Relatie over - loslaten is zo moeilijk

Dat de verantwoordelijkheid in een relatie bij beide partijen ligt kan ik wel inkomen, en dat het een wisselwerking is ook!

Maar ik ben het er niet mee eens dat je een foute vrouw zou zijn daardat je dingen 'toelaat', in mijn geval wist ik dus echt niet dat ik voor gelogen werd.



Ook ik denk dat de foute man (en vrouw) wel bestaat (en dat hij ook ziek is, ja helaas dat ook)



Liegen vind ik bijvoorbeeld heel onwaardig, waar blijft mijn keuze dan op dat moment? Ik kon er pas wat mee toen ik erachter kwam, toen kon ik een keuze maken.

Ik leg het weer lekker omslachtig uit. Misschien is mijn mening een vrij pleiten van mijn eigen gedrag. Ik had in vorige relaties en met een aantal scharrels best omschreven kunnen worden als foute vrouw. Ik ben niet fout, ik was niet fout. Ik voelde alleen niet genoeg voor die personen en die personen lieten het toe om slechter behandeld te worden dan ze waard zijn. Ik zag die waarde alleen niet zo in. De relatie waar ik nu in zit is helemaal anders, daardoor ben ik van mening dat ook een "fout persoon" van gedrag kan veranderen. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt mijn vriend met minder respect en liefde dan hij verdiend te behandelen.



Ik ben zelf ook wel eens minder respectvol behandeld dan ik waard ben. Dat is toch echt mijn fout! Ik heb dat zelf toegelaten. Wanneer iemand een grens over gaat is het gewoon fout als je daar geen halt toe roept. Dat maakt de ander niet fout. Ik bedoel hiermee dat fout vaak wordt gebruikt in het geval van herhaalderlijk de mist in gaan, terwijl dat gewoon toegelaten wordt.

Ik bedoelde met de term foute vrouw dus ook aan te geven dat het niet een kwestie van foute man/vrouw is. Omslachtig uitgelegd.

quote:mellie001 schreef op 01 februari 2009 @ 20:29:

[...]





@ Madhe:Hier ben ik het niet mee eens: er bestaan wel degelijk foute mannen of ze nu ziek zijn of niet, ze zijn fout in die zin dat je er geen relatie mee kunt opbouwen.

Het is niet slim van ze om toch een relatie aan te gaan, of niet slim van de vrouw die hoopt op een relatie.



Wat je zegt over dat loslaten van zo'n man, dat dat aan de foute vrouw ligt, hoe bedoel je? Omdat ze niet klaar is voor een relatie? Daar zeg je toch ook van dat het een foute vrouw is?? Net als dat ik niet in foute man geloof, geloof ik ook niet in foute vrouw. Ik gebruikte dat woord, inderdaad. Maar gezien ik het ene niet vind bestaan, vind ik het andere ook niet bestaan Ik had het hier niet over het loslaten. Dat is weer een ander probleem.Snap je nog wat ik bedoel? hahaha



Ik ben het met je eens dat een vrouw/man zich ook fout kan laten behandelen, maar er zijn volgens mij dus wel degelijk foute mannen, net zoals er foute vrouwen zijn.

Ik vind trouwens dat het foute gedrag van zo'n man/vrouw op dat moment (zoals ik op dit forum zo vaak lees) niet gerechtvaardigd kan worden onder het mom van: 'ja, maar die ander laat dat ook toe, dus ik heb daar alle recht toe.' Dat keurt zo'n gedrag voor mij helemaal niet goed. Daar ben ik het helemaal mee eens, het feit dat de ander iets toelaat praat het helemaal niet goed. Maar degene die iets toelaat kan niet alle schuld op de ander schuiven en zielig roepen dat het zo erg is, want.. zelf toegelaten (en dan heb ik het over toelaten tegen willens en wetens in).



Ben ook zeker niet voor het constant met etiketjes strooien, maar ik kan me voorstellen dat TO voor de relatie oprecht 100% voor gegaan is en ja, misschien teveel geslikt heeft, maar dat vind ik niet fout, eerder goedgelovig (in de zin van 'het wordt wel weer beter') dan.



Foute vrouw kan dus vervangen in dit geval voor; goedgelovig. Kan ik me prima in vinden en verwoord ook beter wat ik bedoel.

Foute man kan dus vervangen voor; he's just not that into you geweest.



Maar we raken behoorlijk offtopic, en ik krijg niet goed verwoord wat ik nu eigenlijk wilde zeggen. Ik stoorde me eigenlijk vooral aan het feit dat er zo vaak wordt geroepen dat iemand een foute man is, terwijl de schuld echt niet alleen bij de man ligt, maar de vrouw ook effe der ogen open had kunnen doen en niet zo goedgelovig had moeten zijn. Vaak, en dat zullen jullie het wel met me eens zijn, wordt er teveel opgehangen aan woorden, terwijl de daden boekdelen spreken. Dan heeft hopen weinig zin, en brengt alleen maar meer ellende.

quote:Sensy12 schreef op 01 februari 2009 @ 20:54:

Of je het nu 'fout' of 'problematisch' noemt, feit blijft dat deze vrouwen en mannen over het algemeen problemen hebben met relaties. Heeft volgens mij niks te maken met de 'ware' tegenkomen. Misschien dat de liefde voor een vrouw/man zo diep gaat dat die persoon eindelijk een motivatie heeft wat aan haar/zijn probleem te doen maar dat staat los van het probleem hebben op zich.



In mijn geval ben ik een 'foute' vrouw omdat ik niet betrouwbaar ben in relaties. En met betrouwbaar bedoel ik dat ik niet genoeg innerlijke reservers heb om op mezelf terug te vallen in een relatie. Ik geef zodra ik in een relatie zit mijn verantwoordelijkheid voor mijn eigen geluk en vervulling uit handen.



Dit weet ik nu van mezelf en ik werk er hard aan mezelf stabiel te krijgen en te houden. Het is gewoon vreselijk als een buitenstaander macht heeft over hoe ik me voel. Als hij dit doet dan ben ik gelukkig, doet hij dat dan ben ik ongelukkig.

Vreselijk om zo mijn eigen lot uit handen te geven.



Kunst blijft voor mij om kwetsbaar te kunnen zijn (dus zonder de muren) en genoeg veerkracht te hebben om weer terug te bouncen als het fout gaat. Kortom: een emotioneel gezonde vrouw. Zo'n eentje waar een man zich op zijn gemak voelt omdat hij niet verantwoordelijk is voor iets waar hij geen controle heeft. En vice versa wil ik een man waarbij ik me ook op mijn gemak voel, zonder de onmenselijke en onmogelijke taak krijg om hem voortdurend gelukkig te maken en te houden.



En dat is een proces van vallen en opstaan. Jezelf leren kennen als je nooit geweten hebt wie je echt bent lijkt een onmogelijke en moeilijke klus maar ik vind het nog altijd makkelijker dan in zulke destructieve relaties te zitten.



Liever de pijn van groei dan de pijn van vernedering.Dit bedoel ik nou!!!

@Madhe: ik begrijp wat je bedoelt en nogmaals ben het met je eens dat je je ook dan zo laat behandelen.

Maar ik merk gewoon dat velen pas na 'zo'n' relatie tot inzicht komen dat ze zich onrespectvol hebben laten behandelen, niet tegoei voor henzelf opgekomen zijn, ... Geeft ook voorbeeld van Sensy weer.

Dus in die zin vind ik het moeilijk om de 'goedgelovigen' als fout te bestempelen, in die zin, dat ze oprecht de beste bedoelingen hebben en helaas eens goed met hun gezicht tegen een muur moeten donderen om hun les te leren.



Een foute man/vrouw is voor mij trouwens ook helemaal niet iemand die een relatie uitmaakt omdat hij/zij geen toekomst meer ziet. Daar ben ik het wel mee eens, dat wordt nogal eens vlug gezegd. Maar meestal heeft die persoon voordat de relatie beeindigd werd, zich zo naar of kwetsend of hoe dan ook gedragen en ik denk dat ze het fout zijn dan vooral naar dit gedrag toe vertalen. En dat is dan louter omdat hij niet into you is. Noem ik ook geen foute man. Zeg dus ook niet dat de vriend van TO fout was.



Een fout persoon, die volgens mij dus wel bestaat, is voor mij bvb. een geweldadige, een bezittigere, een psychopa(a)t(e), een verslaafde, een perfectionist(e), een Don Juan, .... (jaja, heb er ooit een eindwerk over moeten maken, kan het zo nog opnoemen). Dat is iets wat IN die persoon zit, in alle omstandigheden volgens mij. Ok, bij de één komt het waarschijnlijk meer tot uiting dan bij de ander. En het probleem is vaak dat ze op het begin heel anders zijn en dan op het moment dat ze beginnen te veranderen (lees: zichzelf worden), zit de andere persoon er soms al zo in dat het moeilijk is om die knop ineens om te draaien. Wat je dan wel merkt, getuige Sensy haar post, is dat zij later wel inzien dat ze zich te afhankelijk, te onrespectvol, ... hebben laten behandelen.



Wat ik dus merk is dat er idd. wel vlug met die etiketjes wordt rondgestrooid 'hij/zij doet dit, dus hij/zij is fout'. Daar ben ik het met je eens.



Hehe, vind het ook niet makkelijk om uit te leggen .

Weet trouwens niet of het zo offtopic is, het sluit toch allemaal bij elkaar aan en geeft stof tot nadenken hoe dan ook.

quote:mellie001 schreef op 01 februari 2009 @ 22:01:

Een fout persoon, die volgens mij dus wel bestaat, is voor mij bvb. een geweldadige, een bezittigere, een psychopa(a)t(e), een verslaafde, een perfectionist(e), een Don Juan, .... (jaja, heb er ooit een eindwerk over moeten maken, kan het zo nog opnoemen). Dat is iets wat IN die persoon zit, in alle omstandigheden volgens mij. Ok, bij de één komt het waarschijnlijk meer tot uiting dan bij de ander. En het probleem is vaak dat ze op het begin heel anders zijn en dan op het moment dat ze beginnen te veranderen (lees: zichzelf worden), zit de andere persoon er soms al zo in dat het moeilijk is om die knop ineens om te draaien. Ben het er helemaal mee eens!

Ja het blijft een feit, actions speak louder than words!



Maar ik had het ook, zo verschrikkelijk graag die liefde willen, en de denkfout maken dat ik daar verschrikkelijk mijn best voor moest doen.



Als ik maar lief genoeg, leuk genoeg, mooi genoeg was dan zou ik zijn liefde wel winnen.

Maar wat er niet zit komt er ook niet uit, al ga je op je kop staan.

Moeilijk om dat te accepteren maar acceptatie is het begin.

Lovehurts, misschien een idee om met een therapeut te gaan praten? Dat je voor jezelf inzicht krijgt in hoe het zover gekomen is dat je je vastklampt geestelijk en lichamelijk aan een man die ontzettend duidelijk is in het niet willen van een relatie met jou.



Waarom doe je jezelf dit aan? Het is alsof je onbewust kiest voor het onmogelijke: liefde zoeken bij een liefdeloze man.



Misschien wordt je binnenkort zoals de rat uit het eerste doosje. Dat je je niet meer voor de gek laat houden. Niet alleen door hem maar door wie dan ook.



Zie ook het positieve hiervan: dit is een graatmeter voor wat je jezelf waard vindt. Als je hier van leert dat je meer waard bent dan wat dan ook, dan zal het niet lang duren voordat je keuzes maakt die jouw waarde ook weerspiegelen. Gun het je zo (f)

quote:lovehurts schreef op 02 februari 2009 @ 15:02:

Zonder al teveel in details te treden ivm de herkenbaarheid concludeer ik uit het bovenstaande dat mijn ex een zieke in plaats van een foute man is.

Ik snap dat je niet herkenbaar wilt zijn, maar op welke manier was je ex dan ziek? Wat voor ziekte had hij? Is dat officieel vastgesteld?

Natuurlijk voel ik me afgewezen, maar ik geloof niet dat dit een geval is van "he's just not that into you". Als ik kijk naar zijn verleden, is dit slechts een herhalingsoefening geweest. Ik ben de zoveelste vrouw die zich heeft laten gebruiken door hem.

Omdat hij zich niet wilde binden? Ik had ook altijd de moderne versie van bindingsangst. Ik wil me wel binden maar niet aan jou heet die vorm. En ja, dat heb ik zelf laten gebeuren maar mijn bedoelingen waren oprecht. Ik hield veel van deze man, had medelijden op sommige punten met hem, speelde graag Moeder Theresa voor hem, hij liet het zich aanleunen, deed vaak een beroep op mijn hulp en steun. Maar op het eind had hij teveel last van mij: ik werd kritischer en wees hem op zijn gedrag, wilde dat hij meer zou investeren enz. enz.



Inderdaad was hij in het begin heel anders dan naarmate de relatie langer duurde. Misschien ging hij zich vervelen, stopte zijn interesse/enthousiasme, dat kan natuurlijk ook. In je posts zie ik nog geen verschijnselen van een ziekte, vandaar dat ik blijf denken dat het een not that into you geval is. Misschien dat je het dus toch iets kunt verduidelijken?

Ik las gisteren het volgende verhaal wat herkenbaar is als ik mijn relatie met mijn ex moet omschrijven.



Onderzoekers hadden twee groepen ratten in een doos gedaan. Er zat in de ene doos een trappetje waar de onderzoekers op drukten als het etenstijd was. De ratten hadden al snel in de gaten dat het drukken op het trappetje betekende dat er voedsel aan kwam. In de andere doos zat ook een trappetje. Ook hier werd door de onderzoekers op gedrukt, alleen kregen deze ratten niet elke keer voedsel als er op het trappetje werd gedrukt. Toch gingen ook deze ratten telkens als er op het trappetje werd gedrukt kijken of er voedsel aan kwam. Toen de onderzoekers op een gegeven moment geen voedsel meer gaven terwijl ze wel op de trappetjes bleven drukken, hadden de ratten in de eerste doos al snel in de gaten dat er geen voedsel meer kwam als er op het trappetje werd gedrukt. De ratten in de tweede doos gingen echter nog een hele tijd kijken of er toch nog voedsel kwam als er op het trappetje werd gedrukt.



Mijn ex gaf me in het begin overdreven veel (achteraf gezien ook claimende) aandacht. Later werd dat minder, soms bij vlagen was het er weer. Ik raakte verslaafd aan hem, wilde zijn liefde (ook al voelde die soms wat benauwend) blijven voelen. Ik voelde me afgewezen als hij een slechte bui had, geen zin had om mij te zien, me als lastig beschouwde. Dus ging ik meer en meer mijn best doen in de hoop die allesomvattende aandacht en "liefde" van hem te krijgen. Doordat hij niet gelijkmatig was in het uiten van zijn liefde, doordat hij de ene keer wel en de andere keer niet lief was voor mij, bleef ik des te meer verlangen naar de periodes waarin hij wel lief was. Ik voelde me net een rat uit het tweede doosje: je wist nooit wanneer zijn stemming zo was dat hij je fantastisch vond.



Ik heb inderdaad teveel opgehangen aan zijn woorden. De daden hadden boekdelen moeten spreken.Meissie, ik zie dat je aandacht ontzettend verward met liefde. Hoe dan ook, je vind het moeilijk om los te laten. Toch kun je niet anders, er is geen andere optie. Voor jezelf is het ook veel beter om hem zo weinig mogelijk aandacht (ook in gedachten) te geven. Je bent toch wel meer waard dan af en toe een willekeurig handje aandacht? Misschien is het inderdaad een idee om met een proffesionele hulpverlener te praten als je er zelf niet uitkomt.

quote:mellie001 schreef op 01 februari 2009 @ 22:01:

@Madhe: ik begrijp wat je bedoelt en nogmaals ben het met je eens dat je je ook dan zo laat behandelen.

Maar ik merk gewoon dat velen pas na 'zo'n' relatie tot inzicht komen dat ze zich onrespectvol hebben laten behandelen, niet tegoei voor henzelf opgekomen zijn, ... Geeft ook voorbeeld van Sensy weer.

Dus in die zin vind ik het moeilijk om de 'goedgelovigen' als fout te bestempelen, in die zin, dat ze oprecht de beste bedoelingen hebben en helaas eens goed met hun gezicht tegen een muur moeten donderen om hun les te leren.



Een foute man/vrouw is voor mij trouwens ook helemaal niet iemand die een relatie uitmaakt omdat hij/zij geen toekomst meer ziet. Daar ben ik het wel mee eens, dat wordt nogal eens vlug gezegd. Maar meestal heeft die persoon voordat de relatie beeindigd werd, zich zo naar of kwetsend of hoe dan ook gedragen en ik denk dat ze het fout zijn dan vooral naar dit gedrag toe vertalen. En dat is dan louter omdat hij niet into you is. Noem ik ook geen foute man. Zeg dus ook niet dat de vriend van TO fout was.



Een fout persoon, die volgens mij dus wel bestaat, is voor mij bvb. een geweldadige, een bezittigere, een psychopa(a)t(e), een verslaafde, een perfectionist(e), een Don Juan, .... (jaja, heb er ooit een eindwerk over moeten maken, kan het zo nog opnoemen). Dat is iets wat IN die persoon zit, in alle omstandigheden volgens mij. Ok, bij de één komt het waarschijnlijk meer tot uiting dan bij de ander. En het probleem is vaak dat ze op het begin heel anders zijn en dan op het moment dat ze beginnen te veranderen (lees: zichzelf worden), zit de andere persoon er soms al zo in dat het moeilijk is om die knop ineens om te draaien. Wat je dan wel merkt, getuige Sensy haar post, is dat zij later wel inzien dat ze zich te afhankelijk, te onrespectvol, ... hebben laten behandelen.



Wat ik dus merk is dat er idd. wel vlug met die etiketjes wordt rondgestrooid 'hij/zij doet dit, dus hij/zij is fout'. Daar ben ik het met je eens.



Hehe, vind het ook niet makkelijk om uit te leggen .

Weet trouwens niet of het zo offtopic is, het sluit toch allemaal bij elkaar aan en geeft stof tot nadenken hoe dan ook.



Ik bedoel niet dat goedgelovigheid fout is, het is meer een ontbrekend stukje dat nog moet groeien. Dat dat groeit door ervaring is voor sommigen pijnlijk duidelijk. Maar ik blijf vinden dat foute mannen vaak niet fout zijn. Egoisme kan in iemand zitten ja, maar daar kan een persoon ook tegen vechten, en als je een ander de moeite waard vind gedraag je je vanzelf minder egoistisch.



Vaak gaat het mis omdat het een tijdje leuk is, en het dan voor de ander minder leuk is, maar één iemand wil doorgaan en de ander denkt; om het even wat. Degene die wil doorgaan hoopt dat het terug blijft komen. Snap je?



Een psychopaat, een verslaafde, een persoon met persoonlijkheidsstoornis...die zijn ziek.

Een Don Juan, een perfectionist hebben eigenschappen waar je maar net mee om moet kunnen gaan (of niet als je daar niet voor kiest). Die zijn niet fout, die zijn hooguit anders dan je wilt.

Je wilde oud worden met het beeld wat je had van hem/de relatie, met de verlangens die je erover had en alle goede eigenschappen die jij hem in gedachten hebt gegeven!

En dat beeld loslaten, bijstellen heeft tijd nodig maar is niet onmogelijk.

Heb zelf vandaag ook een lijstje gemaakt met alles wat ik hoopte en hoe hij zich in werkelijkheid gedroeg.

Dat had ik ook, natuurlijk was er ook een leuke lieve kant maar inderdaad steeds minder waardoor het steeds meer wedstrijd wordt om liefde te krijgen!

In een relatie moet je investeren maar liefde hoor je niet te winnen, dat moet er gewoon zijn.

@ lovehurts,



Jeetje zeg, het is net alsof je mijn verhaal verteld!! Ik heb exact hetzelfde. Behalve dat ik nog steeds in deze relatie zit.

Maar ik herken echt alles! Ik kreeg in het begin zoveeeel liefde en aandacht van hem, en dat verstikte mij toen, totdat hij ineens veranderde, en ik dus als het ware constant achter hem aanliep/loop.



Iedereen zegt dat ik er mee moet kappen, dat dit ongezond is, maar ik weet hoe hij vroeger was en dat gevoel hoop ik ooit terug te krijgen.

Alleen heb ik nu de hoop opgegeven alleen durf er niet goed mee te stoppen, bang voor de eenzaamheid en de stilte (geen vrienden meer) zijn wereld werd dus ook de mijne!!



Ik wens je heel veel sterkte. ik weet precies hoe je je voelt. En als ik nu jou verhaal zo lees zie ik ook in hoe erg het eigenlijk is, en ik hoor mezelf ook weer zeggen dat ik er ook mee moet kappen.. alleen durf ik niet!!!



hele dikke

quote:lovehurts schreef op 02 februari 2009 @ 19:37:

Mijn ex was niet consequent in zijn gedrag. Buiten zijn vaak kwetsende opstelling naar mij had hij ook een andere (lieve) kant die hij in het begin vaak liet zien, maar later steeds minder. Dat verwarde me, dat gaf me hoop dat hij toch was zoals ik hem graag zag en zoals hij soms ook leek te zijn.



Ook weer zó herkenbaar!



Vanavond verbaasde ik me nog over het feit dat het nog zó lang duurt voordat die kerel uit m'n kop is. Hij vaart er elke dag nog rond, elke dag op de achtergrond, al is het de ene keer meer als de andere keer.

Ik zat er ook aan te denken net, het is toch te gek dat je zo je hoofd kan blijven breken over 1 persoon.

Fysiek heb ik alle contact verbroken, nummer gewist, email verwijderd... en dat gaat me goed af.

Maar mentaal ben ik er nog niet hoor! Wat mij zo'n pijn gedaan heeft zijn de leugens van mijn ex, daardoor blijft ik zo puzzelen, ben ik zo op het verkeerde spoor gezet...

Maar ik blijf zoeken naar het goede spoor en naar wat ik verdien! Wat we allemaal verdienen!!!

Lovehurts, vanuit de Norwood zelfhulpgroepen wordt idd ook geadviseerd in de relatie te blijven terwijl je aan jezelf werkt. Op een gegeven moment kom je er dan vanzelf achter of de relatie nog de moeite waard is of niet. Vaak houdt het wel op, maar ben je inmiddels sterk genoeg om op jezelf terug te vallen. Als je je relatie zoals jij en ik zeg maar Cold Turkey beeindigt, is de kans groot dat je toch teruggaat of je in een andere, soortgelijke relatie stort. Mijn vriend heeft contact opgenomen en wil vanmiddag afspreken. Mijn lijf schreeuwt om een shot, want dan weet ik dat ik me weer even goed voel, maar mijn hoofd loopt om. Ik weet, dat als ik hem zie dat ik verkocht ben. Maar zoals nu vraag ik me af; moet ik hem wel zien? Hoe moet ik me dan opstellen? Kan ik dat wel aan? Ziet hij dat als een overwinning? Is hij nu toch echt anders en serieus omdat de omstandigheden veranderd zijn (zijn vrouw is inmiddels bij hem weg) en moet ik het een kans geven? Hier kan geen enkel zelfhulpboek antwoord op geven toch?? Ik denk dat ik zeg dat ik me niet lekker voel en evt. een andere keer wil afspreken. Houdt de deur toch nog op een kiertje.....

Hoi,

Ik heb het ook mee gemaakt. We waren op vakantie geweest en 2 dagen erna wilde hij stoppen omdat hij zich niet wilde binden. Nou achteraf heeft hij gezegd dat hij mij wilde vergeten omdat er in het verleden wat is geweest. We zijn 3 maanden uit elkaar geweesten en een 6 weken geleden zocht hij contact. Ik ben in die 3 maanden door een hel gegaan, ik kon niet eten rookte 1 pakje per dag en lag alleen in bed te huilen. Tot 3 weken voor hij weer contact zocht met me. Hij gaf aan dat hij me miste en er echt voor wilde gaan. Ik heel voorzichtig eerst aftasten of dat acht allemaal zo was. Nou gaf ik me helemaal komt hij vorige week aanzetten dat hij het toch allemaal niet wil en gewoon vrienden wil zijn. Hij geeft een aantal redenen op waarom het niet zou gaan, maar dat vind ik allemaal zo'n onzin. We gaan wel als vrienden met elkaar om. Eigenlijk is er niet heel veel verandert, alleen dat we kunnen zeggen dat we vrijgezel zijn wat ik eigenlijk niet wil.



Ik weet het liefde doet meer pijn dan dat het fijn is.