Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
woensdag 10 december 2008 om 18:35
Ja, dat is vast weer zo'n ding dat hij van jou papegaait, dat jij het zelf moet oplossen. Hij weet dat jij er zo over denkt en weet ook dat zo'n opmerking de discussie doodslaat.
Jij denkt dus dat je nu zo'n laag zelfbeeld hebt doordat je deze relaties hebt gehad, en niet dat deze relaties daar het gevolg van zijn?
Jij denkt dus dat je nu zo'n laag zelfbeeld hebt doordat je deze relaties hebt gehad, en niet dat deze relaties daar het gevolg van zijn?
Ga in therapie!
woensdag 10 december 2008 om 18:40
quote:Lemmy schreef op 10 december 2008 @ 18:28:
[...]
Dat vind ik wel heel erg, trouwens. Schelden op zich is al niet okee, maar blijkbaar denkt je vriend er dus op zo'n moment ook nog over na hoe hij je het meest kan kwetsen... het is dus niet 'gewoon' een kwestie van zijn zelfbeheersing verliezen. Echt een rotstreek. Zegt veel over zijn karakter, vind ik.
Hai lemmy
Ja.. dat zei hij. Hij weet ook dat mijn vader me vroeger vaak achterna kwam en me sloeg en ik erg angstig was. Dit vind hij heel erg zegt hij maar tijdens ruzie komt hij wel dreigend op me af. Ook vergroot hij dingen om me dingen extra duidelijk te maken zei hij. Dus bijv. dat mijn onzekerheid de schuld is van alle problemen enzo.
Alsof ik zelf de ernst er niet van inzie als hij het gewoon zegt.
quote:dubiootje schreef op 10 december 2008 @ 18:28:
O, wat leuk dat hij het zelf zegt. Ik wou dat namelijk net gaan schrijven. Dit soort mannen weet precies je zwakke plekken te vinden, niet zelden omdat je die zelf hebt aangewezen.
Ik snap niet helemaal waarom je zegt dat het zo leuk was met je ex, naast het schelden. Hoezo hangt die opmerking erachteraan als dat de reden was om het uit te maken?
Hij pakt me op elke zwakke plek die ik hem ooit verteld heb.
Een x vertelde ik hem dat bij mijn vorige baantje, mn baas weleens rotopmerkingen maakte over mij. 5 min. later hadden we een discussie, weet niet meer waarom. Zegt hij opeens: Nu begrijp ik waarom ze dat over je zegt.
Dat soort dingen zijn echt puur om me te kwetsen en ik haat 't.
Weet niet waarom ik dat er bij zei. Zoveel dingen die ik nu niet voel en toen wel.. ik weet het niet, ik mis dat.
quote:dubiootje schreef op 10 december 2008 @ 18:30:
Wat ik trouwens ook niet snap, is dat je zegt dat afgelopen weekend 'redelijk' is verlopen. Dat is als ik uitga van jouw beschrijving het laatste woord dat in me opkomt.Ik was echt kapot, ik wou het achter me laten en weer positief zijn. Maar het lukt me niet meer.
[...]
Dat vind ik wel heel erg, trouwens. Schelden op zich is al niet okee, maar blijkbaar denkt je vriend er dus op zo'n moment ook nog over na hoe hij je het meest kan kwetsen... het is dus niet 'gewoon' een kwestie van zijn zelfbeheersing verliezen. Echt een rotstreek. Zegt veel over zijn karakter, vind ik.
Hai lemmy
Ja.. dat zei hij. Hij weet ook dat mijn vader me vroeger vaak achterna kwam en me sloeg en ik erg angstig was. Dit vind hij heel erg zegt hij maar tijdens ruzie komt hij wel dreigend op me af. Ook vergroot hij dingen om me dingen extra duidelijk te maken zei hij. Dus bijv. dat mijn onzekerheid de schuld is van alle problemen enzo.
Alsof ik zelf de ernst er niet van inzie als hij het gewoon zegt.
quote:dubiootje schreef op 10 december 2008 @ 18:28:
O, wat leuk dat hij het zelf zegt. Ik wou dat namelijk net gaan schrijven. Dit soort mannen weet precies je zwakke plekken te vinden, niet zelden omdat je die zelf hebt aangewezen.
Ik snap niet helemaal waarom je zegt dat het zo leuk was met je ex, naast het schelden. Hoezo hangt die opmerking erachteraan als dat de reden was om het uit te maken?
Hij pakt me op elke zwakke plek die ik hem ooit verteld heb.
Een x vertelde ik hem dat bij mijn vorige baantje, mn baas weleens rotopmerkingen maakte over mij. 5 min. later hadden we een discussie, weet niet meer waarom. Zegt hij opeens: Nu begrijp ik waarom ze dat over je zegt.
Dat soort dingen zijn echt puur om me te kwetsen en ik haat 't.
Weet niet waarom ik dat er bij zei. Zoveel dingen die ik nu niet voel en toen wel.. ik weet het niet, ik mis dat.
quote:dubiootje schreef op 10 december 2008 @ 18:30:
Wat ik trouwens ook niet snap, is dat je zegt dat afgelopen weekend 'redelijk' is verlopen. Dat is als ik uitga van jouw beschrijving het laatste woord dat in me opkomt.Ik was echt kapot, ik wou het achter me laten en weer positief zijn. Maar het lukt me niet meer.
woensdag 10 december 2008 om 18:45
quote:dubiootje schreef op 10 december 2008 @ 18:35:
Ja, dat is vast weer zo'n ding dat hij van jou papegaait, dat jij het zelf moet oplossen. Hij weet dat jij er zo over denkt en weet ook dat zo'n opmerking de discussie doodslaat.
Jij denkt dus dat je nu zo'n laag zelfbeeld hebt doordat je deze relaties hebt gehad, en niet dat deze relaties daar het gevolg van zijn?
Wat bedoel je met dat bovenste stukje precies?
Nee ik had een goed zelfbeeld toen ik begon aan mijn huidige relatie. Was een tijd alleen geweest, wou geen relatie meer want voelde me prima alleen, stond on top of the world, had aan aandacht niks te klagen vond het wel leuk om te flirten en wat rond te kijken.. Het ging goed met school&werk.
Ik denk dat ik verkeerde gedachten had bij bepaalde dingen van een relatie. Ik ben nooit echt een individu geweest denk ik nu.
Ik heb veel in een relatie over waardoor ik mezelf verlies en waardoor ik teveel pik van iemand. Beloftes en excuses betekenen veel voor me omdat ik daar zelf zorgvuldig mee omga. Maar dat betekend niet dat iedereen dat doet.
Ik heb teveel gepikt, teveel geaccepteerd in deze relatie.
En ik had nooit gedacht dat het mij kon overkomen.
Hoe hij naar de buitenwereld is, hoe hij is als hij kalm is, de dingen die hij mailt/smst zijn zo fijn, dan begrijp ik het niet dat hij zo tegen me uit kan vallen en me omlaag kan halen en me zo kan afstoten.
Ik ben misschien té naief geweest, weet het wel zeker.
Als iemand zegt; ik ben niet zo, ik ben te hard voor je, je bent te lief voor me, ik zie hoeveel pijn je hebt, als ik je troost hou ik niet meer van je.. waarom neem ik dat dan verdorie niet aan en waarom negeer ik dat en hoop ik op beter.
Ja, dat is vast weer zo'n ding dat hij van jou papegaait, dat jij het zelf moet oplossen. Hij weet dat jij er zo over denkt en weet ook dat zo'n opmerking de discussie doodslaat.
Jij denkt dus dat je nu zo'n laag zelfbeeld hebt doordat je deze relaties hebt gehad, en niet dat deze relaties daar het gevolg van zijn?
Wat bedoel je met dat bovenste stukje precies?
Nee ik had een goed zelfbeeld toen ik begon aan mijn huidige relatie. Was een tijd alleen geweest, wou geen relatie meer want voelde me prima alleen, stond on top of the world, had aan aandacht niks te klagen vond het wel leuk om te flirten en wat rond te kijken.. Het ging goed met school&werk.
Ik denk dat ik verkeerde gedachten had bij bepaalde dingen van een relatie. Ik ben nooit echt een individu geweest denk ik nu.
Ik heb veel in een relatie over waardoor ik mezelf verlies en waardoor ik teveel pik van iemand. Beloftes en excuses betekenen veel voor me omdat ik daar zelf zorgvuldig mee omga. Maar dat betekend niet dat iedereen dat doet.
Ik heb teveel gepikt, teveel geaccepteerd in deze relatie.
En ik had nooit gedacht dat het mij kon overkomen.
Hoe hij naar de buitenwereld is, hoe hij is als hij kalm is, de dingen die hij mailt/smst zijn zo fijn, dan begrijp ik het niet dat hij zo tegen me uit kan vallen en me omlaag kan halen en me zo kan afstoten.
Ik ben misschien té naief geweest, weet het wel zeker.
Als iemand zegt; ik ben niet zo, ik ben te hard voor je, je bent te lief voor me, ik zie hoeveel pijn je hebt, als ik je troost hou ik niet meer van je.. waarom neem ik dat dan verdorie niet aan en waarom negeer ik dat en hoop ik op beter.
woensdag 10 december 2008 om 18:47
Serieus Hannah, ik ben een enorme softie en ik ben over het algemeen een voorstander van iemand een tweede kans gunnen en zo... en ik denk ook dat mensen kunnen veranderen als ze het zelf ook echt willen... maar iemand die je zwakke punten, die je hem in vertrouwen verteld hebt, bewust misbruikt om jou zo hard mogelijk te raken? Geef die vent toch een schop, doe het z.s.m. en heb er vooral nooit een moment spijt van!
woensdag 10 december 2008 om 18:47
quote:Lemmy schreef op 10 december 2008 @ 18:31:
Toen was het schelden een reden om het uit te maken met je vriendje, waarom nu dan niet? Aan die jongen van toen had je meer dan aan deze vriend, maar toch maak je het niet uit. Waarom niet?
Ik heb geen idee lemmy, als ik denk; waarom blijf ik bij hem, heb ik ook geen idee. Ik heb over niks meer een idee zo voel ik me.
Vond het wel fijn om vandaag even mijn dingetjes te doen, ga vanavond lekker een boek lezen en relaxen. Heb weinig contact met hem, weet niet of ik dit weekend er wel heen ga.
Dit alles doet me nu even goed. Verder kom ik in gedachten niet verder.
Toen was het schelden een reden om het uit te maken met je vriendje, waarom nu dan niet? Aan die jongen van toen had je meer dan aan deze vriend, maar toch maak je het niet uit. Waarom niet?
Ik heb geen idee lemmy, als ik denk; waarom blijf ik bij hem, heb ik ook geen idee. Ik heb over niks meer een idee zo voel ik me.
Vond het wel fijn om vandaag even mijn dingetjes te doen, ga vanavond lekker een boek lezen en relaxen. Heb weinig contact met hem, weet niet of ik dit weekend er wel heen ga.
Dit alles doet me nu even goed. Verder kom ik in gedachten niet verder.
woensdag 10 december 2008 om 18:48
Lieve Hannah ik begrijp echt niet waarom je er uberhaubt nog over nadenkt om dit weekend naar hem toe te gaan.
Lees je eigen laatste postings nu nog eens na alsof iemand anders ze heeft geschreven,wat zou jij diegene dan adviseren?
Onthoud 1 ding lieve hannah,samen met jezelf ben je nooit alleen en je kunt beter samen met jezelf alleen zijn dan nog 1 dag langer met hem..
Lees je eigen laatste postings nu nog eens na alsof iemand anders ze heeft geschreven,wat zou jij diegene dan adviseren?
Onthoud 1 ding lieve hannah,samen met jezelf ben je nooit alleen en je kunt beter samen met jezelf alleen zijn dan nog 1 dag langer met hem..
woensdag 10 december 2008 om 18:52
quote:Lemmy schreef op 10 december 2008 @ 16:56:
Eens met wat iedereen hier zegt.
Wat Pom schrijft, is ook op mij van toepassing. Mijn toenmalige relatie was de eerste anderhalf jaar goed. Soms hadden we wel wat mindere momenten hoor, maar het respectloze, dat ik scheldwoorden naar mijn hoofd kreeg geslingerd om niks, dat ik overal en nergens de schuld van kreeg en daarna de bedreigingen en het pijn doen... dat was pas het laatste jaar. Door die eerste goede periode hield ik vol, ik wist dat het ook anders kon zijn en daar wilde ik naar terug. Soms hadden we tussendoor ook wel een glimpje van hoe het kon zijn, maar met name die eerste periode - dat we nog verliefd waren, dat we dachten dat we samen de hele wereld aankonden - dat hield me op mijn plek.
Dus dat is ook wel iets wat ik me afvraag Hannah, waarvoor houd jij nog vol? Is het ooit echt goed geweest tussen jullie (meer dan een avondje of zo, dus echt een langere periode)?
Therapie lijkt ook mij een goede stap voor jou. Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar als ik lees hoe je afgelopen weekend omschrijft, denk ik dat je in een soort achtbaan van emoties zit die je vooraf nauwelijks in kunt schatten. Je kunt dingen misschien wat beter overzien door met ons te praten, door dingen op te schrijven, dus dat is al een goede stap. Maar afgezien van het feit dat je onzeker bent over de situatie met je vriend, lijk je ook wel bang te zijn voor je eigen emoties. Dat is wel iets waarmee een therapeut je kan helpen, denk ik.
Dat het bij jullie beide pas het laatste jaar was..
Bij mij was het de eerste 2 maanden echt goed, daarna gedoe in de kerstvakantie waardoor ik wel schrok. Daarna ging het ookwel goed en wat ik me kan herinneren begon het echt rond mei, toen ik mijn arm brak. Dat is iets concreets wat ik me kan herinneren.
Verder was mijn zomervakantie echt klote, wenste elke dag terug naar huis. Toen we terug waren ben ik de volgende dag naar huis gegaan met een smoes. Daarna dus mijn stage afgezegt daar.. verhuizen stop gezet.. en nu zijn we hier..
Ja ik ben ook bang voor mijn emoties, omdat ik niet meer weet wat wel mag en wat niet, wanneer ik te ver ga en wanneer niet. Als ik vind dat ik boos mag zijn om iets, wordt hij boos op mij omdat ik boos ben geworden en dat verdiend hij niet zegt hij. (boos als in gewoon normaal boos) Als ik zeg dat ik eventjes alleen moet zijn dan wordt hij kwaad en zegt ie dat het me niet interesseerd terwijl ik gewoon ff tot rust moet komen. Als ik aangeef dat ik verdrietig ben zegt hij dat ik boos ben en het dus gemeen van me is als ik huil.
Door al het gedoe begrijp ik mijn eigen emoties en angsten niet meer omdat hij continue iets anders zegt dan wat ik voel en daar raak ik zo van in de war :S
Misschien dat therapie helpt maar hoe kom ik daaraan?
Eens met wat iedereen hier zegt.
Wat Pom schrijft, is ook op mij van toepassing. Mijn toenmalige relatie was de eerste anderhalf jaar goed. Soms hadden we wel wat mindere momenten hoor, maar het respectloze, dat ik scheldwoorden naar mijn hoofd kreeg geslingerd om niks, dat ik overal en nergens de schuld van kreeg en daarna de bedreigingen en het pijn doen... dat was pas het laatste jaar. Door die eerste goede periode hield ik vol, ik wist dat het ook anders kon zijn en daar wilde ik naar terug. Soms hadden we tussendoor ook wel een glimpje van hoe het kon zijn, maar met name die eerste periode - dat we nog verliefd waren, dat we dachten dat we samen de hele wereld aankonden - dat hield me op mijn plek.
Dus dat is ook wel iets wat ik me afvraag Hannah, waarvoor houd jij nog vol? Is het ooit echt goed geweest tussen jullie (meer dan een avondje of zo, dus echt een langere periode)?
Therapie lijkt ook mij een goede stap voor jou. Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar als ik lees hoe je afgelopen weekend omschrijft, denk ik dat je in een soort achtbaan van emoties zit die je vooraf nauwelijks in kunt schatten. Je kunt dingen misschien wat beter overzien door met ons te praten, door dingen op te schrijven, dus dat is al een goede stap. Maar afgezien van het feit dat je onzeker bent over de situatie met je vriend, lijk je ook wel bang te zijn voor je eigen emoties. Dat is wel iets waarmee een therapeut je kan helpen, denk ik.
Dat het bij jullie beide pas het laatste jaar was..
Bij mij was het de eerste 2 maanden echt goed, daarna gedoe in de kerstvakantie waardoor ik wel schrok. Daarna ging het ookwel goed en wat ik me kan herinneren begon het echt rond mei, toen ik mijn arm brak. Dat is iets concreets wat ik me kan herinneren.
Verder was mijn zomervakantie echt klote, wenste elke dag terug naar huis. Toen we terug waren ben ik de volgende dag naar huis gegaan met een smoes. Daarna dus mijn stage afgezegt daar.. verhuizen stop gezet.. en nu zijn we hier..
Ja ik ben ook bang voor mijn emoties, omdat ik niet meer weet wat wel mag en wat niet, wanneer ik te ver ga en wanneer niet. Als ik vind dat ik boos mag zijn om iets, wordt hij boos op mij omdat ik boos ben geworden en dat verdiend hij niet zegt hij. (boos als in gewoon normaal boos) Als ik zeg dat ik eventjes alleen moet zijn dan wordt hij kwaad en zegt ie dat het me niet interesseerd terwijl ik gewoon ff tot rust moet komen. Als ik aangeef dat ik verdrietig ben zegt hij dat ik boos ben en het dus gemeen van me is als ik huil.
Door al het gedoe begrijp ik mijn eigen emoties en angsten niet meer omdat hij continue iets anders zegt dan wat ik voel en daar raak ik zo van in de war :S
Misschien dat therapie helpt maar hoe kom ik daaraan?
woensdag 10 december 2008 om 18:56
quote:Lemmy schreef op 10 december 2008 @ 18:47:
Serieus Hannah, ik ben een enorme softie en ik ben over het algemeen een voorstander van iemand een tweede kans gunnen en zo... en ik denk ook dat mensen kunnen veranderen als ze het zelf ook echt willen... maar iemand die je zwakke punten, die je hem in vertrouwen verteld hebt, bewust misbruikt om jou zo hard mogelijk te raken? Geef die vent toch een schop, doe het z.s.m. en heb er vooral nooit een moment spijt van!
Ik had m toen verdorie gewoon een schop onder zn reet moeten geven toen hij dat zei.
maar ik was allang blij dat hij rustig was en ik ook.
Hij verdiend ook gewoon een schop richting de deur, een hele harde schop. Ik weet het wel lemmy.. ik ben zo bang voor hoe hij over me denkt nu ook, hij denkt zo negatief over me en daarna zegt hij dat hij van me houdt. Als ik zeg dat ik eraan ga werken dan blijft hij nog kwijt, heb m vannacht een paar x gezegt dat ik niet begrijp wat hij van me wil, maar hij wil wat hij altijd wil, dat ik me schuldig voel, dat ik aan mezelf ga werken etc.
Aan de andere kant zegt hij dat hij er voor me wil zijn maar het niet kan ofzoiets. Wat moet ik daar nou weer mee.
Serieus Hannah, ik ben een enorme softie en ik ben over het algemeen een voorstander van iemand een tweede kans gunnen en zo... en ik denk ook dat mensen kunnen veranderen als ze het zelf ook echt willen... maar iemand die je zwakke punten, die je hem in vertrouwen verteld hebt, bewust misbruikt om jou zo hard mogelijk te raken? Geef die vent toch een schop, doe het z.s.m. en heb er vooral nooit een moment spijt van!
Ik had m toen verdorie gewoon een schop onder zn reet moeten geven toen hij dat zei.
maar ik was allang blij dat hij rustig was en ik ook.
Hij verdiend ook gewoon een schop richting de deur, een hele harde schop. Ik weet het wel lemmy.. ik ben zo bang voor hoe hij over me denkt nu ook, hij denkt zo negatief over me en daarna zegt hij dat hij van me houdt. Als ik zeg dat ik eraan ga werken dan blijft hij nog kwijt, heb m vannacht een paar x gezegt dat ik niet begrijp wat hij van me wil, maar hij wil wat hij altijd wil, dat ik me schuldig voel, dat ik aan mezelf ga werken etc.
Aan de andere kant zegt hij dat hij er voor me wil zijn maar het niet kan ofzoiets. Wat moet ik daar nou weer mee.
woensdag 10 december 2008 om 19:01
quote:superstar_2 schreef op 10 december 2008 @ 18:48:
Lieve Hannah ik begrijp echt niet waarom je er uberhaubt nog over nadenkt om dit weekend naar hem toe te gaan.
Lees je eigen laatste postings nu nog eens na alsof iemand anders ze heeft geschreven,wat zou jij diegene dan adviseren?
Onthoud 1 ding lieve hannah,samen met jezelf ben je nooit alleen en je kunt beter samen met jezelf alleen zijn dan nog 1 dag langer met hem..
Ben zo bang superstar, tranen diggelen alweer over mijn wangen.
Als ik lief voor hem betuttel ik hem, maar god wat zou ik graag een x 'betutteld' worden.
Ik heb mijn hele leven nog nooit een relatie verbroken.
mijn 1e relatie ging uit omdat hij iemand anders leuk vond, ik heb na 3maanden onzekerheid met een anderen afgesproken en gezoend.
Mijn 2e relatie, die van 2jr, wou ik dus uitmaken maar ik kon het niet, mijn beste vriend was erg lief voor me, werd verliefd en was er eerlijk over tegen mn vriend en heb het toen uitgemaakt maar toch was het nog erg moeilijk.
mijn 3e relatie, kort, met beste vriend is uitgegaan omdat hij er niet aan toe was, ik was zijn 1e vriendin en hij durfde niet zo goed hij vond het eng en hij was bang dat ik nog niet over mn ex heen was. Hij heeft het toen uitgemaakt.
mijn 4e relatie, wat langer, hebben we beide uiteindelijk uitgemaakt omdat we totaal niet bij elkaar pasten, en ik wou nooit seks met hem wat me al veel zei.
En nu zit ik hier, hij is ook niet iemand die het uitmaakt.
hij heeft een langere relatie gehad waarbij ze steeds bij hem terug kwam en andersom.
Ik heb m vannacht gezegt dat hij niet van mij verwachten dat ik steeds terug kom (wat hij nu wel doet). Want hij zei 2x aan de telefoon dat het uit was. Ik zei pas goed op met wat je zegt want als je het meent is het gewoon klaar. Maargoed dat is makkelijk om te zeggen op zo'n moment. Hij test me zovaak uit door te zeggen dat het uit is of dat ik het uit moet maken.
Lieve Hannah ik begrijp echt niet waarom je er uberhaubt nog over nadenkt om dit weekend naar hem toe te gaan.
Lees je eigen laatste postings nu nog eens na alsof iemand anders ze heeft geschreven,wat zou jij diegene dan adviseren?
Onthoud 1 ding lieve hannah,samen met jezelf ben je nooit alleen en je kunt beter samen met jezelf alleen zijn dan nog 1 dag langer met hem..
Ben zo bang superstar, tranen diggelen alweer over mijn wangen.
Als ik lief voor hem betuttel ik hem, maar god wat zou ik graag een x 'betutteld' worden.
Ik heb mijn hele leven nog nooit een relatie verbroken.
mijn 1e relatie ging uit omdat hij iemand anders leuk vond, ik heb na 3maanden onzekerheid met een anderen afgesproken en gezoend.
Mijn 2e relatie, die van 2jr, wou ik dus uitmaken maar ik kon het niet, mijn beste vriend was erg lief voor me, werd verliefd en was er eerlijk over tegen mn vriend en heb het toen uitgemaakt maar toch was het nog erg moeilijk.
mijn 3e relatie, kort, met beste vriend is uitgegaan omdat hij er niet aan toe was, ik was zijn 1e vriendin en hij durfde niet zo goed hij vond het eng en hij was bang dat ik nog niet over mn ex heen was. Hij heeft het toen uitgemaakt.
mijn 4e relatie, wat langer, hebben we beide uiteindelijk uitgemaakt omdat we totaal niet bij elkaar pasten, en ik wou nooit seks met hem wat me al veel zei.
En nu zit ik hier, hij is ook niet iemand die het uitmaakt.
hij heeft een langere relatie gehad waarbij ze steeds bij hem terug kwam en andersom.
Ik heb m vannacht gezegt dat hij niet van mij verwachten dat ik steeds terug kom (wat hij nu wel doet). Want hij zei 2x aan de telefoon dat het uit was. Ik zei pas goed op met wat je zegt want als je het meent is het gewoon klaar. Maargoed dat is makkelijk om te zeggen op zo'n moment. Hij test me zovaak uit door te zeggen dat het uit is of dat ik het uit moet maken.
woensdag 10 december 2008 om 19:38
Och lieve hannah toch wat zou ik op dit moment graag even mijn armen om je heen slaan en zeggen toe maar lieve meid huil alles er maar uit.
Ik zou je zo graag je ogen willen openen zodat je die vent een ongelooflijke rotschop geeft maar je moet het zelf doen en blijkbaar ben je toch nog niet helemaal zover..
Ik zou je zo graag je ogen willen openen zodat je die vent een ongelooflijke rotschop geeft maar je moet het zelf doen en blijkbaar ben je toch nog niet helemaal zover..
woensdag 10 december 2008 om 19:48
quote:superstar_2 schreef op 10 december 2008 @ 19:38:
Och lieve hannah toch wat zou ik op dit moment graag even mijn armen om je heen slaan en zeggen toe maar lieve meid huil alles er maar uit.
Ik zou je zo graag je ogen willen openen zodat je die vent een ongelooflijke rotschop geeft maar je moet het zelf doen en blijkbaar ben je toch nog niet helemaal zover..
wat lief van je
ik ben nog niet zo ver maar zie wel in dat hij niet helemaal oké is, hij heeft zijn leuke kanten maar zijn slechte kant is dan ook zwaar niet-ok. Dat kan allerlei redenen hebben maar die redenen interesseren me niet meer. Een kerel die weet dat hij je kwetst, dit met opzet doet en het blijft doen ookal ziet hij hoe je eronder door gaat die deugt gewoon niet.
Och lieve hannah toch wat zou ik op dit moment graag even mijn armen om je heen slaan en zeggen toe maar lieve meid huil alles er maar uit.
Ik zou je zo graag je ogen willen openen zodat je die vent een ongelooflijke rotschop geeft maar je moet het zelf doen en blijkbaar ben je toch nog niet helemaal zover..
wat lief van je
ik ben nog niet zo ver maar zie wel in dat hij niet helemaal oké is, hij heeft zijn leuke kanten maar zijn slechte kant is dan ook zwaar niet-ok. Dat kan allerlei redenen hebben maar die redenen interesseren me niet meer. Een kerel die weet dat hij je kwetst, dit met opzet doet en het blijft doen ookal ziet hij hoe je eronder door gaat die deugt gewoon niet.
woensdag 10 december 2008 om 20:09
Als ik terugdenk aan mijn relatie van toen, weet ik nog goed hoe het altijd ging, het was een heel ritueel. Hij werd boos op mij omdat ik dingen fout deed volgens hem; ik wilde mezelf verklaren (uitleggen waarom ik iets had gedaan); hij werd nog bozer omdat hij dan vond dat ik loog/ontkende/brutaal was; ik onderging de uitbarsting. Na afloop: ik praatte met hem, hij huilde en had spijt, ik zei dat ik niet langer zo behandeld wilde worden, hij smeekte me om vergiffenis, vaak letterlijk op zijn knieën, want hij hield toch zo van mij. En hij begreep alles wat ik zei, hij gaf me gelijk en vond dat hij een vrouw als ik niet waard was. En dan was ik om.
Het was dáárdoor dat ik kansen bleef geven waar ik al lang op had moeten houden. Die constante wisseling van macht tussen ons. Eerst was hij 'de baas', barstte hij uit, was respectloos tegen me, daarna kwam de spijt. En daarna had ik de macht, want hij wist heel goed dat hij fout was geweest. Pffff... ik word alweer moe alleen als ik eraan denk, wat een stress altijd. Maar ik snap ook achteraf nog wel mijn verwarring, hij speelde spelletjes 'in mijn hoofd', zeg maar.
Dat herken ik niet in jouw verhaal, Hannah. Hij blijft ook naderhand nog boos en geirriteerd naar jou toch, als je er achteraf over probeert te praten? Waar haal je dan nog de hoop vandaan dat het beter wordt?
Het was dáárdoor dat ik kansen bleef geven waar ik al lang op had moeten houden. Die constante wisseling van macht tussen ons. Eerst was hij 'de baas', barstte hij uit, was respectloos tegen me, daarna kwam de spijt. En daarna had ik de macht, want hij wist heel goed dat hij fout was geweest. Pffff... ik word alweer moe alleen als ik eraan denk, wat een stress altijd. Maar ik snap ook achteraf nog wel mijn verwarring, hij speelde spelletjes 'in mijn hoofd', zeg maar.
Dat herken ik niet in jouw verhaal, Hannah. Hij blijft ook naderhand nog boos en geirriteerd naar jou toch, als je er achteraf over probeert te praten? Waar haal je dan nog de hoop vandaan dat het beter wordt?
woensdag 10 december 2008 om 20:30
quote:Lemmy schreef op 10 december 2008 @ 20:09:
Als ik terugdenk aan mijn relatie van toen, weet ik nog goed hoe het altijd ging, het was een heel ritueel. Hij werd boos op mij omdat ik dingen fout deed volgens hem; ik wilde mezelf verklaren (uitleggen waarom ik iets had gedaan); hij werd nog bozer omdat hij dan vond dat ik loog/ontkende/brutaal was; ik onderging de uitbarsting. Na afloop: ik praatte met hem, hij huilde en had spijt, ik zei dat ik niet langer zo behandeld wilde worden, hij smeekte me om vergiffenis, vaak letterlijk op zijn knieën, want hij hield toch zo van mij. En hij begreep alles wat ik zei, hij gaf me gelijk en vond dat hij een vrouw als ik niet waard was. En dan was ik om.
Het was dáárdoor dat ik kansen bleef geven waar ik al lang op had moeten houden. Die constante wisseling van macht tussen ons. Eerst was hij 'de baas', barstte hij uit, was respectloos tegen me, daarna kwam de spijt. En daarna had ik de macht, want hij wist heel goed dat hij fout was geweest. Pffff... ik word alweer moe alleen als ik eraan denk, wat een stress altijd. Maar ik snap ook achteraf nog wel mijn verwarring, hij speelde spelletjes 'in mijn hoofd', zeg maar.
Dat herken ik niet in jouw verhaal, Hannah. Hij blijft ook naderhand nog boos en geirriteerd naar jou toch, als je er achteraf over probeert te praten? Waar haal je dan nog de hoop vandaan dat het beter wordt?
Ja ik herken 't "spelletje" en je verwarring heel erg goed. Ik ben nu net zo in de war omdat hij me van alles aanpraat wat niet goed is qua mijn gedrag of mijn gedachtengang "Je hebt een kronkel in je hoofd!"
Maar je hebt gelijk, je herkent dat niet in mijn verhaal.
Mijn vriend smeekt me niet om vergiffenis, ik merk vaak niet dat het hem spijt of dat hij bang is om me kwijt te raken. Pas sinds een tijd dat ik serieus praat over het uitmaken van de relatie laat hij dat wat meer zien.
Ik denk wel na over zijn seksuele behoeften want we doen het veel minder dan in het begin. Hoe moet ik daar in deze situatie mee omgaan?
Ik vroeg hem laatst of hij daar niet over na dacht en of hij er onzeker van werd, hij zei dat hij me vertrouwd. Daar ging het me niet om, het ging er mij om of hij er uberhaupt over nadacht dat ik ook verlangens had en dat ik dat hoogtepunt nooit bij hem heb kunnen bereiken.
Ik denk erover na, hoe voelt hij zich, is hij nog boos op me, is hij gekwetst, is hij verdrietig, hoe gaat het met zijn seksuele behoeften etc. Als ik me rot heb gevoeld en ik heb boos de telefoon opgehangen dan is hij boos op mij.
Gister zei ik iets van dat ik me boos voelde, zei hij; ben je boos?? dan word ik ook boos hoor! etc.
Hij vind het kunnen, boos worden omdat iemand anders boos word. Heb m zovaak uitgelegd dat, dat niks oplost en dingen alleen maar erger maakt.
Als ik huil ben ik gemeen en boos en moet ik stoppen. Of ik frustreer hem en moet stoppen want hij voelt zijn boosheid opkomen.
Als ik lief doe, betuttel ik hem en moet ik ermee ophouden en hem met rust laten etc.
Als ik boos ben, ben ik gemeen, onredelijk etc en moet ik aan mezelf werken. Dan zegt hij dat ik hem moet slaan, ipv dat ik gefrustreerd mijn been mep want nee, ik mag mezelf geen pijn doen. Hij zegt; sla me; dan kan ik aangifte doen.
Het is zo nutteloos, wat er ook gebeurd.. ik ben slecht, gemeen, moet aan mezelf werken etc. Ik zal nooit te horen krijgen; he sorry.. was rot van me,.
nou vannacht toevallig aan de telefoon, bood hij zijn excuses aan maar daarna ging hij net zo goed door met discusseren over hetzelfde onderwerp, hij zei sorry dat hij me niet ff op me gemak stelde wat de reden was dat ik belde.
Op een bepaald moment besluit hij om op te houden met boos zijn en dan moet ik erover ophouden en moet ik blij zijn want hij heeft sorry gezegt en als ik doorga dan ben ik diegene die niet kan stoppen etc.
Ach 't is nutteloos..
Waar ik de hoop vandaan haal.. geen idee.
Als ik terugdenk aan mijn relatie van toen, weet ik nog goed hoe het altijd ging, het was een heel ritueel. Hij werd boos op mij omdat ik dingen fout deed volgens hem; ik wilde mezelf verklaren (uitleggen waarom ik iets had gedaan); hij werd nog bozer omdat hij dan vond dat ik loog/ontkende/brutaal was; ik onderging de uitbarsting. Na afloop: ik praatte met hem, hij huilde en had spijt, ik zei dat ik niet langer zo behandeld wilde worden, hij smeekte me om vergiffenis, vaak letterlijk op zijn knieën, want hij hield toch zo van mij. En hij begreep alles wat ik zei, hij gaf me gelijk en vond dat hij een vrouw als ik niet waard was. En dan was ik om.
Het was dáárdoor dat ik kansen bleef geven waar ik al lang op had moeten houden. Die constante wisseling van macht tussen ons. Eerst was hij 'de baas', barstte hij uit, was respectloos tegen me, daarna kwam de spijt. En daarna had ik de macht, want hij wist heel goed dat hij fout was geweest. Pffff... ik word alweer moe alleen als ik eraan denk, wat een stress altijd. Maar ik snap ook achteraf nog wel mijn verwarring, hij speelde spelletjes 'in mijn hoofd', zeg maar.
Dat herken ik niet in jouw verhaal, Hannah. Hij blijft ook naderhand nog boos en geirriteerd naar jou toch, als je er achteraf over probeert te praten? Waar haal je dan nog de hoop vandaan dat het beter wordt?
Ja ik herken 't "spelletje" en je verwarring heel erg goed. Ik ben nu net zo in de war omdat hij me van alles aanpraat wat niet goed is qua mijn gedrag of mijn gedachtengang "Je hebt een kronkel in je hoofd!"
Maar je hebt gelijk, je herkent dat niet in mijn verhaal.
Mijn vriend smeekt me niet om vergiffenis, ik merk vaak niet dat het hem spijt of dat hij bang is om me kwijt te raken. Pas sinds een tijd dat ik serieus praat over het uitmaken van de relatie laat hij dat wat meer zien.
Ik denk wel na over zijn seksuele behoeften want we doen het veel minder dan in het begin. Hoe moet ik daar in deze situatie mee omgaan?
Ik vroeg hem laatst of hij daar niet over na dacht en of hij er onzeker van werd, hij zei dat hij me vertrouwd. Daar ging het me niet om, het ging er mij om of hij er uberhaupt over nadacht dat ik ook verlangens had en dat ik dat hoogtepunt nooit bij hem heb kunnen bereiken.
Ik denk erover na, hoe voelt hij zich, is hij nog boos op me, is hij gekwetst, is hij verdrietig, hoe gaat het met zijn seksuele behoeften etc. Als ik me rot heb gevoeld en ik heb boos de telefoon opgehangen dan is hij boos op mij.
Gister zei ik iets van dat ik me boos voelde, zei hij; ben je boos?? dan word ik ook boos hoor! etc.
Hij vind het kunnen, boos worden omdat iemand anders boos word. Heb m zovaak uitgelegd dat, dat niks oplost en dingen alleen maar erger maakt.
Als ik huil ben ik gemeen en boos en moet ik stoppen. Of ik frustreer hem en moet stoppen want hij voelt zijn boosheid opkomen.
Als ik lief doe, betuttel ik hem en moet ik ermee ophouden en hem met rust laten etc.
Als ik boos ben, ben ik gemeen, onredelijk etc en moet ik aan mezelf werken. Dan zegt hij dat ik hem moet slaan, ipv dat ik gefrustreerd mijn been mep want nee, ik mag mezelf geen pijn doen. Hij zegt; sla me; dan kan ik aangifte doen.
Het is zo nutteloos, wat er ook gebeurd.. ik ben slecht, gemeen, moet aan mezelf werken etc. Ik zal nooit te horen krijgen; he sorry.. was rot van me,.
nou vannacht toevallig aan de telefoon, bood hij zijn excuses aan maar daarna ging hij net zo goed door met discusseren over hetzelfde onderwerp, hij zei sorry dat hij me niet ff op me gemak stelde wat de reden was dat ik belde.
Op een bepaald moment besluit hij om op te houden met boos zijn en dan moet ik erover ophouden en moet ik blij zijn want hij heeft sorry gezegt en als ik doorga dan ben ik diegene die niet kan stoppen etc.
Ach 't is nutteloos..
Waar ik de hoop vandaan haal.. geen idee.
woensdag 10 december 2008 om 20:34
quote:hannah2708 schreef op 10 december 2008 @ 18:45:
[...]
Wat bedoel je met dat bovenste stukje precies?
Ik bedoel daarmee dat je hem zelf de stokken geeft om je mee te slaan. Of eigenlijk zeg ik dat verkeerd. Eigenlijk doe jij normaal, je legt je zwakke plekken bloot, je durft kwetsbaar te zijn, je deelt met hem hoe je over dingen denkt. Maar hij grijpt die dingen aan om jou terug te pakken als hij niet sterker kan zijn dan jij. Zo krijgt hij jou er weer onder.
We hebben allemaal onze valkuilen. Bij de één is het redelijkheid (dan roept die man dat er met jou niet te praten valt), bij de ander is het huilen (dan zegt hij dat je huilen gebruikt om hem te manipuleren), jouw exemplaar zegt dat jij oplossingen voor problemen bij hem zoekt. Dat komt omdat jij dat zelf altijd aangeeft, dat je dat niet goed vindt. Hij weet dat en gebruikt het tegen je, ook op momenten dat het helemaal niet van toepassing is. Hij kan zo altijd rechtpraten dat hij er niet voor je is als je hem nodig hebt.
Het gaat niet zozeer om wat je valkuil is, dat maakt niet zo veel uit (voor hem dan). Iedereen heeft er wel een paar. Het is wel goed ze te leren herkennen en (desnoods achteraf) in te zien dat jij jou in feite napraat. Jouw eigen woorden raken altijd doel. Als je het herkent, herken je ook de manipulatie.
[...]
Wat bedoel je met dat bovenste stukje precies?
Ik bedoel daarmee dat je hem zelf de stokken geeft om je mee te slaan. Of eigenlijk zeg ik dat verkeerd. Eigenlijk doe jij normaal, je legt je zwakke plekken bloot, je durft kwetsbaar te zijn, je deelt met hem hoe je over dingen denkt. Maar hij grijpt die dingen aan om jou terug te pakken als hij niet sterker kan zijn dan jij. Zo krijgt hij jou er weer onder.
We hebben allemaal onze valkuilen. Bij de één is het redelijkheid (dan roept die man dat er met jou niet te praten valt), bij de ander is het huilen (dan zegt hij dat je huilen gebruikt om hem te manipuleren), jouw exemplaar zegt dat jij oplossingen voor problemen bij hem zoekt. Dat komt omdat jij dat zelf altijd aangeeft, dat je dat niet goed vindt. Hij weet dat en gebruikt het tegen je, ook op momenten dat het helemaal niet van toepassing is. Hij kan zo altijd rechtpraten dat hij er niet voor je is als je hem nodig hebt.
Het gaat niet zozeer om wat je valkuil is, dat maakt niet zo veel uit (voor hem dan). Iedereen heeft er wel een paar. Het is wel goed ze te leren herkennen en (desnoods achteraf) in te zien dat jij jou in feite napraat. Jouw eigen woorden raken altijd doel. Als je het herkent, herken je ook de manipulatie.
Ga in therapie!
woensdag 10 december 2008 om 20:46
Dat is dus wat ik bedoel. Als ik terugdenk aan toen, zie ik dat ik die hoop haalde uit zijn gedrag. Hij wist namelijk precies wat hij moest zeggen om mij 'om' te krijgen. Hij bespeelde mijn emoties, maar toch was hij ook oprecht bang om mij te verliezen. Want na een uitbarsting was ik zijn 'prinsesje', liet zien hoe het ook kon zijn. Overdreef daarin soms ook, zodat ik begon te denken dat ik hem nou wel genoeg had laten 'boeten'. Hij wist wat ik nodig had, kon me dat ook moeiteloos geven. Soms dan. Hij zei ook dat hij zo boos op me werd, juist omdat hij zoveel van me hield. Op de één of andere manier vond ik dat toen heel logisch. Maar hoe dan ook, hij zag het probleem dus wel, beloofde ook telkens weer beterschap. En daar had je het: de brandstof om verder te gaan.
Jij lijkt die hoop op betere tijden met je vriend wel uit jezelf te halen; ongeacht wat je vriend doet of zegt, je blijft hopen. Tegen beter weten in, dat zie je zelf ook. Hij kan blijkbaar zelfs op commando boos worden omdat hij op dat moment vindt dat dat gerechtigd is?! En het boos-zijn kan blijkbaar ook weer 'uitgezet' worden als hij het wel weer genoeg vindt... Dit heeft niets te maken met iemand die een probleem heeft met zelfbeheersing.
Ik denk niet dat jouw vriend een persoon is die überhaupt in staat is een relatie te hebben. Nou ja, geen normale relatie in ieder geval.
Jij lijkt die hoop op betere tijden met je vriend wel uit jezelf te halen; ongeacht wat je vriend doet of zegt, je blijft hopen. Tegen beter weten in, dat zie je zelf ook. Hij kan blijkbaar zelfs op commando boos worden omdat hij op dat moment vindt dat dat gerechtigd is?! En het boos-zijn kan blijkbaar ook weer 'uitgezet' worden als hij het wel weer genoeg vindt... Dit heeft niets te maken met iemand die een probleem heeft met zelfbeheersing.
Ik denk niet dat jouw vriend een persoon is die überhaupt in staat is een relatie te hebben. Nou ja, geen normale relatie in ieder geval.
woensdag 10 december 2008 om 20:47
Ik vind het een beetje moeilijk om je te volgen Hannah. Volgens mij vind je dat zelf ook en tollen de gedachten door je hoofd. Je hebt rust nodig. Ik denk dat je een time-out moet nemen van je vriend, te beginnen met dit weekend. En geen (nachtelijke) telefoontjes als je er doorheen zit of een schouder nodig hebt. Dan kom je maar hier schrijven, hoor je? Hier vind je wel een schouder, misschien niet op elk moment van de nacht maar bij je vriend vind je zeker niet de troost die je zoekt.
Heb je een goede vriendin bij wie je terecht kan, die je kan bellen als je het niet ziet zitten? Je bent zo op Hem gefixeerd, daarom kom je niet los. Gun jezelf wat tijd en ruimte voor jezelf. En zoek uit hoe je in therapie kan gaan. Misschien eerst eens bellen met maatschappelijk werk, of nakijken of je verzekering psychotherapie dekt?
Heb je een goede vriendin bij wie je terecht kan, die je kan bellen als je het niet ziet zitten? Je bent zo op Hem gefixeerd, daarom kom je niet los. Gun jezelf wat tijd en ruimte voor jezelf. En zoek uit hoe je in therapie kan gaan. Misschien eerst eens bellen met maatschappelijk werk, of nakijken of je verzekering psychotherapie dekt?
Ga in therapie!
woensdag 10 december 2008 om 20:48
quote:dubiootje schreef op 10 december 2008 @ 20:36:
[...]
correctie: toen hij je arm brak
oh dubio..
pom508 zei geloof ik op het forum dat iemand echt brute kracht gebruikt moest hebben om zoiets voor elkaar te krijgen. Ik was echt kwaad om de illusie die hij me voorhield dat het mijn eigen schuld was, dat het perongeluk ging. We hadden het er dit weekend nog over, hij en ik, en hij zei dat het gebeurd was omdat hij me vastpakte en ik wou opstaan en terugviel op mijn arm en daarom brak het dus.
Ik zei zo ging het dus echt niet, Hoe kan ik mijn arm nou breken, net boven mijn pols en een botje in mijn hand, als het zou gaan zoals hij zei. En daarnaast, mijn arm knakte dubbel omdat hij me zo hard vastpakte en hij zat er half op geloof ik of het drukte hard tussen ons in.
Ik ben echt zo kwaad dubio, dat hij het ontkent, ik zei; makkelijk he ontkennen, dan hoef je je niet schuldig te voelen.
Ik was zo kwaad echt waar., maar veel te laat, veel te laat.
Hij heeft 1x gezegt, lang geleden, tijdens een ruzie.. dat hij mn arm weer zou breken..
Wat een ongelovelijke klootzak.
Sorry
[...]
correctie: toen hij je arm brak
oh dubio..
pom508 zei geloof ik op het forum dat iemand echt brute kracht gebruikt moest hebben om zoiets voor elkaar te krijgen. Ik was echt kwaad om de illusie die hij me voorhield dat het mijn eigen schuld was, dat het perongeluk ging. We hadden het er dit weekend nog over, hij en ik, en hij zei dat het gebeurd was omdat hij me vastpakte en ik wou opstaan en terugviel op mijn arm en daarom brak het dus.
Ik zei zo ging het dus echt niet, Hoe kan ik mijn arm nou breken, net boven mijn pols en een botje in mijn hand, als het zou gaan zoals hij zei. En daarnaast, mijn arm knakte dubbel omdat hij me zo hard vastpakte en hij zat er half op geloof ik of het drukte hard tussen ons in.
Ik ben echt zo kwaad dubio, dat hij het ontkent, ik zei; makkelijk he ontkennen, dan hoef je je niet schuldig te voelen.
Ik was zo kwaad echt waar., maar veel te laat, veel te laat.
Hij heeft 1x gezegt, lang geleden, tijdens een ruzie.. dat hij mn arm weer zou breken..
Wat een ongelovelijke klootzak.
Sorry
woensdag 10 december 2008 om 20:56
quote:dubiootje schreef op 10 december 2008 @ 20:34:
[...]
Ik bedoel daarmee dat je hem zelf de stokken geeft om je mee te slaan. Of eigenlijk zeg ik dat verkeerd. Eigenlijk doe jij normaal, je legt je zwakke plekken bloot, je durft kwetsbaar te zijn, je deelt met hem hoe je over dingen denkt. Maar hij grijpt die dingen aan om jou terug te pakken als hij niet sterker kan zijn dan jij. Zo krijgt hij jou er weer onder.
We hebben allemaal onze valkuilen. Bij de één is het redelijkheid (dan roept die man dat er met jou niet te praten valt), bij de ander is het huilen (dan zegt hij dat je huilen gebruikt om hem te manipuleren), jouw exemplaar zegt dat jij oplossingen voor problemen bij hem zoekt. Dat komt omdat jij dat zelf altijd aangeeft, dat je dat niet goed vindt. Hij weet dat en gebruikt het tegen je, ook op momenten dat het helemaal niet van toepassing is. Hij kan zo altijd rechtpraten dat hij er niet voor je is als je hem nodig hebt.
Het gaat niet zozeer om wat je valkuil is, dat maakt niet zo veel uit (voor hem dan). Iedereen heeft er wel een paar. Het is wel goed ze te leren herkennen en (desnoods achteraf) in te zien dat jij jou in feite napraat. Jouw eigen woorden raken altijd doel. Als je het herkent, herken je ook de manipulatie.
Ik begrijp het..
Sorry als ik bepaalde dingen niet begrijp maar heb bonkende hoofdpijn en ben wat duizelig
. Ik begrijp dit stukje niet zo goed:
(ik wil je begrijpen want ik leer zoveel van jullie)
..jouw exemplaar zegt dat jij oplossingen voor problemen bij hem zoekt. Dat komt omdat jij dat zelf altijd aangeeft, dat je dat niet goed vindt. ..
Verder begrijp ik het.. ik vind het echt raar dat iemand zo doet om iemand niet te hoeven steunen en alles maar op een ander af te schuiven. Irritant is het ook, en ik wordt er echt kwaad om.
Hij begint er altijd over, dat ik veel van hem vraag want ik moet eerst mijn problemen oplossen want ik vraag hem teveel waardoor hij gefrustreerd en boos word en er niet voor me kan zijn blabla ik moet iets aan het dieperliggend probleem doen anders wordt het nooit beter etc. Krijg ik altijd te horen. Terwijl ik gewoon aangeef dat ik ff iets kwijt moet of ff een arm om me heen wil.
Maar dat kan hij niet want als ik niet aan mijn dingen werk dan is het kleine brandjes blussen ofzo en blijft het zo.
Ik begrijp heel goed wat je bedoeld met dat laatste.
Mijn kwetsbaarheid gebruikt hij altijd tegen me, in elke ruzie noemt hij wel dat mijn onzekerheid zooo'n groot probleem is. Terwijl ik echt keihard heb gewerkt aan mijn jaloezie en het bijna niet meer voorkomt, en zowel dan ben ik er in 5min. overheen ipv dat ik er uren over blijf malen.
!! misschien wordt hij wel kwaad als ik onzeker ben, zodat ik onzeker blijf, zodat hij het kan blijven gebruiken.
Want oh, wat zou er gebeuren als 'hannah' niet meer onzeker is, dan heb ik niks meer om tegen dr te gebruiken
sorry ben kwaad.
komt misschien door het besef.
[...]
Ik bedoel daarmee dat je hem zelf de stokken geeft om je mee te slaan. Of eigenlijk zeg ik dat verkeerd. Eigenlijk doe jij normaal, je legt je zwakke plekken bloot, je durft kwetsbaar te zijn, je deelt met hem hoe je over dingen denkt. Maar hij grijpt die dingen aan om jou terug te pakken als hij niet sterker kan zijn dan jij. Zo krijgt hij jou er weer onder.
We hebben allemaal onze valkuilen. Bij de één is het redelijkheid (dan roept die man dat er met jou niet te praten valt), bij de ander is het huilen (dan zegt hij dat je huilen gebruikt om hem te manipuleren), jouw exemplaar zegt dat jij oplossingen voor problemen bij hem zoekt. Dat komt omdat jij dat zelf altijd aangeeft, dat je dat niet goed vindt. Hij weet dat en gebruikt het tegen je, ook op momenten dat het helemaal niet van toepassing is. Hij kan zo altijd rechtpraten dat hij er niet voor je is als je hem nodig hebt.
Het gaat niet zozeer om wat je valkuil is, dat maakt niet zo veel uit (voor hem dan). Iedereen heeft er wel een paar. Het is wel goed ze te leren herkennen en (desnoods achteraf) in te zien dat jij jou in feite napraat. Jouw eigen woorden raken altijd doel. Als je het herkent, herken je ook de manipulatie.
Ik begrijp het..
Sorry als ik bepaalde dingen niet begrijp maar heb bonkende hoofdpijn en ben wat duizelig
. Ik begrijp dit stukje niet zo goed:(ik wil je begrijpen want ik leer zoveel van jullie)
..jouw exemplaar zegt dat jij oplossingen voor problemen bij hem zoekt. Dat komt omdat jij dat zelf altijd aangeeft, dat je dat niet goed vindt. ..
Verder begrijp ik het.. ik vind het echt raar dat iemand zo doet om iemand niet te hoeven steunen en alles maar op een ander af te schuiven. Irritant is het ook, en ik wordt er echt kwaad om.
Hij begint er altijd over, dat ik veel van hem vraag want ik moet eerst mijn problemen oplossen want ik vraag hem teveel waardoor hij gefrustreerd en boos word en er niet voor me kan zijn blabla ik moet iets aan het dieperliggend probleem doen anders wordt het nooit beter etc. Krijg ik altijd te horen. Terwijl ik gewoon aangeef dat ik ff iets kwijt moet of ff een arm om me heen wil.
Maar dat kan hij niet want als ik niet aan mijn dingen werk dan is het kleine brandjes blussen ofzo en blijft het zo.
Ik begrijp heel goed wat je bedoeld met dat laatste.
Mijn kwetsbaarheid gebruikt hij altijd tegen me, in elke ruzie noemt hij wel dat mijn onzekerheid zooo'n groot probleem is. Terwijl ik echt keihard heb gewerkt aan mijn jaloezie en het bijna niet meer voorkomt, en zowel dan ben ik er in 5min. overheen ipv dat ik er uren over blijf malen.
!! misschien wordt hij wel kwaad als ik onzeker ben, zodat ik onzeker blijf, zodat hij het kan blijven gebruiken.
Want oh, wat zou er gebeuren als 'hannah' niet meer onzeker is, dan heb ik niks meer om tegen dr te gebruiken
sorry ben kwaad.
komt misschien door het besef.
woensdag 10 december 2008 om 21:00
quote:hannah2708 schreef op 10 december 2008 @ 20:48:Hij heeft 1x gezegt, lang geleden, tijdens een ruzie.. dat hij mn arm weer zou breken..
Nou, dat is dan dus duidelijk. Ergens kon ik me nog voorstellen dat het deels misschien toch per ongeluk was.... als ik heeeeel erg mijn best deed.... maar als hij het dan naderhand nog als dreigement gebruikt ook, nou, lijkt mij wel overduidelijk dat het dan niet per ongeluk geweest is. Hoe dan ook, sympathiek van hem dat hij je zo bedreigt.
Wat zou hij moeten doen dat je het daadwerkelijk uitmaakt? Hoe ver moet hij dan gaan? Serieus, niet als retorische vraag bedoeld.
En als hij weer eens zegt dat hij het uitmaakt (om jou te testen, zoals je vertelt) wat houdt jou dan tegen om daar dan gewoon mee in te stemmen?
Nou, dat is dan dus duidelijk. Ergens kon ik me nog voorstellen dat het deels misschien toch per ongeluk was.... als ik heeeeel erg mijn best deed.... maar als hij het dan naderhand nog als dreigement gebruikt ook, nou, lijkt mij wel overduidelijk dat het dan niet per ongeluk geweest is. Hoe dan ook, sympathiek van hem dat hij je zo bedreigt.
Wat zou hij moeten doen dat je het daadwerkelijk uitmaakt? Hoe ver moet hij dan gaan? Serieus, niet als retorische vraag bedoeld.
En als hij weer eens zegt dat hij het uitmaakt (om jou te testen, zoals je vertelt) wat houdt jou dan tegen om daar dan gewoon mee in te stemmen?
woensdag 10 december 2008 om 21:04
quote:Lemmy schreef op 10 december 2008 @ 20:46:
Dat is dus wat ik bedoel. Als ik terugdenk aan toen, zie ik dat ik die hoop haalde uit zijn gedrag. Hij wist namelijk precies wat hij moest zeggen om mij 'om' te krijgen. Hij bespeelde mijn emoties, maar toch was hij ook oprecht bang om mij te verliezen. Want na een uitbarsting was ik zijn 'prinsesje', liet zien hoe het ook kon zijn. Overdreef daarin soms ook, zodat ik begon te denken dat ik hem nou wel genoeg had laten 'boeten'. Hij wist wat ik nodig had, kon me dat ook moeiteloos geven. Soms dan. Hij zei ook dat hij zo boos op me werd, juist omdat hij zoveel van me hield. Op de één of andere manier vond ik dat toen heel logisch. Maar hoe dan ook, hij zag het probleem dus wel, beloofde ook telkens weer beterschap. En daar had je het: de brandstof om verder te gaan.
Jij lijkt die hoop op betere tijden met je vriend wel uit jezelf te halen; ongeacht wat je vriend doet of zegt, je blijft hopen. Tegen beter weten in, dat zie je zelf ook. Hij kan blijkbaar zelfs op commando boos worden omdat hij op dat moment vindt dat dat gerechtigd is?! En het boos-zijn kan blijkbaar ook weer 'uitgezet' worden als hij het wel weer genoeg vindt... Dit heeft niets te maken met iemand die een probleem heeft met zelfbeheersing.
Ik denk niet dat jouw vriend een persoon is die überhaupt in staat is een relatie te hebben. Nou ja, geen normale relatie in ieder geval.
Ja ik begrijp het, ik haal helemaal geen hoop uit zijn gedrag.
Ik heb geen idee waar mijn drijfveer vandaan komt. Ja ergens uit mezelf, mijn eigen "doorzettingsvermogen" denk ik.
Nee.. soms lijkt het wel of hij een probleem heeft met zelfbeheersing maar hij kan ook zomaar omslaan en dan "ziet" hij dat ik bang ben en houdt hij ermee op. En dan vertrouw ik hem niet en wil ik niet dat hij me aanraakt of bij me komt.
Ja als hij vind dat ik iets onterecht zeg dan is hij boos en dan komen de discussies en verwijten en pijnlijke opmerkingen.
Ik denk het ook niet..
Hij vind me zo lief, zo speciaal, zo zacht en eerlijk en betrouwbaar en spontaan blabla. Hoe kun je iemand die je zo leuk vind zo behandelen? Ik wil niet weten hoe hij zijn exen behandeld heeft pff.
Dingen die hij me verteld heeft over zijn exen:
dat ze geen eigen mening had. Maar nu begrijp ik waarom ze haar mening niet uitte. dat hij is vreemdgegaan en heeft toen alles uit schuldgevoel gedaan zei hij, alle lieve dingen. Ze was vaak kwaad op hem omdat ze het ook niet kon verwerken denk ik.
Hij altijd ruzie, ze zei hem dat hij bepaalde dingen niet oké deed, of tijdens de seks gaf ze hem aanwijzingen en zei hem wat hij niet goed deed. Ze was vaak kwaad op hem en commandeerde hem.
Het maakt me verder niet heel erg veel uit hoe het ging tussen hun, maar sommige dingen komen wel naar voren.
Dat is dus wat ik bedoel. Als ik terugdenk aan toen, zie ik dat ik die hoop haalde uit zijn gedrag. Hij wist namelijk precies wat hij moest zeggen om mij 'om' te krijgen. Hij bespeelde mijn emoties, maar toch was hij ook oprecht bang om mij te verliezen. Want na een uitbarsting was ik zijn 'prinsesje', liet zien hoe het ook kon zijn. Overdreef daarin soms ook, zodat ik begon te denken dat ik hem nou wel genoeg had laten 'boeten'. Hij wist wat ik nodig had, kon me dat ook moeiteloos geven. Soms dan. Hij zei ook dat hij zo boos op me werd, juist omdat hij zoveel van me hield. Op de één of andere manier vond ik dat toen heel logisch. Maar hoe dan ook, hij zag het probleem dus wel, beloofde ook telkens weer beterschap. En daar had je het: de brandstof om verder te gaan.
Jij lijkt die hoop op betere tijden met je vriend wel uit jezelf te halen; ongeacht wat je vriend doet of zegt, je blijft hopen. Tegen beter weten in, dat zie je zelf ook. Hij kan blijkbaar zelfs op commando boos worden omdat hij op dat moment vindt dat dat gerechtigd is?! En het boos-zijn kan blijkbaar ook weer 'uitgezet' worden als hij het wel weer genoeg vindt... Dit heeft niets te maken met iemand die een probleem heeft met zelfbeheersing.
Ik denk niet dat jouw vriend een persoon is die überhaupt in staat is een relatie te hebben. Nou ja, geen normale relatie in ieder geval.
Ja ik begrijp het, ik haal helemaal geen hoop uit zijn gedrag.
Ik heb geen idee waar mijn drijfveer vandaan komt. Ja ergens uit mezelf, mijn eigen "doorzettingsvermogen" denk ik.
Nee.. soms lijkt het wel of hij een probleem heeft met zelfbeheersing maar hij kan ook zomaar omslaan en dan "ziet" hij dat ik bang ben en houdt hij ermee op. En dan vertrouw ik hem niet en wil ik niet dat hij me aanraakt of bij me komt.
Ja als hij vind dat ik iets onterecht zeg dan is hij boos en dan komen de discussies en verwijten en pijnlijke opmerkingen.
Ik denk het ook niet..
Hij vind me zo lief, zo speciaal, zo zacht en eerlijk en betrouwbaar en spontaan blabla. Hoe kun je iemand die je zo leuk vind zo behandelen? Ik wil niet weten hoe hij zijn exen behandeld heeft pff.
Dingen die hij me verteld heeft over zijn exen:
dat ze geen eigen mening had. Maar nu begrijp ik waarom ze haar mening niet uitte. dat hij is vreemdgegaan en heeft toen alles uit schuldgevoel gedaan zei hij, alle lieve dingen. Ze was vaak kwaad op hem omdat ze het ook niet kon verwerken denk ik.
Hij altijd ruzie, ze zei hem dat hij bepaalde dingen niet oké deed, of tijdens de seks gaf ze hem aanwijzingen en zei hem wat hij niet goed deed. Ze was vaak kwaad op hem en commandeerde hem.
Het maakt me verder niet heel erg veel uit hoe het ging tussen hun, maar sommige dingen komen wel naar voren.
woensdag 10 december 2008 om 21:08
quote:dubiootje schreef op 10 december 2008 @ 20:47:
Ik vind het een beetje moeilijk om je te volgen Hannah. Volgens mij vind je dat zelf ook en tollen de gedachten door je hoofd. Je hebt rust nodig. Ik denk dat je een time-out moet nemen van je vriend, te beginnen met dit weekend. En geen (nachtelijke) telefoontjes als je er doorheen zit of een schouder nodig hebt. Dan kom je maar hier schrijven, hoor je? Hier vind je wel een schouder, misschien niet op elk moment van de nacht maar bij je vriend vind je zeker niet de troost die je zoekt.
Heb je een goede vriendin bij wie je terecht kan, die je kan bellen als je het niet ziet zitten? Je bent zo op Hem gefixeerd, daarom kom je niet los. Gun jezelf wat tijd en ruimte voor jezelf. En zoek uit hoe je in therapie kan gaan. Misschien eerst eens bellen met maatschappelijk werk, of nakijken of je verzekering psychotherapie dekt?
Sorry, ben idd ook in de war en erg moe, ik weet het allemaal niet. Probeer jullie vragen zo goed mogelijk te beantwoorden maar vaak weet ik het zelf ook niet.
Is goed.. ik kom dan wel hier om het van me af te schrijven zodat ik hem niet hoef te bellen.. dankje.
Ik heb fijne familie, en ook een vriendin die veel weet over mijn situatie. Verder zie ik volgende week wat vriendinnen van school waar ik erg veel zin in heb.
Ik rust deze dagen dat ik ziek thuis ben ook wel uit maar toch blijf ik verward.
Ik heb een jaar geleden hulp gezocht, kreeg een verwijsbrief van de dokter maar het zou me toen ongeveer 85 euro kosten per gesprek. Dat kon ik niet betalen. Dus die hulp werd niet vergoed.
Ik ga morgen even opzoek naar de beschrijving van mijn verzekering en wat er allemaal vergoed word.
Ik vind het een beetje moeilijk om je te volgen Hannah. Volgens mij vind je dat zelf ook en tollen de gedachten door je hoofd. Je hebt rust nodig. Ik denk dat je een time-out moet nemen van je vriend, te beginnen met dit weekend. En geen (nachtelijke) telefoontjes als je er doorheen zit of een schouder nodig hebt. Dan kom je maar hier schrijven, hoor je? Hier vind je wel een schouder, misschien niet op elk moment van de nacht maar bij je vriend vind je zeker niet de troost die je zoekt.
Heb je een goede vriendin bij wie je terecht kan, die je kan bellen als je het niet ziet zitten? Je bent zo op Hem gefixeerd, daarom kom je niet los. Gun jezelf wat tijd en ruimte voor jezelf. En zoek uit hoe je in therapie kan gaan. Misschien eerst eens bellen met maatschappelijk werk, of nakijken of je verzekering psychotherapie dekt?
Sorry, ben idd ook in de war en erg moe, ik weet het allemaal niet. Probeer jullie vragen zo goed mogelijk te beantwoorden maar vaak weet ik het zelf ook niet.
Is goed.. ik kom dan wel hier om het van me af te schrijven zodat ik hem niet hoef te bellen.. dankje.
Ik heb fijne familie, en ook een vriendin die veel weet over mijn situatie. Verder zie ik volgende week wat vriendinnen van school waar ik erg veel zin in heb.
Ik rust deze dagen dat ik ziek thuis ben ook wel uit maar toch blijf ik verward.
Ik heb een jaar geleden hulp gezocht, kreeg een verwijsbrief van de dokter maar het zou me toen ongeveer 85 euro kosten per gesprek. Dat kon ik niet betalen. Dus die hulp werd niet vergoed.
Ik ga morgen even opzoek naar de beschrijving van mijn verzekering en wat er allemaal vergoed word.
woensdag 10 december 2008 om 21:13
quote:Lemmy schreef op 10 december 2008 @ 21:00:
[...]
Nou, dat is dan dus duidelijk. Ergens kon ik me nog voorstellen dat het deels misschien toch per ongeluk was.... als ik heeeeel erg mijn best deed.... maar als hij het dan naderhand nog als dreigement gebruikt ook, nou, lijkt mij wel overduidelijk dat het dan niet per ongeluk geweest is. Hoe dan ook, sympathiek van hem dat hij je zo bedreigt.
Wat zou hij moeten doen dat je het daadwerkelijk uitmaakt? Hoe ver moet hij dan gaan? Serieus, niet als retorische vraag bedoeld.
En als hij weer eens zegt dat hij het uitmaakt (om jou te testen, zoals je vertelt) wat houdt jou dan tegen om daar dan gewoon mee in te stemmen?
Ja.. misselijk wordt ik ervan als ik aan het dreigement terug denk.
Uitschelden of me bedreigen.. dat zou voor mij de druppel zijn. Maargoed zijn hele gedrag alleen al is niet oké, dat hij er niet voor me is, me manipuleert enzo.. en alles wat ik zelf zeg tegen me gebruikt..wat dubio zei.. Ik vind dat al vreselijk lemmy..
Zondag zei hij, toen we terug reden (wat ik je had verteld van dat: ik wil niet meer dat je me slaat)
Toen ik gewoon relaxed op hem reageerde, hij schreeuwde: je mag me nooit meer slaan!! en wees zo met zijn vinger.
Ik begreep er geen bal van, ik had m alleen vastgehouden en een x tijdens een mini discussie een klapje tegen de bovenkant van zijn arm gegeven maar dit was niet raar bedoeld ofzo ik weet het niet ik begrijp niet dat hij er zo boos om werd. Misschien omdat ik zelf boos was geworden die avond om alles wat hij had gedaan dat hij hetzelfde deed ofzo. Toen zei hij: hannah, zie je deze weg? mooi he? Dit is de laatste keer dat je langs deze weg rijdt.
(dus dat ik nooit meer door hem thuisgebracht zou worden)
vond dat zo raar.
en vannacht ook dat hij het zei, ik zei ook; dan maak je het toch uit? maar toch doet het me pijn.
De volgende x moet ik gewoon zeggen; meen je het? Doei dan.
[...]
Nou, dat is dan dus duidelijk. Ergens kon ik me nog voorstellen dat het deels misschien toch per ongeluk was.... als ik heeeeel erg mijn best deed.... maar als hij het dan naderhand nog als dreigement gebruikt ook, nou, lijkt mij wel overduidelijk dat het dan niet per ongeluk geweest is. Hoe dan ook, sympathiek van hem dat hij je zo bedreigt.
Wat zou hij moeten doen dat je het daadwerkelijk uitmaakt? Hoe ver moet hij dan gaan? Serieus, niet als retorische vraag bedoeld.
En als hij weer eens zegt dat hij het uitmaakt (om jou te testen, zoals je vertelt) wat houdt jou dan tegen om daar dan gewoon mee in te stemmen?
Ja.. misselijk wordt ik ervan als ik aan het dreigement terug denk.
Uitschelden of me bedreigen.. dat zou voor mij de druppel zijn. Maargoed zijn hele gedrag alleen al is niet oké, dat hij er niet voor me is, me manipuleert enzo.. en alles wat ik zelf zeg tegen me gebruikt..wat dubio zei.. Ik vind dat al vreselijk lemmy..
Zondag zei hij, toen we terug reden (wat ik je had verteld van dat: ik wil niet meer dat je me slaat)
Toen ik gewoon relaxed op hem reageerde, hij schreeuwde: je mag me nooit meer slaan!! en wees zo met zijn vinger.
Ik begreep er geen bal van, ik had m alleen vastgehouden en een x tijdens een mini discussie een klapje tegen de bovenkant van zijn arm gegeven maar dit was niet raar bedoeld ofzo ik weet het niet ik begrijp niet dat hij er zo boos om werd. Misschien omdat ik zelf boos was geworden die avond om alles wat hij had gedaan dat hij hetzelfde deed ofzo. Toen zei hij: hannah, zie je deze weg? mooi he? Dit is de laatste keer dat je langs deze weg rijdt.
(dus dat ik nooit meer door hem thuisgebracht zou worden)
vond dat zo raar.
en vannacht ook dat hij het zei, ik zei ook; dan maak je het toch uit? maar toch doet het me pijn.
De volgende x moet ik gewoon zeggen; meen je het? Doei dan.
