Kinderen
alle pijlers
gefaald of juist goed?
maandag 5 januari 2009 om 11:20
Dit is misschien een heel 'dom en een erg mutserig' topic maar ik zit er heel erg mee in mijn maag (letterlijk! ben er misselijk van)
Vandaag is mijn jongste voor het eerst naar de peuterspeelzaal gegaan. De oudste gaat al een poos en het lonkte voor de jongste dus ook erg.
Eerlijk gezegd maken we hem al dagen 'gek' dat hij eindelijk mag, en toen hij vanmorge wakker werd had hij al helemaal uitgestippeld wat hij allemaal zou gaan doen vandaag.
Weg brengen was voor mij moeilijk, hij is echt baby af (dat is hij al een poos natuurlijk maar nu ook 'echt') een afgesloten hoofdstuk. (wat altijd wel moeilijk is, maar waarvan je weet dat het er bij hoort )
Nu dus waar ik 'ziek' van ben; hij vond het zooo leuk! echt als in; er kon geen kus meer vanaf ik moest wegwezen, geen tijd meer voor mama, druk druk druk (of nou ja, toen ik door de deur spiekte zag ik dat ie helemaal alleen stond :S) en ik vraag mij nu werkelijk waar af; heb ik het als moeder goed gedaan mijn kinderen zo onafhankelijk/zelfstandig mogelijk te maken en is dit een goed teken, of betekend dit dat hij wel 'klaar' is met mij en juist daarom zo graag wil.
ik weet t klinkt heeeeel zwaar; vind het moeilijk de juiste woorden te vinden, het moet dus wel wat 'lichter' gelezen worden....
ik vraag mij dus serieus af; faal ik als moeder wanneer zo'n kind kind al zo graag van huis weg wil....?
(overigens ga ik hem zo halen, ben heel benieuwd hoe dat gaat! vroeger met t kdv wilde de oudste namelijk ook al nooit mee naar huis; hij was toen nog een baby die het allemaal best vond)
Vandaag is mijn jongste voor het eerst naar de peuterspeelzaal gegaan. De oudste gaat al een poos en het lonkte voor de jongste dus ook erg.
Eerlijk gezegd maken we hem al dagen 'gek' dat hij eindelijk mag, en toen hij vanmorge wakker werd had hij al helemaal uitgestippeld wat hij allemaal zou gaan doen vandaag.
Weg brengen was voor mij moeilijk, hij is echt baby af (dat is hij al een poos natuurlijk maar nu ook 'echt') een afgesloten hoofdstuk. (wat altijd wel moeilijk is, maar waarvan je weet dat het er bij hoort )
Nu dus waar ik 'ziek' van ben; hij vond het zooo leuk! echt als in; er kon geen kus meer vanaf ik moest wegwezen, geen tijd meer voor mama, druk druk druk (of nou ja, toen ik door de deur spiekte zag ik dat ie helemaal alleen stond :S) en ik vraag mij nu werkelijk waar af; heb ik het als moeder goed gedaan mijn kinderen zo onafhankelijk/zelfstandig mogelijk te maken en is dit een goed teken, of betekend dit dat hij wel 'klaar' is met mij en juist daarom zo graag wil.
ik weet t klinkt heeeeel zwaar; vind het moeilijk de juiste woorden te vinden, het moet dus wel wat 'lichter' gelezen worden....
ik vraag mij dus serieus af; faal ik als moeder wanneer zo'n kind kind al zo graag van huis weg wil....?
(overigens ga ik hem zo halen, ben heel benieuwd hoe dat gaat! vroeger met t kdv wilde de oudste namelijk ook al nooit mee naar huis; hij was toen nog een baby die het allemaal best vond)
maandag 5 januari 2009 om 14:20
quote:Parnell schreef op 05 januari 2009 @ 13:48:
[...]
*zucht*
Als je kind wèl huilt betekent dat niet automatisch dat je het als moeder slecht hebt gedaan. Trek die tenen eens in.Dus morgen is voor mij de ultieme " goede-moeder-test" ook dat nog......Zegt het ook iets over je moederschap als je zelf huilt???
[...]
*zucht*
Als je kind wèl huilt betekent dat niet automatisch dat je het als moeder slecht hebt gedaan. Trek die tenen eens in.Dus morgen is voor mij de ultieme " goede-moeder-test" ook dat nog......Zegt het ook iets over je moederschap als je zelf huilt???
maandag 5 januari 2009 om 14:34
maandag 5 januari 2009 om 14:37
quote:neele schreef op 05 januari 2009 @ 14:05:
[...]
Ha ha ha ha, ik ben zo F@#$ing full of myself als moeder dat ik nog nooit bedacht heb dat ik iets fout heb gedaan omdat mijn dochter altijd moet huilen als ik haar wegbreng.
Ik denk gewoon dat het aan haar ligt
Juist! Zoals ik al zei, sommige kinderen hangen nou eenmaal meer aan de ouders en hebben er dus meer moeite mee. Dus ligt niet aan de opvoeding.
Heeft niks te maken met dat ik mijn tenen in moet trekken, want er valt niets in te trekken.
[...]
Ha ha ha ha, ik ben zo F@#$ing full of myself als moeder dat ik nog nooit bedacht heb dat ik iets fout heb gedaan omdat mijn dochter altijd moet huilen als ik haar wegbreng.
Ik denk gewoon dat het aan haar ligt
Juist! Zoals ik al zei, sommige kinderen hangen nou eenmaal meer aan de ouders en hebben er dus meer moeite mee. Dus ligt niet aan de opvoeding.
Heeft niks te maken met dat ik mijn tenen in moet trekken, want er valt niets in te trekken.
maandag 5 januari 2009 om 14:43
Het ligt juist wel aan de opvoeding.
Als je kind het geweldig vindt op het kdv/peuterspeelzaal en geen kik geeft ben je een beroerde moeder, en is je kind blij eindelijk even van je verlost te zijn.
En als je kind het op een krijsen zet ben je een overbezorgde claimende tuthola die haar kind niet los kan laten.
Ik was het allebei trouwens
Als je kind het geweldig vindt op het kdv/peuterspeelzaal en geen kik geeft ben je een beroerde moeder, en is je kind blij eindelijk even van je verlost te zijn.
En als je kind het op een krijsen zet ben je een overbezorgde claimende tuthola die haar kind niet los kan laten.
Ik was het allebei trouwens
maandag 5 januari 2009 om 14:43
maandag 5 januari 2009 om 14:46
quote:Mille schreef op 05 januari 2009 @ 14:43:
Het ligt juist wel aan de opvoeding.
Als je kind het geweldig vindt op het kdv/peuterspeelzaal en geen kik geeft ben je een beroerde moeder, en is je kind blij eindelijk even van je verlost te zijn.
En als je kind het op een krijsen zet ben je een overbezorgde claimende tuthola die haar kind niet los kan laten.
Vrees dat ik tot de laatste categorie hoor.....
Ik was het allebei trouwens
Het ligt juist wel aan de opvoeding.
Als je kind het geweldig vindt op het kdv/peuterspeelzaal en geen kik geeft ben je een beroerde moeder, en is je kind blij eindelijk even van je verlost te zijn.
En als je kind het op een krijsen zet ben je een overbezorgde claimende tuthola die haar kind niet los kan laten.
Vrees dat ik tot de laatste categorie hoor.....
Ik was het allebei trouwens
maandag 5 januari 2009 om 14:59
Hmm dan weet ik niet waar ik bij hoor.
Mijn oudste hing ook wel erg aan mij, maar meer op de manier van dat hij mij als knuffel gebruikt. Krijg contineu knuffels en kusjes van hem. Maar hij kon dan ook goed even alleen in de box spelen als ik bijv even boven was ging vouwen. Dus dat hij geen kik gaf op de psz had ik niet verwacht.
Mijn dochter is het tegenovergestelde, zij huilt als ik al thuis naar de keuken ga of even naar boven. Maar zij is dan weer geen knuffelkont. En zij huilde juist dan weer wel de eerste paar keren op de psz.
Mijn oudste hing ook wel erg aan mij, maar meer op de manier van dat hij mij als knuffel gebruikt. Krijg contineu knuffels en kusjes van hem. Maar hij kon dan ook goed even alleen in de box spelen als ik bijv even boven was ging vouwen. Dus dat hij geen kik gaf op de psz had ik niet verwacht.
Mijn dochter is het tegenovergestelde, zij huilt als ik al thuis naar de keuken ga of even naar boven. Maar zij is dan weer geen knuffelkont. En zij huilde juist dan weer wel de eerste paar keren op de psz.
maandag 5 januari 2009 om 15:02
Trouwens, Gigaluilak, even antwoord op jouw openingsvraag ( ben alleen nog maar met mijn eigen psz-gevoel bezig geweest, sorry)
Ik vind dat je trots mag zijn op je kind, en op jezelf als moeder.
Ik zou het waanzinnig stoer vinden als mijn zoontje zo'n bikkel was. En daarbij laat het jou niet koud hoe hij reageert, dat zegt toch heel veel over jullie moeder-kind relatie.
Hoe was het verder gegaan ttrouwens?
Ik vind dat je trots mag zijn op je kind, en op jezelf als moeder.
Ik zou het waanzinnig stoer vinden als mijn zoontje zo'n bikkel was. En daarbij laat het jou niet koud hoe hij reageert, dat zegt toch heel veel over jullie moeder-kind relatie.
Hoe was het verder gegaan ttrouwens?
maandag 5 januari 2009 om 18:10
Mijn oudste vond het altijd vreselijk op de peuterzaal en huilde de eerste keren hartverscheurend bij het afscheid. Na een aantal keren had hij zich erbij neergelegd dat 'het nou eenmaal moest', maar plezier heeft hij er nooit gehad. En nog (inmiddels is hij 12) is hij niet een bijzonder sociaal kind, hij is graag op zichzelf. Wel gaat hij met plezier naar school trouwens.
Mijn tweede (aanzienlijk socialer aangelegd) ging vanaf het begin graag naar de peuterzaal en nu mijn derde ook. Mijn derde was zelfs de eerste keer bijna niet mee naar huis te krijgen. Maar nu ze er een tijdje naar toe gaat, klemt ze zich opeens vaak vast aan mijn been en moet ze toch huilen als ik wegga (dat is volgens de juf al over voordat ik het gebouw uit ben hoor, maar toch), dus voor degenen die zo'n enthousiast kind hebben: geniet er vooral van, het kan dus ook nog zomaar weer anders worden...
Peuters... ondoorgrondelijk, als je 't mij vraagt.
Mijn tweede (aanzienlijk socialer aangelegd) ging vanaf het begin graag naar de peuterzaal en nu mijn derde ook. Mijn derde was zelfs de eerste keer bijna niet mee naar huis te krijgen. Maar nu ze er een tijdje naar toe gaat, klemt ze zich opeens vaak vast aan mijn been en moet ze toch huilen als ik wegga (dat is volgens de juf al over voordat ik het gebouw uit ben hoor, maar toch), dus voor degenen die zo'n enthousiast kind hebben: geniet er vooral van, het kan dus ook nog zomaar weer anders worden...
Peuters... ondoorgrondelijk, als je 't mij vraagt.
maandag 5 januari 2009 om 19:52
Het is precies zo gegaan als verwacht; hij vond het geweldig! Had een totaal uitgeput kind thuis (die dus gelijk zijn bed in gegaan is)
Ik vind het jammer dat hij er weinig over verteld, hij heeft gespeeld, met auto's. en dat is het
Nou ja oudste vertelde eerste jaar ook niks, die zij standaard op mijn vraag wat heb je gedaan? nou niks!
(nu zucht ze; dat weet je toch?!) haha
Ik wilde overigens ook foto maken, maar puntje bij paaltje geen foto's gemaakt; wist niet waarvan!
In ieder geval voor de duidelijkheid; ik ben niet verdrietig omdat mijn kind iets leuk vind, en ik denk niet dat ik het er moeilijk mee heb wanneer hij op kamp oid gaat (hij logeert ook op eigen verzoek)
Het gaat mij puur om zijn reactie en mijn vraag of je als ouder dan goed bezig bent geweest. Ik ben opgegroeid als iemand bezit zijnde en dat wil ik dus kosten wat het kost voorkomen... wie zegd dat ik het niet te veel voorkom...
nou ja; weer genoeg van mijn gezanik
TandW laat je weten hoe t morgen gaat?
enne ik heb buiten ook een ontsnapt traantje geveegd hoor, mijn 'baby' is echt groot! (en ik ben voorbereid (alweer) over paar maanden is het tijd voor de basisschool!
Ik vind het jammer dat hij er weinig over verteld, hij heeft gespeeld, met auto's. en dat is het
Nou ja oudste vertelde eerste jaar ook niks, die zij standaard op mijn vraag wat heb je gedaan? nou niks!
(nu zucht ze; dat weet je toch?!) haha
Ik wilde overigens ook foto maken, maar puntje bij paaltje geen foto's gemaakt; wist niet waarvan!
In ieder geval voor de duidelijkheid; ik ben niet verdrietig omdat mijn kind iets leuk vind, en ik denk niet dat ik het er moeilijk mee heb wanneer hij op kamp oid gaat (hij logeert ook op eigen verzoek)
Het gaat mij puur om zijn reactie en mijn vraag of je als ouder dan goed bezig bent geweest. Ik ben opgegroeid als iemand bezit zijnde en dat wil ik dus kosten wat het kost voorkomen... wie zegd dat ik het niet te veel voorkom...
nou ja; weer genoeg van mijn gezanik
TandW laat je weten hoe t morgen gaat?
enne ik heb buiten ook een ontsnapt traantje geveegd hoor, mijn 'baby' is echt groot! (en ik ben voorbereid (alweer) over paar maanden is het tijd voor de basisschool!
maandag 5 januari 2009 om 20:29
huilen of niet huilen bij het wegbrengen? volgens mij ligt het deels aan de aard van je kind en deels aan hoe je daar mee omgaat (in je opvoeding). Aan een huiler kan je volgens mij niet veel doen, behalve nog meer vertrouwen proberen te geven en niet pushen. Pushen werkt bij die van mij echt averechts. En pushen is dan weer wat anders dan motiveren. Nou ja, een huiler is in elk geval bewerkelijker dan een kind dat direct zijn weg zoekt. Maar volgens mij kan je wel of niet huilen absoluut niet als graadmeter zien voor goed of slecht moederschap.
En TO een kind pikt heel wat van zijn ouders hoor, kinderen zijn erg loyaal. Je moet het wel langdurig heel bont maken wil je een permanente afstand creeren. Er zijn toch ook wel momenten waarop jullie wel genegenheid hebben met elkaar?
En TO een kind pikt heel wat van zijn ouders hoor, kinderen zijn erg loyaal. Je moet het wel langdurig heel bont maken wil je een permanente afstand creeren. Er zijn toch ook wel momenten waarop jullie wel genegenheid hebben met elkaar?
maandag 5 januari 2009 om 20:59
maandag 5 januari 2009 om 21:45
quote:Mille schreef op 05 januari 2009 @ 14:43:
Het ligt juist wel aan de opvoeding.
Als je kind het geweldig vindt op het kdv/peuterspeelzaal en geen kik geeft ben je een beroerde moeder, en is je kind blij eindelijk even van je verlost te zijn.
En als je kind het op een krijsen zet ben je een overbezorgde claimende tuthola die haar kind niet los kan laten.
Ik was het allebei trouwens Ja maar, ja maar......... wat ben je dan als je dreumes thuis een enorme beenklever is (werkelijk waar, het is alsof ik honing aan mijn kont heb hangen) en op het kdv niet kan wachten tot je weg bent?
Het ligt juist wel aan de opvoeding.
Als je kind het geweldig vindt op het kdv/peuterspeelzaal en geen kik geeft ben je een beroerde moeder, en is je kind blij eindelijk even van je verlost te zijn.
En als je kind het op een krijsen zet ben je een overbezorgde claimende tuthola die haar kind niet los kan laten.
Ik was het allebei trouwens Ja maar, ja maar......... wat ben je dan als je dreumes thuis een enorme beenklever is (werkelijk waar, het is alsof ik honing aan mijn kont heb hangen) en op het kdv niet kan wachten tot je weg bent?
maandag 5 januari 2009 om 22:50
quote:sjees schreef op 05 januari 2009 @ 11:30:
hier ook een dochtertje (1 jaar) dat heeeel graag naar het kdv gaat (zodra we de deur binnen komen worstelt ze zich los en kruipt luid kraaiend en schaterend de groep binnen). Op de dagen dat ik haar thuis heb krijg ik vaak het idee dat ze zich verveelt, echt op zoek is naar speelvriendjes.
Tja, en je blijft een mama en je bent geen speelvriendjes
Hahaha, hier hetzelfde. Kind verveelt zich echt bij mij en is dolblij als ze naar het kdv mag! Laatst moest ik op een niet-creche-dag even langs om iets te bespreken, Qtie mee. Nou, brullen hoor, toen ze erachter kwam dat ze niet dáár mocht blijven.
Ik heb eerder het gevoel dat ik faal als moeder op de dagen dat mijn kind zich bij mij thuis verveelt dan door het feit dat ze zich bij een ander ook prima vermaakt. Lekker toch, nu al een duidelijk eigen willetje, lekker zelfstandig, goed gevoel van basisveiligheid en goed gehecht. Dat lijken me juist prima eigenschappen voor een kind van die leeftijd. Als jij géén goed thuis had geboden, dan zou het wel anders zijn hoor. Dan zou hij zich vastklampen aan iedere voorbijganger of zich juist aan helemaal niemand vastklampen. Maar lekker bij andere kinderen willen zijn, nee, ik kan daar met de beste wil van de wereld niets in ontdekken waaruit dan zou moeten blijken dat jij gefaald zou hebben of iets dergelijks.
hier ook een dochtertje (1 jaar) dat heeeel graag naar het kdv gaat (zodra we de deur binnen komen worstelt ze zich los en kruipt luid kraaiend en schaterend de groep binnen). Op de dagen dat ik haar thuis heb krijg ik vaak het idee dat ze zich verveelt, echt op zoek is naar speelvriendjes.
Tja, en je blijft een mama en je bent geen speelvriendjes
Hahaha, hier hetzelfde. Kind verveelt zich echt bij mij en is dolblij als ze naar het kdv mag! Laatst moest ik op een niet-creche-dag even langs om iets te bespreken, Qtie mee. Nou, brullen hoor, toen ze erachter kwam dat ze niet dáár mocht blijven.
Ik heb eerder het gevoel dat ik faal als moeder op de dagen dat mijn kind zich bij mij thuis verveelt dan door het feit dat ze zich bij een ander ook prima vermaakt. Lekker toch, nu al een duidelijk eigen willetje, lekker zelfstandig, goed gevoel van basisveiligheid en goed gehecht. Dat lijken me juist prima eigenschappen voor een kind van die leeftijd. Als jij géén goed thuis had geboden, dan zou het wel anders zijn hoor. Dan zou hij zich vastklampen aan iedere voorbijganger of zich juist aan helemaal niemand vastklampen. Maar lekker bij andere kinderen willen zijn, nee, ik kan daar met de beste wil van de wereld niets in ontdekken waaruit dan zou moeten blijken dat jij gefaald zou hebben of iets dergelijks.
maandag 5 januari 2009 om 22:53
quote:madootje schreef op 05 januari 2009 @ 21:45:
[...]
Ja maar, ja maar......... wat ben je dan als je dreumes thuis een enorme beenklever is (werkelijk waar, het is alsof ik honing aan mijn kont heb hangen) en op het kdv niet kan wachten tot je weg bent?
Dan heb je ook gefaald, Mado, dat is uitgangspunt nr. 1. En dan zit je in hetzelfde schuitje als ik. Qtie is ook zo'n beenklever in gezelschap. Behalve op het kdv dus. D'r kan bij het wegbrengen niet eens een kusje vanaf. Ze gaat meteen naar me zwaaien, zo van dáhag, mama, jij moet weg.
('s Middags doet ze overigens hetzelfde, maar dan richting de groep. )
[...]
Ja maar, ja maar......... wat ben je dan als je dreumes thuis een enorme beenklever is (werkelijk waar, het is alsof ik honing aan mijn kont heb hangen) en op het kdv niet kan wachten tot je weg bent?
Dan heb je ook gefaald, Mado, dat is uitgangspunt nr. 1. En dan zit je in hetzelfde schuitje als ik. Qtie is ook zo'n beenklever in gezelschap. Behalve op het kdv dus. D'r kan bij het wegbrengen niet eens een kusje vanaf. Ze gaat meteen naar me zwaaien, zo van dáhag, mama, jij moet weg.
('s Middags doet ze overigens hetzelfde, maar dan richting de groep. )
dinsdag 6 januari 2009 om 12:46
Zooo, hier is de eerste keer PSZ ook een feit......maar telt eigenlijk niet echt mee, want mama mocht/moest er bij blijven!
Ik had gisteren even de juf opgebeld om te vertellen dat zoontje een taalachterstand heeft. " Oh maar dat kunnen we morgen bespreken, je blijft er toch bij?????" Bleek dat het de bedoeling was dat mama bleef om kennis te maken en de sfeer te proeven.
Lieve begripvolle juf, leuke kindjes en een goede sfeer.
Vrijdag blijft hij alleen achter....dan gaan we het meemaken.
Ik had gisteren even de juf opgebeld om te vertellen dat zoontje een taalachterstand heeft. " Oh maar dat kunnen we morgen bespreken, je blijft er toch bij?????" Bleek dat het de bedoeling was dat mama bleef om kennis te maken en de sfeer te proeven.
Lieve begripvolle juf, leuke kindjes en een goede sfeer.
Vrijdag blijft hij alleen achter....dan gaan we het meemaken.
vrijdag 9 januari 2009 om 16:13
vrijdag 9 januari 2009 om 16:21
quote:gigaluilak schreef op 05 januari 2009 @ 11:20:
ik vraag mij dus serieus af; faal ik als moeder wanneer zo'n kind kind al zo graag van huis weg wil....?
Onze kinderen gaan op woensdagmiddag naar de BSO. Best lang dus, en dan verwacht je dat ze blij zijn als ze naar huis mogen.
Ik haal ze meestal op, en als ik er vóór 17:45 ben krijg ik héél boze reacties dat ik al zo vroeg kom.
Ik weet niet of ik als vader nu faal, maar het is een raar gevoel.
Tegelijk: nee, ik geloof dat je juist goed bezig bent als je je kind positief de wereld in kan laten gaan.
ik vraag mij dus serieus af; faal ik als moeder wanneer zo'n kind kind al zo graag van huis weg wil....?
Onze kinderen gaan op woensdagmiddag naar de BSO. Best lang dus, en dan verwacht je dat ze blij zijn als ze naar huis mogen.
Ik haal ze meestal op, en als ik er vóór 17:45 ben krijg ik héél boze reacties dat ik al zo vroeg kom.
Ik weet niet of ik als vader nu faal, maar het is een raar gevoel.
Tegelijk: nee, ik geloof dat je juist goed bezig bent als je je kind positief de wereld in kan laten gaan.
