad me niet opeens in 1x, hij weet heel erg goed wat hij aan me heeft, hoe ik me voel, wat er aan de hand is en wat ik wel en niet kan en hoe hij me erbij moet helpen. Dus opeens onladen hoeft niet. Dit weekend wel door al het besef wat ik heb gekregen en hij er op dat moment niet voor me was dit weekend terwijl ik aangaf dat ik hem nodig had.



En ik verwacht heel erg veel van hem? haha, ik verwacht van hem dat hij respect heeft, me niet uitscheld, zijn boosheid in de hand houd en als hij ergens mee zit, dit zelf oplost of dit met me bespreekt zodat hij niet geïrriteerd of gefrustreerd word en we weer urenlang ruzie krijgen.

Is dat veel verwachten van iemand? Vind ik niet.



Het mooie van Poms posting is dat ze jou bij de kern brengt, ook al word je er boos om. Die boosheid is op je vriend gericht, maar ook op jezelf. Want al die dingen die jij verwacht en die jij niet te veel gevraagd vindt, die krijg je niet. En dat terwijl hij precies weet wat jij wil.



Als jullie dat allebei precies weten, dan is dus de vraag: waarom geeft hij jou dat niet en waarom vind jij dat goed?



Dat is wel iets om kwaad om te worden ja.



Als je je voorstelt dat je de relatie morgen verbreekt, wat voor beeld heb je daar dan bij? Hoe zou je over jezelf denken? Hoe zie je jezelf en je leven zonder hem?

...Kelly Clarkson Because of you



I will not make

The same mistakes that you did

I will not let myself

Cause my heart so much misery

I will not break

The way you did, you fell so hard

I’ve learned the hard way

To never let it get that far...



Because of you

I never stray too far from the sidewalk

Because of you

I learned to play on the safe side so I don’t get hurt

Because of you

I find it hard to trust not only me, but everyone around me

Because of you... I am afraid



I lose my way

And it’s not too long before you point it out

I cannot cry

Because I know that’s weakness in your eyes

I’m forced to fake

A smile, a laugh, every day of my life

My heart can’t possibly break

When it wasn’t even whole to start with..



Because of you

I never stray too far from the sidewalk

Because of you

I learned to play on the safe side so I don’t get hurt

Because of you

I find it hard to trust not only me, but everyone around me

Because of you... I am afraid

I watched you die

I heard you cry every night in your sleep

I was so young

You should have known better than to lean on me

You never thought of anyone else

You just saw your pain

And now I cry in the middle of the night

For the same damn thing....



Because of you

I never stray too far from the sidewalk

Because of you

I learned to play on the safe side so I don’t get hurt...



Because of you I try my hardest just to forget everything

Because of you

I don’t know how to let anyone else in

Because of you

I’m ashamed of my life because it’s empty

Because of you.. I am.. afraid



Because of you....hooohmmm

Because of you

dubio,



ja heb ook gezegt dat pom ook wel gelijk heeft en dat ik het allemaal ook niet meer weet



geen idee dubio, ik vind het ook niet goed! maar heb het wel toegelaten.

Ik heb besloten dat ik naar jou & iseo ga luisteren..

voor mezelf zorgen en uitrusten.



Hoe ik mezelf zie; ik weet dat ik lief, zorgzaam etc etc ben en ik weet dat ik ook mijn mindere kanten heb maar dat die kanten niet extreem zijn. Ben wel tevreden met mezelf en weet dat niemand me dat geloof mag geven.

Ik weet dat er meer mannen zijn en ik ben echt niet bang om alleen te blijven, maar ik zou wel graag gelukkig zijn.



Het probleem is dat ik het wel begrijp en weet maar aan de andere kant ook weer niet. Ik ga lekker slapen en ik zie het wel.. ik laat het wel eventjes, onthoud jullie advies.

Vind het echt fijn dat jullie me raad geven



Liefs!

quote:zonlicht2 schreef op 09 december 2008 @ 22:07:

...Kelly Clarkson Because of youMooi nr zonlicht2

Suup, wat fijn te lezen dat het goed gaat

quote:superstar_2 schreef op 09 december 2008 @ 20:54:

Ik doe het niet vaak maar ik wil nu toch even inbreken om Iseo,Dubio,Leo en wie ik verder nog vergeten ben een dikke knuffel te brengen..

terug lieve schat.

Hannah doe maar kalm aan. Kalmte kan je redden, echt.

Doe eens een paar dagen niks. Drink thee, kijk uit het raam, luister naar mooie muziek, lees een fijn boek, ga in bad of onder de douche met jezelf, heb het leuk met jou. Dat ben je vast verleerd. Concentreer je daar op. Maak jezelf mooi maar dat mag ook in een oude pyama zijn als jij dat wil. Verwen jezelf met iets leuks in een winkel. Koop een vriendschapsring voor jou van jou.



Misschien denk je dat ik onzin uitkraam maar het verliezen van jezelf is juist dat wat je zo in de war maakt. Als je zeker van jezelf en zeker van je eigen gevoel voor jou was geweest dan zou je niet zo in de bonen zijn en het allemaal niet meer weten. Juist omdat je zo veel inlevert en er zo weinig voor terugkrijgt is het nodig om de band met jezelf weer te herstellen.



Toen ik een jaar weg was bij mijn ex (we waren 10 helse jaren samen) en ik weer leuk was met mij alleen, deed ik wel 40 kaarsen aan soms, geurkaarsen in alle geuren door elkaar. Heerlijk. Mijn eigen tempel. Met mijn muziek op of ik ging een film huren en die alleen kijken. En dan liep ik door mijn huis 's avonds en dan deed ik de lichten uit en de verwarming uit en dan kon ik zó intens tevreden zijn met mijn eigen wereld vol tweedehands troepjes en erfstukken en gekregen spullen en nieuw gekochte dingen. En ik mocht een lampje aan in bed, want ik ben niet zo'n held zonder licht.



Ik stond wel eens heel vroeg op, zette thee en dan ging ik zitten op de bank, naar buiten kijkend, wachten op de eerste tram die de hoek om zou komen gieren.



Wát een zalig gevoel was dat, die tijd die ik alleen en in alle rust met mezelf doorbracht.



Ook al is dat voor jou nu moeilijk, omdat je een relatie hebt die je van streek maakt, toch denk ik dat het goed is om weer te zoeken naar wat jou een fijn gevoel geeft als je met jezelf alleen bent. Kijk eens of je lekkere moment kunt verzamelen, waarop je werkelijk heel tevreden bent. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je weet dat je dat kunt, alleen zijn. Ik durf zelfs te zeggen dat je minder alleen zult zijn als je in je eentje bent dan in een relatie die je zo leegzuigt.



Tenminste, dat gold voor mij.

Suup, wat fijn om te horen dat het goed met je gaat en ook met je kinderen! Een voor jou!

quote:eleonora schreef op 09 december 2008 @ 22:34:

Hannah doe maar kalm aan. Kalmte kan je redden, echt.

Doe eens een paar dagen niks. Drink thee, kijk uit het raam, luister naar mooie muziek, lees een fijn boek, ga in bad of onder de douche met jezelf, heb het leuk met jou. Dat ben je vast verleerd. Concentreer je daar op. Maak jezelf mooi maar dat mag ook in een oude pyama zijn als jij dat wil. Verwen jezelf met iets leuks in een winkel. Koop een vriendschapsring voor jou van jou.



Misschien denk je dat ik onzin uitkraam maar het verliezen van jezelf is juist dat wat je zo in de war maakt. Als je zeker van jezelf en zeker van je eigen gevoel voor jou was geweest dan zou je niet zo in de bonen zijn en het allemaal niet meer weten. Juist omdat je zo veel inlevert en er zo weinig voor terugkrijgt is het nodig om de band met jezelf weer te herstellen.



Toen ik een jaar weg was bij mijn ex (we waren 10 helse jaren samen) en ik weer leuk was met mij alleen, deed ik wel 40 kaarsen aan soms, geurkaarsen in alle geuren door elkaar. Heerlijk. Mijn eigen tempel. Met mijn muziek op of ik ging een film huren en die alleen kijken. En dan liep ik door mijn huis 's avonds en dan deed ik de lichten uit en de verwarming uit en dan kon ik zó intens tevreden zijn met mijn eigen wereld vol tweedehands troepjes en erfstukken en gekregen spullen en nieuw gekochte dingen. En ik mocht een lampje aan in bed, want ik ben niet zo'n held zonder licht.



Ik stond wel eens heel vroeg op, zette thee en dan ging ik zitten op de bank, naar buiten kijkend, wachten op de eerste tram die de hoek om zou komen gieren.



Wát een zalig gevoel was dat, die tijd die ik alleen en in alle rust met mezelf doorbracht.



Ook al is dat voor jou nu moeilijk, omdat je een relatie hebt die je van streek maakt, toch denk ik dat het goed is om weer te zoeken naar wat jou een fijn gevoel geeft als je met jezelf alleen bent. Kijk eens of je lekkere moment kunt verzamelen, waarop je werkelijk heel tevreden bent. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je weet dat je dat kunt, alleen zijn. Ik durf zelfs te zeggen dat je minder alleen zult zijn als je in je eentje bent dan in een relatie die je zo leegzuigt.



Tenminste, dat gold voor mij.



Lieve eleonora, ik vind het zeker geen onzin wat je uitkraamt.

ik heb me vandaag weer ziek gemeld, heb tot half 2 geslapen.

heb mn moeder gevraagd of ze een boek wou meenemen voor me. Vind ik echt heerlijk, dus toevallig volg ik je advies ook nog op



Ja je hebt gelijk, ik was teveel met van alles en nogwat bezig en ik dacht dat ik bezig was met mezelf gelukkig maken maar dat was niet zo, ik wou dat hij me gelukkig maakte ipv dat ik met mezelf bezig was. Ik was teveel met hem bezig.



Ik heb gisteravond de fout gemaakt hem te bellen, ik piekerde, kon niet slapen etc en dat vertelde ik hem. Hij zei me dat ik eraan moest werken om niet meer te piekeren, dat het een keuze was.

Het is verdorie geen keuze, mijn gedachten kan ik niet uitzetten.

Later zei hij wel sorry dat hij ziet hoe ik worstel enzo.

maar toch blijft hij herhalen dat het FOUT(fout in de zin; ik moet er iets aan doen, het is verkeerd etc) is dat ik onzeker ben, dat het mijn SCHULD(ook in de zin dat ik eraan moet werken en dat ik het allemaal zelf in de hand heb) is dat ik zo pieker enzo en dat het een groot deel van onze problemen veroorzaakt. Dit heb ik m laten terugnemen want ik vond het te ver gaan. Heb hem later ook gezegt, de volgende x als ik je bel dan sta je dr voor me en dan hou je op met dit gedoe. Heb daarna weltrusten gezegt en opgehangen. Ik haat de woorden schuld en fout. Ik wou gewoon gerustgesteld worden, maar hé dat was wel mijn fout, ik moet er voor mezelf zijn en niet op hem rekenen want dat kan ik gewoon niet.

Ik bang voor die afstand als ik voor mezelf kies, dat ik niks meer bij hem voel omdat we niks meer delen, maar dat hij me afstoot creeërt meer afstand tussen hem&mij en mezelf&mijn gevoel.

Maar tijdens het gesprek hoor ik hem geen 1x wij of samen noemen, alleen jij,oplossen,fout,schuld en.. ik hou van je.



Ik heb nu zelf ervaren, dat wat jullie tegen me hebben gezegt.

Hij zegt dat ik hem teveel vraag, om dingen op te lossen blabla, ik zei ik vraag je helemaal niks om op te lossen, ik red het zelf wel. Had alleen graag gehoord dat ik me geen zorgen hoef te maken en dat ik lekker kan slapen en verder niks. Alles moet zo moeilijk & moet voor hem gelijk opgelost worden.



Kortom; ik heb met eigen ogen ervaren dat jullie gelijk hadden met de dingen die jullie zeiden. Dus ik ga jullie raad ook goed opvolgen, moest het blijkbaar meemaken om te weten.



10 jaar is erg lang lieve eleonora..

Wat fijn, al die dingen die je beschrijft en niemand die zegt dat het gek of raar is wat je doet, want het zijn fijne momentjes voor jezelf .



Wat je als laatst zegt klopt helemaal, voelde me gisteravond erg alleen wat helemaal niet hoeft. Ik ga vandaag lekker doen wat ik wil. Morgen lekker naar mijn familie en werken, want werken vind ik ook echt ongelovelijk leuk. Ben nu helaas niet fit. Vrijdag naar de kapper.. ik heb geloof ik al wat fijne dingen geplanned



Liefs!

Hannah, ik hoop (oprecht) dat je heel snel genoeg gaat krijgen van dat soort telefoongesprekken waarin jullie elkaar mores leren en elkaar op je nummer zetten.



Ik weet nu zelf hoe fijn het is om een man te hebben die iedere dag blij is om bij mij te mogen zijn (en andersom) en dat gun ik jou ook. En ik mag gewoon twijfelen, ik mag zeuren, janken, doordraven, noem het maar op. Ondanks dat word ik gekoesterd als een kostbaar stuk eh....antiek (ik ben 40).



Dat gevoel gun ik jou ook en dat zul je met je huidige vriend niet ervaren. Met je huidige vriend zul je momentjes bij elkaar blijven sprokkelen die leuk waren maar er is veel niet leuk en niet fijn en onveilig en ongezellig.



Heb het maar fijn met jezelf, dat is goed voor je.



(f)

quote:eleonora schreef op 10 december 2008 @ 14:15:

Hannah, ik hoop (oprecht) dat je heel snel genoeg gaat krijgen van dat soort telefoongesprekken waarin jullie elkaar mores leren en elkaar op je nummer zetten.



Ik weet nu zelf hoe fijn het is om een man te hebben die iedere dag blij is om bij mij te mogen zijn (en andersom) en dat gun ik jou ook. En ik mag gewoon twijfelen, ik mag zeuren, janken, doordraven, noem het maar op. Ondanks dat word ik gekoesterd als een kostbaar stuk eh....antiek (ik ben 40).



Dat gevoel gun ik jou ook en dat zul je met je huidige vriend niet ervaren. Met je huidige vriend zul je momentjes bij elkaar blijven sprokkelen die leuk waren maar er is veel niet leuk en niet fijn en onveilig en ongezellig.



Heb het maar fijn met jezelf, dat is goed voor je.



(f)



Heb er ook genoeg van maar op het laatst dacht ik jeetje wat een onzin, ik bel hem omdat ik pieker en hij zit me te zeggen dat ik moet werken aan allemaal probleemdingen dat slaat nergens op dus heb m toen gezegt dat ik er genoeg van had maar liever heb ik die gesprekken niet nee..



Wat fijn dat je dat allemaal mag .. ik mag 't hoogstens 1 minuut en dan is het genoeg geweest, moet ik mn mond houden en blij zijn anders heb ik de schuld van een urenlange ruzie aan mijn broek hangen.



Ik weet het.. ik weet dat ik het alleen fijn zal hebben als ik niet meer mopper, niet meer onzeker ben, hem zijn gang laat gaan door de week en hem niet lastig val met mijn gedachten.



Zal ik doen ga nu ff lekker relaxen, boek lezen.. mijn kast overhoop halen en mijn kledingkast omruilen met mijn rommelkast hihi.



Dankjewel eleonora

Oja, mijn moeder bracht me 2 boeken, 1 met mijn lievelingsschrijfster, dat weet ze nog. Echt superlief.

Maar hij kan jouw gedachtes niet stoppen, dat kan alleen jij. Hij kan wat troost en steun bieden, maar eigenlijk weet jij dat hij daar geen ster in is. Eigenlijk alles waar je van hem steun en troost verwacht is iets waar jij altijd in teleurgesteld wordt. Je verwacht teveel van hem op dit gebied.

Voor jou zou het goed zijn gewoon een soort van cursus (therapie eigenlijk) te volgen waarin je vaardigheden krijgt aangeleerd je gedachtes beter te structureren. Cognitieve therapie. Die wir war van gedachtes (piekeren) leer je dan te reduceren naar een rationele gedachtes en dat geeft een hoop duidelijkheid en ruimte.

Je schrijft in een eerdere posting dat je al zo ontzettend veel hebt meegemaakt met hem........... Je bent pas een jaar samen met hem en zou eigenlijk nog gewoon in de witte broodsweken van de relatie moeten leven.

Mijn relatie destijds was het eerste jaar vrijwel zorgeloos. Wij hebben het zo ontzettend leuk gehad, leuke dingen gedaan, gelachen, plezier gemaakt, op vakantie gegaan, alles deden we samen en alles was leuk. Pas toen we samenwoonden begon het gedonder.

Juist dat eerste jaar is voor mij de motivatie geweest om door met de relatie. Wij hadden tussentijds ook goede en soms redelijke lange oplevingen. Ons laatste jaar kun je vergelijken met jullie eerste jaar nu.

Dit is geen kritiek, maar ik begrijp niet waar jouw motivatie ligt om door te gaan. Jij meent van hem te houden, maar jij houdt meer van de illusie die jij hebt van je vriend, dan wie hij werkelijk is.

Hannah, ga eens lol maken dit weekend en op stap met vriendinnen.

Het leven is echt heel erg leuk, maar daarvoor moet je zelf zorgen en soms moeilijke beslissingen nemen.

Hannah de dames hier hebben je erg goede raad gegeven en ze weten heel goed allemaal waar ze het over hebben.

Doe er je voordeel mee zou ik zeggen..

Je woont nog niet samen,jullie hebben geen kinderen dus dat staat het niet in de weg om een einde aan deze relatie te maken.

Kies voor jezelf want alleen jij kan jou gelukkig maken..

Ja lieve Hannah, jij zegt dat je op eigen benen wilt staan, vervolgens leun je tegen hem aan en ben je teleurgesteld als hij je wegduwt.



Je hebt hem nodig. Dat is toch duidelijk? Je wilt niet alleen zijn, je wilt op hem leunen, je wilt weer weggeduwd worden. Anders blijf je hem niet zo opzoeken. Is dat wat je gewend bent, wat vertrouwd voelt, wat je eigenlijk verdient?



Dit zijn harde vragen en hier is het ook niet de plek om die te beantwoorden. Ik denk ook dat de plek therapie is. Als ik vraag hoe je jezelf ziet als jullie uit elkaar zijn, is je antwoord:



Hoe ik mezelf zie; ik weet dat ik lief, zorgzaam etc etc ben en ik weet dat ik ook mijn mindere kanten heb maar dat die kanten niet extreem zijn. Ben wel tevreden met mezelf en weet dat niemand me dat geloof mag geven.

Ik weet dat er meer mannen zijn en ik ben echt niet bang om alleen te blijven, maar ik zou wel graag gelukkig zijn.



Je weet het, maar je voelt het niet. Diep van binnen voel je het niet. Daarom spreken je woorden en je daden elkaar zo tegen. Dat is wat ik denk. Het zijn niet je verstand en je gevoel die in tegenspraak zijn, maar je gevoel (dat je beter verdient dan dit, dat je respectvol behandeld moet worden) en je onderbewuste gevoel (dat je niets waard bent, dat je het verdient slecht behandeld te worden). Die gevoelens kun je het beste in therapie aan de oppervlakte halen. Want ook als je weggaat, blijven die gevoelens je daden aansturen. Dat heb je gezien: je hebt nu voor de tweede keer zo'n relatie.

Eens met wat iedereen hier zegt.



Wat Pom schrijft, is ook op mij van toepassing. Mijn toenmalige relatie was de eerste anderhalf jaar goed. Soms hadden we wel wat mindere momenten hoor, maar het respectloze, dat ik scheldwoorden naar mijn hoofd kreeg geslingerd om niks, dat ik overal en nergens de schuld van kreeg en daarna de bedreigingen en het pijn doen... dat was pas het laatste jaar. Door die eerste goede periode hield ik vol, ik wist dat het ook anders kon zijn en daar wilde ik naar terug. Soms hadden we tussendoor ook wel een glimpje van hoe het kon zijn, maar met name die eerste periode - dat we nog verliefd waren, dat we dachten dat we samen de hele wereld aankonden - dat hield me op mijn plek.



Dus dat is ook wel iets wat ik me afvraag Hannah, waarvoor houd jij nog vol? Is het ooit echt goed geweest tussen jullie (meer dan een avondje of zo, dus echt een langere periode)?



Therapie lijkt ook mij een goede stap voor jou. Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar als ik lees hoe je afgelopen weekend omschrijft, denk ik dat je in een soort achtbaan van emoties zit die je vooraf nauwelijks in kunt schatten. Je kunt dingen misschien wat beter overzien door met ons te praten, door dingen op te schrijven, dus dat is al een goede stap. Maar afgezien van het feit dat je onzeker bent over de situatie met je vriend, lijk je ook wel bang te zijn voor je eigen emoties. Dat is wel iets waarmee een therapeut je kan helpen, denk ik.

quote:pom508 schreef op 10 december 2008 @ 14:58:

Maar hij kan jouw gedachtes niet stoppen, dat kan alleen jij. Hij kan wat troost en steun bieden, maar eigenlijk weet jij dat hij daar geen ster in is. Eigenlijk alles waar je van hem steun en troost verwacht is iets waar jij altijd in teleurgesteld wordt. Je verwacht teveel van hem op dit gebied.

Voor jou zou het goed zijn gewoon een soort van cursus (therapie eigenlijk) te volgen waarin je vaardigheden krijgt aangeleerd je gedachtes beter te structureren. Cognitieve therapie. Die wir war van gedachtes (piekeren) leer je dan te reduceren naar een rationele gedachtes en dat geeft een hoop duidelijkheid en ruimte.

Je schrijft in een eerdere posting dat je al zo ontzettend veel hebt meegemaakt met hem........... Je bent pas een jaar samen met hem en zou eigenlijk nog gewoon in de witte broodsweken van de relatie moeten leven.

Mijn relatie destijds was het eerste jaar vrijwel zorgeloos. Wij hebben het zo ontzettend leuk gehad, leuke dingen gedaan, gelachen, plezier gemaakt, op vakantie gegaan, alles deden we samen en alles was leuk. Pas toen we samenwoonden begon het gedonder.

Juist dat eerste jaar is voor mij de motivatie geweest om door met de relatie. Wij hadden tussentijds ook goede en soms redelijke lange oplevingen. Ons laatste jaar kun je vergelijken met jullie eerste jaar nu.

Dit is geen kritiek, maar ik begrijp niet waar jouw motivatie ligt om door te gaan. Jij meent van hem te houden, maar jij houdt meer van de illusie die jij hebt van je vriend, dan wie hij werkelijk is.

Hannah, ga eens lol maken dit weekend en op stap met vriendinnen.

Het leven is echt heel erg leuk, maar daarvoor moet je zelf zorgen en soms moeilijke beslissingen nemen.



Ik begrijp het. Ik moet het ook zelf doen.



Nee begrijp dat het geen kritiek is met mijn ex had ik 2jaar lang plezier, alleen als we eens een keer ruzie hadden schold hij me uit, dat was voor mij reden genoeg om het uit te maken.

Ik ben vandaag wezen opruimen en las toen een stukje uit mijn dagboek van die relatie, had toen 3 maanden;

hij begrijpt me niet, ik kan niet bij hem terecht, ik heb het gevoel dat hij me niet waardeerd zoals ik ben.

En toch was hij er toen meer voor me dan mijn huidige vriendje. Als ik terug kijk, wat had ik een geluk met die jongen, naast het schelden natuurlijk. Ik ben wel over hem heen enzo maar ik weet nu wel dat er ook goede jongens zijn en dat ik het ook verdien.



Ik weet ook niet meer waar mijn motivatie ligt pom508



Volgende week heb ik kerstborrel en daarna zie ik mn vriendinnetjes weer daar heb ik ongelovelijk veel zin in.

Ben nu helaas ziek dus kan morgen niet op stap.. maar weet ook niet of ik dit weekend wel naar mijn vriend kan/wil omdat ik me niet fit voel.

Bah, als ik erover nadenk doet hij alles (+ nog wat meer) wat mijn exen deden om me te kwetsen. Ik heb het er veel met mijn vriend over gehad, zodat hij begreep waarom bepaalde dingen me kwetsen en dat ik bepaalde dingen niet nog een x wil meemaken.

Zei hij dit weekend dat hij me uitschold etc etc omdat hij wist dat ik dat bij mijn ex ook zo erg vond.

quote:hannah2708 schreef op 10 december 2008 @ 18:20:

Zei hij dit weekend dat hij me uitschold etc etc omdat hij wist dat ik dat bij mijn ex ook zo erg vond.Dat vind ik wel heel erg, trouwens. Schelden op zich is al niet okee, maar blijkbaar denkt je vriend er dus op zo'n moment ook nog over na hoe hij je het meest kan kwetsen... het is dus niet 'gewoon' een kwestie van zijn zelfbeheersing verliezen. Echt een rotstreek. Zegt veel over zijn karakter, vind ik.

O, wat leuk dat hij het zelf zegt. Ik wou dat namelijk net gaan schrijven. Dit soort mannen weet precies je zwakke plekken te vinden, niet zelden omdat je die zelf hebt aangewezen.



Ik snap niet helemaal waarom je zegt dat het zo leuk was met je ex, naast het schelden. Hoezo hangt die opmerking erachteraan als dat de reden was om het uit te maken?

Wat ik trouwens ook niet snap, is dat je zegt dat afgelopen weekend 'redelijk' is verlopen. Dat is als ik uitga van jouw beschrijving het laatste woord dat in me opkomt.

Superstar2 dankjewel.. ik denk er veel over na.



Dubio



Je hebt gelijk, ik "weet" en denk het ja. Ik voel het niet meer. (in deze relatie dan, buiten deze relatie ben ik anders! dat frustreert me)

Ik voel zoveel niet meer, geluk, blijheid, trots, geluk, liefde, onbezorgdheid etc etc ik voel dat allemaal niet meer. Ik durf het allemaal niet meer toe te laten. Want alle keren dat ik er met mijn volste vertrouwen in ging werd ik keihard neergebeukt.

Misschien wel helemaal mijn eigen schuld maar nooit wat ik verdiend heb. Ik ben afgestompt. Ik ben nog wel lief maar liefde kan ik niet meer ontvangen, ben misschien iets wat afgevlakt of gevoelloos ervoor geworden. Ik voel me er wel iets fijner door maar voel me grotendeels van het weekend neutraal en door de week voel ik hem bijna niet meer. Ik voel alleen de pijn en de twijfel.



Nou mijn 1e relatie, daar was ik erg dominant en was ik ook niet altijd even aardig om het zo maar even te beschrijven. Daardoor verloren we onszelf in dat ruziemaken. Maar daarnaast vertrouwde ik hem 100%, we waren maatjes en ons sexleven was perfect.

Ik weet dat ik dingen zelf kapot heb gemaakt in deze relatie.



Dit heb ik aangegeven bij mn vriend en ik dacht dat hij me begreep en er rekening mee kon houden, met de dingen die me kwetsen en pijn doen, maar hij gebruikt het alleen maar tegen me.



Ik heb vroeger weleens hulp gezocht bij een psycholoog maar die werkt aan de symptomen en niet aan de oorzaken en gaf aan dat hij me niet verder kon helpen na 4 sessies. (ik had last van hyperventilatie en paniekaanvallen) als uitting van angs en onzekerheid. Maargoed..



Ik weet dat als ik happy ben met mezelf, alles oké is.

Maar na bijna een jaar gedoe, omlaaggehaald worden enzo ja natuurlijk krijg ik dan problemen en gedoe. Ik moet op mijn eigen benen leren staan. zelf sterk worden, een eigen basis hebben.

Hij probeerd me misschien wel te helpen, hij zegt wel ja daar moet je zelf mee aan de slag etc en hij heeft ook wel gelijk. Maar ik heb hem zovaak aangegeven dat ik wel werk aan mijn dingetjes en als ik even een onzeker momentje heb dan heb ik een arm om me heen nodig en dan wil ik helemaal niet praten of discusseren. Maar dat begrijpt hij niet.



Argh het is zo vermoeiend.

Hoi Lemmy!