Relaties
alle pijlers
Hoe geëmancipeerd is de Nederlandse vrouw daadwerkelijk?
dinsdag 20 juni 2017 om 19:24
Ik wist niet goed op welke pijler dit te plaatsen, dus dan maar onder relaties, omdat het daar (onder meer) mee te maken heeft.
Vandaag: een vrouwelijke collega komt om 9 uur binnen op het werk, krijgt blijkbaar 10 minuten later een "help"-telefoontje van haar man, en verdwijnt naar huis.
De situatie: kind van 3/4 jaar oud heeft waterpokken. Maar: vader was gewoon thuis (mijn collega en haar man hebben het zo geregeld dat er altijd één ouder thuis is), dus waarom dat noodtelefoontje? Maar nee, mijn collega was nog geen tien minuten binnen of ze meldde dat ze écht naar huis moest want noodgeval en ziek kind en ze moest het gaan verzorgen enz.
Terwijl de vader nota bene gewoon thuis was.
Ben ik nou raar, of had ze dan gewoon kunnen vinden dat die vader óók voor het kind had kunnen zorgen, en gewoon kunnen zeggen "sterkte schat, geef de kleine een knuffel van me en mamma is er om half 5 weer, want mamma moet nou eenmaal werken"...
Waarom moest ze als een speer naar huis rijden om pas 4 uur later weer op te duiken (en gewoon haar werk te laten vallen)?
Hoe geëmancipeerd zijn veel vrouwen dan werkelijk, als ze niet vinden dat hun man op dat moment prima voor de kleine kan zorgen, maar dat ze zich gewoon toch geroepen voelen naar huis te snellen?
Vandaag: een vrouwelijke collega komt om 9 uur binnen op het werk, krijgt blijkbaar 10 minuten later een "help"-telefoontje van haar man, en verdwijnt naar huis.
De situatie: kind van 3/4 jaar oud heeft waterpokken. Maar: vader was gewoon thuis (mijn collega en haar man hebben het zo geregeld dat er altijd één ouder thuis is), dus waarom dat noodtelefoontje? Maar nee, mijn collega was nog geen tien minuten binnen of ze meldde dat ze écht naar huis moest want noodgeval en ziek kind en ze moest het gaan verzorgen enz.
Terwijl de vader nota bene gewoon thuis was.
Ben ik nou raar, of had ze dan gewoon kunnen vinden dat die vader óók voor het kind had kunnen zorgen, en gewoon kunnen zeggen "sterkte schat, geef de kleine een knuffel van me en mamma is er om half 5 weer, want mamma moet nou eenmaal werken"...
Waarom moest ze als een speer naar huis rijden om pas 4 uur later weer op te duiken (en gewoon haar werk te laten vallen)?
Hoe geëmancipeerd zijn veel vrouwen dan werkelijk, als ze niet vinden dat hun man op dat moment prima voor de kleine kan zorgen, maar dat ze zich gewoon toch geroepen voelen naar huis te snellen?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
woensdag 21 juni 2017 om 07:15
.pejeka schreef: ↑20-06-2017 23:17Het is te merken dat begrijpend lezen tegenwoordig - helaas - ernstig verwaarloosd wordt in het onderwijs. Ik heb het nooit over ALLE. Ik beschrijf dingen die ik meemaak, om mee heen zie, en als ik ze vaker zie gebeuren, vraag ik me af of er sprake is van een algemene trend, een algemeen gedrag of dat het daadwerkelijk de ene witte raaf is die velen beweren te zien.
Om bij het topic te blijven: ja, ik vond het uiterst merkwaardig dat een moeder naar huis snelde ondanks het feit dat er geen noodsituatie was, ondanks het feit dat het kind goed verzorgd was bij en door de vader, en ondanks het feit dat alles thuis dus onder controle was.
Vond het eveneens merkwaardig dat vele vrouwelijke collega's het doodlogisch vonden, dat een collega alles uit haar handen liet vallen vanwege een matig ziek kind, dat nogmaals goed verzorgd door de vader thuis op de bank lag, niks tekort kwam, en gewoon in goede handen was.
En dan vraag ik me gewoon af, waarom vond die moeder dat ze naar huis moest en waarom vonden zo vele vrouwelijke collega's dat logisch?
Dat heet empathie. Als ik soms de vergelijking trek naar mijn eigen gezin of situatie kan ik me van de dingen die ik zie gebeuren ook niet voorstellen dat ik het zo zou doen, maar voor die ander is het op dat moment even niet anders.
Mijn collega stond pas te huilen op het schoolplein, ze vertelde waarom. Iets met kind en ex, gezeik over de whatsapp, ik kon me niet voorstellen dat zoiets mij zo zou raken, maar ik heb niet al zes jaar met die ex te dealen. Zij is mij niet en ik ben haar niet. Dat het mij niet zou raken betekent niet dat het niet legitiem is dat het haar wel raakt. Andere collega en ik hebben gezorgd dat ze even in alle rust kon bellen om wat dingen recht te zetten, omdat zij daar behoefte aan had.
Ook al zou ik het zelf anders doen, ik kan haar daarmee echt wel steunen.
woensdag 21 juni 2017 om 07:38
Verder vind ik het wel best. Ik zie steeds meer dat stellen beiden een dag minder gaan werken zodra er kinderen zijn. En zeg nou zelf, als het financieel kan is pt toch ook lekkerder dan ft?MoirenPhae schreef: ↑21-06-2017 00:351. Daar kiezen mannen en vrouwen zelf voor klopt
2. Welk beroep kun je niet meer uitoefenen als je gebaard hebt? geen idee
3. Als je arbeidsomstandigheden gevaarlijk zijn voor je zwangerschap krijg je vervangend werk.en dat vinden veel wg's lastig en is stiekem een reden minder gauw een vrouw aan te nemen.
woensdag 21 juni 2017 om 09:45
Ik zou denk ik niet naar huis zijn gegaan als mijn man thuis was geweest. En ik denk dat ik volgens de meeste weinig geëmancipeerd ben als huismoeder, dus denk niet dat het veel zegt 
En je weet ook helemaal niet hoe die man is. Misschien is het wel een hork. Weet hij totaal niet hoe hij met een ziek kind om moet gaan. En nee dat zullen de meeste vrouwen niet op het werk lopen verkondigen. Als mijn kind ziek thuis was geweest met een weinig zorgzame man, terwijl hij enorme jeuk had en zich rot voelde was ik uiteraard wel naar huis gegaan.
En je weet ook helemaal niet hoe die man is. Misschien is het wel een hork. Weet hij totaal niet hoe hij met een ziek kind om moet gaan. En nee dat zullen de meeste vrouwen niet op het werk lopen verkondigen. Als mijn kind ziek thuis was geweest met een weinig zorgzame man, terwijl hij enorme jeuk had en zich rot voelde was ik uiteraard wel naar huis gegaan.
woensdag 21 juni 2017 om 09:53
Heel normaal hoor, dat wat TO beschrijft.
Als vrouw thuis was geweest en naar man op kantoor had gebeld dat we wasmachineaansluiting lekte was man spoorslags naar huis gereden.
Mannen zijn voor de klussen, vrouwen voor de kinderen. Je kunt wel proberen dat geforceerd om te draaien maar dat gaat echt niet werken.
Als vrouw thuis was geweest en naar man op kantoor had gebeld dat we wasmachineaansluiting lekte was man spoorslags naar huis gereden.
Mannen zijn voor de klussen, vrouwen voor de kinderen. Je kunt wel proberen dat geforceerd om te draaien maar dat gaat echt niet werken.
woensdag 21 juni 2017 om 09:55
tja, gisteren hielp ik op school, ineens een commotie.
een jongen was compleet doorgeflipt, schelden, schreeuwen, leerkrachten konden hem met 3 man niet in bedwang houden.
ouders konden of wilden niet weg van hun werk en oma durfde het niet aan om hem op te halen.
uiteindelijk hebben ze zijn zusje uit een andere groep gehaald, die kreeg hem rustig.
dat was echt een noodgreep, ik vind het echt kwalijk dat die ouders niet kwamen en zo de verantwoordelijkheid bij zijn zusje gelegd hebben.
dan toch liever een ouder die wel naar huis gaat als er iets aan de hand is.
een jongen was compleet doorgeflipt, schelden, schreeuwen, leerkrachten konden hem met 3 man niet in bedwang houden.
ouders konden of wilden niet weg van hun werk en oma durfde het niet aan om hem op te halen.
uiteindelijk hebben ze zijn zusje uit een andere groep gehaald, die kreeg hem rustig.
dat was echt een noodgreep, ik vind het echt kwalijk dat die ouders niet kwamen en zo de verantwoordelijkheid bij zijn zusje gelegd hebben.
dan toch liever een ouder die wel naar huis gaat als er iets aan de hand is.
wij slapen nooit.
woensdag 21 juni 2017 om 10:02
.willem1959 schreef: ↑21-06-2017 09:53Heel normaal hoor, dat wat TO beschrijft.
Als vrouw thuis was geweest en naar man op kantoor had gebeld dat we wasmachineaansluiting lekte was man spoorslags naar huis gereden.
Mannen zijn voor de klussen, vrouwen voor de kinderen. Je kunt wel proberen dat geforceerd om te draaien maar dat gaat echt niet werken.
??
Tuurlijk wel. Mijn man belt mij als de wasmachine aansluiting lekt of de gootsteen verstopt zit. Of hij belt mijn vader, die is loodgieter met pensioen.
woensdag 21 juni 2017 om 10:12
Wie weet.Westworld schreef: ↑21-06-2017 09:45Ik zou denk ik niet naar huis zijn gegaan als mijn man thuis was geweest. En ik denk dat ik volgens de meeste weinig geëmancipeerd ben als huismoeder, dus denk niet dat het veel zegt
En je weet ook helemaal niet hoe die man is. Misschien is het wel een hork. Weet hij totaal niet hoe hij met een ziek kind om moet gaan. En nee dat zullen de meeste vrouwen niet op het werk lopen verkondigen. Als mijn kind ziek thuis was geweest met een weinig zorgzame man, terwijl hij enorme jeuk had en zich rot voelde was ik uiteraard wel naar huis gegaan.
Ik had ooit een collega met een werkloze man en hij belde haar om de haverklap met vragen als 'waar liggen de schone rompertjes?'.
Ook presteerde hij het om haar te storen met de vraag of zij zijn zus kon bellen om op de kinderen te passen zodat hij met vrienden weg kon.
Dat deed ze uiteraard niet, maar je zou maar zo'n vent hebben
Daar zou ik ook geen ziek kind aan toevertrouwen.
woensdag 21 juni 2017 om 10:15
Maar ja, je zou maar een collega als pjk hebben die meteen een oordeel klaar heeft als je naar huis moet voor de kinderen.valentinamaria schreef: ↑21-06-2017 09:55tja, gisteren hielp ik op school, ineens een commotie.
een jongen was compleet doorgeflipt, schelden, schreeuwen, leerkrachten konden hem met 3 man niet in bedwang houden.
ouders konden of wilden niet weg van hun werk en oma durfde het niet aan om hem op te halen.
uiteindelijk hebben ze zijn zusje uit een andere groep gehaald, die kreeg hem rustig.
dat was echt een noodgreep, ik vind het echt kwalijk dat die ouders niet kwamen en zo de verantwoordelijkheid bij zijn zusje gelegd hebben.
dan toch liever een ouder die wel naar huis gaat als er iets aan de hand is.
En als het je lg is kan het je ook nog je baan kosten.
woensdag 21 juni 2017 om 10:30
.Koffiekop schreef: ↑21-06-2017 10:12Ach je weet niet wat er speelt in dit voorbeeld TO. Er zijn bij ons wel eens momenten geweest dat er één met een ziek kind thuis zat maar de ander halverwege de dag toch naar huis moest komen. Gewoon omdat de thuisblijvende partner het niet meer aankon na nachten slaapgebrek en zorgen en de héle dag een jammerend kind om je heen (niet elk kind gaat lekker rustig op de bank liggen).
Dat is van beide kanten voorgekomen, dat ik naar huis ging om voor ziek kind én gebroken man te zorgen en eerlijk gezegd nog vaker dat hij dat voor mij moest doen. Tijdens mijn bevallingsverlof moest hij zelfs steeds naar huis komen omdat ik het niet trok met een huilende baby... Misschen zijn wij hele zwakke ouders die het allemaal niet altijd aankunnen ofzo, dat kan, maar zo is het.
Ik snap heel goed dat collega's dat niet altijd begrijpen. Toen ik zelf geen kinderen had begreep ik daar ook echt niks van.
Godzijdank hebben wij leidinggevenden met kinderen en die begrijpen het wel.
In mijn vorige baan ontbrak dat, degene boven mij had geen man, geen kinderen, geen dieren, zelfs geen planten, die had geen idee wat 'zorgen voor' betekende. Die snapte niet dat ik niet zomaar kon invallen voor een zieke collega als ze mij om acht uur belde. Ik woonde immers op maar tien minuten fietsen, dus: 'hoezo kun jij half negen niet halen?'
anoniem_304245 wijzigde dit bericht op 21-06-2017 10:36
0.67% gewijzigd
woensdag 21 juni 2017 om 10:31
Nouhou daar kunnen ze goed ziek van zijn hoor.
Toevallig was de enige keer dat ik zorgverlof moest nemen toen mijn jongste waterpokken kreeg met flinke koorts erbij.
Was nog in zijn baby/borstvoedingsperiode en alleen te troosten aan de borst.
Dan maar niet geempancipeerd en het zelf opgeknapt. Ik denk niet dat hij mijn mans borst had gewild.
anoniem_63e2266849ea6 wijzigde dit bericht op 21-06-2017 12:58
0.62% gewijzigd
woensdag 21 juni 2017 om 10:52
Hier is de grootste zeikerd over mensen met kinderen en zorgverplichtingen een man zonder kinderen met grotendeels thuiszittende vrouw die om de haverklap wegloopt of hele dagen vrij neemt "om erbij te kunnen zijn". Waar wil de beste man dan allemaal bij zijn? Wat gebeurt er voor belangrijks? Nou bijvoorbeeld dat zijn vrouw een plant gaat verpotten. Of dat een timmerman een plankje komt ophangen. Het ergste is het als "hij er niet bij kan zijn" (omdat de baas dan eens heeft gezegd dat hij er dit keer ff bij moet zijn op het werk), want dan belt zijn vrouw om de tien minuten. "Nou, de tuinman is er hoor". "Nou, hij is begonnen." "Hij doet het best goed." Hij tussendoor ook bellen: "Is hij al klaar?" "Doet hij het wel recht?" "Niet teveel eraf, hoor."
Dit is ook de man die een vaste vrij dag heeft, maar altijd alles op andere dagen plant. En die dan doodleuk zegt dat hij twee dagen nodig heeft om de tuin aan te pakken. Als iemand dan oppert dat het weekend dan wel heel perfect uit zou komen, dan kijkt hij je aan of hij water ziet branden. "Het weekend? Dan heb ik vrij!"
Vorig jaar was zijn kat ziek (geweest). De dierenarts adviseerde het beestje lekker uit te laten rusten in de bench en anders in de badkamer te laten (incontinentie-gedoe) totdat het hersteld was. Maar nee, "dat was zielig" dus hij heeft meer dat twee weken lopen eikelen door met pleepapier achter dat beestje aan te jagen. En dan elke ochtend bellen he: "Ja nee ik kom misschien later of niet want de baas van mijn vrouw werkt niet mee." Na twee weken een stevig gesprek met onze baas dus, dat hij zijn prioriteiten op orde moest maken. Er was gewoon een goed alternatief voor die poes, dus hij hoefde helemaal niet thuis te blijven, gewoon komen werken dus. Vond hij heel raar, loopt er nog over te wrokken.
Echt, het staat iedereen vrij om vrij te nemen voor mijn part als een scheet dwars zit, maar het staat zó oncollegiaal als je steeds staat te snuiven en mopperen over "die kinderen altijd, ik heb niet voor jouw kinderen gekozen, hoor" als er écht iets aan de hand is en dan voor zulke lulkoek hele dagen vrij wilt en ruzie schopt met mensen die dan naar de dokter willen met hun kroost o.i.d. Ik heb ook niet voor zijn plantverpotting gekozen.
Mijn punt: het is de instelling van de mens, niet of het ouders zijn of niet.
Dit is ook de man die een vaste vrij dag heeft, maar altijd alles op andere dagen plant. En die dan doodleuk zegt dat hij twee dagen nodig heeft om de tuin aan te pakken. Als iemand dan oppert dat het weekend dan wel heel perfect uit zou komen, dan kijkt hij je aan of hij water ziet branden. "Het weekend? Dan heb ik vrij!"
Vorig jaar was zijn kat ziek (geweest). De dierenarts adviseerde het beestje lekker uit te laten rusten in de bench en anders in de badkamer te laten (incontinentie-gedoe) totdat het hersteld was. Maar nee, "dat was zielig" dus hij heeft meer dat twee weken lopen eikelen door met pleepapier achter dat beestje aan te jagen. En dan elke ochtend bellen he: "Ja nee ik kom misschien later of niet want de baas van mijn vrouw werkt niet mee." Na twee weken een stevig gesprek met onze baas dus, dat hij zijn prioriteiten op orde moest maken. Er was gewoon een goed alternatief voor die poes, dus hij hoefde helemaal niet thuis te blijven, gewoon komen werken dus. Vond hij heel raar, loopt er nog over te wrokken.
Echt, het staat iedereen vrij om vrij te nemen voor mijn part als een scheet dwars zit, maar het staat zó oncollegiaal als je steeds staat te snuiven en mopperen over "die kinderen altijd, ik heb niet voor jouw kinderen gekozen, hoor" als er écht iets aan de hand is en dan voor zulke lulkoek hele dagen vrij wilt en ruzie schopt met mensen die dan naar de dokter willen met hun kroost o.i.d. Ik heb ook niet voor zijn plantverpotting gekozen.
Mijn punt: het is de instelling van de mens, niet of het ouders zijn of niet.
woensdag 21 juni 2017 om 11:27
1. Niet altijd.MoirenPhae schreef: ↑21-06-2017 00:351. Daar kiezen mannen en vrouwen zelf voor
2. Welk beroep kun je niet meer uitoefenen als je gebaard hebt?
3. Als je arbeidsomstandigheden gevaarlijk zijn voor je zwangerschap krijg je vervangend werk.
Nou 2 en 3 in de Zorg vele beroepen.
En nee je krijgt niet vervangend werk, niet altijd.
woensdag 21 juni 2017 om 11:36
Maar welke beroepen kan je dan niet meer uitoefenen als je moeder bent geworden?Ilovefairytales schreef: ↑21-06-2017 11:271. Niet altijd.
Nou 2 en 3 in de Zorg vele beroepen.
En nee je krijgt niet vervangend werk, niet altijd.
woensdag 21 juni 2017 om 11:41
Oh wat erglotus77 schreef: ↑21-06-2017 10:52Hier is de grootste zeikerd over mensen met kinderen en zorgverplichtingen een man zonder kinderen met grotendeels thuiszittende vrouw die om de haverklap wegloopt of hele dagen vrij neemt "om erbij te kunnen zijn". Waar wil de beste man dan allemaal bij zijn? Wat gebeurt er voor belangrijks? Nou bijvoorbeeld dat zijn vrouw een plant gaat verpotten. Of dat een timmerman een plankje komt ophangen. Het ergste is het als "hij er niet bij kan zijn" (omdat de baas dan eens heeft gezegd dat hij er dit keer ff bij moet zijn op het werk), want dan belt zijn vrouw om de tien minuten. "Nou, de tuinman is er hoor". "Nou, hij is begonnen." "Hij doet het best goed." Hij tussendoor ook bellen: "Is hij al klaar?" "Doet hij het wel recht?" "Niet teveel eraf, hoor."
Dit is ook de man die een vaste vrij dag heeft, maar altijd alles op andere dagen plant. En die dan doodleuk zegt dat hij twee dagen nodig heeft om de tuin aan te pakken. Als iemand dan oppert dat het weekend dan wel heel perfect uit zou komen, dan kijkt hij je aan of hij water ziet branden. "Het weekend? Dan heb ik vrij!"
Vorig jaar was zijn kat ziek (geweest). De dierenarts adviseerde het beestje lekker uit te laten rusten in de bench en anders in de badkamer te laten (incontinentie-gedoe) totdat het hersteld was. Maar nee, "dat was zielig" dus hij heeft meer dat twee weken lopen eikelen door met pleepapier achter dat beestje aan te jagen. En dan elke ochtend bellen he: "Ja nee ik kom misschien later of niet want de baas van mijn vrouw werkt niet mee." Na twee weken een stevig gesprek met onze baas dus, dat hij zijn prioriteiten op orde moest maken. Er was gewoon een goed alternatief voor die poes, dus hij hoefde helemaal niet thuis te blijven, gewoon komen werken dus. Vond hij heel raar, loopt er nog over te wrokken.
Echt, het staat iedereen vrij om vrij te nemen voor mijn part als een scheet dwars zit, maar het staat zó oncollegiaal als je steeds staat te snuiven en mopperen over "die kinderen altijd, ik heb niet voor jouw kinderen gekozen, hoor" als er écht iets aan de hand is en dan voor zulke lulkoek hele dagen vrij wilt en ruzie schopt met mensen die dan naar de dokter willen met hun kroost o.i.d. Ik heb ook niet voor zijn plantverpotting gekozen.
Mijn punt: het is de instelling van de mens, niet of het ouders zijn of niet.
woensdag 21 juni 2017 om 11:46
Hahahaha dit maakt mijn dag weer even leuk. Wat een vreselijke zeikerd en waar haalt hij het lef ook vandaag hahaha. Tjonge.lotus77 schreef: ↑21-06-2017 10:52Hier is de grootste zeikerd over mensen met kinderen en zorgverplichtingen een man zonder kinderen met grotendeels thuiszittende vrouw die om de haverklap wegloopt of hele dagen vrij neemt "om erbij te kunnen zijn". Waar wil de beste man dan allemaal bij zijn? Wat gebeurt er voor belangrijks? Nou bijvoorbeeld dat zijn vrouw een plant gaat verpotten. Of dat een timmerman een plankje komt ophangen. Het ergste is het als "hij er niet bij kan zijn" (omdat de baas dan eens heeft gezegd dat hij er dit keer ff bij moet zijn op het werk), want dan belt zijn vrouw om de tien minuten. "Nou, de tuinman is er hoor". "Nou, hij is begonnen." "Hij doet het best goed." Hij tussendoor ook bellen: "Is hij al klaar?" "Doet hij het wel recht?" "Niet teveel eraf, hoor."
Dit is ook de man die een vaste vrij dag heeft, maar altijd alles op andere dagen plant. En die dan doodleuk zegt dat hij twee dagen nodig heeft om de tuin aan te pakken. Als iemand dan oppert dat het weekend dan wel heel perfect uit zou komen, dan kijkt hij je aan of hij water ziet branden. "Het weekend? Dan heb ik vrij!"
Vorig jaar was zijn kat ziek (geweest). De dierenarts adviseerde het beestje lekker uit te laten rusten in de bench en anders in de badkamer te laten (incontinentie-gedoe) totdat het hersteld was. Maar nee, "dat was zielig" dus hij heeft meer dat twee weken lopen eikelen door met pleepapier achter dat beestje aan te jagen. En dan elke ochtend bellen he: "Ja nee ik kom misschien later of niet want de baas van mijn vrouw werkt niet mee." Na twee weken een stevig gesprek met onze baas dus, dat hij zijn prioriteiten op orde moest maken. Er was gewoon een goed alternatief voor die poes, dus hij hoefde helemaal niet thuis te blijven, gewoon komen werken dus. Vond hij heel raar, loopt er nog over te wrokken.
Echt, het staat iedereen vrij om vrij te nemen voor mijn part als een scheet dwars zit, maar het staat zó oncollegiaal als je steeds staat te snuiven en mopperen over "die kinderen altijd, ik heb niet voor jouw kinderen gekozen, hoor" als er écht iets aan de hand is en dan voor zulke lulkoek hele dagen vrij wilt en ruzie schopt met mensen die dan naar de dokter willen met hun kroost o.i.d. Ik heb ook niet voor zijn plantverpotting gekozen.
Mijn punt: het is de instelling van de mens, niet of het ouders zijn of niet.
Ben blij dat ik niet zo'n collega heb.
woensdag 21 juni 2017 om 12:12
Wat had je gevonden als desbetreffende collega lesbisch was?pejeka schreef: ↑20-06-2017 22:34Waar het mij om ging is dat niet alleen die moeder naar huis snelde, maar dat veel vrouwelijke collega's haar ook nog groot gelijk gaven daarin, ondanks het feit dat er een liefhebbende vader bij het kind thuis was die prima de verzorging op zich kon nemen. Dus het ging niet alleen om die ene vrouw/moeder, maar eigenlijk meer nog dat veel vrouwelijke collega's het volkomen begrijpelijk vonden dat ze alles uit haar handen liet vallen en in de auto sprong. Want tja, als zo'n kleuter ziek is, heeft het toch eigenlijk niks aan de vader, dan moet de moeder er zijn (letterlijk wat één van mijn collega's zei)...
woensdag 21 juni 2017 om 12:23
Dat maakt toch helemaal niets uit?
Als de partner toch al thuis is kan die toch prima voor het kind zorgen?
Ik had jou op negeer maar door de quotes las ik het. Op aktueel ben jij simpelweg een full blown racist. Doe niet alsof wij hier gek zijn.
woensdag 21 juni 2017 om 12:25
Precies Willem,jij snapt het.!willem1959 schreef: ↑21-06-2017 09:53Heel normaal hoor, dat wat TO beschrijft.
Als vrouw thuis was geweest en naar man op kantoor had gebeld dat we wasmachineaansluiting lekte was man spoorslags naar huis gereden.
Mannen zijn voor de klussen, vrouwen voor de kinderen. Je kunt wel proberen dat geforceerd om te draaien maar dat gaat echt niet werken.
Ik had jou op negeer maar door de quotes las ik het. Op aktueel ben jij simpelweg een full blown racist. Doe niet alsof wij hier gek zijn.
woensdag 21 juni 2017 om 12:39
Toen ik de topic-titel las, dacht ik dat het over méér zou gaan dan alleen de vraag "wie vertrekt van het werk als er thuis iets met de kinderen is".
Arme werkgvers trouwens; het is mooi dat de politiek verzint waar je werknemers allemaal -vaak doorbetaald- vrij voor moet geven, maar het is geen wonder dat steeds meer werkgevers liever met ZZP-ers werken.
M.b.t. huwelijken vraag ik mij ook wel eens af hoe geëmancipeerd het er nu eigenlijk aan toe gaat:
In het verleden, zeg de jaren tachtig, had ik het idee dat mensen vooral sámen besloten te trouwen, geëmancipeerd en wel.
Nu begint het al dat een vrouw die inmiddels 3 kinderen heeft (twee uit haar vorige relatie en één zogenoemde “liefdesbaby” uit het nieuw te vormen samengestelde gezin), als een onschuldige maagd begint te gniffelen en zegt `maar hij heeft mij nog niet gevráágd`....
En dat "vragen" moet dan ook allemaal groots en meeslepend.
Stellen kwamen ook volgens mij vaak gewoon samen binnenlopen in stadhuis of kerk: nu moet de vader de bruid "weggeven"- ook al woont zij al meer dan 15 jaar niet meer bij haar ouders.
Bovendien gebeurt dat weggeven voor de tweede keer; ook zo’n vreemd fenomeen.
's Morgens die bruid (c.q. moeder van 3 kinderen) ophalen bij haar ouderlijk huis valt in dezelfde categorie.
Vrijgezellenfeesten idem dito: er moet een oppas geregeld worden voor de kinderen die zij reeds gebaard heeft, omdat de a.s. bruid moet "vieren dat zij na haar huwelijk geen vrijgezel meer is"?
Arme werkgvers trouwens; het is mooi dat de politiek verzint waar je werknemers allemaal -vaak doorbetaald- vrij voor moet geven, maar het is geen wonder dat steeds meer werkgevers liever met ZZP-ers werken.
M.b.t. huwelijken vraag ik mij ook wel eens af hoe geëmancipeerd het er nu eigenlijk aan toe gaat:
In het verleden, zeg de jaren tachtig, had ik het idee dat mensen vooral sámen besloten te trouwen, geëmancipeerd en wel.
Nu begint het al dat een vrouw die inmiddels 3 kinderen heeft (twee uit haar vorige relatie en één zogenoemde “liefdesbaby” uit het nieuw te vormen samengestelde gezin), als een onschuldige maagd begint te gniffelen en zegt `maar hij heeft mij nog niet gevráágd`....
En dat "vragen" moet dan ook allemaal groots en meeslepend.
Stellen kwamen ook volgens mij vaak gewoon samen binnenlopen in stadhuis of kerk: nu moet de vader de bruid "weggeven"- ook al woont zij al meer dan 15 jaar niet meer bij haar ouders.
Bovendien gebeurt dat weggeven voor de tweede keer; ook zo’n vreemd fenomeen.
's Morgens die bruid (c.q. moeder van 3 kinderen) ophalen bij haar ouderlijk huis valt in dezelfde categorie.
Vrijgezellenfeesten idem dito: er moet een oppas geregeld worden voor de kinderen die zij reeds gebaard heeft, omdat de a.s. bruid moet "vieren dat zij na haar huwelijk geen vrijgezel meer is"?
woensdag 21 juni 2017 om 12:42
Zou kunnen.pejeka schreef: ↑20-06-2017 23:25Dat klopt. Maar zoals ik zei: ik merk iets op en vraag me dan iets af. En wilde dat hier toetsen. Of andere vrouwen bijv. het ook normaal zouden vinden hun werk uit hun handen te laten vallen als hun kind, goed verzorgd door de vader thuis, een griepje had, of wat verhoging, of dreinerig was vanwege een kinderziekte. Meer niet.
Als mijn gevoel zegt dat ik naar huis wil dan doe ik dat.
Of dat nou een geëmancipeerde gedachte is of niet.
Ik luister naar mijn natuur.
En als mijn baarmoeder begint te schudden dan ga ik naar mijn kind, dat is een onbedwingbare roep, hoger dan die van emancipatie.
Mijn man mag dan wel FF, de was ophangen, mijn voetjes masseren en een koninklijk diner te voorschijn toveren ter compensatie zodat ik mij weer geëmancipeerd voel.
Maar goed mijn kinderen zijn al groot maar dergelijke situaties wel meegemaakt en ik zou waarschijnlijk zoals hierboven reageren anno 2017.
anoniem_290325 wijzigde dit bericht op 25-06-2017 12:23
0.60% gewijzigd
woensdag 21 juni 2017 om 12:43
Gebruna schreef: ↑21-06-2017 12:39Toen ik de topic-titel las, dacht ik dat het over méér zou gaan dan alleen de vraag "wie vertrekt van het werk als er thuis iets met de kinderen is".
Arme werkgvers trouwens; het is mooi dat de politiek verzint waar je werknemers allemaal -vaak doorbetaald- vrij voor moet geven, maar het is geen wonder dat steeds meer werkgevers liever met ZZP-ers werken.
M.b.t. huwelijken vraag ik mij ook wel eens af hoe geëmancipeerd het er nu eigenlijk aan toe gaat:
In het verleden, zeg de jaren tachtig, had ik het idee dat mensen vooral sámen besloten te trouwen, geëmancipeerd en wel.
Nu begint het al dat een vrouw die inmiddels 3 kinderen heeft (twee uit haar vorige relatie en één zogenoemde “liefdesbaby” uit het nieuw te vormen samengestelde gezin), als een onschuldige maagd begint te gniffelen en zegt `maar hij heeft mij nog niet gevráágd`....
En dat "vragen" moet dan ook allemaal groots en meeslepend.
Stellen kwamen ook volgens mij vaak gewoon samen binnenlopen in stadhuis of kerk: nu moet de vader de bruid "weggeven"- ook al woont zij al meer dan 15 jaar niet meer bij haar ouders.
Bovendien gebeurt dat weggeven voor de tweede keer; ook zo’n vreemd fenomeen.
's Morgens die bruid (c.q. moeder van 3 kinderen) ophalen bij haar ouderlijk huis valt in dezelfde categorie.
Vrijgezellenfeesten idem dito: er moet een oppas geregeld worden voor de kinderen die zij reeds gebaard heeft, omdat de a.s. bruid moet "vieren dat zij na haar huwelijk geen vrijgezel meer is"?
welkom in 2017
Ik had jou op negeer maar door de quotes las ik het. Op aktueel ben jij simpelweg een full blown racist. Doe niet alsof wij hier gek zijn.
