Relaties
alle pijlers
Ik zit in een flinke dip, (let op: klaagzang alert)
dinsdag 16 december 2008 om 15:35
Dag allemaal,
Een tijdje terug heb ik in een topic geschreven over mijn zeer korte maar heel diepgaande relatie.
Ik had een man ontmoet die me werkelijk tot op het bot heeft geraakt, heeft ontroerd zoals nooit iemand eerder heeft gedaan. En dit was andersom ook zo. Samen lachen, huilen, beduust om wat ons overkwam.
Heel voorzichtig, na een paar keer flink belazerd geweest te zijn, durfte ik te geloven dat was ik meemaakte echt was. Dat er echt iemand was die me op handen droeg, me waardeerde om wie ik was en die geen uitvluchten nodig had maar echt mij liefhad om wie ik was.
Na een paar vreemdga-relaties en eentje met een man die me voorloog over van alles en nogwat was dit zo heerlijk. Daarnaast dachten we over heel veel dingen hetzelfde en was het gewoon goed. Voelde als thuiskomen. Dit klinkt allemaal heel zoet, maar het was gewoon goed. Ik kan er niks anders van maken.
Minpuntje: zijn scheiding liep nog.
Wat er toen gebeurde heb ik in mijn topic ook verteld: hij raakte overspannen. Trok het allemaal niet meer en de beerput ging open. Zijn vader is onlangs overleden en daar kon hij met zijn vrouw niet over praten, dus dat onverwerkte stuk kwam naar boven, samen met het verdriet om het feit dat zijn kinderen met gescheiden ouders op zouden groeien, de stress om het niet verkochte huis, het omgaan met zijn dominante ex, het feit dat hij te goed was voor deze wereld en over zich heen liet lopen. Anyway, ALLES kwam eruit. Hij zit in een diepe put en is daar nu mee bezig dmv therapie etc om daaruit te komen.
De scheiding is er inmiddels door, huis is nog niet verkocht en zijn therapie loopt.
En ik.. ben hem kwijt. Door deze ellende zat hij er helemaal doorheen, diep in de put en had hij alleen energie voor zichzelf en zijn herstel. Hij zat en zit ziek thuis. We hebben geen contact meer en ik moet ervanuit gaan dat het niet goed komt. Voorlopig kan hij geen relatie aan.
Nou ja, genoeg over hem, hier kom ik:
Ik zit er doorheen. En niet zo'n beetje ook. Ben verdrietig over het feit dat ik deze man kwijt ben geraakt en niet meer terug zal krijgen. Dat er eindelijk iemand was die ik zo vertrouwde, die me zo goed deed voelen, waar ik me zo bij thuis voelde, en die ben ik kwijt!
Verder ben ik nu al 6 jaar aan het aankloten met relaties. 6 jaar geleden woonde ik samen en van de een op de andere dag vertrok hij en kwam niet meer terug. Ik kocht het huis over en daar woon ik nu nog. Hij was een week later met een collega, het bleek al langer te spelen. Mijn relatie ervoor eindige ook met vreemdgaan.
Tussen deze samenwoon-relatie en deze laatste heb ik nog 1 relatie gehad van 1,5 jaar. Met een narcist (weet ik nu, snap nu ook waarom hij zo is), en dit was geen succes. Liegen, bedriegen en alles lag altijd aan mij.
Anyway, deze man waar het nog niet zo lang mee uit is, is de eerste die echt volledig weer voor me ging. Die ik echt vertrouwde. En ook hier is het vertrouwen, welliswaar op een ander vlak, beschaamd. Ik zit weer alleen met de brokstukken en weer kan ik puinruimen bij mezelf. Dit keer neem ik het hem niet kwalijk, wat hem is overkomen is niet leuk en is niet bewust zo gegaan. Maar ja, als iemand je per ongeluk schopt doet het toch pijn, nietwaar?
Ik zit er dus doorheen. Ben verdrietig dat ik weer met de pijn achterblijf. Baal dat iemand die ik relatief kort kende (paar maanden) me nu al langer verdriet doet dat dat ik hem uberhaupt heb gekend. Omdat hij me gewoon zo diep raakte duurt het ook langer lijkt het wel. Maar ja, daar heb ik nu niks aan.
Tel hier een winterdepressietje bij op en je kunt me nu echt opvegen. Ik kan de hele dag wel janken, word er gek van. Daarnaast baal ik van alles, word ik volgend jaar 32, wil ik dolgraag kinderen en ben nog geen stap verder dan 6 jaar geleden.
Mijn concrete vraag:
- hoe kom ik van mijn verdriet af? Leuke dingen doe ik wel, maar bij leuke dingen trekt mijn maag ook samen als ik er aan denk dat ik hoe dan ook alleen thuis kom, en bij alles mis ik die vent, verdorie! Ook blijf ik verdrietig over het feit dat ik nu al een paar jaar alleen ben en het niet opschiet met me.
- hoe kan ik de mannen weer vertrouwen? Alles wat ik aanga eindigt met verdriet. Vorig jaar ben ik in mijn uppie naar Amerika geweest en was ik gelukkiger dan nu. Maar ik kan toch niet altijd alleen blijven om pijn te ontlopen? Maar alles wat ik start met mannen eindigt in pijn, of heeft al verdriet in de relatie zelf.
Goed, een flinke klaagzang, dat begrijp ik, maar het is ook geschreven in een jankbui en die ben ik zo zat dat ik hoop op tips!
Liefs,
Vinyl
PS. ik ben van mezelf een heel vrolijk en positief iemand. Daarom baal ik ook zo van mezelf nu. Ik weet dat ik hier wel weer uitkrabbel hoor, dat is namelijk altijd nog zo geweest, dus daar ben ik niet bang voor. Alleen wil ik eigenlijk niet meer hoeven uitkrabbelen, niet steeds weer die tegenvallen. Maar ja....
Een tijdje terug heb ik in een topic geschreven over mijn zeer korte maar heel diepgaande relatie.
Ik had een man ontmoet die me werkelijk tot op het bot heeft geraakt, heeft ontroerd zoals nooit iemand eerder heeft gedaan. En dit was andersom ook zo. Samen lachen, huilen, beduust om wat ons overkwam.
Heel voorzichtig, na een paar keer flink belazerd geweest te zijn, durfte ik te geloven dat was ik meemaakte echt was. Dat er echt iemand was die me op handen droeg, me waardeerde om wie ik was en die geen uitvluchten nodig had maar echt mij liefhad om wie ik was.
Na een paar vreemdga-relaties en eentje met een man die me voorloog over van alles en nogwat was dit zo heerlijk. Daarnaast dachten we over heel veel dingen hetzelfde en was het gewoon goed. Voelde als thuiskomen. Dit klinkt allemaal heel zoet, maar het was gewoon goed. Ik kan er niks anders van maken.
Minpuntje: zijn scheiding liep nog.
Wat er toen gebeurde heb ik in mijn topic ook verteld: hij raakte overspannen. Trok het allemaal niet meer en de beerput ging open. Zijn vader is onlangs overleden en daar kon hij met zijn vrouw niet over praten, dus dat onverwerkte stuk kwam naar boven, samen met het verdriet om het feit dat zijn kinderen met gescheiden ouders op zouden groeien, de stress om het niet verkochte huis, het omgaan met zijn dominante ex, het feit dat hij te goed was voor deze wereld en over zich heen liet lopen. Anyway, ALLES kwam eruit. Hij zit in een diepe put en is daar nu mee bezig dmv therapie etc om daaruit te komen.
De scheiding is er inmiddels door, huis is nog niet verkocht en zijn therapie loopt.
En ik.. ben hem kwijt. Door deze ellende zat hij er helemaal doorheen, diep in de put en had hij alleen energie voor zichzelf en zijn herstel. Hij zat en zit ziek thuis. We hebben geen contact meer en ik moet ervanuit gaan dat het niet goed komt. Voorlopig kan hij geen relatie aan.
Nou ja, genoeg over hem, hier kom ik:
Ik zit er doorheen. En niet zo'n beetje ook. Ben verdrietig over het feit dat ik deze man kwijt ben geraakt en niet meer terug zal krijgen. Dat er eindelijk iemand was die ik zo vertrouwde, die me zo goed deed voelen, waar ik me zo bij thuis voelde, en die ben ik kwijt!
Verder ben ik nu al 6 jaar aan het aankloten met relaties. 6 jaar geleden woonde ik samen en van de een op de andere dag vertrok hij en kwam niet meer terug. Ik kocht het huis over en daar woon ik nu nog. Hij was een week later met een collega, het bleek al langer te spelen. Mijn relatie ervoor eindige ook met vreemdgaan.
Tussen deze samenwoon-relatie en deze laatste heb ik nog 1 relatie gehad van 1,5 jaar. Met een narcist (weet ik nu, snap nu ook waarom hij zo is), en dit was geen succes. Liegen, bedriegen en alles lag altijd aan mij.
Anyway, deze man waar het nog niet zo lang mee uit is, is de eerste die echt volledig weer voor me ging. Die ik echt vertrouwde. En ook hier is het vertrouwen, welliswaar op een ander vlak, beschaamd. Ik zit weer alleen met de brokstukken en weer kan ik puinruimen bij mezelf. Dit keer neem ik het hem niet kwalijk, wat hem is overkomen is niet leuk en is niet bewust zo gegaan. Maar ja, als iemand je per ongeluk schopt doet het toch pijn, nietwaar?
Ik zit er dus doorheen. Ben verdrietig dat ik weer met de pijn achterblijf. Baal dat iemand die ik relatief kort kende (paar maanden) me nu al langer verdriet doet dat dat ik hem uberhaupt heb gekend. Omdat hij me gewoon zo diep raakte duurt het ook langer lijkt het wel. Maar ja, daar heb ik nu niks aan.
Tel hier een winterdepressietje bij op en je kunt me nu echt opvegen. Ik kan de hele dag wel janken, word er gek van. Daarnaast baal ik van alles, word ik volgend jaar 32, wil ik dolgraag kinderen en ben nog geen stap verder dan 6 jaar geleden.
Mijn concrete vraag:
- hoe kom ik van mijn verdriet af? Leuke dingen doe ik wel, maar bij leuke dingen trekt mijn maag ook samen als ik er aan denk dat ik hoe dan ook alleen thuis kom, en bij alles mis ik die vent, verdorie! Ook blijf ik verdrietig over het feit dat ik nu al een paar jaar alleen ben en het niet opschiet met me.
- hoe kan ik de mannen weer vertrouwen? Alles wat ik aanga eindigt met verdriet. Vorig jaar ben ik in mijn uppie naar Amerika geweest en was ik gelukkiger dan nu. Maar ik kan toch niet altijd alleen blijven om pijn te ontlopen? Maar alles wat ik start met mannen eindigt in pijn, of heeft al verdriet in de relatie zelf.
Goed, een flinke klaagzang, dat begrijp ik, maar het is ook geschreven in een jankbui en die ben ik zo zat dat ik hoop op tips!
Liefs,
Vinyl
PS. ik ben van mezelf een heel vrolijk en positief iemand. Daarom baal ik ook zo van mezelf nu. Ik weet dat ik hier wel weer uitkrabbel hoor, dat is namelijk altijd nog zo geweest, dus daar ben ik niet bang voor. Alleen wil ik eigenlijk niet meer hoeven uitkrabbelen, niet steeds weer die tegenvallen. Maar ja....
woensdag 7 januari 2009 om 11:39
Hai Vinyl, mijn oog valt opeens op dit topic (handig die rechtse balk met topics die wisselen)
jeetje meis, ik herken heel veel in jouw verhaal, ook ik ben o zo reuze altijd blij iemand en ik heb tot mijn 30e me toch aangeklooid met relaties, op een gegeven moment gaf ik er de brui aan, alle mannen opgerot ik ga ervoor , alleen, ik wordt bewust single, jee wat was ik het zat.
en ik dacht , ik ontmoet nooit de ware , het zijn allemaal losers, watjes , vreemdgangers,eikels, vanaf t moment dat ik dacht , krijg de kolere allemaal , tot ongeveer een half jaar later, ontmoette ik mijn huidige man , op mijn werk.
we zijn getrouwd 4 maanden na ons eerste afspraakje wat we binnen 2 weken hadden, ( met 2 maanden woonden we samen)
en tot op heden tot ver voorbij mijn kaken helemaal in love. nog steeds. (lees 16 jaar) en 2 kinderen verder.
Dit vertel ik je niet om mijn verhaal kwijt te kunnen,. maar om je proberen te laten weten dat hoe negatief en verdrietig je nu ook bent, eens..........
en dat kan zomaar ineens zijn,
wat geweest is geweest en das allemaal bagage, wat altijd ergens goed voor is.
m.a.w, adem diep in, schouders naar achteren, neus omhoog, tieten vooruit en gaon.
en natuurlijk een hele dikke knuffel .
jeetje meis, ik herken heel veel in jouw verhaal, ook ik ben o zo reuze altijd blij iemand en ik heb tot mijn 30e me toch aangeklooid met relaties, op een gegeven moment gaf ik er de brui aan, alle mannen opgerot ik ga ervoor , alleen, ik wordt bewust single, jee wat was ik het zat.
en ik dacht , ik ontmoet nooit de ware , het zijn allemaal losers, watjes , vreemdgangers,eikels, vanaf t moment dat ik dacht , krijg de kolere allemaal , tot ongeveer een half jaar later, ontmoette ik mijn huidige man , op mijn werk.
we zijn getrouwd 4 maanden na ons eerste afspraakje wat we binnen 2 weken hadden, ( met 2 maanden woonden we samen)
en tot op heden tot ver voorbij mijn kaken helemaal in love. nog steeds. (lees 16 jaar) en 2 kinderen verder.
Dit vertel ik je niet om mijn verhaal kwijt te kunnen,. maar om je proberen te laten weten dat hoe negatief en verdrietig je nu ook bent, eens..........
en dat kan zomaar ineens zijn,
wat geweest is geweest en das allemaal bagage, wat altijd ergens goed voor is.
m.a.w, adem diep in, schouders naar achteren, neus omhoog, tieten vooruit en gaon.
en natuurlijk een hele dikke knuffel .
woensdag 7 januari 2009 om 14:40
Ik glim nog steeds van trots om dat kastje. Ik vier aanstaand weekend mijn verjaardag en wilde het perse voor die tijd af hebben. Ziet er niet uit natuurlijk, zo'n kastje dat half af is in de huiskamer...
Sarah, wat een lieve post heb je geschreven. Fijn te weten dat het zo kan lopen en je klinkt zo heerlijk liefdevol!
Vinyl, vervelend dat je niet goed slaapt. Lig je echt wakker (en te piekeren?) of slaap je vooral onrustig? Hoop dat je dit weekend inderdaad kunt bijslapen.
Sarah, wat een lieve post heb je geschreven. Fijn te weten dat het zo kan lopen en je klinkt zo heerlijk liefdevol!
Vinyl, vervelend dat je niet goed slaapt. Lig je echt wakker (en te piekeren?) of slaap je vooral onrustig? Hoop dat je dit weekend inderdaad kunt bijslapen.
woensdag 7 januari 2009 om 18:22
@ Sarah: jee, wat een lieve posting, ik las het vanmiddag op mijn werk al maar toen was ik niet in de gelegenheid om te reageren. Ik krijg er weer een beetje moed van, en dat is goed! Dankjewel!
@ Drift: ik ben altijd een hele slechte slaper, maar dit slaat alles. Ik pieker niet, maar ben gewoon wakker, hoe moe ik ook ben. Ben onrustig... Tsja... niks aan te doen
Moet er even doorheen denk ik!
@ Drift: ik ben altijd een hele slechte slaper, maar dit slaat alles. Ik pieker niet, maar ben gewoon wakker, hoe moe ik ook ben. Ben onrustig... Tsja... niks aan te doen
Moet er even doorheen denk ik!
woensdag 7 januari 2009 om 18:29
*Bemoeimodus aan*
Ga je je bed uit Vinyl, als je niet kunt slapen? Dat schijnt wel eens te helpen (wordt altijd geadviseerd)... Ik ben daar zelf altijd een beetje te lui voor, wil mijn warme bedje dan toch niet verlaten
En slaap je in het weekend wel goed?
*Bemoeimodus maar weer uit*
Lastig hoor, ondanks dat je misschien een slechte slaper bent. Nog eens extra wakker liggen lijkt me gewoon k*t!
Ga je je bed uit Vinyl, als je niet kunt slapen? Dat schijnt wel eens te helpen (wordt altijd geadviseerd)... Ik ben daar zelf altijd een beetje te lui voor, wil mijn warme bedje dan toch niet verlaten
En slaap je in het weekend wel goed?
*Bemoeimodus maar weer uit*
Lastig hoor, ondanks dat je misschien een slechte slaper bent. Nog eens extra wakker liggen lijkt me gewoon k*t!
woensdag 7 januari 2009 om 18:33
Ja, ik ben over het algemeen al best moe, ik slaap meestal een beetje tussen slapen en waken in, slaap ook met oordopjes, anders word ik nog wakker van de wind of regen
Maar goed, ik ga er niet uit. Want het is niet dat ik niet kan inslapen, maar ik slaap niet goed door.
Dus ik slaap 3 uurtjes, dan weer wakker, even plassen, half uur wakker, dan uurtje slapen/woelen, dan weer wakker, plassen, woelen, dommelen... nou ja, zo de hele nacht door. Best vermoeiend
In het weekend slaap ik over het algemeen wel ietsje beter, omdat je dan (zit toch een beetje tussen de oren) niet op een bepaalde tijd op hoeft, dus de druk om een goede nacht te maken is dan minder groot denk ik.
Maar goed, ik ga er niet uit. Want het is niet dat ik niet kan inslapen, maar ik slaap niet goed door.
Dus ik slaap 3 uurtjes, dan weer wakker, even plassen, half uur wakker, dan uurtje slapen/woelen, dan weer wakker, plassen, woelen, dommelen... nou ja, zo de hele nacht door. Best vermoeiend
In het weekend slaap ik over het algemeen wel ietsje beter, omdat je dan (zit toch een beetje tussen de oren) niet op een bepaalde tijd op hoeft, dus de druk om een goede nacht te maken is dan minder groot denk ik.
woensdag 7 januari 2009 om 18:48
Slecht slapen kan heel goed tussen je oren zitten, als ik wakker wordt en bang ben dat ik niet meer slaap omdat ik nou eenmaal morgen een belangrijke dag /werkdag heb dan slaap ik niet.
(Maar meestal ben ik zo op van de dag dat ik bewusteloos ben voor 7 uur.) Maar niet slapen is killing.
En je gaat liggen malen en alles lijkt dan veel erger en zwarter dan het eigenlijk is.
(Maar meestal ben ik zo op van de dag dat ik bewusteloos ben voor 7 uur.) Maar niet slapen is killing.
En je gaat liggen malen en alles lijkt dan veel erger en zwarter dan het eigenlijk is.
woensdag 7 januari 2009 om 18:49
Nou, ik heb dat inderdaad een beetje als ik kijk naar het verschil tussen week en weekend.
Maar ook in het weekend slaap ik onrustig en licht.
Wat zou ik het zalig vinden om eens echt van de wereld te zijn, en pas 's morgens weer wakker te worden. Zou er een moord voor doen! (nou ja, bij wijze van spreken dan...)
Maar ook in het weekend slaap ik onrustig en licht.
Wat zou ik het zalig vinden om eens echt van de wereld te zijn, en pas 's morgens weer wakker te worden. Zou er een moord voor doen! (nou ja, bij wijze van spreken dan...)
woensdag 7 januari 2009 om 19:18
quote:Vinyl schreef op 07 januari 2009 @ 18:49:
Nou, ik heb dat inderdaad een beetje als ik kijk naar het verschil tussen week en weekend.
Maar ook in het weekend slaap ik onrustig en licht.
Wat zou ik het zalig vinden om eens echt van de wereld te zijn, en pas 's morgens weer wakker te worden. Zou er een moord voor doen! (nou ja, bij wijze van spreken dan...)
Ik heb wel een suggestie... Weet niet of je het wel eens geprobeerd hebt, maar een dag bezig zijn in de buitenlucht helpt mij nog wel eens... Zeker als het koud was, dan weer naar binnen, helemaal rozig, dan slaap ik prima!
Als ik de jackpot win, neem ik je mee skieen, goed? Kunnen we in ieder geval lachen, want skieen is geen kernkwaliteit van mij - to say the least
Nou, ik heb dat inderdaad een beetje als ik kijk naar het verschil tussen week en weekend.
Maar ook in het weekend slaap ik onrustig en licht.
Wat zou ik het zalig vinden om eens echt van de wereld te zijn, en pas 's morgens weer wakker te worden. Zou er een moord voor doen! (nou ja, bij wijze van spreken dan...)
Ik heb wel een suggestie... Weet niet of je het wel eens geprobeerd hebt, maar een dag bezig zijn in de buitenlucht helpt mij nog wel eens... Zeker als het koud was, dan weer naar binnen, helemaal rozig, dan slaap ik prima!
Als ik de jackpot win, neem ik je mee skieen, goed? Kunnen we in ieder geval lachen, want skieen is geen kernkwaliteit van mij - to say the least
woensdag 7 januari 2009 om 19:20
quote:Tientje79 schreef op 07 januari 2009 @ 19:18:
[...]
Ik heb wel een suggestie... Weet niet of je het wel eens geprobeerd hebt, maar een dag bezig zijn in de buitenlucht helpt mij nog wel eens... Zeker als het koud was, dan weer naar binnen, helemaal rozig, dan slaap ik prima!
Als ik de jackpot win, neem ik je mee skieen, goed? Kunnen we in ieder geval lachen, want skieen is geen kernkwaliteit van mij - to say the least
Dan wordt het sleeen, haha, dat is meer mijn ding!
Maarre... ook dat wil niet zo... gek he? Ookal maak ik een flinke wandeling, of wat dan ook, ik blijf een ramp met slapen. Ik val gewoon nooit echt diep in slaap. Of tenminste... heeeeel zelden! Zo zelden dat ik de keren dat ik echt slaapdronken was, gewoon nog precies weet...
[...]
Ik heb wel een suggestie... Weet niet of je het wel eens geprobeerd hebt, maar een dag bezig zijn in de buitenlucht helpt mij nog wel eens... Zeker als het koud was, dan weer naar binnen, helemaal rozig, dan slaap ik prima!
Als ik de jackpot win, neem ik je mee skieen, goed? Kunnen we in ieder geval lachen, want skieen is geen kernkwaliteit van mij - to say the least
Dan wordt het sleeen, haha, dat is meer mijn ding!
Maarre... ook dat wil niet zo... gek he? Ookal maak ik een flinke wandeling, of wat dan ook, ik blijf een ramp met slapen. Ik val gewoon nooit echt diep in slaap. Of tenminste... heeeeel zelden! Zo zelden dat ik de keren dat ik echt slaapdronken was, gewoon nog precies weet...
woensdag 7 januari 2009 om 19:25
Ik denk dat veel mensen het wel zullen herkennen, minder goed slapen op werkdagen dan in het weekend. Zit inderdaad een beetje tussen de oren denk ik.
En andere huis/tuin/keuken middeltjes (misschien al wel allemaal geprobeerd...). Lekker douchen of in bad voor je gaat slapen, warme melk, een glaasje wijn?
Of gaat het inslapen wel maar is het meer een doorslaapprobleem?
En andere huis/tuin/keuken middeltjes (misschien al wel allemaal geprobeerd...). Lekker douchen of in bad voor je gaat slapen, warme melk, een glaasje wijn?
Of gaat het inslapen wel maar is het meer een doorslaapprobleem?
woensdag 7 januari 2009 om 19:29
Ja, dat is het inderdaad. Ik slaap niet binnen 5 minuten hoor, maar meestal slaap ik redelijk in, maar daarna....
Lastig, lastig.
Maar goed, ik ben op zich wel gewend slecht te slapen, dus dat is niet zo erg. Maar als je al moe bent is het wel vervelend.
Ik werd zelfs wakker door die slaappillen heen, de huisarts zei: hier krijgen we de meeste mensen wel flink mee onder zeil.
Maar nee, na een paar uurtjes lag ik alweer naar het plafond te staren
Lastig, lastig.
Maar goed, ik ben op zich wel gewend slecht te slapen, dus dat is niet zo erg. Maar als je al moe bent is het wel vervelend.
Ik werd zelfs wakker door die slaappillen heen, de huisarts zei: hier krijgen we de meeste mensen wel flink mee onder zeil.
Maar nee, na een paar uurtjes lag ik alweer naar het plafond te staren
woensdag 7 januari 2009 om 19:30
Tja.. verder dan ontspanningsoefeningen, lekker boekje en melathonine kom ik dan ook niet... Vervelend voor je!
Vandaag trouwens bij die haptotherapeut geweest, was een bijzondere ervaring. Weet eigenlijk niet zo goed wat ik er van moet vinden. Nou ja, da's in ieder geval niet negatief, toch?
Benieuwd of zij me kan helpen met dat laatste stukje!
Vandaag trouwens bij die haptotherapeut geweest, was een bijzondere ervaring. Weet eigenlijk niet zo goed wat ik er van moet vinden. Nou ja, da's in ieder geval niet negatief, toch?
Benieuwd of zij me kan helpen met dat laatste stukje!
woensdag 7 januari 2009 om 19:31
quote:Tientje79 schreef op 07 januari 2009 @ 19:30:
Tja.. verder dan ontspanningsoefeningen, lekker boekje en melathonine kom ik dan ook niet... Vervelend voor je!
Vandaag trouwens bij die haptotherapeut geweest, was een bijzondere ervaring. Weet eigenlijk niet zo goed wat ik er van moet vinden. Nou ja, da's in ieder geval niet negatief, toch?
Benieuwd of zij me kan helpen met dat laatste stukje!
Oh wat goed! Misschien is het even wennen? Je moet natuurlijk eerst kennismaken en wennen aan een persoon zelf!
Ben benieuwd hoe zich dat ontwikkeld!
PS. boekje ga ik NU proberen, lekker!
doeg!
Tja.. verder dan ontspanningsoefeningen, lekker boekje en melathonine kom ik dan ook niet... Vervelend voor je!
Vandaag trouwens bij die haptotherapeut geweest, was een bijzondere ervaring. Weet eigenlijk niet zo goed wat ik er van moet vinden. Nou ja, da's in ieder geval niet negatief, toch?
Benieuwd of zij me kan helpen met dat laatste stukje!
Oh wat goed! Misschien is het even wennen? Je moet natuurlijk eerst kennismaken en wennen aan een persoon zelf!
Ben benieuwd hoe zich dat ontwikkeld!
PS. boekje ga ik NU proberen, lekker!
doeg!
woensdag 7 januari 2009 om 19:37
Vinyl, slaap lekker! Dat het maar een goede nacht voor je mag worden!
Tientje, ik heb hele verschillende dingen gehoord over haptotherapeuten. Vaak mensen die net als jij niet zo goed weten wat ze ervan moeten vinden. Maar meestal ook positieve ervaringen met betrekking tot de klachten waarmee iemand zich meldt bij de haptotherapeut.
Tientje, ik heb hele verschillende dingen gehoord over haptotherapeuten. Vaak mensen die net als jij niet zo goed weten wat ze ervan moeten vinden. Maar meestal ook positieve ervaringen met betrekking tot de klachten waarmee iemand zich meldt bij de haptotherapeut.
woensdag 7 januari 2009 om 19:54
quote:Drift schreef op 07 januari 2009 @ 19:37:
Tientje, ik heb hele verschillende dingen gehoord over haptotherapeuten. Vaak mensen die net als jij niet zo goed weten wat ze ervan moeten vinden. Maar meestal ook positieve ervaringen met betrekking tot de klachten waarmee iemand zich meldt bij de haptotherapeut.Ik ga erheen omdat ik een heel slechte relatie/beeld heb met mijn lijf. Voel er niks bij, het moet het gewoon 'doen' en vooral niet zeuren. Maar in relaties loop je daar best wel tegenaan. Hoop dat zij mij kan helpen de connectie tussen hoofd en lijf te maken. Heb ik overigens niet zelf bedacht, maar een psycholoog waar ik een aantal (werkgerelateerde) behandelingen gehad heb. Had er zelf nooit zo over nagedacht. Ergens wel logisch, want als je met mij praat merk je niks van enige onzekerheid what so-ever... Maar als je áán me zit, pfffff....
Tientje, ik heb hele verschillende dingen gehoord over haptotherapeuten. Vaak mensen die net als jij niet zo goed weten wat ze ervan moeten vinden. Maar meestal ook positieve ervaringen met betrekking tot de klachten waarmee iemand zich meldt bij de haptotherapeut.Ik ga erheen omdat ik een heel slechte relatie/beeld heb met mijn lijf. Voel er niks bij, het moet het gewoon 'doen' en vooral niet zeuren. Maar in relaties loop je daar best wel tegenaan. Hoop dat zij mij kan helpen de connectie tussen hoofd en lijf te maken. Heb ik overigens niet zelf bedacht, maar een psycholoog waar ik een aantal (werkgerelateerde) behandelingen gehad heb. Had er zelf nooit zo over nagedacht. Ergens wel logisch, want als je met mij praat merk je niks van enige onzekerheid what so-ever... Maar als je áán me zit, pfffff....
woensdag 7 januari 2009 om 22:46
quote:Tientje79 schreef op 07 januari 2009 @ 19:54:
[...]
Ik ga erheen omdat ik een heel slechte relatie/beeld heb met mijn lijf. Voel er niks bij, het moet het gewoon 'doen' en vooral niet zeuren. Maar in relaties loop je daar best wel tegenaan. Hoop dat zij mij kan helpen de connectie tussen hoofd en lijf te maken. Heb ik overigens niet zelf bedacht, maar een psycholoog waar ik een aantal (werkgerelateerde) behandelingen gehad heb. Had er zelf nooit zo over nagedacht. Ergens wel logisch, want als je met mij praat merk je niks van enige onzekerheid what so-ever... Maar als je áán me zit, pfffff....
Dat lijkt me lastig Tientje. Kan me voorstellen dat dat met name in relaties iets is waar je last van hebt. Ik zou het een kans geven hoor, je weet maar nooit.
Misschien heb je ergens eerder in dit topic wel gelezen dat ik zelf psycholoog ben. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het mensen zelf nog nooit heb aangeraden maar dat komt denk ik ook omdat ik er zelf niet zo heel veel vanaf weet (en wat raad je dan aan he?! ). Ik heb mensen wel eens doorverwezen naar een lichaamsgerichte psycholoog en pas zelf technieken toe uit de Mindfullness Based therapie. In dat laatste geval leer je goed te luisteren naar allerlei signalen die je via je zintuigen binnenkrijgt. Doel is vaak beter leren luisteren naar je lijf en daarmee rust krijgen in je hoofd (heel kort door de bocht hoor).
Mijn vader is in behandeling geweest bij een haptotherapeut. Hij had last van rugklachten, dus heel wat anders, maar heeft ook totaal geen lichaamsgevoel. Het heeft hem wel geholpen.
Ik ben benieuwd naar je ervaringen.
[...]
Ik ga erheen omdat ik een heel slechte relatie/beeld heb met mijn lijf. Voel er niks bij, het moet het gewoon 'doen' en vooral niet zeuren. Maar in relaties loop je daar best wel tegenaan. Hoop dat zij mij kan helpen de connectie tussen hoofd en lijf te maken. Heb ik overigens niet zelf bedacht, maar een psycholoog waar ik een aantal (werkgerelateerde) behandelingen gehad heb. Had er zelf nooit zo over nagedacht. Ergens wel logisch, want als je met mij praat merk je niks van enige onzekerheid what so-ever... Maar als je áán me zit, pfffff....
Dat lijkt me lastig Tientje. Kan me voorstellen dat dat met name in relaties iets is waar je last van hebt. Ik zou het een kans geven hoor, je weet maar nooit.
Misschien heb je ergens eerder in dit topic wel gelezen dat ik zelf psycholoog ben. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het mensen zelf nog nooit heb aangeraden maar dat komt denk ik ook omdat ik er zelf niet zo heel veel vanaf weet (en wat raad je dan aan he?! ). Ik heb mensen wel eens doorverwezen naar een lichaamsgerichte psycholoog en pas zelf technieken toe uit de Mindfullness Based therapie. In dat laatste geval leer je goed te luisteren naar allerlei signalen die je via je zintuigen binnenkrijgt. Doel is vaak beter leren luisteren naar je lijf en daarmee rust krijgen in je hoofd (heel kort door de bocht hoor).
Mijn vader is in behandeling geweest bij een haptotherapeut. Hij had last van rugklachten, dus heel wat anders, maar heeft ook totaal geen lichaamsgevoel. Het heeft hem wel geholpen.
Ik ben benieuwd naar je ervaringen.
anoniem_77227 wijzigde dit bericht op 07-01-2009 22:48
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
donderdag 8 januari 2009 om 08:14
Nou, bagger geslapen weer.
Kwam niet in slaap, malen, huilen. Hmmm... dat is weer voor het eerst. Denk dat de vermoeidheid weer toeslaat.
Veel malen over deze bovenstaande relatie. Gek hoe ik het soms kan accepteren en soms geen biet snap van wat er is gebeurd en hoe dingen in een paar weken zo kunnen veranderen.
Ik moet echt bijslapen dit weekend, want wil niet weer somber worden!
Maar goed, we zullen zien!
Kwam niet in slaap, malen, huilen. Hmmm... dat is weer voor het eerst. Denk dat de vermoeidheid weer toeslaat.
Veel malen over deze bovenstaande relatie. Gek hoe ik het soms kan accepteren en soms geen biet snap van wat er is gebeurd en hoe dingen in een paar weken zo kunnen veranderen.
Ik moet echt bijslapen dit weekend, want wil niet weer somber worden!
Maar goed, we zullen zien!
donderdag 8 januari 2009 om 09:07
quote:Vinyl schreef op 08 januari 2009 @ 08:14:
Nou, bagger geslapen weer.
Kwam niet in slaap, malen, huilen. Hmmm... dat is weer voor het eerst. Denk dat de vermoeidheid weer toeslaat.
Veel malen over deze bovenstaande relatie. Gek hoe ik het soms kan accepteren en soms geen biet snap van wat er is gebeurd en hoe dingen in een paar weken zo kunnen veranderen.
Ik moet echt bijslapen dit weekend, want wil niet weer somber worden!
Maar goed, we zullen zien!
Wat vervelend Vinyl! Zeker ook de sombere gevoelens erbij. Maar dat gevoel en het gemaal over de relatie wordt misschien wel wat versterkt door slecht slapen en vermoeidheid.
Helaas is het besmettelijk ben ik bang. Want ik heb ook heel slecht geslapen. Ik heb vaak moeite met in slaap vallen. Als het eenmaal gelukt is komt het wel goed. Maar heb afgelopen nacht voor mijn gevoel echt uren naar het plafond liggen staren en zit nu met een mistig hoofd achter mijn computer.
Ik ga altijd denken wat er toch zou kunnen zijn waardoor ik zo slecht slaap...zucht...
Nou, bagger geslapen weer.
Kwam niet in slaap, malen, huilen. Hmmm... dat is weer voor het eerst. Denk dat de vermoeidheid weer toeslaat.
Veel malen over deze bovenstaande relatie. Gek hoe ik het soms kan accepteren en soms geen biet snap van wat er is gebeurd en hoe dingen in een paar weken zo kunnen veranderen.
Ik moet echt bijslapen dit weekend, want wil niet weer somber worden!
Maar goed, we zullen zien!
Wat vervelend Vinyl! Zeker ook de sombere gevoelens erbij. Maar dat gevoel en het gemaal over de relatie wordt misschien wel wat versterkt door slecht slapen en vermoeidheid.
Helaas is het besmettelijk ben ik bang. Want ik heb ook heel slecht geslapen. Ik heb vaak moeite met in slaap vallen. Als het eenmaal gelukt is komt het wel goed. Maar heb afgelopen nacht voor mijn gevoel echt uren naar het plafond liggen staren en zit nu met een mistig hoofd achter mijn computer.
Ik ga altijd denken wat er toch zou kunnen zijn waardoor ik zo slecht slaap...zucht...
donderdag 8 januari 2009 om 11:15
quote:Charlotte69 schreef op 08 januari 2009 @ 09:11:
Vinyl, had jij geen slaappilletjes van de dokter gekregen?
Rottig voor je dat je nu weer even een terugval hebt, maar zeker niet onlogisch. Accepteer het maar even en probeer inderdaad dit weekend wat slaap in te halen!
Liefs,
Charlotte
Klopt, maar dat waren er 'maar' 5. Waarvan ik van de eerste redelijk heb geslapen en bij de rest ook gewoon wakker werd. De huisarts zei ook: de meeste mensen raken hier behoorlijk van onder zeil
Maar goed, niks aan te doen!
Balen, Drift, dat je ook wakker lag, zeg!
Hoop dat jij ook beter slaapt vannacht!
Vinyl, had jij geen slaappilletjes van de dokter gekregen?
Rottig voor je dat je nu weer even een terugval hebt, maar zeker niet onlogisch. Accepteer het maar even en probeer inderdaad dit weekend wat slaap in te halen!
Liefs,
Charlotte
Klopt, maar dat waren er 'maar' 5. Waarvan ik van de eerste redelijk heb geslapen en bij de rest ook gewoon wakker werd. De huisarts zei ook: de meeste mensen raken hier behoorlijk van onder zeil
Maar goed, niks aan te doen!
Balen, Drift, dat je ook wakker lag, zeg!
Hoop dat jij ook beter slaapt vannacht!
