Kinderen
alle pijlers
Vriend wil een kind... ik niet (denk ik)
donderdag 19 februari 2009 om 01:02
Mijn vriend (32) is er heel duidelijk in: hij wil, over niet al te lange tijd, een gezinnetje met me stichten. Ik (29) heb helemaal niet zo'n voortplantingsdrang. Nooit gehad. Ik heb niets met baby's eigenlijk. En ook niet zo veel met kinderen in het algemeen (al kom ik er heel soms wel eens eentje tegen waarvan ik denk: "die lijkt me misschien wel leuk").
Ik houd enorm veel van mijn lief en zou graag zijn diepste wens vervullen: een eigen kindje. Maar met zo'n geschenk word ik zelf meteen ook moeder. En dat zie ik niet echt voor me. En dan nog... is dat wel het juiste motief om een kind op de wereld te zetten? Het lijkt me dat je zelf ook een sterk gevoel, wens moet hebben als moeder toch? Zijn vrouwen die dat doen? En kind nemen vooral omdat hun partner het wil?
Ik vind dat ik het niet kan maken om maar te blijven twijfelen ("ja", "nee", "misschien" in random order) en vind dat ik eigenlijk op redelijk korte termijn een definitief standpunt moet kunnen bepalen, want als ik er niet bewust over na ga denken dan weet ik bijna zeker dat ik over 6 jaar constateer dat het gewoon "niet gebeurd is" en hij zich misschien 'in de val gelokt' voelt ofzo. Tegelijkertijd is met hem erover praten niet zo makkelijk (wordt snel ruzie).
Graag jullie feedback!
Ik houd enorm veel van mijn lief en zou graag zijn diepste wens vervullen: een eigen kindje. Maar met zo'n geschenk word ik zelf meteen ook moeder. En dat zie ik niet echt voor me. En dan nog... is dat wel het juiste motief om een kind op de wereld te zetten? Het lijkt me dat je zelf ook een sterk gevoel, wens moet hebben als moeder toch? Zijn vrouwen die dat doen? En kind nemen vooral omdat hun partner het wil?
Ik vind dat ik het niet kan maken om maar te blijven twijfelen ("ja", "nee", "misschien" in random order) en vind dat ik eigenlijk op redelijk korte termijn een definitief standpunt moet kunnen bepalen, want als ik er niet bewust over na ga denken dan weet ik bijna zeker dat ik over 6 jaar constateer dat het gewoon "niet gebeurd is" en hij zich misschien 'in de val gelokt' voelt ofzo. Tegelijkertijd is met hem erover praten niet zo makkelijk (wordt snel ruzie).
Graag jullie feedback!
donderdag 19 februari 2009 om 01:47
Ik heb zelf geen ervaring met die gevoelens, maar heb het wel van dichtbij gezien.
Zij wil geen kinderen en is daar heel eerlijk in. Hij wil (waarschijnlijk) wel kinderen. Ze zijn wel iets jonger dan jullie, maar hij blijft nu bewust bij haar. Het speelt voor hem nog niet. Op dit moment kiest hij dus voor haar en accepteert de consequenties. Komt het moment dat het bij hem gaat kriebelen, dan zal hij de knoop moeten doorhakken. Zo ziet zij het en dat weet hij.
Mijn advies is dan ook: wees eerlijk. Ja, het kan je je relatie kosten, maar hij heeft er recht op om een keus voor zijn toekomst te kunnen maken.
Zij wil geen kinderen en is daar heel eerlijk in. Hij wil (waarschijnlijk) wel kinderen. Ze zijn wel iets jonger dan jullie, maar hij blijft nu bewust bij haar. Het speelt voor hem nog niet. Op dit moment kiest hij dus voor haar en accepteert de consequenties. Komt het moment dat het bij hem gaat kriebelen, dan zal hij de knoop moeten doorhakken. Zo ziet zij het en dat weet hij.
Mijn advies is dan ook: wees eerlijk. Ja, het kan je je relatie kosten, maar hij heeft er recht op om een keus voor zijn toekomst te kunnen maken.
donderdag 19 februari 2009 om 06:37
Heeeel slecht motief om 'n kind te nemen voor 'n ander. Jij zit er het grootste deel van de tijd mee opgescheept uiteindelijk. En zelfs al gaat hij huisvader spelen terwijl jij carriere maakt, het zal nooit meer 't zelfde zijn thuis en in je vrije tijd omdat er altijd dat kind is wat jullie leven bepaalt.
Je kunt geen spontane uitjes meer plannen, altijd moet je eerst iets regelen voor kind. En dan nog de kosten van zo'n dure koter. Als je nu lekker kunt leven in luxe van 2 volledige salarissen moet je toch 'n stap terug met zo'n kostenpost erbij. Ofwel moet een van twee minder gaan werken, ofwel breng je een groot deel van je salaris naar de opvang.
Je kunt geen spontane uitjes meer plannen, altijd moet je eerst iets regelen voor kind. En dan nog de kosten van zo'n dure koter. Als je nu lekker kunt leven in luxe van 2 volledige salarissen moet je toch 'n stap terug met zo'n kostenpost erbij. Ofwel moet een van twee minder gaan werken, ofwel breng je een groot deel van je salaris naar de opvang.
donderdag 19 februari 2009 om 07:07
quote:elninjoo schreef op 19 februari 2009 @ 06:37:
Heeeel slecht motief om 'n kind te nemen voor 'n ander. Jij zit er het grootste deel van de tijd mee opgescheept uiteindelijk. En zelfs al gaat hij huisvader spelen terwijl jij carriere maakt, het zal nooit meer 't zelfde zijn thuis en in je vrije tijd omdat er altijd dat kind is wat jullie leven bepaalt.
Je kunt geen spontane uitjes meer plannen, altijd moet je eerst iets regelen voor kind. En dan nog de kosten van zo'n dure koter. Als je nu lekker kunt leven in luxe van 2 volledige salarissen moet je toch 'n stap terug met zo'n kostenpost erbij. Ofwel moet een van twee minder gaan werken, ofwel breng je een groot deel van je salaris naar de opvang.Of je bent hier omdat je een sluimerende kinderwens hebt of je probeert bewust de kinderenpijlerT om zeep te helpen met je slechte adviezen........ik ben er nog niet helemaal niet.
Heeeel slecht motief om 'n kind te nemen voor 'n ander. Jij zit er het grootste deel van de tijd mee opgescheept uiteindelijk. En zelfs al gaat hij huisvader spelen terwijl jij carriere maakt, het zal nooit meer 't zelfde zijn thuis en in je vrije tijd omdat er altijd dat kind is wat jullie leven bepaalt.
Je kunt geen spontane uitjes meer plannen, altijd moet je eerst iets regelen voor kind. En dan nog de kosten van zo'n dure koter. Als je nu lekker kunt leven in luxe van 2 volledige salarissen moet je toch 'n stap terug met zo'n kostenpost erbij. Ofwel moet een van twee minder gaan werken, ofwel breng je een groot deel van je salaris naar de opvang.Of je bent hier omdat je een sluimerende kinderwens hebt of je probeert bewust de kinderenpijlerT om zeep te helpen met je slechte adviezen........ik ben er nog niet helemaal niet.
donderdag 19 februari 2009 om 07:17
quote:traincha2 schreef op 19 februari 2009 @ 07:07:
[...]
Of je bent hier omdat je een sluimerende kinderwens hebt of je probeert bewust de kinderenpijlerT om zeep te helpen met je slechte adviezen........ik ben er nog niet helemaal niet.Dat denk ik ook altijd bij Elninjoo, dat ze stiekum toch echt wel een kinderwens heeft.
[...]
Of je bent hier omdat je een sluimerende kinderwens hebt of je probeert bewust de kinderenpijlerT om zeep te helpen met je slechte adviezen........ik ben er nog niet helemaal niet.Dat denk ik ook altijd bij Elninjoo, dat ze stiekum toch echt wel een kinderwens heeft.
donderdag 19 februari 2009 om 07:33
Nee, ik heb geen kinderwens.
En dit is geen slecht advies, want als je ze niet wil zoals ik ze niet wil (en mijn afkeer is sterk!), dan zou je de rest van je leven als verpest gaan zien als je zo'n handenbindertje neemt voor je partner.
btw: als ik 'n kinderwens had gehad, dan had ik me allang laten bezwangeren toen ik er de leeftijd voor had
En dit is geen slecht advies, want als je ze niet wil zoals ik ze niet wil (en mijn afkeer is sterk!), dan zou je de rest van je leven als verpest gaan zien als je zo'n handenbindertje neemt voor je partner.
btw: als ik 'n kinderwens had gehad, dan had ik me allang laten bezwangeren toen ik er de leeftijd voor had
donderdag 19 februari 2009 om 07:48
El begint nu toch wel wat te oud te worden voor kinderen hoor, alhoewel er natuurlijk altijd uitzonderingen zijn. Ik denk eerlijk gezegd dat ze op de kinderpijler gewoon de andere kant wil vertegenwoordigen.
TO, het is inderdaad een deal or no deal situatie. Zonder kinderen zal je man of voor jou moeten kiezen of voor zijn wens voor kinderen. Moeilijk. Als je er zelf niet achter staat, zou ik zeker geen kinderen nemen. Niet vanwege de financieen, dat wordt altijd zo zwaar overdreven maar vanwege het feit dat je zelf nooit meer hetzelfde wordt als voor die tijd. Je relatie zal iets anders zijn (alhoewel je echt niet hoeft af te gaan op alle drama verhalen hier hoor, het gaat ook vaak gewoon goed).
Een kind nemen voor je man is niet slim. Net zoals dat mannen die kind maken voor hun vrouw ook niet slim zijn.
TO, het is inderdaad een deal or no deal situatie. Zonder kinderen zal je man of voor jou moeten kiezen of voor zijn wens voor kinderen. Moeilijk. Als je er zelf niet achter staat, zou ik zeker geen kinderen nemen. Niet vanwege de financieen, dat wordt altijd zo zwaar overdreven maar vanwege het feit dat je zelf nooit meer hetzelfde wordt als voor die tijd. Je relatie zal iets anders zijn (alhoewel je echt niet hoeft af te gaan op alle drama verhalen hier hoor, het gaat ook vaak gewoon goed).
Een kind nemen voor je man is niet slim. Net zoals dat mannen die kind maken voor hun vrouw ook niet slim zijn.
donderdag 19 februari 2009 om 07:59
Ik zou het er eerst maar eens met je vriend over hebben. Weet je vriend dat je ernstig twijfelt over je kinderwens en veel meer neigt naar "nee" dan "misschien later"?
Duidelijkheid naar je vriend toe lijkt mij hierin het belangrijkste en ook het eerlijkste.
Voor een ander moet je nooit een kind krijgen, daar wordt je beslist niet gelukkig van en je relatie ook niet.
Duidelijkheid naar je vriend toe lijkt mij hierin het belangrijkste en ook het eerlijkste.
Voor een ander moet je nooit een kind krijgen, daar wordt je beslist niet gelukkig van en je relatie ook niet.
donderdag 19 februari 2009 om 08:08
Nooit doen voor je partner. Maar absoluut wel bespreken. Het lijkt me dan zijn keus of hij dan voor jou of voor zijn kinderwens gaat.
Wel heel moeilijk.
Bij vrienden van ons is daarvoor de relatie over en heeft hij heel vlug een nieuwe partner gevonden die wel een kinderwens had.
Ook begrijpelijk.
Heel veel succes met het vertellen van je verhaal en voor je partner de keuze die hij zal moeten maken.
PS Even in tegenstelling tot Elninjoo....kinderen zijn helemaal geweldig!!! Maar natuurlijk heeft iedereen zijn eigen mening.
Wel heel moeilijk.
Bij vrienden van ons is daarvoor de relatie over en heeft hij heel vlug een nieuwe partner gevonden die wel een kinderwens had.
Ook begrijpelijk.
Heel veel succes met het vertellen van je verhaal en voor je partner de keuze die hij zal moeten maken.
PS Even in tegenstelling tot Elninjoo....kinderen zijn helemaal geweldig!!! Maar natuurlijk heeft iedereen zijn eigen mening.
donderdag 19 februari 2009 om 08:25
Ha post it,
Lastige situatie zeg. Ik zou ook nooit toegeven aan de wens van je vriend als je er zelf niet achter staat. Aan de andere kant denk ik, je bent nog best jong, en ik vind persoonlijk dat het nog echt te vroeg is om een definitief standpunt in te nemen. Dan zou je jezelf wel eens vast kunnen leggen op wel/geen kinderen, terwijl er nog zooooveeeeeel kan veranderen in een paar jaar. Ik ben nu 33 jaar en 23 weken zwanger, maar had tot voor een jaar geleden nooit gedacht zwanger te willen worden (zelfde partner)!!
Ik vind dat je partner je in elk geval nog best wat tijd mag gunnen om er over na te denken, en laat jezelf niet opjagen. Jouw standpunt is duidelijk: nu in elk geval geen kinderen...
Lastige situatie zeg. Ik zou ook nooit toegeven aan de wens van je vriend als je er zelf niet achter staat. Aan de andere kant denk ik, je bent nog best jong, en ik vind persoonlijk dat het nog echt te vroeg is om een definitief standpunt in te nemen. Dan zou je jezelf wel eens vast kunnen leggen op wel/geen kinderen, terwijl er nog zooooveeeeeel kan veranderen in een paar jaar. Ik ben nu 33 jaar en 23 weken zwanger, maar had tot voor een jaar geleden nooit gedacht zwanger te willen worden (zelfde partner)!!
Ik vind dat je partner je in elk geval nog best wat tijd mag gunnen om er over na te denken, en laat jezelf niet opjagen. Jouw standpunt is duidelijk: nu in elk geval geen kinderen...
donderdag 19 februari 2009 om 08:27
Tot mijn 29ste had ik precies hetzelfde gevoel. Voor mij geen kinderen!! Mijn vriend dacht er precies hetzelfde over. Nu een jaar later denk ik er toch iets anders over.
Ik zou het zeker met je vriend bespreken! Laat weten dat je meer neigt naar nee dan naar misschien. Kijken hoe hij erop reageert. Jij hebt het in ieder geval gezegd. Jij bent eerlijk geweest, dat kan hij je nooit kwalijk nemen....
Ik zeg ook: kijk het aan...je zegt nu nee, maar het kan bij jou net als bij mij omslaan. Moeilijke situatie!!
Sterkte!
Ik zou het zeker met je vriend bespreken! Laat weten dat je meer neigt naar nee dan naar misschien. Kijken hoe hij erop reageert. Jij hebt het in ieder geval gezegd. Jij bent eerlijk geweest, dat kan hij je nooit kwalijk nemen....
Ik zeg ook: kijk het aan...je zegt nu nee, maar het kan bij jou net als bij mij omslaan. Moeilijke situatie!!
Sterkte!
donderdag 19 februari 2009 om 08:32
Grappig om te lezen. Niet dat het nou zo leuk is natuurlijk, maar ik zit in de omgekeerde fase. Mijn vriend heeft hetzelfde als TO en ik ben degene die wel een keer aan kinderen wil beginnen.
Tot nu toe zegt hij dat hij daar nog niet mee bezig is en dat als hij nu zou moeten kiezen dat het dan nee wordt, maaaar dat hij er volgend jaar wel heel anders over kan denken.
Dit schept hoop. Ik vind hem natuurlijk ook wel leuk, anders bleef ik niet bij hem, maar ik weet nog steeds niet helemaal waar ik aan toe ben (en hoe vaak ik het hem ook vraag, duidelijker wordt ie niet).
Je kunt dus het beste eerlijk zijn tegenover je partner. Dan is het voor hem duidelijk hoe jij erover denkt. Als je echt heel sterk een "nee" voelt, moet je niet aan een kind beginnen denk ik. Als hij daar anders over denkt en per se een kind wil, dan zal hij daar zelf zijn conclusies aan moeten verbinden. Maar dat kan hij alleen als jij echt heel duidelijk bent.
Ik denk niet dat hij het je heel erg kwalijk neemt (kan nemen) als jij altijd heel stellig zegt dat jij geen kinderen wil. Het is dan zijn eigen beslissing geweest om een "kinderloos" leven tegemoet te treden.
Dat is wat anders als je hem aan het lijntje houdt en dus de ene keer zegt "Nee", de andere keer "Ja" en weer een andere keer "Misschien". Dan kan hij(en mag hij dat trouwens ook van mij) jou dat wel degelijk kwalijk nemen, want dan heb je hem in feite al die tijd voorgelogen.
Succes met je beslissing....
Tot nu toe zegt hij dat hij daar nog niet mee bezig is en dat als hij nu zou moeten kiezen dat het dan nee wordt, maaaar dat hij er volgend jaar wel heel anders over kan denken.
Dit schept hoop. Ik vind hem natuurlijk ook wel leuk, anders bleef ik niet bij hem, maar ik weet nog steeds niet helemaal waar ik aan toe ben (en hoe vaak ik het hem ook vraag, duidelijker wordt ie niet).
Je kunt dus het beste eerlijk zijn tegenover je partner. Dan is het voor hem duidelijk hoe jij erover denkt. Als je echt heel sterk een "nee" voelt, moet je niet aan een kind beginnen denk ik. Als hij daar anders over denkt en per se een kind wil, dan zal hij daar zelf zijn conclusies aan moeten verbinden. Maar dat kan hij alleen als jij echt heel duidelijk bent.
Ik denk niet dat hij het je heel erg kwalijk neemt (kan nemen) als jij altijd heel stellig zegt dat jij geen kinderen wil. Het is dan zijn eigen beslissing geweest om een "kinderloos" leven tegemoet te treden.
Dat is wat anders als je hem aan het lijntje houdt en dus de ene keer zegt "Nee", de andere keer "Ja" en weer een andere keer "Misschien". Dan kan hij(en mag hij dat trouwens ook van mij) jou dat wel degelijk kwalijk nemen, want dan heb je hem in feite al die tijd voorgelogen.
Succes met je beslissing....
donderdag 19 februari 2009 om 08:40
Ik vind niet dat je voor elkaar bepaalde keuzes kunt maken die bepalend zijn voor je toekomst. Natuurlijk, je bent samen, houdt van elkaar en wil samen blijven. Maar: je bent en blijft een individu met bepaalde wensen voor de toekomst.
Ik vind niet dat jij mag beslissen voor je vriend dat hij nooit vader mag worden terwijl dat een grote wens van hem is. Andersom vind ik niet dat je vriend mag beslissen dat jij moeder 'moet' worden, terwijl je dat niet wilt. Natuurlijk is een relatie gebaseerd op compromissen op het moment dat je het ergens niet over eens bent. Maar zolang dit gaat over een bankstel, tv-programma of kleur van de auto, is hier wel uit te komen. Een ander verhaal wordt dit wanneer het over kinderen gaat. Een kind is zo'n ingrijpende verandering in je leven, waar je beide voor 100% achter moet staan op het moment dat je ervoor gaat. Dat ben je niet alleen aan jezelf, maar ook aan je partner en je kind verplicht.
Ik zou het onderwerp even een paar maanden laten rusten. Spreek af dat je het beladen onderwerp de komende twee of drie maanden even compleet negeert. Zo kun je er beide rustig over nadenken, hoe tot een oplossing te komen. Uiteindelijk zal je er toch goed over moeten praten en tot een beslissing komen waar je beide geheel achter staat.... (en die beslissing kunnen wij niet voor jullie maken)
Sterkte en succes met de situatie!
Ik vind niet dat jij mag beslissen voor je vriend dat hij nooit vader mag worden terwijl dat een grote wens van hem is. Andersom vind ik niet dat je vriend mag beslissen dat jij moeder 'moet' worden, terwijl je dat niet wilt. Natuurlijk is een relatie gebaseerd op compromissen op het moment dat je het ergens niet over eens bent. Maar zolang dit gaat over een bankstel, tv-programma of kleur van de auto, is hier wel uit te komen. Een ander verhaal wordt dit wanneer het over kinderen gaat. Een kind is zo'n ingrijpende verandering in je leven, waar je beide voor 100% achter moet staan op het moment dat je ervoor gaat. Dat ben je niet alleen aan jezelf, maar ook aan je partner en je kind verplicht.
Ik zou het onderwerp even een paar maanden laten rusten. Spreek af dat je het beladen onderwerp de komende twee of drie maanden even compleet negeert. Zo kun je er beide rustig over nadenken, hoe tot een oplossing te komen. Uiteindelijk zal je er toch goed over moeten praten en tot een beslissing komen waar je beide geheel achter staat.... (en die beslissing kunnen wij niet voor jullie maken)
Sterkte en succes met de situatie!
donderdag 19 februari 2009 om 08:41
Nou dan neem je toch de beslissing dat je ze de komende 5 jaar niet wilt. Niet zeker weten = niet genoeg willen = niet nemen. En dat je na 5 jaar opnieuw gaat kijken. Je bent nog hartstikke jong, dus tijd zat. En als je vriend echt van je houdt dan zal hij het best moeite hebben met je beslissing, maar gewoon bij je blijven en echt wachten tot jij er ook aan toe bent.
Ik zie het probleem niet zo.
Ik zie het probleem niet zo.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
donderdag 19 februari 2009 om 08:48
Bij twijfel; niet doen!
Een kind heeft een grote impact op je leven en is in mijn ogen niet iets dat je voor je partner zou moeten of willen doen.
Het krijgen van een kind is definitief en als je naderhand tot de conclusie komt dat het toch niet voor jou is, is er geen weg terug. Persoonlijk vind ik niet dat je je partner nu een definitief antwoord hoeft te geven. Het wel of niet willen van kinderen is een heel persoonlijke beslissing en niet één die je kunt afdwingen of forceren.
Een kind heeft een grote impact op je leven en is in mijn ogen niet iets dat je voor je partner zou moeten of willen doen.
Het krijgen van een kind is definitief en als je naderhand tot de conclusie komt dat het toch niet voor jou is, is er geen weg terug. Persoonlijk vind ik niet dat je je partner nu een definitief antwoord hoeft te geven. Het wel of niet willen van kinderen is een heel persoonlijke beslissing en niet één die je kunt afdwingen of forceren.
banba wijzigde dit bericht op 19-02-2009 08:50
Reden: woord vergeten
Reden: woord vergeten
% gewijzigd
The time is now
donderdag 19 februari 2009 om 08:49
donderdag 19 februari 2009 om 08:59
quote:elninjoo schreef op 19 februari 2009 @ 08:49:
[...]
Jij vat 'm! Zitten we op de kinderpijler daar op te wachten dan? Hebben we dat nodig dan? Dacht het niet. Ik als moeder kan ook nog wel zelf bedenken wat de nadelen zijn hoor, daar heb ik in principe niet zon eenzijdige mening voor nodig. Ben er echt niet dommer van geworden dat moederschap. Sterker nog ik ben een hoop ervaring rijker, wat Elninjoo waarschijnlijk nooit zal ervaren. Ik (en ik denk de hele kinderpijler) ben zelf heel goed in staat om voor mezelf te denken en beslissingen te nemen.
[...]
Jij vat 'm! Zitten we op de kinderpijler daar op te wachten dan? Hebben we dat nodig dan? Dacht het niet. Ik als moeder kan ook nog wel zelf bedenken wat de nadelen zijn hoor, daar heb ik in principe niet zon eenzijdige mening voor nodig. Ben er echt niet dommer van geworden dat moederschap. Sterker nog ik ben een hoop ervaring rijker, wat Elninjoo waarschijnlijk nooit zal ervaren. Ik (en ik denk de hele kinderpijler) ben zelf heel goed in staat om voor mezelf te denken en beslissingen te nemen.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
donderdag 19 februari 2009 om 09:01
quote:Chica34 schreef op 19 februari 2009 @ 08:59:
[...]
Zitten we op de kinderpijler daar op te wachten dan? Hebben we dat nodig dan? Dacht het niet. Ik als moeder kan ook nog wel zelf bedenken wat de nadelen zijn hoor, daar heb ik in principe niet zon eenzijdige mening voor nodig. Ben er echt niet dommer van geworden dat moederschap. Sterker nog ik ben een hoop ervaring rijker, wat Elninjoo waarschijnlijk nooit zal ervaren. Ik (en ik denk de hele kinderpijler) ben zelf heel goed in staat om voor mezelf te denken en beslissingen te nemen.Ja, maar als alleen mensen zouden reageren die kinderen helemaal te gek vinden, dan is er dus geen balans en al helemaal geen objectieve raadgeving. Bang voor 'n tegenstem?
[...]
Zitten we op de kinderpijler daar op te wachten dan? Hebben we dat nodig dan? Dacht het niet. Ik als moeder kan ook nog wel zelf bedenken wat de nadelen zijn hoor, daar heb ik in principe niet zon eenzijdige mening voor nodig. Ben er echt niet dommer van geworden dat moederschap. Sterker nog ik ben een hoop ervaring rijker, wat Elninjoo waarschijnlijk nooit zal ervaren. Ik (en ik denk de hele kinderpijler) ben zelf heel goed in staat om voor mezelf te denken en beslissingen te nemen.Ja, maar als alleen mensen zouden reageren die kinderen helemaal te gek vinden, dan is er dus geen balans en al helemaal geen objectieve raadgeving. Bang voor 'n tegenstem?
donderdag 19 februari 2009 om 09:02
Ik heb aan de andere kant gestaan. Mijn man (toen vriend) wist niet zeker of hij wel kinderen wilde. In ieder geval wilde hij er nog heeeeeel lang mee wachten. Het heeft een tijd geduurt maar we zijn er uit gekomen en nu wil hij net zo graag een kindje als ik.
Ik wilde toen zo snel mogelijk antwoord. Wanneer wanneer wanneer!!!????!!!??? Nu, achteraf, kijk ik er wel wat anders tegenaan. Misschien omdat mijn geduld nogal op de proef wordt gesteld... In ieder geval vind ik niet dat je aan kinderen moet beginnen omdat je je partner een plezier wilt doen. Ik vind ook niet dat jij NU moet beslissen of en wanneer je ze wilt. Wel moet je eerlijk zijn over je twijfels. Je kunt ook een termijn afspreken wanneer je er weer over gaat praten. Bijvoorbeeld over een half jaar. Dan kun je in alle rust nadenken. En het hoeft natuurlijk niet zo te zijn dat je over een half jaar wel weet wat je wil. Maar gewoon een half jaar laten rusten en dan weer eens een goed gesprek hierover.
Ik wilde toen zo snel mogelijk antwoord. Wanneer wanneer wanneer!!!????!!!??? Nu, achteraf, kijk ik er wel wat anders tegenaan. Misschien omdat mijn geduld nogal op de proef wordt gesteld... In ieder geval vind ik niet dat je aan kinderen moet beginnen omdat je je partner een plezier wilt doen. Ik vind ook niet dat jij NU moet beslissen of en wanneer je ze wilt. Wel moet je eerlijk zijn over je twijfels. Je kunt ook een termijn afspreken wanneer je er weer over gaat praten. Bijvoorbeeld over een half jaar. Dan kun je in alle rust nadenken. En het hoeft natuurlijk niet zo te zijn dat je over een half jaar wel weet wat je wil. Maar gewoon een half jaar laten rusten en dan weer eens een goed gesprek hierover.
donderdag 19 februari 2009 om 09:07
donderdag 19 februari 2009 om 09:16
Ik heb niet alles gelezen, zeg ik alvast bij voorbaat.
Het is een lastige situatie, maar je bent 29. Als jij aangeeft dat je nu nog niet wil, en niet zeker weet of het er ooit van gaat komen, dat je kinderen wilt, weet je vriend wat hem te wachten staat. Je zegt niet te weten of je het uiteindelijk aankunt, maar je weet ook niet wat de uitkomst is. Daar kunnen wij je niet mee helpen en je vriend eigenlijk ook niet: het is puur je eigen gevoel. Daarnaast hoor ik iedereen altijd zeggen dat in die negen maanden je moeder gevoel wel groeit. Een vriendin van mijn vriend werd ongepland zwanger en moest op haar 22e ineens wennen aan het idee moeder te worden. Die negen maanden gaven haar die mogelijkheid. Overigens vind ik niet dat je voor iemand anders zwanger moet worden in de hoop dat het gevoel komt. Maar mocht je over een jaar of vijf denken: we wagen de sprong, denk ik dat het gevoel vanzelf komt.
Maar: bij twijfel, niet oversteken!
Het is een lastige situatie, maar je bent 29. Als jij aangeeft dat je nu nog niet wil, en niet zeker weet of het er ooit van gaat komen, dat je kinderen wilt, weet je vriend wat hem te wachten staat. Je zegt niet te weten of je het uiteindelijk aankunt, maar je weet ook niet wat de uitkomst is. Daar kunnen wij je niet mee helpen en je vriend eigenlijk ook niet: het is puur je eigen gevoel. Daarnaast hoor ik iedereen altijd zeggen dat in die negen maanden je moeder gevoel wel groeit. Een vriendin van mijn vriend werd ongepland zwanger en moest op haar 22e ineens wennen aan het idee moeder te worden. Die negen maanden gaven haar die mogelijkheid. Overigens vind ik niet dat je voor iemand anders zwanger moet worden in de hoop dat het gevoel komt. Maar mocht je over een jaar of vijf denken: we wagen de sprong, denk ik dat het gevoel vanzelf komt.
Maar: bij twijfel, niet oversteken!
donderdag 19 februari 2009 om 09:30
quote:post_it schreef op 19 februari 2009 @ 01:02:
Ik heb niets met baby's eigenlijk. En ook niet zo veel met kinderen in het algemeen (al kom ik er heel soms wel eens eentje tegen waarvan ik denk: "die lijkt me misschien wel leuk").
Alsof ik mezelf een paar jaar terug hoor praten
De kinderen die je in de supermarkt tegenkomt, daar moet je je oordeel niet op baseren: die van jezelf worden hoe dan ook een stuk leuker dan die rondrennende onopgevoede koters die je voor de voeten banjeren
Op mijn 29e zat ik in een vergelijkbare situatie, en wat bij ons hielp, was dat ik op een gegeven moment mijn best gedaan heb echt op een rijtje te krijgen waarom ik het níet wilde. Kort samengevat: het leek me best leuk een kind te zien opgroeien van baby tot volwassene, maar ik vond het beklemmend dat kinderen er altijd zijn, dat je ze niet even uit kunt zetten als je even rust aan je hoofd wilt, maar bovendien: ik vond mijn leven zoals het was te leuk om op te geven voor een kind. En of dat zou veranderen, wist ik niet,
Mijn vriend vond dat jammer, maar snapte wel dat het geen kwestie van aan het lijntje houden was. Hij besloot uiteindelijk dat hij liever met mij en zonder kinderen verder wilde dan andersom.
In de jaren daarna verschoof voor mij de balans tussen de overwegingen voor wel of geen kind, en ondertussen hebben we een zoon van een jaar. De dingen waarvan ik dacht dat ik ze niet leuk zou vinden, vind ik inderdaad niet (altijd) geweldig, maar de dingen waarvan ik dacht dat ik ze wel leuk zou vinden, zijn tien keer zo leuk als verwacht!
Ik heb niets met baby's eigenlijk. En ook niet zo veel met kinderen in het algemeen (al kom ik er heel soms wel eens eentje tegen waarvan ik denk: "die lijkt me misschien wel leuk").
Alsof ik mezelf een paar jaar terug hoor praten
De kinderen die je in de supermarkt tegenkomt, daar moet je je oordeel niet op baseren: die van jezelf worden hoe dan ook een stuk leuker dan die rondrennende onopgevoede koters die je voor de voeten banjeren
Op mijn 29e zat ik in een vergelijkbare situatie, en wat bij ons hielp, was dat ik op een gegeven moment mijn best gedaan heb echt op een rijtje te krijgen waarom ik het níet wilde. Kort samengevat: het leek me best leuk een kind te zien opgroeien van baby tot volwassene, maar ik vond het beklemmend dat kinderen er altijd zijn, dat je ze niet even uit kunt zetten als je even rust aan je hoofd wilt, maar bovendien: ik vond mijn leven zoals het was te leuk om op te geven voor een kind. En of dat zou veranderen, wist ik niet,
Mijn vriend vond dat jammer, maar snapte wel dat het geen kwestie van aan het lijntje houden was. Hij besloot uiteindelijk dat hij liever met mij en zonder kinderen verder wilde dan andersom.
In de jaren daarna verschoof voor mij de balans tussen de overwegingen voor wel of geen kind, en ondertussen hebben we een zoon van een jaar. De dingen waarvan ik dacht dat ik ze niet leuk zou vinden, vind ik inderdaad niet (altijd) geweldig, maar de dingen waarvan ik dacht dat ik ze wel leuk zou vinden, zijn tien keer zo leuk als verwacht!
