Relaties
alle pijlers
Vreemdgaan & Moraalridders of vice versa
donderdag 29 januari 2009 om 13:00
Het valt mij op dat iedereen die een onderwerp opent waar vreemdgaan in voorkomt gelijk aan de schandpaal wordt genageld door medeforummers. Of het nu gaat om iemand die in het verleden is vreemdgegaan, op het punt staat om vreemd te gaan, een (sex) relatie heeft met een man / vrouw die getrouwd is, deze personen krijgen er goed van langs! Personen wiens partner is vreemdgegaan kunnen rekenen op medelijden en begrip van medeforummers en als de persoon, wiens partner is vreemdgegaan, overweegt om de relatie/huwelijk nog een kans gegeven is het advies meestal "run forrest run"(enigszins nog afhankelijk of er kinderen in het spel zijn of niet....).
Ik zelf ben een happy single met een leuk (sociaal) leven. Persoonlijk ben ik nog nooit vreemdgegaan tijdens mijn relaties en moet ik er ook niet aan denken dat mijn partner is vreemdgegaan of mijn toekomstige partner zou vreemdgaan, zoals ik dat ook niet zou doen. Voor mij zou het einde relatie betekenen, wat de "reden" van het vreemdgaan ook zou moge zijn.
Echter zie en hoor ik het meer dan regelmatig van mannen én vrouwen die volop vreemdgaan.......
Maar als ik jullie medeforummers moet geloven gaat (bijna) niemand van jullie vreemd en vertrouwen jullie je partners ook allemaal voor de volle 100%!
Ik vraag mij af hoe dit mogelijk is. Zijn de medeforummers van Viva niet representatief voor de rest van de mensheid? Want los van het feit dat ik het hoor en weet van anderen is het natuurlijk ook gewoon een feit dat (volgens mij) 1 op de 3 vreemdgaat als je de statistieken moet geloven (teveel in ieder geval).......
Ben benieuwd naar de reacties
Ik zelf ben een happy single met een leuk (sociaal) leven. Persoonlijk ben ik nog nooit vreemdgegaan tijdens mijn relaties en moet ik er ook niet aan denken dat mijn partner is vreemdgegaan of mijn toekomstige partner zou vreemdgaan, zoals ik dat ook niet zou doen. Voor mij zou het einde relatie betekenen, wat de "reden" van het vreemdgaan ook zou moge zijn.
Echter zie en hoor ik het meer dan regelmatig van mannen én vrouwen die volop vreemdgaan.......
Maar als ik jullie medeforummers moet geloven gaat (bijna) niemand van jullie vreemd en vertrouwen jullie je partners ook allemaal voor de volle 100%!
Ik vraag mij af hoe dit mogelijk is. Zijn de medeforummers van Viva niet representatief voor de rest van de mensheid? Want los van het feit dat ik het hoor en weet van anderen is het natuurlijk ook gewoon een feit dat (volgens mij) 1 op de 3 vreemdgaat als je de statistieken moet geloven (teveel in ieder geval).......
Ben benieuwd naar de reacties
donderdag 29 januari 2009 om 14:26
Voor mij geen schandpaal. Tenminste, ik deel geen schandpalen uit, laat ik het zo zeggen.
Ik ben vreemdgegaan in mijn vorige relatie en heb er ook nog eens absoluut geen spijt van. Sterker nog, ik ben dolblij dat ik door dat vreemdgaan ein-de-lijk inzag dat de situatie waarin ik verkeerde voor geen meter spoorde.
Zelf ben ik in mijn huidige relatie nog nooit vreemdgegaan en ik heb ook geen plannen. Of mijn man mij trouw is weet ik niet. Als hij me ontrouw is merk ik er in ieder geval niks van en dat wil ik graag zo houden. Met andere woorden, ik wil het dus niet weten als hij vreemd zou gaan, zolang dat gebeurt met iemand met wie hij verder geen relatie heeft. Als hij verliefd wordt op een ander (met of zonder seks overigens) wil ik het wél weten omdat ik verliefdheid schadelijker vind voor een relatie dan alleen seks om de seks.
Ik ben zelf vaak bedrogen, ben nooit (echt) kwaad geweest op de vrouwen met wie dat gebeurde en dat zal ik ook niet zijn als mijn echtgenoot een ander zou hebben. Ik ga ook niet weg bij mijn man als blijkt dat hij vreemdgaat. In ieder geval niet meteen. Eerst maar eens zien of er nog basis genoeg is om samen door te gaan. Opspringen en wegrennen als zoiets uitkomt werkt voor mij sowieso niet.
Over vreemdgaan op zich zou ik heenkomen, over verliefdheid (in combi met seks) niet.
Verder heb ik zelf niks met vreemdgaan, voor mij is het een duidelijke aanwijzing dat er iets niet in orde is en in mijn eigen leven bleek dat ook wel. Vreemdgaan deed ik zelf toen ik geen andere weg meer zag, het zit niet in mijn karakter om zoiets te doen voor alleen het spanningselement.
Dat vreemdgaan voor mij aangeeft dat er iets mis is hoeft niet per se aan de relatie te liggen, dat kan ook aan de vreemdganger liggen, die niet (en nooit) zonder een bepaalde spanning kan bijvoorbeeld of die de eigenwaarde op peil moet zien te houden door middel van avontuurtjes. Dan is bij zo iemand blijven een keuze waarbij je ook dát aspect van iemands persoonlijkheid accepteert, want anders werkt het niet.
Daarover verbaas ik me wel eens als ik vrouwen lees die meer dan één keer bedrogen zijn door hun partner en alsnog geloven dat het iets is wat over gaat/niet meer zal gebeuren/een 'fase' is.
Helaas komen de meeste bedrogenen er vaak erg laat achter dat het ingesleten vreemdgaan iets is waar niet veel aan te veranderen valt, want vreemdgaan gaat jammer genoeg meestal gepaard met liegen.
Moraalridder ben ik niet en ik voel net zo goed mee met een minnares die problemen heeft met een getrouwde man dan met iemand die bedrogen wordt. Pijn doet zeer zeg ik altijd maar en of die pijn nu eerzaam of niet eerzaam is, het blijft pijn doen als je gekwetst wordt in de liefde.
Ik ben vreemdgegaan in mijn vorige relatie en heb er ook nog eens absoluut geen spijt van. Sterker nog, ik ben dolblij dat ik door dat vreemdgaan ein-de-lijk inzag dat de situatie waarin ik verkeerde voor geen meter spoorde.
Zelf ben ik in mijn huidige relatie nog nooit vreemdgegaan en ik heb ook geen plannen. Of mijn man mij trouw is weet ik niet. Als hij me ontrouw is merk ik er in ieder geval niks van en dat wil ik graag zo houden. Met andere woorden, ik wil het dus niet weten als hij vreemd zou gaan, zolang dat gebeurt met iemand met wie hij verder geen relatie heeft. Als hij verliefd wordt op een ander (met of zonder seks overigens) wil ik het wél weten omdat ik verliefdheid schadelijker vind voor een relatie dan alleen seks om de seks.
Ik ben zelf vaak bedrogen, ben nooit (echt) kwaad geweest op de vrouwen met wie dat gebeurde en dat zal ik ook niet zijn als mijn echtgenoot een ander zou hebben. Ik ga ook niet weg bij mijn man als blijkt dat hij vreemdgaat. In ieder geval niet meteen. Eerst maar eens zien of er nog basis genoeg is om samen door te gaan. Opspringen en wegrennen als zoiets uitkomt werkt voor mij sowieso niet.
Over vreemdgaan op zich zou ik heenkomen, over verliefdheid (in combi met seks) niet.
Verder heb ik zelf niks met vreemdgaan, voor mij is het een duidelijke aanwijzing dat er iets niet in orde is en in mijn eigen leven bleek dat ook wel. Vreemdgaan deed ik zelf toen ik geen andere weg meer zag, het zit niet in mijn karakter om zoiets te doen voor alleen het spanningselement.
Dat vreemdgaan voor mij aangeeft dat er iets mis is hoeft niet per se aan de relatie te liggen, dat kan ook aan de vreemdganger liggen, die niet (en nooit) zonder een bepaalde spanning kan bijvoorbeeld of die de eigenwaarde op peil moet zien te houden door middel van avontuurtjes. Dan is bij zo iemand blijven een keuze waarbij je ook dát aspect van iemands persoonlijkheid accepteert, want anders werkt het niet.
Daarover verbaas ik me wel eens als ik vrouwen lees die meer dan één keer bedrogen zijn door hun partner en alsnog geloven dat het iets is wat over gaat/niet meer zal gebeuren/een 'fase' is.
Helaas komen de meeste bedrogenen er vaak erg laat achter dat het ingesleten vreemdgaan iets is waar niet veel aan te veranderen valt, want vreemdgaan gaat jammer genoeg meestal gepaard met liegen.
Moraalridder ben ik niet en ik voel net zo goed mee met een minnares die problemen heeft met een getrouwde man dan met iemand die bedrogen wordt. Pijn doet zeer zeg ik altijd maar en of die pijn nu eerzaam of niet eerzaam is, het blijft pijn doen als je gekwetst wordt in de liefde.
donderdag 29 januari 2009 om 14:27
quote:daisybloempje schreef op 29 januari 2009 @ 14:21:
ik vind geen enkele reden goed genoeg om vreemd te gaan,en niemand kan mij van het tegendeel bewijzen
)
Ik kan wel omstandigheden bedenken waarin ik het dan weer minder verwerpelijk vind . Al blijft een leugen een leugen .
Maar als je kinderen honger zouden lijden en je steelt een brood , blijft het nog steeds iets pakken wat niet van jou is , maar dan is jhet toch net even anders dan dat je iets zou stelen wat je niet nodig hebt ; puur voor de ' heb " . Of denk je daar anders over ?
ik vind geen enkele reden goed genoeg om vreemd te gaan,en niemand kan mij van het tegendeel bewijzen
)
Ik kan wel omstandigheden bedenken waarin ik het dan weer minder verwerpelijk vind . Al blijft een leugen een leugen .
Maar als je kinderen honger zouden lijden en je steelt een brood , blijft het nog steeds iets pakken wat niet van jou is , maar dan is jhet toch net even anders dan dat je iets zou stelen wat je niet nodig hebt ; puur voor de ' heb " . Of denk je daar anders over ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 29 januari 2009 om 14:35
quote:labrador28 schreef op 29 januari 2009 @ 14:06:
vreemdgaan is in mijn ogen iets wat je doet als je al klaar bent met je relatie.... DUS WAAROM DAN NIET EERST UITMAKEN VOORDAT JE IETS MET EEN ANDER BEGINT...
is wel zo netjes,,......
Bij mij? Omdat ik heb bewust heb gedaan. Geen drank in het spel, niks is me overkomen. Puur uit voorbedachte rade. Ik vond dat mijn partner op dat moment geen greintje respect verdiende omdat hij dat immers ook niet voor mij had die twee jaar daarvoor. Ik was bij hem geen eerste priorteit (dat was zijn werk, daarna zijn vrienden, daarna zijn familie, daarna zijn hobby, en daarna ik een keer) dus hoefde hij dat bij mij na die twee jaar ook niet meer te zijn. Ik hoefde in mijn optiek niet 'netjes' te zijn op dat moment en het deerde me ook niet meer. Ik was er 'klaar' mee. Maar had ook niet echt zin om direct weg te gaan want ik wilde dat hij het zou voelen.
Dat was mijn insteek
Wij zeggen ook eigenlijk dat onze relatie pas is 'begonnen' na mijn vreemdgaan.
vreemdgaan is in mijn ogen iets wat je doet als je al klaar bent met je relatie.... DUS WAAROM DAN NIET EERST UITMAKEN VOORDAT JE IETS MET EEN ANDER BEGINT...
is wel zo netjes,,......
Bij mij? Omdat ik heb bewust heb gedaan. Geen drank in het spel, niks is me overkomen. Puur uit voorbedachte rade. Ik vond dat mijn partner op dat moment geen greintje respect verdiende omdat hij dat immers ook niet voor mij had die twee jaar daarvoor. Ik was bij hem geen eerste priorteit (dat was zijn werk, daarna zijn vrienden, daarna zijn familie, daarna zijn hobby, en daarna ik een keer) dus hoefde hij dat bij mij na die twee jaar ook niet meer te zijn. Ik hoefde in mijn optiek niet 'netjes' te zijn op dat moment en het deerde me ook niet meer. Ik was er 'klaar' mee. Maar had ook niet echt zin om direct weg te gaan want ik wilde dat hij het zou voelen.
Dat was mijn insteek
Wij zeggen ook eigenlijk dat onze relatie pas is 'begonnen' na mijn vreemdgaan.
donderdag 29 januari 2009 om 14:35
Misschien geen kwestie van écht overleven , maar misschien " anders overleeft mijn relatie het niet " ?
Ik kan me voorstellen dat als je bijv. een zwaar zieke partner hebt , waarmee lange tijd geen sex mogelijk is , dat je dan kiest voor af en toe een neuk ipv de kat op het spek te binden door ook dat stukje te delen met iemand met wie je al goed kan praten bijv.
Sex wordt zowel overschat als onderschat , zowel onder- als overgewaardeerd . Het is maar sex, maar het is wél sex !
Dus ja ; in sommige gevallen zou ik gepland vreemdgaan niet eens afkeuren . Of minder afkeuren dan wanneer iemand straalbezopen is . ( en dan kan ik het me ook nog wel voorstellen .... )
Ik kan me voorstellen dat als je bijv. een zwaar zieke partner hebt , waarmee lange tijd geen sex mogelijk is , dat je dan kiest voor af en toe een neuk ipv de kat op het spek te binden door ook dat stukje te delen met iemand met wie je al goed kan praten bijv.
Sex wordt zowel overschat als onderschat , zowel onder- als overgewaardeerd . Het is maar sex, maar het is wél sex !
Dus ja ; in sommige gevallen zou ik gepland vreemdgaan niet eens afkeuren . Of minder afkeuren dan wanneer iemand straalbezopen is . ( en dan kan ik het me ook nog wel voorstellen .... )
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 29 januari 2009 om 14:40
donderdag 29 januari 2009 om 14:42
quote:daisybloempje schreef op 29 januari 2009 @ 14:40:
.Laat los zeg ik dan.
Laat je partner los , bedoel je ? En als je daar nou zielsveel van houdt ? Dan maar - Godmagwetenhoelang - geen sex ?
Of je partner in zijn eentje laten lijden/ sterven , maar dan kan je tenminste legaal wippen ?
Nee, daar zou ik een stuk makkelijker in zijn ; naar beide kanten toe .
.Laat los zeg ik dan.
Laat je partner los , bedoel je ? En als je daar nou zielsveel van houdt ? Dan maar - Godmagwetenhoelang - geen sex ?
Of je partner in zijn eentje laten lijden/ sterven , maar dan kan je tenminste legaal wippen ?
Nee, daar zou ik een stuk makkelijker in zijn ; naar beide kanten toe .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 29 januari 2009 om 14:48
quote:daisybloempje schreef op 29 januari 2009 @ 14:46:
Ikzelf niet schreef ik toch alJa, dat schreef je , ja . Maar dan begrijp ik dit stukje van je niet : als ik ooit ziek zou worden en geen sex zou kunnen hebben,of mijn partner,dan is vreemdgaan meer kwestender als eerlijkheid
en ik kan het weten. Laat los zeg ik dan.
Wat moet je los laten dan ? Het gekwetste ?
Ikzelf niet schreef ik toch alJa, dat schreef je , ja . Maar dan begrijp ik dit stukje van je niet : als ik ooit ziek zou worden en geen sex zou kunnen hebben,of mijn partner,dan is vreemdgaan meer kwestender als eerlijkheid
en ik kan het weten. Laat los zeg ik dan.
Wat moet je los laten dan ? Het gekwetste ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 29 januari 2009 om 15:41
Mijn ex is 2 keer vreemdgegaan in 11 jaar dat we samen waren. Ik heb er nu een punt achtergezet. We hebben 3 kinderen en ik had graag voor hun gezien dat het goed zo komen maar helaas. Ik kan het verdriet en de vertouwen die is gebroken niet vergeten. Laat staan vergeven. het is voor de rest een topgozer. Als ik hem nu pas zo leren kennen was ik zo weer een relatie met hem aan gegaan. maar het feit blijft wel dat dit is gebeurt.
donderdag 29 januari 2009 om 15:51
@BGB, ja ik ken (helaas genoeg) mensen die bedrogen zijn, ook met kinderen. Mijn eigen zusje is bv bedrogen door haar inmiddels ex man en zij heeft 2 kids (de leukste neefjes die er zijn)
Nogmaals voor de duidelijkheid: ik walg ook van vreemdgaan, zou het zelf ook nooit doen en hoop dat mijn toekomstige partner het ook nooit zal doen (maar zekerheid wat dat betreft krijg je natuurlijk nooit). Maar mensen die toegeven dat ze zijn vreemdgegaan hier (of het willen gaan doen) om welke reden dan ook, gelijk een hele emmer stront over zich heen krijgen. Als er een posting over vreemdgaan wordt opgestart komen er altijd heel veel reacties op, waarvan 90% negatief is.
Ik begrijp dat wel maar toch bevreemd het me omdat ik in het dagelijks leven zie en weet dat vele mensen vreemdgaan, dus zo "bijzonder is dat niet" als je begrijpt wat ik bedoel.
Als mijn beste vriendin bv vreemd zou gaan zou het nog steeds mijn beste vriendin zijn (en zou ik het niet eens zijn met het feit dat ze vreemd gaat en ik zou er ook zeker iets van zeggen, maar dat terzijde). Als de vriend van mijn beste vriendin vreemd zou gaan zou ik het de grootste lul in de wereld vinden, dat dan weer wel.......
Nogmaals voor de duidelijkheid: ik walg ook van vreemdgaan, zou het zelf ook nooit doen en hoop dat mijn toekomstige partner het ook nooit zal doen (maar zekerheid wat dat betreft krijg je natuurlijk nooit). Maar mensen die toegeven dat ze zijn vreemdgegaan hier (of het willen gaan doen) om welke reden dan ook, gelijk een hele emmer stront over zich heen krijgen. Als er een posting over vreemdgaan wordt opgestart komen er altijd heel veel reacties op, waarvan 90% negatief is.
Ik begrijp dat wel maar toch bevreemd het me omdat ik in het dagelijks leven zie en weet dat vele mensen vreemdgaan, dus zo "bijzonder is dat niet" als je begrijpt wat ik bedoel.
Als mijn beste vriendin bv vreemd zou gaan zou het nog steeds mijn beste vriendin zijn (en zou ik het niet eens zijn met het feit dat ze vreemd gaat en ik zou er ook zeker iets van zeggen, maar dat terzijde). Als de vriend van mijn beste vriendin vreemd zou gaan zou ik het de grootste lul in de wereld vinden, dat dan weer wel.......
donderdag 29 januari 2009 om 15:55
Als het niet zo bijzonder is en kennelijk heel menselijk , waarom is je zusje dan niet meer bij haar man ? Waarom hoop je dan dat je eigen partner het niet doet , als het zo normaal is ? Denk je zelf dat je er iets voor kunt doen waardoor het jou niet gebeurt of waardoor je partner het niet zal gaan doen ? Geloof jij dat zoiets sterker is dan jezelf ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 29 januari 2009 om 15:58
Juist omdat het zo vaak voorkomt komen die bakken stront er hier aan te pas ; iedereen kent wel iemand die bedrogen is en heeft gezien hoeveel pijn dat dat doet . Ik ken geen mensen die schouderophalend zeggen " ja , die van mij gaat vreemd , so what ? " . Ik ken wel hele woedende , wantrouwende , verdrietige mensen die het is overkomen .
Ik ken ook heel veel mensen die zichzelf achteraf voor hun kop kunnen slaan omdat ze het gedaan hebben ; de sop die de kool niet waard was , enzo .
Ik ken ook heel veel mensen die zichzelf achteraf voor hun kop kunnen slaan omdat ze het gedaan hebben ; de sop die de kool niet waard was , enzo .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 29 januari 2009 om 16:33
Wat ik jammer vind, en ik kan natuurlijk alleen vanuit mijn eigen situatie kijken, is dat heel veel mensen het normaal vinden dat de 'vreemdganger' de 'eikel' of het 'klotewijf' is, en dat er nimmer gekeken wordt naar het aandeel van de partner. En daar paste ik voor. Mijn partner was destijd een eikel. Ik heb alles uit de kast getrokken om het te veranderen, aan te kaarten, jaren lang. Maar ik kreeg niks, noppes, nada, 0 op request. Alles ging voor mij. En ik? Ik was er gewoon 'altijd', was 'meubilair' geworden. En op een gegeven moment zijn aan beide kanten de drempels zo hoog dat je er niet meer uitkomt en dat je de situatie neemt zoals ie is.
Maar ik ben nooit minder van hem gaan houden. Wat zeg ik, ik was gek van de vent, zelfs op het moment dat ik besloot tot vreemdgaan. En daarom wilde ik ook niet weg, ik wilde 'm alleen de ogen openen. Tot het moment dat ik echt van het leven ging proeven en dacht 'wacht eens even!'! Ik ben liever gelukkig alleen, dan ongelukkig met zijn tweetjes. Maar dat ik ZO ongelukkig was... daar kwam ik pas achter DOOR 'knul'. Toen besefte ik pas wat ik echt miste in het leven. Had ik eerder geweten wat er precies allemaal mis zat had ik misschien wel bij mijn man weggegaan en hem daardoor uiteindelijk misgelopen in mijn leven.... (die's wat cryptisch)
Ik had echt geen zin om met mijn man door te gaan terwijl ik degene ben die dan 2 jaar moet vechten (flikker op, ik had die twee jaar daarvoor al in mijn eentje moeten vechten) en door het stof moest gaan. Ik hield veel van hem, maar mijn eigenwaarde was te groot daarvoor. Hij wilde mij niet kwijt terwijl ik weg wilde. En ik heb hem nog een kans gegeven. Ik moest hem weer leren vertrouwen. Hij heeft me nooit kwalijk genomen dat ik bij 'knul' buiten de deur at. Nooit een onvertogen woord over gevallen. Misschien ook omdat me geen schuldgevoel aan te praten viel (nog steeds niet). Door die knul ben ik weer gaan 'leven' en dat pakt niemand me meer af.
Maar dat zie je maar zelden. Het is niet altijd zo, maar vaak is het zo dat iemand niet helemaal voor niets vreemdgaat. Ik kan nu zeggen dat ik al 12 jaar totaal geen interesse heb in een andere vent, en uiteraard heb ik, toen we elkaar weer een kans gaven 'knul' ook nooit meer gezien. Die was meteen exit. Je gaat ervoor of niet. Maar dan ook zonder verwijten en wijzende vingertjes en beschuldigingen. Je gaat OF samen helemaal verder... of niet.
Overigens heb ik nooit iemand verteld wat voor een enorme egoistische klootzak mijn man was in die periode van onze relatie, en hij nooit iemand dat ik buiten de deur heb gesnoept. Simpelweg omdat niemand het zou begrijpen waarom we elkaar begrepen.
Juist door mijn 'knul' heb ik de man van mijn dromen gevonden. Het is alleen jammer dat die man dat op dat moment zelf nog niet wist en daar niet naar handelde
Maar ik ben nooit minder van hem gaan houden. Wat zeg ik, ik was gek van de vent, zelfs op het moment dat ik besloot tot vreemdgaan. En daarom wilde ik ook niet weg, ik wilde 'm alleen de ogen openen. Tot het moment dat ik echt van het leven ging proeven en dacht 'wacht eens even!'! Ik ben liever gelukkig alleen, dan ongelukkig met zijn tweetjes. Maar dat ik ZO ongelukkig was... daar kwam ik pas achter DOOR 'knul'. Toen besefte ik pas wat ik echt miste in het leven. Had ik eerder geweten wat er precies allemaal mis zat had ik misschien wel bij mijn man weggegaan en hem daardoor uiteindelijk misgelopen in mijn leven.... (die's wat cryptisch)
Ik had echt geen zin om met mijn man door te gaan terwijl ik degene ben die dan 2 jaar moet vechten (flikker op, ik had die twee jaar daarvoor al in mijn eentje moeten vechten) en door het stof moest gaan. Ik hield veel van hem, maar mijn eigenwaarde was te groot daarvoor. Hij wilde mij niet kwijt terwijl ik weg wilde. En ik heb hem nog een kans gegeven. Ik moest hem weer leren vertrouwen. Hij heeft me nooit kwalijk genomen dat ik bij 'knul' buiten de deur at. Nooit een onvertogen woord over gevallen. Misschien ook omdat me geen schuldgevoel aan te praten viel (nog steeds niet). Door die knul ben ik weer gaan 'leven' en dat pakt niemand me meer af.
Maar dat zie je maar zelden. Het is niet altijd zo, maar vaak is het zo dat iemand niet helemaal voor niets vreemdgaat. Ik kan nu zeggen dat ik al 12 jaar totaal geen interesse heb in een andere vent, en uiteraard heb ik, toen we elkaar weer een kans gaven 'knul' ook nooit meer gezien. Die was meteen exit. Je gaat ervoor of niet. Maar dan ook zonder verwijten en wijzende vingertjes en beschuldigingen. Je gaat OF samen helemaal verder... of niet.
Overigens heb ik nooit iemand verteld wat voor een enorme egoistische klootzak mijn man was in die periode van onze relatie, en hij nooit iemand dat ik buiten de deur heb gesnoept. Simpelweg omdat niemand het zou begrijpen waarom we elkaar begrepen.
Juist door mijn 'knul' heb ik de man van mijn dromen gevonden. Het is alleen jammer dat die man dat op dat moment zelf nog niet wist en daar niet naar handelde
donderdag 29 januari 2009 om 16:46
Voor jullie heeft het goed uitgepakt , Oriane . Niet veel mensen zouden , zoals jouw man , zo eerlijk naar hun eigen aandeel in het een en ander kunnen / willen kijken . Niet veel mensen zijn bereid iets te accpeteren en dóór te gaan ipv het de ander na te dragen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 29 januari 2009 om 17:00
Jep, dat is waar. Maar dat is ook het makkelijkste. En je weet dat je de hele wereld achter je hebt staan omdat 'tja hij/zij ging ook vreemd' ... dus. En als die niet vreemdgaande partner zelf ook niets veranderd in zijn/haar gedrag zal de relatie toch stuklopen.
Overigens is de relatie niet meer gelijkwaardig als de ene tijdenlang door het stof moet en de ander 'gekwetst' gaat zitten zijn. Dat mag best even, maar daarna stop je het in een kast en ga je OF verder... of niet, en hoeft het onderwerp niet te pas en te onpas op tafel gesmeten te worden. En ik zie hier op het forum verhalen van vrouwen waarvan ik denk dat ze pas kort geleden achter ontrouw zijn gekomen... terwijl dat al 2 jaar terug is bij wijze van. En dat vind ik echt erg. STOP er dan mee.
Mijn partner wilde wel alles weten, en tot in het detail, en dat heeft hij gekregen. Ook daarin heb ik zaken verteld zoals ze waren en niks afgezwakt. Want ik VOND knul helemaal geweldig (en mijn man op dat moment niet). Maar knul is nooit relatiemateriaal geweest. Dat was ook de afspraak. Sex, en leuke dingen doen en verder geen gezeik. Ik wilde bij wijze van geen smsjes ontvangen, geen emails, geen telefoongesprekken tenzij noodzakelijk want komop, we hebben geen relatie en ik ben niet verliefd op je en ik zit daar ook niet op te wachten. De sex was heerlijk en rauw maar een 'verhouding' was het allerminst. De sex was trouwens wel verslavend. Helemaal omdat ik thuis niks kreeg. En knul gaf me een enorme egoboost.
Overigens is de relatie niet meer gelijkwaardig als de ene tijdenlang door het stof moet en de ander 'gekwetst' gaat zitten zijn. Dat mag best even, maar daarna stop je het in een kast en ga je OF verder... of niet, en hoeft het onderwerp niet te pas en te onpas op tafel gesmeten te worden. En ik zie hier op het forum verhalen van vrouwen waarvan ik denk dat ze pas kort geleden achter ontrouw zijn gekomen... terwijl dat al 2 jaar terug is bij wijze van. En dat vind ik echt erg. STOP er dan mee.
Mijn partner wilde wel alles weten, en tot in het detail, en dat heeft hij gekregen. Ook daarin heb ik zaken verteld zoals ze waren en niks afgezwakt. Want ik VOND knul helemaal geweldig (en mijn man op dat moment niet). Maar knul is nooit relatiemateriaal geweest. Dat was ook de afspraak. Sex, en leuke dingen doen en verder geen gezeik. Ik wilde bij wijze van geen smsjes ontvangen, geen emails, geen telefoongesprekken tenzij noodzakelijk want komop, we hebben geen relatie en ik ben niet verliefd op je en ik zit daar ook niet op te wachten. De sex was heerlijk en rauw maar een 'verhouding' was het allerminst. De sex was trouwens wel verslavend. Helemaal omdat ik thuis niks kreeg. En knul gaf me een enorme egoboost.
donderdag 29 januari 2009 om 17:00
quote:RosieRo schreef op 29 januari 2009 @ 13:18:
tja, 1 op 3..
dat zegt mij niets, ik kan alleen voor mezelf spreken. en als ik eerlijk ben, ja, ik ben weleens vreemd gegaan. Daar had ik spijt van, het was niet leuk, de context was niet leuk, die stomme wip was niet leuk, de gevolgen waren niet leuk.
het was gewoon hartstikke fout van mij en ik heb het mezelf nooit echt vergeven (mijn man heeft dat wel, trouwens). Ook al kan ik inmiddels wel aangeven wat er mis was in mijn hoofd, in mijn leven en in mijn relatie op dat moment.
Ik heb er van geleerd.
En ik weet duizend procent zeker dat ik het nooit weer doe, het gegeven 'eens een vreemdganger, altijd een vreemdganger' gaat voor mij niet op. Mensen kunnen leren van hun ervaringen.
Wat mijn man betreft, ja, die vertrouw ik. Blind.
Weet ik zeker dat hij nooit vreemdgaat? Nee, dat weet ik alleen zeker als ik 100% van de tijd bij hem ben.
Maar hij heeft me nooit ook maar de geringste aanleiding gegeven om hem ergens van te verdenken. Dus zit ik met een gerust hart thuis als hij met zijn studenten een excursie naar een ander land maakt. Of als hij de kroeg in duikt. Of als hij met een goede vriendin een hapje gaat eten.
hij heeft geen exen, dus ik weet niet hoe ik daarmee om zou gaan, maar ik denk na 14 jaar dat ik ook daar wel gerust op zou zijn.
En ik ben tegen vreemdgaan.
Het is geniepig, beschadigend, sneu en laf.Knap van je dat je je zo openstelt op dit forum................
tja, 1 op 3..
dat zegt mij niets, ik kan alleen voor mezelf spreken. en als ik eerlijk ben, ja, ik ben weleens vreemd gegaan. Daar had ik spijt van, het was niet leuk, de context was niet leuk, die stomme wip was niet leuk, de gevolgen waren niet leuk.
het was gewoon hartstikke fout van mij en ik heb het mezelf nooit echt vergeven (mijn man heeft dat wel, trouwens). Ook al kan ik inmiddels wel aangeven wat er mis was in mijn hoofd, in mijn leven en in mijn relatie op dat moment.
Ik heb er van geleerd.
En ik weet duizend procent zeker dat ik het nooit weer doe, het gegeven 'eens een vreemdganger, altijd een vreemdganger' gaat voor mij niet op. Mensen kunnen leren van hun ervaringen.
Wat mijn man betreft, ja, die vertrouw ik. Blind.
Weet ik zeker dat hij nooit vreemdgaat? Nee, dat weet ik alleen zeker als ik 100% van de tijd bij hem ben.
Maar hij heeft me nooit ook maar de geringste aanleiding gegeven om hem ergens van te verdenken. Dus zit ik met een gerust hart thuis als hij met zijn studenten een excursie naar een ander land maakt. Of als hij de kroeg in duikt. Of als hij met een goede vriendin een hapje gaat eten.
hij heeft geen exen, dus ik weet niet hoe ik daarmee om zou gaan, maar ik denk na 14 jaar dat ik ook daar wel gerust op zou zijn.
En ik ben tegen vreemdgaan.
Het is geniepig, beschadigend, sneu en laf.Knap van je dat je je zo openstelt op dit forum................
donderdag 29 januari 2009 om 17:04
Mercedes, ik heb niet alle reacties gelezen dus misschien is dit wel dubbelop maar ik denk dat vreemdgaan zo veroordeeld wordt omdat je de ander het recht ontneemt een beslissing te nemen. Als ik vreemdga dan ontneem ik willens en wetens het recht van de ander op de waarheid: namelijk dat ik of een probleem heb, of een open relatie wil, of liever van twee walletjes, hoe je 't ook wilt noemen. Als de ander weet wat er speelt dan kan hij/zij een keuze maken.
Ik veroordeel overigens vreemdgangers niet. You can't judge a man until you've walked a mile in his shoes. Dus zolang ik niet in die situatie terecht gekomen ben, kan ik er weinig over melden.
Ik veroordeel overigens vreemdgangers niet. You can't judge a man until you've walked a mile in his shoes. Dus zolang ik niet in die situatie terecht gekomen ben, kan ik er weinig over melden.
donderdag 29 januari 2009 om 17:07
Ik kan me nog iets voorstellen bij vreemdgaan als het ook echt om liefde en gevoel gaat ..........je bent getrouwd, je komt iemand anders tegen, raakt over je oren verliefd en in het heetste van de strijd gaat het fout..................ik keur het niet goed maar ik kan me er nog iets bij voorstellen. (overigens GEEN ervaring mee hoor).
Wat ik dan nog wel eens tegenkom en dat vind ik het foutste soort zijn vrouwen die een andere man het nest in willen krijgen vanwege zijn geld en status! Zo fout en zo berekenend. (overigens ook GEEN ervaring mee).
Een vage kennis van mij heeft nu alweer 2 jaar een verhouding met een getrouwde man. Deze man heeft 2 kinderen onder de 4 jaar. Die vage kennis vindt het wel leuk, echt verliefd is ze niet maar zijn geld is wel makkelijk..........op slag werd het een vage kennis Die man is net zo fout hoor. Hij vindt zo'n jong ding wel makkelijk
Wat ik dan nog wel eens tegenkom en dat vind ik het foutste soort zijn vrouwen die een andere man het nest in willen krijgen vanwege zijn geld en status! Zo fout en zo berekenend. (overigens ook GEEN ervaring mee).
Een vage kennis van mij heeft nu alweer 2 jaar een verhouding met een getrouwde man. Deze man heeft 2 kinderen onder de 4 jaar. Die vage kennis vindt het wel leuk, echt verliefd is ze niet maar zijn geld is wel makkelijk..........op slag werd het een vage kennis Die man is net zo fout hoor. Hij vindt zo'n jong ding wel makkelijk
donderdag 29 januari 2009 om 20:25
quote:RosieRo schreef op 29 januari 2009 @ 13:35:
ik denk dat alle vreemdgangers, de hele erge players daargelaten, ergens in hun gedachten hun eigen schandpaal wel hebben waar ze af en toe met rotte eieren zichzelf bekogelen. Mijn ervaring is dat mensen die vreemdgaan op een sneue, passieve manier verwachten dat hun gedrag een bepaald gewenst effect zal hebben: 'dan ziet hij me weer staan', of 'dan heb ik wat 'bevestiging' van mezelf', of 'ik wreek bepaald ongewenst gedrag van mijn partner' of 'ik wil weg bij mijn partner en wil dat hij het uitmaakt' enzovoorts.
Mensen doen het vaak uit een gemis, verdriet of frustratie, ik geloof niet in happy vreemdgaan. Het is een heel primitief en schadelijk coping mechanism voor een situatie waarvoor je de kracht en moed niet hebt om het vanuit jezelf aan te pakken.Ben zelf nog nooit vreemd gegaan en zal dat ook nooit doen in een relatie. Toch zal ik nooit mensen aan de schandpaal nagelen. Waarom? Iemand die ik allang kende van alleen telefonisch contact, wilde ik ook wel eens face to face zien. Was uiterlijk helemaal niet mijn type, maar we raakten niet uitgepraat en ik vond hem wel heel gezellig. Wist niet of hij gebonden was of niet, maar het was echt een ouderwets type, van de oude stempel (en ook niet de jongste meer, als ie op zijn 17e aan kids was begonnen kon ie mijn paps wezen en ik ben ook geen 30 meer). Toen ik hem de tweede keer zag kreeg ik ineens een kus. Toen dacht ik "nou dan is hij zeker toch vrij", helemaal toen ik 's avonds een berichtje kreeg"denk aan jou". Maar weer niet naar gevraagd, want dacht dat hij er zelf wel over zou beginnen als hij iemand had. Wist wel dat hij volwassen kinderen had, dat had hij wel verteld. Klikte zo goed en na een paar keer zoenen waarbij de kriebels hevig toesloegen, wilde ik toch echt weten hoe het zat met hem. Heb door mijn werk de mogelijkheid om bepaalde dingen op te zoeken, nou toen was ik niet blij. Gelijk hem er mee geconfronteerd, smsje. Zei hij dat hij het mij zelf had willen vertellen, want via sms vond hij laf. En toen ik hem zag, zag ik ook dat hij het meende. Nou ja ok, toen was ik dus al hevig in love. Vriendin van mij zei tegen mij dat hij misschien wel de pleister op de wonde was na de klote tijd die ik gehad had, en dat was misschien ook zo, dus ja genieten van wat er is. En hij... hij is hevig gek op mij, heeft vanmorgen zelfs van zijn baas op zijn kop gekregen omdat hij bepaalde dingen niet gedaan had (was nog nooit gebeurd) omdat hij zoveel met mij in zijn hoofd zat. Hij zei ook dat hij niet snapte hoe het kon, want in al die jaren dat hij getrouwd was had hij wel gelegenheden gehad, maar nooit gewild, en waarom wist hij niet, maar hij was verliefd geworden op mij en wist niet wat hem overkwam. Ik ken heel veel mensen die hij ook kent en die vertellen hetzelfde over hem als ik inschatte als ik het gesprek op hem breng. Hij zegt ook niet dat hij een slecht huwelijk heeft, tot ik voorbij kwam was het altijd goed en nog steeds. Maar ik zit helemaal in hem. En zo zit je dus in iets wat je helemaal niet moet willen. Zei ik vanmiddag nog tegen hem... ik had mij voorgenomen nooit weer in zoiets te belanden (was me ooit 1x eerder overkomen, degene loog dat hij niet getrouwd was en ik geloofde dat, tot ik zijn vrouw aan de telefoon had), echt nooit weer, helemaal niet na alle ellende van afgelopen jaar (had daar verder niets mee te maken, heb mensen door de dood verloren), zou ik alleen maar doen waar ik gelukkig van werd. Maar goed, zo zit je er dus ineens middenin, of je nou wil of niet. We willen beiden niet verder kijken dan vandaag maar genieten van wat er nu is, hoe het moet of kan eindigen sluiten we onze ogen voor. Want het kan nooit goed eindigen, iemand staat altijd met lege handen, of zijn vrouw of ik. Zou het liefste willen dat beide dingen los van elkaar konden bestaan, zonder dat er ooit een haan naar kraait, maar feit is dat als ze er ooit achter komt, dat ze wel verdriet heeft, mede door mij. Wat ik met dit hele verhaal wil zeggen, is dat je de moraalridder wel kunt uithangen, maar je weet niet hoe het is als wanner je er zelf per ongeluk in belandt. Ik heb de mazzel dat ik straks een paar weken heb om na te denken en hij ook, omdat we elkaar een paar weken niet kunnen zien. Ergens hoop ik dat we dan voldoende afstand kunnen nemen en gewoon vrienden blijven, maar ik ben bang dat dat niet zo is (we hebben trouwens alleen nog maar gezoend). Begin er gewoon nooit aan, want voor je het weet heb je een probleem, maar veroordeel mensen er ook nooit om, want je hebt geen idee waar je over praat, als het je niet zelf overkomen is, want er zijn maar weinig mensen die doelbewust vreemd gaan, of er om zoeken.
ik denk dat alle vreemdgangers, de hele erge players daargelaten, ergens in hun gedachten hun eigen schandpaal wel hebben waar ze af en toe met rotte eieren zichzelf bekogelen. Mijn ervaring is dat mensen die vreemdgaan op een sneue, passieve manier verwachten dat hun gedrag een bepaald gewenst effect zal hebben: 'dan ziet hij me weer staan', of 'dan heb ik wat 'bevestiging' van mezelf', of 'ik wreek bepaald ongewenst gedrag van mijn partner' of 'ik wil weg bij mijn partner en wil dat hij het uitmaakt' enzovoorts.
Mensen doen het vaak uit een gemis, verdriet of frustratie, ik geloof niet in happy vreemdgaan. Het is een heel primitief en schadelijk coping mechanism voor een situatie waarvoor je de kracht en moed niet hebt om het vanuit jezelf aan te pakken.Ben zelf nog nooit vreemd gegaan en zal dat ook nooit doen in een relatie. Toch zal ik nooit mensen aan de schandpaal nagelen. Waarom? Iemand die ik allang kende van alleen telefonisch contact, wilde ik ook wel eens face to face zien. Was uiterlijk helemaal niet mijn type, maar we raakten niet uitgepraat en ik vond hem wel heel gezellig. Wist niet of hij gebonden was of niet, maar het was echt een ouderwets type, van de oude stempel (en ook niet de jongste meer, als ie op zijn 17e aan kids was begonnen kon ie mijn paps wezen en ik ben ook geen 30 meer). Toen ik hem de tweede keer zag kreeg ik ineens een kus. Toen dacht ik "nou dan is hij zeker toch vrij", helemaal toen ik 's avonds een berichtje kreeg"denk aan jou". Maar weer niet naar gevraagd, want dacht dat hij er zelf wel over zou beginnen als hij iemand had. Wist wel dat hij volwassen kinderen had, dat had hij wel verteld. Klikte zo goed en na een paar keer zoenen waarbij de kriebels hevig toesloegen, wilde ik toch echt weten hoe het zat met hem. Heb door mijn werk de mogelijkheid om bepaalde dingen op te zoeken, nou toen was ik niet blij. Gelijk hem er mee geconfronteerd, smsje. Zei hij dat hij het mij zelf had willen vertellen, want via sms vond hij laf. En toen ik hem zag, zag ik ook dat hij het meende. Nou ja ok, toen was ik dus al hevig in love. Vriendin van mij zei tegen mij dat hij misschien wel de pleister op de wonde was na de klote tijd die ik gehad had, en dat was misschien ook zo, dus ja genieten van wat er is. En hij... hij is hevig gek op mij, heeft vanmorgen zelfs van zijn baas op zijn kop gekregen omdat hij bepaalde dingen niet gedaan had (was nog nooit gebeurd) omdat hij zoveel met mij in zijn hoofd zat. Hij zei ook dat hij niet snapte hoe het kon, want in al die jaren dat hij getrouwd was had hij wel gelegenheden gehad, maar nooit gewild, en waarom wist hij niet, maar hij was verliefd geworden op mij en wist niet wat hem overkwam. Ik ken heel veel mensen die hij ook kent en die vertellen hetzelfde over hem als ik inschatte als ik het gesprek op hem breng. Hij zegt ook niet dat hij een slecht huwelijk heeft, tot ik voorbij kwam was het altijd goed en nog steeds. Maar ik zit helemaal in hem. En zo zit je dus in iets wat je helemaal niet moet willen. Zei ik vanmiddag nog tegen hem... ik had mij voorgenomen nooit weer in zoiets te belanden (was me ooit 1x eerder overkomen, degene loog dat hij niet getrouwd was en ik geloofde dat, tot ik zijn vrouw aan de telefoon had), echt nooit weer, helemaal niet na alle ellende van afgelopen jaar (had daar verder niets mee te maken, heb mensen door de dood verloren), zou ik alleen maar doen waar ik gelukkig van werd. Maar goed, zo zit je er dus ineens middenin, of je nou wil of niet. We willen beiden niet verder kijken dan vandaag maar genieten van wat er nu is, hoe het moet of kan eindigen sluiten we onze ogen voor. Want het kan nooit goed eindigen, iemand staat altijd met lege handen, of zijn vrouw of ik. Zou het liefste willen dat beide dingen los van elkaar konden bestaan, zonder dat er ooit een haan naar kraait, maar feit is dat als ze er ooit achter komt, dat ze wel verdriet heeft, mede door mij. Wat ik met dit hele verhaal wil zeggen, is dat je de moraalridder wel kunt uithangen, maar je weet niet hoe het is als wanner je er zelf per ongeluk in belandt. Ik heb de mazzel dat ik straks een paar weken heb om na te denken en hij ook, omdat we elkaar een paar weken niet kunnen zien. Ergens hoop ik dat we dan voldoende afstand kunnen nemen en gewoon vrienden blijven, maar ik ben bang dat dat niet zo is (we hebben trouwens alleen nog maar gezoend). Begin er gewoon nooit aan, want voor je het weet heb je een probleem, maar veroordeel mensen er ook nooit om, want je hebt geen idee waar je over praat, als het je niet zelf overkomen is, want er zijn maar weinig mensen die doelbewust vreemd gaan, of er om zoeken.
