Relaties
alle pijlers
Help man is vreemd gegaan
dinsdag 10 februari 2009 om 13:41
We zijn iets meer dan 10 jaar bijelkaar en waarvan iets meer dan 5 jaar getrouwd. Onze relatie is altijd een relaties met ups en downs we zijn beiden opvliegende personen. We zijn samen volwassen geworden en dat geeft leuke momenten maar ook mindere leuke momenten.
Hij heeft pas verteld dat hij 2 x vreemd is gegaan tijdens onze relatie. 1 x in het begin van onze relatie. En pas. Hij heeft het verteld omdat hij een soa heeft opgelopen. Het is eenmalig contact geweest en hij heeft er spijt van. Als je jaren samenleeft wordt alles een beetje gewoon, hij zocht spanning maar achteraf heeft hij veel spijt gehad maar wilde het niet vertellen om mij de pijn te besparen maar helaas alles is uitgekomen en mijn wereld en mijn leven staat onderste boven. Hij kon niet meer liegen aangezien ik 3 maanden geleden op alles getest ben ivm IFV.
Het rare is dat ik nu pas merk hoeveel ik van hem hou, ik wil hem niet kwijt maar ik weet ook niet of ik dit kan vergeven. Normaal gesproken met ik niet echt vergevingsgezind persoon als je belazert ben ik klaar met die persoon. Ik heb overigens de IFV poging waar mee we zouden gaan starten wel afgebeld. En het ergste is nog dat ik volgende week met hem op vakantie naar een mooi romatisch bounty eiland, 12 uur lang naast hem zitten in een vliegtuig ik moet er nu echt niet aan denken maar het moet ik niet wil dat iemand dit weet. Ik kan er met niemand over praten misschien kan ik hier mn ei kwijt.
Hij heeft pas verteld dat hij 2 x vreemd is gegaan tijdens onze relatie. 1 x in het begin van onze relatie. En pas. Hij heeft het verteld omdat hij een soa heeft opgelopen. Het is eenmalig contact geweest en hij heeft er spijt van. Als je jaren samenleeft wordt alles een beetje gewoon, hij zocht spanning maar achteraf heeft hij veel spijt gehad maar wilde het niet vertellen om mij de pijn te besparen maar helaas alles is uitgekomen en mijn wereld en mijn leven staat onderste boven. Hij kon niet meer liegen aangezien ik 3 maanden geleden op alles getest ben ivm IFV.
Het rare is dat ik nu pas merk hoeveel ik van hem hou, ik wil hem niet kwijt maar ik weet ook niet of ik dit kan vergeven. Normaal gesproken met ik niet echt vergevingsgezind persoon als je belazert ben ik klaar met die persoon. Ik heb overigens de IFV poging waar mee we zouden gaan starten wel afgebeld. En het ergste is nog dat ik volgende week met hem op vakantie naar een mooi romatisch bounty eiland, 12 uur lang naast hem zitten in een vliegtuig ik moet er nu echt niet aan denken maar het moet ik niet wil dat iemand dit weet. Ik kan er met niemand over praten misschien kan ik hier mn ei kwijt.
dinsdag 10 februari 2009 om 13:53
Ik denk dat als je genoeg van iemand houdt, je iemand alles kan vergeven. Tweede kansen zijn hiervoor uitgevonden. En ik kan me voorstellen dat het heel erg moeilijk is om te geloven dat je van iemand kan houden die dit soort dingen flikken. Helemaal nu je besloten hebt samen kinderen te krijgen! Maar bedenk je dat je van hem hield toen hij een vreemdaande leugenaar was en hem nu haast niet kunt uitstaan nu hij een eerlijke (niet meer zo) vreemdganger is. Dat is toch ergens krom? Ik kan me voorstellen dat het vertrouwen weg is, dat je de IVF (geen IFV, of ze moeten iets nieuws hebben uitgevonden) hebt uitgesteld en dat je eerste gedachte is dat je de vakantie afblaast. Maar als je het met niemand anders wilt delen dan met je man, dan is een tijd met elkaar wel de beste methode om alles eens goed op een rijtje te zetten.
Ik heb hier trouwens helemaal geen ervaring mee, antwoord vanuit het gevoel dat je stukje me geeft.
Ik heb hier trouwens helemaal geen ervaring mee, antwoord vanuit het gevoel dat je stukje me geeft.
dinsdag 10 februari 2009 om 14:02
Best heftig om te horen dat hij vreemd is gegaan en dan ook nog een SOA heeft opgelopen.
En jullie waren bezig om een gezintje proberen te stichten,je krijgt een klap in je gezicht.
En net je zelf zegt je houdt veel van hem en je wilt hem niet kwijt.
Ja dit is een hele moeilijke situatie en wat moet je dan doen?
Je vertelde al dat je op vakantie gaat kijk hoe dat gaat.Ja op dit moment heb je er geen belang bij om naast hem te zitten 12 uur in een vliegtuig.
Maar dat is ook logisch hij heeft je veel pijn gedaan!!
Het is moeilijk te zeggen wat je het beste kunt doen,Omdat er ook liefde in het spel is.
Wel een belangrijke beslissing om IVF aftebellen als je zelf nog weet wat je wilt gaan doen.
Ik wens je veel sterkte met deze situatie
En jullie waren bezig om een gezintje proberen te stichten,je krijgt een klap in je gezicht.
En net je zelf zegt je houdt veel van hem en je wilt hem niet kwijt.
Ja dit is een hele moeilijke situatie en wat moet je dan doen?
Je vertelde al dat je op vakantie gaat kijk hoe dat gaat.Ja op dit moment heb je er geen belang bij om naast hem te zitten 12 uur in een vliegtuig.
Maar dat is ook logisch hij heeft je veel pijn gedaan!!
Het is moeilijk te zeggen wat je het beste kunt doen,Omdat er ook liefde in het spel is.
Wel een belangrijke beslissing om IVF aftebellen als je zelf nog weet wat je wilt gaan doen.
Ik wens je veel sterkte met deze situatie
dinsdag 10 februari 2009 om 14:03
Pfff heavy Lisa.
Heel goed dat je IVF afspraak hebt afgezegd. Eerst maar even bezinnen en tot rust komen. Als je geen goed gevoel hebt over de vakantie zou ik hetzelfde doen. Ik hoop dat je een annuleringsverzekering hebt afgesloten. Ik kan me heel goed voorstellen dat je nu even geen zin hebt om romantisch te doen met een man die je net heeft belazerd en het dus waarschijnlijk nog onveilig heeft gedaan ook.
Als reden geeft ie aan "Ik zocht spanning", dan zal niet na een goed gesprek verdwenen zijn.
Denk heel goed na en neem de tijd voor je verder gaat.
Sterkte!
Heel goed dat je IVF afspraak hebt afgezegd. Eerst maar even bezinnen en tot rust komen. Als je geen goed gevoel hebt over de vakantie zou ik hetzelfde doen. Ik hoop dat je een annuleringsverzekering hebt afgesloten. Ik kan me heel goed voorstellen dat je nu even geen zin hebt om romantisch te doen met een man die je net heeft belazerd en het dus waarschijnlijk nog onveilig heeft gedaan ook.
Als reden geeft ie aan "Ik zocht spanning", dan zal niet na een goed gesprek verdwenen zijn.
Denk heel goed na en neem de tijd voor je verder gaat.
Sterkte!
dinsdag 10 februari 2009 om 14:08
Tja, dit is voor iedereen weer anders, denk ik. De één wijst haar partner meteen de deur na een slippertje, de ander is in staat te vergeven. Voor beide opties is wat te zeggen en geen van beiden is de 'betere' keus, denk ik. Je moet doen wat jouw eigen gevoel je ingeeft. Kun je het in je hart vinden om hem te vergeven? Hou je genoeg van hem om dit gebeurde los te koppelen van zijn gevoelens voor jou? Of weet je dat je hem dit z'n leven lang zal blijven nadragen en het nooit een plek zult kunnen geven?
Ik ben wel geneigd te denken dat hij het je alleen verteld heeft, omdat nu blijkt dat hij een SOA heeft opgelopen. Je kunt je natuurlijk afvragen hoe oprecht zijn spijt dan is. Want wat als hij niet bij de dokter terecht was gekomen? Had 'ie je dan in het ongewisse gelaten. 'Spijt' is in dit geval natuurlijk een mooie methode om zich mee in te dekken.
Ik ben wel geneigd te denken dat hij het je alleen verteld heeft, omdat nu blijkt dat hij een SOA heeft opgelopen. Je kunt je natuurlijk afvragen hoe oprecht zijn spijt dan is. Want wat als hij niet bij de dokter terecht was gekomen? Had 'ie je dan in het ongewisse gelaten. 'Spijt' is in dit geval natuurlijk een mooie methode om zich mee in te dekken.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
dinsdag 10 februari 2009 om 14:08
Weet ik niet, ik denk van wel maar daar komen we nooit meer achter. Hij is iemand die impulsief is. Doet dingen voordat hij na denkt en ja dan is het meestal te laat. Ik weet niet of ik hem dit kan vergeven wil het wel maar kunnen en doen zijn 2 verschillende dingen toch. Hij zegt dat er geen liefde bij was en dat het echt een rampzallige ontmoeting is geweest van nog geen kwartier maar de spanning was denk ik toch belangrijker.
We hebben een aantal bewogen jaren achter de rug, miskramen, onderzoeken ziekenhuis, verplicht seks hebben zon5 x in de week alles om maar een kind te krijgen. Er is niks met ons aan de hand, we leven gezond etc etc. maar wat je wil lukt niet. Zijn kinderwens is heel groot.
Hij zegt dat ie waarschijnlijk daarom spanning zocht.Even iets anders zeg maar.... tuurlijk iedereen denk ik denkt eraan als je meer dan 10 jaar een relatie heb. Hoe zou het zijn met een ander etc etc. maar fantaseren en doen zijn voor mij 2 verschillende dingen. Ik heb er echt heel veel verdriet van.
Alles passeerd in je hoofd een scheiding aanvragen en dan? voor ons zal dat een grote impact hebben omdat we samen in hetzelfde bedrijf werken. We samen dezelfde vrienden, alles wat we hebben is samen. We zijn altijd erg hecht geweest. We konden alles zeggen. Nu alleen verder, alles opgeven, huis, werk, verlangen van kindjes, ik ben 32 jaar oud. Zal ik ooit nog man kunnen vertrouwen?? heel veel mannen gaan vreemd, echt een heleboel mannen gaan vreemd. En een heleboel vrouwen zullen daar nooit achterkomen. Ik zo veel stellen waarvan de vrouw het niet weet en zij denken de perfecte man te hebben.
We hebben een aantal bewogen jaren achter de rug, miskramen, onderzoeken ziekenhuis, verplicht seks hebben zon5 x in de week alles om maar een kind te krijgen. Er is niks met ons aan de hand, we leven gezond etc etc. maar wat je wil lukt niet. Zijn kinderwens is heel groot.
Hij zegt dat ie waarschijnlijk daarom spanning zocht.Even iets anders zeg maar.... tuurlijk iedereen denk ik denkt eraan als je meer dan 10 jaar een relatie heb. Hoe zou het zijn met een ander etc etc. maar fantaseren en doen zijn voor mij 2 verschillende dingen. Ik heb er echt heel veel verdriet van.
Alles passeerd in je hoofd een scheiding aanvragen en dan? voor ons zal dat een grote impact hebben omdat we samen in hetzelfde bedrijf werken. We samen dezelfde vrienden, alles wat we hebben is samen. We zijn altijd erg hecht geweest. We konden alles zeggen. Nu alleen verder, alles opgeven, huis, werk, verlangen van kindjes, ik ben 32 jaar oud. Zal ik ooit nog man kunnen vertrouwen?? heel veel mannen gaan vreemd, echt een heleboel mannen gaan vreemd. En een heleboel vrouwen zullen daar nooit achterkomen. Ik zo veel stellen waarvan de vrouw het niet weet en zij denken de perfecte man te hebben.
dinsdag 10 februari 2009 om 14:14
Ja, maar dat 'bijna alle mannen vreemd gaan' doet er nu even niet toe, volgens mij. Het gaat om jouw man en jouw relatie. Wat andere vrouwen wel of niet doen of wel of niet doorhebben is niet relevant. En of je ooit nog een man zult kunnen vertrouwen? Natuurlijk kun je dat! Mocht je besluiten bij hem weg te gaan, dan zul je veel pijn en verdriet hebben, maar dat slijt. En echt, niet alle mannen zijn hetzelfde. Dus op een gegeven moment kun je alles een plekje geven en je weer open stellen voor iemand anders. Als je jezelf dat tenminste toestaat en je niet vastbijt in woede en verbitterdheid.
En natuurlijk: vrijwel iedereen die 10 jaar lang een relatie heeft gaat zich weleens afrvagen hoe het zou zijn met iemand anders. Spanning neemt af en dat is soms moeilijk. Maar als je dat signaleert moet je ook mans genoeg zijn om daar met je partner over te praten, in plaats van de makkelijke weg te kiezen en maar met iemand anders de koffer in te duiken. Als jij besluit je man te vergeven en bij hem te blijven, denk ik dat jullie een goed gesprek moeten hebben over hoe je op een volwassen manier met je gevoelens en eventuele frustraties dient om te gaan.
En natuurlijk: vrijwel iedereen die 10 jaar lang een relatie heeft gaat zich weleens afrvagen hoe het zou zijn met iemand anders. Spanning neemt af en dat is soms moeilijk. Maar als je dat signaleert moet je ook mans genoeg zijn om daar met je partner over te praten, in plaats van de makkelijke weg te kiezen en maar met iemand anders de koffer in te duiken. Als jij besluit je man te vergeven en bij hem te blijven, denk ik dat jullie een goed gesprek moeten hebben over hoe je op een volwassen manier met je gevoelens en eventuele frustraties dient om te gaan.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
dinsdag 10 februari 2009 om 14:15
dinsdag 10 februari 2009 om 14:16
Heeeeeeel moeilijk dit. Want ik begrijp ergens best wel dat met alle stress en ellende de grens om vreemd te gaan wellicht wat lager is dan normaal. Aan de andere kant, dit is niet eens de eerste keer, het is ook al eerder gebeurd. Blijkbaar zoekt hij het bij een ander als het even tegen zit. Prijs jezelf gelukkig dat je hier achter bent voordat er kinderen waren. Heel veel sterkte.
dinsdag 10 februari 2009 om 14:16
quote:lisa29 schreef op 10 februari 2009 @ 14:08:
Alles passeerd in je hoofd een scheiding aanvragen en dan? voor ons zal dat een grote impact hebben omdat we samen in hetzelfde bedrijf werken. We samen dezelfde vrienden, alles wat we hebben is samen. We zijn altijd erg hecht geweest. We konden alles zeggen. Nu alleen verder, alles opgeven, huis, werk, verlangen van kindjes, ik ben 32 jaar oud. Zal ik ooit nog man kunnen vertrouwen?? heel veel mannen gaan vreemd, echt een heleboel mannen gaan vreemd. En een heleboel vrouwen zullen daar nooit achterkomen. Ik zo veel stellen waarvan de vrouw het niet weet en zij denken de perfecte man te hebben.
Ja er gaat van alles door je hoofd.Je hebt samen met hem een leven opgebouwd.
En wat er nu ook verpest is vertrouwen in mannen.En zeker in je eigen man!
(Ik wil nog in 1 ding haken.Vrouwen kunnen net zo goed vreemd gaan Mijn man heeft een eedere relatie gehad en toen ging zei vreemd.)
Alles passeerd in je hoofd een scheiding aanvragen en dan? voor ons zal dat een grote impact hebben omdat we samen in hetzelfde bedrijf werken. We samen dezelfde vrienden, alles wat we hebben is samen. We zijn altijd erg hecht geweest. We konden alles zeggen. Nu alleen verder, alles opgeven, huis, werk, verlangen van kindjes, ik ben 32 jaar oud. Zal ik ooit nog man kunnen vertrouwen?? heel veel mannen gaan vreemd, echt een heleboel mannen gaan vreemd. En een heleboel vrouwen zullen daar nooit achterkomen. Ik zo veel stellen waarvan de vrouw het niet weet en zij denken de perfecte man te hebben.
Ja er gaat van alles door je hoofd.Je hebt samen met hem een leven opgebouwd.
En wat er nu ook verpest is vertrouwen in mannen.En zeker in je eigen man!
(Ik wil nog in 1 ding haken.Vrouwen kunnen net zo goed vreemd gaan Mijn man heeft een eedere relatie gehad en toen ging zei vreemd.)
dinsdag 10 februari 2009 om 14:21
Ik weet ook dat vrouwen vreemd gaan. Ik kan daar misschien weleens over gefantaseerd hebben maar doen nee nooit kan ik niet. Ik heb niets eens wraak gevoelens zo van ik pak hem terug. Ik heb alleen maar verdriet en angst voor hoe het verder moet. Ik weet het niet meer. Ik baal van alles. We zijn al een paar jaar niet op vakantie geweest en gaan we eindelijk een keer en dat wordt geen leuke vakantie.
dinsdag 10 februari 2009 om 14:24
Hallo Lisa29,
Bah, wat moeilijk dat je man is vreemd gegaan. Ik begrijp dat hij het je heeft opgebiecht omdat je een soa-test moest doen voor de IVF-behandeling.
Ik vind het moeilijk want hij is dus (al) 2x vreemdgegaan en heeft het niet uit eigen beweging verteld, maar omdat het anders toch wel zou uitkomen. Dat geeft mij niet een goed gevoel.
Ik heb heel expliciet met mijn man afgesproken dat ik een eerlijke en monogame relatie wil hebben en dat bewust verzwijgen bij ons ook liegen is. Ik zou dus beslist willen dat als mijn man zou zijn vreemd gegaan dat hij het me vertelt en dat weet hij ook.
Ik weet dat er ook genoeg mensen zijn die niet over hun slippertje vertellen omdat het eenmalig was en ze hun partner er niet mee willen belasten.
Het moment waarop dit nu naar voren komt is ook al zo rot. Je begint (ik spreek uit ervaring) doorgaans niet 'zomaar' aan IVF. Het is geen makkelijk traject. Je bent eigenlijk al verder dan "we willen graag samen een kindje". Je weet "we willen samen een kindje en zijn bereid een lichamelijk en emotioneel zware tijd door te maken (door de behandelingen/hormonen/spanningen etc) met als resultaat hopelijk een kindje". De periode eraan voorafgaand is vaak ook al erg lastig en zwaar.
Dat in die fase dan blijkt dat je partner er niet helemaal voor je was en je vertrouwen heeft beschaamd, maakt het extra moeilijk en kwetsbaar.
Ik vind het verstandig van je dat je de IVF vooralsnog hebt uitgesteld. Als je dat nu laat doorgaan loopt er veel te veel door elkaar qua emoties. Althans dat zou ik vinden. En dat niet alleen. Ik zou in dit stadium onvoldoende zeker zijn over mijn relatie en dus ook of ik nu nog steeds wel een kind met deze man zou willen hebben.
Ik kan me je dubbele gevoelens goed indenken: boos omdat hij je dit geflikt heeft, liefde want hij heeft ook zijn hele lieve en goede kanten, verdrietig en waarom nu? En dat alles voel je vast allemaal tegelijkertijd.
Ik denk dat je het beste kan proberen om voor jezelf duidelijk te krijgen wat je hiermee kan en wil.Denk je dat jij in staat bent hem te vergeven?Onder welke omstandigheden kan je dat?Kan je dat ook als hij het minder maakt dan het was of als hij het weg probeert te praten?En wat heeft gemaakt dat hij is vreemd gegaan?En dan ook nog eens onveilig waardoor jij risico's hebt gelopen.
Uiteindelijk kunnen maar twee personen beslissen of ze vinden dat deze relatie kan blijven werken en dat ben jij en dat is je man.
Ik denk dat een relatie vreemdgaan kan overleven. Maar ik geloof niet dat dit geldt voor iedere relatie. Wat dat betreft denk ik dat het wellicht wel goed is dat jullie een paar weken weggaan en dus in de gelegenheid zijn om alles goed met elkaar te bepraten en te doorleven. Aan de andere kant is een bountystrand daar niet helemaal een lekkere plek voor.
Ik zou je willen adviseren: neem de tijd en probeer (samen) uit te vinden of en hoe jullie verder gaan. Je hoeft niet over 1 nacht ijs te gaan als je het gewoon nog niet weet. Ik zou alleen de IVF behandelingen wel blijven uitstellen tot jullie allebei een echt goed gevoel hebben bij jullie relatie.
Heel rot voor je. Sterkte!
Bah, wat moeilijk dat je man is vreemd gegaan. Ik begrijp dat hij het je heeft opgebiecht omdat je een soa-test moest doen voor de IVF-behandeling.
Ik vind het moeilijk want hij is dus (al) 2x vreemdgegaan en heeft het niet uit eigen beweging verteld, maar omdat het anders toch wel zou uitkomen. Dat geeft mij niet een goed gevoel.
Ik heb heel expliciet met mijn man afgesproken dat ik een eerlijke en monogame relatie wil hebben en dat bewust verzwijgen bij ons ook liegen is. Ik zou dus beslist willen dat als mijn man zou zijn vreemd gegaan dat hij het me vertelt en dat weet hij ook.
Ik weet dat er ook genoeg mensen zijn die niet over hun slippertje vertellen omdat het eenmalig was en ze hun partner er niet mee willen belasten.
Het moment waarop dit nu naar voren komt is ook al zo rot. Je begint (ik spreek uit ervaring) doorgaans niet 'zomaar' aan IVF. Het is geen makkelijk traject. Je bent eigenlijk al verder dan "we willen graag samen een kindje". Je weet "we willen samen een kindje en zijn bereid een lichamelijk en emotioneel zware tijd door te maken (door de behandelingen/hormonen/spanningen etc) met als resultaat hopelijk een kindje". De periode eraan voorafgaand is vaak ook al erg lastig en zwaar.
Dat in die fase dan blijkt dat je partner er niet helemaal voor je was en je vertrouwen heeft beschaamd, maakt het extra moeilijk en kwetsbaar.
Ik vind het verstandig van je dat je de IVF vooralsnog hebt uitgesteld. Als je dat nu laat doorgaan loopt er veel te veel door elkaar qua emoties. Althans dat zou ik vinden. En dat niet alleen. Ik zou in dit stadium onvoldoende zeker zijn over mijn relatie en dus ook of ik nu nog steeds wel een kind met deze man zou willen hebben.
Ik kan me je dubbele gevoelens goed indenken: boos omdat hij je dit geflikt heeft, liefde want hij heeft ook zijn hele lieve en goede kanten, verdrietig en waarom nu? En dat alles voel je vast allemaal tegelijkertijd.
Ik denk dat je het beste kan proberen om voor jezelf duidelijk te krijgen wat je hiermee kan en wil.Denk je dat jij in staat bent hem te vergeven?Onder welke omstandigheden kan je dat?Kan je dat ook als hij het minder maakt dan het was of als hij het weg probeert te praten?En wat heeft gemaakt dat hij is vreemd gegaan?En dan ook nog eens onveilig waardoor jij risico's hebt gelopen.
Uiteindelijk kunnen maar twee personen beslissen of ze vinden dat deze relatie kan blijven werken en dat ben jij en dat is je man.
Ik denk dat een relatie vreemdgaan kan overleven. Maar ik geloof niet dat dit geldt voor iedere relatie. Wat dat betreft denk ik dat het wellicht wel goed is dat jullie een paar weken weggaan en dus in de gelegenheid zijn om alles goed met elkaar te bepraten en te doorleven. Aan de andere kant is een bountystrand daar niet helemaal een lekkere plek voor.
Ik zou je willen adviseren: neem de tijd en probeer (samen) uit te vinden of en hoe jullie verder gaan. Je hoeft niet over 1 nacht ijs te gaan als je het gewoon nog niet weet. Ik zou alleen de IVF behandelingen wel blijven uitstellen tot jullie allebei een echt goed gevoel hebben bij jullie relatie.
Heel rot voor je. Sterkte!
dinsdag 10 februari 2009 om 14:27
Zwieber je hebt inderdaad een punt als het hem tegen zit vlucht hij inderdaad. Het is een complex persoon. Hij denkt zelf een gelukkig jeugd gehad te hebben maar eigenlijk weet iedereen wel beter. Zijn jeugd was niet zoals een goede jeugd zou moeten zijn, zeker in zijn pubertijd heeft hij heel veel mee gemaakt.
dinsdag 10 februari 2009 om 14:36
quote:lisa29 schreef op 10 februari 2009 @ 14:27:
Zwieber je hebt inderdaad een punt als het hem tegen zit vlucht hij inderdaad. Het is een complex persoon. Hij denkt zelf een gelukkig jeugd gehad te hebben maar eigenlijk weet iedereen wel beter. Zijn jeugd was niet zoals een goede jeugd zou moeten zijn, zeker in zijn pubertijd heeft hij heel veel mee gemaakt.
Aan de andere kant, het is natuurlijk geen excuus. Als het tegenzit zou hij bij jou terecht moeten kunnen, bij familie, vrienden of bij een prof. Niet bij een minnares. Verkeerde keuze, eentje die hem slechts afleid van het daadwerkelijke probleem en een extra probleem erbij creeert. Nu ben jij de klos van zijn vluchtgedrag. En het erge is, hij heeft het eerste vreemdgaan jarenlang verborgen gehouden. Voel je je daardoor niet enorm vernaaid, dat je als het ware al jaren een schijnhuwelijk hebt, want zo zou ik het voelen.
Ik denk dat je bij jezelf flink te rade moet gaan: wil ik verder met hem, zou ik wel verder met hem kunnen of is het vertrouwen voor altijd vernietigd en in hoeverre is hij nog bereid er echt voor te gaan, mede met de kennis dat hij al twee keer vreemdgegaan is? Het is wel iemand waarmee je zoveel jaar deelt. Aan de andere kant, hoe echt was dat, als hij al zo lang tegen je liegt?
Zwieber je hebt inderdaad een punt als het hem tegen zit vlucht hij inderdaad. Het is een complex persoon. Hij denkt zelf een gelukkig jeugd gehad te hebben maar eigenlijk weet iedereen wel beter. Zijn jeugd was niet zoals een goede jeugd zou moeten zijn, zeker in zijn pubertijd heeft hij heel veel mee gemaakt.
Aan de andere kant, het is natuurlijk geen excuus. Als het tegenzit zou hij bij jou terecht moeten kunnen, bij familie, vrienden of bij een prof. Niet bij een minnares. Verkeerde keuze, eentje die hem slechts afleid van het daadwerkelijke probleem en een extra probleem erbij creeert. Nu ben jij de klos van zijn vluchtgedrag. En het erge is, hij heeft het eerste vreemdgaan jarenlang verborgen gehouden. Voel je je daardoor niet enorm vernaaid, dat je als het ware al jaren een schijnhuwelijk hebt, want zo zou ik het voelen.
Ik denk dat je bij jezelf flink te rade moet gaan: wil ik verder met hem, zou ik wel verder met hem kunnen of is het vertrouwen voor altijd vernietigd en in hoeverre is hij nog bereid er echt voor te gaan, mede met de kennis dat hij al twee keer vreemdgegaan is? Het is wel iemand waarmee je zoveel jaar deelt. Aan de andere kant, hoe echt was dat, als hij al zo lang tegen je liegt?
dinsdag 10 februari 2009 om 14:40
Oh Lisa wat rot zeg dit! Zeker vooraf aan zo'n mooie vakantie samen. Ik heb gelukkig nooit in zo'n situatie gezeten en hoop maar dat ik een eerlijke man heb getroffen die niet stiekem achter mijn rug om vreemd gaat...aangezien dat dus heel veel gebeurd. Maar goed, ik denk(!) ook niet dat ik zelf iemand gelijk aan de kant zou zetten na een lange, vooral goede relatie.
Een affaire is een ander verhaal maar eenmalig (eigenlijk twee..)...tja ik zou veel moeite hebben hem weer te vertrouwen maar wie weet is dit een eyeopener voor hem dat hij dit gevoel nooit meer wil veroorzaken bij jou. Persoonlijk zou ik een tijd goed kwaad zijn en hem denk nog wel een kans geven, wel moet hij me dan kunnen overtuigen het niet nog een keer te doen en al wel mag hij oprotten. Zou op vakantie gaan, ook om geen rare gezichten te krijgen (reis is toch al betaald) en die tijd benutten om er proberen samen uit te komen...als je dat niet kunt opbrengen laat dan een vriendin in zijn plaats gaan, is hij je dan ook wel verschuldigd!
Ik hoop dat hij oprecht heel veel spijt heeft en heel erg zijn best gaat doen jou daarvan te overtuigen. Sterkte!
Een affaire is een ander verhaal maar eenmalig (eigenlijk twee..)...tja ik zou veel moeite hebben hem weer te vertrouwen maar wie weet is dit een eyeopener voor hem dat hij dit gevoel nooit meer wil veroorzaken bij jou. Persoonlijk zou ik een tijd goed kwaad zijn en hem denk nog wel een kans geven, wel moet hij me dan kunnen overtuigen het niet nog een keer te doen en al wel mag hij oprotten. Zou op vakantie gaan, ook om geen rare gezichten te krijgen (reis is toch al betaald) en die tijd benutten om er proberen samen uit te komen...als je dat niet kunt opbrengen laat dan een vriendin in zijn plaats gaan, is hij je dan ook wel verschuldigd!
Ik hoop dat hij oprecht heel veel spijt heeft en heel erg zijn best gaat doen jou daarvan te overtuigen. Sterkte!
dinsdag 10 februari 2009 om 14:41
Lisa dat je man zo'n ander beeld over zijn jeugd heeft zegt wel wat. Blijkbaar is het te moeilijk om dat te onderkennen. Of vindt hij dat hij dat niet mag vinden of wat dan ook.
Maar het is niet de oorzaak dat hij is vreemdgegaan. Hij is vreemdgegaan omdat hij dat op dat moment wilde en omdat hij op dat moment oordeelde dat hij dat kon maken. Dat hij er nu achteraf anders over denkt en er spijt van heeft is weer wat anders.
Ik zou zelf ernstig twijfelen of ik met deze man nog wel kinderen zou willen hebben.
Zwieber schrijft:
"Heeeeeeel moeilijk dit. Want ik begrijp ergens best wel dat met alle stress en ellende de grens om vreemd te gaan wellicht wat lager is dan normaal. Aan de andere kant, dit is niet eens de eerste keer, het is ook al eerder gebeurd."
Aan de ene kant kan ik me dat dus ook heel goed indenken.
Maar aan de andere kant ook totaal niet. Mijn man en ik hebben er ook een heftig medisch traject opzitten i.v.m. kinderwens. Dat was/is een ontzettend moeilijk k** traject waarbij wij onszelf steeds afvroegen "hoe zit ik erin, hoe zit jij erin, wat kunnen we nog doen, wat willen we nog doen".
Je bent zo bezig met jezelf, de ander en jullie gezamenlijke wens dat het aan de ene kant heel lastig is, maar het kan ook heel veel verbondenheid geven (ondanks het hele zware vind/vond ik het zelf ook een mooie tijd) omdat je samen zoekt naar een manier om toch die ene wens te vervullen.
Als mijn man juist in deze periode zou vreemdgaan dan zou dat voor mij extra zwaar vallen (een extra druppel dus op die al gloeiende plaat).
Verder schrijf je dat meer mannen vreemdgaan en dat hun vrouwen daar niets van af weten. Daar heb je gelijk in. Ook andersom gebeurt het al te vaak. Maar er bestaan ook echt mannen die dat niet doen en vrouwen die dat niet doen. Er bestaan mensen die je vertrouwen waard zijn. En wellicht oordeel jij over een tijdje dat je man je welliswaar 2x bedonderd heeft maar dat jij toch vindt dat hij je vertrouwen waard is. Wellicht vind jij het fouten die te overkomen zijn. Misschien ook niet.
Ik denk dat het heel goed is dat je goed bij jezelf zoekt wat jij kan en wat jouw grenzen zijn. Je bent niet voor niets al 10 jaar samen dus het is normaal dat je daar (even) tijd voor nodig hebt.
Gr,
WZK
Maar het is niet de oorzaak dat hij is vreemdgegaan. Hij is vreemdgegaan omdat hij dat op dat moment wilde en omdat hij op dat moment oordeelde dat hij dat kon maken. Dat hij er nu achteraf anders over denkt en er spijt van heeft is weer wat anders.
Ik zou zelf ernstig twijfelen of ik met deze man nog wel kinderen zou willen hebben.
Zwieber schrijft:
"Heeeeeeel moeilijk dit. Want ik begrijp ergens best wel dat met alle stress en ellende de grens om vreemd te gaan wellicht wat lager is dan normaal. Aan de andere kant, dit is niet eens de eerste keer, het is ook al eerder gebeurd."
Aan de ene kant kan ik me dat dus ook heel goed indenken.
Maar aan de andere kant ook totaal niet. Mijn man en ik hebben er ook een heftig medisch traject opzitten i.v.m. kinderwens. Dat was/is een ontzettend moeilijk k** traject waarbij wij onszelf steeds afvroegen "hoe zit ik erin, hoe zit jij erin, wat kunnen we nog doen, wat willen we nog doen".
Je bent zo bezig met jezelf, de ander en jullie gezamenlijke wens dat het aan de ene kant heel lastig is, maar het kan ook heel veel verbondenheid geven (ondanks het hele zware vind/vond ik het zelf ook een mooie tijd) omdat je samen zoekt naar een manier om toch die ene wens te vervullen.
Als mijn man juist in deze periode zou vreemdgaan dan zou dat voor mij extra zwaar vallen (een extra druppel dus op die al gloeiende plaat).
Verder schrijf je dat meer mannen vreemdgaan en dat hun vrouwen daar niets van af weten. Daar heb je gelijk in. Ook andersom gebeurt het al te vaak. Maar er bestaan ook echt mannen die dat niet doen en vrouwen die dat niet doen. Er bestaan mensen die je vertrouwen waard zijn. En wellicht oordeel jij over een tijdje dat je man je welliswaar 2x bedonderd heeft maar dat jij toch vindt dat hij je vertrouwen waard is. Wellicht vind jij het fouten die te overkomen zijn. Misschien ook niet.
Ik denk dat het heel goed is dat je goed bij jezelf zoekt wat jij kan en wat jouw grenzen zijn. Je bent niet voor niets al 10 jaar samen dus het is normaal dat je daar (even) tijd voor nodig hebt.
Gr,
WZK
dinsdag 10 februari 2009 om 14:43
Allereerst veel sterkte voor jou, het lijkt me werkelijk walgelijk om 3 ellendige berichten in 1 klap te krijgen: 2 x scheefgegaan en 1 x SOA opgelopen. Hopelijk geen aids(word je daar ook op getest voor de IVF behandeling?) en ik duim voor jullie dat de vrouw in kwestie aan de pil was zodat je niet als extra klap in je gezicht t.z.t. te horen krijgt dat ze zwanger is.
Vergeet je niet om condooms mee te nemen als je naar je Bounty eiland gaat? Tot je de bevestiging hebt dat de Soa weg is en aids is uitgesloten alleen seksen met condooms en geen onbeschermde orale seks maar dat wist je waarschijnlijk al. Wat een klojo dat hij onbeschermde buitenechtelijk seks heeft gehad. Een goed gesprek over zijn verantwoordelijkheid tegenover jou is wel op zijn plaats.
Gebruik je Bounty eiland-tijd maar goed om duidelijk te maken dat dit de laatste keer is dat je hem een kans geeft - als je daar werkelijk nog voor open staat. Ik zou hem ook zeker niet zeggen dat je nu extra goed beseft hoeveel je van hem houdt. Dat heeft hij zeker niet verdiend en lijkt op een vrijbrief kado geven om het de volgende keer opnieuw te doen.
Nogmaals veel sterkte!
Vergeet je niet om condooms mee te nemen als je naar je Bounty eiland gaat? Tot je de bevestiging hebt dat de Soa weg is en aids is uitgesloten alleen seksen met condooms en geen onbeschermde orale seks maar dat wist je waarschijnlijk al. Wat een klojo dat hij onbeschermde buitenechtelijk seks heeft gehad. Een goed gesprek over zijn verantwoordelijkheid tegenover jou is wel op zijn plaats.
Gebruik je Bounty eiland-tijd maar goed om duidelijk te maken dat dit de laatste keer is dat je hem een kans geeft - als je daar werkelijk nog voor open staat. Ik zou hem ook zeker niet zeggen dat je nu extra goed beseft hoeveel je van hem houdt. Dat heeft hij zeker niet verdiend en lijkt op een vrijbrief kado geven om het de volgende keer opnieuw te doen.
Nogmaals veel sterkte!
