Ik ben fftjes op..

Hoi.. Zoals ik het al eerder zei,ik ben fftjes op.

Zoveel aan mijn hoofd dat ik er niet meer mezelf door ben..

December een moeilijke maand voor mij geweest, baan kwijtgeraakt, daarna vriend in ziekenhuis met klaplong, ik daarna weer de griep, 25 dec was 4de sterfdag van mijn vader.

Januari ook niet veel beter begonnen ik weer griep. Ik ben moe en uitgeblust, kom niet aan ontspanning toe. Alles doet pijn en ik ben mijn ritme kwijt.. 's Nachts om 4 uur ben ik nog gerust wakker en vaak val ik pas tegen vijven in slaap.

Op dit moment ben ik bezig met een schoonmaak van mijn keuken, tja beetje achterlijk tijdstip maar ik moest gewoon iets doen. Vandaag met mijn vriend naar ziekenhuis geweest omdat zijn long niet goed aanvoelde, maar gelukkig niks vreemds te zien.

Eten doe ik ook maar sporadisch, want sinds mijn buikgriep vorige week krijg ik van veel veel voedsel gelijk buikpijn. En heel mijn eetlust is verdwenen.

Schulden die ik niet geregeld krijg( ben bij alle hulpverleners geweest) omdat ik vorig jaar mijn schuldsanering ben kwijtgeraakt.Had grotendeels met mijn verleden te maken en ga ik nu niet verder op in. In ieder geval kreeg ik te horen zorg dat alle spullen op naam van vriend staan zodat er niks te halen valt, en probeer over een paar jaar weer een schuldsanering aan te vragen.

Ik zit gewoon niet meer lekker in mijn vel en kan soms gewoon niet meer de fut ervoor op brengen om iets aan mezelf te doen. Dus eenvoud is tegenwoordig standaard bij mij..

Wie heeft er ook zo in de put gezeten en hoe kwam jij eruit?

Pff slecht geslapen vannacht.

Tja wat dat betreft met zielige films.. Er komt geen traan kijken..

Gisteravond nog cd met "zielige"liedjes opgezet maar niks hoor..

Zelfs toen we in bed lagen en mijn vriend zei "doe maar eens lekker huilen" ging het niet...

Ik durf amper vooruit te kijken, heb een raar gevoel in mijn buik, bang dat elk moment de telefoon gaat.

Ik voel me vandaag zo onrustig.. Gewoon een raar gevoel.. Ik ga dadelijk ff sporten met zusje ff andere gedachtes krijgen. Normaal gaat mijn moeder ook mee, maar ze heeft er de kracht niet voor..

Mijn zusje en moeder gaan vandaag weer naar ziekenhuis enik kan helaas niet mee. er mogen maar 2 personen op bezoek komen, en ik ben bang dat ik het ook niet aan kan..

Bang zijn is nu het gevoel dat overheerst..

Goh neerwaarste spiraal blijft maar omlaag gaan.. Sinds donderdag ruzie met mijn vriend en zojuist belde mijn zusje dat ze met mijn babynichtje van 6 mnd met spoed naar ziekenhuis moest..

Met mijn oom ging het iets beter hij was uit coma maar sinds een paar dagen een virus en er mogen alleen mensen met beschermende kleding komen en ligt weer in coma.. En ondertussen ben ik zoooooo moe. En huilen lukt maar niet..

Nichtje is opgenomen in ziekenhuis en toen ik die kleine daar zo zag liggen met allerlei slangentje kwamen de tranen.. Dat was juist het kleine beetje dat mij deed breken....