Relaties
alle pijlers
help ,, iemand !!
dinsdag 13 januari 2009 om 19:33
Hallo
ik ben een jonge moeder van 2 kleine kinderen
ik hoop dat jullie mij een beetje kunnen helpen want ik weet me echt geen raad meer.
ik had al een heel verhaal geschreven maar bij het terug lezen snapte ik er zelf al niets meer van daarom maar ff simpel ;
1. vader woont bij mij , betaal alles voor hem ( telefoonrekening , benzine etc ) ,krijg geen cent terug ( althans nu niet meer ) heb niets meer te vertellen in mijn eigen huis ( bijv. wie welkom zijn en wie niet , mijn moeder moet een week van te voren bellen als ze wil komen , wanneer ik het huishouden doe etc )
en hoe ik met mijn kinderen om moet gaan.
2.sinds juni nieuwe vriend , woont ook bij mij , geen baan meer gaat nergens achter aan , dus ik onderhoud hem ook
zijn kinderen werden onaangekondigd bij mij gedropt waar ik in het weekend ook voor moet zorgen , daar heb ik niet om gevraagd en daar heb ik ook helemaal geen zin in omdat ik daar niet aan toe ben en nergens inspraak op heb , ex vriendin blijft zeiken om geld , ik vind dat hij maar eerst voor mij moet zorgen hij woont immers wel bij mij en van een uitkering trek ik dit allemaal niet hij wil ook niet "op papier" samenwonen , nee waarom daar ben ik nu ook wel achter.
ik weet niet meer wat ik moet doen en eigenlijk wil ik gewoon zeggen ; pak je spullen en oprotten hier !!! of pas je aan mij en mijn kinderen aan !!
maar dat kan ik niet
ik kan het voor mezelf ook makkelijk maken en alles maar achterlaten en weer eens een crisisopvang op zoeken ( want dat gebeurde de laatste 10 jaar geregeld ben niet anders gewend )
maar dat wil ik mijn kinderen en mezelf niet meer aandoen ,
ik hoop dat iemand misschien tips heeft hier mee om te gaan , om mijn vader en vriend "aardig" te vertellen wat ik van hun verwacht
maar dit is zo moeilijk voor mij dat wanneer ik hun probeer uit te leggen wat er aan de hand is ik al in de tranen schiet en een normaal gesprek niet mogelijk maakt.
Gr . Vera
ik ben een jonge moeder van 2 kleine kinderen
ik hoop dat jullie mij een beetje kunnen helpen want ik weet me echt geen raad meer.
ik had al een heel verhaal geschreven maar bij het terug lezen snapte ik er zelf al niets meer van daarom maar ff simpel ;
1. vader woont bij mij , betaal alles voor hem ( telefoonrekening , benzine etc ) ,krijg geen cent terug ( althans nu niet meer ) heb niets meer te vertellen in mijn eigen huis ( bijv. wie welkom zijn en wie niet , mijn moeder moet een week van te voren bellen als ze wil komen , wanneer ik het huishouden doe etc )
en hoe ik met mijn kinderen om moet gaan.
2.sinds juni nieuwe vriend , woont ook bij mij , geen baan meer gaat nergens achter aan , dus ik onderhoud hem ook
zijn kinderen werden onaangekondigd bij mij gedropt waar ik in het weekend ook voor moet zorgen , daar heb ik niet om gevraagd en daar heb ik ook helemaal geen zin in omdat ik daar niet aan toe ben en nergens inspraak op heb , ex vriendin blijft zeiken om geld , ik vind dat hij maar eerst voor mij moet zorgen hij woont immers wel bij mij en van een uitkering trek ik dit allemaal niet hij wil ook niet "op papier" samenwonen , nee waarom daar ben ik nu ook wel achter.
ik weet niet meer wat ik moet doen en eigenlijk wil ik gewoon zeggen ; pak je spullen en oprotten hier !!! of pas je aan mij en mijn kinderen aan !!
maar dat kan ik niet
ik kan het voor mezelf ook makkelijk maken en alles maar achterlaten en weer eens een crisisopvang op zoeken ( want dat gebeurde de laatste 10 jaar geregeld ben niet anders gewend )
maar dat wil ik mijn kinderen en mezelf niet meer aandoen ,
ik hoop dat iemand misschien tips heeft hier mee om te gaan , om mijn vader en vriend "aardig" te vertellen wat ik van hun verwacht
maar dit is zo moeilijk voor mij dat wanneer ik hun probeer uit te leggen wat er aan de hand is ik al in de tranen schiet en een normaal gesprek niet mogelijk maakt.
Gr . Vera
dinsdag 13 januari 2009 om 19:38
Waarom woont je vader bij jou? Heeft hij geen baan/inkomen? En waarom heb je een vriend waar je alleen maar last van lijkt te hebben?
Hoezo zou jíj naar de crisisopvang moeten? Het is toch jóúw huis en staat toch op jóúw naam? Dan ben jij wel de laatste die moet vertrekken als de situatie ondhoudbaar wordt.
Hoezo zou jíj naar de crisisopvang moeten? Het is toch jóúw huis en staat toch op jóúw naam? Dan ben jij wel de laatste die moet vertrekken als de situatie ondhoudbaar wordt.
The time is now
dinsdag 13 januari 2009 om 19:40
volgens mij weet jij heel goed wat je moet doen: beide heren een schop geven en andere sloten op je deuren laten zetten. ik maak uit je posting op dat je een uitkering hebt, dus geen werk. (misschien begrijp ik het verkeerd) dat betekent dus dat je zelf voor je kinderen kunt zorgen en daarvoor niet afhankelijk bent van 1 van de heren. als jij echt voor het belang van je kinderen op wilt komen, dan is het allereerst belangrijk dat je voor jezelf opkomt.
sterkte!
sterkte!
dinsdag 13 januari 2009 om 19:41
Niks naar een crisisopvang, neem het heft in eigen handen. Wees duidelijk wat jouw regels zijn in jouw huis en kom een bijdrage in de kosten overeen. Loopt dat op niets uit, dan lekker alleen met je kinderen in het huis wonen. Echt hoor je moet voor jezelf opkomen anders blijf je je hele leven last houden van dat soort mensen.
Cum non tum age
dinsdag 13 januari 2009 om 19:43
De bovenstaande reacties konden ook die van mij zijn.
Maar aangezien jij niet voor niets hier om raad komt vragen en het echt niet meer ziet zitten, heb ik misschien een tip voor je om de eerste stap te zetten.
Als je zelf niet machtig / mondig / daadkrachtig genoeg bent, dan zou ik er een derde (objectieve) persoon bij halen die jou ondersteunt en de onhoudbare situatie waar jij helemaal niet in wilt verkeren kan veranderen. Misschien iemand van maatschappelijk werk of iemand die je vertrouwd.
Ik wens je veel sterkte. Je zit in een lastig parket lijkt me.
Knuffel, Yulia.
Maar aangezien jij niet voor niets hier om raad komt vragen en het echt niet meer ziet zitten, heb ik misschien een tip voor je om de eerste stap te zetten.
Als je zelf niet machtig / mondig / daadkrachtig genoeg bent, dan zou ik er een derde (objectieve) persoon bij halen die jou ondersteunt en de onhoudbare situatie waar jij helemaal niet in wilt verkeren kan veranderen. Misschien iemand van maatschappelijk werk of iemand die je vertrouwd.
Ik wens je veel sterkte. Je zit in een lastig parket lijkt me.
Knuffel, Yulia.
dinsdag 13 januari 2009 om 19:44
Waarom moet je dat "aardig" vertellen? Durf de strijd aan te gaan. Hoe je het ook verteld, al doe je dat nog zo lief, je krijgt een rotreactie. Ze worden boos op je. Bereid je daar op voor, besef het, maak je keuze, kies je woorden, maak een plan. Voer het uit! Verspil je tijd niet langer aan mensen die jou met zoveel onvrijheid opzadelen. Sterkte en veel succes.
dinsdag 13 januari 2009 om 19:46
dinsdag 13 januari 2009 om 19:48
quote:quattro35 schreef op 13 januari 2009 @ 19:42:
Je bent wel consequent qua type man waar je voor valt......
Als het jouw droom was om een B&B te runnen voor niet betalende gasten, dan is 'ie uitgekomen!
Tip: zsm zwanger worden van je nieuwe vriend! doe jij ff normaal en rap een beetje! grote bek is mooi maar niet trappen als iemand al op de grond ligt.
Je bent wel consequent qua type man waar je voor valt......
Als het jouw droom was om een B&B te runnen voor niet betalende gasten, dan is 'ie uitgekomen!
Tip: zsm zwanger worden van je nieuwe vriend! doe jij ff normaal en rap een beetje! grote bek is mooi maar niet trappen als iemand al op de grond ligt.
dinsdag 13 januari 2009 om 19:49
Ik word er ook een beetje naar van. Het lijkt me niet dat die kerels voor jou zorgen, dus zul je zélf voor jezelf moeten zorgen.
En crisisopvang? Waarom heb je daar gezeten? En is dat erger dan wat het nu is? Heb je hulp van instanties? Hoe oud zijn je kinderen? Hoe oud ben jij? En hoe komt het dat je vader bij je inwoont?
En crisisopvang? Waarom heb je daar gezeten? En is dat erger dan wat het nu is? Heb je hulp van instanties? Hoe oud zijn je kinderen? Hoe oud ben jij? En hoe komt het dat je vader bij je inwoont?
dinsdag 13 januari 2009 om 19:51
Ik denk ook, als ik het zo lees, dat je vader en je vriend niet echt gezellig mannen zijn en dat het weleens lastig kon worden om ze er alleen uit te krijgen. Ben je bang voor ze?
Huur je een huis, of koop je een huis? Als je huurt zou je eens contact op kunnen nemen met de woningbouwvereniging, je verhaal uitleggen en misschien dat ze je kunnen helpen.
Huur je een huis, of koop je een huis? Als je huurt zou je eens contact op kunnen nemen met de woningbouwvereniging, je verhaal uitleggen en misschien dat ze je kunnen helpen.
dinsdag 13 januari 2009 om 19:53
dinsdag 13 januari 2009 om 19:55
Beste VeraH,
Ik kan je maar 1 tip geven, word volwassen! Je vader woont in jouw huis en dus heeft hij zich aan jouw regels te houden, niet omgekeerd. Je vriend is ongevraagd met zijn hele gezin bij je ingetrokken en bezorgt je in plaats van steun alleen maar extra zorgen.
Begin bij je vriend en gooi die de deur uit. Je hoeft niet aardig te zijn, je moet duidelijk zijn. Met aardig zijn redt je het niet in een situatie als deze.
Ga daarna het gesprek aan met je vader. Maak jouw huisregels duidelijk en geef aan dat hij kan kiezen: blijven en zich aan jouw regels houden of weggaan als hij liever volgens zijn regels leeft.
De reden dat mensen over jou heen lopen, is heel simpel. Jij laat dat gebeuren. De enige manier om deze situatie op te lossen en te veranderen is dus dat jij verandert. Als je bang bent dat jij niet sterk genoeg in je schoenen staat om dat te doen, zoek er dan hulp bij. Die hulp zou je moeten kunnen krijgen via maatschappelijk werk.
Het laatste wat jij moet doen is je huis uit gaan. Je kinderen hebben nu een thuis en het is jouw verantwoordelijkheid als moeder om dat thuis voor je kinderen te behouden. Sterker nog, het is jouw verantwoordelijkheid om je kinderen een veilig en fijn thuis te bieden. Ik begrijp best dat dit niet makkelijk is, maar als je twee kinderen hebt dan zul je toch echt alles uit de kast moeten trekken om dat waar te maken. En als je dat niet alleen kunt, dan moet je dat onderkennen en hulp vragen. Dat is nu eenmaal wat er van je verwacht wordt als volwassen vrouw in de eerste plaats en als moeder in de tweede plaats.
Vergeet niet, voor "dochter" en "vriendin" ben je boven alles "moeder". Vecht voor je eigen geluk en dat van je kinderen. Ik vind het heel goed dat jij hier de eerste stap hebt gezet door hulp te vragen, maar het is nu aan jou om ook die tweede stap te zetten en actie te ondernemen.
Je ziet er nu als een berg tegenop omdat je het overzicht nu kwijt bent. Maar als je eenmaal die berg beklommen hebt en op de top van de berg staat, dan beloof ik je dat je een prachtig uitzicht krijgt. Dus, stop met denken en schakel over naar doen!
Succes...
Ik kan je maar 1 tip geven, word volwassen! Je vader woont in jouw huis en dus heeft hij zich aan jouw regels te houden, niet omgekeerd. Je vriend is ongevraagd met zijn hele gezin bij je ingetrokken en bezorgt je in plaats van steun alleen maar extra zorgen.
Begin bij je vriend en gooi die de deur uit. Je hoeft niet aardig te zijn, je moet duidelijk zijn. Met aardig zijn redt je het niet in een situatie als deze.
Ga daarna het gesprek aan met je vader. Maak jouw huisregels duidelijk en geef aan dat hij kan kiezen: blijven en zich aan jouw regels houden of weggaan als hij liever volgens zijn regels leeft.
De reden dat mensen over jou heen lopen, is heel simpel. Jij laat dat gebeuren. De enige manier om deze situatie op te lossen en te veranderen is dus dat jij verandert. Als je bang bent dat jij niet sterk genoeg in je schoenen staat om dat te doen, zoek er dan hulp bij. Die hulp zou je moeten kunnen krijgen via maatschappelijk werk.
Het laatste wat jij moet doen is je huis uit gaan. Je kinderen hebben nu een thuis en het is jouw verantwoordelijkheid als moeder om dat thuis voor je kinderen te behouden. Sterker nog, het is jouw verantwoordelijkheid om je kinderen een veilig en fijn thuis te bieden. Ik begrijp best dat dit niet makkelijk is, maar als je twee kinderen hebt dan zul je toch echt alles uit de kast moeten trekken om dat waar te maken. En als je dat niet alleen kunt, dan moet je dat onderkennen en hulp vragen. Dat is nu eenmaal wat er van je verwacht wordt als volwassen vrouw in de eerste plaats en als moeder in de tweede plaats.
Vergeet niet, voor "dochter" en "vriendin" ben je boven alles "moeder". Vecht voor je eigen geluk en dat van je kinderen. Ik vind het heel goed dat jij hier de eerste stap hebt gezet door hulp te vragen, maar het is nu aan jou om ook die tweede stap te zetten en actie te ondernemen.
Je ziet er nu als een berg tegenop omdat je het overzicht nu kwijt bent. Maar als je eenmaal die berg beklommen hebt en op de top van de berg staat, dan beloof ik je dat je een prachtig uitzicht krijgt. Dus, stop met denken en schakel over naar doen!
Succes...
dinsdag 13 januari 2009 om 20:02
dinsdag 13 januari 2009 om 20:03
dat ze boos zullen zijn weet ik wel ,, en daar ben ik ook bang voor dat zij me net als zovelen gewoon laten vallen wanneer ik het niet meer aan kan , en zogenaamde objectieve personen staan "op papier " genoeg om me heen maar ze zijn er nooit voor mij !
maar ik denk datik maar eens niet zo aardig meer moet doen
als krijg ik het al spaans benauwd bij het idee dat ik ze op de bank zet en mn bekkie eens goed lostrek
maar ik ga het in iedergeval wel proberen
dankjewel allemaal voor de reacties !!!
Gr vera
maar ik denk datik maar eens niet zo aardig meer moet doen
als krijg ik het al spaans benauwd bij het idee dat ik ze op de bank zet en mn bekkie eens goed lostrek
maar ik ga het in iedergeval wel proberen
dankjewel allemaal voor de reacties !!!
Gr vera
dinsdag 13 januari 2009 om 20:07
quote:VeraH schreef op 13 januari 2009 @ 20:03:
dat ze boos zullen zijn weet ik wel ,, en daar ben ik ook bang voor dat zij me net als zovelen gewoon laten vallen wanneer ik het niet meer aan kan , en zogenaamde objectieve personen staan "op papier " genoeg om me heen maar ze zijn er nooit voor mij !
maar ik denk datik maar eens niet zo aardig meer moet doen
als krijg ik het al spaans benauwd bij het idee dat ik ze op de bank zet en mn bekkie eens goed lostrek
maar ik ga het in iedergeval wel proberen
dankjewel allemaal voor de reacties !!!
Gr vera
joh, wees blij als ze je 'laten vallen' je kan ze missen als kiespijn.
dan zijn ze er maar niet voor jou, pech, als jij er maar bent voor jezelf en de kinderen. Doe geen domme dingen, als je bang bent voor geweld zorg dan dat je niet alleen bent als je ze vraagt op te pleuren uit jouw huis en jouw leven.
ga eens met een rpofessional praten, maatschappelijk werk ofzo.
dat ze boos zullen zijn weet ik wel ,, en daar ben ik ook bang voor dat zij me net als zovelen gewoon laten vallen wanneer ik het niet meer aan kan , en zogenaamde objectieve personen staan "op papier " genoeg om me heen maar ze zijn er nooit voor mij !
maar ik denk datik maar eens niet zo aardig meer moet doen
als krijg ik het al spaans benauwd bij het idee dat ik ze op de bank zet en mn bekkie eens goed lostrek
maar ik ga het in iedergeval wel proberen
dankjewel allemaal voor de reacties !!!
Gr vera
joh, wees blij als ze je 'laten vallen' je kan ze missen als kiespijn.
dan zijn ze er maar niet voor jou, pech, als jij er maar bent voor jezelf en de kinderen. Doe geen domme dingen, als je bang bent voor geweld zorg dan dat je niet alleen bent als je ze vraagt op te pleuren uit jouw huis en jouw leven.
ga eens met een rpofessional praten, maatschappelijk werk ofzo.
dinsdag 13 januari 2009 om 20:08
soms is het gewoon nodig om niet zo aardig te zijn. zij zijn ook niet aardig voor jou! en ik begrijp dat dat niet altijd makkelijk is, maar als je nu niets onderneemt dan blijf je in een circeltje ronddraaien waar je niet meer uitkomt. denk aan je kinderen, denk aan jezelf. soms kun je er niets aan doen dat je in een bepaalde situatie zit, maar je kunt wel iets doen aan de gevolgen. laat het niet erger worden dan het al is. dat is moeilijk, maar nog veel langer in deze situatie is nog veel moeilijker.
dinsdag 13 januari 2009 om 20:08
Vera, het werkt alleen als je zeker genoeg bent van jezelf en er 100% voor gaat. Iets zegt me dat jij dat nu nog niet zo voelt en ik raad je daarom aan om echt hulp te zoeken. Waarom zou jij het jezelf moeilijk maken door alleen het wiel uit te vinden als maatschappelijk werk je daarin zou kunnen helpen? Des te sneller werkt het!
En voor wat betreft het jou laten vallen, vind je niet dat ze je nu al ernstig laten zitten? Ze wonen bij je, maar steunen je op geen enkele manier. In plaats van jou tot steun te zijn, leveren ze je alleen maar meer zorgen op. Als zij er echt voor je zouden zijn, dan zouden ze voor jou zorgen in plaats van andersom. Dan zouden zij hun verantwoordelijkheid nemen en praktisch bijdragen in de kosten en met hulp in het huis, zouden zij je emotioneel steunen, zouden zij jouw wensen en jouw regels en jouw opvoeding en jouw vrienden accepteren en respecteren... Doen ze dat?
En voor wat betreft het jou laten vallen, vind je niet dat ze je nu al ernstig laten zitten? Ze wonen bij je, maar steunen je op geen enkele manier. In plaats van jou tot steun te zijn, leveren ze je alleen maar meer zorgen op. Als zij er echt voor je zouden zijn, dan zouden ze voor jou zorgen in plaats van andersom. Dan zouden zij hun verantwoordelijkheid nemen en praktisch bijdragen in de kosten en met hulp in het huis, zouden zij je emotioneel steunen, zouden zij jouw wensen en jouw regels en jouw opvoeding en jouw vrienden accepteren en respecteren... Doen ze dat?
dinsdag 13 januari 2009 om 20:14
Trouwens, ik lees je openingspost net nog eens door, maar realiseer jij je wel dat jij misschien wel eens heel ernstig in de problemen zou kunnen komen als je deze situatie voort laat duren? Je schrijft dat jij een uitkering hebt. Als dat een bijstandsuitkering is en er wonen mensen bij je in zonder dat dit officieel is (zoals je schrijft over je vriend) dan kun je voor uitkeringsfraude worden aangepakt en veroordeelt...
Ik realiseer mij dat je al genoeg problemen hebt en misschien niet zit te wachten op deze waarschuwing als de situatie is zoals ik denk dat hij is. Maar als de situatie inderdaad zo is, dan is dat reden temeer om echt DIRECT actie te ondernemen...
Ik realiseer mij dat je al genoeg problemen hebt en misschien niet zit te wachten op deze waarschuwing als de situatie is zoals ik denk dat hij is. Maar als de situatie inderdaad zo is, dan is dat reden temeer om echt DIRECT actie te ondernemen...
dinsdag 13 januari 2009 om 20:28
ik ben zelf niet bang voor mijn vader en vriend en inderdaad ik kan geen NEE zeggen want daar krijg je afwijzing van en daar kan ik niet tegen
ikzelf ben nu 19 mijn kindjes zijn bijna 4 en 1.5 jaar
wij moesten door familie omstandigheden steeds weer verhuizen en eigenlijk meer "onderduiken" en meestal kon je niet direct ergens een huis krijgen dus dan werdt het keer op keer een crisisopvang in totaal 20 keer verhuisd binnen 8 jaar
maar op zich krijg je daar wel de hulp die je nodig hebt wat ik toch echt niet kan zeggen van maatschappelijk werk jeugdzorg noem maar op
ikzelf ben nu 19 mijn kindjes zijn bijna 4 en 1.5 jaar
wij moesten door familie omstandigheden steeds weer verhuizen en eigenlijk meer "onderduiken" en meestal kon je niet direct ergens een huis krijgen dus dan werdt het keer op keer een crisisopvang in totaal 20 keer verhuisd binnen 8 jaar
maar op zich krijg je daar wel de hulp die je nodig hebt wat ik toch echt niet kan zeggen van maatschappelijk werk jeugdzorg noem maar op
