Relaties
alle pijlers
Vriendin is vreemdgegaan
zondag 18 januari 2009 om 09:55
Na 11 jaar is mijn vriendin vreemgegaan. Ze geeft aan "erin gerolt" te zijn. Een man gaf haar duidelijk aan "iets" te willen van haar en na enkele afwijzingen is ze toch voor de bijl gegaan. Die vent is niets speciaals verder en de sex was ook niet beter, maar, ze was en is nog steeds verliefd op hem, een gevoel (daar kan ze niks aan doen zegt ze). Ze zegt dat ze het liefst had dat het gevoel voor die ander weg was, dat ze de knop kon omzetten. Ze wil hem niet meer zien maar ze heeft het daar soms moeilijk mee.
Ik denk dat vele mannen haar en hem ontzettend de waarheid zouden hebben verteld en de relatie verbroken hebben maar wij zijn nog bij elkaar. Uiteraard was en ben ik woest, verdrietig, leeg en noem het allemaal maar op. Na veel huilen van haar heeft ze aangegeven nog veel van me te houden en me niet kwijt te willen. Ze zit echter nog steeds met die ander in haar hoofd.
Ik heb het gevoel steeds op mijn tenen te moeten lopen bang dat het hier explodeert en ze weer vlucht naar die ander, bang dat onze relatie echt over is. Ik heb het gevoel dat we beiden niet echt meer helder kunnen denken, wat denken jullie hiervan? Voordat je zoiets meemaakt lijkt het allemaal zo klaar als zoiets gebeurd maar als het dan gebeurd, pfffff, hel.
Ik denk dat vele mannen haar en hem ontzettend de waarheid zouden hebben verteld en de relatie verbroken hebben maar wij zijn nog bij elkaar. Uiteraard was en ben ik woest, verdrietig, leeg en noem het allemaal maar op. Na veel huilen van haar heeft ze aangegeven nog veel van me te houden en me niet kwijt te willen. Ze zit echter nog steeds met die ander in haar hoofd.
Ik heb het gevoel steeds op mijn tenen te moeten lopen bang dat het hier explodeert en ze weer vlucht naar die ander, bang dat onze relatie echt over is. Ik heb het gevoel dat we beiden niet echt meer helder kunnen denken, wat denken jullie hiervan? Voordat je zoiets meemaakt lijkt het allemaal zo klaar als zoiets gebeurd maar als het dan gebeurd, pfffff, hel.
zondag 18 januari 2009 om 10:04
Als eerste vind ik niet dat JIJ degene moet zijn die op zijn tenen moet lopen. Als de bom barst, dan barst ie maar je niet kunnen uiten zoals je je wilt uiten, of je niet kunnen gedragen zoals je dat wilt, dan lijkt het me eigenlijk al klaar.
Bij mij was het vertrouwen meteen weg. Na een half jaar door modderen is het dan ook over gegaan. Het ging niet meer. Ik maakte mezelf helemaal gek. En dan was er bij hem nog niet eens verliefdheid in het spel. Ben je zelf gelukkig zo? Wil jij doorgaan met haar? Denk je dat je haar weer kunt vertrouwen, ook als jij er eens niet bent? Dus een weekend weg, of overwerken of met vrienden weg?
Persoonlijk zou ik het niet meer kunnen voortzetten, de relatie. Ik zou me teveel gehaast voelen om weer thuis te zijn, haar in de gaten te houden. Hopen dat ze niet met hem smst stiekem, of mailtjes ontvangt dat hij haar zo mist....
Er zijn mensen die wel weer (op goede voet) door kunnen met elkaar. Maar ik denk dat je voor jezelf moet bedenken hoe en of je hieruit wilt komen. 11 Jaar is niet niks, en natuurlijk krijst ze de hele boel bij elkaar dat ze je niet kwijt wilt..Berouw komt na de zonde.
Sterkte in ieder geval!
Bij mij was het vertrouwen meteen weg. Na een half jaar door modderen is het dan ook over gegaan. Het ging niet meer. Ik maakte mezelf helemaal gek. En dan was er bij hem nog niet eens verliefdheid in het spel. Ben je zelf gelukkig zo? Wil jij doorgaan met haar? Denk je dat je haar weer kunt vertrouwen, ook als jij er eens niet bent? Dus een weekend weg, of overwerken of met vrienden weg?
Persoonlijk zou ik het niet meer kunnen voortzetten, de relatie. Ik zou me teveel gehaast voelen om weer thuis te zijn, haar in de gaten te houden. Hopen dat ze niet met hem smst stiekem, of mailtjes ontvangt dat hij haar zo mist....
Er zijn mensen die wel weer (op goede voet) door kunnen met elkaar. Maar ik denk dat je voor jezelf moet bedenken hoe en of je hieruit wilt komen. 11 Jaar is niet niks, en natuurlijk krijst ze de hele boel bij elkaar dat ze je niet kwijt wilt..Berouw komt na de zonde.
Sterkte in ieder geval!
zondag 18 januari 2009 om 10:23
Hey man,
Er is al een topic waar al veel over dit onderwerp is/wordt gesproken. Misschien heb je daar wat aan ?
Ik ben een bedrogen vrouw en heb veel steun gehad aan de meiden op dit forum.
Mijn belangrijkste tip is: laat de ergste emotie even bezinken en neem nu geen belangrijke beslissingen.
De angst, het verdriet, de teleurstelling, maar de verslagenheid zijn HEEL erg groot.
In jouw geval zit zij nog met gevoelens voor die ander.
Dat was hier ook het geval. Mijn vriend heeft een vriendschap laten ontsporen en is uiteindelijk met haar naar bed gegaan.
Toen ik dit ontdekte is er veel gepraat en gehuild maar het bleek dat hij haar niet zomaar kon loslaten dus het verhaal kreeg nog een staartje.
De keuze die ik hem stelde was en is echter duidelijk. Of je gaat voor je partner/je relatie, of je kiest voor die ander. Maar de relatie voortzetten en in op de achtergrond doorrommelen...........DAT GAAT NIET !
De tijd zal moeten leren hoe dit voor jullie zal zijn.
Bij mij duurde het nog zo'n 1,5 maand voordat mijn partner het daadwerkelijk kon afsluiten.
Zijn 'minnares' had inmiddels ook diepe gevoelens voor hem en wilde ook niet zomaar loslaten.
Garanties hebben/krijgen we nooit in het leven, de situatie zal een tijdlang zeer pijnlijk en onzeker zijn/blijven.
Je moet bij jezelf te rade gaan of je dit wilt en kan opbrengen.
Het vertrouwen is beschaamd, respect naar jou als partner is niet getoond.
Dat is de basis in een relatie en door vreemdgaan wordt dit totaal onderuit gehaald.
Ik wens je sterkte !
Moniek
Er is al een topic waar al veel over dit onderwerp is/wordt gesproken. Misschien heb je daar wat aan ?
Ik ben een bedrogen vrouw en heb veel steun gehad aan de meiden op dit forum.
Mijn belangrijkste tip is: laat de ergste emotie even bezinken en neem nu geen belangrijke beslissingen.
De angst, het verdriet, de teleurstelling, maar de verslagenheid zijn HEEL erg groot.
In jouw geval zit zij nog met gevoelens voor die ander.
Dat was hier ook het geval. Mijn vriend heeft een vriendschap laten ontsporen en is uiteindelijk met haar naar bed gegaan.
Toen ik dit ontdekte is er veel gepraat en gehuild maar het bleek dat hij haar niet zomaar kon loslaten dus het verhaal kreeg nog een staartje.
De keuze die ik hem stelde was en is echter duidelijk. Of je gaat voor je partner/je relatie, of je kiest voor die ander. Maar de relatie voortzetten en in op de achtergrond doorrommelen...........DAT GAAT NIET !
De tijd zal moeten leren hoe dit voor jullie zal zijn.
Bij mij duurde het nog zo'n 1,5 maand voordat mijn partner het daadwerkelijk kon afsluiten.
Zijn 'minnares' had inmiddels ook diepe gevoelens voor hem en wilde ook niet zomaar loslaten.
Garanties hebben/krijgen we nooit in het leven, de situatie zal een tijdlang zeer pijnlijk en onzeker zijn/blijven.
Je moet bij jezelf te rade gaan of je dit wilt en kan opbrengen.
Het vertrouwen is beschaamd, respect naar jou als partner is niet getoond.
Dat is de basis in een relatie en door vreemdgaan wordt dit totaal onderuit gehaald.
Ik wens je sterkte !
Moniek
zondag 18 januari 2009 om 10:25
Het is zo verrekte moeilijk, vanalles spookt er door je hoofd. Ik weet me er veelal gewoon geen raad mee. Ik denk het te weten, maar dan weer niet, dan weer anders etc.
Op zich gaat het best goed momenteel, het is nog vrij vers maar we hebben in ieder geval beiden aangegeven door te willen gaan. Het zal tijd nodig hebben, veel tijd waarschijnlijk.
Zij geeft zelf aan dat ze het idee heeft dat de echte klap bij haar nog moet komen.
Op zich gaat het best goed momenteel, het is nog vrij vers maar we hebben in ieder geval beiden aangegeven door te willen gaan. Het zal tijd nodig hebben, veel tijd waarschijnlijk.
Zij geeft zelf aan dat ze het idee heeft dat de echte klap bij haar nog moet komen.
zondag 18 januari 2009 om 10:32
Hai 'man',
Kijk eens bij de Topic
"Hoe was de relatie bij jullie na vreemdgaan".
Het heeft mij enorm geholpen en helpt mij nog steeds.
Je leest verhalen van mensen in vergelijkbare situaties.
Het doet inderdaad vreselijk veel zeer en het heeft echt tijd nodig om een goede en eerlijke beslissing te nemen.
Mijn vriend heeft het contact afgesloten voor het einde van 2008 en wilde met een schone lei beginnen.
Ik merk dat hij wat rustiger is, maar het (erge) liegen (en dit ook niet hebben gezien) maakt dat van vertrouwen nog weinig sprake kan zijn en dat is de spagaat waarin je je ook steeds bevindt.
Aan de ene kant het (diepe) gevoel van houden van voor je partner en aan de andere kant het bedrog van/door diezelfde partner.
Je wordt heen en weer geslingerd tussen heftige emoties en je moet jezelf staande weten te houden.
Het helpt om te praten met een klein groepje mensen die je vertrouwt.
In ons geval is hulp ingeroepen bij een psycholoog.
Sterkte !
Kijk eens bij de Topic
"Hoe was de relatie bij jullie na vreemdgaan".
Het heeft mij enorm geholpen en helpt mij nog steeds.
Je leest verhalen van mensen in vergelijkbare situaties.
Het doet inderdaad vreselijk veel zeer en het heeft echt tijd nodig om een goede en eerlijke beslissing te nemen.
Mijn vriend heeft het contact afgesloten voor het einde van 2008 en wilde met een schone lei beginnen.
Ik merk dat hij wat rustiger is, maar het (erge) liegen (en dit ook niet hebben gezien) maakt dat van vertrouwen nog weinig sprake kan zijn en dat is de spagaat waarin je je ook steeds bevindt.
Aan de ene kant het (diepe) gevoel van houden van voor je partner en aan de andere kant het bedrog van/door diezelfde partner.
Je wordt heen en weer geslingerd tussen heftige emoties en je moet jezelf staande weten te houden.
Het helpt om te praten met een klein groepje mensen die je vertrouwt.
In ons geval is hulp ingeroepen bij een psycholoog.
Sterkte !
zondag 18 januari 2009 om 10:36
Hallo man, lees inderdaad het topic, hoe was jullie relatie na het vreemdgaan. Je zal daar veel herkenning vinden.
Je loopt op je tenen uit angst, angst dat je kwijtraakt wat je hebt als je iets doet wat zij misschien niet leuk vindt. Angst is zo´n slechte raadgever.
Vergeet niet dat jij je relatie ook nog leuk moet vinden en dat jij ook beslissingen kan nemen.
Het verbreken van een relatie met een nr2 gaat vaak niet zo makkelijk, meestal komt er nog wel een afscheidsbezoek, mail of sms. Als je daarover hoort of dit zelf ontdekt dan is dit een nieuwe klap. De nr2 moet echt verdwenen zijn, zowel fysiek als emotioneel wil je een goede doorstart kunnen maken. Tot die tijd is het een slopend verhaal waarin veel tranen vloeien en weinig wordt bereikt.
Je loopt op je tenen uit angst, angst dat je kwijtraakt wat je hebt als je iets doet wat zij misschien niet leuk vindt. Angst is zo´n slechte raadgever.
Vergeet niet dat jij je relatie ook nog leuk moet vinden en dat jij ook beslissingen kan nemen.
Het verbreken van een relatie met een nr2 gaat vaak niet zo makkelijk, meestal komt er nog wel een afscheidsbezoek, mail of sms. Als je daarover hoort of dit zelf ontdekt dan is dit een nieuwe klap. De nr2 moet echt verdwenen zijn, zowel fysiek als emotioneel wil je een goede doorstart kunnen maken. Tot die tijd is het een slopend verhaal waarin veel tranen vloeien en weinig wordt bereikt.
zondag 18 januari 2009 om 10:47
Dat is flink balen zeg...
Wat mij opvalt is dat ze zegt dat ze nog steeds verliefd op hem is. Ten eerste kan dat wel zo zijn, maar ik vind het wreed om dat jou in te wrijven. Ten tweede zou ik het van meer karakter vinden getuigen als ze ondubbelzinnig voor haar bestaande relatie, dus voor jou, kiest.
Verliefd worden op een ander is iets wat ons allemaal wel eens kan overkomen. Zelf ben ik wel eens een tijdje verliefd geweest op een (inmiddels oud)collega met wie ik een goede klik had. Ik heb met dat gevoel niets gedaan, heb het ook nooit opgebiecht of besproken met mijn aanstaande man. Verliefdheden waar je niets (meer) mee doet gaan vanzelf weer over. Ik vind het niet correct om je partner daarmee op te zadelen. Die kan er weinig aan doen en in bepaalde opzichten is de concurrentiestrijd ook oneerlijk: iemand die je al jaren kent zal niet snel meer het spannende gevoel oproepen dat hoort bij het prille begin van relaties.
Verder ben ik het eens met de tip om ook het heft meer in eigen handen te nemen. Wil je tot iedere prijs de relatie in stand houden, of komt er voor jou ook een moment dat de aardigheid er wel af is? Als dat laatste het geval is, sta je wat sterker en kun je ook 'eisen stellen', in ieder geval dat no. 2 uit beeld verdwijnt.
Overigens vind ik dat vreemdgaan lang niet altijd het einde van een relatie hoeft te betekenen. Ik vind dat de we lat voor onzelf te hoog leggen met de eis van 100% monogamie in langdurige relaties. Maar dat is een wat andere discussie.
Wat mij opvalt is dat ze zegt dat ze nog steeds verliefd op hem is. Ten eerste kan dat wel zo zijn, maar ik vind het wreed om dat jou in te wrijven. Ten tweede zou ik het van meer karakter vinden getuigen als ze ondubbelzinnig voor haar bestaande relatie, dus voor jou, kiest.
Verliefd worden op een ander is iets wat ons allemaal wel eens kan overkomen. Zelf ben ik wel eens een tijdje verliefd geweest op een (inmiddels oud)collega met wie ik een goede klik had. Ik heb met dat gevoel niets gedaan, heb het ook nooit opgebiecht of besproken met mijn aanstaande man. Verliefdheden waar je niets (meer) mee doet gaan vanzelf weer over. Ik vind het niet correct om je partner daarmee op te zadelen. Die kan er weinig aan doen en in bepaalde opzichten is de concurrentiestrijd ook oneerlijk: iemand die je al jaren kent zal niet snel meer het spannende gevoel oproepen dat hoort bij het prille begin van relaties.
Verder ben ik het eens met de tip om ook het heft meer in eigen handen te nemen. Wil je tot iedere prijs de relatie in stand houden, of komt er voor jou ook een moment dat de aardigheid er wel af is? Als dat laatste het geval is, sta je wat sterker en kun je ook 'eisen stellen', in ieder geval dat no. 2 uit beeld verdwijnt.
Overigens vind ik dat vreemdgaan lang niet altijd het einde van een relatie hoeft te betekenen. Ik vind dat de we lat voor onzelf te hoog leggen met de eis van 100% monogamie in langdurige relaties. Maar dat is een wat andere discussie.
zondag 18 januari 2009 om 10:52
Laura, nog even een reactie op jouw laatste alinea:
Ben het namelijk helemaal met je eens.
Het liegen maakt echter het verschil. Ik heb mijn vriend vaak gevraagd/gezegd dat hij niet mijn bezit is.
Mochten er andere behoeftes/verlangens zijn/komen dan hoop(te) ik dat hij dit met me zou delen.
Vreemdgaan betekent niet alleen het inderdaad met een ander doen maar hier ook over liegen.
En dit schaadt een relatie heel, heel diep...
Maar goed, inderdaad een geheel andere topic
Ben het namelijk helemaal met je eens.
Het liegen maakt echter het verschil. Ik heb mijn vriend vaak gevraagd/gezegd dat hij niet mijn bezit is.
Mochten er andere behoeftes/verlangens zijn/komen dan hoop(te) ik dat hij dit met me zou delen.
Vreemdgaan betekent niet alleen het inderdaad met een ander doen maar hier ook over liegen.
En dit schaadt een relatie heel, heel diep...
Maar goed, inderdaad een geheel andere topic
zondag 18 januari 2009 om 10:59
quote:Man061975 schreef op 18 januari 2009 @ 09:55:
Na veel huilen van haar heeft ze aangegeven nog veel van me te houden en me niet kwijt te willen. Ze zit echter nog steeds met die ander in haar hoofd.
Jou niet kwijt te willen? Of het 'veilige' leven dat ze met je heeft?
Dat klinkt hard, zeker omdat ik jou en jouw situatie niet ken. Ik bedoel het ook niet zo hard als het misschien overkomt, maar helaas is mij in mijn nabije omgeven te vaak opgevallen dat het om het tweede gaat.
In ieder geval sterkte.
Na veel huilen van haar heeft ze aangegeven nog veel van me te houden en me niet kwijt te willen. Ze zit echter nog steeds met die ander in haar hoofd.
Jou niet kwijt te willen? Of het 'veilige' leven dat ze met je heeft?
Dat klinkt hard, zeker omdat ik jou en jouw situatie niet ken. Ik bedoel het ook niet zo hard als het misschien overkomt, maar helaas is mij in mijn nabije omgeven te vaak opgevallen dat het om het tweede gaat.
In ieder geval sterkte.
zondag 18 januari 2009 om 12:28
zondag 18 januari 2009 om 12:53
quote:Man061975 schreef op 18 januari 2009 @ 10:25:
Het is zo verrekte moeilijk, vanalles spookt er door je hoofd. Ik weet me er veelal gewoon geen raad mee. Ik denk het te weten, maar dan weer niet, dan weer anders etc.
Op zich gaat het best goed momenteel, het is nog vrij vers maar we hebben in ieder geval beiden aangegeven door te willen gaan. Het zal tijd nodig hebben, veel tijd waarschijnlijk.
Zij geeft zelf aan dat ze het idee heeft dat de echte klap bij haar nog moet komen.sorry hoor, maar de klap moet nog bij haar komen???
Het is zo verrekte moeilijk, vanalles spookt er door je hoofd. Ik weet me er veelal gewoon geen raad mee. Ik denk het te weten, maar dan weer niet, dan weer anders etc.
Op zich gaat het best goed momenteel, het is nog vrij vers maar we hebben in ieder geval beiden aangegeven door te willen gaan. Het zal tijd nodig hebben, veel tijd waarschijnlijk.
Zij geeft zelf aan dat ze het idee heeft dat de echte klap bij haar nog moet komen.sorry hoor, maar de klap moet nog bij haar komen???
zondag 18 januari 2009 om 13:14
Ben het met quattro35 eens, maar als er kinderen in het spel zijn snap ik dat het een ander verhaal wordt.
Ik heb zoiets zelf nog nooit meegemaakt (waarschijnlijk waren mijn relaties nooit lang genoeg of ik heb geluk gehad) maar het lijkt mij zo vreselijk. ben 1 van die types die echt niet tegen vreemdgaan kan, zelf kan ik ook trouw blijven en verwacht dat ook van de ander.....
Als je heel lang samen ben en het gebeurt 1 keer, kan ik mij voorstellen dat je het vergeeft. Als diegene nog verliefd is op die ander lijkt mij dat moeilijker. Sterkte TO.
Ik heb zoiets zelf nog nooit meegemaakt (waarschijnlijk waren mijn relaties nooit lang genoeg of ik heb geluk gehad) maar het lijkt mij zo vreselijk. ben 1 van die types die echt niet tegen vreemdgaan kan, zelf kan ik ook trouw blijven en verwacht dat ook van de ander.....
Als je heel lang samen ben en het gebeurt 1 keer, kan ik mij voorstellen dat je het vergeeft. Als diegene nog verliefd is op die ander lijkt mij dat moeilijker. Sterkte TO.
woensdag 21 januari 2009 om 22:42
Wat een rotsituatie zeg! 11 jaar is niet niks. Misschien moeten jullie tijdelijk afstand van elkaar nemen zodat jullie allebei kunnen nadenken over wat er is gebeurd en voor wat rust. Daarbij is het wel de bedoeling dat zij geen contact meer heeft met nr2 en hem ook echt helemaal loslaat.
Veel sterkte en wijsheid!
Veel sterkte en wijsheid!
woensdag 21 januari 2009 om 23:29
Ha die Man,
Jullie zijn nog bij elkaar schrijf je maar zij krijgt die man niet uit haar hoofd en jij bent helemaal onzeker nu. Het is natuurlijk heel eerlijk dat je vriendin toegeeft dat ze haar ONS niet uit haar hoofd kan zetten maar wat moet jij met die informatie?
Als zij aangeeft bij jou te willen blijven dan zal ze die andere man wel uit haar hoofd moeten zetten en zich als de bliksem wijden aan damage control binnen jullie relatie. Voor nummer drie is geen plaats hoor, dat zal zij toch ook wel inzien? Nu is ze niet alleen zomaar met iemand de koffer ingedoken maar is ze er ook nog verliefd op en dat terwijl ze wel bij jou wil blijven. Ze kan niet alles hebben helaas.
Na 11 jaar gooi je niet zomaar je relatie weg. Jij niet. Maar zij ook niet. En de nummer één voorwaarde voor herstel en weer naar elkaar toegroeien is toch wel dat degene met wie het overspel gepleegd werd geen rol meer speelt.
Die vent is 'niks speciaals' schrijf je, maar toch speciaal genoeg blijkbaar om punt één mee de koffer in te springen en om er punt twee mee bezig te blijven terwijl er hard gewerkt (<----- ja mensen, jullie zien het goed, Leo die het woord 'werken' binnen een relatie gebruikt ) moet worden, ook door haar en zeker niet alleen door jou. Jij moet het gevoel krijgen dat ze helemaal voor jou gaat, voor jou en jou alleen en de schaduw van die ander moet als de bliksem verdwijnen. Dat zul je van haar moeten eisen, anders is er geen toekomst voor jullie samen.
Stel je niet te kwetsbaar op, accepteer niet alles, hou in de gaten wanneer er nu nog over je grenzen heengegaan wordt want hoe erg ook jongen, dan moet het echt afgelopen zijn hoor. Ook na 11 jaar, anders wordt jij een lijdend voorwerp binnen je relatie. Bij elkaar blijven na vreemdgaan is prachtig maar dat kan alleen als er heel veel inzet wordt getoond bij het herstel van wat zo lelijk beschadigd is geraakt en daar mag je met heel veel klem om vragen.
Jullie zijn nog bij elkaar schrijf je maar zij krijgt die man niet uit haar hoofd en jij bent helemaal onzeker nu. Het is natuurlijk heel eerlijk dat je vriendin toegeeft dat ze haar ONS niet uit haar hoofd kan zetten maar wat moet jij met die informatie?
Als zij aangeeft bij jou te willen blijven dan zal ze die andere man wel uit haar hoofd moeten zetten en zich als de bliksem wijden aan damage control binnen jullie relatie. Voor nummer drie is geen plaats hoor, dat zal zij toch ook wel inzien? Nu is ze niet alleen zomaar met iemand de koffer ingedoken maar is ze er ook nog verliefd op en dat terwijl ze wel bij jou wil blijven. Ze kan niet alles hebben helaas.
Na 11 jaar gooi je niet zomaar je relatie weg. Jij niet. Maar zij ook niet. En de nummer één voorwaarde voor herstel en weer naar elkaar toegroeien is toch wel dat degene met wie het overspel gepleegd werd geen rol meer speelt.
Die vent is 'niks speciaals' schrijf je, maar toch speciaal genoeg blijkbaar om punt één mee de koffer in te springen en om er punt twee mee bezig te blijven terwijl er hard gewerkt (<----- ja mensen, jullie zien het goed, Leo die het woord 'werken' binnen een relatie gebruikt ) moet worden, ook door haar en zeker niet alleen door jou. Jij moet het gevoel krijgen dat ze helemaal voor jou gaat, voor jou en jou alleen en de schaduw van die ander moet als de bliksem verdwijnen. Dat zul je van haar moeten eisen, anders is er geen toekomst voor jullie samen.
Stel je niet te kwetsbaar op, accepteer niet alles, hou in de gaten wanneer er nu nog over je grenzen heengegaan wordt want hoe erg ook jongen, dan moet het echt afgelopen zijn hoor. Ook na 11 jaar, anders wordt jij een lijdend voorwerp binnen je relatie. Bij elkaar blijven na vreemdgaan is prachtig maar dat kan alleen als er heel veel inzet wordt getoond bij het herstel van wat zo lelijk beschadigd is geraakt en daar mag je met heel veel klem om vragen.
donderdag 22 januari 2009 om 09:00
hallo man hoe is het nu met jou?
ook mijn partner is na 14 jaar samenzijn vreemdgegaan..
wij hebben altijd een goede relatie gehad,maar het laatste half jaar groeiden wij in sneltempo uitelkaar.
veel problemen,veel dierbaren verloren,partner was depresief en reageerde zich af op mij en de kinderen.
voor je er erg in hebt maak je/en word het steeds erger,en ook ik begon me helemaal voor hem af te sluiten.
toen zijn vader op sterven lag,kon hij hiermee al niet meer bij mij terrecht,waardoor alles slechter en slechter ging..
hij had een goede collega en die maakte toevallig hetzelfde mee met haar moeder,dus ze raakten aan praat.
en je kan wel begrijpen,eindelijk een luisterend oor,iemand die hem begreep,en tja dan krijg je toch een band.
om lang verhaal kort te maken,hij is 2 keer achter mijn rug bij haar geweest..
eerstekeer alleen praten..samen huilen..
maar de 2e keer is er helaas meer gebeurd...ik merkte het gelijk.
hij had schuldgevoelens tottemet,durfde me niet meer aan te kijken,aan te raken,en wist totaal geen raad.
en heeft hij het mij gelijk opgebiecht..ik was uiteraard woedend!!! 14 jaar 2 kinderen en dan gebeurd er dit...alles valt in duigen.
wel is hij een tijdje het huis uitgegaan,wou even wat afstand even rust...
maar hij deed er alles aan om mij te laten merken wel met me verder te willen.
hij heeft het haar gelijk verteld...contact verbroken...ander werk enz enz...en na lange gesprekken weten wij heus wel waar het aan heeft gelegen.
praat niks goed,maar beide hebben we dingen fout gedaan,en hij de grootste..
we zijn inmiddels 7 maand verder,en het gaat weer vrij goed.
alles loopt weer zoals het was toen onze relatie goed was...hebben en maken weer tijd vrij voor elkaar...en hebben veel gesproken over die moeilijke periode van ons,en eindelijk komt dan pas de verwerking.
het kost veel tijd,met veel pieken en dalen,maar je moet het beiden wel willen!
nog steeds hebben we het wel eens moeilijk,maar dat heeft tijd nodig..
heaven
ook mijn partner is na 14 jaar samenzijn vreemdgegaan..
wij hebben altijd een goede relatie gehad,maar het laatste half jaar groeiden wij in sneltempo uitelkaar.
veel problemen,veel dierbaren verloren,partner was depresief en reageerde zich af op mij en de kinderen.
voor je er erg in hebt maak je/en word het steeds erger,en ook ik begon me helemaal voor hem af te sluiten.
toen zijn vader op sterven lag,kon hij hiermee al niet meer bij mij terrecht,waardoor alles slechter en slechter ging..
hij had een goede collega en die maakte toevallig hetzelfde mee met haar moeder,dus ze raakten aan praat.
en je kan wel begrijpen,eindelijk een luisterend oor,iemand die hem begreep,en tja dan krijg je toch een band.
om lang verhaal kort te maken,hij is 2 keer achter mijn rug bij haar geweest..
eerstekeer alleen praten..samen huilen..
maar de 2e keer is er helaas meer gebeurd...ik merkte het gelijk.
hij had schuldgevoelens tottemet,durfde me niet meer aan te kijken,aan te raken,en wist totaal geen raad.
en heeft hij het mij gelijk opgebiecht..ik was uiteraard woedend!!! 14 jaar 2 kinderen en dan gebeurd er dit...alles valt in duigen.
wel is hij een tijdje het huis uitgegaan,wou even wat afstand even rust...
maar hij deed er alles aan om mij te laten merken wel met me verder te willen.
hij heeft het haar gelijk verteld...contact verbroken...ander werk enz enz...en na lange gesprekken weten wij heus wel waar het aan heeft gelegen.
praat niks goed,maar beide hebben we dingen fout gedaan,en hij de grootste..
we zijn inmiddels 7 maand verder,en het gaat weer vrij goed.
alles loopt weer zoals het was toen onze relatie goed was...hebben en maken weer tijd vrij voor elkaar...en hebben veel gesproken over die moeilijke periode van ons,en eindelijk komt dan pas de verwerking.
het kost veel tijd,met veel pieken en dalen,maar je moet het beiden wel willen!
nog steeds hebben we het wel eens moeilijk,maar dat heeft tijd nodig..
heaven
donderdag 22 januari 2009 om 18:06
Mensen bedankt voor jullie berichten. Ik kan helaas niet overal op antwoorden want een situatie als dit vergt zo ontzettend veel energie dat ik echt moeite moet doen om überhaupt iets te typen hier.
We zijn nog steeds bij elkaar en elke dag is er één. Ze heeft eerlijk verteld dat die gast afgelopen week weer een email heeft gestuurd om "te praten". Ze heeft weer nee gezegd en nu nog wat duidelijker. Ik had graag weleens gebeld met die gast maar dat wil ze niet en dat respecteer ik.
We hebben nog flinke ruzies gehad maar ook goede momenten. Probleem is natuurlijk dat we allebei in "de rats" zitten en iets heel kleins al meteen teveel kan zijn.
De wil is er van beide kanten maar het zal tijd nodig hebben.
Nog een keer een misstap is exit, dat weet ik en dat weet zij ook. Heb ik ook duidelijk gemaakt en is overgekomen. Buiten het feit dat zij aangeeft sowieso niet meer te willen liegen kom ik er zo ook achter, daar ken ik haar veel te goed voor. Op de een of ander manier merkte ik dat iets niet klopte. Ik ben er die keer ook zo achter gekomen zonder dat ze het zelf meteen had toegegeven.
Hoop dat het goedkomt want na haar zal ik nooit meer iemand anders willen, dat gevoel is heel sterk. Als dit stuk gaat kan ik nooit meer in een relatie geloven.
We zijn nog steeds bij elkaar en elke dag is er één. Ze heeft eerlijk verteld dat die gast afgelopen week weer een email heeft gestuurd om "te praten". Ze heeft weer nee gezegd en nu nog wat duidelijker. Ik had graag weleens gebeld met die gast maar dat wil ze niet en dat respecteer ik.
We hebben nog flinke ruzies gehad maar ook goede momenten. Probleem is natuurlijk dat we allebei in "de rats" zitten en iets heel kleins al meteen teveel kan zijn.
De wil is er van beide kanten maar het zal tijd nodig hebben.
Nog een keer een misstap is exit, dat weet ik en dat weet zij ook. Heb ik ook duidelijk gemaakt en is overgekomen. Buiten het feit dat zij aangeeft sowieso niet meer te willen liegen kom ik er zo ook achter, daar ken ik haar veel te goed voor. Op de een of ander manier merkte ik dat iets niet klopte. Ik ben er die keer ook zo achter gekomen zonder dat ze het zelf meteen had toegegeven.
Hoop dat het goedkomt want na haar zal ik nooit meer iemand anders willen, dat gevoel is heel sterk. Als dit stuk gaat kan ik nooit meer in een relatie geloven.
donderdag 22 januari 2009 om 20:38
Beste man,
mijn man is ook vreemd gegaan. Je hele wereld stort in. Je voelt je gedumpt, minderwaardig en machteloos. Zeker als hij/zij nog gevoelens voor de ander schijnt te hebben.
Bij Heaven las ik dat haar man steeds liet merken dat hij voor haar wilde knokken. Bij ons is dat nog niet zo. Ik hoor niet zoveel nadat hij pas uit huis is gegaan. Ik neem nu zelf afstand en kijk wat er gaat gebeuren. Zelf probeer ik verder te gaan met de kinderen.
Eén ding wil ik je meegeven. Jij bent niet degene die op zijn tenen moet lopen. Zij moet nu rekening met jou houden. Geen enkel contact zou er meer tussen hen moeten zijn. Ook niet vriendschappelijk dat kan gewoon niet. Ik heb dat ook bij mijn man aangegeven. Of dat zo is weet ik helaas niet. Daar heb ik geen antwoord op gekregen. Alleen toen hij 1 dag weg was heeft hij gezegd dat hij tegen haar gezegd heeft dat hij op deze manier geen contact meer met haar wil. Hoe dan wel, vraag ik me af??
Helaas werken ze dagelijks samen grr. Op zijn werk weten ze het niet. Krijg af en toe de neiging om het te vertellen ,maar ik hou me in. Wat bereik ik er mee.
Ik wens je veel sterkte en hoop dat jullie er samen uit komen.
mijn man is ook vreemd gegaan. Je hele wereld stort in. Je voelt je gedumpt, minderwaardig en machteloos. Zeker als hij/zij nog gevoelens voor de ander schijnt te hebben.
Bij Heaven las ik dat haar man steeds liet merken dat hij voor haar wilde knokken. Bij ons is dat nog niet zo. Ik hoor niet zoveel nadat hij pas uit huis is gegaan. Ik neem nu zelf afstand en kijk wat er gaat gebeuren. Zelf probeer ik verder te gaan met de kinderen.
Eén ding wil ik je meegeven. Jij bent niet degene die op zijn tenen moet lopen. Zij moet nu rekening met jou houden. Geen enkel contact zou er meer tussen hen moeten zijn. Ook niet vriendschappelijk dat kan gewoon niet. Ik heb dat ook bij mijn man aangegeven. Of dat zo is weet ik helaas niet. Daar heb ik geen antwoord op gekregen. Alleen toen hij 1 dag weg was heeft hij gezegd dat hij tegen haar gezegd heeft dat hij op deze manier geen contact meer met haar wil. Hoe dan wel, vraag ik me af??
Helaas werken ze dagelijks samen grr. Op zijn werk weten ze het niet. Krijg af en toe de neiging om het te vertellen ,maar ik hou me in. Wat bereik ik er mee.
Ik wens je veel sterkte en hoop dat jullie er samen uit komen.
donderdag 22 januari 2009 om 21:41
Lieve Mees,
Misschien voel ik het wel helemaal niet goed aan maar je lijkt me bitter gestemd.
Dat snap ik want je had misschien op meer emotie, op meer spijt gerekend na jouw vernedering.
Zijn je man en jij nog bij elkaar? Dat kan ik uit je post niet opmaken. Je schrijft dat hij 'net uit huis is gegaan'. Woont hij niet meer bij jullie?
Hoe lang geleden heb je te horen gekregen hoe het zit? Kwam je er zelf achter of werd het je verteld?
Je voorlaatste zin is zo moedeloos, zo verslagen. Je houdt je in want wat bereik je er mee schrijf je.... Ik vraag me echt af hoe het met je is.
(f)
Misschien voel ik het wel helemaal niet goed aan maar je lijkt me bitter gestemd.
Dat snap ik want je had misschien op meer emotie, op meer spijt gerekend na jouw vernedering.
Zijn je man en jij nog bij elkaar? Dat kan ik uit je post niet opmaken. Je schrijft dat hij 'net uit huis is gegaan'. Woont hij niet meer bij jullie?
Hoe lang geleden heb je te horen gekregen hoe het zit? Kwam je er zelf achter of werd het je verteld?
Je voorlaatste zin is zo moedeloos, zo verslagen. Je houdt je in want wat bereik je er mee schrijf je.... Ik vraag me echt af hoe het met je is.
(f)
vrijdag 23 januari 2009 om 00:26
Lieve Eleonora,
fijn dta je ook de tijd neemt om mijn tpoic te lezen.
Er zijn idd momenten dat ik m erg verbitterd voel. Het is nog erg vers allemaal. Mijn man is net 2 weken de deur uit en ik weet alles nu 3 weken. Ik ben er zelf achter gekomen uit de computer en gevoel.
Ik hoor nog graag van je
PS Sorry Man zal verder schrijven op mijn eigen topic
fijn dta je ook de tijd neemt om mijn tpoic te lezen.
Er zijn idd momenten dat ik m erg verbitterd voel. Het is nog erg vers allemaal. Mijn man is net 2 weken de deur uit en ik weet alles nu 3 weken. Ik ben er zelf achter gekomen uit de computer en gevoel.
Ik hoor nog graag van je
PS Sorry Man zal verder schrijven op mijn eigen topic
