hoe begint zo`n bevalling nou?

Achteraf gezien was mijn buik (en dus kind) een stuk lager gezakt de dag van mijn 1e bevalling, dat was duidelijk te zien, vooral in bikini.

Maar verder merkte ik nog niets. Toen ineens braken mijn vliezen met een enorme plons vruchtwater.

De 2e keer kreeg ik voorweeën die wat sterker waren dan de dagen ervoor en die aanhielden.

2x begonnen met breken van vliezen "plons!'' daarna meteen wee om de 2minuten. Net als in de film eigenlijk!



Oja, en wat hier ook al eerder gezegd is, een gevoel alsof mijn buik letterlijk enorm gezakt was, en het kind al half tussen de benen hing. Dit was ongeveer 6uurtjes voor breken van de vliezen.



Succes met bevallen!!

Ik voelde de dag zelf nog helemaal niks, heb alles gewoon nog gedaan, geen kramp ofzo.

Die avond verloor ik mn slijmprop en de volgende dag ben ik bevallen.

Ik heb niks gemerkt van baby die rustiger of juist drukker was.

Sterkte met de laatste loodjes!

Bij mij begon de bevalling niet .



Rond de uitgerekende datum wel krampen, daarna helemaal niks meer. Bij twee weken overtijd ben ik ingeleid, maar helaas was mijn baarmoedermond nog niet eens verweekt. Inbrengen van pillen/gel had geen effect. Na vier dagen (nog steeds in het ziekenhuis) zijn spontaan mijn vliezen gebroken, de volgende ochtend aan het infuus. Had ook niet het gewenste effect en uiteindelijk is het een spoedkeizersnede geworden.



Mijn lijf wist niet hoe een bevalling moet haha.

Ik ben met 6 dagen overtijd gestript, vanaf dat moment menstruatie achtige krampjes die sterker werden en binnen 5 uur had ik een prachtige meid! Tijdens de weeen veel poepen en kotsen, haha...Had laatst oorontsteking en dat deed meer pijn dan mijn hele bevalling, serieus!

Ik heb het niet gemerkt dat de bevalling begon, maar frut had ook al vanaf week 36 regelmatige oefenweeën toen dus de bevalling doorzette met bijna 42 weken (op 1 dag na) dacht ik gewoon met oefenweeën te maken te hebben. Achteraf begonnen de weeën rond 8 uur 's avonds regelmatig te worden, maar ik herkende ze pas tegen 12 uur 's nachts toen ik niet meer kon slapen van de pijn Toen verloor ik ook pas slijmprop en vliezen zijn door verloskundige gebroken vlak voor de volledige ontsluiting.

Ik herkende de weeën ook doordat ik er wakker van werd, en vervolgens ook niet meer kon slapen omdat het zo vervelend voelde (ja, pijn dus). Dat was toch echt een duidelijk verschil met 'gewone' harde buiken.

Bij mij wel Robijntje, haha. Twee weken voor de uitgerekende datum (bij mijn tweede zoon) had ik een hele avond voorweeën, die ik af en toe echt een beetje moest wegzuchten. Maar toen ik tegen middernacht naar bed ging stopten ze. Jammer, want ik zag naar de bevalling uit.

Een dikke week later wilde ik 's avonds dat er nog vanalles gebeurde, mijn man moest foto's maken van mijn buik want voor je weet kon het te laat zijn. En dit, en dat... we zouden ook nog gaan vrijen hadden we bedacht, en ik had daar best zin in maar nét die avond ab-so-luut géén zin in bevallen. Ik zei nog, zul je zien dat het daardoor op gang komt. En ik wil vannacht niet!

Toch gevreeën. En daarna begon het zachtjes te rommelen. Weer voorwee-achtig als een week eerder. Mijn man viel in slaap en ik verdrong het, ik wilde denken 'ach, weer een paar uur voorweeën net als vorige week'. Want ik had echt geen zin...

Slapen kon ik niet echt en ik ging maar eens lezen in Veilig Bevallen. Even de boel weer ophalen, voor over een week ofzo, haha, ik wilde er nog steeds niet aan.

Om half vier rommelde het nog en ik maakte mijn man wakker. Mócht de bevalling gaan doorzetten, dan moesten er toch nog wel wat dingen gebeuren en nu kon ik nog helpen (bed op klossen, wiegje van kattenhaar ontdoen, dat soort dingen). We stonden op en gingen die klusjes doen. Door de beweging werden de weeën sterker. Ik keek nog eens na wanneer ik eigenlijk moest bellen. Als de weeën zo en zo lang om de vijf minuten kwamen. Was dat zo... wel regelmatig, maar waren het weeën? Om half vijf belde ik toch maar want ondanks rustige weeën, waren het wel weeën om de vijf minuten ongeveer. Nadat ik gebeld had, voelde ik even later de eerste echte ontsluitingswee. Ik kan die goed onderscheiden, ik noem het een 'withete, gloeiende pijn' helemaal onderin mijn buik. Om vijf uur was de verloskundige er. Ze drong erop aan dat mijn moeder onze oudste zou ophalen, ik wilde 'm eigenlijk laten slapen maar verwachtte wel het hoogtepunt van de actie rond de tijd dat hij waarschijnlijk wakker zou worden, zo tussen zes en zeven. Mijn moeder kwam en nam hem mee. Om zes uur braken de vliezen, of kwart over zes, zoiets. Iets over half zeven was mijn tweede zoon er.

Ik blij, want de hele bevalling was ik maar in mijn hoofd bezig, dat ik geen zin had, en dan weer dat ik niet zo in mijn hoofd moest zitten want Beatrijs schreef dat dat de ontsluiting zou belemmeren. Nou, niks hoor. Ging gewoon door.

Mijn man was er beduusd van. Die zat net een paar minuten naast me nadat hij met alles klaar was, en daar was het kereltje al. Dat is voor hem echt te snel gegaan.

Ik was natuurlijk al een paar uur vantevoren wakker met die lichte weeën, dat maakt wel uit. Ik had, achteraf gezien, mijn man beter wat eerder wakker kunnen maken. Maarja, ik hield voor mezelf zolang vol dat het echt niet door ging zetten...



Anyway.

Bij mijn eerste begon het met een scheurtje in de vliezen. Ik verloor kleine beetjes vocht en twijfelde eerst nog of het wel echt vruchtwater was, maar ik had gelezen over die typische geur en ik ving wat op in een glas en zag kleine witte vlokjes, klopte allemaal. Toen wilden wij trouwens net gaan vrijen, haha, na een dag van laatste klusjes en kaarten schrijven etc. Ik had blijkbaar toch wel het gevoel dat er iets zou gaan gebeuren. Ik had 's morgens ook aangedrongen dat mijn man vrij nam, terwijl er toen eigenlijk nog niets te merken was. Dat scheurtje in de vliezen was tegen vijf uur 's middags en pas daarna kwamen de weeën op gang. Wel vlot en ze zetten snel goed door. Na toucheren 2-3 cm ontsluiting, direct daarna kreeg ik een heeeeeeeeel langgerekte wee. De verloskundige ging toen al weg en zou later terugkomen. Toen ze de deur uit was, voelde ik persdrang. Blijk ik in die ene wee van dus 2-3 cm naar volledige ontsluiting te zijn gegaan... maar de verloskundige geloofde dat niet en kwam pas drie kwartier later terug. Nouja, dat is uiteindelijk allemaal goed afgelopen hoor, is een lang verhaal en heb ik al vaak gepost op het forum. Ik had geen heftige persweeën bij de eerste, wist ik na de geboorte van de tweede, haha!



Anyway. Het kan op allerlei manieren beginnen. Heel rustig, maar als je een mens van stortbevallingen bent kun je binnen een uur vanuit het niets een baby in je armen hebben.

Zoooooo spannend die laatste loodjes, maar ook leuk joh! Ik wil absoluut geen derde kind, maar soms zou ik wel die laatste zwangerschapsdagen willen overdoen, de bevalling en de kraamtijd. Zo speciaal en intens!

Ik wens je een goede bevalling toe en laat nog even weten hoe het gegaan is hè?!

xx lisa.

quote:amalia schreef op 04 januari 2009 @ 18:44:

Achteraf zeg je: ja, daaraan merkte ik dat het was begonnen! Maar ook bij de 2e merkte ik niet iets. Ja, de weeën ha ha!

Gewoon wachten en een goeie pot sex, dan komt ie wel!Ook die pot sex werkte bij mij niet!

Ik merkte ook niks van tevoren hoor. 's Ochtends gewoon opgestaan, samen met mijn man, omdat die zich verslapen had. Lekker ontbeten en ik zou vanuit huis nog wat gaan werken. Eerst ff naar de wc, waar ik een griezelige prop bloederig slijm zag verschijnen. Nooit van het bestaan van slijmproppen gehoord, maar gelukkig had ik net 2 dagen eerder een bevallingsboek uit de bieb geleend.

Kwartiertje later kreeg ik een beetje buikpijn en 3 uur later had ik een baby. Van werken is niet zoveel meer gekomen, die dag, haha. Mijn man heeft 's avonds de computer nog maar even uitgezet, voor me en mijn collega heeft de brief afgemaakt waar ik in ben blijven steken.

Hier begon het een uurtje na het strippen (met 41 weken en 2 dagen) een beetje te krampen (16.00 uur). Tijdens het toucheren bleek toen al dat ik 2 a 3 cm ontsluiting had. Ik moest even in beweging blijven en ben toen gaan stadten... al snel moest ik elke 10 minuten even een kramp wegpuffen. Toen wist ik wel dat het zou gaan gebeuren die dag. Om 18.00 uur kreeg ik 'lauwe' weeën die ik alleen op de piek hoefde weg te puffen. Om 20.00 uur zakte het weer weg. Na een lekker heet bad en een kopje thee kwamen die krengen om 22.30 uur weer fullforce terug en om 6.15 uur is zoonlief geboren.

Bij mij begon het op de uitgerekende dag met wat lichte menstruatiepijn. Ik had daarvoor nooit voorweeen ofzo. Die werden steeds sterker en na een paar uur waren het echte pijngolven.

Er was alleen nog niks op de monitor te zien dus we werden rond 18.00 lekker weer naar huis gestuurd.

Om 0.30 braken de vliezen en was de pijn onhoudbaar dus we zijn weer terug naar het ziekenhuis gesjeest. Toen had ik inmiddels 5 cm.

Ik kreeg geen zachtere trekken, maar hield gewoon opeens veel vocht vast in mijn gezicht; dikke plofkop, haha.



Ik kreeg gewoon wat menstruatiekrampjes die elke vijf minuten terug kwamen en erger werden. Toen werd het om de drie minuten. Op een begeven moment moet je even echt zuchten als er eentje aankomt.



Sex en ananasharten (bah!) werkten niet, al was dat eerste natuurlijk wel leuk voor mijn man, aangezien ik de eerste weken na de bevalling even echt geen zin had (8 weken ofzo).



Chinees eten werkt misschien wel. Ben er niet helemaal over uit, maar had wel net Chinees gegeten...

Met 41 weken was ik het ook goed zat. Op de avond voor ik zou gaan bevallen toch nog even de buik op de foto gezet. Maar met de woorden dat het toch nog wel even zou gaan duren.

Ik werd de volgende ochtend om 5 uur wakker met weeën. Geen slijmprop. Vliezen zijn gebroken door de vk.

Uiteindelijk stopten ook de weeën ermee, maar is 's avonds om half 10 de kleine meid geboren.

Hoe ver ben je eigenlijk starbelly? Spannend he?

(ik ben 1 augustus bevallen, dus het ligt nog vers in mijn geheugen)

Bij de oudste twee vroeg ik me bij elk voorgerommel af of het zou beginnen. Toen het uiteindelijk begon (bij allebei met weeen) wist ik meteen dat dit het echte werk was, en het begonnen was.

Dus bij de derde zou ik daar niet meer intrappen, had ik bedacht: voorweeen lekker negeren, als het echt zou bginnen zou ik het toch meteen weten.

Maar toen het uiteindelijk echt begon wist ik helemaal niks, en heb ik nog dik een uur lang volgehouden dat we maar gewoon moesten proberen te slapen, omdat het toch maar voorweeen waren

Kortom, er valt weinig over te zeggen. Achteraf weet je dat het begonnen was

Had heel de dag al een zeurderig gevoel in mn buik.

Toen ik in de Prenetal stond (echt waar) begon het, krampen!

had de hele week al stukjes slijm verloren. Vanaf de eerste wee tot het persen 15 uur bezig geweest.

Bij mag zag je ook niks hoor. De dag voor de bevalling had mijn moeder nog gezegd dat het volgens haar nog weken zou gaan duren, voordat die baby kwam, want ik zag er nog niet anders uit dan anders. Pech voor d'r moederinstinct!

Ik voelde me de hele dag een beetje moe....nou ja, het was 31 graden die dag! Ik was er nog niet zo met de bevalling bezig, Ik was er doodsbang voor en hoopte stiekum op een ks en ik was pas 39weken + 1 dag. 's avonds had ik wel een beetje zin in sex, maar manlief wou niet...te warm of zo....we lagen lekker tegen elkaar aan toch een beetje te rotzooien en pats boem brak mijn water opeens. Dat was om 11.30 en om 04.30 was ze al geboren! De weeen begonnen om 01.00 ongeveer en kwamen meteen om de 5 minuten.

De tweede was eigenlijk precies hetzelfde, alleen was ik toen 40 weken + 4 dagen over. Maar weer om 11.30 water gebroken, ongeveer om 01.00 wee"en en om 02.10 was ze er al.

Bij die tweede had ik wel de hele avond pijn in mijn buik en dacht ik dat er gas of zo ergens vast zat, (we hadden nl. erwtensoep gegeten).

up!



Starbelly hoe gaat het nu? Nog kraamvisitevrees en andere zaken of ben je inmiddels al bevallen?

Sex zorgt btw niet voor het opwekken van je bevalling he!



Een orgasme kan je net dat zetje geven dus je kan ook alleen de klus klaren