Zwanger worden met IVF of ICSI (deel 2)

@rosings, een baaldag mag. 2weken duren ook erg lang. Zeker als het om zo iets belangrijks gaat. En je bent toch bezig met elk krampjes of plopje in je buik. Hopelijk vandaag weer een betere dag.



@baggal, fijn dat je een goed gesprek hebt gehad. Dat geeft misschien ook wel wat rust. En er zijn wat testen die jullie nog kunnen gaan doen. Toch mooi dat ze met jullie meedenken daarin.



Wij hebben vanmorgen een telefoontje gekregen dat we eind van de ochtend mogen komen voor de terugplaatsing. Ben toch wel opgelucht. Weer een stapje verder. En dan beginnen de lange wachtweken voor mij ook weer..

Rosing girl power...

En Baggal ik blijf het kunstig vinden hoe je mij een peptalk probeert te geven..

Chevrolet dat is mooi nieuws... geniet ervan. Wordt ineens druk in de wachtweken!!

@Tasje, ook voor jou even een hele dikke kan me jou onzekerheid goed voorstellen. Zeker nu er geen cryo's zijn. Maar die streep zou ook nog een innesteling kunnen zijn toch? Zolang je niet getest hebt is alles nog mogelijk. Probeer positief te blijven, hoe moeilijk het ook is.

Zo Baggal, dat is best een hoop om even te verwerken, denk ik. Fijn dat ze bij jou ook aanvullende onderzoeken kunnen en gaan doen, wat jammer dat dat dan weer zo lang duurt. Wat ontzettend jammer dat dr. A. weggaat, bij die kliniek. Lastig als je jezo op je gemak voelt bij zo'n kundig iemand, maar hopelijk krijg je daar ook een fijne andere arts voor in de plaats!

Uitstel in Homerton zou wel moeten kunnen toch? Dat je het op een paar maanden 'bedenktijd' gooit? Of werkt die NHS niet zo?

Fijn dat je je in elk geval zelf wel ok voelt bij het uitstel. Kan me voorstellen dat je je weer even wilt herpakken met je man samen. Het zijn heftige maanden geweest, hoe geweldig en sterk je je ook houdt. Het is nog niet voorbij, maar nu even rust. Hoop dat het ook zo voelt voor je!



Chevrolet, succes vanmiddag! Wat fijn dat het gewoon door kan gaan!



tasje, bah wat een ellende, hoop heel erg voor je dat het toch niet door zet en deze poging is gelukt!!



MenR, welkom hier, wat een spannende tijd voor jou ook nu, ik duim voor jullie dat het raak mag zijn deze keer!

En je kunt een notificatie instellen voor dit topic, door bovenin, boven het eerste bericht op het envelopje te klikken.



Alle dames op de wachtbankjes, heel veel sterkte! Jullie zijn heel goed bezig, hou vol!!

Flipje het moet wel te doen blijven.. ben nu vanaf maart bezig met alleen in aug rust.. ik word in juli 41 jaar en en dat is mijn vijand. .. ik heb gelukkig een gezonde knul en daar mag ik je gelukkig mee prijzen.. we zien het wel.. ben vanaf vandaag wel weer wat beter te pas.. ook niet meer zo'n hoofdpijn..

en jij nog even geduld voor de echo.. duurt niet lang meer.. maar ja dat wachten he...

Alle meiden

Helaas, het embryo is afgestorven. Moet binnen nu en een week m'n lichaam verlaten. We zijn intens verdrietig en neergeslagen.

O, freex, wat ontzettend verdrietig. Heel veel sterkte en een dikke knuffel.

O freexx wat ontzettend verdrietig meid... sterkte

Oh lieve freexx, wat een vreselijk rotbericht hoe ver was je?

Tasje: met die peptalk zit het wel goed. We doen dit tot op zekere hoogte met elkaar: een soort sisterhood van meiden die allemaal voor hetzelfde doel strijden



Freexx: Ik las ook jouw teleurstellende bericht. Spiekte vanmiddag even op het "uitgerekend in Juni" topic tussen de bedrijven door en helaas was dit niet het nieuws waar ik op gehoopt had. Ik kan je alleen maar een hele dikke knuffel geven. Geloof me als ik zeg dat de scherpe kanten er op den duur af gaan, maar dat neemt niet weg dat het op dit moment ontzettend verdrietig is. Heel veel sterkte! Voel je vrij om me een PB te sturen mocht je er behoefte aan hebben. Zo niet, ook goed: niets moet alles mag

@freexx wat een ongelofelijk tegenslag wees maar even flink verdrietig meid



@tasje Ja snap ik, op een bepaald punt is je limiet bereikt. Dat voel je zelf het beste aan.



@baggal wat betreft uitstel krijgen: je zou @Homerton kunnen zeggen dat je nog even langer 'rust' wilt om het hele donor-proces te verwerken? Daar valt niets tegen in te brengen lijkt me, ze kunnen je ook niet op een bepaald vast moment tot behandeling verplichten.

Freexx wat ontzettend verdrietig wat moeten sommigen van jullie toch een hoop teleurstellingen incasseren

Ahh Freexx wat rot.... sterkte.



Na een streep op de test zijn we er nog niet, dat blijkt maar weer

Ach nee freexx, wat een ontzettend droevig bericht!! Heel erg veel sterkte!

Freexx, heel veel sterkte!



Angel: hoe voel je je? Volg jou ook altijd extra ivm iui. Heb je al afspraak staan met maatschappelijk werkster? Ben benieuwd naar je ervaring. Ben zelf geen prater, maar misschien moet ik dat ook maar eens gaan doen..



Laat moed niet zakken. Ik weet hoe je je voelt. Ivf gaf mij nieuwe hoop, na de iui. Ook al voelt dat niet zo in het begin. Hopelijk komt het niet zo ver voor je. Zal duimen voor je 5 e poging. En je kunt altijd even een break of afstand van het traject nemen he om weer even op adem te komen.

Tijdens mijn vakantie was er nog iemand die gereageerd had op een post van mij die altijd mee leest. Dank je wel voor je bericht! Lief! Doet me goed.

Rosings: na een streep ben je er zeker niet en ik zie een positieve zwangerschapstest echt als een stap in de goede richting: een mijlpaal, maar nog geen reden tot een feest. Ik denk daarom, maar ik spreek puur voor mijzelf, dat terughoudendheid gewoon goed is. Natuurlijk gaan de meeste zwangerschappen goed, maar van de euforie naar de teleurstelling is iets dat ik niet meer wil meemaken. Vandaar dat ik het de tweede keer veel beter kon hanteren en ik echt kan zeggen dat ik ondanks alles redelijk in mijn vel zit. Als ik dan het bericht van Freexx lees gaat dat mij wel aan het hart moet ik zeggen, juist omdat het voor ons hier al zoveel moeilijker is om überhaupt zwanger te worden. En dat maakt het des te verdrietiger.



Lux.: Gefeliciteerd met de goede combinatie test! Heel erg blij voor je. Nu je het tweede trimester in gaat ben je hopelijk ook minder misselijk en gaat het allemaal wat beter. En ondertussen heb ik de indruk dat jouw man goed voor je zorgt - laat je maar lekker vertroetelen als je het nodig hebt.



Luina: hoe is het bij jou? Geen bloed verlies meer nadat de poliep is weggehaald?



Abusu: als ik mij niet vergis ben jij op vakantie: geniet ervan.



Tasje: ik hoop dat je het nog even vol kan houden op de wachtbank. Jij bent natuurlijk ook al even bezig. Het is natuurlijk een feit dat het moeilijk is als je ouder wordt, maar het feit dat je 41 wordt is echt geen cut-off age. Of IVF lukt is afhankelijk van een aantal factoren en ik denk dat je daarnaast ook gewoon geluk moet hebben.



Angel: in het geval van mijn vriendin L. is er een verdenking op endometriose, maar dit is nooit helemaal vastgesteld. Zij werd in IVF 1 zwanger, maar dit eindigde in een miskraam. Vervolgens heeft zij afgelopen november een IVF behandeling ondergaan en het resultaat daarvan is een prachtig meisje van 3 maanden. Alle IUI's daarvoor mislukte steeds...



Duufje: jij al bijna verlof? Zal best een omschakeling voor je zijn, maar ook gewoon genieten van deze nieuwe dingen en straks in December van jullie dochter!



Lilly: Geniet van jouw verlof: bizar snel opeens - voor mijn gevoel is het nog niet eens zo lang geleden dat jij mij de foto stuurde van je positieve test en kijk waar je nu bent en al het moois dat er straks komen gaat! Super!!



Sunflower: ben jij inmiddels al bevallen? Heel benieuwd! hoop dat alles goed met je gaat.



Hier is alles ok. We gaan eerst even de resultaten van het bloed onderzoek afwachten voordat we überhaupt voor een cryo-TP gaan bij Boston. Zoals Flipje, Luina en Lux. al zeiden: ik wil inderdaad uitstel aanvragen bij Homerton tot Februari voor een eventuele behandeling onder het mom: bedenktijd. Als de cryo-TP dan mislukt is kunnen we de ronde bij Homerton starten en ik neem aan dat dit geen probleem op gaat leveren. Toegegeven de cryo-TP kost wederom geld, maar ik heb het er graag voor over, zelfs als het mislukt, omdat ik dan de keus voor een donor beter kan rechtvaardigen zoals ik eerder deze week al schreef. Ergens voelt het nl. ook niet goed om naar een donor te grijpen als er nog een 4BB embryo en twee van mindere kwaliteit in de vriezer liggen die van mijn man en mij 'samen' zijn.



Eventueel dus in Februari een nieuwe ICSI in Homerton als de cryo mislukt. Volgens mij sluit het lab ook in December ivm met schoonmaken dus dan is dat in dit geval een bijkomend voordeel. Het stomme is dat Homerton nl. niet mag weten dat wij ondertussen privaat zijn geweest. Ik had het er nog met Dr Abramov over maar we waren het er over eens dat ik in mijn vakgebied dagelijks betaald word voor ''bush***ing people'' en dat ik mij hier vast wel uit kan redden . Ik ga er nog niet over nadenken wat ik ga doen indien en voor zover het in Februari mislukt - dat zien we dan wel weer, eerst dit maar even op deze manier benaderen. Ben benieuwd of er überhaupt iets komt uit de bloedtesten. Het resultaat van de eerste bloedtest komt pas met een week of drie. Kortom, wordt vervolgd. Fijn weekend allemaal.

Freexx: hele dikke knuffel!

Hi dames, al een tijdje niet op het forum geweest. Hoe gaat het met julllie allemaal?? (teveel om terug te lezen..pag. 89 al??? haha).



Wel dook ik gelijk met mijn neus op de lijst met zwangere dames. Whewwww! Na Lux nu ook Flipje en Alto zwanger! Van harte dames, wat ontzettend mooi!!! Langzaam aan wordt het lijstje langer, fijn! Ik hoop dat jullie je allemaal goed voelen, hopelijk zitten jullie allemaal op dat heerlijke wolkje. Geniet ervan! Ben superblij voor jullie.



En hoe voel jij je, Lux?



Freexx, ik lees net op deze pagina jouw nieuws. Wat onzettend verdrietig. Sterkte.



Baggal, Rosings, Tasje en alle andere meiden... ik had zo gehoopt jullie allemaal op het lijstje te zien staan. Maar we geven niet op!!!! Hoe gaat het allemaal met jullie??



Ik had zelf echt even een pauze nodig. En steeds als ik weer een notificatie van het forum in mijn e-mailbox zag, wilde ik erop klikken. Steeds zo benieuwd naar jullie en hoe het met jullie ging. Op de één of andere manier kon ik niet. Ik heb me de afgelopen tijd op heel veel andere dingen gestort, alles komt zo dichtbij en soms wil ik gewoon nergens meer aan denken. Dus wegkijken is soms ook fijn Maarja, ben er niet minder teneergeslagen door (je neemt jezelf altijd mee , ) alhoewel ik wel heel erg fijn vrijwilligerswerk ben gaan doen met dieren en dat geeft mij een erg fijn gevoel.



Ben nu al even bij het mck en ja hoor,... ik dacht dat ik nu veel minder stress zou hebben dan bij het ziekenhuis maar ook bij het mck wordt het ene foutje na de ander gemaakt. Ben nog steeds niet aan de hormonen. Eerst wilde ik een scratch, maar dan moest ik eerst een gesprek met dr. P hebben gehad. Dus, maand weg. Vervolgens gesprek gehad. Weer menstruatie afwachten, dan tussen dag 21-25 scratch behandeling. Krijg ik een mail dat dr. P mij telefonisch nog eens wil srpeken. Wat nu weer, dacht ik... toen ze mij belde zei ze dat ze erop stond een afspraak te maken met de maatschappelijk werkster, want ze had gezien dat ik dit nog niet had gedaan. Ik legde uit dat ik nu al verschillende trajecten heb doorlopen, versch gesprekken heb gehad met medisch mw 'ers, seksuologen, etc., dat ik al haast 4 jaar meeloop in dit circuit en mijn laatste punctie nader.... Ze liet mij amper uitpraten, conclusie: ik moest een afspraak maken. Want JUIST omdat ik al zolang bezig was. En ze prevelde nog iets over dat ik vrijwilligerswerk doe... (wtf?!). Ik zei dat ik dat al eerder had geprobeerd (onder het mom 'het is dat het moet') op de dag dat ik mijn scratch zou hebben maar dat zij geen plek had en ik niet 3 uur extra ga reizen voor een gesprek waar ik geen behoefte aan heb.

Op de dag van de scractch had ik ook een prikinstructie (krijg andere hormonen, maar al waren ze hetzelfde, ik moet alles doorlopen, ook bij het mck). Prikinstructie was 10 min te laat dus ik had nog 5 min over en moest dan alweer naar boven voor de scratch. Stress alom. Verpleegster wat geirriteerd, ik moest mij waar weer opnieuw aanmelden na de scratch.

Lig ik in de 'kijkdoos-houding' voor de scratch, is de verpleegster geïrriteerd want haar laatje is niet aangevuld. Dus hop, stoel naar beneden. Binnen een minuut is ze terug, hop stoel weer naar boven. Vervolgens kan ze mijn baarmoeder niet vinden dus zit te rammen alsof ik ergens op de afdeling 'renovatie' lig. Na wat verontschuldigingen was ze klaar. Halleluja.

Heb ik mij aangekleed, zegt ze: 'Ik zie dat je zo al laatste nog een gesprek met I. de maatschappelijk werkster hebt.' Ik was helemaal verbaasd. Pardon? Ik wist van niets.

Ik naar de receptie, uitgelegd dat ik een volwassen vrouw van 42 ben en ik mijn eigen afspraken zelf wens te maken, en dat ook ík een agenda heb. 'En u wist hier niets van?' Nee, ik wist hier niets van.

Gezegd dat ik andere afspraken heb staan in de middag en dat ik nu wegens een inschattingsfoutje van hun kant opnieuw terug moet naar de prikinstructie en geen tijd heb in een gesprek met I. En dat ik die wel maak als ik de eerstvolgende keer weer naar de kliniek moet. Grrr.

Vervolgens bij de prikinstructie weer een geïrriteerde verpleegster omdat mij informatie was gegeven waarbij zij weer haar vraagtekens had (recept hormonen etc), vervolgens loopt zij even weg en vroeg ik mij af of de verwijsbrief van mij huisarts al binnen was. Het computerscherm stond gedraaid dus ik kon zo mijn gegevens lezen. Ik dacht dat mag best, het is immers mijn eigen dossier, anders had ze het scherm niet naar mij toegedraaid toen ik ging zitten. Toen zag ik in t midden van het scherm iets bewegen en viel mijn oog op een bericht (qua intitialen zal dat de arts zijn geweest) dat zij niet verwacht dat ik nog een afspraak met maatschappelijk werkster I. zal maken.

Ik was echt pissed off. De verpleegster kwam weer binnen en zei haar dat ik net op het scherm die opmerking las en dat ik al die aannames een beetje zat was. Even later stond ik weer boven bij de receptie en heb haar ook medegedeeld dat ik al die aannames zat ben en dat ik NU (sorry, ik was echt pissed) I. wenste te spreken om één en ander uit de wereld te helpen.

Dat kon en even later heb ik I. medegedeeld dat ik het heel erg fijn vindt dat zij er voor ons is, maar dat ik niet een gesprek door mijn strot geduwd wil hebben. Ze begon over ambivalentie. Ik vertelde haar dat ik ook aan de andere kant van de tafel heb gezeten en heel goed begrijp dat gesprekken nodig kunnen zijn, dat ik in mijn werk schrikbarende situaties ben tegengekomen. Maar dat ik heel goed capabel ben om in te schatten wat ik wél en niét aankan, waar ik wél en waar ik níet voor kies. En dat ik wellicht in de loop van het traject bij het mck haar misschien wél een keer wil spreken. Maar nu nu niet. Dat ik nu al zó veel gesprekken her en der (verplicht) heb moeten voeren...

Afijn, ze moest nog wel een keer benoemen dat ondanks dat zij het ook eigenlijk niet vond kunnen, het mck wél een behandeling kan weigeren.... (dan denk ik: heb je dit nu echt nodig om zo toch boven mij of het gesprek te kunnen staan, vond het echt not done, een kutopmerking en bovendien onnodige informatie, maar ik slikte het maar in, heb al genoeg opmerkingen gehoord de afgelopen jaren).

Toen ik weg liep nam ik ook nog eens de verkeerde deur beneden dus het alarm ging af...

Eenmaal thuis was mijn hele batterij leeg. Helemaal leeg.



Vorige week had ik mijn uitgangsecho maar ik had de griep gekregen dus dag, weer een maand weg.

Ondertussen had ik wel het zaad bij esb besteld, krijg ik een e-mailtje dat mijn IUIrietje voor de IUI behandeling binnen is..........?! Dus ik weer contact opgenomen dat ik toch echt een ICI rietje heb besteld, voor een ICI behandeling. TJonge jonge. En tevens stond er in de e-mail dat ik nog een STARTGESPREK moest hebben. Pardon? Ik heb al een intake gehad, gesprek met arts, scratch en prikinstructie... Ja, maar dokter P wilde toch nog een startgesprek want hierin wordt verteld over het traject, dit had eigenlijk voor mijn prikinstructie gemoeten.



Ik snap het niet meer hoor, ik heb een gesprek met de arts gehad, hierin is alles besproken. Ook uitslag van amh (was bovengemiddeld zei ze; 1.6) etc. En ze zei: wij willen heel graag met jou verder gezien de resultaten.



Sorry voor dit hele verhaal, maar ik word echt ziek van al dit gezuig in mijn nek. Ik had zo gehoopt dat alles lekker rustig zou verlopen bij het mck, dat heb ik echt nodig. Onderweg in de trein probeer ik altijd mijn hoofd leeg te maken, neem ik een boek, muziek of iets mee, zodat ik rustig aankom. En dan ben je er en gebeurd er het één na het ander. Ik heb nu een gesprek met een andere arts. Ene dokter Koks? Iemand ervaring mee??

Heb dan ook weer een volgende scratch, want die is maar een maand geldig. Hopelijk wordt mijn baarmoeder dit keer wel gevonden

Zo wat een gedoe pianokruk. Ik had gehoopt dat ze wat met je mee zouden denken gezien jouw leeftijd, maar ze werken je meer tegen.. jammer dat ze dan toch zo vast blijven zitten in hun protocol. Ik herken sommige dingen wel. Wij hebben voor informatie ook een intake gehad en moesten daarna nog een keer terugkomen voor de uitleg. Daarna nog een keer voor gesprek met de maatschappelijk werkster en de prik instructie. Ik vind dat dat ook allemaal wel in 1x kon. Je moet al best wel veel vrij vragen voor zo'n traject, een beetje meedenken zou dan wel prettig zijn.

Zou mooi zijn dat je straks wel zwanger bent en je al deze dingen achter je kunt laten, maar voorlopig ben je toch nog een soort van afhankelijk van ze..

Jammer dat het allemaal wat moeizaam gaat pianokruk.



Maar overal worden foutjes gemaakt; en overal moeten procedures worden gevolgd, inclusief gesprekken ed. Zoals het nu leest heb je de frustratie van voorgaande jaren laten meegaan in je contact met hun; en net als overal is het de toon die de muziek maakt... Sommige hoepels moet je door, al heb je ze elders al doorsprongen, en communicatiefouten worden beter opgelost met prettige communicatie dan met frustratie. Hopelijk kan je de frustratie wat loslaten en ze de voordeel van de twijfel geven. Voor jezelf, je eigen gevoel en voor een goede samenwerking.



Ik ben ongesteld aan het worden denk ik. Spotting iig. Vind het kut.

Rosings - wat balen!! Natuurlijk is het ku* als je grootste angst inderdaad blijkt te kloppen. Je hebt nog cryo's - maar desondanks is het heel naar en had ik anders voor je gehoopt! Heb je nog een zwangerschapstest gedaan vandaag?



Piano: Eens met Chevrolet : je kan je er wel heel erg over gaan zitten opwinden, maar je bent wel van ze afhankelijk. Het systeem in de UK is immers ook niet fijn, maar ik heb geen andere keus anders dan mij conformeren aan de eisen die zij stellen. Ik vind het niet fijn dat 'mijn' Dr A. weggaat en wegens 'fiduciaire obligations' niet kan zeggen waar hij heen gaat (man en ik komen hier ongetwijfeld achter - lang leve Google en LinkedIn) - maar wat kan ik daar aan doen? Niets - even slikken en weer doorgaan...

Kortom, Piano, ik zou mijn energie dan liever niet in de frustratie steken, al kan ik mij voorstellen dat het vervelend is om het gevoel te hebben niet fijn behandeld te worden. Het hele proces kan al stressvol genoeg zijn dus ik zou mij als ik jou was proberen daar op te richten in plaats van de negatieve energie. Fijn dat je AMH goed was!



Flip: Bijna de eerste echo! Duim voor je meis!



En Tasje: hoe is het bij jou op de wachtbank?

P.S. Piano: Ik stond op het lijstje - nu niet meer dus daaruit kun je je conclusies trekken. Maar ik kan niets anders doen dan moedig voorwaarts gaan.

Tasje kon jij niet vandaag testen???