Gezondheid
alle pijlers
Medische fout? Zoon ligt op IC
woensdag 15 februari 2017 om 04:27
Mijn zoontje van 8 maanden is opgenomen op de IC ivm vermoedelijk een hersenvliesontsteking. De situatie is zorgelijk, hij ligt aan de beademing en wordt in slaap gehouden.
Donderdagavond ben ik met hem naar de eerste hulp gegaan omdat hij hele hoge koorts kreeg (41,5), heel suf was en slecht contact kon maken. Daar hebben ze hem nagekeken en ons naar huis gestuurd met de boodschap: uitzieken, hij heeft een virale infectie.
De dag erna op vrijdag ging het wat beter maar zaterdag was hij de hele dag suf, wel ging zijn koorts omlaag en dronk hij weer beter dus ik dacht dat hij aan het uitzieken was en heb niet aan de bel getrokken. Zaterdagnacht werd ik wakker en heb direct de ambulance gebeld omdat ik zag dat het foute boel was. Maar waarschijnlijk speelde dit dus al sinds donderdag en zijn we er nu heel laat bij. Het is nog maar de vraag of en hoe hij straks bij gaat komen.
Ik kan dit maar niet uit mijn hoofd krijgen en heb dit ook al besproken met de verpleegkundigen op de IC. Zijn wij wel terecht naar huis gestuurd donderdag of is hier een ernstige inschattingsfout gemaakt? Hadden wij veel eerder de behandeling kunnen starten? Iedereen zegt hetzelfde: het is zo moeilijk in te schatten bij baby's/kinderen. Ja dat zal best maar met de complexe medische achtergrond die mijn zoontje al heeft, heeft de arts op de eerste hulp wel de juiste beslissing gemaakt door ons naar huis te sturen?
Mijn vraag is hoe kan ik dit het beste aanpakken? Ik wil dat een onafhankelijk persoon gaat beoordelen of hier wel zorgvuldig genoeg is gehandeld. Misschien moet ik hier nog even mee wachten maar het is voor mij belangrijk om te weten, ik heb heel lang het gevoel dat ik niet serieus genomen wordt door het ziekenhuis, maar deze inschattingsfout gaat ons waarschijnlijk zeer duur komen te staan.
Ik snap dat mensen nu zullen zeggen, steek je energie in je zoontje, maar dat doe ik ook, ik zit dag en nacht aan zijn bed, maar hij wordt in slaap gehouden en is nog niet wakker geweest. Dit geeft mij het gevoel dat ik tenminste wat kan doen en ik hoop dat er hier mensen zijn die mij advies kunnen geven hoe ik dit moet aanpakken.
Donderdagavond ben ik met hem naar de eerste hulp gegaan omdat hij hele hoge koorts kreeg (41,5), heel suf was en slecht contact kon maken. Daar hebben ze hem nagekeken en ons naar huis gestuurd met de boodschap: uitzieken, hij heeft een virale infectie.
De dag erna op vrijdag ging het wat beter maar zaterdag was hij de hele dag suf, wel ging zijn koorts omlaag en dronk hij weer beter dus ik dacht dat hij aan het uitzieken was en heb niet aan de bel getrokken. Zaterdagnacht werd ik wakker en heb direct de ambulance gebeld omdat ik zag dat het foute boel was. Maar waarschijnlijk speelde dit dus al sinds donderdag en zijn we er nu heel laat bij. Het is nog maar de vraag of en hoe hij straks bij gaat komen.
Ik kan dit maar niet uit mijn hoofd krijgen en heb dit ook al besproken met de verpleegkundigen op de IC. Zijn wij wel terecht naar huis gestuurd donderdag of is hier een ernstige inschattingsfout gemaakt? Hadden wij veel eerder de behandeling kunnen starten? Iedereen zegt hetzelfde: het is zo moeilijk in te schatten bij baby's/kinderen. Ja dat zal best maar met de complexe medische achtergrond die mijn zoontje al heeft, heeft de arts op de eerste hulp wel de juiste beslissing gemaakt door ons naar huis te sturen?
Mijn vraag is hoe kan ik dit het beste aanpakken? Ik wil dat een onafhankelijk persoon gaat beoordelen of hier wel zorgvuldig genoeg is gehandeld. Misschien moet ik hier nog even mee wachten maar het is voor mij belangrijk om te weten, ik heb heel lang het gevoel dat ik niet serieus genomen wordt door het ziekenhuis, maar deze inschattingsfout gaat ons waarschijnlijk zeer duur komen te staan.
Ik snap dat mensen nu zullen zeggen, steek je energie in je zoontje, maar dat doe ik ook, ik zit dag en nacht aan zijn bed, maar hij wordt in slaap gehouden en is nog niet wakker geweest. Dit geeft mij het gevoel dat ik tenminste wat kan doen en ik hoop dat er hier mensen zijn die mij advies kunnen geven hoe ik dit moet aanpakken.
woensdag 15 februari 2017 om 09:13
Jonge kinderen/baby's kunnen inderdaad heel snel hele hoge koorts krijgen en suf zijn, en een aantal uur later weer rustig spelen alsof er niets aan de hand was. Dus in dat geval zou ik de SEH kunnen snappen.
Maar kennelijk heeft het zoontje van TO een complexe, medische achtergrond (sorry, ik ken je verhaal verder niet) en dan vind ik dat de SEH wél beter had kunnen handelen door TO op te nemen. Dan maar voor niets.
Het klinkt heel plausibel dat de hersenvliesontsteking een gevolg is van een zware verkoudheid of griep en was hij donderdag nog niet geveld door de ontsteking, maar dan nog vind ik dat zoontje voor de zekerheid beter doorgestuurd had kunnen worden.
Ik heb een soortgelijke situatie meegemaakt, en dat is gelukkig goed afgelopen, maar daar werd ook in eerste instantie "laks" op gereageerd, terwijl hier ook een (zeer) complexe, medische achtergrond aan vast zat, en er compleet verkeerd is ingeschat en is gehandeld.
Heel goed om even met de betreffende artsen te gaan praten zodra daar een mogelijkheid voor is (lees; je zoontje is opgeknapt) al is het maar voor je eigen gemoedsrust.
Of het echt zin heeft allerlei hele lange procedures in te gaan, met weinig kans op "bevredigende" uitkomsten, dat betwijfel ik.....
Maar kennelijk heeft het zoontje van TO een complexe, medische achtergrond (sorry, ik ken je verhaal verder niet) en dan vind ik dat de SEH wél beter had kunnen handelen door TO op te nemen. Dan maar voor niets.
Het klinkt heel plausibel dat de hersenvliesontsteking een gevolg is van een zware verkoudheid of griep en was hij donderdag nog niet geveld door de ontsteking, maar dan nog vind ik dat zoontje voor de zekerheid beter doorgestuurd had kunnen worden.
Ik heb een soortgelijke situatie meegemaakt, en dat is gelukkig goed afgelopen, maar daar werd ook in eerste instantie "laks" op gereageerd, terwijl hier ook een (zeer) complexe, medische achtergrond aan vast zat, en er compleet verkeerd is ingeschat en is gehandeld.
Heel goed om even met de betreffende artsen te gaan praten zodra daar een mogelijkheid voor is (lees; je zoontje is opgeknapt) al is het maar voor je eigen gemoedsrust.
Of het echt zin heeft allerlei hele lange procedures in te gaan, met weinig kans op "bevredigende" uitkomsten, dat betwijfel ik.....
woensdag 15 februari 2017 om 09:23
Op basis van jouw verhaal denk ik niet dat er medische fouten zijn gemaakt.
Kleine kinderen hebben vaak snel hoge koorts en vrijdag knapte hij ook weer op.
Je kan niet bij voorbaat alle kinderen die ziek zijn in het ziekenhuis opnemen omdat ze heel misschien wel een hersenvliesontsteking zullen krijgen.
Als je zoontje in slaap wordt gehouden is het geen goed idee om dag en nacht naast zijn bed te zitten.
Dan raak je uitgeput. Je zal je energie nog hard nodig heben als hij niet meer in slaap wordt gehouden.
Kleine kinderen hebben vaak snel hoge koorts en vrijdag knapte hij ook weer op.
Je kan niet bij voorbaat alle kinderen die ziek zijn in het ziekenhuis opnemen omdat ze heel misschien wel een hersenvliesontsteking zullen krijgen.
Als je zoontje in slaap wordt gehouden is het geen goed idee om dag en nacht naast zijn bed te zitten.
Dan raak je uitgeput. Je zal je energie nog hard nodig heben als hij niet meer in slaap wordt gehouden.
woensdag 15 februari 2017 om 10:08
Als ik het zo lees, lijkt me nergens een inschattingsfout gemaakt te zijn.
Als het kind in eerste instantie zelfs weer wat beter werd, kan het zomaar een vervolg zijn. Dus dat hersenvliesontsteking niet eens aan de hand was in eerste instantie.
Het iemand willen verwijten nu je zelf zo kwetsbaar bent, ken ik wel, maar brengt je nergens.,
Wat wil je ermee bereiken? Wat is je doel? Wil je gelijk? Vind je dat je kindje een andere benadering had moeten hebben omdat hij al een medische achtergrond heeft? Wil je dat de arts een berisping krijgt, of wil je gewoon van je af praten..
Bij dat laatste zou ik eens vragen of je de dienstdoende huisarts niet kunt spreken van die avond. Of hij je niet nogmaals kan uitleggen waarom hij op dat moment koos voor naar huis te laten gaan.
En verder: heel veel sterkte!
Als het kind in eerste instantie zelfs weer wat beter werd, kan het zomaar een vervolg zijn. Dus dat hersenvliesontsteking niet eens aan de hand was in eerste instantie.
Het iemand willen verwijten nu je zelf zo kwetsbaar bent, ken ik wel, maar brengt je nergens.,
Wat wil je ermee bereiken? Wat is je doel? Wil je gelijk? Vind je dat je kindje een andere benadering had moeten hebben omdat hij al een medische achtergrond heeft? Wil je dat de arts een berisping krijgt, of wil je gewoon van je af praten..
Bij dat laatste zou ik eens vragen of je de dienstdoende huisarts niet kunt spreken van die avond. Of hij je niet nogmaals kan uitleggen waarom hij op dat moment koos voor naar huis te laten gaan.
En verder: heel veel sterkte!
woensdag 15 februari 2017 om 10:10
Mijn broertje zat op zijn vierde levensjaar in precies dezelfde situatie. Hersenvliesontsteking, bloedvergiftiging, de hele rambam. Ook hij werd in eerste instantie naar huis gestuurd met het advies om hem maar een aspirientje te geven, het zou vanzelf wel over gaan. Er kwam geen ambulance totdat mijn vader er eentje eiste omdat die allang wist dat het foute boel was. Uiteindelijk werd ook mijn broertje veel te laat opgenomen en belandde in een coma.
Maar, hij krabbelde godzijdank vrij snel op dus geef de hoop niet op!!
De kinderarts beaamde destijds dat er een foute diagnose was gesteld maar vertelde inderdaad ook dat hersenvliesontsteking zo slecht te herkennen is omdat het, zeker in het begin, gewoon kan lijken op een griepje of een infectie. Heb je natuurlijk geen flikker aan nu, maar ik vrees dat je weinig kan ondernemen.
Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe. Ik weet als geen ander hoe het is, nu 23 jaar later denk ik er nog vaak aan. Mijn broertje is volledig hersteld zonder nare overblijfselen. Ik hoop dat jij over een paar weken hetzelfde kan zeggen over jouw kindje! Hou vol!!
Maar, hij krabbelde godzijdank vrij snel op dus geef de hoop niet op!!
De kinderarts beaamde destijds dat er een foute diagnose was gesteld maar vertelde inderdaad ook dat hersenvliesontsteking zo slecht te herkennen is omdat het, zeker in het begin, gewoon kan lijken op een griepje of een infectie. Heb je natuurlijk geen flikker aan nu, maar ik vrees dat je weinig kan ondernemen.
Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe. Ik weet als geen ander hoe het is, nu 23 jaar later denk ik er nog vaak aan. Mijn broertje is volledig hersteld zonder nare overblijfselen. Ik hoop dat jij over een paar weken hetzelfde kan zeggen over jouw kindje! Hou vol!!
woensdag 15 februari 2017 om 10:20
Je schrijft in je OP ´vermoedelijk hersenvliesontsteking´. Dat weten ze dus nog niet eens zeker. Dan kun je dus ook absoluut nog niet zeggen dat er een fout is gemaakt. Vooral omdat je zelf ook dacht dat het beter ging, doorgaans voel je dat als moeder wel aan. Alleen al omdat je middenin de nacht wakker wordt... En ja, misschien ben jij wat bezorgder door de achterliggende maanden, maar juist omdat jij zelf zegt dat je het zaterdag beter vond gaan krijg ik toch de indruk dat je kindje donderdag wel heel ziek was, maar dat dit toch niet in te schatten is geweest.
Maar heel veel sterkte voor de komende tijd. Hopelijk komt het goed.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
woensdag 15 februari 2017 om 10:38
quote:taxi87 schreef op 15 februari 2017 @ 07:06:
Heel veel sterkte!
Wat was er het weekend aan de hand dat je wist dat het mis was?
Dat andere snap ik niet zo. Ik werk zelf in de zorg en het is zoals hierboven geschreven zo moeilijk met kleine kinderen. Ze kunnen van het een op het andere moment opknappen. Plus er heerst griep. Wat wil je ermee bereiken?? Ik zou dat een dokter nooit kwalijk nemen
Ook met volwassenen is het moeilijk.
Bij mijn broer kregen we te horen dat hij vast griep had. Dag later op de IC met bloedvergiftiging en septische shock . 2 weken in coma gehouden.
Het is gewoon lastig inschatten denk ik.
Maar heel veel sterkte, dit is ongelooflijk rot.
Heel veel sterkte!
Wat was er het weekend aan de hand dat je wist dat het mis was?
Dat andere snap ik niet zo. Ik werk zelf in de zorg en het is zoals hierboven geschreven zo moeilijk met kleine kinderen. Ze kunnen van het een op het andere moment opknappen. Plus er heerst griep. Wat wil je ermee bereiken?? Ik zou dat een dokter nooit kwalijk nemen
Ook met volwassenen is het moeilijk.
Bij mijn broer kregen we te horen dat hij vast griep had. Dag later op de IC met bloedvergiftiging en septische shock . 2 weken in coma gehouden.
Het is gewoon lastig inschatten denk ik.
Maar heel veel sterkte, dit is ongelooflijk rot.
woensdag 15 februari 2017 om 10:46
Het enige wat mij overigens in dit verhaal verbaasd is dat er kennelijk vrij luchtig is gedaan over een temperatuur van 41.5 graden, wat echt wel heel erg hoog is.
Ik kwam ooit ook in het ziekenhuis met 41.8 en toen werd er meteen aan alle kanten actie ondernomen, omdat men bang was voor bloedvergiftiging.
Ik kwam ooit ook in het ziekenhuis met 41.8 en toen werd er meteen aan alle kanten actie ondernomen, omdat men bang was voor bloedvergiftiging.
woensdag 15 februari 2017 om 11:03
Leg alles vast. Schrijf op, maak (geluid) opnames, schrijf namen, tijden, locaties op. Vraag aan alle betrokken wat de volgende stap is en schrijf die op. Vraag aan alle betrokkenen wat ze uitgevoerd hebben en schrijf het op. Zorg voor een getuige als het kan. Als een betrokkene niet wil dat je opnames maakt of meeschrijft met een gesprek, kap dan het gesprek af en zorg er voor dat de leidinggevende bij het volgende gesprek is. Heb je de hoogste in rang voor je die niet meewerkt? Neem dan een specialist mee.
Laat. je. niet. intimideren. Wie je ook voor je krijgt: hij/zij poept ook gewoon en is niks bijzonders.
Bezit je niet het vermogen om op niveau mee te praten of onderzoek te plegen? Laat dat dan door een specialist doen. Check wel even je specialist via google. Dat kunnen namelijk ook flapdrollen zijn.
Je hebt misschien de tijd en energie hier niet voor. Maar mijn god wat was ik blij toen bleek dat mijn stille vader die weken geen klap leek uit te voeren ALLES had gedocumenteerd + uitgeplozen en daarmee van ons een serieuze gesprekspartner maakte.
Laat. je. niet. intimideren. Wie je ook voor je krijgt: hij/zij poept ook gewoon en is niks bijzonders.
Bezit je niet het vermogen om op niveau mee te praten of onderzoek te plegen? Laat dat dan door een specialist doen. Check wel even je specialist via google. Dat kunnen namelijk ook flapdrollen zijn.
Je hebt misschien de tijd en energie hier niet voor. Maar mijn god wat was ik blij toen bleek dat mijn stille vader die weken geen klap leek uit te voeren ALLES had gedocumenteerd + uitgeplozen en daarmee van ons een serieuze gesprekspartner maakte.
woensdag 15 februari 2017 om 11:31
Lieve TO,
Wat ontzettend heftig! Ik wens jullie heel veel sterkte en hoop voor jullie dat jullie kleine man hier goed uitkomt.
Drie jaar geleden ben ik zelf ernstig ziek geweest. Het streekziekenhuis heeft erg lang gedaan over een diagnose, waar ze maar niet uitkwamen, en mij erg laat naar een academisch ziekenhuis overgeplaatst. Hier wisten ze binnen een paar uur wat ik had; hersenstam- en hersenvliesontsteking en ontsteking in de grote hersenen veroorzaakt door een virus.
Wij hebben ook via de klachtenfunctionaris vh streekziekenhuis een klacht ingediend met hulp van rechtsbijstand. Na een lang traject kwam hier ook uit dat er geen fouten zijn gemaakt, terwijl het academisch ziekenhuis dit zelfs wel aangaf. Voor mij is het de moeite niet geweest achteraf.
Heel veel sterkte! Ik duim voor jullie
Wat ontzettend heftig! Ik wens jullie heel veel sterkte en hoop voor jullie dat jullie kleine man hier goed uitkomt.
Drie jaar geleden ben ik zelf ernstig ziek geweest. Het streekziekenhuis heeft erg lang gedaan over een diagnose, waar ze maar niet uitkwamen, en mij erg laat naar een academisch ziekenhuis overgeplaatst. Hier wisten ze binnen een paar uur wat ik had; hersenstam- en hersenvliesontsteking en ontsteking in de grote hersenen veroorzaakt door een virus.
Wij hebben ook via de klachtenfunctionaris vh streekziekenhuis een klacht ingediend met hulp van rechtsbijstand. Na een lang traject kwam hier ook uit dat er geen fouten zijn gemaakt, terwijl het academisch ziekenhuis dit zelfs wel aangaf. Voor mij is het de moeite niet geweest achteraf.
Heel veel sterkte! Ik duim voor jullie
woensdag 15 februari 2017 om 12:01
quote:anky schreef op 15 februari 2017 @ 10:46:
Het enige wat mij overigens in dit verhaal verbaasd is dat er kennelijk vrij luchtig is gedaan over een temperatuur van 41.5 graden, wat echt wel heel erg hoog is.
Ik kwam ooit ook in het ziekenhuis met 41.8 en toen werd er meteen aan alle kanten actie ondernomen, omdat men bang was voor bloedvergiftiging.
Bij kinderen is koorts vaker zo hoog, zonder dat er iets aan de hand hoeft te zijn. De hoogte van de koorts zegt niet zoveel. Wel hoe ziek een kind oogt.
Laatst had ik nog een kind met 41 graden koorts op mijn werk die vrolijk zat te spelen. Oogde echt niet ziek. Terwijl je als volwassene waarschijnlijk hondsberoerd zou zijn met diezelfde temperatuur.
Het enige wat mij overigens in dit verhaal verbaasd is dat er kennelijk vrij luchtig is gedaan over een temperatuur van 41.5 graden, wat echt wel heel erg hoog is.
Ik kwam ooit ook in het ziekenhuis met 41.8 en toen werd er meteen aan alle kanten actie ondernomen, omdat men bang was voor bloedvergiftiging.
Bij kinderen is koorts vaker zo hoog, zonder dat er iets aan de hand hoeft te zijn. De hoogte van de koorts zegt niet zoveel. Wel hoe ziek een kind oogt.
Laatst had ik nog een kind met 41 graden koorts op mijn werk die vrolijk zat te spelen. Oogde echt niet ziek. Terwijl je als volwassene waarschijnlijk hondsberoerd zou zijn met diezelfde temperatuur.
Les temps sont durs pour les rêveurs...
woensdag 15 februari 2017 om 12:23
quote:anky schreef op 15 februari 2017 @ 10:46:
Het enige wat mij overigens in dit verhaal verbaasd is dat er kennelijk vrij luchtig is gedaan over een temperatuur van 41.5 graden, wat echt wel heel erg hoog is.
Ik kwam ooit ook in het ziekenhuis met 41.8 en toen werd er meteen aan alle kanten actie ondernomen, omdat men bang was voor bloedvergiftiging.
Ik vind het ook wel een beetje bizar eigenlijk. Toen ik met mijn jongste ( 7 maanden) aankwam bij de HAP met 40 graden koorts, slap zijn en luierpijn hebben ze ons zo serieus genomen. Direct allerlei testen en opname van een nachtje voor het geval dat dus dat deze baby met een temperatuur van 41,5 naar huis is gestuurd vind ik best kwalijk.
Heel veel sterkte en beterschap TO. Ik snap dat je emoties nu heel hoog zijn en ik zou zeker een gesprek met de arts aanvragen waarom hij toen zo heeft gehandeld en van daaruit je conclusies trekken of je stappen wilt ondernemen.
Het enige wat mij overigens in dit verhaal verbaasd is dat er kennelijk vrij luchtig is gedaan over een temperatuur van 41.5 graden, wat echt wel heel erg hoog is.
Ik kwam ooit ook in het ziekenhuis met 41.8 en toen werd er meteen aan alle kanten actie ondernomen, omdat men bang was voor bloedvergiftiging.
Ik vind het ook wel een beetje bizar eigenlijk. Toen ik met mijn jongste ( 7 maanden) aankwam bij de HAP met 40 graden koorts, slap zijn en luierpijn hebben ze ons zo serieus genomen. Direct allerlei testen en opname van een nachtje voor het geval dat dus dat deze baby met een temperatuur van 41,5 naar huis is gestuurd vind ik best kwalijk.
Heel veel sterkte en beterschap TO. Ik snap dat je emoties nu heel hoog zijn en ik zou zeker een gesprek met de arts aanvragen waarom hij toen zo heeft gehandeld en van daaruit je conclusies trekken of je stappen wilt ondernemen.
woensdag 15 februari 2017 om 13:01
Sterkte met je zoontje...
Tijdens mijn zwangerschap en de periode darna zijn er best veel medische fouten gemaakt, we weten ook precies door wie. We hebben klachten ingediend, maar ze hielden elkaar aallemaal de hand boven het hoofd en uiteindelijk mochten we eventueel op gesprek komen om ons verhaal kwijt te kunnen, maar verder konden ze er niks mee.
Verspilde energie dus, maar ik snap je gevoel van niet serieus genomen worden en dat je er toch iets mee wil doen, maar of het echt iets oplost?
Tijdens mijn zwangerschap en de periode darna zijn er best veel medische fouten gemaakt, we weten ook precies door wie. We hebben klachten ingediend, maar ze hielden elkaar aallemaal de hand boven het hoofd en uiteindelijk mochten we eventueel op gesprek komen om ons verhaal kwijt te kunnen, maar verder konden ze er niks mee.
Verspilde energie dus, maar ik snap je gevoel van niet serieus genomen worden en dat je er toch iets mee wil doen, maar of het echt iets oplost?
woensdag 15 februari 2017 om 13:04
quote:GeorgetteDansLeTabak schreef op 15 februari 2017 @ 12:01:
[...]
Bij kinderen is koorts vaker zo hoog, zonder dat er iets aan de hand hoeft te zijn. De hoogte van de koorts zegt niet zoveel. Wel hoe ziek een kind oogt.
Laatst had ik nog een kind met 41 graden koorts op mijn werk die vrolijk zat te spelen. Oogde echt niet ziek. Terwijl je als volwassene waarschijnlijk hondsberoerd zou zijn met diezelfde temperatuur.
Ja maar TO geeft aan dat haar zoon heel suf was en geen contact maakte. Overal lees je dat dat, zeker in combinatie met koorts (en dan in dit geval nog eens erg hoge koorts van een kind met een zware medische achtergrond), alarmsignalen zijn.
Dus nee, ik zeg absoluut niet dàt er een inschattingsfout is gemaakt (want ik ben geen expert en heb sowieso te weinig informatie), maar in TO's geval zou ik zeker ook precies willen weten welke inschatting er is gemaakt en waarom hij naar huis is gestuurd.
En aan de andere vind ik het wat vreemd dat er hier forummers zijn die denken te weten dat er waarschijnlijk geen inschattingsfout is gemaakt. Dat kun je helemaal niet beoordelen vanachter een beeldscherm.
[...]
Bij kinderen is koorts vaker zo hoog, zonder dat er iets aan de hand hoeft te zijn. De hoogte van de koorts zegt niet zoveel. Wel hoe ziek een kind oogt.
Laatst had ik nog een kind met 41 graden koorts op mijn werk die vrolijk zat te spelen. Oogde echt niet ziek. Terwijl je als volwassene waarschijnlijk hondsberoerd zou zijn met diezelfde temperatuur.
Ja maar TO geeft aan dat haar zoon heel suf was en geen contact maakte. Overal lees je dat dat, zeker in combinatie met koorts (en dan in dit geval nog eens erg hoge koorts van een kind met een zware medische achtergrond), alarmsignalen zijn.
Dus nee, ik zeg absoluut niet dàt er een inschattingsfout is gemaakt (want ik ben geen expert en heb sowieso te weinig informatie), maar in TO's geval zou ik zeker ook precies willen weten welke inschatting er is gemaakt en waarom hij naar huis is gestuurd.
En aan de andere vind ik het wat vreemd dat er hier forummers zijn die denken te weten dat er waarschijnlijk geen inschattingsfout is gemaakt. Dat kun je helemaal niet beoordelen vanachter een beeldscherm.
woensdag 15 februari 2017 om 13:15
quote:GeorgetteDansLeTabak schreef op 15 februari 2017 @ 12:01:
[...]
Bij kinderen is koorts vaker zo hoog, zonder dat er iets aan de hand hoeft te zijn. De hoogte van de koorts zegt niet zoveel. Wel hoe ziek een kind oogt.
Laatst had ik nog een kind met 41 graden koorts op mijn werk die vrolijk zat te spelen. Oogde echt niet ziek. Terwijl je als volwassene waarschijnlijk hondsberoerd zou zijn met diezelfde temperatuur.Ja, dat snap ik. Mijn kinderen hebben ook snel hoge koorts (net als ikzelf overigens). Maar wat de artsen mij destijds vertelde was dat koorts boven de 41 graden (bij iemand die zijn warmte kwijt kan) altijd een reden is voor nader onderzoek. Bij mijzelf klopt dat ook wel: alle keren dat ik zo'n hoge koorts had, was er iets aan de hand wat direct behandeld moest worden (die ene keer dat ik dik boven de 41 graden zat was ik trouwens niet eens heel erg ziek, wel had ik door dat er iets niet goed zat).
[...]
Bij kinderen is koorts vaker zo hoog, zonder dat er iets aan de hand hoeft te zijn. De hoogte van de koorts zegt niet zoveel. Wel hoe ziek een kind oogt.
Laatst had ik nog een kind met 41 graden koorts op mijn werk die vrolijk zat te spelen. Oogde echt niet ziek. Terwijl je als volwassene waarschijnlijk hondsberoerd zou zijn met diezelfde temperatuur.Ja, dat snap ik. Mijn kinderen hebben ook snel hoge koorts (net als ikzelf overigens). Maar wat de artsen mij destijds vertelde was dat koorts boven de 41 graden (bij iemand die zijn warmte kwijt kan) altijd een reden is voor nader onderzoek. Bij mijzelf klopt dat ook wel: alle keren dat ik zo'n hoge koorts had, was er iets aan de hand wat direct behandeld moest worden (die ene keer dat ik dik boven de 41 graden zat was ik trouwens niet eens heel erg ziek, wel had ik door dat er iets niet goed zat).
woensdag 15 februari 2017 om 13:16
Ik raad je aan om straks, als alles in rustiger vaarwater is, een gesprek met de dienstdoende arts aan te vragen. Ik raad je ook aan nu al aan te geven dat je dit wilt over een week of 2/4/6 (wat jij wilt) zodat zij zich kunnen voorbereiden. Niet om zich in te dekken, maar zodat ze niet vergeten hoe het was en je dus afgescheept wordt met wat ze enkel nog in de dossiers kunnen terugvinden.
Bij mijn zoon heeft het ziekenhuis destijds een hartafwijking gemist. Ik heb pas een half jaar later een gesprek gehad met het ziekenhuis waar dit was misgegaan. Eerder wilde ik niet van te emotioneel en dan gaat het gesprek niet zoals ik het wilde (ik wilde niet als het emotionele moedertje gezien worden). Maar ik heb die afspraak wel al heel snel ingepland. Dus een dag of 4 nadat duidelijk was dat het ziekenhuis een fout had gemaakt, dat ziekenhuis gebeld en gevraagd om een afspraak 6 maanden later. En dat gesprek was eigenlijk heel bevredigend. Arts gaf toe dat ze een bepaald onderzoek hadden moeten doen en dat niet gedaan hadden. Arts gaf aan dat de protocollen waren aangepast en ze hebben hun excuses aangeboden. Dat was voor mij voldoende. Ik ga er vanuit dat de arts zich ook heel rot voelde over het feit dat hij een hartafwijking had gemist en ik ben niet zo haatdragend dat zo iemand dan maar meteen uit zijn amt gezet moet worden.
Ik raad je aan hetzelfde te doen. Plan alvast een gesprek in zodat het ziekenhuis weet dat jij vragen hebt. Stuur een week of wat voor dat geprek je echte vragen naar het ziekenhuis, zodat zij zich kunnen voorbereiden. Dan heb je als het goed is een bevredigend gesprek, zonder dat het naar wordt en er met advocaten en alles gesmeten moet worden.
Sterkte met je zoon, ik hoop dat hij snel weer opknapt.
Bij mijn zoon heeft het ziekenhuis destijds een hartafwijking gemist. Ik heb pas een half jaar later een gesprek gehad met het ziekenhuis waar dit was misgegaan. Eerder wilde ik niet van te emotioneel en dan gaat het gesprek niet zoals ik het wilde (ik wilde niet als het emotionele moedertje gezien worden). Maar ik heb die afspraak wel al heel snel ingepland. Dus een dag of 4 nadat duidelijk was dat het ziekenhuis een fout had gemaakt, dat ziekenhuis gebeld en gevraagd om een afspraak 6 maanden later. En dat gesprek was eigenlijk heel bevredigend. Arts gaf toe dat ze een bepaald onderzoek hadden moeten doen en dat niet gedaan hadden. Arts gaf aan dat de protocollen waren aangepast en ze hebben hun excuses aangeboden. Dat was voor mij voldoende. Ik ga er vanuit dat de arts zich ook heel rot voelde over het feit dat hij een hartafwijking had gemist en ik ben niet zo haatdragend dat zo iemand dan maar meteen uit zijn amt gezet moet worden.
Ik raad je aan hetzelfde te doen. Plan alvast een gesprek in zodat het ziekenhuis weet dat jij vragen hebt. Stuur een week of wat voor dat geprek je echte vragen naar het ziekenhuis, zodat zij zich kunnen voorbereiden. Dan heb je als het goed is een bevredigend gesprek, zonder dat het naar wordt en er met advocaten en alles gesmeten moet worden.
Sterkte met je zoon, ik hoop dat hij snel weer opknapt.
woensdag 15 februari 2017 om 13:26
quote:SallySpectra schreef op 15 februari 2017 @ 13:04:
[...]
Ja maar TO geeft aan dat haar zoon heel suf was en geen contact maakte. Overal lees je dat dat, zeker in combinatie met koorts (en dan in dit geval nog eens erg hoge koorts van een kind met een zware medische achtergrond), alarmsignalen zijn.
Dus nee, ik zeg absoluut niet dàt er een inschattingsfout is gemaakt (want ik ben geen expert en heb sowieso te weinig informatie), maar in TO's geval zou ik zeker ook precies willen weten welke inschatting er is gemaakt en waarom hij naar huis is gestuurd.
En aan de andere vind ik het wat vreemd dat er hier forummers zijn die denken te weten dat er waarschijnlijk geen inschattingsfout is gemaakt. Dat kun je helemaal niet beoordelen vanachter een beeldscherm.
TO zegt dat zelf het 'dus waarschijnlijk donderdag' ook al aan de hand was. Op basis van wat er verder aan gegevens staat is die 'waarschijnlijk' wel voorbarig. Het is heel goed mogelijk dat er geen inschattingsfout is gemaakt, net als het mogelijk is dat er wel een inschattingsfout is gemaakt. Wat waarschijnlijker is kunnen we in onze glazen bol niet zien. Sterker nog, of ze dat met het medisch dossier na alle tests al kunnen beoordelen is nog maar de vraag.
Verder eens trouwens, ik zou ook willen weten met welke inschatting hij donderdag is weggestuurd.
[...]
Ja maar TO geeft aan dat haar zoon heel suf was en geen contact maakte. Overal lees je dat dat, zeker in combinatie met koorts (en dan in dit geval nog eens erg hoge koorts van een kind met een zware medische achtergrond), alarmsignalen zijn.
Dus nee, ik zeg absoluut niet dàt er een inschattingsfout is gemaakt (want ik ben geen expert en heb sowieso te weinig informatie), maar in TO's geval zou ik zeker ook precies willen weten welke inschatting er is gemaakt en waarom hij naar huis is gestuurd.
En aan de andere vind ik het wat vreemd dat er hier forummers zijn die denken te weten dat er waarschijnlijk geen inschattingsfout is gemaakt. Dat kun je helemaal niet beoordelen vanachter een beeldscherm.
TO zegt dat zelf het 'dus waarschijnlijk donderdag' ook al aan de hand was. Op basis van wat er verder aan gegevens staat is die 'waarschijnlijk' wel voorbarig. Het is heel goed mogelijk dat er geen inschattingsfout is gemaakt, net als het mogelijk is dat er wel een inschattingsfout is gemaakt. Wat waarschijnlijker is kunnen we in onze glazen bol niet zien. Sterker nog, of ze dat met het medisch dossier na alle tests al kunnen beoordelen is nog maar de vraag.
Verder eens trouwens, ik zou ook willen weten met welke inschatting hij donderdag is weggestuurd.
woensdag 15 februari 2017 om 13:32
quote:ZonnigKleintje schreef op 15 februari 2017 @ 13:26:
[...]
TO zegt dat zelf het 'dus waarschijnlijk donderdag' ook al aan de hand was. Op basis van wat er verder aan gegevens staat is die 'waarschijnlijk' wel voorbarig. Het is heel goed mogelijk dat er geen inschattingsfout is gemaakt, net als het mogelijk is dat er wel een inschattingsfout is gemaakt. Wat waarschijnlijker is kunnen we in onze glazen bol niet zien. Sterker nog, of ze dat met het medisch dossier na alle tests al kunnen beoordelen is nog maar de vraag.
Verder eens trouwens, ik zou ook willen weten met welke inschatting hij donderdag is weggestuurd.
Ja dat klopt, natuurlijk kan TO ook niet weten of dat donderdag al aan de hand was. Daarom is een gesprek met een arts ook handig, misschien heeft ze al heel veel aan wat duidelijke uitleg. En ik snap wel dat dat door to's hoofd schiet trouwens. Zou bij mij misschien ook zo gaan, ook al weet je dat dat misschien niet rationeel is.
Maar ik reageer vooral op de wat laconieke reacties en op een paar forummers die zeggen dat er waarschijnlijk geen fout is gemaakt. TO kan zo niet beoordelen of er wel of geen fout is gemaakt, maar wij vanachter onze schermen al helemaal niet.
[...]
TO zegt dat zelf het 'dus waarschijnlijk donderdag' ook al aan de hand was. Op basis van wat er verder aan gegevens staat is die 'waarschijnlijk' wel voorbarig. Het is heel goed mogelijk dat er geen inschattingsfout is gemaakt, net als het mogelijk is dat er wel een inschattingsfout is gemaakt. Wat waarschijnlijker is kunnen we in onze glazen bol niet zien. Sterker nog, of ze dat met het medisch dossier na alle tests al kunnen beoordelen is nog maar de vraag.
Verder eens trouwens, ik zou ook willen weten met welke inschatting hij donderdag is weggestuurd.
Ja dat klopt, natuurlijk kan TO ook niet weten of dat donderdag al aan de hand was. Daarom is een gesprek met een arts ook handig, misschien heeft ze al heel veel aan wat duidelijke uitleg. En ik snap wel dat dat door to's hoofd schiet trouwens. Zou bij mij misschien ook zo gaan, ook al weet je dat dat misschien niet rationeel is.
Maar ik reageer vooral op de wat laconieke reacties en op een paar forummers die zeggen dat er waarschijnlijk geen fout is gemaakt. TO kan zo niet beoordelen of er wel of geen fout is gemaakt, maar wij vanachter onze schermen al helemaal niet.
woensdag 15 februari 2017 om 13:34
quote:Aurora_Australis schreef op 15 februari 2017 @ 11:03:
Leg alles vast. Schrijf op, maak (geluid) opnames, schrijf namen, tijden, locaties op. Vraag aan alle betrokken wat de volgende stap is en schrijf die op. Vraag aan alle betrokkenen wat ze uitgevoerd hebben en schrijf het op. Zorg voor een getuige als het kan. Als een betrokkene niet wil dat je opnames maakt of meeschrijft met een gesprek, kap dan het gesprek af en zorg er voor dat de leidinggevende bij het volgende gesprek is. Heb je de hoogste in rang voor je die niet meewerkt? Neem dan een specialist mee.
Laat. je. niet. intimideren. Wie je ook voor je krijgt: hij/zij poept ook gewoon en is niks bijzonders.
Bezit je niet het vermogen om op niveau mee te praten of onderzoek te plegen? Laat dat dan door een specialist doen. Check wel even je specialist via google. Dat kunnen namelijk ook flapdrollen zijn.
Je hebt misschien de tijd en energie hier niet voor. Maar mijn god wat was ik blij toen bleek dat mijn stille vader die weken geen klap leek uit te voeren ALLES had gedocumenteerd + uitgeplozen en daarmee van ons een serieuze gesprekspartner maakte.
Jij blaast wel heel hoog van de toren af........................................... en jij lijkt mij geen prettige ouders om als arts je werk bij te kunnen doen. Ik weet niet of je het weet maar een arts wil ook het beste voor een kind hoor! jij praat al meteen er min of meer opzet in het spel is en on wil bij de betreffende arts.
Man man zoals ik de casus lees lijkt mij dit niet direct meteen een medische misser, zeker een hersenvlies ontsteking is in het begin zeker bij jonge kinderen/babies heel makkelijk te missen. En als kind alleen koorts heeft en geen andere aanwijzingen voor een HVO dan is het ook niet raar dat er gedacht word flinke griep............ (en nee heel cru gezegd je kunt nu eenmaal niet ieder kind meteen opnemen in het ziekenhuis............) als we zo zouden handelen dan zouden de zorg kosten enorm de pan uit rijzen.
Je maakt als arts vaak inschattingen op basis van ziekte beeld en soms blijkt dat de inschatting achteraf minder goed is geweest, echter een arts heeft ook geen glazen bol. Een situatie kan verbeteren maar binnen een paar uur ook weer flink verslechteren (zeker bij babies!)
Daarnaast duurt het ook even voordat je uberhaupt een HVO kunt bevestigen...
Dus ik zou eerder even een persoonlijk gesprekje met de arts vragen om helder te krijgen waarom hij/zij voor die bepaalde strategie heeft gekozen (die wellicht voor ons heel onlogisch is, maar voor de geldende protocollen wel heel normaal)................. Overigens vind een arts het ook vreselijk als een kindje paar dagen later toch ineens flink zieker is geworden dan wat ze hadden verwacht..maar wat ik al zei...zolang een arts geen glazen bol heeft zal dit altijd kunnen gebeuren.
Meteen op scherp stellen door gesprekken op te gaan nemen, andere specialisten in te schakelen en er een advocaat bij halen lijkt mij niet de manier.
Leg alles vast. Schrijf op, maak (geluid) opnames, schrijf namen, tijden, locaties op. Vraag aan alle betrokken wat de volgende stap is en schrijf die op. Vraag aan alle betrokkenen wat ze uitgevoerd hebben en schrijf het op. Zorg voor een getuige als het kan. Als een betrokkene niet wil dat je opnames maakt of meeschrijft met een gesprek, kap dan het gesprek af en zorg er voor dat de leidinggevende bij het volgende gesprek is. Heb je de hoogste in rang voor je die niet meewerkt? Neem dan een specialist mee.
Laat. je. niet. intimideren. Wie je ook voor je krijgt: hij/zij poept ook gewoon en is niks bijzonders.
Bezit je niet het vermogen om op niveau mee te praten of onderzoek te plegen? Laat dat dan door een specialist doen. Check wel even je specialist via google. Dat kunnen namelijk ook flapdrollen zijn.
Je hebt misschien de tijd en energie hier niet voor. Maar mijn god wat was ik blij toen bleek dat mijn stille vader die weken geen klap leek uit te voeren ALLES had gedocumenteerd + uitgeplozen en daarmee van ons een serieuze gesprekspartner maakte.
Jij blaast wel heel hoog van de toren af........................................... en jij lijkt mij geen prettige ouders om als arts je werk bij te kunnen doen. Ik weet niet of je het weet maar een arts wil ook het beste voor een kind hoor! jij praat al meteen er min of meer opzet in het spel is en on wil bij de betreffende arts.
Man man zoals ik de casus lees lijkt mij dit niet direct meteen een medische misser, zeker een hersenvlies ontsteking is in het begin zeker bij jonge kinderen/babies heel makkelijk te missen. En als kind alleen koorts heeft en geen andere aanwijzingen voor een HVO dan is het ook niet raar dat er gedacht word flinke griep............ (en nee heel cru gezegd je kunt nu eenmaal niet ieder kind meteen opnemen in het ziekenhuis............) als we zo zouden handelen dan zouden de zorg kosten enorm de pan uit rijzen.
Je maakt als arts vaak inschattingen op basis van ziekte beeld en soms blijkt dat de inschatting achteraf minder goed is geweest, echter een arts heeft ook geen glazen bol. Een situatie kan verbeteren maar binnen een paar uur ook weer flink verslechteren (zeker bij babies!)
Daarnaast duurt het ook even voordat je uberhaupt een HVO kunt bevestigen...
Dus ik zou eerder even een persoonlijk gesprekje met de arts vragen om helder te krijgen waarom hij/zij voor die bepaalde strategie heeft gekozen (die wellicht voor ons heel onlogisch is, maar voor de geldende protocollen wel heel normaal)................. Overigens vind een arts het ook vreselijk als een kindje paar dagen later toch ineens flink zieker is geworden dan wat ze hadden verwacht..maar wat ik al zei...zolang een arts geen glazen bol heeft zal dit altijd kunnen gebeuren.
Meteen op scherp stellen door gesprekken op te gaan nemen, andere specialisten in te schakelen en er een advocaat bij halen lijkt mij niet de manier.
