Relaties
alle pijlers
Relatie over - loslaten is zo moeilijk
maandag 26 januari 2009 om 17:14
Ik ben sinds twee weken weer vrijgezel, hij zette er een punt achter omdat hij zich niet zo aan mij wil binden als ik aan hem. Hij is gehecht aan zijn vrijheid, wil geen verantwoording afleggen, zijn eigen dingen doen en weinig tot geen rekening houden met mij. Iedereen zegt dat ik hem moet vergeten, door moet gaan met mijn eigen leven. Alleen: ik heb mezelf steeds verder weggecijferd om het te laten slagen tussen ons, hij was als een verslaving voor mij (en volgens mij ik ook voor hem getuige het constante contact zoeken met elkaar, zo'n twintig maal per dag). Ik wist dat het niet goed zat, dat hij niet echt voor me ging, maar ik ben enorm gaan knokken voor ons en heb dat lange tijd volgehouden. Nu val ik in een enorm gat. Ik heb bijna al mijn vrienden verwaarloosd, zijn wereld was de mijne geworden. Het liefst zou ik hem willen bellen en het weer proberen samen. Deze pijn is zo erg! Ik voel me zo alleen en afgewezen. Alles heb ik voor deze man gedaan. Ik had gehoopt dat hij mij ook zou gaan missen, maar daar lijkt het niet op, ik hoor niks van hem. En elke dag die verstrijkt, voelt het alsof hij verder bij me vandaan is. Daar raak ik dan van in paniek, bang dat hij me allang vergeten is. Ik weet dat deze man niet goed voor me is, maar ik heb toch nog hoop dat hij me niet kan missen, bereid is toch te investeren in ons. Hoe moet ik hem loslaten? Ik weet het ook even niet meer, ik moest het ergens kwijt!
vrijdag 30 januari 2009 om 09:58
Lovehurts, vraag niet meteen teveel van jezelf. Het proces is nog maar net begonnen, dan kun je niet verwachten dat het meteen al helemaal goed gaat en dat je niet meer in verkeerde gewoontes kan terugvallen.
Hyves kijken is niet verstandig, maar het is geen onoverkomelijke ramp. Het is al een hele vooruitgang als je van 10x per dag naar 2x per dag kijkt, natuurlijk wel met de bedoeling om het nog verder af te bouwen.
Verder duurt het ook gewoon best wel een tijd voordat je hoofd en hart met elkaar op één lijn liggen. Iemand die zo'n macht over je heeft, heeft zich in je systeem vastgeschroefd en is daarom ook niet binnen één dag weg. Daarbij voel je je zelf als vrouw onzeker, afhankelijk, ondergewaardeerd of iets anders en ben je niet ineens in staat om een bepaalde levenswijze die je jezelf door die destructieve relatie hebt aangeleerd binnen één dag te veranderen.
Stop met dingen van jezelf te eisen, je mag je rot voelen, omdat het niet gelukt is. Je mag verdrietig zijn omdat hij niet is die je gelukkig kan maken, je mag teleurgesteld zijn omdat je leven anders loopt dan je had gehoopt. Als ik tegen de muren opvloog, dan ging ik op bed liggen en m'n ogen uit m'n kop janken. Het mag, dus waarom niet. Laat het gewoon allemaal toe, net zo goed als dat je het toe mag laten om ook leuke dingen te doen. Die je misschien nu nog niet zo leuk vindt, maar dat komt vanzelf weer.
En blijf van je af schrijven, dat kan ook erg helpen om vooruit te komen!
Hyves kijken is niet verstandig, maar het is geen onoverkomelijke ramp. Het is al een hele vooruitgang als je van 10x per dag naar 2x per dag kijkt, natuurlijk wel met de bedoeling om het nog verder af te bouwen.
Verder duurt het ook gewoon best wel een tijd voordat je hoofd en hart met elkaar op één lijn liggen. Iemand die zo'n macht over je heeft, heeft zich in je systeem vastgeschroefd en is daarom ook niet binnen één dag weg. Daarbij voel je je zelf als vrouw onzeker, afhankelijk, ondergewaardeerd of iets anders en ben je niet ineens in staat om een bepaalde levenswijze die je jezelf door die destructieve relatie hebt aangeleerd binnen één dag te veranderen.
Stop met dingen van jezelf te eisen, je mag je rot voelen, omdat het niet gelukt is. Je mag verdrietig zijn omdat hij niet is die je gelukkig kan maken, je mag teleurgesteld zijn omdat je leven anders loopt dan je had gehoopt. Als ik tegen de muren opvloog, dan ging ik op bed liggen en m'n ogen uit m'n kop janken. Het mag, dus waarom niet. Laat het gewoon allemaal toe, net zo goed als dat je het toe mag laten om ook leuke dingen te doen. Die je misschien nu nog niet zo leuk vindt, maar dat komt vanzelf weer.
En blijf van je af schrijven, dat kan ook erg helpen om vooruit te komen!
vrijdag 30 januari 2009 om 14:19
4wheelsand1heart: ik weet dat ik teveel van mezelf vraag. Ik vind het alleen vreselijk om te voelen wat ik niet wil voelen, om het weten niet om te kunnen zetten in gevoel. En terwijl ik nog de hele dag bezig ben met hem, nog niet eens in staat ben om goed voor mezelf te zorgen laat staan geen verdriet, wanhoop of pijn meer te voelen, heeft hij (zoals ik vanmorgen hoorde) waarschijnlijk inmiddels een nieuwe vlam. Hoe is het mogelijk dat je zo lang met elkaar bezig bent, weliswaar op een destructieve maar toch ook heel intense en intensieve manier en ik hier nu met wanhopig veel verdriet zit, hij gewoon doorgaat met zijn leven en zich nu helemaal op iemand anders richt. Heb ik zo'n "onuitwisbare" indruk achtergelaten, dat hij er al helemaal klaar mee is? Ik moest vanmorgen al huilen omdat de zon scheen, omdat ik daardoor moest denken aan alle fijne vakanties die we samen in het buitenland hebben gehad. Wat is dit moeilijk!
vrijdag 30 januari 2009 om 14:37
omdat ik weet hoe kut dit voelt.
Vraagje: wat wil je heel graag voor jezelf? Wat zou je persoonlijk gezien willen bereiken? Probeer deze vragen voor jezelf te beantwoorden ZONDER je ex in gedachten te nemen.
Voor mij bijvoorbeeld is dat ik persoonlijk wil groeien, vrijheid in alle facetten wil ontdekken en daarvan genieten, een gezonde relatie met mezelf etc.
Door zo over jezelf na te denken, welke zaken voor jou op nr.1 staan, weet je beter welke kant je op wilt. Ook al lijkt het gevoel voor je ex continue naar het tegenovergestelde te trekken.
Mij hielp het bijvoorbeeld om in te zien dat mijn gevoelens en gedachten voortkwamen uit lage eigenwaarde. Door geen aandacht te schenken aan die gedachten ben ik me gaan richten op acties die wel mijn eigenwaarde verhoogden.
Wees in deze periode zoals 4wheels zegt, heel mild tegenover jezelf. Hoe harder je je tegen de gevoelens verzet, hoe groter ze worden. Dus datgene wat je eigenlijk niet wilt, versterk je door het niet te willen.
Haal diep adem en realiseer je dat ook dit voorbij gaat. Zet er geen datum op wanneer dat dan moet zijn, dan werk je jezelf tegen.
Als je behoefte hebt om te babbelen om msn, let me know. Kan me voorstellen dat je af en toe uit je malende gedachten wilt stappen.
(f)
Vraagje: wat wil je heel graag voor jezelf? Wat zou je persoonlijk gezien willen bereiken? Probeer deze vragen voor jezelf te beantwoorden ZONDER je ex in gedachten te nemen.
Voor mij bijvoorbeeld is dat ik persoonlijk wil groeien, vrijheid in alle facetten wil ontdekken en daarvan genieten, een gezonde relatie met mezelf etc.
Door zo over jezelf na te denken, welke zaken voor jou op nr.1 staan, weet je beter welke kant je op wilt. Ook al lijkt het gevoel voor je ex continue naar het tegenovergestelde te trekken.
Mij hielp het bijvoorbeeld om in te zien dat mijn gevoelens en gedachten voortkwamen uit lage eigenwaarde. Door geen aandacht te schenken aan die gedachten ben ik me gaan richten op acties die wel mijn eigenwaarde verhoogden.
Wees in deze periode zoals 4wheels zegt, heel mild tegenover jezelf. Hoe harder je je tegen de gevoelens verzet, hoe groter ze worden. Dus datgene wat je eigenlijk niet wilt, versterk je door het niet te willen.
Haal diep adem en realiseer je dat ook dit voorbij gaat. Zet er geen datum op wanneer dat dan moet zijn, dan werk je jezelf tegen.
Als je behoefte hebt om te babbelen om msn, let me know. Kan me voorstellen dat je af en toe uit je malende gedachten wilt stappen.
(f)
vrijdag 30 januari 2009 om 22:49
quote:Ploucha schreef op 30 januari 2009 @ 14:42:
Verder wil ik je een tip geven: lees het boek: De ideale vrouw is een bitch van Sherry Argov.
(een bitch moet je niet te letterlijk nemen.....)Heb ik ook, erg goed boek, het beste tot nu toe van alle zelfhulpboeken. Maaaaaar.... nergens meer te krijgen. Ik had het laatste tweedehandsexemplaar van een boekensite..
Verder wil ik je een tip geven: lees het boek: De ideale vrouw is een bitch van Sherry Argov.
(een bitch moet je niet te letterlijk nemen.....)Heb ik ook, erg goed boek, het beste tot nu toe van alle zelfhulpboeken. Maaaaaar.... nergens meer te krijgen. Ik had het laatste tweedehandsexemplaar van een boekensite..
zaterdag 31 januari 2009 om 13:06
Hoi,
Al enkele dagen volg ik dit topic en vind hier veel herkenning. Bij mij ligt het even wat gevoeliger allemaal, omdat het gaat om de beeindiging van een 8 jaar lange buitenechtelijke relatie (wel met medeweten van mijn man). De pijn is er echter niet minder om. Het macabere van het hele verhaal is dat nu na 8 jaar de vrouw van mijn vriend wil scheiden en hij met mij verder wil gaan. Mij schrok dit eerst heel erg af, toch ook bindingsangst, maar ging wennen aan het idee van een toekomst samen, hoe moeilijk dat ook zou worden vanwege verschil van leeftijd en levensfase. Ik zie het als een wanhoopsdaad van hem om maar niet alleen te hoeven zijn, hij ziet dit niet zo en vindt dat als ik van hem hou de weg nu voor ons open ligt. Net voordat dit speelde was onze relatie voor de zoveelste keer beeindigd omdat het niet (meer) werkte. Ik had inmiddels het boek van Robin Norwood gelezen "als hij maar gelukkig is" en ben echt geschrokken van de herkenning die ik in dit boek vond! De relatie was echt een verslaving geworden waarin vooral ik steeds meer investeerde om maar te krijgen wat ik nodig had. Liefde en bevestiging...Als het hem uitkwam beeindigde hij de relatie, meestal omdat hij het niet meer aankon, maar kwam net zo vrolijk weken, maanden later weer terug en ik...liet het toe.
Enfin net voor zijn huwelijkscrisis was ik, mede door dit boek, al behoorlijk los van hem. Ik ben dwars door de pijn gegaan en had min of meer afscheid van hem genomen en los daarvan besloten toch ook naar een scheiding van mijn man toe te werken. Ik kon waarschijnlijk dankzij mijn buitenechtelijke relatie mijn huwelijk volhouden, maar zonder bleek dat er weinig overbleef. En toen kwam het bericht van zijn op handen zijnde scheiding en dat zette mijn wereld weer helemaal op zijn kop! Toch is dat nog niet alles, tussen neus en lippen door vertelde hij ook nog eens doodleuk dat hij zo'n 1.1/2 jaar terug contact heeft gehad met een vrouw via een datingsite. Na lang doorvragen bleek zelfs dat hij deze vrouw heeft bezocht en ook sex met haar heeft gehad. Dit was volgens hem in een periode dat wij aan het jojo-en waren en hij zoekende was naar aandacht. Het was een aktie naar zijn vrouw toe en beslist niet naar mij, zegt hij. Maar het was of de grond onder mijn voeten verdween en mijn hele droom uiteenspatte! Wij hadden toch iets heel bijzonders? Hij vind dat ik hier te zwaar aan til, het had toch immers niets te betekenen? Dit laatste weet ik nu pas sinds 2 weken en ik denk niet dat ik nog met hem verder kan. Hij is nu degene die zich verraden voelt door mij! Ik trek volgens hem de stekker eruit terwijl hij er nu juist voor kan gaan en als ik echt van hem houd, moet ik dit toch kunnen vergeven? Ik heb in eerste instantie gezegd dat ik tijd nodig heb om dit een plek te geven, maar intussen geeft hij aan dat hij met zijn toekomst verder wil, hij is niet meer zo jong. Met deze hete adem in mijn nek heb ik dus van de week besloten hier helemaal mee te stoppen. Ik weet dat het beter is, maar toch.... hij is boos en voelt zich verraden en het gekke is dat ik nog steeds de neiging heb om naar hem toe te gaan om hem te troosten. Het doet zo veel pijn! Maar als ik nu aan mijn eigen gevoel voorbij ga (en dat doet hij ook, vind ik) voelt dat als het hoogste verraad naar mijzelf toe. Dubbel he?? De bedrieger bedrogen of what goed around comes around. Zo zie ik het wel en ik zie ook duidelijk mijn fouten en mijn aandeel in dit alles, maar toch... Dit is de eerste keer in al die 8 jaar dat ik hierover schrijf. Ik hoop dat jullie blijven schrijven, het doet mij echt goed...
zie dat het een lang en wss. voor een ander een onoverzichtelijk verhaal is geworden, maar wist niet dat het zo bevrijdend, maar ook confronterend kon werken het gewoon eens van je af te schrijven.
V.
Al enkele dagen volg ik dit topic en vind hier veel herkenning. Bij mij ligt het even wat gevoeliger allemaal, omdat het gaat om de beeindiging van een 8 jaar lange buitenechtelijke relatie (wel met medeweten van mijn man). De pijn is er echter niet minder om. Het macabere van het hele verhaal is dat nu na 8 jaar de vrouw van mijn vriend wil scheiden en hij met mij verder wil gaan. Mij schrok dit eerst heel erg af, toch ook bindingsangst, maar ging wennen aan het idee van een toekomst samen, hoe moeilijk dat ook zou worden vanwege verschil van leeftijd en levensfase. Ik zie het als een wanhoopsdaad van hem om maar niet alleen te hoeven zijn, hij ziet dit niet zo en vindt dat als ik van hem hou de weg nu voor ons open ligt. Net voordat dit speelde was onze relatie voor de zoveelste keer beeindigd omdat het niet (meer) werkte. Ik had inmiddels het boek van Robin Norwood gelezen "als hij maar gelukkig is" en ben echt geschrokken van de herkenning die ik in dit boek vond! De relatie was echt een verslaving geworden waarin vooral ik steeds meer investeerde om maar te krijgen wat ik nodig had. Liefde en bevestiging...Als het hem uitkwam beeindigde hij de relatie, meestal omdat hij het niet meer aankon, maar kwam net zo vrolijk weken, maanden later weer terug en ik...liet het toe.
Enfin net voor zijn huwelijkscrisis was ik, mede door dit boek, al behoorlijk los van hem. Ik ben dwars door de pijn gegaan en had min of meer afscheid van hem genomen en los daarvan besloten toch ook naar een scheiding van mijn man toe te werken. Ik kon waarschijnlijk dankzij mijn buitenechtelijke relatie mijn huwelijk volhouden, maar zonder bleek dat er weinig overbleef. En toen kwam het bericht van zijn op handen zijnde scheiding en dat zette mijn wereld weer helemaal op zijn kop! Toch is dat nog niet alles, tussen neus en lippen door vertelde hij ook nog eens doodleuk dat hij zo'n 1.1/2 jaar terug contact heeft gehad met een vrouw via een datingsite. Na lang doorvragen bleek zelfs dat hij deze vrouw heeft bezocht en ook sex met haar heeft gehad. Dit was volgens hem in een periode dat wij aan het jojo-en waren en hij zoekende was naar aandacht. Het was een aktie naar zijn vrouw toe en beslist niet naar mij, zegt hij. Maar het was of de grond onder mijn voeten verdween en mijn hele droom uiteenspatte! Wij hadden toch iets heel bijzonders? Hij vind dat ik hier te zwaar aan til, het had toch immers niets te betekenen? Dit laatste weet ik nu pas sinds 2 weken en ik denk niet dat ik nog met hem verder kan. Hij is nu degene die zich verraden voelt door mij! Ik trek volgens hem de stekker eruit terwijl hij er nu juist voor kan gaan en als ik echt van hem houd, moet ik dit toch kunnen vergeven? Ik heb in eerste instantie gezegd dat ik tijd nodig heb om dit een plek te geven, maar intussen geeft hij aan dat hij met zijn toekomst verder wil, hij is niet meer zo jong. Met deze hete adem in mijn nek heb ik dus van de week besloten hier helemaal mee te stoppen. Ik weet dat het beter is, maar toch.... hij is boos en voelt zich verraden en het gekke is dat ik nog steeds de neiging heb om naar hem toe te gaan om hem te troosten. Het doet zo veel pijn! Maar als ik nu aan mijn eigen gevoel voorbij ga (en dat doet hij ook, vind ik) voelt dat als het hoogste verraad naar mijzelf toe. Dubbel he?? De bedrieger bedrogen of what goed around comes around. Zo zie ik het wel en ik zie ook duidelijk mijn fouten en mijn aandeel in dit alles, maar toch... Dit is de eerste keer in al die 8 jaar dat ik hierover schrijf. Ik hoop dat jullie blijven schrijven, het doet mij echt goed...
zie dat het een lang en wss. voor een ander een onoverzichtelijk verhaal is geworden, maar wist niet dat het zo bevrijdend, maar ook confronterend kon werken het gewoon eens van je af te schrijven.
V.
zaterdag 31 januari 2009 om 13:12
Fijn dat je je verhaal wilde delen vendredi! Ik denk dat het een groot onderschat 'probleem' is....dat veel mensen verslaving en liefde met elkaar verwarren. Er is ook niet veel informatie voor handen, je moet maar net iets te vaak pijn hebben geleden om jezelf vragen te stellen: Is dit wel liefde? Als ik niets verander, dan blijf ik deze ellende aantrekken. Hoe stop ik het?
Voor mezelf probeer ik aan de ene kant de hoop niet op te geven dat een gezonde relatie er voor mij in zit en aan de andere kant wil ik me er ook rustig bij neer kunnen leggen als het er niet in zit.
Lovehurts, hoe is het nu met je?
(f)
Voor mezelf probeer ik aan de ene kant de hoop niet op te geven dat een gezonde relatie er voor mij in zit en aan de andere kant wil ik me er ook rustig bij neer kunnen leggen als het er niet in zit.
Lovehurts, hoe is het nu met je?
(f)
zaterdag 31 januari 2009 om 13:18
Oh ja, dit wil nog even zeggen: films en liedjes sporen ons ook aan om te geloven in die Ene Ware die als een soort wondermens die alle ongelukkigheid, eenzaamheid en rotgevoelens in 1 klap wegvaagt. Je wordt er ook mee doodgegooid in nummers die de afhankelijkheid zo benadrukken en doen overkomen alsof het iets heel normaals en gezonds is:"I can't live without you" Stel je voor, dat je echt niet kunt leven zonder die ene persoon...lijkt me het recept voor een leven vol ellende.
Liefde heeft o.a. ook te maken met een gezond functionerend verstand dat weet dat een partner een aanvulling en geen opvulling is. Het rationeel weten is 1 maar het ook daadwerkelijk voelen is 2.
Liefde heeft o.a. ook te maken met een gezond functionerend verstand dat weet dat een partner een aanvulling en geen opvulling is. Het rationeel weten is 1 maar het ook daadwerkelijk voelen is 2.
zaterdag 31 januari 2009 om 15:19
Venredi: heftig verhaal. Ik denk als je hem gaat troosten, dat je dan inderdaad jezelf verraad. Je was al zo goed op weg, ben je niet bang dat hij als hij van zijn vrouw af is, hij iemand anders zoekt als minnares en jou dan als een soort "eerste" vrouw zal willen hebben? Dat jouw rol zeg maar verwisselt?
Met mij gaat het niet zo geweldig. Ik doe erg mijn best voor mezelf te zorgen, op dit moment vooral nog lichamelijk : toch proberen te slapen en te eten en mezelf aan te kleden. Mijn hoofd is erg in de war: ik lees veel, denk veel en probeer de neiging te onderdrukken hem te bellen. Ik mis hem, maar ben ook heel boos op hem. Ik zie hem voortdurend in mijn hoofd met zijn nieuwe vlam waarmee hij in mijn fantasie nog een lang en gelukkig leven zal leiden en zelfs als dat niet het geval is, kan ik nog steeds niet snappen hoe hij zo snel met iemand anders wat kan beginnen. Ik pieker me suf, ben intens verdrietig, heb afkickverschijnselen (zenuwachtig, trillen, nerveus) en ben vooral heel erg moe.
Sensy: bedankt voor je aanbod op msn te praten. Misschien over een paar dagen graag. Snap jij het wel dat hij zo snel een ander heeft?
Ploucha en 4wheels: het boek is te bestellen op bol.com. Ik ben alleen op dit moment twee andere boeken aan het lezen (waaronder het monsterverbond), dus wie weet later nog. Wat het monsterverbond betreft: ik zie in meerdere soorten fouten mannen eigenschappen van mijn ex, hij past niet echt in 1 plaatje, als ik moet kiezen dan nog het meest in de narcistische man. Herkennen jullie dat? Ik had begrepen dat je je ex meestal in 1 beschreven foute man zou moeten herkennen en zo niet, wat zegt het dan over hem als hij met meerdere soorten "foute mannen" veel overeenkomsten heeft?
Met mij gaat het niet zo geweldig. Ik doe erg mijn best voor mezelf te zorgen, op dit moment vooral nog lichamelijk : toch proberen te slapen en te eten en mezelf aan te kleden. Mijn hoofd is erg in de war: ik lees veel, denk veel en probeer de neiging te onderdrukken hem te bellen. Ik mis hem, maar ben ook heel boos op hem. Ik zie hem voortdurend in mijn hoofd met zijn nieuwe vlam waarmee hij in mijn fantasie nog een lang en gelukkig leven zal leiden en zelfs als dat niet het geval is, kan ik nog steeds niet snappen hoe hij zo snel met iemand anders wat kan beginnen. Ik pieker me suf, ben intens verdrietig, heb afkickverschijnselen (zenuwachtig, trillen, nerveus) en ben vooral heel erg moe.
Sensy: bedankt voor je aanbod op msn te praten. Misschien over een paar dagen graag. Snap jij het wel dat hij zo snel een ander heeft?
Ploucha en 4wheels: het boek is te bestellen op bol.com. Ik ben alleen op dit moment twee andere boeken aan het lezen (waaronder het monsterverbond), dus wie weet later nog. Wat het monsterverbond betreft: ik zie in meerdere soorten fouten mannen eigenschappen van mijn ex, hij past niet echt in 1 plaatje, als ik moet kiezen dan nog het meest in de narcistische man. Herkennen jullie dat? Ik had begrepen dat je je ex meestal in 1 beschreven foute man zou moeten herkennen en zo niet, wat zegt het dan over hem als hij met meerdere soorten "foute mannen" veel overeenkomsten heeft?
zaterdag 31 januari 2009 om 17:31
@Lovehurts, ik weet zeker dat mijn vriend ook direct een ander gaat zoeken. Het is voor hun een manier om die leegte op te vullen waar jij en ik nu zo'n last van hebben en dwars doorheen gaan! Mijn vriend wil ook nu verder, liefst met mij, maar zo niet dan zal hij echt niet te tijd gaan nemen om zijn scheiding etc. te verwerken hoor. Hij wil weer iemand die voor hem zorgt, zijn problemen oplost etc. Mss. is dat bij jouw vriend ook het geval? Volgens hem hoefde ik niet bang te zijn dat hij ooit weer vreemd zou gaan, omdat hij voelde dat ik echt van hem hield en hem genoeg aandacht en liefde gaf. Met zijn huidige vrouw had hij al jaren een broer/zus relatie met veel ruzies. Dit was ook een relatie die hij uit nood was begonnen een paar maanden na de dood van zijn 2e vrouw. Alles herhaalt zich.
Sensy, je hebt gelijk dat er een ideaalbeeld wordt geschetst van hoe een relatie er uit zou moeten zien, terwijl de realiteit toch echt heel anders is. Steeds meer mensen gaan vreemd, ik geloof zo'n 40%. Zelf geloof ik dat wij de oplossing voor de leegte in ons te veel buiten onszelf zoeken. Dit geeft toch ook al aan dat wij onze kijk op relaties "tot de dood ons scheidt" min of meer bij moeten stellen?
LoveHurts, ik ben momenteel in therapie om aan mijn lage zeflbeeld te werken. Mijn doel is om een leuk, heel mens te worden die geen man nodig heeft om gelukkig te zijn. Is-ie er wel, dan is dat een leuke aanvulling. Maar ja, het klinkt allemaal gemakkelijk, intussen zit ik nog net als jij 10 x per dag met mijn mobiel in mijn hand te shaken. Bah, ben net een junk! Heb jij ook dat het lezen van dit soort boeken je er toch van overtuigt dat je op de goede weg bent?? Zodra ik me zwak voel lees ik weer een passage of een post van Sensy
), waarvoor dank!
Sensy, je hebt gelijk dat er een ideaalbeeld wordt geschetst van hoe een relatie er uit zou moeten zien, terwijl de realiteit toch echt heel anders is. Steeds meer mensen gaan vreemd, ik geloof zo'n 40%. Zelf geloof ik dat wij de oplossing voor de leegte in ons te veel buiten onszelf zoeken. Dit geeft toch ook al aan dat wij onze kijk op relaties "tot de dood ons scheidt" min of meer bij moeten stellen?
LoveHurts, ik ben momenteel in therapie om aan mijn lage zeflbeeld te werken. Mijn doel is om een leuk, heel mens te worden die geen man nodig heeft om gelukkig te zijn. Is-ie er wel, dan is dat een leuke aanvulling. Maar ja, het klinkt allemaal gemakkelijk, intussen zit ik nog net als jij 10 x per dag met mijn mobiel in mijn hand te shaken. Bah, ben net een junk! Heb jij ook dat het lezen van dit soort boeken je er toch van overtuigt dat je op de goede weg bent?? Zodra ik me zwak voel lees ik weer een passage of een post van Sensy
), waarvoor dank!
zaterdag 31 januari 2009 om 21:22
Hai!
Ik heb het gevoel dat ik een zware berg aan het beklimmen ben. Ik zal nog heel wat boeken moeten lezen voordat het beter met me gaat vrees ik. Het lezen van een boek kost me heel veel moeite op het moment. Ik kan me niet concentreren, weet aan het eind van de zin niet meer wat er in het begin stond. Ik voel me ook een junk inderdaad. En dat hij nu zijn leegte opvult met iemand die weer alles voor hem doet, doet heel veel pijn. Ik ben kennelijk makkelijk vervangbaar. Na alles wat ik voor hem gedaan heb, wat me geestelijk en lichamelijk zo ontzettend veel energie heeft gekost, zit ik nu thuis te huilen en wordt hij alweer vertroeteld en geliefkoosd door iemand anders. Ik snap daar niks van: als ik nu met iemand anders iets zou beginnen, zou dat naar die persoon toe niet eerlijk zijn en naar mezelf toe ook niet: ik heb tijd nodig om de breuk te verwerken tussen mij en mijn ex. Waarom heeft mijn ex geen last van verdriet of pijn. Het mag dan wel een foute man zijn, we zijn toch een hele tijd samen geweest. Ik heb me wel heel erg vergist als hij nooit iets voor mij gevoeld heeft. Nou ja, ik ben nogal in de war op het moment: piekeren, huilen, pff! Vendredi: ik vind dat je toch helder naar je situatie kan kijken!
Ik heb het gevoel dat ik een zware berg aan het beklimmen ben. Ik zal nog heel wat boeken moeten lezen voordat het beter met me gaat vrees ik. Het lezen van een boek kost me heel veel moeite op het moment. Ik kan me niet concentreren, weet aan het eind van de zin niet meer wat er in het begin stond. Ik voel me ook een junk inderdaad. En dat hij nu zijn leegte opvult met iemand die weer alles voor hem doet, doet heel veel pijn. Ik ben kennelijk makkelijk vervangbaar. Na alles wat ik voor hem gedaan heb, wat me geestelijk en lichamelijk zo ontzettend veel energie heeft gekost, zit ik nu thuis te huilen en wordt hij alweer vertroeteld en geliefkoosd door iemand anders. Ik snap daar niks van: als ik nu met iemand anders iets zou beginnen, zou dat naar die persoon toe niet eerlijk zijn en naar mezelf toe ook niet: ik heb tijd nodig om de breuk te verwerken tussen mij en mijn ex. Waarom heeft mijn ex geen last van verdriet of pijn. Het mag dan wel een foute man zijn, we zijn toch een hele tijd samen geweest. Ik heb me wel heel erg vergist als hij nooit iets voor mij gevoeld heeft. Nou ja, ik ben nogal in de war op het moment: piekeren, huilen, pff! Vendredi: ik vind dat je toch helder naar je situatie kan kijken!
zaterdag 31 januari 2009 om 22:31
Het is veel sterker om door de pijn heen te gaan dan te vluchten in de armen van een ander.
En ik denk dat heel heel belangrijk is om te onthouden dat hij niet veranderd is nu hij met die ander is. Verandering kost heel veel energie en tijd (kijk maar naar jezelf, het is een proces) dus hij zet zijn patroon gewoon voort en komt zichzelf weer tegen.
Wel heel herkenbaar, ik kan mezelf ook zo kwellen met gedachten over hem met die ander, dat dat dan wel werkt en dat zij alles heeft wat ik niet heb (door die fantasieen proberen we onszelf te bevestigen in onze lage eigenwaarde) zie je wel, ik ben niks waard....
Maar dat is niet de waarheid, we zijn al heel en volmaakt en het zijn negatieve gedachten die een loopje met ons nemen.
En ik denk dat heel heel belangrijk is om te onthouden dat hij niet veranderd is nu hij met die ander is. Verandering kost heel veel energie en tijd (kijk maar naar jezelf, het is een proces) dus hij zet zijn patroon gewoon voort en komt zichzelf weer tegen.
Wel heel herkenbaar, ik kan mezelf ook zo kwellen met gedachten over hem met die ander, dat dat dan wel werkt en dat zij alles heeft wat ik niet heb (door die fantasieen proberen we onszelf te bevestigen in onze lage eigenwaarde) zie je wel, ik ben niks waard....
Maar dat is niet de waarheid, we zijn al heel en volmaakt en het zijn negatieve gedachten die een loopje met ons nemen.
zaterdag 31 januari 2009 om 22:51
Nou dissapointed, dat hebben we dan met elkaar gemeen! En dat is dus ook het eerste waar ik wat aan wil doen; aan mijn zelfbeeld werken en mezelf als hoogste prioriteit zien en niet langer hem. Ik moet zeggen dat dat heel moeilijk valt, want net als bij LoveHurts was hij mijn wereld de laatste 8 jaar en heb ik mijn vriendenkring behoorlijk verwaarloosd. Dus is er werk aan de winkel en daar heb ik mijn verstand voor nodig ook al huppelt het gevoel er nog genadeloos achteraan. Ik geloof er trouwens niet in dat de mannen alweer gelukkig zijn met een ander, ook zij zullen ons missen, want vaak werkt de verslaving toch naar 2 kanten (bindingsangst vs. verlatingsangst) maar gaan er anders mee om. In de tussentijd ga ik aan de kern werken en wil ik noooooit meer zo afhankelijk zijn van een man/ander. Ik wil mezelf kunnen bevestigen. Dat wil niet zeggen dat ik nog steeds het gevoel heb dat hij De Liefde van mijn leven is (geweest), maar ik wil gewoon die pijn niet meer.
Ja, disappointed, we zijn al volmaakt, we moeten het alleen nog zelf geloven...
Ja, disappointed, we zijn al volmaakt, we moeten het alleen nog zelf geloven...
zaterdag 31 januari 2009 om 23:03
Nou inderdaad, misschien wel het belangrijkste wat er is, zelf-liefde en eigenwaarde!
Ik ben er ook nog niet, heb de boeken gelezen (monsterverbond, als hij maar gelukkig is enz) therapie, geschreven, gevoeld, nagedacht...
En toch ben ik er weer ingelopen, de emotioneel onbereikbare man! en maak ik weer dezelfde 'denk-fouten'...
Het losmaken gaat iets sneller, dat wel maar de pijn was net zo groot!
Toch gaan we er komen, we zijn ons bewust en dat is een grote stap, ik onderschat dat vaak, ben ook heel hard voor mezelf.
Maar we moeten lief voor onszelf zijn, gewoon omdat we dat verdienen.
Terug naar de basis van goed voor jezelf zorgen, als is het maar eten, drinken, slapen. Je kan soms zo vervreemd van jezelf raken.
Ik ben er ook nog niet, heb de boeken gelezen (monsterverbond, als hij maar gelukkig is enz) therapie, geschreven, gevoeld, nagedacht...
En toch ben ik er weer ingelopen, de emotioneel onbereikbare man! en maak ik weer dezelfde 'denk-fouten'...
Het losmaken gaat iets sneller, dat wel maar de pijn was net zo groot!
Toch gaan we er komen, we zijn ons bewust en dat is een grote stap, ik onderschat dat vaak, ben ook heel hard voor mezelf.
Maar we moeten lief voor onszelf zijn, gewoon omdat we dat verdienen.
Terug naar de basis van goed voor jezelf zorgen, als is het maar eten, drinken, slapen. Je kan soms zo vervreemd van jezelf raken.
zaterdag 31 januari 2009 om 23:18
Dissapointed: dat herken ik ook wel, al die boeken lezen, therapie, geschreven, gevoeld etc. Ik kan hem nu heel goed op een afstand houden, maar dat komt ook omdat hij niet voor m'n deur staat. Dan weet ik het even niet. Toch ben ik nu heel druk met het leven van mijn leven zoals ik het wil, en ik weet ook dat dat niet het leven is wat hij met mij voor ogen had.
En daar zit ook eigenlijk mijn tip voor iedereen die het moeilijk heeft: doe de dingen waarvan jij het leuk vindt, maar die je voor hem niet (meer) hebt gedaan.
Het geeft je uiteindelijk (geef niet gelijk op als het niet direct een goed gevoel geeft) een sterker gevoel dat je toch voor jezelf durft te kiezen.
En daar zit ook eigenlijk mijn tip voor iedereen die het moeilijk heeft: doe de dingen waarvan jij het leuk vindt, maar die je voor hem niet (meer) hebt gedaan.
Het geeft je uiteindelijk (geef niet gelijk op als het niet direct een goed gevoel geeft) een sterker gevoel dat je toch voor jezelf durft te kiezen.
zondag 1 februari 2009 om 09:34
Ook al heb ik nog steeds de neiging hem te bellen en loop ik met heel veel pijn en verdriet rond, hij gaat niet voor mij dus ik kan er niet meer aan beginnen met hem. Dat is de gedachte die steeds terugkomt bij mij naast alle andere momenten van twijfel en "stel dat hij verandert". Ik probeer me een toekomst voor te stellen met hem en al zijn negatieve eigenschappen en weet dan dat ik doodongelukkig zal zijn. Toch ben ik bang. Stel dat hij weer contact zoekt, ben ik dan sterk genoeg om hem af te houden? Het zal wel moeten, maar kan ik dat ook? Ik heb gisteren naar een foto van hem zitten kijken, voor het eerst sinds we uit elkaar zijn en ik voelde letterlijk mijn benen verslappen. Daar schrok ik van: zoveel invloed heeft hij nog en zo zwak word ik als ik geconfronteerd word met alleen al zijn foto. Ik vind het heel moeilijk om op te schrijven hier, maar ik hoop ergens voor mezelf dat hij zich voorlopig niet meldt bij mij. Op dit moment vrees ik namelijk dat ik nog niet sterk genoeg ben om hem de rug toe te keren. Ik hoop dat ik sterker word, dat ik dat op een gegeven moment wel kan.
In het monsterverbond staat dat je op een gegeven moment gaat relativeren: dat je zijn minder goede eigenschappen een beetje vergeet, aan jezelf gaat twijfelen of het wel zo erg was en dat als hij afstand houdt, al dan niet door het aangaan van een nieuwe relatie, je dat misschien weer als afwijzing zult gaan zien en des te meer de neiging zult hebben hem terug te willen. Zo is het bij mij ook, vriendinnen moeten me voortdurend herinneren aan hoe hij is, waarom dat zo slecht is voor mij en hoe ongelukkig ik me voelde bij hem.
Dat hij nu bij een ander is, ook ik zie hem nu voor de rest van zijn leven gelukkig met haar. Zij haalt vast het beste in hem naar voren, bla bla bla. Voor mij geldt dat ik voortdurend heen en weer geslingerd wordt tussen voor mezelf kiezen en hem nooit meer terug willen en aan de andere kant hem zo missen en alleen nog de goede dingen herinneren dat ik me haast niet kan beheersen hem weer te bellen. Het is een zware strijd, een gevecht met mezelf in mijn hoofd. Ben voortdurend met mezelf in overleg.
Dissapointed: Hoe werkt dat als je een emotioneel onbereikbare man tegenkomt na alles wat je in de tussentijd geleerd hebt/had? Ben je je dan bewust van alles wat je geleerd hebt en herken je zoiets dan eerder? Ik ben bang dat mij dat ook zou overkomen, ik heb een soort "moeder Theresa-complex" over me vrees ik, ik val op types die zorg nodig hebben. Maar ik wil niet meer geven dan ik in mijn laatste relatie gegeven heb. Dat was veel en veel teveel en ging ten koste van mezelf. Ik ben zelfs bang dat ik hem gekocht heb, hem vast willen houden door hem dingen te geven en aangezien hij een grote profiteur is, heeft hij het zich allemaal prima laten welgevallen.
4wheels: goeie tip! Ik heb gisteren ook iets gedaan wat van hem nooit mocht en waarbij ik altijd zijn afkeuring voelde als ik dat deed. Ik stak nog net niet mijn tong uit in gedachten naar hem.
In het monsterverbond staat dat je op een gegeven moment gaat relativeren: dat je zijn minder goede eigenschappen een beetje vergeet, aan jezelf gaat twijfelen of het wel zo erg was en dat als hij afstand houdt, al dan niet door het aangaan van een nieuwe relatie, je dat misschien weer als afwijzing zult gaan zien en des te meer de neiging zult hebben hem terug te willen. Zo is het bij mij ook, vriendinnen moeten me voortdurend herinneren aan hoe hij is, waarom dat zo slecht is voor mij en hoe ongelukkig ik me voelde bij hem.
Dat hij nu bij een ander is, ook ik zie hem nu voor de rest van zijn leven gelukkig met haar. Zij haalt vast het beste in hem naar voren, bla bla bla. Voor mij geldt dat ik voortdurend heen en weer geslingerd wordt tussen voor mezelf kiezen en hem nooit meer terug willen en aan de andere kant hem zo missen en alleen nog de goede dingen herinneren dat ik me haast niet kan beheersen hem weer te bellen. Het is een zware strijd, een gevecht met mezelf in mijn hoofd. Ben voortdurend met mezelf in overleg.
Dissapointed: Hoe werkt dat als je een emotioneel onbereikbare man tegenkomt na alles wat je in de tussentijd geleerd hebt/had? Ben je je dan bewust van alles wat je geleerd hebt en herken je zoiets dan eerder? Ik ben bang dat mij dat ook zou overkomen, ik heb een soort "moeder Theresa-complex" over me vrees ik, ik val op types die zorg nodig hebben. Maar ik wil niet meer geven dan ik in mijn laatste relatie gegeven heb. Dat was veel en veel teveel en ging ten koste van mezelf. Ik ben zelfs bang dat ik hem gekocht heb, hem vast willen houden door hem dingen te geven en aangezien hij een grote profiteur is, heeft hij het zich allemaal prima laten welgevallen.
4wheels: goeie tip! Ik heb gisteren ook iets gedaan wat van hem nooit mocht en waarbij ik altijd zijn afkeuring voelde als ik dat deed. Ik stak nog net niet mijn tong uit in gedachten naar hem.
zondag 1 februari 2009 om 11:35
Haha,ga eindelijk weer de kleding kopen die ik zelf leuk vind en niet met de gedachte in mijn achterhoofd: zou hij dit of dat leuk vinden? En als ik dan al iets had gekocht waarvan hij had gezegd dat-ie dat bij een vrouw zo leuk vond staan, zag hij het niet eens! pffff. Weer 100 x voor de spiegel afvragen wat er niet goed/mooi genoeg was aan mij, terwijl ik van iedereen complimenten kreeg, behalve van hem. Ik vraag me wel eens af of hij dit nu expres deed om me zgn. "klein"te houden of dat hij het helemaal niet doorhad? LoveHurts, ik kan nergens teruglezen hoe lang jouw relatie heeft geduurd. Niet dat het de pijn minder maakt hoor.....Probeer vandaag iets leuks te doen!
zondag 1 februari 2009 om 12:24
quote:lovehurts schreef op 01 februari 2009 @ 09:34:
Ook al heb ik nog steeds de neiging hem te bellen en loop ik met heel veel pijn en verdriet rond, hij gaat niet voor mij dus ik kan er niet meer aan beginnen met hem. Dat is de gedachte die steeds terugkomt bij mij naast alle andere momenten van twijfel en "stel dat hij verandert". Ik probeer me een toekomst voor te stellen met hem en al zijn negatieve eigenschappen en weet dan dat ik doodongelukkig zal zijn. Toch ben ik bang. Stel dat hij weer contact zoekt, ben ik dan sterk genoeg om hem af te houden? Het zal wel moeten, maar kan ik dat ook? Ik heb gisteren naar een foto van hem zitten kijken, voor het eerst sinds we uit elkaar zijn en ik voelde letterlijk mijn benen verslappen. Daar schrok ik van: zoveel invloed heeft hij nog en zo zwak word ik als ik geconfronteerd word met alleen al zijn foto. Ik vind het heel moeilijk om op te schrijven hier, maar ik hoop ergens voor mezelf dat hij zich voorlopig niet meldt bij mij. Op dit moment vrees ik namelijk dat ik nog niet sterk genoeg ben om hem de rug toe te keren. Ik hoop dat ik sterker word, dat ik dat op een gegeven moment wel kan.
Dit herken ik ook, ik hoop ook dat hij niks meer laat horen. Ergens is het in mijn situatie ijdele hoop, maar hoop doet leven zegt men. Als hij voor me deur staat weet ik ook niet of ik hem kan weerstaan.
Foto's kijken doe ik heel soms, gewoon om mezelf te testen hoe mijn gevoel ten opzichte van hem is en wat het kijken ernaar bij me teweegbrengt. Het gekke is dat ik me nog steeds wel verliefd voél, maar als ik zijn foto's zie me besef dat ik niet verliefd bén.
En ik ervaar ook dat ik al zijn vervelende eigenschappen (en tov mij waren dat er nogal wat!) begin te vergeten. Maar ik ben nu ook wel op een punt dat zijn goede eigenschappen (die hij ook zeker heeft) ook beginnen te vervagen! En dat doet me goed!
In een liedje van Kadanz zingen ze: "Soms geloof ik dat er nooit iets is gebeurd, tussen ons tweeën." Op dat punt ben ik nu wel aan het komen. Alles begint te vervagen en dat had ik niet voor mogelijk gehouden toen ik net op zo'n punt was als jij, Lovehurts.
Ik ben nu 3 maanden verder en je kan ervan uitgaan, dat als je echt je best doet om je te richten op jezelf (ookal heb je er vaak helemaal geen zin in), je je echt beter gaat voelen! Ga niet 3 maanden 'wachten' tot je je beter voelt, maar ga dingen ondernemen.
Nieuwe herinneringen maken (kan het niet vaak genoeg zeggen!) is ook heel belangrijk! Vermijd geen plaatsen omdat je daar samen bent geweest, je moet er júist doorheen. Neem een vriendin, broer, zus, vader of moeder mee en maak nieuwe herinneringen. Zodat je niet elke keer hoeft te zeggen: "Oh, hier was ik met hem ook." met de depressie er gratis bijgeleverd... Natuurlijk heb je dat de eerste keer, tweede of derde, maar geef het de kans om weer van jezelf te worden ipv van jullie samen.
Zo kwam ik met hem vaak in 'ons' kroegje. De eerste paar keren voelde ik me verloren, miste ik hem vreselijk. Maar ik heb volgehouden, ben er ook expres met anderen geweest en alleen. Het is nu weer mijn kroegje, mijn plekje ipv die van 'ons'. Het heeft geen enkele zin om die plaatsen in het begin te vermijden, omdat je (als je denkt dat je erover heen bent) er later weer mee geconfronteerd wordt, toch dat gemis-gevoel kan hebben. En dan wordt je weer teruggegooid. En de pijn heb je nu toch, dus je kan er maar beter flink doorheen.
Ook al heb ik nog steeds de neiging hem te bellen en loop ik met heel veel pijn en verdriet rond, hij gaat niet voor mij dus ik kan er niet meer aan beginnen met hem. Dat is de gedachte die steeds terugkomt bij mij naast alle andere momenten van twijfel en "stel dat hij verandert". Ik probeer me een toekomst voor te stellen met hem en al zijn negatieve eigenschappen en weet dan dat ik doodongelukkig zal zijn. Toch ben ik bang. Stel dat hij weer contact zoekt, ben ik dan sterk genoeg om hem af te houden? Het zal wel moeten, maar kan ik dat ook? Ik heb gisteren naar een foto van hem zitten kijken, voor het eerst sinds we uit elkaar zijn en ik voelde letterlijk mijn benen verslappen. Daar schrok ik van: zoveel invloed heeft hij nog en zo zwak word ik als ik geconfronteerd word met alleen al zijn foto. Ik vind het heel moeilijk om op te schrijven hier, maar ik hoop ergens voor mezelf dat hij zich voorlopig niet meldt bij mij. Op dit moment vrees ik namelijk dat ik nog niet sterk genoeg ben om hem de rug toe te keren. Ik hoop dat ik sterker word, dat ik dat op een gegeven moment wel kan.
Dit herken ik ook, ik hoop ook dat hij niks meer laat horen. Ergens is het in mijn situatie ijdele hoop, maar hoop doet leven zegt men. Als hij voor me deur staat weet ik ook niet of ik hem kan weerstaan.
Foto's kijken doe ik heel soms, gewoon om mezelf te testen hoe mijn gevoel ten opzichte van hem is en wat het kijken ernaar bij me teweegbrengt. Het gekke is dat ik me nog steeds wel verliefd voél, maar als ik zijn foto's zie me besef dat ik niet verliefd bén.
En ik ervaar ook dat ik al zijn vervelende eigenschappen (en tov mij waren dat er nogal wat!) begin te vergeten. Maar ik ben nu ook wel op een punt dat zijn goede eigenschappen (die hij ook zeker heeft) ook beginnen te vervagen! En dat doet me goed!
In een liedje van Kadanz zingen ze: "Soms geloof ik dat er nooit iets is gebeurd, tussen ons tweeën." Op dat punt ben ik nu wel aan het komen. Alles begint te vervagen en dat had ik niet voor mogelijk gehouden toen ik net op zo'n punt was als jij, Lovehurts.
Ik ben nu 3 maanden verder en je kan ervan uitgaan, dat als je echt je best doet om je te richten op jezelf (ookal heb je er vaak helemaal geen zin in), je je echt beter gaat voelen! Ga niet 3 maanden 'wachten' tot je je beter voelt, maar ga dingen ondernemen.
Nieuwe herinneringen maken (kan het niet vaak genoeg zeggen!) is ook heel belangrijk! Vermijd geen plaatsen omdat je daar samen bent geweest, je moet er júist doorheen. Neem een vriendin, broer, zus, vader of moeder mee en maak nieuwe herinneringen. Zodat je niet elke keer hoeft te zeggen: "Oh, hier was ik met hem ook." met de depressie er gratis bijgeleverd... Natuurlijk heb je dat de eerste keer, tweede of derde, maar geef het de kans om weer van jezelf te worden ipv van jullie samen.
Zo kwam ik met hem vaak in 'ons' kroegje. De eerste paar keren voelde ik me verloren, miste ik hem vreselijk. Maar ik heb volgehouden, ben er ook expres met anderen geweest en alleen. Het is nu weer mijn kroegje, mijn plekje ipv die van 'ons'. Het heeft geen enkele zin om die plaatsen in het begin te vermijden, omdat je (als je denkt dat je erover heen bent) er later weer mee geconfronteerd wordt, toch dat gemis-gevoel kan hebben. En dan wordt je weer teruggegooid. En de pijn heb je nu toch, dus je kan er maar beter flink doorheen.
zondag 1 februari 2009 om 17:10
Vendredi: mijn relatie heeft 5 jaar geduurd, met tussenpozen, dat wel. Ik las dat niet de lengte van je relatie bepaalt hoeveel liefdesverdriet je hebt, maar hoeveel betekenis je aan je relatie in de toekomst toedichtte. In mijn geval: ik wilde oud met hem worden, ondanks zijn negatieve kanten. Ik moet mijn toekomst nu gaan bekijken zonder hem erin en dat vind ik heel moeilijk.
Wat jij schrijft : "weer 100 x voor de spiegel afvragen wat er niet goed/mooi genoeg was aan mij, terwijl ik van iedereen complimenten kreeg, behalve van hem"... oh, dat herken ik zo goed! Je optutten en hij die vervolgens naar anderen loert. Vreselijk.
4wheels: komt jouw ex nooit meer in jouw kroegje?
Dat liedje, ik moest er om glimlachen. In mijn situatie nu past helaas alleen nog maar het liedje (ik weet niet of je het kent): "alles geprobeerd om jou maar te vergeten, overal geweest en ik sliep met iedereen, maar zonder jou ben ik alleen" (alleen slaap ik nog met niemand, ahum).
Zonder bijzondere dingen te doen of er echt op uit te gaan, kom ik dagelijks al heel wat dingen tegen die me aan hem doen herinneren, produkten in de supermarkt alleen al. Maar ik begrijp wat je bedoelt, je hebt daarin ook gelijk, hoe langer je het uitstelt, des te later komt dat gevoel waar je toch doorheen moet!
Wat jij schrijft : "weer 100 x voor de spiegel afvragen wat er niet goed/mooi genoeg was aan mij, terwijl ik van iedereen complimenten kreeg, behalve van hem"... oh, dat herken ik zo goed! Je optutten en hij die vervolgens naar anderen loert. Vreselijk.
4wheels: komt jouw ex nooit meer in jouw kroegje?
Dat liedje, ik moest er om glimlachen. In mijn situatie nu past helaas alleen nog maar het liedje (ik weet niet of je het kent): "alles geprobeerd om jou maar te vergeten, overal geweest en ik sliep met iedereen, maar zonder jou ben ik alleen" (alleen slaap ik nog met niemand, ahum).
Zonder bijzondere dingen te doen of er echt op uit te gaan, kom ik dagelijks al heel wat dingen tegen die me aan hem doen herinneren, produkten in de supermarkt alleen al. Maar ik begrijp wat je bedoelt, je hebt daarin ook gelijk, hoe langer je het uitstelt, des te later komt dat gevoel waar je toch doorheen moet!
zondag 1 februari 2009 om 18:03
quote:lovehurts schreef op 31 januari 2009 @ 15:19:
Wat het monsterverbond betreft: ik zie in meerdere soorten fouten mannen eigenschappen van mijn ex, hij past niet echt in 1 plaatje, als ik moet kiezen dan nog het meest in de narcistische man. Herkennen jullie dat? Ik had begrepen dat je je ex meestal in 1 beschreven foute man zou moeten herkennen en zo niet, wat zegt het dan over hem als hij met meerdere soorten "foute mannen" veel overeenkomsten heeft?
Waarom zijn mannen nou altijd fout als ze gewoon niet genoeg voor een vrouw voelen en de relatie beëindigen. Dat is wat zeg!
Daarnaast heeft iedereen wel één of meer "nare" eigenschappen en moet niemand willen trekken aan een dood paard. Ik denk serieus dat de meest foute man een supervent is voor degene die hij oprecht liefheeft. Het is alleen jammer dat veel vrouwen verwachten of tegen beter weten in blijven hopen dat zij die vrouw zijn die hij beter behandeld.
Ik ben dan zelf een hele foute vrouw, want ik heb tot 2 maal toe een vent doodongelukkig gemaakt na een lange relatie. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me geen seconde fout heb gevoeld, omdat ik weet dat het uitmaken veel beter is geweest dan langer blijven hangen bij iemand met wie ik niet oud wilde worden.
Als iemand na een relatie snel met iemand anders is wil dat ook helemaal niets zeggen over de relatie daarvoor. Sommigen kunnen dat namelijk ook los van elkaar zien. En of degene na de relatie nou een rebound of ' de ware' is, dat doet er niet eens toe. Het maakt iemand ook geen procentje meer fout.
Wat het monsterverbond betreft: ik zie in meerdere soorten fouten mannen eigenschappen van mijn ex, hij past niet echt in 1 plaatje, als ik moet kiezen dan nog het meest in de narcistische man. Herkennen jullie dat? Ik had begrepen dat je je ex meestal in 1 beschreven foute man zou moeten herkennen en zo niet, wat zegt het dan over hem als hij met meerdere soorten "foute mannen" veel overeenkomsten heeft?
Waarom zijn mannen nou altijd fout als ze gewoon niet genoeg voor een vrouw voelen en de relatie beëindigen. Dat is wat zeg!
Daarnaast heeft iedereen wel één of meer "nare" eigenschappen en moet niemand willen trekken aan een dood paard. Ik denk serieus dat de meest foute man een supervent is voor degene die hij oprecht liefheeft. Het is alleen jammer dat veel vrouwen verwachten of tegen beter weten in blijven hopen dat zij die vrouw zijn die hij beter behandeld.
Ik ben dan zelf een hele foute vrouw, want ik heb tot 2 maal toe een vent doodongelukkig gemaakt na een lange relatie. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me geen seconde fout heb gevoeld, omdat ik weet dat het uitmaken veel beter is geweest dan langer blijven hangen bij iemand met wie ik niet oud wilde worden.
Als iemand na een relatie snel met iemand anders is wil dat ook helemaal niets zeggen over de relatie daarvoor. Sommigen kunnen dat namelijk ook los van elkaar zien. En of degene na de relatie nou een rebound of ' de ware' is, dat doet er niet eens toe. Het maakt iemand ook geen procentje meer fout.
zondag 1 februari 2009 om 19:41
Er is denk ik wel een groot verschil tussen de man die aangeeft dat hij niet verder wil dan de ''foute'' man....
De foute man is emotioneel onbereikbaar, meer dan egoistisch, houdt geen rekening met gevoelens van de ander...
Gek eigenlijk dat het nou juist van zo'n man moeilijk losmaken is, je het gevoel hebt dat het aan jou ligt, je iets anders had moeten doen...
Ik zelf heb verlatingsangst en een emotioneel onbereikbare man drukt op alle verkeerde knoppen.
Ook al ben ik mij er meer van bewust, mijn laatste ''relatie'' heeft toch ruim een jaar geduurd voordat ik erachter kwam dat ik met een leugenaar te maken had die nog in een relatie zat/zit.
Het enige wat ik nu anders heb gedaan dan vroeger, is er niet aan blijven hangen, gezegd wat ik er van vond en de relatie beindigd, niet meer koste wat het kost door blijven gaan.
Maar dat wil niet zeggen dat het in m'n hoofd ook over is hoor, natuurlijk houdt het me nog hartstikke bezig.
Maar ik wil mezelf niet meer verloochenen en ruimte maken voor iemand die het wel waard is.
De foute man is emotioneel onbereikbaar, meer dan egoistisch, houdt geen rekening met gevoelens van de ander...
Gek eigenlijk dat het nou juist van zo'n man moeilijk losmaken is, je het gevoel hebt dat het aan jou ligt, je iets anders had moeten doen...
Ik zelf heb verlatingsangst en een emotioneel onbereikbare man drukt op alle verkeerde knoppen.
Ook al ben ik mij er meer van bewust, mijn laatste ''relatie'' heeft toch ruim een jaar geduurd voordat ik erachter kwam dat ik met een leugenaar te maken had die nog in een relatie zat/zit.
Het enige wat ik nu anders heb gedaan dan vroeger, is er niet aan blijven hangen, gezegd wat ik er van vond en de relatie beindigd, niet meer koste wat het kost door blijven gaan.
Maar dat wil niet zeggen dat het in m'n hoofd ook over is hoor, natuurlijk houdt het me nog hartstikke bezig.
Maar ik wil mezelf niet meer verloochenen en ruimte maken voor iemand die het wel waard is.
zondag 1 februari 2009 om 20:13
quote:dissapointed schreef op 01 februari 2009 @ 19:41:
Er is denk ik wel een groot verschil tussen de man die aangeeft dat hij niet verder wil dan de ''foute'' man....
De foute man is emotioneel onbereikbaar, meer dan egoistisch, houdt geen rekening met gevoelens van de ander...
Op het moment dat iemand hem écht raakt zal hij echt wel rekening houden met die ander. Hij heeft dan alleen het nadeel dat het verleden niet voor hem pleit en hem minder aantrekkelijk maakt.
Gek eigenlijk dat het nou juist van zo'n man moeilijk losmaken is, je het gevoel hebt dat het aan jou ligt, je iets anders had moeten doen...
Maar dat is natuurlijk niet de verantwoordelijkheid van de foute man, maar van de foute vrouw die op dat moment een relatie aan wil gaan/gaat, terwijl ze daar helemaal niet aan toe is.
Het enige wat ik nu anders heb gedaan dan vroeger, is er niet aan blijven hangen, gezegd wat ik er van vond en de relatie beindigd, niet meer koste wat het kost door blijven gaan. Dat is goed van je, verstandig. Hierdoor zul je ook minder snel in een foute relatie komen.
Foute man bestaat dus niet. Een man die een vrouw fout behandeld wel. Vaak komt dit ook nog eens doordat de vrouw zich fout laat behandelen. Andersom komt dit dus ook net zo goed voor.
En als het gaat over narcist, alcoholist, wat voor etiket dan ook (mits dat etiket ook geplakt is door een deskundige ipv door de toekomstige exen), dan hebben we het eigenlijk over een zieke man, en niet over een foute. Lijkt mij.
Dan blijf ik niet snappen waarom de verantwoordelijkheid op de ander wordt gegooid. In een relatie zijn namelijk twee mensen nét zoveel verantwoordelijk voor de fouten die gemaakt zijn, en de dingen die goed gaan. Want de ene doet het, de andere laat het doen.
Er is denk ik wel een groot verschil tussen de man die aangeeft dat hij niet verder wil dan de ''foute'' man....
De foute man is emotioneel onbereikbaar, meer dan egoistisch, houdt geen rekening met gevoelens van de ander...
Op het moment dat iemand hem écht raakt zal hij echt wel rekening houden met die ander. Hij heeft dan alleen het nadeel dat het verleden niet voor hem pleit en hem minder aantrekkelijk maakt.
Gek eigenlijk dat het nou juist van zo'n man moeilijk losmaken is, je het gevoel hebt dat het aan jou ligt, je iets anders had moeten doen...
Maar dat is natuurlijk niet de verantwoordelijkheid van de foute man, maar van de foute vrouw die op dat moment een relatie aan wil gaan/gaat, terwijl ze daar helemaal niet aan toe is.
Het enige wat ik nu anders heb gedaan dan vroeger, is er niet aan blijven hangen, gezegd wat ik er van vond en de relatie beindigd, niet meer koste wat het kost door blijven gaan. Dat is goed van je, verstandig. Hierdoor zul je ook minder snel in een foute relatie komen.
Foute man bestaat dus niet. Een man die een vrouw fout behandeld wel. Vaak komt dit ook nog eens doordat de vrouw zich fout laat behandelen. Andersom komt dit dus ook net zo goed voor.
En als het gaat over narcist, alcoholist, wat voor etiket dan ook (mits dat etiket ook geplakt is door een deskundige ipv door de toekomstige exen), dan hebben we het eigenlijk over een zieke man, en niet over een foute. Lijkt mij.
Dan blijf ik niet snappen waarom de verantwoordelijkheid op de ander wordt gegooid. In een relatie zijn namelijk twee mensen nét zoveel verantwoordelijk voor de fouten die gemaakt zijn, en de dingen die goed gaan. Want de ene doet het, de andere laat het doen.
zondag 1 februari 2009 om 20:29
quote:Madhe schreef op 01 februari 2009 @ 20:13:
[...]
Foute man bestaat dus niet. Een man die een vrouw fout behandeld wel. Vaak komt dit ook nog eens doordat de vrouw zich fout laat behandelen. Andersom komt dit dus ook net zo goed voor.
En als het gaat over narcist, alcoholist, wat voor etiket dan ook (mits dat etiket ook geplakt is door een deskundige ipv door de toekomstige exen), dan hebben we het eigenlijk over een zieke man, en niet over een foute. Lijkt mij.
Dan blijf ik niet snappen waarom de verantwoordelijkheid op de ander wordt gegooid. In een relatie zijn namelijk twee mensen nét zoveel verantwoordelijk voor de fouten die gemaakt zijn, en de dingen die goed gaan. Want de ene doet het, de andere laat het doen.@ Madhe:Hier ben ik het niet mee eens: er bestaan wel degelijk foute mannen of ze nu ziek zijn of niet, ze zijn fout in die zin dat je er geen relatie mee kunt opbouwen.
Wat je zegt over dat loslaten van zo'n man, dat dat aan de foute vrouw ligt, hoe bedoel je? Omdat ze niet klaar is voor een relatie? Daar zeg je toch ook van dat het een foute vrouw is??
Ik ben het met je eens dat een vrouw/man zich ook fout kan laten behandelen, maar er zijn volgens mij dus wel degelijk foute mannen, net zoals er foute vrouwen zijn.
Ik vind trouwens dat het foute gedrag van zo'n man/vrouw op dat moment (zoals ik op dit forum zo vaak lees) niet gerechtvaardigd kan worden onder het mom van: 'ja, maar die ander laat dat ook toe, dus ik heb daar alle recht toe.' Dat keurt zo'n gedrag voor mij helemaal niet goed.
Ben ook zeker niet voor het constant met etiketjes strooien, maar ik kan me voorstellen dat TO voor de relatie oprecht 100% voor gegaan is en ja, misschien teveel geslikt heeft, maar dat vind ik niet fout, eerder goedgelovig (in de zin van 'het wordt wel weer beter') dan.
[...]
Foute man bestaat dus niet. Een man die een vrouw fout behandeld wel. Vaak komt dit ook nog eens doordat de vrouw zich fout laat behandelen. Andersom komt dit dus ook net zo goed voor.
En als het gaat over narcist, alcoholist, wat voor etiket dan ook (mits dat etiket ook geplakt is door een deskundige ipv door de toekomstige exen), dan hebben we het eigenlijk over een zieke man, en niet over een foute. Lijkt mij.
Dan blijf ik niet snappen waarom de verantwoordelijkheid op de ander wordt gegooid. In een relatie zijn namelijk twee mensen nét zoveel verantwoordelijk voor de fouten die gemaakt zijn, en de dingen die goed gaan. Want de ene doet het, de andere laat het doen.@ Madhe:Hier ben ik het niet mee eens: er bestaan wel degelijk foute mannen of ze nu ziek zijn of niet, ze zijn fout in die zin dat je er geen relatie mee kunt opbouwen.
Wat je zegt over dat loslaten van zo'n man, dat dat aan de foute vrouw ligt, hoe bedoel je? Omdat ze niet klaar is voor een relatie? Daar zeg je toch ook van dat het een foute vrouw is??
Ik ben het met je eens dat een vrouw/man zich ook fout kan laten behandelen, maar er zijn volgens mij dus wel degelijk foute mannen, net zoals er foute vrouwen zijn.
Ik vind trouwens dat het foute gedrag van zo'n man/vrouw op dat moment (zoals ik op dit forum zo vaak lees) niet gerechtvaardigd kan worden onder het mom van: 'ja, maar die ander laat dat ook toe, dus ik heb daar alle recht toe.' Dat keurt zo'n gedrag voor mij helemaal niet goed.
Ben ook zeker niet voor het constant met etiketjes strooien, maar ik kan me voorstellen dat TO voor de relatie oprecht 100% voor gegaan is en ja, misschien teveel geslikt heeft, maar dat vind ik niet fout, eerder goedgelovig (in de zin van 'het wordt wel weer beter') dan.
zondag 1 februari 2009 om 20:54
Of je het nu 'fout' of 'problematisch' noemt, feit blijft dat deze vrouwen en mannen over het algemeen problemen hebben met relaties. Heeft volgens mij niks te maken met de 'ware' tegenkomen. Misschien dat de liefde voor een vrouw/man zo diep gaat dat die persoon eindelijk een motivatie heeft wat aan haar/zijn probleem te doen maar dat staat los van het probleem hebben op zich.
In mijn geval ben ik een 'foute' vrouw omdat ik niet betrouwbaar ben in relaties. En met betrouwbaar bedoel ik dat ik niet genoeg innerlijke reservers heb om op mezelf terug te vallen in een relatie. Ik geef zodra ik in een relatie zit mijn verantwoordelijkheid voor mijn eigen geluk en vervulling uit handen.
Dit weet ik nu van mezelf en ik werk er hard aan mezelf stabiel te krijgen en te houden. Het is gewoon vreselijk als een buitenstaander macht heeft over hoe ik me voel. Als hij dit doet dan ben ik gelukkig, doet hij dat dan ben ik ongelukkig.
Vreselijk om zo mijn eigen lot uit handen te geven.
Kunst blijft voor mij om kwetsbaar te kunnen zijn (dus zonder de muren) en genoeg veerkracht te hebben om weer terug te bouncen als het fout gaat. Kortom: een emotioneel gezonde vrouw. Zo'n eentje waar een man zich op zijn gemak voelt omdat hij niet verantwoordelijk is voor iets waar hij geen controle heeft. En vice versa wil ik een man waarbij ik me ook op mijn gemak voel, zonder de onmenselijke en onmogelijke taak krijg om hem voortdurend gelukkig te maken en te houden.
En dat is een proces van vallen en opstaan. Jezelf leren kennen als je nooit geweten hebt wie je echt bent lijkt een onmogelijke en moeilijke klus maar ik vind het nog altijd makkelijker dan in zulke destructieve relaties te zitten.
Liever de pijn van groei dan de pijn van vernedering.
In mijn geval ben ik een 'foute' vrouw omdat ik niet betrouwbaar ben in relaties. En met betrouwbaar bedoel ik dat ik niet genoeg innerlijke reservers heb om op mezelf terug te vallen in een relatie. Ik geef zodra ik in een relatie zit mijn verantwoordelijkheid voor mijn eigen geluk en vervulling uit handen.
Dit weet ik nu van mezelf en ik werk er hard aan mezelf stabiel te krijgen en te houden. Het is gewoon vreselijk als een buitenstaander macht heeft over hoe ik me voel. Als hij dit doet dan ben ik gelukkig, doet hij dat dan ben ik ongelukkig.
Vreselijk om zo mijn eigen lot uit handen te geven.
Kunst blijft voor mij om kwetsbaar te kunnen zijn (dus zonder de muren) en genoeg veerkracht te hebben om weer terug te bouncen als het fout gaat. Kortom: een emotioneel gezonde vrouw. Zo'n eentje waar een man zich op zijn gemak voelt omdat hij niet verantwoordelijk is voor iets waar hij geen controle heeft. En vice versa wil ik een man waarbij ik me ook op mijn gemak voel, zonder de onmenselijke en onmogelijke taak krijg om hem voortdurend gelukkig te maken en te houden.
En dat is een proces van vallen en opstaan. Jezelf leren kennen als je nooit geweten hebt wie je echt bent lijkt een onmogelijke en moeilijke klus maar ik vind het nog altijd makkelijker dan in zulke destructieve relaties te zitten.
Liever de pijn van groei dan de pijn van vernedering.
