Kinderen
alle pijlers
Ontzettend onrustig en zenuwachtig na bevalling
donderdag 15 januari 2009 om 19:56
Hallo allemaal,
Zo'n 9 weken geleden ben ik bevallen van een prachtige dochter. Ik voel me alleen niet helemaal zoals het hoort. Ik ben de hele dag erg onrustig en zenuwachtig. Het begint 's morgens bij het wakker worden. Zodra ik haar hoor begint het. Ik ben ook een enorme piekeraar. Zo ben ik bang dat ze nooit zal doorslapen, hoe het allemaal moet als ik zometeen weer ga werken, hoe het allemaal moet met de flessen en voedingen etc.
Ik kan van alles een enorm probleem maken terwijl ik het liefste kind van de wereld heb en ze echt erg makkelijk is. Als de dag eenmaal een beetje draait, gaat het wel weer maar aan het begin van de ochtend voel ik me echt heel erg ellendig. Bij de geboorte van m''n zoontje zo'n drie jaar geleden heb ik het ook gehad en ik was ervan overtuigd dat het me nu niet meer zou overkomen. Verkeerd gedacht dus.
Ben al bij de huisarts geweest en die heeft me pilletjes voorgeschreven om iets rustiger van te worden.
Herkent iemand dit?
Zo'n 9 weken geleden ben ik bevallen van een prachtige dochter. Ik voel me alleen niet helemaal zoals het hoort. Ik ben de hele dag erg onrustig en zenuwachtig. Het begint 's morgens bij het wakker worden. Zodra ik haar hoor begint het. Ik ben ook een enorme piekeraar. Zo ben ik bang dat ze nooit zal doorslapen, hoe het allemaal moet als ik zometeen weer ga werken, hoe het allemaal moet met de flessen en voedingen etc.
Ik kan van alles een enorm probleem maken terwijl ik het liefste kind van de wereld heb en ze echt erg makkelijk is. Als de dag eenmaal een beetje draait, gaat het wel weer maar aan het begin van de ochtend voel ik me echt heel erg ellendig. Bij de geboorte van m''n zoontje zo'n drie jaar geleden heb ik het ook gehad en ik was ervan overtuigd dat het me nu niet meer zou overkomen. Verkeerd gedacht dus.
Ben al bij de huisarts geweest en die heeft me pilletjes voorgeschreven om iets rustiger van te worden.
Herkent iemand dit?
donderdag 15 januari 2009 om 20:06
hi ariel,
ten eerste, gefeliciteerd met je dochter!
Ik herken het wel, maar vergeet ten eerste niet, dat je nog echt moet ontzwangeren. Dat kan een poos duren voordat je er weer bent.
Ik was ook vaak heel onrustig, en een soort opgefokt gevoel in me.
Ik heb er na ongeveer 5 maanden eens naar laten kijken en bloed laten prikken. Daar kwam niets uit. Maar de huisarts wilde wel op verschillende tijdstippen mijn bloeddruk opmeten en uiteindelijk bleek, dat deze dus te hoog was. Ik heb daar medicatie voor gekregne en voelde me gelijk een stuk beter.
Ik wil hiermee niet zeggen dat jij dit hebt, maar als je er lang last van blijft houden, zou ik eens hiernaar laten kijken. Hoelang had je het bij je zoontje?
ten eerste, gefeliciteerd met je dochter!
Ik herken het wel, maar vergeet ten eerste niet, dat je nog echt moet ontzwangeren. Dat kan een poos duren voordat je er weer bent.
Ik was ook vaak heel onrustig, en een soort opgefokt gevoel in me.
Ik heb er na ongeveer 5 maanden eens naar laten kijken en bloed laten prikken. Daar kwam niets uit. Maar de huisarts wilde wel op verschillende tijdstippen mijn bloeddruk opmeten en uiteindelijk bleek, dat deze dus te hoog was. Ik heb daar medicatie voor gekregne en voelde me gelijk een stuk beter.
Ik wil hiermee niet zeggen dat jij dit hebt, maar als je er lang last van blijft houden, zou ik eens hiernaar laten kijken. Hoelang had je het bij je zoontje?
donderdag 15 januari 2009 om 20:20
Ja, ik herken het ook. Heb het bij alledrie gehad, bij de eerste het meest. Ik vond de wetenschap dat het weer overging wel prettig na de bevalling van mijn tweede. Dat ging het dus ook. Na de bevalling van mijn derde had ik het dus weer. En ook dat ging weer over. Maar vreselijk was het wel en ik werd ook in de gaten gehouden door zowel de huisarts, de verloskundige, als de wijkverpleegkundige en de cbarts.
donderdag 15 januari 2009 om 20:22
Bij mijn zoontje heb ik er best wel een tijdje last van gehad. Toen ik na 12 weken weer aan het werk ging werd het minder. Ik ben niet echt iemand die lang thuis kan zitten en nu met zo'n kleintje ben ik best wel weer aan huis gebonden. Nog 2 weken en ik ga weer aan het werk en daar heb ik dan ook wel weer zin in. Eventjes iets anders dan de hele dag luiers verschonen en flessen geven.
donderdag 15 januari 2009 om 20:24
donderdag 15 januari 2009 om 20:27
Allereerst gefeliciteerd met de geboorte van je dochter!
Ik schrik wel een beetje van je berichtje, ik heb dit na de geboorte van mijn dochter ook heel erg gehad. Ben uiteindelijk begeleid door wijkverpleegkundige, huisarts en vervolgens door een psycholoog.
Ben over 2 weken uitgerekend van de tweede en was in de veronderstelling dat dit mij maar 1x zou/kon gebeuren.
Ook bij mij ging het beter toen ik weer aan het werk ging.
Ik wens je sterkte en hoop voor je dat je snel tot rust komt.
Ik schrik wel een beetje van je berichtje, ik heb dit na de geboorte van mijn dochter ook heel erg gehad. Ben uiteindelijk begeleid door wijkverpleegkundige, huisarts en vervolgens door een psycholoog.
Ben over 2 weken uitgerekend van de tweede en was in de veronderstelling dat dit mij maar 1x zou/kon gebeuren.
Ook bij mij ging het beter toen ik weer aan het werk ging.
Ik wens je sterkte en hoop voor je dat je snel tot rust komt.
donderdag 15 januari 2009 om 21:08
Ariel, wat voor 'pilletjes' heb je gekregen (denk gelijk aan oxazepam/seresta)? Niet alle pilletjes zijn zo onschuldig als het lijkt nl. Dus daar moet je wel een beetje mee oppassen.
Het gevoel klinkt in mijn oren als stress. Hou het in de gaten of het inderdaad weer bijtijds weggaat. Als het niet afneemt, terug naar huisarts dus.
Het gevoel klinkt in mijn oren als stress. Hou het in de gaten of het inderdaad weer bijtijds weggaat. Als het niet afneemt, terug naar huisarts dus.
donderdag 15 januari 2009 om 21:18
Herkenning!!!
Stress, en vermoeidheid is inmiddels mijn conclussie.
Ik ben mijn hele leven al een stress kipje in vlagen,maar na mijn bevalling zat ik er weer helemaal in.
Niet constant, maar als ik weer een paar slechte nachten had gehad, in combinatie met wat stress ging ik weer shaken!
De hele dag een zenuwachtig opgejaagd gevoel, misselijk, last van darmen vreselijk!
Ik merk echt dat dit weer over is als ik in een relaxtere periode zit!
Conclussie van mij, het gaat over!! Het is tijdelijk!!
Pas je wel op met de pilletjes van de dokter?
Kreeg je pammetjes?(pam aan het eind) Gebruik die alleen als jeje echt heel beroerd voelt.
Koop anders ook een potje valeriaan (plantaardig)...AH huismerk heeft hele fijne gelcapsules. En de kruidvat heeft zelfs huismerk valeriaan thee!
Sterkte!
Stress, en vermoeidheid is inmiddels mijn conclussie.
Ik ben mijn hele leven al een stress kipje in vlagen,maar na mijn bevalling zat ik er weer helemaal in.
Niet constant, maar als ik weer een paar slechte nachten had gehad, in combinatie met wat stress ging ik weer shaken!
De hele dag een zenuwachtig opgejaagd gevoel, misselijk, last van darmen vreselijk!
Ik merk echt dat dit weer over is als ik in een relaxtere periode zit!
Conclussie van mij, het gaat over!! Het is tijdelijk!!
Pas je wel op met de pilletjes van de dokter?
Kreeg je pammetjes?(pam aan het eind) Gebruik die alleen als jeje echt heel beroerd voelt.
Koop anders ook een potje valeriaan (plantaardig)...AH huismerk heeft hele fijne gelcapsules. En de kruidvat heeft zelfs huismerk valeriaan thee!
Sterkte!
vrijdag 16 januari 2009 om 08:10
Ik heb inderdaad Oxazepam gehad van de huisarts. Vorige keer bij mijn zoontje ook gehad. Maar ik heb het idee dat die niet echt helpen. Blijf me onrustig voelen en moet vaak huilen. Mijn man is nu een paar dagen bij me thuis gebleven maar ik zie er als een berg tegenop als hij maandag weer aan het werk moet en ik alles weer alleen moet doen.
vrijdag 16 januari 2009 om 09:00
Wat herkenbaar zeg, mijn zoontje is nu vier maanden en heeft de eerste acht weken juist heel veel gehuild. Ik wilde ook het liefst niet met hem alleen blijven omdat ik niet wist hoe ik de tijd door moest komen. Ik was ontzettend down, voelde me zo beperkt in mijn vrijheid. Mijn vriend heeft zelfs eerst halve dagen gewerkt, begon 's middags omdat het bij mij ook 's morgens het ergste was. Pas na ongeveer acht weken toen ook mijn zoontje wat makkelijker werd, zag ik het weer wat zitten. Toen kwamen er ook eindelijk dagen dat ik 's avonds kon zeggen: he ik heb een dag niet gehuild. Toch ben ik nu na vier maanden mezelf nog niet weer maar het gaat echt een stuk beter en ben zo blij met mijn jongen. Het gaat echt over dat gevoel, al kon ik het toen niet geloven dat ik me ooit weer lekker zou gaan voelen. Ik heb twee keer een oxazepammetje genomen voor de nacht en daar heb ik heerlijk op geslapen. gewoon om even bij te tanken. Want dan kun je er overdag weer beter tegen. Alleen ging mijn vriend er toen uit om de baby te voeden. Want ik was te suf.
vrijdag 16 januari 2009 om 09:14
Hoi Ariel,
Ook hier herkenning. Ik had hetzelfde bij de geboorte van mijn dochter (2 jaar geleden). Op dit moment ben ik 39 weken zwanger, dus ik kan je nog niet vertellen hoe het bij de tweede zal gaan.
Je hebt het bij je eerste kind ook gehad, dus je weet dat het weer over gaat, probeer je daar aan vast te houden. Weet je nog hoe lang het toen heeft geduurd?
Wat mij heeft geholpen is:
- Hou in gedachten dat het voor een groot deel door hormonen komt, en dat het dus iedere dag iets beter zal gaan.
- Probeer per dag te leven. Dus niet denken; mijn man gaat na het weekend weer aan het werk, dus dan moet ik me de hele week alleen redden. Maar probeer eerst de maandag door te komen, daarna de dinsdag etc.
- Maak afspraken met jouw man, vriendinnen, ouders etc. Wie kun je bellen als je het echt niet red? Mij hielp het erg dat ik wist dat ik iemand zou kunnen bellen als het nodig was. Dat bracht zoveel rust dat het eigenlijk nooit nodig was om dit daadwerkelijk te doen.
- Probeer leuke dingen te plannen; vriendinnen die langskomen, avondje weg met je man etc.
Sterkte!
Ook hier herkenning. Ik had hetzelfde bij de geboorte van mijn dochter (2 jaar geleden). Op dit moment ben ik 39 weken zwanger, dus ik kan je nog niet vertellen hoe het bij de tweede zal gaan.
Je hebt het bij je eerste kind ook gehad, dus je weet dat het weer over gaat, probeer je daar aan vast te houden. Weet je nog hoe lang het toen heeft geduurd?
Wat mij heeft geholpen is:
- Hou in gedachten dat het voor een groot deel door hormonen komt, en dat het dus iedere dag iets beter zal gaan.
- Probeer per dag te leven. Dus niet denken; mijn man gaat na het weekend weer aan het werk, dus dan moet ik me de hele week alleen redden. Maar probeer eerst de maandag door te komen, daarna de dinsdag etc.
- Maak afspraken met jouw man, vriendinnen, ouders etc. Wie kun je bellen als je het echt niet red? Mij hielp het erg dat ik wist dat ik iemand zou kunnen bellen als het nodig was. Dat bracht zoveel rust dat het eigenlijk nooit nodig was om dit daadwerkelijk te doen.
- Probeer leuke dingen te plannen; vriendinnen die langskomen, avondje weg met je man etc.
Sterkte!
Bij vlagen ben ik geniaal! Helaas is het vandaag windstil.
vrijdag 16 januari 2009 om 09:22
Hoi Ariel,
Wat ontzettend vervelend dat je je zo voelt. En dat voor de tweede keer. Aangezien het de 1e keer ook overgegaan is, zal dit hopelijk nu ook weer zo zijn. Alleen heb je nu het gevoel dat de oxazepam niet werkt en de 1e keer blijkbaar wel. DAt betekent wel dat je goed moet opletten. Ik had een beetje dezelgde klachten, alleen werd het erger toen ik weer aan het werk moest. Het liefst in mijn bed kruipen, niet goed de zorg alleen kunnen dragen, misselijk, slechte eetlust en soort van paniekaanvallen, dus dat het zweet me uitbrak etc. Bij mij bleek dit onderdeel te zijn van een ppd helaas. Ik heb het eerst geprobeert met vit b en gesprekken, maar uiteindelijk toch medicatie gekregen, dat werkt gelukkig heel goed. Ben nu 35 weken zwanger van tweede en slik nog steeds medicatie, ik hoop dat de kraamtijd in dit geval beter veloopt. Ik hoop dat t bij jou vanzelf overgaat. Voel je niet schuldig naar je kindje toe! Je doet t hartstikke goed en het is nou eenmaal een hele heftige tijd waarbij je hormonen je oren uitvliegen en dat doet nogal wat met je. Goed dat je vriend je zo bijspringt. Kun je er wel goed over praten?
Niet afwachten als je gevoelens heftiger worden, maar aan de bel trekken!!!
Sterkte met alles!
Oh ja, en boven alles natuurlijk gefeliciteerd met je kindje!
Wat ontzettend vervelend dat je je zo voelt. En dat voor de tweede keer. Aangezien het de 1e keer ook overgegaan is, zal dit hopelijk nu ook weer zo zijn. Alleen heb je nu het gevoel dat de oxazepam niet werkt en de 1e keer blijkbaar wel. DAt betekent wel dat je goed moet opletten. Ik had een beetje dezelgde klachten, alleen werd het erger toen ik weer aan het werk moest. Het liefst in mijn bed kruipen, niet goed de zorg alleen kunnen dragen, misselijk, slechte eetlust en soort van paniekaanvallen, dus dat het zweet me uitbrak etc. Bij mij bleek dit onderdeel te zijn van een ppd helaas. Ik heb het eerst geprobeert met vit b en gesprekken, maar uiteindelijk toch medicatie gekregen, dat werkt gelukkig heel goed. Ben nu 35 weken zwanger van tweede en slik nog steeds medicatie, ik hoop dat de kraamtijd in dit geval beter veloopt. Ik hoop dat t bij jou vanzelf overgaat. Voel je niet schuldig naar je kindje toe! Je doet t hartstikke goed en het is nou eenmaal een hele heftige tijd waarbij je hormonen je oren uitvliegen en dat doet nogal wat met je. Goed dat je vriend je zo bijspringt. Kun je er wel goed over praten?
Niet afwachten als je gevoelens heftiger worden, maar aan de bel trekken!!!
Sterkte met alles!
Oh ja, en boven alles natuurlijk gefeliciteerd met je kindje!
You can't have a rainbow without a little rain 
vrijdag 16 januari 2009 om 09:26
vrijdag 16 januari 2009 om 10:34
De klachten die je beschrijft had ik bij mijn postnatale depressies. Meervoud idd. ik heb het bij allebei mijn dochters gehad. Zo begonnen de klachten en het eindigde met paniekaanvallen, lamgeslagen zijn, niet meer voor mezelf en de kinderen kunnen zorgen. Met antidepressiva was het trouwens wonderbaarlijk snel onder controle.
Hou het goed in de gaten, het kan idd. komen door je hormonen, maar als het te gek wordt en je te veel belemmerd, moet je echt terug naar je huisarts.
Veel sterkte!!!!
Hou het goed in de gaten, het kan idd. komen door je hormonen, maar als het te gek wordt en je te veel belemmerd, moet je echt terug naar je huisarts.
Veel sterkte!!!!
vrijdag 16 januari 2009 om 10:55
Hallo Ariel,
de gevoelens die je beschrijft lijken enorm op de klachten die ik in het begin had.
Vooral het starten van de dag vond ik erg moeilijk.
Zenuwachtig en waarvoor?
Ook ik heb een makkelijk kind ( ze huilde toen nog wel veel)
Bij mij is het na 8 weken iets verminderd toen we op vakantie gingen en we de hele tijd met zijn drieen waren. Toen ben ik gaan genieten.
Met vier maanden werden de klachten echt minder, zelfs bijna weg en nu zijn ze weer een beetje terug omdat ik weer aan het werk bent.
Ik heb het gevoel dat ik weer terug bij af ben. Weer stress en paniek om de kleinste dingen, al geniet ik nu wel enorm van mijn kleine meisje ( net zes maanden) En kan ik er veel beter mee omgaan.
Bij mij hielp zoveel mogelijk slapen, ook overdag af en toe, naar buiten ook als je moe bent, sociale dingen alleen doen als je er geen stress van hebt en als je je goed voelt leuke dingen doen.
Op bezoek bij vriendinnen en babyzwemmen enzo.
Bij ging het ook beter toen ik me er bij neerlegde dat ik nou eenmaal zo ben; het is ook gedeeltelijk mijn karakter en door de hormonen wordt het versterkt. Ik hoef geen altijd blijde moeder te zijn die constant geniet.
Ik vond het de grootste en zwaarste, maar nu ook vooral de mooiste verandering in mijn leven. Praat er ook met mensen over. Doe je niet beter voor dan dat je je voelt.
Volgens mij geef jij flesvoeding, dus ik weet niet of het dan ook kan, maar mijn glucosespiegel was bij mij 'sochtends heel laag. Daarom at ik gelijk bij het opstaan. Dat verbeterde mijn humeur zienderogen en dan werd ik veel rustiger.
Oh ja, oxazepam lijkt wel heel leuk, je wordt er rustiger van, maar voor je algehele stemming zijn ze helemaal niet goed. De hele dag duf zijn, wordt je ook niet blij van en dan krijg je nog minder de kans om van je kleintje te gaan genieten.
Heel veel sterkte met alles. Ik hoop voor je dat het iets gaat afnemen en dat je je snel beter voelt.
de gevoelens die je beschrijft lijken enorm op de klachten die ik in het begin had.
Vooral het starten van de dag vond ik erg moeilijk.
Zenuwachtig en waarvoor?
Ook ik heb een makkelijk kind ( ze huilde toen nog wel veel)
Bij mij is het na 8 weken iets verminderd toen we op vakantie gingen en we de hele tijd met zijn drieen waren. Toen ben ik gaan genieten.
Met vier maanden werden de klachten echt minder, zelfs bijna weg en nu zijn ze weer een beetje terug omdat ik weer aan het werk bent.
Ik heb het gevoel dat ik weer terug bij af ben. Weer stress en paniek om de kleinste dingen, al geniet ik nu wel enorm van mijn kleine meisje ( net zes maanden) En kan ik er veel beter mee omgaan.
Bij mij hielp zoveel mogelijk slapen, ook overdag af en toe, naar buiten ook als je moe bent, sociale dingen alleen doen als je er geen stress van hebt en als je je goed voelt leuke dingen doen.
Op bezoek bij vriendinnen en babyzwemmen enzo.
Bij ging het ook beter toen ik me er bij neerlegde dat ik nou eenmaal zo ben; het is ook gedeeltelijk mijn karakter en door de hormonen wordt het versterkt. Ik hoef geen altijd blijde moeder te zijn die constant geniet.
Ik vond het de grootste en zwaarste, maar nu ook vooral de mooiste verandering in mijn leven. Praat er ook met mensen over. Doe je niet beter voor dan dat je je voelt.
Volgens mij geef jij flesvoeding, dus ik weet niet of het dan ook kan, maar mijn glucosespiegel was bij mij 'sochtends heel laag. Daarom at ik gelijk bij het opstaan. Dat verbeterde mijn humeur zienderogen en dan werd ik veel rustiger.
Oh ja, oxazepam lijkt wel heel leuk, je wordt er rustiger van, maar voor je algehele stemming zijn ze helemaal niet goed. De hele dag duf zijn, wordt je ook niet blij van en dan krijg je nog minder de kans om van je kleintje te gaan genieten.
Heel veel sterkte met alles. Ik hoop voor je dat het iets gaat afnemen en dat je je snel beter voelt.
vrijdag 16 januari 2009 om 14:29
