Consuminderaars, knieperds en mustachians - deel 6

Het waren er twee, Trotter, een artikel over minimalisme en eentje over FI worden. Die laatste vond ik ook best herkenbaar!

Wat betreft het artikel over minimalisme: ik heb het nog even doorgelezen, want kennelijk ben ik de enige Volkskrant-abonnee hier en jullie moeten het toch van iemand horen . In een notendop: de lagere socio-economische klassen kunnen consumptie niet afwijzen en de rijkeren wel (want die hoeven zich nooit zorgen te maken over hun basisbehoeften). En men ziet in minimalisme ook een (irritant) trekje van morele superioriteit, want 'wij doen niet aan gedachteloze consumptie'. Ook kan je het op kosten jagen (als je al je kleren wegdoet en vervangt door een paar hele dure dingen).
Wat mij betreft hebben ze wel een punt, als het gaat om al je bezit wegdoen en fulltime de wereld rondreizen. Dat kan alleen als je er een behoorlijk kapitaal tegenover stelt, en zo'n kapitaal spaar je niet even bij elkaar als je op het minimumloon zit. Voor de gemiddelde mens lijkt het me echter een levensstijl die heel makkelijk veel op kan leveren; gewoon niet meer de Action leegkopen. Je kan de trends bij de Action hier in de hele buurt zien hangen. Op het moment zijn het grote Scrabble-achtige blokjes die de achternaam van de bewoners spellen. Dus tja: uit het oogpunt van entertainment (denk ik) heeft de journalist zich gericht op de extreme variant, terwijl ze ook had kunnen uitlichten wat de normale mens er mee kan. Dat hebben ze in het artikel over FI een stuk genuanceerder gedaan.

Ik heb het nu ook gevonden op Topics.
Het gaat inderdaad wel over extremen. Ik zou zelf niet zo snel mijn ziektekostenverzekering opzeggen en er vanuit gaan dat er wel een tandarts is die me wil helpen als dat nodig is. Maar ik 'doe' niet aan minimalisme omdat het een hype is, maar omdat ik oprecht denk dat ik niet meer nodig heb dan de dingen die ik nu heb.

Ik ben het er mee eens dat het met een laag inkomen lastiger is om snel of veel te sparen, maar ook met een laag inkomen scheelt het een heleboel als je niet met iedere mode- of Actiontrend mee wil doen en als je je uitgaven beperkt tot wat je echt nodig hebt.

Eén zin vond ik trouwens wel heel herkenbaar: 'Liever een paspoort vol stempels, dan een huis vol spullen.' Alleen ga ik niet zo ver dat ik daar sociale contacten voor verbreek of met maar 51 eigendommen door het leven ga.

Met geld maak je geld. En dus moet je om te beginnen al geld hebben. Als je op je twintigste begint met niet uitgaan, niet meedoen met de laatste trends, etc maak je een aardige start, en met die voorsprong kun je later je voordeel doen. Maak daarnaast nog verstandige keuzes in bijv studierichting, werken aan je cv, etc en je bent al goed op weg. Je kunt je dan inderdaad veroorloven om dat te doen wat het artikel kennelijk beschrijft.
Als je opgroeit in andere omstandigheden, als je niet wordt gestimuleerd om een opleiding te volgen bijv of andere verstandige keuzes te maken, wordt het al een stuk moeilijker om later minimalistische keuzes te maken.

Qua financiële onafhankelijkheid, ik verbaas me er regelmatig over dat dat vaker wordt omgezet in reizen. Voor mij is dat totaal geen doel. Ik wil zelfstandigheid, zelfsbeschikking, de mogelijkheid om te doen wat ik wil.
Overigens kwam ik al consuminderend er achter dat ik ook behoorlijk duurzaam bezig ben, dat was voor mij ook totaal geen doel. Ik vind verspilling vooral zonde van het geld.

Artikel over financiële onafhankelijkheid ook gelezen en vond het best een gebalanceerd stuk. Prima introductie in het onderwerp. Ouders kwamen er ook mee aan. "En er was dus iemand die had genoeg gespaard om een jaar van te leven " Tja, wat zal ik eens zeggen? Voor mij was dat niet echt een life changing concept. Éen jaar. Als je niet veel nodig hebt om te leven, lukt dat wel

Ook beide artikelen gelezen. Het artikel over financiele onafhankelijkheid vond ik een genuanceerd stuk maar inderdaad voor mij niets nieuws. Daarnaast ging het natuurlijk niet in op de verschillen tussen Nederland en Amerika.
Het artikel over minimalsme vond ik overdreven kritisch. Inderdaad allerlei extremen werden aangehaald om te laten zien dat het doorslaat of asociaal is. Ik vond het erg eenzijdig geschreven. De voordelen (uit de ratrace kunnen stappen, rust in je hoofd en huis en duurzaamheid werden nergens beschreven en er werden nogal wat stellingen zonder bewijs geponeerd. Jammer.

Ik kom hier even sparren... ik vind "wonen" maar een lastig aspect van (FO) plannen en vind het moeilijk om daar de beste strategie in te kiezen voor onze situatie. Blijf maar van de ene op de andere gedachte hinken.

Ik woon nu in een huurhuis (particulier, vrije sector). We hebben een fijne huurbaas die problemen snel en netjes afhandelt. Er is (voorlopig) ruimte zat voor met z'n tweeën, huurprijs ~750 euro pmnd excl. Locatie is voor ons ideaal, wat dat betreft zouden we hier niet weg willen.

Waarom dan wel? Vochtproblemen (m.n. in de winter, vanuit de muur achter de keuken), een wat onhandige layout mbt de plaatsing van de trap en de steilheid ervan, keuken en badkamer verouderd en niet helemaal handig ingericht. Zonnepanelen plaatsen is ook iets dat we graag zouden willen, maar wel graag op eigen dak ivm langdurige investering en terugverdientijd.

Oftwel:

Pro-Huren:
- huis op juiste maat, niet betalen voor ruimte die je (nog) niet nodig hebt.
- nu relatief lage woonlasten voor fijne locatie. Vergelijkbaar huis (qua ruimte, locatie) zou ons per maand al meer aan alleen hypotheek kosten. Bovendien is er weinig aanbod.
- "making do" is makkelijker vol te houden en te rechtvaardigen (wie zet er op eigen kosten een nieuwe keuken/badkamer/... in een huurhuis?), daardoor geen niet-strikt-noodzakelijke verbouw-/vervangkosten die we waarschijnlijk in een koophuis wel zouden maken
- Huizenprijzen zijn alweer best hoog. We kunnen voorlopig afwachten tot de huizenmarkt in een dip zit en we meer waar voor ons geld krijgen.
- geen kosten koper hoeven betalen en geen risico op waardedaling van de woning.

Pro-kopen
- een VRH-vrije ruimte voor ons (spaar)geld, "automatisch" sparen door annuiteitenhypo.
- woonlasten op termijn lager, nooit hoger (huur wel: jaarlijks inflatie + 2%)
- verduurzaming van het huis is meer voor de hand liggend (zonnepanelen, zonneboiler, gasloos wonen etc.).
- je kunt huis verbouwen naar eigen inzicht (layout aanpassen, aanbouwen etc.)
- rentepercentages zijn nu relatief laag ivm historische tarieven


Ik kom er maar niet uit... Zijn er nog dingen die ik over het hoofd zie? Ben ik aan het onnodig aan het vooruitschuiven of is het juist beter om de komende jaren lekker niet te kopen?

Lastige inderdaad, Pluuus. Ik zou ook niet weten wat te adviseren...
Mijn eigen ervaring (koophuis) is in elk geval dat in onderhoud en renovatie altijd meer geld gaat zitten dan je denkt, dus dat je jezelf niet al te snel rijk moet rekenen met lage rentes en op termijn lagere woonlasten. Al is het wel heel fijn om niet afhankelijk te zijn van een huurbaas en te weten dat je huis op termijn echt van jezelf is. Ook belangrijk met het oog op je eventuele pensioensituatie in de toekomst.
Bij een annuïtaire hypotheek blijven je woonlasten bovendien gelijk (ze kunnen zelfs hoger worden als je rentevast periode afloopt en het nieuwe tarief is hoger) tenzij je tussentijds extra aflost. Maar daar moet je dan wel geld voor hebben en ik lees in je afwegingen ook in eerste instantie veel over investeringen zoals verbouwingen en zonnepanelen waar het geld heengaat. Dus wat je als voordeel van kopen noemt (op termijn lagere woonlasten) dat staat mogelijk op gespannen voet met de investeringen die je wilt doen.

Voor nu ben ik heel blij met ons huurhuis en het feit dat we niet op dit moment in de overspannen woningmarkt moeten stappen, maar dat we rustig kunnen kijken wanneer we weer aan kopen toe zijn. Ik mis wel mijn zonnepanelen, en ik moet genoegen nemen met de keuken en de apparatuur die erin zit.
Wanneer het wel het juiste moment is om een huis te kopen, dat is wel lastig om te zeggen. We hebben nu geen haast, we gokken het er maar op dat de meeste gekte over 1 of 2 jaar gedaan is en we dan wel iets geschikts vinden voor een goede prijs. Tot die tijd zoveel mogelijk opzij zetten, zodat we niet het hele bedrag hoeven te lenen.

Pluuus, wij hebben ook lange tijd particulier gehuurd en op een gegeven moment gekocht, toen ons eerste kind 1,5 was en meer (veilige buiten)ruimte nodig had.

De redenen waarom we in eerste instantie bleven huren waren:
- prima appartement, groot genoeg voor ons tweeën
- prima locatie op dat moment, in de stad en vlakbij ons werk
- flexibiliteit, mijn baan was niet zeker op dat moment, dus prettig dat je zo je huur kunt opzeggen en verkassen als je elders wilt wonen

De redenen waarom we een huis kochten waren:
- door kind meer ruimte nodig in huis en een tuin en veilig pleintje gewenst vanaf dat hij kon lopen
- geen betaalbare eensgezinswoningen op de particuliere huurmarkt hier (het enkele huis dat wel verhuurd werd richtte zich op expats en was onbetaalbaar), dus kopen was eigenlijk de enige optie

Mijn werk was ook toen nog onzeker, dus we hebben er wel op gelet dat bijv de afstand tot een intercity station niet al te groot zou zijn, zodat ik mijn mogelijkheden niet al teveel zou inperken.

Het financiële aspect / voordeliger uit zijn hebben geen grote rol gespeeld. Ik denk dat je je verkijkt met die paar honderd die bovenop de hypotheek komen, bij ons betaal je daar net de extra belastingen van. Wat betreft onderhoud zijn we gemiddeld in de eerste 4 jaar 8000 euro per jaar kwijt, dat is dus al meer dan 650 euro per maand. En dat met een op zich prima onderhouden huis uit de jaren '80 (wel nog met oorspronkelijke keuken en badkamer), niet een jaren '30 bouwval ofzo. Het is vooral het woongenot waarvoor we het gedaan hebben, niet omdat het goedkoper is. Als zal het over de tijd wellicht goedkoper zijn, vooral omdat je na aflossen van een groot deel van je woonlasten af bent. Het hangt er wel vanaf hoe lang je er blijft wonen, want de kosten koper hakken er natuurlijk ook al flink in bij aankoop. Als je elke 5 jaar een nieuw huis koopt dan loopt dat ook flink in de papieren.

Ik ken ook veel mensen die al (lang) voor ze kinderen kregen in een enorm huis in een kindvriendelijke buurt gingen wonen, maar onze keus zou het niet zijn. Want sommigen hebben bijv nooit kinderen kunnen krijgen en zitten nu nog steeds met z'n tweetjes in hun huis met 5 slaapkamers in een Vinex wijk. Anderen kregen wel kinderen, maar hadden bij aankoop nog niet gekeken naar bijv de kinderopvang en scholen in de buurt (want dat voelt wel heel voorbarig als je nog niet eens zwanger bent) en later bleek dat ze de opvang en school in de buurt niks vinden en voor datgene wat ze wel graag willen elke dag een enorm eind moeten rijden. Wij hebben ons huidige huis echt uitgezocht met oog op de kinderen (dichtbij de school van onze keuze, veilige buitenspeelruimte, etc) en zouden hier niet zijn gaan wonen als we kinderloos gebleven zouden zijn. Maar ik ken veel mensen die andere keuzes gemaakt hebben en daar ook blij mee zijn en jullie situatie is weer wat anders dan die van ons, dus het blijft uiteindelijk je eigen afweging.

In zijn algemeenheid kun je denk ik wel stellen dat om tot de werkelijke kosten van een koophuis te komen, je de hypotheek zo'n beetje maal 2 moet doen. In ons geval is onze hypotheek minder dan de helft van de huur destijds en loonde het dus ook op dat gebied om te kopen, maar voor ons was dat niet de doorslaggevende reden om te kopen. Wij waren echt op zoek naar een plek die 'van ons' was en waar we heel langdurig zouden willen blijven, die we helemaal eigen zouden kunnen maken door het op te knappen naar onze smaak. We hadden ook een erg nare huisbaas die niets deed aan zwaar achterstallig onderhoud.

Omdat wij wel een kinderwens hebben, maar die om medische redenen waarschijnlijk niet kunnen vervullen, hebben we voor een 'compromishuis' gekozen: drie slaapkamers en een tuin in een kindvriendelijke buurt aan de rand van het centrum. Niet in een kast van een huis in een Vinexwijk (dat was voor ons sowieso buiten budget) maar mochten we toch een kind krijgen, kunnen we hier blijven wonen. Zonder kinderen lopen we 's avonds makkelijk eens naar de stad voor een drankje en omdat we geen auto hebben, is het fijn dat we dichtbij een groot station wonen. En in die extra slaapkamers hebben we nu voor ieder een eigen werkkamer, wat heel erg fijn is tov samen een werkkamer delen in ons vorige, veel kleinere appartement.

Toen wij een paar jaar terug kochten was de huizenmarkt ook nog niet zo hysterisch als nu. Als je niet persé weg wilt waar je nu zit, denk ik dat je beter kan sparen en wachten op een wat beter moment. Zo'n hysterische huizenbubbel kan nooit lang duren.

Minimalisme is bepalen wat belangrijk voor je is, en alles uit je leven verwijderen wat dat tegenwerkt'

Sober leven is een trend, maar minimalist kun je alleen zijn als je op z'n minst een flink sociaal kapitaal hebt.
Angela Wals 27 mei 2017, 02:00

Jelle Derckx is een minimalist. Hij wil liever minder dan meer. 'Liever een paspoort vol stempels, dan een huis vol spullen. Liever creëren dan consumeren.' In 2012 begon hij met spullen weggooien. Zijn halve inboedel werd op marktplaats gezet, oude liefdesbrieven gingen de prullenbak in. 'Iedereen heeft het nu over opruimen, maar minimalisme is veel meer', zegt de 33-jarige acteur. 'Het is bepalen wat belangrijk voor je is, en alles uit je leven verwijderen wat dat tegenwerkt.' In Derckx' leven werden daarom nutteloze apps gewist, de tv ging eruit, hij stapte uit zijn voetbalteam en sommige vriendschappen sneuvelden. Dit bracht hem naar eigen zeggen rust, tijd en vrijheid.

De minimalisten in Japan pakken het nog iets spartaanser aan: 30 minuten had Fumio Sasaki (37) nodig om te verhuizen, inclusief inpakken, ontkoppelen van de wasmachine en demontage van de lampen. De Japanse minimalist schrijft dit in Goodbye, Things. Een oprolbaar matras, een stoel, een tafel, paar kledingstukken, wat keukengerei en een harde schijf vol foto's en scans van dingen die hij heeft weggedaan: dat was het. Sasaki, ooit een fanatieke verzamelaar van boeken, cd's, dvd's en analoge camera's, heeft alles verkocht of weggegeven. Dat leverde niet alleen een opgeruimd appartement op, maar ook een vrolijk gemoed. Voorheen vergeleek Sasaki zichzelf altijd met anderen, had hij overgewicht, kon zich nergens echt op concentreren en zocht hij zijn toevlucht in alcohol. Maar hoe meer afstand Sasaki deed van bezit, hoe gelukkiger hij werd. Omdat hij geen materiële rijkdom nastreeft, kan hij eindelijk doen wat hij écht leuk vindt: reizen, met vrienden afspreken.

Hippe lifestyle

Welkom in het uitbreidende universum van de minimalisten: van Japan tot Nederland, van Amerika tot Zweden: steeds meer mensen volgen de hippe lifestyle van minimaal bezit. Less is more, vindt de minimalist. Kwaliteit boven kwantiteit. Liever ervaringen dan spullen. Kom op, stap uit de hedonistische tredmolen. Bevrijd jezelf van je materiële verlangens. Ontspul en downsize. En het geluk zal op je pad komen. Misschien zelfs het Nirvana? Of is minimalisme gewoon een hype van de elite die een sociaal geaccepteerde manier zoekt om te blijven consumeren?

Enigszins in contrast met de term, wint minimalisme overal terrein. Sasaki behoort tot een rap groeiende groep 'nieuwe' Japanse minimalisten. Ze tappen hun inspiratie uit het eeuwenoude, esthetisch sobere zenboeddhisme en - echt waar - Steve Jobs. De ultieme minimalist volgens Japanse bewonderaars, omdat hij altijd hetzelfde 'uniform' droeg - coltrui, spijkerbroek, sportschoenen - en wars was van tierlantijnen op Apple-apparaten.

Op­ruim­goe­roe en best­sel­ler­au­teur Marie Kondo heeft de gehele westerse wereld overtuigd van haar regel: alleen de dingen bewaren waar je écht blij van wordt
Opruimgoeroe en bestsellerauteur Marie Kondo heeft de gehele westerse wereld overtuigd van haar regel: alleen de dingen bewaren waar je écht blij van wordt. De rest is ballast en moet weg. Grenzend aan religieus fanatisme jagen volgers van Kondo door hun bezittingen heen, om in een staat van verlichting zeven zakken vol kleding en prullen naar de kringloopwinkel te brengen. Over dat heerlijke gevoel van 'ontspulling' wordt vervolgens uitgebreid geblogd en gefacebookt, met veel foto's van de gelukkige zielen voor hun opgeruimde kast.

Inmiddels zijn de - doorgaans toch vrij materialistische - Amerikanen ook in de greep van minimalisme. De vrienden Ryan Nicodemus en Joshua Fields Millburn, alias The Minimalists, maakten de Netflix-documentaire Minimalism (2015). Daarin zegt Nicodemus: 'Het gaat niet alleen over het wegdoen van mijn spullen. Het gaat om de controle terug te krijgen over mijn eigen leven.' In de documentaire komen de 'tiny houses' voorbij: de beweging die een alternatief biedt voor de onzinnig grote gezinswoningen in de Verenigde Staten en de vanzelfsprekendheid van een hoge hypotheek. Ook 'fulltimereiziger' Colin Wright komt aan het woord. Hij bezit slechts 51 dingen, waaronder een T-shirt met V-hals, een hoodie en een paar hipstersandalen; hij houdt de lijst nauwkeurig bij op internet. Wright: 'Ik begon een blog, liet mijn carrière achter in Los Angeles. En begon te zoeken naar iets nieuws. Ik kwam erachter dat ik niet zo veel nodig had.'

Door de documentaire beleeft de minimalismetrend in Nederland een opleving, na de ontspulmanie van Marie Kondo, zegt Jelle Derckx. 'Ik merk de buzz in mijn omgeving en ik krijg meer interviewaanvragen binnen.'


Wit-op-wit-op-wit

Het minder-is-meer-idee is ook mainstream geworden in de esthetiek. In 'Scandinavische' wit-op-wit-op-wit interieurs wordt kleur onderdrukt en elk rondzwervend voorwerp zonder doel ongewenst verklaard. Of neem de tijd-, patroon- en textuurloze 'ten-item-wardrobes', een garderobe die maar tien kledingstukken rijk is, maar waarmee je wel eindeloos kunt combineren. Wie de laatste beautytrend wil volgen, draagt No-Makeup Makeup: make-up die listig verhult dat je make-up draagt.

Waar staat de wereldwijde hang naar minder voor? Luidt het minimalisme het einde in van kapitalistische hebzucht? Onderzoeker marketing en consumentengedrag Mike Lee (41) denkt van niet. Lee is verbonden aan de Universiteit van Auckland en doet onderzoek naar anti-consumptietrends. Hij wil weten waarom mensen zich tegen consumptie of specifieke merken als Starbucks en Ikea keren. 'Anticonsumptie is een bewuste keuze', benadrukt Lee, 'een keuze die niet ontstaat uit schaarste, of noodzaak, maar juist uit overvloed.' Het doel daarbij is een gevoel van controle en zingeving. 'Anticonsumenten zoeken hun geluk vanuit een intrinsieke motivatie, zoals persoonlijke groei, in plaats van externe prikkels, zoals financieel succes of sociale status.'

Hedendaagse mi­ni­ma­lis­ten hebben gemeen dat ze zich nooit zorgen hebben hoeven maken over ba­sis­be­hoef­ten
Onderzoeker marketing en consumentengedrag Mike Lee
Hedendaagse minimalisten hebben gemeen, zegt Lee, dat ze zich nooit zorgen hebben hoeven maken over basisbehoeften. Vandaar dat veel westerse millennials zo gevoelig zijn voor deze trend, ze zijn nooit iets tekortgekomen. Minimalisten kunnen het zich veroorloven om consumptie af te wijzen, dat geldt voor veel lagere sociaal-economische klassen niet. 'Het blijven gewoon consumenten, maar wel consumenten die graag een kritisch standpunt tegen het kapitalisme innemen. Een minimalist denkt bijvoorbeeld: 'Ik weet dat het een koopje is, maar ik heb het niet nodig. Ik kan het weerstaan.' Het is een vorm van protest. Niet willen meegaan met de consumptienorm, maar zélf beslissingen nemen over wat je nodig hebt.'

Minimalisme is een terugkerend maatschappelijk fenomeen, zegt Lee. 'Na de depressie in de jaren dertig kozen sommigen voor een vrijwillig sober leven. Met de babyboomers ging alles weer goed: er kwamen grote warenhuizen, iedereen kreeg een tv. In de jaren zestig en zeventig werd het gehele establishment flink bekritiseerd en daarmee ook het kapitalisme. De jaren tachtig kenden weer tijden van overmaat. Het was cool om te consumeren, aandacht te trekken met gettoblasters, schoudervullingen en gouden sierraden te dragen.' De laatste lichting minimalisten is het product van de financiële crisis van 2008, aldus Lee. 'De hebzucht van bankiers heeft mensen aan het denken gezet.'

Mi­ni­ma­lis­ten stuiten ook op kritiek. Want in vrijwel alle uitingen van eenvoud horen te­gen­stan­ders een ondertoon van morele su­pe­ri­o­ri­teit
Niets kopen: het lijkt een logische reactie in tijden van overvloed, excessen en verspilling. Maar minimalisten stuiten ook op kritiek. Want in vrijwel alle uitingen van eenvoud horen tegenstanders een ondertoon van morele superioriteit. Alsof de minimalist beter is dan de rest, omdat hij zich heeft verheven boven gedachtenloze overconsumptie.

Blogger Chelsea Fagan háát minimalisme, schrijft ze in The Guardian. 'Het is het na-apen van een simpel en zelfs ascetisch leven, zonder afstand te hoeven doen van je geliefde status (...) Minimalisme is gewoon weer een saai product dat rijke mensen kunnen kopen.' In The New York Times Magazine bestempelt Kyle Chayka minimalisme als een 'cultuurziekte'. Het is 'opzichtig ascetisme' en 'tot fetisj gemaakte zuinigheid'. 'We denken dat materiële ontzegging, sobere esthetiek en witte, lege ruimtes ons vrij maken van kapitalisme', zegt Chayka. 'Maar deze trends zijn gewoon weer nieuwe manieren om onze consumptie-impulsen te bevredigen.'

Een goed voorbeeld daarvan is de briljante marketingcampagne #LessByDesign van modemerk Eileen Fisher. Dat merk riep onder deze hashtag consumenten op hun kast te 'simplificeren'. Het modehuis maakt een statement tegen de wegwerpmaatschappij en speelt handig in op het gevoel van consumenten: jij wil toch niet achterblijven? Dan moet je wel even al die slechte fast fashion uit je kledingkast verwijderen en vervangen, liefst met déze biologische linnen jas voor maar 300 euro.

Maatschappijkritiek

'Waarschijnlijk zijn de intenties van Eileen Fisher oprecht', zegt Lee. 'Maar dat is de ironie van kapitalisme: hoe populairder een beweging wordt, hoe groter de kans dat het kapitalistische systeem het zich toe-eigent. Kapitalisme kiest geen kant. Als er geld verdiend kan worden met maatschappijkritiek, dan gebeurt dat ook. Er komt een documentaire over minimalisme, er verschijnen boeken over minimalisme, T-shirts over minimalisme.' Ook voor Jelle Derckx brengt minimalisme geld in het laatje: hij heeft een boek, een blog - growthinkers.nl - en een cursus: 'Minimalisme: kies de essentie'.

'Natuurlijk heeft minimalisme iets arrogants', vindt Lee. 'Een vuist maken tegen kapitalisme gebeurt altijd vanuit een geprivilegieerde positie. Opruimen, weggooien, kleiner wonen, minder, maar duurzaam kopen: het zijn manieren om je sociale status te verhogen. Het is elitair om te zeggen: 'Kijk mij, ik koop niets. Ik ben rijk, maar spullen heb je helemaal niet nodig joh. Wees gewoon mindful, zoals ik.'' Dat punt onderschrijft ook Arielle Bernstein in The Atlantic. 'Het omarmen van een minimalistische levensstijl is een daad van vertrouwen', stelt Bernstein, het kind van gevluchte ouders. Bernstein maakt het punt dat vluchtelingen, die alles hebben achtergelaten, dat vertrouwen weer moeten winnen. Als je een breed sociaal netwerk hebt, heeft bezit nou eenmaal een andere waarde dan wanneer je er alleen voor staat.

Er is veel nodig om een minimalist te kunnen zijn: sociaal kapitaal, toegang tot internet, techniek die in je broekzak past, een tandarts in je ken­nis­sen­kring
Leven als een nomade

Neem oud-bankier Robbert Vesseur (31), die laatst in het Algemeen Dagblad werd geportretteerd. Hij leeft al vijf jaar als nomade. Geen huis, geen auto, alleen een backpack met basics. Momenteel woont hij met zijn vrouw Petra Smolders (36) en hun kindje Doris (1) tijdelijk in het huis van kennissen die op wereldreis zijn. 'Ik heb geen moment honger of dorst gehad en heb nooit op straat hoeven slapen', zegt Vesseur. 'Juist omdat ik van alle kanten kreeg. Er ging altijd wel iemand op vakantie of wereldreis.' Het koppel wil zelfs van hun zorgverzekering af: 'We willen niet leven vanuit angst dat ons iets kan overkomen, maar vanuit de gedachte dat er wel voor ons wordt gezorgd. (...) Mocht ik ergens last van hebben, dan weet ik zeker dat ik een tandarts vind die me wil helpen.'

Er is veel nodig om een minimalist te kunnen zijn: sociaal kapitaal, toegang tot internet, techniek die in je broekzak past, een tandarts in je kennissenkring. Tenzij je helemaal uit de maatschappij stapt en een zelfvoorzienend leven leidt, is dat fijne, onthechte leven toch echt alleen mogelijk bij de gratie van een systeem dat anderen voor jou onderhouden.

Maar afgezien van de ergernis die minimalisme kan oproepen, is de noodkreet achter de hype vaak wel oprecht. In tijden van overvloed, informatie-overload en burn-outs hebben mensen behoefte aan grenzen die het leven weer overzichtelijk maken, stelt Mike Lee. 'In het Westen hebben we het geluk dat we niet aan het overleven zijn, maar dat we keuzes kunnen maken. Meer keuze lijkt beter. Maar je kunt ook meer fouten maken en dat geeft weer stress.' In dat licht is het uitmesten van een uitpuilende kast dus een poging om weer greep te krijgen op het leven dat zich voltrekt terwijl we tenondergaan aan keuzestress.

Tot slot een seintje voor trendvolgers die een hekel hebben aan protserige karigheid: minimalisme schijnt alweer op zijn retour te zijn. Althans in interieurdesign en fashion. Volgens The Wall Street Journal mogen we weer losgaan met behang, kleur en rijke stoffen. The Guardian: 'Power dressing is back with a bang.' De visuele onderdrukking is voorbij. Less is a bore, volgens de maximalist.

Mijn 2 centen:

- Dat stuk over financiële onafhankelijkheid is een prima stuk. Het is hier te lezen: https://www.financieelonafhankelijkblog ... ieel-vrij/
- Dat stuk over minimalisme: nogal sensatiebelust en overtrokken, dat 'snob-gedeelte'. Wordt ook nauwelijks uitgewerkt in het stuk. Behalve dan dat extreme voorbeeld van dat gezin van die ex-bankier (die kun je inderdaad profiteurs noemen).

'Gewoon niet meer de Action leegkopen', was een veel betere benadering geweest. Daar hebben mensen met lagere inkomens tenminste ook wat aan. En dan laten ze ook nog het hele verhaal over milieubelasting achterwege. 'Spullen' blijken de grootste impact te hebben op het milieu. Groter dan bijvoorbeeld vlees. https://www.hetkanwel.net/2016/08/09/verborgen-impact/

Overigens, dankzij de forumupdate en al het gepruts in de dagen (weken) daarna, ben ik grotendeels afgekickt van mijn forumverslaving (dank, Sanoma). Ik lees hier dus wat minder mee.

Bedankt voor het delen van het artikel! Volgens mij gaat hier de aversie tegen mimimalisme vooral over de extreme vormen en het etaleren daarvan. Jammer dat het artikel hier zo sterk de nadruk op legt, want heel veel mensen doen er wel wat mee maar vanuit idealen en principes en niet om te pochen naar de buitenwereld.

Verder heb ik al eens in een eerder topic geschreven dat ik consuminderen en minimalisme duidelijk raakvlakken vind hebben, maar soms ook juist tegengesteld vind of op z'n minst vind wringen. Als een consuminderaar opruimt dan zal hij meestal kijken of hij dingen weg kan geven, naar het goede doel kan brengen, kan verkopen of hergebruiken voor iets anders. Een minimalist a la Marie Kondo flikkert alles in een vuilniszak en gooit het weg, ook als het nog prima bruikbaar is. Dat vind ik inderdaad een vorm van decadentie / arrogantie en past niet bij mijn idee van consuminderen.

Consuminderen betekent dat je niet vanalles koopt om het kopen, maar hoeft helemaal niet te betekenen dat je je huis rigoreus opruimt. Ik ben heel consuminderig opgevoed, er werd bij ons thuis echt niks gekocht wat niet echt nodig was. Alles werd gebruikt tot het helemaal op en versleten was. Maar we waren helemaal niet minimalistisch, alles werd juist bewaard onder het motto 'misschien kunnen we er ooit nog iets mee'. In zekere zin is dat ook consuminderen: niet alles maar weggooien en als je het toch nodig hebt weer nieuw kopen.

Als ik er zo over nadenk dan lijken er twee soorten minimalisme te zijn: een extreme elitaire vorm die erg richt op het geluk zoeken in ontspullen en een hoog 'kijk mij eens' gehalte heeft en een nuchtere, consuminderige vorm die zich richt op het voorkomen van verspilling, het bewust omgaan met het milieu en het niet meer kopen dan je nodig hebt. Het artikel richt zich denk ik vooral op die eerste vorm omdat dat een zichtbare hype is (juist de 'kijk mij eens' types vallen natuurlijk op met hun blogs en extreme vormen) en de tweede vorm niet zo spannend is en eigenlijk van alle tijden. Al noemden mijn ouders zich in de jaren '70 en '80 geen consuminderaar, toen heette dat nog gewoon zuinig en milieubewust.

@gemberpannenkoek: goed punt wat betreft rentevaste periode. Mijzelf en (vooral) vriend kennende spelen we sowieso op safe wat dat betreft. De investeringen die we in het huis zouden willen doen zouden het energieverbruik moeten verminderen, dat vermindert ook de totale lasten natuurlijk. Ook goed punt wat betreft pensioensituatie, die is voor mij al niet zo top. Iets om rekening mee te houden. +1 voor kopen wat dat betreft.

@Marana, goed om een happy huurder tegen te komen. Nu hebben we het geluk niet in een gebied zitten waar de prijsstijging heel fors is, maar toch kan er echt nog wel wat van de prijs af als de huidige grijze golf (hopelijk?? uiteindelijk??) kleiner gaat wonen. Maar de huizenmarkt is een black box door veranderend overheidsbeleid (ouderen die langer "thuis" moeten blijven dus grotere woningen langer bezet houden, hypotheekrente-aftrek die verder wordt afgebouwd of toch niet, leennormen die wel of niet verder worden aangescherpt etc). Geen pijl op te trekken voor mij iig.

@Nicole, goed punt betreft kinderen en hoe die evt. meewegen bij een beslissing. Dat je als niet-ouder moeilijk kan inschatten wat je straks als ouder belangrijk vindt is wel een goed punt. Basisscholen in de buurt enzovoort, daar heb ik als buitenstaander gewoon weinig kijk op en er komen ongetwijfeld nog aspecten bij waar ik nu geen enkel idee van heb. Dus +1 voor huren tot kind er is en we dat beter weten.

@heavenorhell (en ook anderen noemden dit): ik schrik een beetje van de vuistregel 2x de hypotheeklasten = reëele maandlasten (je bedoelt excl. gwl en internet neem ik aan? Want dat betalen we in een huurhuis natuurlijk ook nog bovenop de huurprijs. Helaas...). De huizen die we zouden overwegen zitten toch wel in de categorie "modernisatie is nodig", dus die 650 pmnd waar Nicole op uitkomt daar komen wij dan ook wel aan. Of er overheen... Weer een +1 voor huren dus.

Samenvattend; ik merk bij dit hele gedachtenexperiment dat als ik alles op een rijtje zet, dit voor onze huidige situatie toch echt wijst richting (voorlopig) blijven huren. Vooral ivm kinderwens, maar nog geen idee van de impact daarvan hebben. Eerder was de insteek "eerst een huis, dan een kind", maar eigenlijk is andersom veel logischer. We willen geen miskoop doen en de k.k. over de balk smijten of met een restschuld zitten, omdat we binnen korte tijd toch elders willen wonen. Huren tov kopen komt financieel dan misschien neutraal uit over lange termijn, maar alleen als we zeker kunnen en willen blijven zitten.
Ons huidige huis bevalt ons beide goed (genoeg) en er is hier ook ruimte (te maken) voor een kind. In het verleden hebben hier ook gezinnen met meerdere kinderen gewoond, dus het precedent is er.

Nu zorgen dat de spaarmoraal hoog blijft en we niet op onze lauweren gaan rusten omdat het spaardoel ineens minder urgent lijkt. En toch maar eens werk maken van dat vochtissue in overleg met de huurbaas, misschien is er meer mogelijk dan ik denk.
Dank voor de doordenk-ondersteuning

Je hebt juist een heel mooi spaardoel Pluuus: zoveel mogelijk zelf inleggen in het toekomstige huis en daardoor een lagere hypotheek bij aanvang. Wij hadden in onze huurtijd een zodanig bedrag gespaard dat we direct in het lage rente-tarief kwamen omdat we minder dan 65% van de taxatiewaarde hoefden te financieren. Dat is dubbel winst, want sowieso kost een lagere hypotheek je minder aan rente en daarnaast was het percentage dus ook lager.

Pluuus schreef: ↑

29-05-2017 16:25

@heavenorhell (en ook anderen noemden dit): ik schrik een beetje van de vuistregel 2x de hypotheeklasten = reëele maandlasten (je bedoelt excl. gwl en internet neem ik aan? Want dat betalen we in een huurhuis natuurlijk ook nog bovenop de huurprijs. Helaas...). De huizen die we zouden overwegen zitten toch wel in de categorie "modernisatie is nodig", dus die 650 pmnd waar Nicole op uitkomt daar komen wij dan ook wel aan. Of er overheen... Weer een +1 voor huren dus.

Ja, exclusief die vaste lasten inderdaad, puur het huis. Wij wonen ook in een huis waarbij "rekening gehouden moet worden met modernisatiekosten". Het is een rijtjeshuis van net na de oorlog dat 35 jaar geleden voor het laatst binnen groot onderhoud heeft gehad en 5 jaar geleden aan de buitenkant (nieuw dak, dubbel glas en kunststof kozijnen). Dat laatste scheelt flink in de renovatiekosten, om die reden namen we de bruine tegels overal maar voor lief. Binnen knappen we steeds iets op als we daar geld voor hebben en we hebben toen we hier kwamen grondig geschilderd en over alle bruine tegels vinyl gelegd.

Qua modernisatiekosten gaan wij uit van totaal ongeveer 25.000 euro, waarbij de keuken echt vervangen wordt en de badkamer gerenoveerd. De badkamermeubels en tegels blijven zitten, maar er komt een nieuwe douchekraan, een nieuw ventilatiesysteem en een tweede toilet. Daarnaast zit in het bedrag ook het hele huis opnieuw stucen. Voor die 25.000 euro hebben we dan nog steeds een eenvoudige woning, we kiezen niet voor een luxe afwerking en behouden zoveel mogelijk wat we hebben. In de keuken gaan we veel manuren hebben omdat er leidingen moeten worden verlegd, maar qua inrichting kiezen we voor simpel. We hebben een kleine keuken en weinig spullen dus we hebben bijvoorbeeld geen bovenkastjes nodig en ook geen stoomoven, koffieautomaat of quooker. Voor een luxe afwerking kun je er zo nog 10.000 euro bij optellen.

Daarnaast komt dan nog het normale onderhoud, het groener maken van het huis en de extra belastingen die je betaalt. Wij betalen voor een huis met een WOZ-waarde van 120.000 euro ongeveer 50 euro per maand méér aan lokale belastingen (waterschap/gemeente) dan toen we huurden (en onze gemeente is goedkoop). We hebben bijna overal kunststof, maar op een paar plekken toch hout en het buitenschilderwerk dat net is gebeurd kostte ongeveer 350 euro. Dat moet ongeveer elke vijf jaar. Laat staan als je in het hele huis houten kozijnen hebt. Kleine lekkage, hup, 100 euro voor de loodgieter. Ik heb wel eens gehoord dat je voor dit soort dingen 1% van de waarde per jaar moet rekenen en ik denk dat dat wel ongeveer klopt.

@artikel: Dat gaat wel heel erg uit van het extreme, maar dat wil niet zeggen dat minimalisme in het algemeen negatief is. Net zoals dat de hele clean eating hype heel erg extreem is, maar dat wil niet zeggen dat er iets mis is met gezond eten in het algemeen.

Ik vind sommige dingen die hierover gepost zijn best wel confronterend. Ik zou graag zien dat dingen bij ons anders waren gegaan. Wij zijn zo'n stel dat verkeerde keuzes heeft gemaakt, maar ja, wie kan je dat kwalijk nemen op zo'n jonge leeftijd? Hier twee maal de verkeerde studiekeuze, waarbij ik een studie wel heb afgemaakt. Na een jaar werken in die sector besloten om te stoppen, omdat ik er aan onderdoor ging. Dit heeft mij zeer onzeker gemaakt, waardoor ik op het moment nog steeds niet durf te solliciteren. Ik heb een bijbaan en daarnaast leef ik van spaargeld. Daar heb je dan 4 jaar voor geleerd. Overigens verdiende ik gemiddeld alsnog maar 8,90 netto per uur, dat gaat in the end natuurlijk wel omhoog, maar ik stond daar wel echt van te kijken. Dan leer je 4 jaar lang om er netto amper op vooruit te gaan.

Mijn vriend heeft meerdere studies niet gehaald, wat hij heel erg vindt, en moet dus heel veel terugbetalen.

Ik hoop dat er hier wel een punt gaat komen waarbij we wel kunnen sparen, want ik ben van nature een spaarder, een 'zuunigerd'. Al is dat de laatste jaren, tijdens mijn studie en met vrienden met goede banen, wel minder geworden. Ik ben nu veel te makkelijk over te halen tot een aankoop. Maar als ik dan kijk naar neven en nichten. Die begonnen met fulltime, of meer, werken zo rond hun 20e. Bleven allemaal thuis wonen en hebben daardoor een paar jaar later een fijn huis kunnen kopen en daarnaast nog aardig wat spaargeld. Gaan zelden op vakantie, wij overigens ook niet, maar we gaan wel uit. Ik kan daar soms wel jaloers op zijn. Maar goed wij hebben andere keuzes gemaakt en een fijn koophuis + spaargeld gaat er hier voorlopig nog niet komen. Dus roeien we met de riemen die we wel hebben.

Ik ben overigens wel een minimalist, maar wij hebben de afgelopen 2 weken wel 20+ planten gekocht. En nu zat ik te denken: dat is eigenlijk totaal niet minimalistisch. Nu vroeg ik me ineens af hoe jullie daarover denken. Huisdieren of planten, past dat bij een minimalist?

Een minimalist stekt planten en kweekt ze dan zelf op denk ik
Toevallig hadden wij het er laatst over, ik heb een paar planten die het goed doen bij mij (ben niet zo'n goeie verzorger helaas) maar sommige worden nu echt te groot of niet mooi en dus wordt het tijd om nu eens wat te kopen. Voor het eerst in 15 jaar of zo.

Net dat artikel gelezen, ik kan er wel om lachen. Die Japanner: als je op zo'n manier moet leven, ontvlucht je toch je huis? Gezellig thuis op de bank een boek lezen is er niet bij. En vrienden uitnodigen gaat ook niet met maar een stoel: of wilde je ze op de grond laten zitten?

Dat wit-op-wit slaat wel op ons. Ons hele huis is wit, maar dat vinden we gewoon mooi. Misschien vandaar de vele planten.

lunaleeflang schreef: ↑

30-05-2017 11:11

Ik ben overigens wel een minimalist, maar wij hebben de afgelopen 2 weken wel 20+ planten gekocht. En nu zat ik te denken: dat is eigenlijk totaal niet minimalistisch. Nu vroeg ik me ineens af hoe jullie daarover denken. Huisdieren of planten, past dat bij een minimalist?

Minimalisme is geen beschermde titel, dus dat mag je invullen hoe je zelf wilt. Als het voor jou waarde toevoegt, dan lijkt me het geen overbodig bezit en dus prima passen binnen het minimalisme.

_marana_ Ja ik heb ook best wel wat stekjes die ik nu aan het grootbrengen ben. Zo leuk om die wekelijks te zien groeien! Het komt ook doordat we net zijn gaan samenwonen. Hiervoor hadden we beiden geen planten, maar die wilden we wel. En dit is het seizoen. Ik gok zomaar dat er de komende jaren niet heel veel meer bij komen

Nicole, ik ben het met je eens wat betreft het verschil tussen consuminderaars en minimalisten. Dan reken ik mezelf misschien eerder tot het eerste, maar wat betreft mijn huis tot het tweede. Al zal ik nooit zomaar spullen weggooien. Ik heb Marie Kondo ook gelezen en vond dat ook wel typisch. Ik heb veel weggedaan afgelopen twee jaar, maar daar zat ook gewoon veel spul bij van toen ik nog kind was. Ik had nooit eerder kritisch gekeken naar wat ik had. Veel heb ik verkocht of weggegeven. Zo heb ik vorige week al mijn studieboeken aan iemand gegeven, voor nop. Weggooien zou me pijn doen, daarvoor ben ik teveel begaan met het milieu.

Als ik zie hoe er hier in deze stad wordt omgegaan met spullen. Dagelijks staat er zoveel, nog bruikbaar, spul naast de vuilnisbak. Scheiden doen ze hier ook al niet aan. Ik vind dat toch zo bizar.

zo hehe bijgelezen, net als Fossa niet meer heel veel aanwezig op het forum sinds de forumupdate (o en het heerlijke feit dat het hier de laatste weken ook heerlijk weer is en de buitenklussen enorm aanwezig zijn).
Wij zijn consuminderaars, niet perse minimalisten (dat zou ik tenminste niet durven beweren als ik in onze schuren kijk, maar het goede nieuws is dat we bijna alles wat we krijgen of wat we hier gesloopt hebben, opnieuw gebruiken. alleen soms duurt dat even). We zeggen dan ook zelden nee als we iets krijgen en we krijgen zo nogal wat. In de buurt gaan er mensen verhuizen die hebben veel aan ons gegeven zodat ze niet naar de stort hoefden (hebben geen kar en stort is 30 km verderop), zo heb ik voor de komende jaaaaaaaren nu weer genoeg borden bv en het mooiste: 30 grote vensters met dubbelglas erin... wij zijn nu dus een flinke kas aan het bouwen heel blij mee. De vensters zijn nog helemaal prima maar die mensen zijn een paar jaar geleden overgegaan op kunststof kozijnen en de oude hadden ze nog in de schuur staan. Hout voor geraamte is sloophout, alleen het dak gaan we waarschijnlijk nieuwe platen voor halen. We zijn daarnaast op het moment wel bezig met ruimen in schuren en huis, maar dat moet altijd wel eens in de zoveel tijd. Het meeste zal naar de vlooienmarkt gaan of weggeven, weggooien doen we eigenlijk bijna niets alleen spul dat echt kapot is bv.
Qua koophuurhuis is inderdaad voor beide kanten wel wat te zeggen. Ik heb nadat ik op kamers heb gezeten nooit meer een huurhuis gehad, alleen koop, een paar keer erg goed mee weggekomen bij verkoop en een enkele keer iets minder goed. Nu wonen we hyp-vrij en dat past op dit moment bij onze levensstijl. We zouden met een huurhuis niet in dezelfde mate FO kunnen leven als we nu doen. Het huis behoeft nog eea qua opknappen maar we hebben door geen druk op (ft) werken heel veel tijd om zelf te klussen en doen dus bijna alles zelf dat scheelt veel (en ook tijd om te zoeken naar bv restpartijen). Daarnaast hadden we heel veel geluk met de koop van dit huis, was een acute scheiding en de mensen wilden zsm van het huis af, renovatie was begonnen dus het zag er niet heel aantrekkelijk uit (muren half weg etc, allemaal half werk) en daar houden veel mensen in dit land niet van. Maar het valt allemaal reuze mee qua renoveren, het is vooral tijdrovend. Daarnaast hadden ze al vrij veel materiaal aangeschaft wat allemaal is blijven staan (verf, hout, isolatiemateriaal, etc). Huis dus voor een goede prijs gekocht en gezien het groeipotentieel van deze gemeente en de huizen in de buurt kan het over een paar jaar waarschijnlijk fris en fruitig met een leuke winst verkocht worden.
Ik denk net als wat Nicole zegt, als je nog voor de koop van een huis staat: zoveel mogelijk sparen zodat je een zo laag mogelijke hyp kunt aangaan, dan is kopen denk ik fijn. Toewerken naar een afgelost huis.

fiool schreef: ↑

30-05-2017 11:20

Minimalisme is geen beschermde titel, dus dat mag je invullen hoe je zelf wilt. Als het voor jou waarde toevoegt, dan lijkt me het geen overbodig bezit en dus prima passen binnen het minimalisme.

Daarnaast vind ik planten dan toch echt meer toevoegen aan je huis dan prullaria van de Action, brengen wat leven in je huis.

Ik planten! Zowel voor binnen als voor buiten. Wij hebben afgelopen jaren ook flink wat binnenplanten gekocht en nog elke dag plezier van. Een tip: bestel ze online! Veel goedkoper dan een tuincentrum of bloemist en meer keuze. En ik ben meteen na aankoop van alles gaan stekken voor vrienden en familie etc. Een enkele plant heeft het niet getrokken; die soort doet het blijkbaar niet bij mij dus die komt er dan ook niet meer in, ha!
Tuinplanten koop ik overigens zelden; ik ruil en stek een boel en dat gaat prima. Veel vaste planten zijn heel goed te stekken, al zal je dan niet meteen een hele volle tuin hebben. De rest vul ik ondertussen op met eenjarige zaaisels, lekker fleurig. Er zijn zat soorten die zichzelf heel makkelijk uitzaaien, dus daar heb je dan ook de jaren erna geen omkijken naar.

Enne, nee geen minimalist nee. Wij hebben in ons schuurtje een extra tafel en stoelen voor als we gasten hebben bijv. Toch geld ik in mijn familie als een minimalist denk ik. Mijn ouders zijn meer van het motto "Maar wat nou als deze stuk gaat? Dan is er een reserve". Als spullen ons in de weg zitten, dan gaan ze rucksichtlos naar een nieuwe eigenaar. Ik vertrouw erop dat als ik echt wat nodig heb, ik wel weer wat vind (gratis af te halen / tweedehands voor weinig). Soms blijkt er dan wat bij mijn ouders op zolder te liggen wat we wel mogen hebben, bijv.