Relaties
alle pijlers
vriendje, maar eigenlijk niet...
zondag 28 december 2008 om 22:55
Toen ik 17 was werd ik razend verliefd op een jongen die ik via vriendinnen leerde kennen, en op een avond (in een club, na wat drankjes) hebben we gezoend. Vervolgens hoor ik niets meer van hem waardoor ik het idee kreeg dat hij het allemaal in een dronken bui had gedaan en mij verder niet zo interessant vond. Wij gaan beiden verder, hij verhuist naar Rotterdam om te studeren, ik naar Amerika.
8 Jaar later, via hyves (!) hoor ik weer van hem. En de aap komt uit de mouw; hij probeerde wel degelijk contact te maken- via internet smsjes, die blijkbaar nooit zijn aangekomen! Dit is iets waar hij pas te laat achter kwam... Wat 25 euro aan beltegoed wel niet zou kunnen hebben gedaan toentertijd...Hij was wel degelijk verliefd toen, net als ik. Wij spreken af en dezelfde klik die er 8 jaar terug was blijkt er nog steeds te zijn. Sterker nog, we zijn nu meer one-minded dan daarvoor. We passen beter bij elkaar, delen dezelfde normen en waarden, hebben gelijke toekomst beelden, delen dezelfde soort humor, hobbies, passies en noem maar op! We flirten en zoenen een beetje, reizen een beetje en na een aantal maanden van dit besluiten we een relatie aan te gaan. Hartstikke leuk! Ik was enorm blij! Maar na 1 maand in een relatie te zitten krijgt hij een baan aangeboden op een ander continent, laten we zeggen Azie. Er was al sprake van een interview voor deze baan tijdens onze "courtship", so to speak, en hij was in de eerste instantie niet van plan om zich daar echt voor intezetten, maar ik vond dat hij wel helemaal gek zou zijn om zo'n kans te laten schieten. Na erover nagedacht te hebben, vond hij dat ook. Er was toen nog geen sprake van verliefdheid. Nu wel. Maar nu is het alweer te laat om hem tegen te houden, en zou ik dat ook nooit willen. Ik vind het geweldig dat hij zo'n kans krijgt, en dat moet hij natuurljik ook benutten.
Hij is dus verhuist, en woont nu al 2 maanden in, laten we zeggen, Azie. We spreken elkaar dagelijks via msn, of over de telefoon, ookal hebben we een punt achter de relatie gezet. Een lange afstand relatie is geen optie, niet voor hem en ook niet voor mij. En toch kunnen we elkaar niet uit het hoofd krijgen. Voor de feestdagen is hij toch terug gekomen naar NL en heb ik hem weer gezien/gezoent/gesext. Hehe. Allemaal heel leuk, vertrouwd en lekker. Ik zal ook oud en nieuw met hem doorbrengen, MAAR nu hij weer terug is ben ik verliefder dan ooit! Ik weet nu hoe erg ik hem heb gemist, hoezeer ik zijn gezelschap op prijs stel, hoe ik hem naast mijn vriendje ook mis als vriend. We hebben zo'n leuke relatie, op alle vlakken!
Ons besluit was om na de feestdagen, wanneer hij weer terug gaat naar Azie, contact te verminderen. Allereerst het contact via msn en telefoon, later misschien zelfs het contact via email. In elk geval voor zo lang als het nodig is voor ons beide om hier overheen te komen. Om daadwerkelijk verder te gaan. Maar nu vind ik het zo moeilijk om dit te doen omdat ik er net aan ben herinnerd hoe leuk ik hem vind.
AHHHH! Ik weet niet wat ik hier mee aan moet. Hoe ik dit moet aanpakken...Heeft iemand hier ervaringen mee?
PS. Sorry voor de laaaaaange post....
8 Jaar later, via hyves (!) hoor ik weer van hem. En de aap komt uit de mouw; hij probeerde wel degelijk contact te maken- via internet smsjes, die blijkbaar nooit zijn aangekomen! Dit is iets waar hij pas te laat achter kwam... Wat 25 euro aan beltegoed wel niet zou kunnen hebben gedaan toentertijd...Hij was wel degelijk verliefd toen, net als ik. Wij spreken af en dezelfde klik die er 8 jaar terug was blijkt er nog steeds te zijn. Sterker nog, we zijn nu meer one-minded dan daarvoor. We passen beter bij elkaar, delen dezelfde normen en waarden, hebben gelijke toekomst beelden, delen dezelfde soort humor, hobbies, passies en noem maar op! We flirten en zoenen een beetje, reizen een beetje en na een aantal maanden van dit besluiten we een relatie aan te gaan. Hartstikke leuk! Ik was enorm blij! Maar na 1 maand in een relatie te zitten krijgt hij een baan aangeboden op een ander continent, laten we zeggen Azie. Er was al sprake van een interview voor deze baan tijdens onze "courtship", so to speak, en hij was in de eerste instantie niet van plan om zich daar echt voor intezetten, maar ik vond dat hij wel helemaal gek zou zijn om zo'n kans te laten schieten. Na erover nagedacht te hebben, vond hij dat ook. Er was toen nog geen sprake van verliefdheid. Nu wel. Maar nu is het alweer te laat om hem tegen te houden, en zou ik dat ook nooit willen. Ik vind het geweldig dat hij zo'n kans krijgt, en dat moet hij natuurljik ook benutten.
Hij is dus verhuist, en woont nu al 2 maanden in, laten we zeggen, Azie. We spreken elkaar dagelijks via msn, of over de telefoon, ookal hebben we een punt achter de relatie gezet. Een lange afstand relatie is geen optie, niet voor hem en ook niet voor mij. En toch kunnen we elkaar niet uit het hoofd krijgen. Voor de feestdagen is hij toch terug gekomen naar NL en heb ik hem weer gezien/gezoent/gesext. Hehe. Allemaal heel leuk, vertrouwd en lekker. Ik zal ook oud en nieuw met hem doorbrengen, MAAR nu hij weer terug is ben ik verliefder dan ooit! Ik weet nu hoe erg ik hem heb gemist, hoezeer ik zijn gezelschap op prijs stel, hoe ik hem naast mijn vriendje ook mis als vriend. We hebben zo'n leuke relatie, op alle vlakken!
Ons besluit was om na de feestdagen, wanneer hij weer terug gaat naar Azie, contact te verminderen. Allereerst het contact via msn en telefoon, later misschien zelfs het contact via email. In elk geval voor zo lang als het nodig is voor ons beide om hier overheen te komen. Om daadwerkelijk verder te gaan. Maar nu vind ik het zo moeilijk om dit te doen omdat ik er net aan ben herinnerd hoe leuk ik hem vind.
AHHHH! Ik weet niet wat ik hier mee aan moet. Hoe ik dit moet aanpakken...Heeft iemand hier ervaringen mee?
PS. Sorry voor de laaaaaange post....
maandag 29 december 2008 om 18:52
Ik zal beginnen met het eerste jaar. Mijn ex ( die van Amerika) vond mijn ambitie en passie zo leuk, maar toen ik eenmaal verhuisd was bleek dat hij toch liever een vrouwtje had die thuis op hem wachtte. Dus hij stond me keer op keer in de weg van een studie volgen. Tot het laatste jaar waarin ik voet bij stuk heb gehouden en toch naar school ben gegaan. Ik heb daar psychologie gestudeerd, maar wil nu een andere kant op, nl kunstgeschiedenis. Dus ik zal weer helemaal van noppes moeten beginnen...
maandag 29 december 2008 om 18:59
* UPDATE*
Ik heb hem vandaag weer gezien, met een neef ( ) van hem erbij. Hij is nogal close met zijn familie, dus dit is niet volkomen vreemd voor me, al vind ik het nog steeds vrij ongewoon. De neef was langs gekomen en dus kon hij hem niet zomaar afpoeieren, dat is not-done in zijn cultuur ( Iraans). Dus we hebben een beetje rondgehangen met zijn drieen, en daarna ging de neef weg, maar ik heb geen kans gezien om het onderwerp naar voren te brengen. Morgen zie ik hem weer en blijft ie slapen, YAYY! Dus dan zal het wel lukken. Hoop ik, als ik de moed ervoor ergens vandaan kan toveren...
Ik heb hem vandaag weer gezien, met een neef ( ) van hem erbij. Hij is nogal close met zijn familie, dus dit is niet volkomen vreemd voor me, al vind ik het nog steeds vrij ongewoon. De neef was langs gekomen en dus kon hij hem niet zomaar afpoeieren, dat is not-done in zijn cultuur ( Iraans). Dus we hebben een beetje rondgehangen met zijn drieen, en daarna ging de neef weg, maar ik heb geen kans gezien om het onderwerp naar voren te brengen. Morgen zie ik hem weer en blijft ie slapen, YAYY! Dus dan zal het wel lukken. Hoop ik, als ik de moed ervoor ergens vandaan kan toveren...
maandag 29 december 2008 om 20:26
Ahhh!
Ik begrijp jullie enthousiasme, dat had ik de eerste x dat ik deze beslissing maakte ook! Maar dit x, de tweede keer, nog geen half jaar na het eindigen van de eerste x, vind ik het toch zo veel moeilijker! I durf het bijna echt niet! Ik ben net, na 6 jaar weg geweest te zijn, terug in NL. Ik word een al beetje trillerig bij alleen het idee om hetzelfde opnieuw te doen, en een stemmetje in mijn achterhoofd blijft schreeuwen dat ik nou toch echt eens verstandig moet gaan nadenken.
Im shitting in my shorts.....
Ik begrijp jullie enthousiasme, dat had ik de eerste x dat ik deze beslissing maakte ook! Maar dit x, de tweede keer, nog geen half jaar na het eindigen van de eerste x, vind ik het toch zo veel moeilijker! I durf het bijna echt niet! Ik ben net, na 6 jaar weg geweest te zijn, terug in NL. Ik word een al beetje trillerig bij alleen het idee om hetzelfde opnieuw te doen, en een stemmetje in mijn achterhoofd blijft schreeuwen dat ik nou toch echt eens verstandig moet gaan nadenken.
Im shitting in my shorts.....
maandag 29 december 2008 om 22:03
hey hallo
Hoe lang moet je nog studeren ik heb geen antwoord gezien.
Ik zou toch proberen er voor te gaan om je het weer af te vragen hoe of wat lijkt me ook niet fijn.
Ik begrijp je met je ervaring wat je al hebt gehad
Ik ben zelf ook ooit verhuisd voor een jongen dan wel in nederland zelf maar wel aan de andere kant, dus contact met vrienden en familie was ook lastig en moest overnieuw beginnen. Na vier jaar is dat ook stuk gelopen enz, maar toch geen spijt van ik weet nu wel hoe dat is.
Als het voor jullie mogelijk is, kan je je vakantie's niet naar azie gaan en als hij vakantie heeft naar nl komen.
Jij je studie afmaken wat je graag wilt en als echte liefde is komt echt helemaal goed dan kan je als je wil daar gaan wonen en wie weet heeft hij daar straks tijd gewerkt en wil hij graag terug naar lwd.
Ik denk dat dit wel een van de moeilijkste situaties zijn....
Geniet van je leven hier, ga doen wat je wil doen, bedenk wat jij wil.... en ander scontact helemaal verbreken en anders er voor gaan!!!
Succes
Hoe lang moet je nog studeren ik heb geen antwoord gezien.
Ik zou toch proberen er voor te gaan om je het weer af te vragen hoe of wat lijkt me ook niet fijn.
Ik begrijp je met je ervaring wat je al hebt gehad
Ik ben zelf ook ooit verhuisd voor een jongen dan wel in nederland zelf maar wel aan de andere kant, dus contact met vrienden en familie was ook lastig en moest overnieuw beginnen. Na vier jaar is dat ook stuk gelopen enz, maar toch geen spijt van ik weet nu wel hoe dat is.
Als het voor jullie mogelijk is, kan je je vakantie's niet naar azie gaan en als hij vakantie heeft naar nl komen.
Jij je studie afmaken wat je graag wilt en als echte liefde is komt echt helemaal goed dan kan je als je wil daar gaan wonen en wie weet heeft hij daar straks tijd gewerkt en wil hij graag terug naar lwd.
Ik denk dat dit wel een van de moeilijkste situaties zijn....
Geniet van je leven hier, ga doen wat je wil doen, bedenk wat jij wil.... en ander scontact helemaal verbreken en anders er voor gaan!!!
Succes
maandag 29 december 2008 om 22:16
Je hoeft toch niet meteen naar, zeg, Azie te verhuizen? Gewoon zien hoe het loopt is toch ook een optie? Nu klinkt het zo rationeel allemaal terwijl je gevoel er helemaal niet achter staat. Verder sluit ik me aan bij lieve_mirjam. Leef je leven en zie gewoon hoe het loopt, zonder vantevoren van alles erbij te bedenken. Als je naar maanden (of jaren, weet jij veel) merkt dat het niet lukt op deze manier, dan merk je dat vanzelf wel weer. Of dat hij terukomt, jij die kant opgaat of wat dan ook. M.a.w. het is allemaal nog open.
dinsdag 30 december 2008 om 07:23
Ik ben het met jullie eens, marahbloem en lieve_mirjam. Dat is ook wat we geprobeerd hebben, het bleek echter een stuk frustrerender te zijn dan verwacht. Vooral omdat ondanks ons voornemen om weinig contact met elkaar te zoeken, zodat we zouden kunnen proberen verder te gaan, we dagelijks contact hadden. Dan blijf je er uiteindelijk toch in steken. Er bestaan ook plannen voor mij om hem volgend jaar op te zoeken, en ik weet dat als hij vakantie heeft hij naar NL zal komen, en ik hem wel weer zal zien. Misschien is het alsnog het meest verstandige plan, al denk ik dat vaak contact hebben de situatie alleen maar verergerd. Mischien is het idd gewoon beter om eventjes wat afstand te nemen, gewend raken aan een leven zonder elkaar en daarna weer contact beginnen. Als het dan werkelijk iets is zal dat wel blijken, niet?
@ Marahbloem
Ja, ik probeer het zo rationeel mogelijk te benaderen, ookal is dat behoorlijk tegenstrijdig met hoe ik me voel, dat heb je zeker goed opgemerkt. Ik denk dat ik, omdat mijn vorige beslissing volledig emotioneel gemaakt was, het nu het anders wil aanpakken. Misschien niet mezelf er volledig in mee wil laten slepen om op die manier toch mezelf voorop te zetten, mijn eigen leven opbouwen, en niet mee te gaan in iemand anders al opgebouwde leven.
@ Mirjam, ik heb al verteld hoelang mijn studie nog zal duren. Zie de post op 29 dec 18.52.
@ Marahbloem
Ja, ik probeer het zo rationeel mogelijk te benaderen, ookal is dat behoorlijk tegenstrijdig met hoe ik me voel, dat heb je zeker goed opgemerkt. Ik denk dat ik, omdat mijn vorige beslissing volledig emotioneel gemaakt was, het nu het anders wil aanpakken. Misschien niet mezelf er volledig in mee wil laten slepen om op die manier toch mezelf voorop te zetten, mijn eigen leven opbouwen, en niet mee te gaan in iemand anders al opgebouwde leven.
@ Mirjam, ik heb al verteld hoelang mijn studie nog zal duren. Zie de post op 29 dec 18.52.
dinsdag 30 december 2008 om 07:44
quote:soimmoody schreef op 30 december 2008 @ 07:23:
@ Mirjam, ik heb al verteld hoelang mijn studie nog zal duren. Zie de post op 29 dec 18.52.
Daarin staat dat je met kunstgeschiedenis gaat beginnen, niet hoeveel jaar je daar mee kwijt bent.
Is kunstgeschiedenis wel 'n studie waar je 'n goede baan in kunt vinden anno nu?
Verder zou ik ofwel contact geheel verbreken, of er voor gaan en dan elkaar zovaak mogelijk per jaar bezoeken.
@ Mirjam, ik heb al verteld hoelang mijn studie nog zal duren. Zie de post op 29 dec 18.52.
Daarin staat dat je met kunstgeschiedenis gaat beginnen, niet hoeveel jaar je daar mee kwijt bent.
Is kunstgeschiedenis wel 'n studie waar je 'n goede baan in kunt vinden anno nu?
Verder zou ik ofwel contact geheel verbreken, of er voor gaan en dan elkaar zovaak mogelijk per jaar bezoeken.
dinsdag 30 december 2008 om 08:10
Het zal zo'n 4 a 5 jaar duren, afhankelijk van welke richting ik besluit op te gaan. En ja, je kan er nog steeds een goede baan mee krijgen. Het is een hele brede studie waar je veel verschillende kanten mee op kunt gaan.
Beetje off topic, maar hoop dat het duidelijkheid creeert, voor wie dat nodig heeft/had...
Beetje off topic, maar hoop dat het duidelijkheid creeert, voor wie dat nodig heeft/had...
dinsdag 30 december 2008 om 08:26
Ik had altijd het idee dat je met kunstgeschiedenis niet echt makkelijk een baan kon krijgen en dat je vaak elders belandde qua baan, maar ik ben duidelijk niet goed voorgelicht 
Hoe belangrijk is specifiek deze studie voor je? Blijkbaar zo belangrijk dat je er de mogelijke liefde van je leven voor op wilt offeren?
Je zou namelijk ook kunnen overwegen om een studie op afstand te gaan doen. Je bent dan wel afhankelijk van bijvoorbeeld een Open Universiteit of een LOI/NTI of je zou ervoor kunnen kiezen om in "Azië" een studie te beginnen indien die mogelijkheden er zijn. En dan kun je altijd nog in Nederland er weer mee verder gaan mocht de relatie stuk lopen.
Ik heb eerlijk gezegd geen idee van investment bankers, maar als het zo'n enorm geweldige, gewilde baan is, betekent dat niet ook dat hij enorm hard en veel moet werken en vaak van huis zal zijn? Stel dat je ervoor zou kiezen samen met hem om daarheen te gaan, heb je een beetje een realistisch beeld van hoe je leven met hem eruit zou zien? Hoeveel tijd jullie voor elkaar hebben? Wat de mogelijkheden voor jou als vrouw zijn in het land waar je heengaat? Wat de mogelijkheden voor een studie zijn?
Je kunt ook een jaar lang een LAT relatie onderhouden om te kijken of het goed blijft en proberen minimaal één keer echt voor een maand naar hem toe te gaan om het leven daar samen met hem te proeven en hij (indien mogelijk) een keer naar Nederland om te kijken hoe jullie er voor staan richting elkaar na een jaar. Mocht hij dan nog de liefde van je leven lijken te zijn, dan is de keuze wellicht wat duidelijker dan op dit moment nu het nog pril is.
Hoe belangrijk is specifiek deze studie voor je? Blijkbaar zo belangrijk dat je er de mogelijke liefde van je leven voor op wilt offeren?
Je zou namelijk ook kunnen overwegen om een studie op afstand te gaan doen. Je bent dan wel afhankelijk van bijvoorbeeld een Open Universiteit of een LOI/NTI of je zou ervoor kunnen kiezen om in "Azië" een studie te beginnen indien die mogelijkheden er zijn. En dan kun je altijd nog in Nederland er weer mee verder gaan mocht de relatie stuk lopen.
Ik heb eerlijk gezegd geen idee van investment bankers, maar als het zo'n enorm geweldige, gewilde baan is, betekent dat niet ook dat hij enorm hard en veel moet werken en vaak van huis zal zijn? Stel dat je ervoor zou kiezen samen met hem om daarheen te gaan, heb je een beetje een realistisch beeld van hoe je leven met hem eruit zou zien? Hoeveel tijd jullie voor elkaar hebben? Wat de mogelijkheden voor jou als vrouw zijn in het land waar je heengaat? Wat de mogelijkheden voor een studie zijn?
Je kunt ook een jaar lang een LAT relatie onderhouden om te kijken of het goed blijft en proberen minimaal één keer echt voor een maand naar hem toe te gaan om het leven daar samen met hem te proeven en hij (indien mogelijk) een keer naar Nederland om te kijken hoe jullie er voor staan richting elkaar na een jaar. Mocht hij dan nog de liefde van je leven lijken te zijn, dan is de keuze wellicht wat duidelijker dan op dit moment nu het nog pril is.
dinsdag 30 december 2008 om 08:41
@ Kiks,
Dat klopt, zijn baan is enorm veeleisend. Hij werkt dan ook regelmatig over (tot diep in de nacht), daarnaast is netwerken een belangrijk onderdeel. Dus veel feestjes/etentjes/ borrels en dat soort dingen.
Het verhuizen naar het land waar hij naartoe is verhuisd, is niet bepaald mogelijk...Niet alleen omdat het mijn studie in de weg zou zitten maar ook omdat het islamitisch is en wij dus niet samen mogen wonen zonder te trouwen. Huur wordt daar per jaar betaald, en uiteraard vooruit.
Nee, verhuizen voor mij zit er echt niet in, zelfs al zou ik daar peace of mind over kunnen krijgen.
Haha, dat " laten we na een jaar zien" plan heb ik ookal voorgesteld, vandaar dat ik volgend jaar naar hem toe te ga.
Maar mijn grootste probleem is dat ik niet meer weet hoe ik me aan onze afspraken kan houden! Ik vind het nu zo moeilijk nu ik hem weer zie...
Dat klopt, zijn baan is enorm veeleisend. Hij werkt dan ook regelmatig over (tot diep in de nacht), daarnaast is netwerken een belangrijk onderdeel. Dus veel feestjes/etentjes/ borrels en dat soort dingen.
Het verhuizen naar het land waar hij naartoe is verhuisd, is niet bepaald mogelijk...Niet alleen omdat het mijn studie in de weg zou zitten maar ook omdat het islamitisch is en wij dus niet samen mogen wonen zonder te trouwen. Huur wordt daar per jaar betaald, en uiteraard vooruit.
Nee, verhuizen voor mij zit er echt niet in, zelfs al zou ik daar peace of mind over kunnen krijgen.
Haha, dat " laten we na een jaar zien" plan heb ik ookal voorgesteld, vandaar dat ik volgend jaar naar hem toe te ga.
Maar mijn grootste probleem is dat ik niet meer weet hoe ik me aan onze afspraken kan houden! Ik vind het nu zo moeilijk nu ik hem weer zie...
dinsdag 30 december 2008 om 08:47
Hoe belangrijk deze opl. is voor me? Nou, ik wil niet zeggen dat het zo zeer te maken heeft met de opleiding. Meer met dat ik mijn eigen leven wil opbouwen. Ik heb dit natuurlijk al eerder gedaan, en nee spijt van de ervaring heb ik niet, maar kan tegelijkertijd zeggen dat ik mijn leven enorm heb verwaarloosd. Dat wil ik niet nogmaals doen. Wat als het niet werkt? Zou ik dan blij zijn met dat ik dezelfde fout 2x (achterelkaar nogwel!) heb gemaakt en me voortdurend laat meeslepen in iemand anders leven? Ik denk het niet. Het was moeilijk genoeg om van Amerika terug te komen naar NL en weer HELEMAAL over nieuw te beginnen. Zou ik dat nu weer doen? Voor een relatie van 3 maanden, maw een persoon die ik niet zo goed ken? Dat lijkt me toch enorm onverstandig....
dinsdag 30 december 2008 om 08:54
Ik denk dat 't heel verstandig van je is om niets op te geven voor deze man. Vooral dat ie in 'n islamitisch land is gaan wonen/werken spreekt niet voor hem en maakt 't leven voor 'n westerse vrouw er niet makkelijker op. Ik dacht dat je schreef dat ie in Azie zat, ik dacht daarbij gelijk aan Hongkong of Singapore ofzo, daar zitten veel westerse mensen in goede posities en daar zou je als westerse vrouw ook zeker goed kunnen aarden en werken. Lijkt me dat als hij jullie relatie serieus neemt, dat hij zorgt dat hij naar zo'n soort land gaat ipv naar waar ie nu zit.
dinsdag 30 december 2008 om 10:07
Als het allemaal zo onmogelijk is, als het niet kan en blijkbaar niet zo mag zijn, hou er dan mee op.
Het 'volg je hart' principe is heel mooi maar niet altijd haalbaar. Hij is nu in Nederland, je wil hem zien en met hem naar bed, doe dat en zwaai hem daarna uit. Voor je zelfbehoud zou je het contact af kunnen breken daarna, om niet nog jaren hoop te houden op meer dan wat er nu is. Zolang je hoop hebt en ruimte reserveert voor hem in je hart, is er geen ruimte voor een ander om jouw hart te veroveren.
Je zegt zelf in bijna iedere posting dat het niet kan, niet gaat lukken, onmogelijk is. Handel daar dan naar en ga door met je eigen leven, zonder een belangrijke plaats voor hem er in. Blijf niet hangen aan iets wat geen toekomst heeft. Op die manier is hoop hebben en dromen van een toekomst, hopen en dromen tegen beter weten in. Doe jezelf dat niet aan.
Het 'volg je hart' principe is heel mooi maar niet altijd haalbaar. Hij is nu in Nederland, je wil hem zien en met hem naar bed, doe dat en zwaai hem daarna uit. Voor je zelfbehoud zou je het contact af kunnen breken daarna, om niet nog jaren hoop te houden op meer dan wat er nu is. Zolang je hoop hebt en ruimte reserveert voor hem in je hart, is er geen ruimte voor een ander om jouw hart te veroveren.
Je zegt zelf in bijna iedere posting dat het niet kan, niet gaat lukken, onmogelijk is. Handel daar dan naar en ga door met je eigen leven, zonder een belangrijke plaats voor hem er in. Blijf niet hangen aan iets wat geen toekomst heeft. Op die manier is hoop hebben en dromen van een toekomst, hopen en dromen tegen beter weten in. Doe jezelf dat niet aan.
dinsdag 30 december 2008 om 14:25
Dank je Eleonora, keihard maar o zo waar!
Ik weet dat er geen mogelijkheid is om bij elkaar te zijn, tenzij HIJ besluit om zijn baan op te zeggen. En dat lijkt me sterk, hij heeft er veel te hard voor gewerkt om dat te doen, bovendien zou ik dat niet eens willen. Ik gun hem deze ervaring van harte.
Maar hoe laat je zoiets werkelijk achter je? Ik heb geluk gehad en ben nog nooit in een positie geweest waarin ik niet bij iemand waar ik bij wilde zijn kon zijn, naja tot nu toe dan. Ik weet niet echt hoe ik van dit gevoel afkom...
Ik weet dat er geen mogelijkheid is om bij elkaar te zijn, tenzij HIJ besluit om zijn baan op te zeggen. En dat lijkt me sterk, hij heeft er veel te hard voor gewerkt om dat te doen, bovendien zou ik dat niet eens willen. Ik gun hem deze ervaring van harte.
Maar hoe laat je zoiets werkelijk achter je? Ik heb geluk gehad en ben nog nooit in een positie geweest waarin ik niet bij iemand waar ik bij wilde zijn kon zijn, naja tot nu toe dan. Ik weet niet echt hoe ik van dit gevoel afkom...
dinsdag 30 december 2008 om 16:33
Door er ook daadwerkelijk mee op te houden, te kappen met dat contact, geen MSN, geen mail, geen SMS, geen telefoon meer, niks, noppes, nada. En dan moet het slijten. Dat is hard en soms het beste voor iedereen. En het slijt, dat beloof ik je. Je gaat jezelf heel veel pijn doen als je een droom najaagt waarvan je bijna zeker weet dat hij niet in vervulling zal gaan.
woensdag 31 december 2008 om 02:49
Soim, geloof me, je bent niet de eerste en ook niet de laatste die dit ziet gebeuren. Het programma Memories is gevuld met mensen die elkaar niet konden vergeten en dat vaak ik een tijd dat je elkaar wel móest vergeten, er was simpelweg geen communicatie mogelijk.
Dat anderen daar doorheen moesten zegt op zich niks, jij moet het weer voor jezelf meemaken, je eigen plan trekken, je eigen verdriet en vreugde doormaken over deze liefde. Maar je kunt het jezelf wel makkelijker maken door de gaten dicht te gooien. Door er een streep onder te zetten. Het was mooi maar nu is het klaar want het kán niet, het is té ingewikkeld, het is té moeilijk.
Pijn van wachten op weet je veel uiteindelijk, is veel erger dan stoppen op het moment dat het allemaal nog mooi en prachtig is. Niet alle liefdes hebben afgeronde hoeken, niet alle liefdes duren tot ze op zijn. Er zijn liefdes die op moeten houden vanwege omstandigheden en die daarom niet minder kostbaar en beeldschoon zijn. Koester dit wat je had en kijk er met plezier op terug in plaats van met onzekerheid en twijfel naar uit.
Afscheid nemen op een hoogtepunt van een liefde voelt onnatuurlijk maar heeft ook iets fijns; je neemt de mooiste dingen mee en er is geen teloorgang, er is geen teleurstelling, er is geen aftakeling, het was wat het was, toen het er was en je zult het je altijd als positief herinneren. Dat is meer dan veel mensen over hun (grote) liefdes kunnen zeggen.
Je kunt het, echt......
Dat anderen daar doorheen moesten zegt op zich niks, jij moet het weer voor jezelf meemaken, je eigen plan trekken, je eigen verdriet en vreugde doormaken over deze liefde. Maar je kunt het jezelf wel makkelijker maken door de gaten dicht te gooien. Door er een streep onder te zetten. Het was mooi maar nu is het klaar want het kán niet, het is té ingewikkeld, het is té moeilijk.
Pijn van wachten op weet je veel uiteindelijk, is veel erger dan stoppen op het moment dat het allemaal nog mooi en prachtig is. Niet alle liefdes hebben afgeronde hoeken, niet alle liefdes duren tot ze op zijn. Er zijn liefdes die op moeten houden vanwege omstandigheden en die daarom niet minder kostbaar en beeldschoon zijn. Koester dit wat je had en kijk er met plezier op terug in plaats van met onzekerheid en twijfel naar uit.
Afscheid nemen op een hoogtepunt van een liefde voelt onnatuurlijk maar heeft ook iets fijns; je neemt de mooiste dingen mee en er is geen teloorgang, er is geen teleurstelling, er is geen aftakeling, het was wat het was, toen het er was en je zult het je altijd als positief herinneren. Dat is meer dan veel mensen over hun (grote) liefdes kunnen zeggen.
Je kunt het, echt......
