Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
woensdag 10 december 2008 om 21:30
Hoe voel je je nu, nadat je er hier over gepraat hebt en je onze reacties hebt gelezen?
Beter, als in: sterker en beter in staat om voor jezelf op te komen en je niet weer te laten overspoelen door al je emoties de volgende keer dat je hem ziet?
Of heb je juist nog meer zin om in zijn armen te vluchten?
Beter, als in: sterker en beter in staat om voor jezelf op te komen en je niet weer te laten overspoelen door al je emoties de volgende keer dat je hem ziet?
Of heb je juist nog meer zin om in zijn armen te vluchten?
woensdag 10 december 2008 om 21:45
quote:Lemmy schreef op 10 december 2008 @ 21:30:
Hoe voel je je nu, nadat je er hier over gepraat hebt en je onze reacties hebt gelezen?
Beter, als in: sterker en beter in staat om voor jezelf op te komen en je niet weer te laten overspoelen door al je emoties de volgende keer dat je hem ziet?
Of heb je juist nog meer zin om in zijn armen te vluchten?
Ik voel me beter, wel kwaad maar ben me meer bewust.
Ik weet nu dat ik voor mezelf moet zorgen, me niet meer zo kwetsbaar moet opstellen omdat hij er nu erg veel gebruik van maakt en eigenlijk alles wat ik hem zegt, wordt terug gekaats naar mij in beschuldigende vorm. Als ik niet meer bij hem kom om onzekerheden dan kan hij me dat ook niet meer verwijten.
Waarom zou ik onzeker zijn of hij me nog leuk vind etc, waarom maakt hij zich niet eens ff goed zorgen? Dus.. ik ga me geen zorgen meer maken. En als ik weer ga piekeren dan denk ik aan jullie of ik kom hier weer even heen en zoals (dubio geloof ik) al zei; bel hem niet meer snachts maar kom hier op het forum.
Ik wil weer sterk zijn.
In een topic van een andere forummer die twijfeld heb ik net geschreven dat ik zelfverzekerder was geworden omdat ik ben afgevallen etc. Heb een piercing genomen omdat ik trots op mezelf was. Dit wou hij in eerste instantie niet. Ik wil een tattoo, maar dit wil hij liever niet omdat hij bang is dat ik het aan anderen laat zien en ze het sexy vinden ofzoiets. Ik ben blij dat ik toch een piercing heb genomen, voor mezelf en dat ik niet heb gedacht aan zijn mening hierover, het is mijn lichaam!!
Ik dacht terug aan de trots die ik voor mezelf voel op bepaalde momenten. Dit wil ik weer helemaal terug. Ik wil me weer "on top of the world" voelen. En dat kan ik alleen voor mezelf doen.
Zoals domnaiefmutsje zei in een ander topic,
"Volg de weg die goed voor jou is, de weg opwaards, hij is welkom te volgen, hij kan ook gaan. Dat is dan aan hem.
Dan neem jij de verantwoording over jou leven en geeft die van hem terug aan hem"
En dat komt ook terug in jullie reacties, ik heb het zelf in de hand. Ik bepaal of ik dit laat gebeuren. En omdat ik mijn grenzen niet heb bewaakt gaat hij over mijn grenzen heen.
Ik voel me sterker door jullie adviezen.
Ik weet meer, ik besef meer. Ik krijg dingen te horen die ik echt niet wist maar die erg logisch zijn als ik eraan terug denk.
Ik ben jullie echt ontzettend dankbaar want ik was echt zo in de war, ik begreep het echt niet waarom dit allemaal gebeurden.
Jullie hebben me naar mezelf laten kijken maar ook naar zijn gedrag, waarom doet hij dit? Omdat jij het laat gebeuren.
Ik geef hem dingen waar hij me mee kan kwetsen..
Hoe voel je je nu, nadat je er hier over gepraat hebt en je onze reacties hebt gelezen?
Beter, als in: sterker en beter in staat om voor jezelf op te komen en je niet weer te laten overspoelen door al je emoties de volgende keer dat je hem ziet?
Of heb je juist nog meer zin om in zijn armen te vluchten?
Ik voel me beter, wel kwaad maar ben me meer bewust.
Ik weet nu dat ik voor mezelf moet zorgen, me niet meer zo kwetsbaar moet opstellen omdat hij er nu erg veel gebruik van maakt en eigenlijk alles wat ik hem zegt, wordt terug gekaats naar mij in beschuldigende vorm. Als ik niet meer bij hem kom om onzekerheden dan kan hij me dat ook niet meer verwijten.
Waarom zou ik onzeker zijn of hij me nog leuk vind etc, waarom maakt hij zich niet eens ff goed zorgen? Dus.. ik ga me geen zorgen meer maken. En als ik weer ga piekeren dan denk ik aan jullie of ik kom hier weer even heen en zoals (dubio geloof ik) al zei; bel hem niet meer snachts maar kom hier op het forum.
Ik wil weer sterk zijn.
In een topic van een andere forummer die twijfeld heb ik net geschreven dat ik zelfverzekerder was geworden omdat ik ben afgevallen etc. Heb een piercing genomen omdat ik trots op mezelf was. Dit wou hij in eerste instantie niet. Ik wil een tattoo, maar dit wil hij liever niet omdat hij bang is dat ik het aan anderen laat zien en ze het sexy vinden ofzoiets. Ik ben blij dat ik toch een piercing heb genomen, voor mezelf en dat ik niet heb gedacht aan zijn mening hierover, het is mijn lichaam!!
Ik dacht terug aan de trots die ik voor mezelf voel op bepaalde momenten. Dit wil ik weer helemaal terug. Ik wil me weer "on top of the world" voelen. En dat kan ik alleen voor mezelf doen.
Zoals domnaiefmutsje zei in een ander topic,
"Volg de weg die goed voor jou is, de weg opwaards, hij is welkom te volgen, hij kan ook gaan. Dat is dan aan hem.
Dan neem jij de verantwoording over jou leven en geeft die van hem terug aan hem"
En dat komt ook terug in jullie reacties, ik heb het zelf in de hand. Ik bepaal of ik dit laat gebeuren. En omdat ik mijn grenzen niet heb bewaakt gaat hij over mijn grenzen heen.
Ik voel me sterker door jullie adviezen.
Ik weet meer, ik besef meer. Ik krijg dingen te horen die ik echt niet wist maar die erg logisch zijn als ik eraan terug denk.
Ik ben jullie echt ontzettend dankbaar want ik was echt zo in de war, ik begreep het echt niet waarom dit allemaal gebeurden.
Jullie hebben me naar mezelf laten kijken maar ook naar zijn gedrag, waarom doet hij dit? Omdat jij het laat gebeuren.
Ik geef hem dingen waar hij me mee kan kwetsen..
woensdag 10 december 2008 om 21:49
en daarnaast.. waarom zou ik nu in zijn armen willen vluchten?
Zodat hij me daarna weer een schop kan geven, dat het mijn eigen schuld is, dat ik eraan moet werken en dat ik moet ophouden met huilen omdat ik hem frustreer omdat ik niet werk aan mijn minpuntjes?
Dacht het dus niet!
ik voel me happy.
weet niet hoelang ik me zo ga voelen naar t voelt wel goed.
Zodat hij me daarna weer een schop kan geven, dat het mijn eigen schuld is, dat ik eraan moet werken en dat ik moet ophouden met huilen omdat ik hem frustreer omdat ik niet werk aan mijn minpuntjes?
Dacht het dus niet!
ik voel me happy.
weet niet hoelang ik me zo ga voelen naar t voelt wel goed.
woensdag 10 december 2008 om 22:31
Hee hannah, je klinkt al een stuk beter (lees: zelfbewuster).
En nu volhouden hoor, jij bent het gewoon waard!
Voor iedereen hier maar even weer een bloemetje, ik wilde dat ik meer kon doen, maar goede adviezen geven vind ik moeilijk, omdat ik zelf (gelukkig) niet in jullie situatie heb gezeten.
Maar ik denk regelmatig aan jullie, en ik vind dat jullie anderen ook erg goed helpen door verhelderende vragen en ervaringsverhalen!
En nu volhouden hoor, jij bent het gewoon waard!
Voor iedereen hier maar even weer een bloemetje, ik wilde dat ik meer kon doen, maar goede adviezen geven vind ik moeilijk, omdat ik zelf (gelukkig) niet in jullie situatie heb gezeten.
Maar ik denk regelmatig aan jullie, en ik vind dat jullie anderen ook erg goed helpen door verhelderende vragen en ervaringsverhalen!
woensdag 10 december 2008 om 22:50
Hallo Dames,
Ik lees heel soms mee.... door schade en schande wijs geworden en heb nu een lijfgedicht wat ik met jullie wil delen.
Het heeft mij gesterkt niet meer genoegen te nemen met minder.... omdat ik van me hou..
De dag komt me begroeten
De wereld aan m'n voeten
M'n voeten hebben vleugels
M'n hart is zonder teugels
Ik open al m'n deuren
Voor de dingen die gebeuren
Omdat ik van me hou
Je zult het niet geloven
Maar ik zal op water lopen
Gewichtloos, zonder vragen
Het water zal me dragen
Het water, dat zal stromen
Naar zeeen van m'n dromen
Omdat ik van me hou
'k Zal al m'n tranen drinken
En nog zal ik niet zinken
Van m'n herinneringen
Smeed ik gouden ringen
Een stuk of vijf per vinger
Die aan m'n handen glinst'ren
Omdat ik van me hou
En wat ik ben vergeten
Dat hoef ik niet te weten
Had ik het moeten weten
Was ik het niet vergeten
Op wat ik heb onthouden
Kan ik een leven bouwen
Omdat ik van me hou
M'n leeuwen zal ik temmen
M'n dissonanten stemmen
M'n liefdes zullen rijmen
In tijdloze refreinen
M'n hart zal nooit meer breken
Ik heb het goed bekeken
Omdat ik van me hou
Ik lees heel soms mee.... door schade en schande wijs geworden en heb nu een lijfgedicht wat ik met jullie wil delen.
Het heeft mij gesterkt niet meer genoegen te nemen met minder.... omdat ik van me hou..
De dag komt me begroeten
De wereld aan m'n voeten
M'n voeten hebben vleugels
M'n hart is zonder teugels
Ik open al m'n deuren
Voor de dingen die gebeuren
Omdat ik van me hou
Je zult het niet geloven
Maar ik zal op water lopen
Gewichtloos, zonder vragen
Het water zal me dragen
Het water, dat zal stromen
Naar zeeen van m'n dromen
Omdat ik van me hou
'k Zal al m'n tranen drinken
En nog zal ik niet zinken
Van m'n herinneringen
Smeed ik gouden ringen
Een stuk of vijf per vinger
Die aan m'n handen glinst'ren
Omdat ik van me hou
En wat ik ben vergeten
Dat hoef ik niet te weten
Had ik het moeten weten
Was ik het niet vergeten
Op wat ik heb onthouden
Kan ik een leven bouwen
Omdat ik van me hou
M'n leeuwen zal ik temmen
M'n dissonanten stemmen
M'n liefdes zullen rijmen
In tijdloze refreinen
M'n hart zal nooit meer breken
Ik heb het goed bekeken
Omdat ik van me hou
woensdag 10 december 2008 om 23:04
quote:herfstrood schreef op 10 december 2008 @ 22:31:
Hee hannah, je klinkt al een stuk beter (lees: zelfbewuster).
En nu volhouden hoor, jij bent het gewoon waard!
Voor iedereen hier maar even weer een bloemetje, ik wilde dat ik meer kon doen, maar goede adviezen geven vind ik moeilijk, omdat ik zelf (gelukkig) niet in jullie situatie heb gezeten.
Maar ik denk regelmatig aan jullie, en ik vind dat jullie anderen ook erg goed helpen door verhelderende vragen en ervaringsverhalen!
Lemmy: Zal ik doen!
Herfstrood: Dankjewel bloemetje terug!
Hee hannah, je klinkt al een stuk beter (lees: zelfbewuster).
En nu volhouden hoor, jij bent het gewoon waard!
Voor iedereen hier maar even weer een bloemetje, ik wilde dat ik meer kon doen, maar goede adviezen geven vind ik moeilijk, omdat ik zelf (gelukkig) niet in jullie situatie heb gezeten.
Maar ik denk regelmatig aan jullie, en ik vind dat jullie anderen ook erg goed helpen door verhelderende vragen en ervaringsverhalen!
Lemmy: Zal ik doen!
Herfstrood: Dankjewel bloemetje terug!
woensdag 10 december 2008 om 23:13
Weetje wat het voor mij heeft gedaan, dat dubio me vertelde dat hij, wat ik hem vertel, tegen me gebruikt. Hij gebruikt mijn zwakke punten tegen mij. Als iemand van mij houdt, dan gebruikt ie dat toch niet tegen me? En ook nog op een subtiele manier zodat hij een excuus heeft om er niet voor me te zijn, want hé, ik moet eerst mijn dingetjes oplossen.
Dat heeft me erg kwaad gemaakt.
Hij heeft me wel verteld dat hij het schelden gebruikt omdat hij weet dat het me pijn doet, zegt ie ook pas dit weekend, maar wat dubio zei, dat had ik nog niet gezien.
En natuurlijk alle andere adviezen van jullie die me doen beseffen dat deze situatie ronduit slecht is, dat ik zelf niet eens begrijp waar mijn motivatie vandaan komt.
Ik ga er lekker voor mezelf zijn, morgen blijf ik nog een dagje thuis om beter te worden want ik voel me nog lang niet fit.
Dit weekend hoogstwaarschijnlijk ook.
Dank jullie wel, voel me echt stukken beter, en hoop dat het vanaf nu steeds beter wordt, dat ik uiteindelijk durf te kiezen voor mezelf en niet blijf bij iemand die me doet geloven dat hij van me houdt, want iemand die me zoveel in de schoenen schuift en me zo'n grote last geeft (alle problemen in onze relatie komen door mij.. komt hij later op terug dat hij er ook wel een aandeel in heeft, maar toch, IK moet werken aan mijn problemen).. en iemand die me (verdorie!!!) bewust uitscheld omdat hij weet dat het me pijn doet...die houdt echt niet van mij.
Weltrusten
Dat heeft me erg kwaad gemaakt.
Hij heeft me wel verteld dat hij het schelden gebruikt omdat hij weet dat het me pijn doet, zegt ie ook pas dit weekend, maar wat dubio zei, dat had ik nog niet gezien.
En natuurlijk alle andere adviezen van jullie die me doen beseffen dat deze situatie ronduit slecht is, dat ik zelf niet eens begrijp waar mijn motivatie vandaan komt.
Ik ga er lekker voor mezelf zijn, morgen blijf ik nog een dagje thuis om beter te worden want ik voel me nog lang niet fit.
Dit weekend hoogstwaarschijnlijk ook.
Dank jullie wel, voel me echt stukken beter, en hoop dat het vanaf nu steeds beter wordt, dat ik uiteindelijk durf te kiezen voor mezelf en niet blijf bij iemand die me doet geloven dat hij van me houdt, want iemand die me zoveel in de schoenen schuift en me zo'n grote last geeft (alle problemen in onze relatie komen door mij.. komt hij later op terug dat hij er ook wel een aandeel in heeft, maar toch, IK moet werken aan mijn problemen).. en iemand die me (verdorie!!!) bewust uitscheld omdat hij weet dat het me pijn doet...die houdt echt niet van mij.
Weltrusten
woensdag 10 december 2008 om 23:18
Dat redelijk verlopen weekend is kort samengevat toch wel redelijk catastrofaal geweest. Ik denk dat je blij mag zijn dat je zonder lichamelijke schade thuisgekomen bent. Over de geestelijke schade spreek ik maar even niet.
Net als de anderen al zeiden, dit weekend is het hoog tijd voor een time-out. Gewoon niet gaan, geen contact met hem hebben en gewoon eens leuke dingen gaan doen.
Je zit toch nog op school? Vraag wat studiegenoten om wat met je te gaan doen.. Zoek afleiding van die man. Ik kan nog steeds nergems terug vinden waarom je wél zou moeten/willen gaan dit weekend.
Net als de anderen al zeiden, dit weekend is het hoog tijd voor een time-out. Gewoon niet gaan, geen contact met hem hebben en gewoon eens leuke dingen gaan doen.
Je zit toch nog op school? Vraag wat studiegenoten om wat met je te gaan doen.. Zoek afleiding van die man. Ik kan nog steeds nergems terug vinden waarom je wél zou moeten/willen gaan dit weekend.
woensdag 10 december 2008 om 23:26
quote:pom508 schreef op 10 december 2008 @ 23:18:
Dat redelijk verlopen weekend is kort samengevat toch wel redelijk catastrofaal geweest. Ik denk dat je blij mag zijn dat je zonder lichamelijke schade thuisgekomen bent. Over de geestelijke schade spreek ik maar even niet.
Net als de anderen al zeiden, dit weekend is het hoog tijd voor een time-out. Gewoon niet gaan, geen contact met hem hebben en gewoon eens leuke dingen gaan doen.
Je zit toch nog op school? Vraag wat studiegenoten om wat met je te gaan doen.. Zoek afleiding van die man. Ik kan nog steeds nergems terug vinden waarom je wél zou moeten/willen gaan dit weekend.
Vergeleken met andere weekenden was dit weekend nog wel redelijk
maargoed je hebt gelijk..
Ja een time out klinkt goed. Ik twijfelde zoiezo of ik er wel naar toe zou dit weekend.. Ik moet even tijd voor mezelf nemen..
Ik loop stage dus ik ben 1x in de zoveel weken op school en dan heb ik supervisie dus kom mijn schoolvriendinnen niet vaak tegen want die zitten niet bij me met supervisie zegmaar. Ik heb volgende week met ze afgesproken, heb er zin in.
Verder kan ik dit weekend eventueel iets met mijn zussen en/of familie doen, of gewoon ff helemaal niks, lekker relaxen met mezelf.
Nee ik weet het ook niet, en het is een signaal, en duidelijke grens als ik dit weekend thuis blijf.
Dat redelijk verlopen weekend is kort samengevat toch wel redelijk catastrofaal geweest. Ik denk dat je blij mag zijn dat je zonder lichamelijke schade thuisgekomen bent. Over de geestelijke schade spreek ik maar even niet.
Net als de anderen al zeiden, dit weekend is het hoog tijd voor een time-out. Gewoon niet gaan, geen contact met hem hebben en gewoon eens leuke dingen gaan doen.
Je zit toch nog op school? Vraag wat studiegenoten om wat met je te gaan doen.. Zoek afleiding van die man. Ik kan nog steeds nergems terug vinden waarom je wél zou moeten/willen gaan dit weekend.
Vergeleken met andere weekenden was dit weekend nog wel redelijk
maargoed je hebt gelijk.. Ja een time out klinkt goed. Ik twijfelde zoiezo of ik er wel naar toe zou dit weekend.. Ik moet even tijd voor mezelf nemen..
Ik loop stage dus ik ben 1x in de zoveel weken op school en dan heb ik supervisie dus kom mijn schoolvriendinnen niet vaak tegen want die zitten niet bij me met supervisie zegmaar. Ik heb volgende week met ze afgesproken, heb er zin in.
Verder kan ik dit weekend eventueel iets met mijn zussen en/of familie doen, of gewoon ff helemaal niks, lekker relaxen met mezelf.
Nee ik weet het ook niet, en het is een signaal, en duidelijke grens als ik dit weekend thuis blijf.
donderdag 11 december 2008 om 09:56
Lieve Hannah,
Eerlijk gezegd weet ik niet meer wat ik tegen je moet zeggen. Je doet me ontzettend denken aan iemand die hier tot een tijd terug meeschreef. Bij haar kwam er ook steeds meer informatie bij, een overtreffende trap van ellendigheid, net als bij jou en het leek wel alsof doordrong wat er moest gebeuren maar steeds weer die hang naar tóch contact hebben met die man, tóch weer doorgaan met iets wat gewoon te tragisch voor woorden was en wat niet eens meer léék op een relatie. Bij jou is dat idem dito. Het is toch geen relátie die jij hebt? Het is hooguit een Meester/slaaf verhouding.
Als je al jouw postings achter elkaar zou leggen en je daarbij zou bedenken dat dit om een relatief korte relatie gaat, dan zou geen mens er nog over piekeren om nog óóit terug te gaan naar die man. Het lijkt wel masochisme maar vooral ook de hang naar drama in je leven. Spanning, opwinding maar dan heel gefreakt en niet als spel maar écht.
En dan het breken van die arm....Hij had je toch nooit fysiek aangevallen? Ja een keer misgeslagen? Nu is er een gebroken arm en dat is toch een beetje zijn schuld want hij ging op je zitten, op je arm in ieder geval en die arm en een botje in je hand brak daardoor. Dan kan toch niemand meer ontkennen dat dat zijn schuld was of wel? Natuurlijk zegt hij van niet maar goed, dat is het credo van gewelddadige mensen, die hebben het nooit gedaan en het is nooit hun schuld. Kom op zeg, je verwacht van zo iemand toch niet dat hij dat toe gaat geven? Hij gaat nog liever dood.
Komt er nog meer? Informatie die ons alleen maar meer met onze monden open laten zitten van verbijstering? Wat wil je van ons vraag ik me af? Iedere keer als ik een posting van je lees kan ik mijn ogen nauwelijks geloven en in de laatste postings onthul je onder andere ook nog even dat hij er in bed niks van bakt, een reden waarom ongelijkwaardige relaties vaak nog een tijdlang bestaan, omdat de seksuele passie zo hevig is dat er niet zonder elkaar gekund wordt.
Wat houdt jou bij die sukkel, behalve als je gewoon zou kicken op uitgescholden en vernederd worden? Als je dat fijn vindt moet je het zeggen hoor, dan weten we dat maar dan hoef ik ook niet meer met je mee te voelen want dan is het blijkbaar iets wat jou een goed gevoel geeft.
Hoe dan ook, ik vind dat je je opstelt als het ultieme slachtoffer. Therapie lijkt me daarom ook een heel goed idee. Ga vandaag nog naar de huisarts en laat je doorverwijzen naar een psycholoog. Hoe eerder je dat doet, hoe beter.
Jij stapelt de ene vreselijke gebeurtenis op de andere, er blijkt uit niet één posting dat jullie het fijn hebben met elkaar, behalve die eerste twee maanden dan, je kijkt niet naar de toekomst, je bent alleen maar bezig met HEM, alsof hij God zelf is.
Voor iemand die zegt eigenlijk wel klaar te zijn met haar zeer foute relatie vind ik je niet erg bezig met hoe jij de toekomst voor jezelf in gaat delen. Iets waar je als vrouw in een moeilijke relatie eigenlijk continu mee bezig bent. Vraag het wie dan ook hier en je zult horen dat ze droomden van een plek voor zichzelf, een plaats waar ze veilig zouden zijn, jou lees ik daar helemaal niet over, terwijl jij nota bene niet eens bij dat konijn in huis woont.
Ik weet het niet Hannah, je verhaal beschrijft mij niet iemand in een ongelijkwaardige relatie maar iemand met een enorme hang naar aandacht, positief of negatief.
Je eigenwaarde is in ieder geval nul als je je zo laat behandelen als jij doet. Ik heb in de meest zware tijd in mijn relatie niet zó met me laten sollen.
Hannah, het is op een gegeven moment ook een keuze hoor, of je je al dan niet als deurmat laat gebruiken en jij, die iedere dag de mogelijkheid hebt om te breken met een man die je niet eens een climax kan bezorgen in bed, iets wat iedere dronken Schot nog zou lukken als 'ie er even voor gaat zitten, rent ieder weekend haar ellende tegemoet.
Jij was kwaad gisteren, ik word ook kwaad merk ik.
Eerlijk gezegd weet ik niet meer wat ik tegen je moet zeggen. Je doet me ontzettend denken aan iemand die hier tot een tijd terug meeschreef. Bij haar kwam er ook steeds meer informatie bij, een overtreffende trap van ellendigheid, net als bij jou en het leek wel alsof doordrong wat er moest gebeuren maar steeds weer die hang naar tóch contact hebben met die man, tóch weer doorgaan met iets wat gewoon te tragisch voor woorden was en wat niet eens meer léék op een relatie. Bij jou is dat idem dito. Het is toch geen relátie die jij hebt? Het is hooguit een Meester/slaaf verhouding.
Als je al jouw postings achter elkaar zou leggen en je daarbij zou bedenken dat dit om een relatief korte relatie gaat, dan zou geen mens er nog over piekeren om nog óóit terug te gaan naar die man. Het lijkt wel masochisme maar vooral ook de hang naar drama in je leven. Spanning, opwinding maar dan heel gefreakt en niet als spel maar écht.
En dan het breken van die arm....Hij had je toch nooit fysiek aangevallen? Ja een keer misgeslagen? Nu is er een gebroken arm en dat is toch een beetje zijn schuld want hij ging op je zitten, op je arm in ieder geval en die arm en een botje in je hand brak daardoor. Dan kan toch niemand meer ontkennen dat dat zijn schuld was of wel? Natuurlijk zegt hij van niet maar goed, dat is het credo van gewelddadige mensen, die hebben het nooit gedaan en het is nooit hun schuld. Kom op zeg, je verwacht van zo iemand toch niet dat hij dat toe gaat geven? Hij gaat nog liever dood.
Komt er nog meer? Informatie die ons alleen maar meer met onze monden open laten zitten van verbijstering? Wat wil je van ons vraag ik me af? Iedere keer als ik een posting van je lees kan ik mijn ogen nauwelijks geloven en in de laatste postings onthul je onder andere ook nog even dat hij er in bed niks van bakt, een reden waarom ongelijkwaardige relaties vaak nog een tijdlang bestaan, omdat de seksuele passie zo hevig is dat er niet zonder elkaar gekund wordt.
Wat houdt jou bij die sukkel, behalve als je gewoon zou kicken op uitgescholden en vernederd worden? Als je dat fijn vindt moet je het zeggen hoor, dan weten we dat maar dan hoef ik ook niet meer met je mee te voelen want dan is het blijkbaar iets wat jou een goed gevoel geeft.
Hoe dan ook, ik vind dat je je opstelt als het ultieme slachtoffer. Therapie lijkt me daarom ook een heel goed idee. Ga vandaag nog naar de huisarts en laat je doorverwijzen naar een psycholoog. Hoe eerder je dat doet, hoe beter.
Jij stapelt de ene vreselijke gebeurtenis op de andere, er blijkt uit niet één posting dat jullie het fijn hebben met elkaar, behalve die eerste twee maanden dan, je kijkt niet naar de toekomst, je bent alleen maar bezig met HEM, alsof hij God zelf is.
Voor iemand die zegt eigenlijk wel klaar te zijn met haar zeer foute relatie vind ik je niet erg bezig met hoe jij de toekomst voor jezelf in gaat delen. Iets waar je als vrouw in een moeilijke relatie eigenlijk continu mee bezig bent. Vraag het wie dan ook hier en je zult horen dat ze droomden van een plek voor zichzelf, een plaats waar ze veilig zouden zijn, jou lees ik daar helemaal niet over, terwijl jij nota bene niet eens bij dat konijn in huis woont.
Ik weet het niet Hannah, je verhaal beschrijft mij niet iemand in een ongelijkwaardige relatie maar iemand met een enorme hang naar aandacht, positief of negatief.
Je eigenwaarde is in ieder geval nul als je je zo laat behandelen als jij doet. Ik heb in de meest zware tijd in mijn relatie niet zó met me laten sollen.
Hannah, het is op een gegeven moment ook een keuze hoor, of je je al dan niet als deurmat laat gebruiken en jij, die iedere dag de mogelijkheid hebt om te breken met een man die je niet eens een climax kan bezorgen in bed, iets wat iedere dronken Schot nog zou lukken als 'ie er even voor gaat zitten, rent ieder weekend haar ellende tegemoet.
Jij was kwaad gisteren, ik word ook kwaad merk ik.
donderdag 11 december 2008 om 11:33
Lieve Hannah,
even in aanvulling op Eleonora wil ik dit nog zeggen:
iemand die erop uit is om jou te kwetsen (misbruik maken van dingen die voor jou pijnlijk zijn, zoals je vader, of dingen die je in vertrouwen hebt verteld) HOUDT NIET VAN JOU!
Sorry voor het virtuele geschreeuw, maar hij houdt dus echt niet van je, niet eens een beetje denk ik dan.
Zoek hulp, echt! Als je naar een psycholoog of psychotherapeut gaat, hoef je trouwens alleen maar een eigen bijdrage te betalen (en bij deze laatste in 2009 ook niet meer). Vraag een verwijzing aan je huisarts, maak duidelijk dat het nodig is voor je.
Sterkte met alles!
even in aanvulling op Eleonora wil ik dit nog zeggen:
iemand die erop uit is om jou te kwetsen (misbruik maken van dingen die voor jou pijnlijk zijn, zoals je vader, of dingen die je in vertrouwen hebt verteld) HOUDT NIET VAN JOU!
Sorry voor het virtuele geschreeuw, maar hij houdt dus echt niet van je, niet eens een beetje denk ik dan.
Zoek hulp, echt! Als je naar een psycholoog of psychotherapeut gaat, hoef je trouwens alleen maar een eigen bijdrage te betalen (en bij deze laatste in 2009 ook niet meer). Vraag een verwijzing aan je huisarts, maak duidelijk dat het nodig is voor je.
Sterkte met alles!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 11 december 2008 om 11:40
Lieve eleonora, ik begrijp dat je kwaad wordt.
Ik begrijp dat het raar is om te lezen wat ik allemaal meemaak en hier toch in blijf hangen.
Ik had echt een plaat voor mijn kop dat weet ik.
en door hier te schrijven leerde ik steeds meer.
Alles wat hij tegen me zei begon ik te geloven
of ik twijfelde aan mezelf erdoor.
Sommige dingen begreep of vatte ik niet.
En jullie hebben me die inzichten gegeven.
Ik kick absoluut niet op pijn of vernedering, ik wordt er diep ongelukkig van.
Ik heb nagedacht, over wat mijn drijfveer was, want jullie vroegen me er regelmatig naar en ik wist het niet.
Ik herinnerde me, voordat we op vakantie ging, hij zei; jij weet niet hoe lief ik kan zijn, deze vakantie laat ik het je zien, dan heb ik rust en ben ik niet gestressed van mijn werk (toen lag het nog vooral aan zijn werk, zijn gedrag volgens hem) en daar verlangde ik dan ook naar. Die hele vakantie heb ik niet gezien hoe lief hij kan zijn.
Continue verteld hij me hoe lief en gevoelig hij is, en ik zie het vrijwel nooit maar doordat hij het me soms laat zien kreeg ik hoop. En omdat ik het gevoel had dat alles mijn schuld was, ik kon er iets aan doen.
Lieve eleonora. ik begrijp je post echt heel erg goed en terecht dat je ff kwaad word.
Ik verdien net zo een schop onder mn reet.
Het heeft wat met mijn opvoeding te maken, ik heb mezelf altijd moeten bewijzen, keihard werken en als ik een hoog cijfer had dan nog was er geen lof over te spreken. Ik heb altijd mijn best gedaan, gewerkt, geld verdiend, hoge cijfers op school, niet blijven zitten, examens halen terwijl ik paniekaanvallen had, ik heb alles gedaan om te bewijzen dat ik een goede dochter was. Maar mijn vader uitte zijn waardering nooit. Ik heb nooit anders gedaan dan werken eleonora, en dat zie ik door dit alles in.
Ik heb relaties gehad waarbij ik adem kon halen, mezelf kon zijn, fout mocht zijn, boos mocht zijn en het werd niet tegen me gebruikt. Ik geloofde niet dat mijn vriend wel zo zou zijn, hij zei anders en ik geloofde hem maar ik zag het niet.
En dat was ongelovelijk dom van me.
En ik merk nu dat ik weer keihard werk, voor niks.
Want iemand die me niet openlijk waardeerd zal dat nooit doen. En hij gebruikt al mijn zwakheden ook nog tegen me.
Ik ben ook kwaad eleonora,. en ik weet ook niet waarom alles zo is gebeurd. Ik hield ontzettend veel voor hem, en had alles voor hem over, begreep niet waarom hij dat deed maar toch bleef ik mijn best doen.
Ik voel me sterker dankzij jullie adviezen, voel me zoveel beter vergeleken met 3weken geleden.
Maar het was wel ongelovelijk eng om bepaalde dingen van jullie te horen, omdat het zo ongelovelijk waar is.
Ik ben geen slachtoffer, ik ben zelf in deze situatie gebleven, juist daarom ben ik kwaad op mezelf.
liefs
Ik begrijp dat het raar is om te lezen wat ik allemaal meemaak en hier toch in blijf hangen.
Ik had echt een plaat voor mijn kop dat weet ik.
en door hier te schrijven leerde ik steeds meer.
Alles wat hij tegen me zei begon ik te geloven
of ik twijfelde aan mezelf erdoor.
Sommige dingen begreep of vatte ik niet.
En jullie hebben me die inzichten gegeven.
Ik kick absoluut niet op pijn of vernedering, ik wordt er diep ongelukkig van.
Ik heb nagedacht, over wat mijn drijfveer was, want jullie vroegen me er regelmatig naar en ik wist het niet.
Ik herinnerde me, voordat we op vakantie ging, hij zei; jij weet niet hoe lief ik kan zijn, deze vakantie laat ik het je zien, dan heb ik rust en ben ik niet gestressed van mijn werk (toen lag het nog vooral aan zijn werk, zijn gedrag volgens hem) en daar verlangde ik dan ook naar. Die hele vakantie heb ik niet gezien hoe lief hij kan zijn.
Continue verteld hij me hoe lief en gevoelig hij is, en ik zie het vrijwel nooit maar doordat hij het me soms laat zien kreeg ik hoop. En omdat ik het gevoel had dat alles mijn schuld was, ik kon er iets aan doen.
Lieve eleonora. ik begrijp je post echt heel erg goed en terecht dat je ff kwaad word.
Ik verdien net zo een schop onder mn reet.
Het heeft wat met mijn opvoeding te maken, ik heb mezelf altijd moeten bewijzen, keihard werken en als ik een hoog cijfer had dan nog was er geen lof over te spreken. Ik heb altijd mijn best gedaan, gewerkt, geld verdiend, hoge cijfers op school, niet blijven zitten, examens halen terwijl ik paniekaanvallen had, ik heb alles gedaan om te bewijzen dat ik een goede dochter was. Maar mijn vader uitte zijn waardering nooit. Ik heb nooit anders gedaan dan werken eleonora, en dat zie ik door dit alles in.
Ik heb relaties gehad waarbij ik adem kon halen, mezelf kon zijn, fout mocht zijn, boos mocht zijn en het werd niet tegen me gebruikt. Ik geloofde niet dat mijn vriend wel zo zou zijn, hij zei anders en ik geloofde hem maar ik zag het niet.
En dat was ongelovelijk dom van me.
En ik merk nu dat ik weer keihard werk, voor niks.
Want iemand die me niet openlijk waardeerd zal dat nooit doen. En hij gebruikt al mijn zwakheden ook nog tegen me.
Ik ben ook kwaad eleonora,. en ik weet ook niet waarom alles zo is gebeurd. Ik hield ontzettend veel voor hem, en had alles voor hem over, begreep niet waarom hij dat deed maar toch bleef ik mijn best doen.
Ik voel me sterker dankzij jullie adviezen, voel me zoveel beter vergeleken met 3weken geleden.
Maar het was wel ongelovelijk eng om bepaalde dingen van jullie te horen, omdat het zo ongelovelijk waar is.
Ik ben geen slachtoffer, ik ben zelf in deze situatie gebleven, juist daarom ben ik kwaad op mezelf.
liefs
donderdag 11 december 2008 om 11:45
quote:Elmervrouw schreef op 11 december 2008 @ 11:33:
Lieve Hannah,
even in aanvulling op Eleonora wil ik dit nog zeggen:
iemand die erop uit is om jou te kwetsen (misbruik maken van dingen die voor jou pijnlijk zijn, zoals je vader, of dingen die je in vertrouwen hebt verteld) HOUDT NIET VAN JOU!
Sorry voor het virtuele geschreeuw, maar hij houdt dus echt niet van je, niet eens een beetje denk ik dan.
Zoek hulp, echt! Als je naar een psycholoog of psychotherapeut gaat, hoef je trouwens alleen maar een eigen bijdrage te betalen (en bij deze laatste in 2009 ook niet meer). Vraag een verwijzing aan je huisarts, maak duidelijk dat het nodig is voor je.
Sterkte met alles!
Het virtuele geschreeuw geeftniet ik wil soms zelf ook wel schreeuwen haha..
maar je hebt gelijk en daar ben ik ook wel over uit.
Zelfs in de meest rare situaties zei hij dat hij van me hield.
Dat begreep ik gewoon niet, als je van me houdt waarom doe je dit allemaal dan.
Ik denk dat hij het gewoon wel handig vind, een jong ding, komt ff langs in het weekend, valt nog van alles aan te leren, is nog lekker relaxed bezig met haar toekomst, nog geen kinderwens ofzo blabla.
Mijn eigen bijdrage was geloof ik 85 euro per sessie en dat kon ik de vorige keer niet betalen. Heb toen een verwijsbrief gekregen van de dokter.. Zal het nog wel ff goed nakijken.
Dankjewel!
Lieve Hannah,
even in aanvulling op Eleonora wil ik dit nog zeggen:
iemand die erop uit is om jou te kwetsen (misbruik maken van dingen die voor jou pijnlijk zijn, zoals je vader, of dingen die je in vertrouwen hebt verteld) HOUDT NIET VAN JOU!
Sorry voor het virtuele geschreeuw, maar hij houdt dus echt niet van je, niet eens een beetje denk ik dan.
Zoek hulp, echt! Als je naar een psycholoog of psychotherapeut gaat, hoef je trouwens alleen maar een eigen bijdrage te betalen (en bij deze laatste in 2009 ook niet meer). Vraag een verwijzing aan je huisarts, maak duidelijk dat het nodig is voor je.
Sterkte met alles!
Het virtuele geschreeuw geeftniet ik wil soms zelf ook wel schreeuwen haha..
maar je hebt gelijk en daar ben ik ook wel over uit.
Zelfs in de meest rare situaties zei hij dat hij van me hield.
Dat begreep ik gewoon niet, als je van me houdt waarom doe je dit allemaal dan.
Ik denk dat hij het gewoon wel handig vind, een jong ding, komt ff langs in het weekend, valt nog van alles aan te leren, is nog lekker relaxed bezig met haar toekomst, nog geen kinderwens ofzo blabla.
Mijn eigen bijdrage was geloof ik 85 euro per sessie en dat kon ik de vorige keer niet betalen. Heb toen een verwijsbrief gekregen van de dokter.. Zal het nog wel ff goed nakijken.
Dankjewel!
donderdag 11 december 2008 om 11:53
quote:Elmervrouw schreef op 11 december 2008 @ 11:48:
Eigen bijdrage is 10 euro bij de psycholoog, en iets van 15 euro bij de psychotherapeut, Hannah.
Ok dat is niet zoveel.
Bij de psycholoog had ik geen eigen bijdrage, en ik weet niet meer waar dat was, maar ik had last van paniekaanvallen enzo en toen had ik met diegene gebeld en die zei dat het 85 euro per sessie was, was wel erg veel.
Ik denk dat diegene hetzelfde zal zeggen als jullie haha.
maargoed eerst maar ff het gedoe met mn vriend afhandelen.
denk erover na om hem vandaag te bellen (hij zit toch thuis) en te vertellen dat ik niet langskom + redenen.
Eigen bijdrage is 10 euro bij de psycholoog, en iets van 15 euro bij de psychotherapeut, Hannah.
Ok dat is niet zoveel.
Bij de psycholoog had ik geen eigen bijdrage, en ik weet niet meer waar dat was, maar ik had last van paniekaanvallen enzo en toen had ik met diegene gebeld en die zei dat het 85 euro per sessie was, was wel erg veel.
Ik denk dat diegene hetzelfde zal zeggen als jullie haha.
maargoed eerst maar ff het gedoe met mn vriend afhandelen.
denk erover na om hem vandaag te bellen (hij zit toch thuis) en te vertellen dat ik niet langskom + redenen.
donderdag 11 december 2008 om 11:55
Ja meiden sorry hoor. Ik zit me zo op te winden. Ik hoef maar terug te denken aan de verhalen van jullie, van mezelf, hoe we tijdens boodschappen doen of wandelen op straat bij mensen naar binnen keken, zagen hoe mensen aan tafel zaten, kaarsen branden, warmte, gezelligheid, ik zag zelfs wel eens mensen samen koken. Sámen! Dat zou bij mij in huis ondenkbaar zijn. En dan wilde ik daar wonen, daar mijn sleutel in het slot steken en naar binnen gaan. Zó hunkerde ik naar een plaats, een ándere plaats dan waar ik eigenlijk woonde, dat ik bij vreemden in huis wilde gaan wonen!
Met een koophuis, schulden en twee honden en twee katten en een gewelddadige man waar ik bang voor was, viel het nog niet mee om die plek voor mezelf te organiseren en het is me gelukt. Ok, het heeft me nog anderhalf jaar stalken, bedreigingen, handenvol geld, een baan en valse beschuldigingen gekost voordat mij die rust werd gegund maar, hij kwam er. Na 11 1/2 jaar was ik verlost van die nare man, wat zég ik, het was september van het tweede jaar dat ik bij hem weg was, dus het duurde nóg langer voordat ik verlost was van die kwallebak maar toen was het ook klaar.
En dan lezen we hier over iemand die lijden tot een soort van hogere kunst heeft gemaakt en het is iedere dag erger dan de vorige dag in mijn beleving en niets over de toekomst, alleen maar over het heden. Sorry maar ik geloof dat gewoon niet.
We hebben hier vele vrouwen zien komen en gaan maar diegenen die echt wilden stoppen die hadden toekomstplannen, ze hadden terugvallen, ze waren diep ongelukkig toen ze het uitmaakten of gingen scheiden maar ze hadden ideeën, plannen, vooruitzichten enzovoort, die lees ik in Hannah's verhaal nergens en ik kan er niks aan doen, maar dat kan ik me gewoon niet voorstellen.
Ik geloof niet dat je niet weg wil bij zo'n man. En ik geloof het helemaal niet als je die man letterlijk niks verplicht bent, als er geen schulden, kinderen, hypotheken en niet eens de fysieke aantrekkingskrachten zijn die je binden aan zo'n figuur.
Het was vanaf het begin eigenlijk al niet leuk weten we nu en het werd alleen maar erger, terwijl het bij de meesten van ons geleidelijk minder leuk werd of zelfs pas echt de laatste periode van de relatie écht niet leuk meer was, hoewel er (soms pas achteraf) natuurlijk voortekenen waren die er op wezen dat het weleens heel ongezellig zou kunnen worden.
Maar dát is dus wat je bij zo iemand houdt, het feit dat het ook heel goed was ooit. En dat het bij tijd en wijlen zelfs nóg heel goed kon zijn. Dát houdt je afhankelijk. Zoals Dú zo mooi zei; die 'glimp' van hoe het zou kunnen zijn, maakt dat je niet weggaat'. En zo is het.
Als je dan tóch blijft, als ál die dingen er niet zijn, is er meer aan de hand en niet iets wat we hier op kunnen lossen.
Met een koophuis, schulden en twee honden en twee katten en een gewelddadige man waar ik bang voor was, viel het nog niet mee om die plek voor mezelf te organiseren en het is me gelukt. Ok, het heeft me nog anderhalf jaar stalken, bedreigingen, handenvol geld, een baan en valse beschuldigingen gekost voordat mij die rust werd gegund maar, hij kwam er. Na 11 1/2 jaar was ik verlost van die nare man, wat zég ik, het was september van het tweede jaar dat ik bij hem weg was, dus het duurde nóg langer voordat ik verlost was van die kwallebak maar toen was het ook klaar.
En dan lezen we hier over iemand die lijden tot een soort van hogere kunst heeft gemaakt en het is iedere dag erger dan de vorige dag in mijn beleving en niets over de toekomst, alleen maar over het heden. Sorry maar ik geloof dat gewoon niet.
We hebben hier vele vrouwen zien komen en gaan maar diegenen die echt wilden stoppen die hadden toekomstplannen, ze hadden terugvallen, ze waren diep ongelukkig toen ze het uitmaakten of gingen scheiden maar ze hadden ideeën, plannen, vooruitzichten enzovoort, die lees ik in Hannah's verhaal nergens en ik kan er niks aan doen, maar dat kan ik me gewoon niet voorstellen.
Ik geloof niet dat je niet weg wil bij zo'n man. En ik geloof het helemaal niet als je die man letterlijk niks verplicht bent, als er geen schulden, kinderen, hypotheken en niet eens de fysieke aantrekkingskrachten zijn die je binden aan zo'n figuur.
Het was vanaf het begin eigenlijk al niet leuk weten we nu en het werd alleen maar erger, terwijl het bij de meesten van ons geleidelijk minder leuk werd of zelfs pas echt de laatste periode van de relatie écht niet leuk meer was, hoewel er (soms pas achteraf) natuurlijk voortekenen waren die er op wezen dat het weleens heel ongezellig zou kunnen worden.
Maar dát is dus wat je bij zo iemand houdt, het feit dat het ook heel goed was ooit. En dat het bij tijd en wijlen zelfs nóg heel goed kon zijn. Dát houdt je afhankelijk. Zoals Dú zo mooi zei; die 'glimp' van hoe het zou kunnen zijn, maakt dat je niet weggaat'. En zo is het.
Als je dan tóch blijft, als ál die dingen er niet zijn, is er meer aan de hand en niet iets wat we hier op kunnen lossen.
donderdag 11 december 2008 om 12:03
Ik begrijp het eleonora!
Ik dacht idd niet over een toekomst dat ik weg was.
Ik wou alleen naar huis, naar mijn fijne kamer, naar mijn kat die me altijd knuffelt en die er altijd voor me is. Het enige waar ik naar verlangde was mijn eigen kamertje. Als ik na het weekend thuis kwam dan werd ik gewoon blij van mijn kamer en bedacht ik me wat een geluk ik heb dat ik zo'n kamer heb, een kat en verder een gezonde familie.
Omdat ik na elk weekend weer terug was in mijn fijne kamer heb ik misschien nooit nagedacht over "weg" zijn van alle ellende omdat die ellende dat ik hem zag die 2dagen in het weekend waren waarbij we elk weekend wel íets leuks deden dus dan zei ik tegen mezelf; ach we hebben maar 1x ruzie gehad.
Misschien is het niet te begrijpen, vergeleken met jullie situatie.
Als ik verhalen van anderen lees zou ik ook zeggen; run, far far away.
Je moet weten dat ik gewoon blind was, ik begreep hem niet.
Ik wou hem echt begrijpen, maar sommige mensen kun je niet begrijpen. Ik deed echt die moeite om erachter te komen waarom hij dat deed.
En dit weekend vertelde hij me dus dat hij dit allemaal deed om me te kwetsen.
En als ik zei; door al die ruzie's word ik zo ongelovelijk onzeker...
Dan zei hij; nee, dat doe je zelf, je wordt zelf onzeker, dat komt niet door iets wat ik zeg.
Hoe harteloos ben je dan, als je iemand zo kwetst en iemand ook nog kwetst met diegene's kwetsbaarheid.
Ik ben ook kwaad eleonora,
en ik denk nu na over hoe nu verder.
Ik wil hem bellen, zeggen dat ik niet langskom, dat ik heb nagedacht enzo.
Wat vinden jullie slim om nu te doen?
Ik dacht idd niet over een toekomst dat ik weg was.
Ik wou alleen naar huis, naar mijn fijne kamer, naar mijn kat die me altijd knuffelt en die er altijd voor me is. Het enige waar ik naar verlangde was mijn eigen kamertje. Als ik na het weekend thuis kwam dan werd ik gewoon blij van mijn kamer en bedacht ik me wat een geluk ik heb dat ik zo'n kamer heb, een kat en verder een gezonde familie.
Omdat ik na elk weekend weer terug was in mijn fijne kamer heb ik misschien nooit nagedacht over "weg" zijn van alle ellende omdat die ellende dat ik hem zag die 2dagen in het weekend waren waarbij we elk weekend wel íets leuks deden dus dan zei ik tegen mezelf; ach we hebben maar 1x ruzie gehad.
Misschien is het niet te begrijpen, vergeleken met jullie situatie.
Als ik verhalen van anderen lees zou ik ook zeggen; run, far far away.
Je moet weten dat ik gewoon blind was, ik begreep hem niet.
Ik wou hem echt begrijpen, maar sommige mensen kun je niet begrijpen. Ik deed echt die moeite om erachter te komen waarom hij dat deed.
En dit weekend vertelde hij me dus dat hij dit allemaal deed om me te kwetsen.
En als ik zei; door al die ruzie's word ik zo ongelovelijk onzeker...
Dan zei hij; nee, dat doe je zelf, je wordt zelf onzeker, dat komt niet door iets wat ik zeg.
Hoe harteloos ben je dan, als je iemand zo kwetst en iemand ook nog kwetst met diegene's kwetsbaarheid.
Ik ben ook kwaad eleonora,
en ik denk nu na over hoe nu verder.
Ik wil hem bellen, zeggen dat ik niet langskom, dat ik heb nagedacht enzo.
Wat vinden jullie slim om nu te doen?
donderdag 11 december 2008 om 12:06
quote:Lemmy schreef op 11 december 2008 @ 11:59:
Denk je dat je er nu een punt achter kunt zetten dan, Hannah?
(definitief bedoel ik, niet alleen dat je dit weekend niet gaat)
Ik durf het niet met zekerheid te zeggen en dat zeg ik omdat ik eerlijk wil zijn tegen jullie en mezelf.
Ik denk er nu alleen nog maar aan dat ik kwaad op hem ben en dat ik m niet wil zien dit weekend. Als hij alles ontkent dan wil ik hem nooit meer zien, echt nooitnooitnooiiiit meer.
Denk je dat je er nu een punt achter kunt zetten dan, Hannah?
(definitief bedoel ik, niet alleen dat je dit weekend niet gaat)
Ik durf het niet met zekerheid te zeggen en dat zeg ik omdat ik eerlijk wil zijn tegen jullie en mezelf.
Ik denk er nu alleen nog maar aan dat ik kwaad op hem ben en dat ik m niet wil zien dit weekend. Als hij alles ontkent dan wil ik hem nooit meer zien, echt nooitnooitnooiiiit meer.
