Relaties
alle pijlers
Eert uw vader en uw moeder, het 6e gebod.
donderdag 5 juni 2008 om 13:41
Wat een moeilijk onderwerp vind ik dit.
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
woensdag 24 december 2008 om 18:21
MM, knap van je dat je er vwb je moeder met zoveel begrip op terug kunt kijken.
Kan me voorstellen dat 't rot is om je nu te realiseren dat het voor je vader heel moeilijk moet zijn geweest toen maar het was vooral ook heel lief van hem dat hij rekening hield met jullie gevoelens en jullie er niet mee heeft belast.
Lieve Face, sterkte
Kan me voorstellen dat 't rot is om je nu te realiseren dat het voor je vader heel moeilijk moet zijn geweest toen maar het was vooral ook heel lief van hem dat hij rekening hield met jullie gevoelens en jullie er niet mee heeft belast.
Lieve Face, sterkte
donderdag 25 december 2008 om 12:27
Hallo iedereen,
Op deze Eerste Kerstdag wil ik jullie eventjes allemaal van een dikke voorzien. Ik wens jullie, indien en voor zover van toepassing, toch prettige Kerstdagen (f) En voor het nieuwe jaar: iedereen heel veel gezondheid, liefde, geluk, wijsheid, kracht en moed gewenst... Maak er wat moois van, laat je dromen uitkomen, leef en geniet. Ook al kijk je terug op een niet al te gemakkelijk jaar, onthou: juist in de donkere dagen, vallen de lichtpuntjes extra op. Maak er wat van, wish you all the best, MM.
(f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f)
Op deze Eerste Kerstdag wil ik jullie eventjes allemaal van een dikke voorzien. Ik wens jullie, indien en voor zover van toepassing, toch prettige Kerstdagen (f) En voor het nieuwe jaar: iedereen heel veel gezondheid, liefde, geluk, wijsheid, kracht en moed gewenst... Maak er wat moois van, laat je dromen uitkomen, leef en geniet. Ook al kijk je terug op een niet al te gemakkelijk jaar, onthou: juist in de donkere dagen, vallen de lichtpuntjes extra op. Maak er wat van, wish you all the best, MM.
(f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f)
donderdag 25 december 2008 om 12:52
MM, een knuffel voor jou.
Voor iedereen een liefdevolle kerst. Dit is mijn eerste dat ik me niet afhankelijk van een ander voel. Ik maak er zelf wat van en als ik dat niet doe, is dat mijn eigen verantwoordelijkheid. Tot nu toe voelt het gewoon goed, rust.
Eigenlijk ben ik hartstikke trots op mijzelf! En dankbaar.
Ga straks lekker bij een vriendin eten en morgen ga ik naar de sauna. Daar kijk ik echt naar uit.
Voor iedereen een liefdevolle kerst. Dit is mijn eerste dat ik me niet afhankelijk van een ander voel. Ik maak er zelf wat van en als ik dat niet doe, is dat mijn eigen verantwoordelijkheid. Tot nu toe voelt het gewoon goed, rust.
Eigenlijk ben ik hartstikke trots op mijzelf! En dankbaar.
Ga straks lekker bij een vriendin eten en morgen ga ik naar de sauna. Daar kijk ik echt naar uit.
donderdag 25 december 2008 om 14:13
EV mijn bewondering voor jou groeit met de dag. Vergeet niet dat je onuitputtelijke kracht bezit ook al ervaar je dat zelf niet altijd zo! Ben trots op je! En dat dekentje en boekje, that's all you need right now. Ik ga even mijn christmas-spirit helemaal op mezelf loslaten vandaag Ook al vier ik het niet
MM misschien tot vanavond aan de foon!
(f)
MM misschien tot vanavond aan de foon!
(f)
vrijdag 26 december 2008 om 11:59
Dank je Sensy, een fijne dag nog! Ben eigelijk wel benieuwd wat bij jou christmas spirit inhoudt...
Gisteren was erg gezellig bij vriendin en diens ouders. Veel gelachen en gekletst. We zijn allemaal geen alcohol gewend, dus na 1 wijntje zaten we al ruim in ons spraakwater.
Ik lag me vanochtend af te vragen, heb ik nu te veel eigendunk? Ik kon alleen maar tot de conclusie komen dat ik steeds meer controle heb over hoe ik dingen aanpak. Dat ik daar tevreden over ben, over wát ik doe en hóe ik het doe. En dat ik daardoor ook zelfvertrouwen en rust in mezelf opbouw.
Het is zo fijn om niet elke dag door een starre innerlijke criticus becommentarieerd te worden!
Liefs...
Gisteren was erg gezellig bij vriendin en diens ouders. Veel gelachen en gekletst. We zijn allemaal geen alcohol gewend, dus na 1 wijntje zaten we al ruim in ons spraakwater.
Ik lag me vanochtend af te vragen, heb ik nu te veel eigendunk? Ik kon alleen maar tot de conclusie komen dat ik steeds meer controle heb over hoe ik dingen aanpak. Dat ik daar tevreden over ben, over wát ik doe en hóe ik het doe. En dat ik daardoor ook zelfvertrouwen en rust in mezelf opbouw.
Het is zo fijn om niet elke dag door een starre innerlijke criticus becommentarieerd te worden!
Liefs...
vrijdag 26 december 2008 om 12:15
quote:hanke321 schreef op 26 december 2008 @ 11:59:
Ik lag me vanochtend af te vragen, heb ik nu te veel eigendunk? Ik kon alleen maar tot de conclusie komen dat ik steeds meer controle heb over hoe ik dingen aanpak. Dat ik daar tevreden over ben, over wát ik doe en hóe ik het doe. En dat ik daardoor ook zelfvertrouwen en rust in mezelf opbouw.
Het is zo fijn om niet elke dag door een starre innerlijke criticus becommentarieerd te worden!
Nee Hanke, geen eigendunk maar zelfvertrouwen spreekt hieruit! Wat fijn om om zover te zijn, dat je tevreden bent en daarmee rust in jezelf krijgt. Geniet daarvan!
(Ik hoop ook ooit zover te komen..)
Ik lag me vanochtend af te vragen, heb ik nu te veel eigendunk? Ik kon alleen maar tot de conclusie komen dat ik steeds meer controle heb over hoe ik dingen aanpak. Dat ik daar tevreden over ben, over wát ik doe en hóe ik het doe. En dat ik daardoor ook zelfvertrouwen en rust in mezelf opbouw.
Het is zo fijn om niet elke dag door een starre innerlijke criticus becommentarieerd te worden!
Nee Hanke, geen eigendunk maar zelfvertrouwen spreekt hieruit! Wat fijn om om zover te zijn, dat je tevreden bent en daarmee rust in jezelf krijgt. Geniet daarvan!
(Ik hoop ook ooit zover te komen..)
vrijdag 26 december 2008 om 19:55
Hanke, nee hoor niets eigen dunk, je zit lekker in je vel en hebt vertrouwen in jezelf, meer en meer.
Is alleen maar goed.
Ik ben hartstikke bekaf/moe ongelooflijk.
En heb niet eens zoveel speciaals gedaan als anders.
Mss. wel omdat het zo koud is ineens en ik hetliefst wegkruip en ontwaak in het beginnende voorjaar.
We hebben het relaxed gehad.
Vandaag zus geweest en ze heeft 1 van de poezen mee genomen want die word zo enorm belaagd door de rest van de poezen (tot bloedends toe en stress)dat het beter is bij zus te toeven de rest van zolang ze nog is.(is 17jr. de poes).
Alles in orde met iedereen of zozo of echt blij dat het weer bijna geweest is deze dgn.?
Liefs voor allen.
Is alleen maar goed.
Ik ben hartstikke bekaf/moe ongelooflijk.
En heb niet eens zoveel speciaals gedaan als anders.
Mss. wel omdat het zo koud is ineens en ik hetliefst wegkruip en ontwaak in het beginnende voorjaar.
We hebben het relaxed gehad.
Vandaag zus geweest en ze heeft 1 van de poezen mee genomen want die word zo enorm belaagd door de rest van de poezen (tot bloedends toe en stress)dat het beter is bij zus te toeven de rest van zolang ze nog is.(is 17jr. de poes).
Alles in orde met iedereen of zozo of echt blij dat het weer bijna geweest is deze dgn.?
Liefs voor allen.
vrijdag 26 december 2008 om 23:15
En voor EV een welbehagen!
Ik merk dat ik dit jaar geen familiegepieker heb. Ok, het is naar als je je moeder niet meer ziet en je vader dood is. Maar ik heb echt het gevoel dat het achter me ligt. Geen frustraties, geen hoop. Niet de behoefte het goed te maken of om mijn kant van het verhaal te doen. Het is af, het is dood. En dat is goed.
Ik merk dat ik dit jaar geen familiegepieker heb. Ok, het is naar als je je moeder niet meer ziet en je vader dood is. Maar ik heb echt het gevoel dat het achter me ligt. Geen frustraties, geen hoop. Niet de behoefte het goed te maken of om mijn kant van het verhaal te doen. Het is af, het is dood. En dat is goed.
zaterdag 27 december 2008 om 00:14
Zo te lezen heeft iedereen op zijn manier een goede kerst gehad, fijn .
Ik heb leuke dagen gehad, met vandaag een geweldig nieuwtje als kers op de taart: mijn lieve stiefmama gaat van de zomer trouwen met haar schat van een kerel! Mijn jongste zusje moest huilen toen ze het hoorde, dan wordt ie nog veel echter haar papa. Ze zijn echt zo goed samen die twee, ik ben echt zo blij voor ze .
Ik heb leuke dagen gehad, met vandaag een geweldig nieuwtje als kers op de taart: mijn lieve stiefmama gaat van de zomer trouwen met haar schat van een kerel! Mijn jongste zusje moest huilen toen ze het hoorde, dan wordt ie nog veel echter haar papa. Ze zijn echt zo goed samen die twee, ik ben echt zo blij voor ze .
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
zondag 28 december 2008 om 22:56
even stoom afblazen: mijn vriend en ik gaan verhuizen. MIjn vriend heeft nogal een dominante mama en dat botst heel erg met mij. Zij roept altijd dat ze direct en eerlijk is en de dingen die zij direct en eerlijk noemt vind ik vaak nogal kwetsend. In ieder geval vroeg mijn vriend aan zijn moeder of ze zin had om naar het nieuwe huis te gaan kijken. (huurhuis in aanbouw, staat op afgesloten terrein). haar letterlijke antwoord was: "nee ik heb geen zin om op afstand naar een huis te staan kijken. Ja als het nou een koophuis was ...."
Dat vond ik toch wel zo'n denigrerende *** opmerking. Bah. Dan ben je blij met een nieuw huis en dan krijg je zo'n antwoord.
Ik moest het effe kwijt.
Zusje dat is inderdaad leuk nieuws!
Dat vond ik toch wel zo'n denigrerende *** opmerking. Bah. Dan ben je blij met een nieuw huis en dan krijg je zo'n antwoord.
Ik moest het effe kwijt.
Zusje dat is inderdaad leuk nieuws!
zondag 28 december 2008 om 23:08
Meiden, ik wip even snel langs
Hanke wat een mooie ontwikkeling zeg *buiging*. Klinkt rustgevend. Je hebt vrede gevonden met het verleden. Ben erg blij voor je. Vooral het einde van het familiegepieker. Herken het wel. Dat de behoefte om iets te doen, recht te zetten, te rechtvaardigen en te verdedigen in het niets is opgelost en jou zo tevreden met jezelf laat zijn.
En EV dat kan, jij gaat nu door die tunnel vol emoties maar dat is de enige manier om bij dat pure deel van jezelf te komen. Je ging door die tunnel naar de andere kant en nu via dezelfde weg weer terug. You can do it! (ik hoor nu Obama "Yes we can!" zeggen"
Zusje, wat een heerlijk nieuws! Gefeliciteerd!
Ik zelf heb heerlijke dagen gehad. Afgelopen donderdag een lieve forummer op bezoek gehad. Zaterdag met een vriend uit eten geweest en vandaag heerlijk luieren. Voel me met vlagen gelukkig en vredig. En soms ook weer niet maar hey....ik ben en blijf een mens
Liefs
(f)
Hanke wat een mooie ontwikkeling zeg *buiging*. Klinkt rustgevend. Je hebt vrede gevonden met het verleden. Ben erg blij voor je. Vooral het einde van het familiegepieker. Herken het wel. Dat de behoefte om iets te doen, recht te zetten, te rechtvaardigen en te verdedigen in het niets is opgelost en jou zo tevreden met jezelf laat zijn.
En EV dat kan, jij gaat nu door die tunnel vol emoties maar dat is de enige manier om bij dat pure deel van jezelf te komen. Je ging door die tunnel naar de andere kant en nu via dezelfde weg weer terug. You can do it! (ik hoor nu Obama "Yes we can!" zeggen"
Zusje, wat een heerlijk nieuws! Gefeliciteerd!
Ik zelf heb heerlijke dagen gehad. Afgelopen donderdag een lieve forummer op bezoek gehad. Zaterdag met een vriend uit eten geweest en vandaag heerlijk luieren. Voel me met vlagen gelukkig en vredig. En soms ook weer niet maar hey....ik ben en blijf een mens
Liefs
(f)
maandag 29 december 2008 om 08:24
Het komt echt goed EV, ook al klinkt dat misschien als loze woorden voor je nu. Ik denk dat wat Sensey zegt klopt, en door die tunnel zie je nu de rest even niet, zelfs het licht aan het einde is een beetje troebel. Maar je komt er echt lieverd!
Sensey, goed te horen dat je fijne dagen hebt gehad.
En Hanke, wat zal het je een rust geven, dat je de kerstdagen zo beleefd hebt, ik ben echt heel blij voor je.
Feli, ik weet niet wanneer je terugkomt, maar ik hoop zo dat je een heerlijke tijd hebt gehad met je vader en dat het beter met hem gaat.
Sensey, goed te horen dat je fijne dagen hebt gehad.
En Hanke, wat zal het je een rust geven, dat je de kerstdagen zo beleefd hebt, ik ben echt heel blij voor je.
Feli, ik weet niet wanneer je terugkomt, maar ik hoop zo dat je een heerlijke tijd hebt gehad met je vader en dat het beter met hem gaat.
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
maandag 29 december 2008 om 11:36
quote:Elmervrouw schreef op 29 december 2008 @ 07:37:
[...]
Ik voel me anders zoooo moedeloos en gespannen de hele tijd.. ik zie geen uitweg op het moment, dat het ooit anders gaat worden.
Dat is een onderdeel van het proces. De moedeloosheid en gespannendheid accepteren. Het komt los! Kun je accepteren dat dit erbij hoort? Dat dit normaal is? Dat dit erbij hoort hoe onprettig ook?
Zulke rotdagen achter de rug, ik kan geen rust vinden in mezelf!
Pffff, kan iemand mij een beetje hoop geven dat er een keer rust in de tent gaat komen bij mij? Dat ik mijn lijf weer ga vertrouwen, mezelf, anderen weer ga vertrouwen?
Ja dat kan! Er gaat rust in de tent komen als je jezelf niet zo hard aanpakt. Wees lief voor jezelf alsjeblieft. Dat betekent dat alles weer gaat stromen in je denken en in je lijf als je deze periode van onrust accepteert. Het heeft mij ook lang geduurd dat hele acceptatieproces maar ik kan uit ervaring zeggen dat het echt werkt. In deze periode is het belangrijk extra lief en mild voor jezelf te zijn. Tip gekregen van een vriendin: maak een altaartje voor jezelf ergens in huis. Waar je jezelf kunt eren. Waar je je ziel voedt en waar je alle aandacht aan jezelf kunt geven. Een altaartje met dingen die voor jou belangrijk zijn. Met een foto van jezelf waar je even contact kunt maken met jezelf. Waar je tegen jezelf kunt praten en jezelf kunt troosten. Yes you can!
Ik weet het niet, ik zie het niet en ik voel mij verd.. eenzaam omdat ik me schaam over alles. Dat ik me zo voel.
Je hoeft het niet te weten. En je hoeft het niet te zien. Alles komt naar boven en versluiert TIJDELIJK je zicht. Is niet erg, hoort erbij. Als je vrede kunt vinden met het feit dat je het niet weet gebeuren er wonderbaarlijke dingen. Je gaat voelen en weten. Laat maar los dat je het MOET weten want dat houdt het langer in stand. Het is tijdelijk EV, echt.
[...]
Ik voel me anders zoooo moedeloos en gespannen de hele tijd.. ik zie geen uitweg op het moment, dat het ooit anders gaat worden.
Dat is een onderdeel van het proces. De moedeloosheid en gespannendheid accepteren. Het komt los! Kun je accepteren dat dit erbij hoort? Dat dit normaal is? Dat dit erbij hoort hoe onprettig ook?
Zulke rotdagen achter de rug, ik kan geen rust vinden in mezelf!
Pffff, kan iemand mij een beetje hoop geven dat er een keer rust in de tent gaat komen bij mij? Dat ik mijn lijf weer ga vertrouwen, mezelf, anderen weer ga vertrouwen?
Ja dat kan! Er gaat rust in de tent komen als je jezelf niet zo hard aanpakt. Wees lief voor jezelf alsjeblieft. Dat betekent dat alles weer gaat stromen in je denken en in je lijf als je deze periode van onrust accepteert. Het heeft mij ook lang geduurd dat hele acceptatieproces maar ik kan uit ervaring zeggen dat het echt werkt. In deze periode is het belangrijk extra lief en mild voor jezelf te zijn. Tip gekregen van een vriendin: maak een altaartje voor jezelf ergens in huis. Waar je jezelf kunt eren. Waar je je ziel voedt en waar je alle aandacht aan jezelf kunt geven. Een altaartje met dingen die voor jou belangrijk zijn. Met een foto van jezelf waar je even contact kunt maken met jezelf. Waar je tegen jezelf kunt praten en jezelf kunt troosten. Yes you can!
Ik weet het niet, ik zie het niet en ik voel mij verd.. eenzaam omdat ik me schaam over alles. Dat ik me zo voel.
Je hoeft het niet te weten. En je hoeft het niet te zien. Alles komt naar boven en versluiert TIJDELIJK je zicht. Is niet erg, hoort erbij. Als je vrede kunt vinden met het feit dat je het niet weet gebeuren er wonderbaarlijke dingen. Je gaat voelen en weten. Laat maar los dat je het MOET weten want dat houdt het langer in stand. Het is tijdelijk EV, echt.
dinsdag 30 december 2008 om 13:37
Wat een lief commentaar allemaal, dank jullie wel1
Zoals ik al gezegd had, ben ik eerste kerstdag bij een vriendin geweest. Haar ouders waren er ook en er was een ontspannen sfeer. Veel gelachen en geplaag over en weer. 's Ochtends in de kerk heb ik bij sommige liedjes aan mijn pa gedacht omdat ik wist dat hij die mooi vond. Ik ben er nu wel aan gewend dat ie dood is en ik hoop dat hij het in het hiernamaals naar zijn zin heeft.
Die avond, tijdens geplaag maakte ik een opmerking naar moeder van vriendin: "jij bent ook wel lief hoor!". Waarop zij antwoordde: "Dat kan toch niet anders met zo'n dochter". Het duurde even voor zij begreep wat ik bedoelde toen ik zei (en vriendin vulde dat aan) dat dát nou juist niet zo vanzelfsprekend is.
Dat een fijn en sympathiek mens zijn -waartoe ik mijzelf en vriendin reken- niet automatisch betekent dat dat van je ouders afkomt.
EV, geef jezelf de tijd. Verdraag dat je ongeduldig bent. Het is eerlijker naar jezelf om stapje voor stapje te ontdekken wie je bent, wat bij je hoort en wat je van je af moet schudden dan om jezelf te dwingen binnen een vastgesteld aantal maanden een zeker resultaat te behalen. Dan ben je net zo voorwaardelijk bezig als de mensen die je beschadigd hebben. Dat verdien je niet.
Het is een hele worsteling om te leren dat het niet meer goed komt. Dat dat uiteindelijk ook ok is. Wel klote, wel verdrietig maar niet meer iets dat maakt dat je geen eigen leven kan leven. Dat jij de touwtjes in handen krijgt.
Zusje, wat een leuk nieuws. Een bruiloft komend jaar. Ik vind het altijd heel mooi en ontroerend als liefde gevierd wordt. Het verdient ook een feestje toch?!
Elske, wat fijn een nieuw stekkie. En schoonmoeder, ach die laat zich wel erg kennen zo.
Feli, ik hoop dat het je in Fr goed vergaat en dat je het fijn hebt met pa en zussen.
Face, jammer dat je kat elders beter af is. Ik hoor het wel vaker hoor, dat dat gebeurt. Zeker als ie oud is en niet meer van zich af kan bijten.
Sensy, goed om te lezen dat jij de dagen met vruchten ook daadwerkelijk plukt en ervan geniet.
Gister heb ik met 1609 gezellig gewinkeld en geluncht. Ik heb ook nog wat gekocht . Zij was woest kleding aan het passen - ik ben in winkels geweest waar ik anders nooit kom- en is ook nog mooi geslaagd. Lang leve de uitverkoop! De tijd vloog...
En de lieve groetjes aan iedereen die ik vergeten ben.
Zoals ik al gezegd had, ben ik eerste kerstdag bij een vriendin geweest. Haar ouders waren er ook en er was een ontspannen sfeer. Veel gelachen en geplaag over en weer. 's Ochtends in de kerk heb ik bij sommige liedjes aan mijn pa gedacht omdat ik wist dat hij die mooi vond. Ik ben er nu wel aan gewend dat ie dood is en ik hoop dat hij het in het hiernamaals naar zijn zin heeft.
Die avond, tijdens geplaag maakte ik een opmerking naar moeder van vriendin: "jij bent ook wel lief hoor!". Waarop zij antwoordde: "Dat kan toch niet anders met zo'n dochter". Het duurde even voor zij begreep wat ik bedoelde toen ik zei (en vriendin vulde dat aan) dat dát nou juist niet zo vanzelfsprekend is.
Dat een fijn en sympathiek mens zijn -waartoe ik mijzelf en vriendin reken- niet automatisch betekent dat dat van je ouders afkomt.
EV, geef jezelf de tijd. Verdraag dat je ongeduldig bent. Het is eerlijker naar jezelf om stapje voor stapje te ontdekken wie je bent, wat bij je hoort en wat je van je af moet schudden dan om jezelf te dwingen binnen een vastgesteld aantal maanden een zeker resultaat te behalen. Dan ben je net zo voorwaardelijk bezig als de mensen die je beschadigd hebben. Dat verdien je niet.
Het is een hele worsteling om te leren dat het niet meer goed komt. Dat dat uiteindelijk ook ok is. Wel klote, wel verdrietig maar niet meer iets dat maakt dat je geen eigen leven kan leven. Dat jij de touwtjes in handen krijgt.
Zusje, wat een leuk nieuws. Een bruiloft komend jaar. Ik vind het altijd heel mooi en ontroerend als liefde gevierd wordt. Het verdient ook een feestje toch?!
Elske, wat fijn een nieuw stekkie. En schoonmoeder, ach die laat zich wel erg kennen zo.
Feli, ik hoop dat het je in Fr goed vergaat en dat je het fijn hebt met pa en zussen.
Face, jammer dat je kat elders beter af is. Ik hoor het wel vaker hoor, dat dat gebeurt. Zeker als ie oud is en niet meer van zich af kan bijten.
Sensy, goed om te lezen dat jij de dagen met vruchten ook daadwerkelijk plukt en ervan geniet.
Gister heb ik met 1609 gezellig gewinkeld en geluncht. Ik heb ook nog wat gekocht . Zij was woest kleding aan het passen - ik ben in winkels geweest waar ik anders nooit kom- en is ook nog mooi geslaagd. Lang leve de uitverkoop! De tijd vloog...
En de lieve groetjes aan iedereen die ik vergeten ben.
