Medische fout? Zoon ligt op IC

Mijn zoontje van 8 maanden is opgenomen op de IC ivm vermoedelijk een hersenvliesontsteking. De situatie is zorgelijk, hij ligt aan de beademing en wordt in slaap gehouden.



Donderdagavond ben ik met hem naar de eerste hulp gegaan omdat hij hele hoge koorts kreeg (41,5), heel suf was en slecht contact kon maken. Daar hebben ze hem nagekeken en ons naar huis gestuurd met de boodschap: uitzieken, hij heeft een virale infectie.



De dag erna op vrijdag ging het wat beter maar zaterdag was hij de hele dag suf, wel ging zijn koorts omlaag en dronk hij weer beter dus ik dacht dat hij aan het uitzieken was en heb niet aan de bel getrokken. Zaterdagnacht werd ik wakker en heb direct de ambulance gebeld omdat ik zag dat het foute boel was. Maar waarschijnlijk speelde dit dus al sinds donderdag en zijn we er nu heel laat bij. Het is nog maar de vraag of en hoe hij straks bij gaat komen.



Ik kan dit maar niet uit mijn hoofd krijgen en heb dit ook al besproken met de verpleegkundigen op de IC. Zijn wij wel terecht naar huis gestuurd donderdag of is hier een ernstige inschattingsfout gemaakt? Hadden wij veel eerder de behandeling kunnen starten? Iedereen zegt hetzelfde: het is zo moeilijk in te schatten bij baby's/kinderen. Ja dat zal best maar met de complexe medische achtergrond die mijn zoontje al heeft, heeft de arts op de eerste hulp wel de juiste beslissing gemaakt door ons naar huis te sturen?



Mijn vraag is hoe kan ik dit het beste aanpakken? Ik wil dat een onafhankelijk persoon gaat beoordelen of hier wel zorgvuldig genoeg is gehandeld. Misschien moet ik hier nog even mee wachten maar het is voor mij belangrijk om te weten, ik heb heel lang het gevoel dat ik niet serieus genomen wordt door het ziekenhuis, maar deze inschattingsfout gaat ons waarschijnlijk zeer duur komen te staan.



Ik snap dat mensen nu zullen zeggen, steek je energie in je zoontje, maar dat doe ik ook, ik zit dag en nacht aan zijn bed, maar hij wordt in slaap gehouden en is nog niet wakker geweest. Dit geeft mij het gevoel dat ik tenminste wat kan doen en ik hoop dat er hier mensen zijn die mij advies kunnen geven hoe ik dit moet aanpakken.

Dankjulliewel allemaal!!!

Het gaat hier nog streeds met ups and downs, nu heeft mijn zoontje weer non-stop drie dagen gehuild, maarja dat kunnen net zo goed tandjes zijn, een sprongetje of een griepje... Lastige is dat ik dan toch wel weer veel zorgen voel, het vertrouwen dat hij ook gewoon wat huildagen kan hebben zonder ernstige oorzaak moet weer even groeien.



Hoe dan ook de laatste dagen waren weer pittig maar ik merk bij mezelf dat ik er toch beter mee om kan gaan, met de hele situatie. Het zal de tijd zijn, en tuurlijk heb ik ook nog veel verdriet en ben ik erg benieuwd welke kant het met hem op zal gaan. Ik kan het meer accepteren. Ik hou zo veel van hem, en hij is goed zoals hij is, ik kan het makkelijker loslaten net als mijn verwachtingen. Ik leef met de dag en als ons een mooie dag gegeven is dan geniet ik daar intens van, als we een huildag hebben dan baal ik, maar hij is nog klein genoeg voor de draagzak, dus dan heb ik hem de hele dag dichtbij.



Wat betreft zijn ontwikkeling gaat het nog langzaam, maar hij kan een beetje spelen, en eventjes kort in de kinderstoel zitten en een beetje brabbelen. Maar voor hem zijn dat super mooie stappen die hij maakt!