Kinderen
alle pijlers
Aanstaande Vaders Topic :-)
maandag 29 december 2008 om 14:44
Bestaat er al zoiets als een topic voor aanstaande vaders op deze pijler...? De moeders domineren de zaak nogal, dus bij deze.
2009 was in verschillende opzichten een geweldig jaar voor mij, maar het kan nu helemaal niet meer stuk, want eergisteren gaf de zwangerschapstest van mijn vriendin plotseling een paarse streep van heb-ik-jou-daar. Zwanger!
Ik word vader.
Ben er helemaal beduusd van, maar héél erg blij.
Vandaag heeft ze nog een keer getest. En ze gaat nog een digitale test halen. Gewoon omdat we het nog niet helemaal durven te geloven. Als we erover praten, is het net alsof we elkaar een beetje in de maling zitten te nemen. Maar het is echt zo. Aan de telefoon was de huisarts er ook vrij duidelijk over: "Welke test? Duidelijke paarse streep? Dan ben je hartstikke zwanger hoor, geen twijfel over mogelijk."
Eén ding willen we nog even precies uitzoeken, namelijk hoe lang mijn vriendin precies zwanger is. Haar menstruatie vertoont al een tijdje vreemde kuren: komt heel onregelmatig. Soms ineens te laat, dan weer halverwege de cyclus een vage bloeding... Ze was de draad een beetje kwijt, de laatste tijd. Volgens onze berekeningen zou ze nu minstens vier weken zwanger moeten zijn, maar het kan ook al zeven zijn.
Ongelooflijk... In 2009 word ik papa, als alles goed gaat... Wow...
2009 was in verschillende opzichten een geweldig jaar voor mij, maar het kan nu helemaal niet meer stuk, want eergisteren gaf de zwangerschapstest van mijn vriendin plotseling een paarse streep van heb-ik-jou-daar. Zwanger!
Ik word vader.
Ben er helemaal beduusd van, maar héél erg blij.
Vandaag heeft ze nog een keer getest. En ze gaat nog een digitale test halen. Gewoon omdat we het nog niet helemaal durven te geloven. Als we erover praten, is het net alsof we elkaar een beetje in de maling zitten te nemen. Maar het is echt zo. Aan de telefoon was de huisarts er ook vrij duidelijk over: "Welke test? Duidelijke paarse streep? Dan ben je hartstikke zwanger hoor, geen twijfel over mogelijk."
Eén ding willen we nog even precies uitzoeken, namelijk hoe lang mijn vriendin precies zwanger is. Haar menstruatie vertoont al een tijdje vreemde kuren: komt heel onregelmatig. Soms ineens te laat, dan weer halverwege de cyclus een vage bloeding... Ze was de draad een beetje kwijt, de laatste tijd. Volgens onze berekeningen zou ze nu minstens vier weken zwanger moeten zijn, maar het kan ook al zeven zijn.
Ongelooflijk... In 2009 word ik papa, als alles goed gaat... Wow...
zondag 11 januari 2009 om 15:59
quote:Ring1981 schreef op 11 januari 2009 @ 15:42:
Ik slaap ook heel veel nu, soms erg ongezellig voor hem.
Mij hoor je niet klagen. Ik houd er wel van om een avondje alleen beneden te zijn: beetje plaatjes draaien, programma's en dvd'tjes kijken die zij toch niet wil zien, beetje aanrommelen, beetje lezen...
En ik ben een paar (koude!) avonden met haar mee naar bed gegaan: uurtje lezen terwijl zij al naast me lag te slapen, en daarna zelf ook in slaap gevallen, met ls gevolg dat ik zelf ook wat nachten van 22.00 tot 8.00 uur heb geslapen, de laatste tijd. Ik heb me in geen tijden zo fit gevoeld
Ik slaap ook heel veel nu, soms erg ongezellig voor hem.
Mij hoor je niet klagen. Ik houd er wel van om een avondje alleen beneden te zijn: beetje plaatjes draaien, programma's en dvd'tjes kijken die zij toch niet wil zien, beetje aanrommelen, beetje lezen...
En ik ben een paar (koude!) avonden met haar mee naar bed gegaan: uurtje lezen terwijl zij al naast me lag te slapen, en daarna zelf ook in slaap gevallen, met ls gevolg dat ik zelf ook wat nachten van 22.00 tot 8.00 uur heb geslapen, de laatste tijd. Ik heb me in geen tijden zo fit gevoeld
woensdag 14 januari 2009 om 10:45
Ladlady: "Gaaaaatver! Wat heb je voor luchtje op gedaan?"
Lad: "Eh, nou, gewoon: L'Eau d'Issey Pour Homme. Heb je me zelf gegeven..."
Die vindt ze dus ineens heel vies... Alsof ik kattenpis op mijn wangen had gesmeerd...
Gelukkig weet ze zelf waar het door komt, en hoeft die fles L'Eau d'Issey niet door de plee gespoeld te worden.
Vandaag op de wangetjes en in het halsje van Lad: Burberry Brit. Misschien bevalt dat beter.
Vanmiddag naar de verloskundige!
Lad: "Eh, nou, gewoon: L'Eau d'Issey Pour Homme. Heb je me zelf gegeven..."
Die vindt ze dus ineens heel vies... Alsof ik kattenpis op mijn wangen had gesmeerd...
Gelukkig weet ze zelf waar het door komt, en hoeft die fles L'Eau d'Issey niet door de plee gespoeld te worden.
Vandaag op de wangetjes en in het halsje van Lad: Burberry Brit. Misschien bevalt dat beter.
Vanmiddag naar de verloskundige!
woensdag 14 januari 2009 om 11:13
quote:kattija schreef op 14 januari 2009 @ 10:58:
Ik neem aan dat jullie al wel op de hoogte zijn van wat ze wel en niet (meer) mag eten voorlopig? Yeps. Dat doen we allemaal heel netjes... Hoewel niet alle boeken en doktoren het over sommige dingen eens zijn (weet zo gauw even geen voorbeeld, maar 't is wel zo).
Ik neem aan dat jullie al wel op de hoogte zijn van wat ze wel en niet (meer) mag eten voorlopig? Yeps. Dat doen we allemaal heel netjes... Hoewel niet alle boeken en doktoren het over sommige dingen eens zijn (weet zo gauw even geen voorbeeld, maar 't is wel zo).
woensdag 14 januari 2009 om 14:28
woensdag 14 januari 2009 om 14:47
quote:Ring1981 schreef op 14 januari 2009 @ 14:28:
Reactie van mijn vriend: 'echt NO WAY dat ik met je meega hoor!'
Whahaha, 100% eens...
Ik vind het geweldig hoor, vader worden. Ik voel dat babykontje al in mijn handpalm, ik denk na over leuke namen en ik zou zo'n afspraak bij de verloskundige voor geen goud willen missen...
... maar de 9 Maanden Beurs in de RAI?
Nee. Dikke doei.
Mijn vriendin gaat met mijn moeder, op zondag de 22e. Dan gaat deze jongen naar Ajax - Volendam.
Reactie van mijn vriend: 'echt NO WAY dat ik met je meega hoor!'
Whahaha, 100% eens...
Ik vind het geweldig hoor, vader worden. Ik voel dat babykontje al in mijn handpalm, ik denk na over leuke namen en ik zou zo'n afspraak bij de verloskundige voor geen goud willen missen...
... maar de 9 Maanden Beurs in de RAI?
Nee. Dikke doei.
Mijn vriendin gaat met mijn moeder, op zondag de 22e. Dan gaat deze jongen naar Ajax - Volendam.
woensdag 14 januari 2009 om 19:43
Eerste afspraak bij de verloskundige gehad.
Was niet zo heel spectaculair: een hele lijst vragen over de gezondheid en het medische verleden van mijn vriendin, een hoop informatie, een hoop folders en blaadjes meegekregen, bloeddruk gemeten, bloed afgenomen, etc. etc.
Maar nog geen hartje beluisterd ofzo.
Vrijdag de eerste echo. Dat wordt wél heel bijzonder...
Was niet zo heel spectaculair: een hele lijst vragen over de gezondheid en het medische verleden van mijn vriendin, een hoop informatie, een hoop folders en blaadjes meegekregen, bloeddruk gemeten, bloed afgenomen, etc. etc.
Maar nog geen hartje beluisterd ofzo.
Vrijdag de eerste echo. Dat wordt wél heel bijzonder...
woensdag 14 januari 2009 om 20:56
Inderdaad vrijdag gaat extra spannend worden.
En de 9 maandenbeurs?? Ja, misschien ook wel echt iets voor vrouwen.
Ik ben er zelf nooit naartoe geweest. Maar lijkt me toch wel wat hebben.
Maar inderdaad zoals Ring1981 al zegt heeft een een heel hoog muts gehalte.
Lad, willen jullie weten of het een jongen of meisje gaat worden als dat bij een verdere echo gezien kan worden?
In mijn tijd (zei de bijzonder oude muts) was dat niet aan de orde.
1 Echo en dat alleen maar om te zien of alles keurig en netjes was daarbinnen.
En de 9 maandenbeurs?? Ja, misschien ook wel echt iets voor vrouwen.
Ik ben er zelf nooit naartoe geweest. Maar lijkt me toch wel wat hebben.
Maar inderdaad zoals Ring1981 al zegt heeft een een heel hoog muts gehalte.
Lad, willen jullie weten of het een jongen of meisje gaat worden als dat bij een verdere echo gezien kan worden?
In mijn tijd (zei de bijzonder oude muts) was dat niet aan de orde.
1 Echo en dat alleen maar om te zien of alles keurig en netjes was daarbinnen.
woensdag 14 januari 2009 om 22:55
quote:kattija schreef op 14 januari 2009 @ 20:56:
Lad, willen jullie weten of het een jongen of meisje gaat worden als dat bij een verdere echo gezien kan worden?
Hebben we over nagedacht, en nee: we willen het niet weten. De verloskundige sprong bijna juichend uit haar stoel: "Wat leuk, wat leuk! Bijna iedereen wil het tegenwoordig weten, maar de verrassing is zó leuk!"
Dat lijkt ons dus ook. De reden die mensen doorgaans opgeven om het wél te willen weten, is dat het 'makkelijk' is. Maar waarom eigenlijk? Wij waren toch niet van plan om het babykamertje helemaal roze of helemaal blauw te maken (het wordt 'unisex', zeg maar) en verder...? Tja, je verzint een paar namen voor niks, maar ik vind het leuk om me te laten verrassen. Een voorkeur heb ik toch niet. Het maakt me werkelijk niks uit.
Wat ik moeilijker vind, zijn de beslissingen over onderzoeken naar het syndroom van Down.
Mijn vriendin is 31. In principe hebben we een kans van 2 à 3 op 1000 dat ons kindje Down zal hebben. Tussen de 11e en de 14e week kun je een echo laten maken aan de hand waarvan ze kunnen zeggen of er een verhoogd risico is. Dat zou er in de praktijk op neerkomen dat ze ons dan kunnen zeggen dat de kans op een Down-kindje ongeveer 1 op 200 is. Dus zelfs met een 'verhoogd risico' is de kans nog 199 op 200 dat je kind géén syndroom van Down heeft. Ze kijken dan vooral naar de nekplooi. Op basis daarvan bepalen ze of er een verhoogd risico is. Maar: er zijn ook kinderen met een 'gewone' nekplooi die tóch Down hebben. En er zijn kinderen met een ongewoon dikke nekplooi die het syndroom níet hebben.
Kortom: wat moet je met zo'n uitslag...?
Je zou, op basis van die echo-uitslag, kunnen bepalen om een vruchtwaterpunctie te laten doen, in de 20e week. Maar dat is best link. Je riskeert dan een miskraam. Grof gezegd vermoord je misschien wel een gezond kind. Bovendien: zouden we na twintig weken ons kindje laten aborteren, omdat het Down heeft...?
Ik denk van niet. Zo'n kind is bij ons welkom, als het zo uitkomt, al was het maar omdat we weten dat het in ons de juiste ouders heeft getroffen, en alle extra zorg zal krijgen die het nodig heeft.
Dus dat 'nekplooi-risico' en die eventuele punctie... Wat moet je ermee? Wat ga je beslissen?
Ik denk dat ik alleen wil weten of er sprake is van ernstige gebreken, zoals een open ruggetje. Dan gaat zo'n kind een invalide, en misschien wel mens-onwaardig leven tegemoet. Dán zouden we willen ingrijpen.
Dat zijn wel dilemma's... wat wil je weten, en wat niet?
Nog nooit over zulke dingen nagedacht - en ineens ligt het op je bord.
Lad, willen jullie weten of het een jongen of meisje gaat worden als dat bij een verdere echo gezien kan worden?
Hebben we over nagedacht, en nee: we willen het niet weten. De verloskundige sprong bijna juichend uit haar stoel: "Wat leuk, wat leuk! Bijna iedereen wil het tegenwoordig weten, maar de verrassing is zó leuk!"
Dat lijkt ons dus ook. De reden die mensen doorgaans opgeven om het wél te willen weten, is dat het 'makkelijk' is. Maar waarom eigenlijk? Wij waren toch niet van plan om het babykamertje helemaal roze of helemaal blauw te maken (het wordt 'unisex', zeg maar) en verder...? Tja, je verzint een paar namen voor niks, maar ik vind het leuk om me te laten verrassen. Een voorkeur heb ik toch niet. Het maakt me werkelijk niks uit.
Wat ik moeilijker vind, zijn de beslissingen over onderzoeken naar het syndroom van Down.
Mijn vriendin is 31. In principe hebben we een kans van 2 à 3 op 1000 dat ons kindje Down zal hebben. Tussen de 11e en de 14e week kun je een echo laten maken aan de hand waarvan ze kunnen zeggen of er een verhoogd risico is. Dat zou er in de praktijk op neerkomen dat ze ons dan kunnen zeggen dat de kans op een Down-kindje ongeveer 1 op 200 is. Dus zelfs met een 'verhoogd risico' is de kans nog 199 op 200 dat je kind géén syndroom van Down heeft. Ze kijken dan vooral naar de nekplooi. Op basis daarvan bepalen ze of er een verhoogd risico is. Maar: er zijn ook kinderen met een 'gewone' nekplooi die tóch Down hebben. En er zijn kinderen met een ongewoon dikke nekplooi die het syndroom níet hebben.
Kortom: wat moet je met zo'n uitslag...?
Je zou, op basis van die echo-uitslag, kunnen bepalen om een vruchtwaterpunctie te laten doen, in de 20e week. Maar dat is best link. Je riskeert dan een miskraam. Grof gezegd vermoord je misschien wel een gezond kind. Bovendien: zouden we na twintig weken ons kindje laten aborteren, omdat het Down heeft...?
Ik denk van niet. Zo'n kind is bij ons welkom, als het zo uitkomt, al was het maar omdat we weten dat het in ons de juiste ouders heeft getroffen, en alle extra zorg zal krijgen die het nodig heeft.
Dus dat 'nekplooi-risico' en die eventuele punctie... Wat moet je ermee? Wat ga je beslissen?
Ik denk dat ik alleen wil weten of er sprake is van ernstige gebreken, zoals een open ruggetje. Dan gaat zo'n kind een invalide, en misschien wel mens-onwaardig leven tegemoet. Dán zouden we willen ingrijpen.
Dat zijn wel dilemma's... wat wil je weten, en wat niet?
Nog nooit over zulke dingen nagedacht - en ineens ligt het op je bord.
donderdag 15 januari 2009 om 15:06
donderdag 15 januari 2009 om 16:12
quote:Lad schreef op 14 januari 2009 @ 22:55:
[...]
Hebben we over nagedacht, en nee: we willen het niet weten. De verloskundige sprong bijna juichend uit haar stoel: "Wat leuk, wat leuk! Bijna iedereen wil het tegenwoordig weten, maar de verrassing is zó leuk!"
Dat lijkt ons dus ook. De reden die mensen doorgaans opgeven om het wél te willen weten, is dat het 'makkelijk' is. Maar waarom eigenlijk? Wij waren toch niet van plan om het babykamertje helemaal roze of helemaal blauw te maken (het wordt 'unisex', zeg maar) en verder...? Tja, je verzint een paar namen voor niks, maar ik vind het leuk om me te laten verrassen. Een voorkeur heb ik toch niet. Het maakt me werkelijk niks uit.
Wat ik moeilijker vind, zijn de beslissingen over onderzoeken naar het syndroom van Down.
Mijn vriendin is 31. In principe hebben we een kans van 2 à 3 op 1000 dat ons kindje Down zal hebben. Tussen de 11e en de 14e week kun je een echo laten maken aan de hand waarvan ze kunnen zeggen of er een verhoogd risico is. Dat zou er in de praktijk op neerkomen dat ze ons dan kunnen zeggen dat de kans op een Down-kindje ongeveer 1 op 200 is. Dus zelfs met een 'verhoogd risico' is de kans nog 199 op 200 dat je kind géén syndroom van Down heeft. Ze kijken dan vooral naar de nekplooi. Op basis daarvan bepalen ze of er een verhoogd risico is. Maar: er zijn ook kinderen met een 'gewone' nekplooi die tóch Down hebben. En er zijn kinderen met een ongewoon dikke nekplooi die het syndroom níet hebben.
Kortom: wat moet je met zo'n uitslag...?
Je zou, op basis van die echo-uitslag, kunnen bepalen om een vruchtwaterpunctie te laten doen, in de 20e week. Maar dat is best link. Je riskeert dan een miskraam. Grof gezegd vermoord je misschien wel een gezond kind. Bovendien: zouden we na twintig weken ons kindje laten aborteren, omdat het Down heeft...?
Ik denk van niet. Zo'n kind is bij ons welkom, als het zo uitkomt, al was het maar omdat we weten dat het in ons de juiste ouders heeft getroffen, en alle extra zorg zal krijgen die het nodig heeft.
Dus dat 'nekplooi-risico' en die eventuele punctie... Wat moet je ermee? Wat ga je beslissen?
Ik denk dat ik alleen wil weten of er sprake is van ernstige gebreken, zoals een open ruggetje. Dan gaat zo'n kind een invalide, en misschien wel mens-onwaardig leven tegemoet. Dán zouden we willen ingrijpen.
Dat zijn wel dilemma's... wat wil je weten, en wat niet?
Nog nooit over zulke dingen nagedacht - en ineens ligt het op je bord.Wij hebben het niet gedaan om de redenen die jij opnoemt: zo'n uitslag zegt helemaal niks. Bovendien hadden we in onze directe omgeving 2 voorbeelden van mensen die een nekplooimeting hadden gedaan met als resultaat een verhoogde kans op een syndroom van down. In beide gevallen is er een gezond kind geboren. Wij wilden alleen die test doen als daar ook concrete resultaten uit voortkwamen en dat is niet het geval. Het is en blijft een kansberekening. Wat we wel gedaan hebben is een zogenaamde 20 weken echo om te controleren of alles goed was en om ernstige afwijkingen uit te sluiten.
[...]
Hebben we over nagedacht, en nee: we willen het niet weten. De verloskundige sprong bijna juichend uit haar stoel: "Wat leuk, wat leuk! Bijna iedereen wil het tegenwoordig weten, maar de verrassing is zó leuk!"
Dat lijkt ons dus ook. De reden die mensen doorgaans opgeven om het wél te willen weten, is dat het 'makkelijk' is. Maar waarom eigenlijk? Wij waren toch niet van plan om het babykamertje helemaal roze of helemaal blauw te maken (het wordt 'unisex', zeg maar) en verder...? Tja, je verzint een paar namen voor niks, maar ik vind het leuk om me te laten verrassen. Een voorkeur heb ik toch niet. Het maakt me werkelijk niks uit.
Wat ik moeilijker vind, zijn de beslissingen over onderzoeken naar het syndroom van Down.
Mijn vriendin is 31. In principe hebben we een kans van 2 à 3 op 1000 dat ons kindje Down zal hebben. Tussen de 11e en de 14e week kun je een echo laten maken aan de hand waarvan ze kunnen zeggen of er een verhoogd risico is. Dat zou er in de praktijk op neerkomen dat ze ons dan kunnen zeggen dat de kans op een Down-kindje ongeveer 1 op 200 is. Dus zelfs met een 'verhoogd risico' is de kans nog 199 op 200 dat je kind géén syndroom van Down heeft. Ze kijken dan vooral naar de nekplooi. Op basis daarvan bepalen ze of er een verhoogd risico is. Maar: er zijn ook kinderen met een 'gewone' nekplooi die tóch Down hebben. En er zijn kinderen met een ongewoon dikke nekplooi die het syndroom níet hebben.
Kortom: wat moet je met zo'n uitslag...?
Je zou, op basis van die echo-uitslag, kunnen bepalen om een vruchtwaterpunctie te laten doen, in de 20e week. Maar dat is best link. Je riskeert dan een miskraam. Grof gezegd vermoord je misschien wel een gezond kind. Bovendien: zouden we na twintig weken ons kindje laten aborteren, omdat het Down heeft...?
Ik denk van niet. Zo'n kind is bij ons welkom, als het zo uitkomt, al was het maar omdat we weten dat het in ons de juiste ouders heeft getroffen, en alle extra zorg zal krijgen die het nodig heeft.
Dus dat 'nekplooi-risico' en die eventuele punctie... Wat moet je ermee? Wat ga je beslissen?
Ik denk dat ik alleen wil weten of er sprake is van ernstige gebreken, zoals een open ruggetje. Dan gaat zo'n kind een invalide, en misschien wel mens-onwaardig leven tegemoet. Dán zouden we willen ingrijpen.
Dat zijn wel dilemma's... wat wil je weten, en wat niet?
Nog nooit over zulke dingen nagedacht - en ineens ligt het op je bord.Wij hebben het niet gedaan om de redenen die jij opnoemt: zo'n uitslag zegt helemaal niks. Bovendien hadden we in onze directe omgeving 2 voorbeelden van mensen die een nekplooimeting hadden gedaan met als resultaat een verhoogde kans op een syndroom van down. In beide gevallen is er een gezond kind geboren. Wij wilden alleen die test doen als daar ook concrete resultaten uit voortkwamen en dat is niet het geval. Het is en blijft een kansberekening. Wat we wel gedaan hebben is een zogenaamde 20 weken echo om te controleren of alles goed was en om ernstige afwijkingen uit te sluiten.
donderdag 15 januari 2009 om 16:21
@ Traincha: ja, dat is precies wat wij willen doen.
Maar ja, dan blijft dus het dilemma: welke dingen vind je zó ernstig dat je na 20 weken tot abortus besluit...?
Dan moet het wel echt ernstige verminkingen zijn, in de categorie open ruggetje. Ik zou na 20 weken echt geen kind meer kunnen laten weghalen omdat het Down heeft...
Maar ja, dan blijft dus het dilemma: welke dingen vind je zó ernstig dat je na 20 weken tot abortus besluit...?
Dan moet het wel echt ernstige verminkingen zijn, in de categorie open ruggetje. Ik zou na 20 weken echt geen kind meer kunnen laten weghalen omdat het Down heeft...
donderdag 15 januari 2009 om 16:41
quote:Lad schreef op 15 januari 2009 @ 16:21:
@ Traincha: ja, dat is precies wat wij willen doen.
Maar ja, dan blijft dus het dilemma: welke dingen vind je zó ernstig dat je na 20 weken tot abortus besluit...?
Dan moet het wel echt ernstige verminkingen zijn, in de categorie open ruggetje. Ik zou na 20 weken echt geen kind meer kunnen laten weghalen omdat het Down heeft...Dat was dus ook ons argument. Wij hebben dan wel een gezonde dochter gekregen, maar mocht ze down hebben gehad, dan was ze evenzogoed wel geboren. Wij hebben bewust voor die 20 weken echo gekozen om te kijken of ons kind inderdaad ook ernstig gehandicapt was. Dat was voor ons de grens. Een zeer ernstig gehandicapt kind met een beperkte levensverwachting.
@ Traincha: ja, dat is precies wat wij willen doen.
Maar ja, dan blijft dus het dilemma: welke dingen vind je zó ernstig dat je na 20 weken tot abortus besluit...?
Dan moet het wel echt ernstige verminkingen zijn, in de categorie open ruggetje. Ik zou na 20 weken echt geen kind meer kunnen laten weghalen omdat het Down heeft...Dat was dus ook ons argument. Wij hebben dan wel een gezonde dochter gekregen, maar mocht ze down hebben gehad, dan was ze evenzogoed wel geboren. Wij hebben bewust voor die 20 weken echo gekozen om te kijken of ons kind inderdaad ook ernstig gehandicapt was. Dat was voor ons de grens. Een zeer ernstig gehandicapt kind met een beperkte levensverwachting.
donderdag 15 januari 2009 om 16:44
En het zijn ook dillema's waar je voor komt te staan, maar wat bij ons de doorslag gaf om geen nekplooimeting te doen was dat ze niet konden garanderen dat die test 100 % was. Gevoelsmatig was voor ons zo'n test volslagen nutteloos. Stel je voor: je krijgt te horen dat de kans dat je een kind krijgt met down 50 % is. De hele zwangerschap zit je in de rats en bij de geboorte blijkt dat er niks aan de hand is. En andersom kan natuurlijk ook.
vrijdag 16 januari 2009 om 11:17
Ik moet heel eerlijk bekennen dat dergelijke onderzoeken bij mij niet aan de orde zijn geweest.
Ik was onder de 35 bij beide zwangerschappen.
Geen reden tot verhoogde risico's van wat dan nog in de zwangerschap. Dus nee, nooit voor het dilemma geplaatst of een eventueel gehandicapt kindje, onder de 20 weken, weg te laten halen.
Gelukkig zijn beide kinderen gezond ter wereld gebracht en gaat het nog steeds bijzonder goed met ze (16 en 9).
Ik zou (maar das persoonlijk) niet te veel stil gaan staan bij wat er eventueel mis zou kunnen zijn.
Nee, proberen lekker te genieten van de zwangerschap en alles wat er bij hoort.
Overigens zijn beide kinderen hier thuis geboren.
Wat willen jullie doen? De meeste stellen willen hun eerste kindje iig in het ziekenhuis geboren laten worden.
Wat heel begrijplijk is. Ik wilde dit ook maar ging helaas niet omdat spruit zijn hoofd al om de spreekwoordelijke deur had gestoken. Hahaha.
Ik was onder de 35 bij beide zwangerschappen.
Geen reden tot verhoogde risico's van wat dan nog in de zwangerschap. Dus nee, nooit voor het dilemma geplaatst of een eventueel gehandicapt kindje, onder de 20 weken, weg te laten halen.
Gelukkig zijn beide kinderen gezond ter wereld gebracht en gaat het nog steeds bijzonder goed met ze (16 en 9).
Ik zou (maar das persoonlijk) niet te veel stil gaan staan bij wat er eventueel mis zou kunnen zijn.
Nee, proberen lekker te genieten van de zwangerschap en alles wat er bij hoort.
Overigens zijn beide kinderen hier thuis geboren.
Wat willen jullie doen? De meeste stellen willen hun eerste kindje iig in het ziekenhuis geboren laten worden.
Wat heel begrijplijk is. Ik wilde dit ook maar ging helaas niet omdat spruit zijn hoofd al om de spreekwoordelijke deur had gestoken. Hahaha.
