Relaties
alle pijlers
Ik zit zo in de knoop met mijn relatie
donderdag 26 februari 2009 om 13:28
Beste allemaal,
ik lees vaak mee op Viva, maar heb zelf nog nooit een bericht geplaatst....maar het voelt nu als de hoogste tijd
Er zit mij namelijk heel wat dwars waarvan ik het gevoel heb het haast met niemand te kunnen bespreken.
Ik heb nu alweer 5 jaar een relatie met mijn vriend. Hij is een knappe, sociale, slimme en gevoelige man, iemand waar ik jarenlang op heb gewacht...althans dat denk ik. Het is zo'n man waar iedereen mij mee prijst en ik denk zelf ook dat ik geluk heb gehad. Maar, het probleem is dat mijn verstand dit zegt en het gevoeligsmatig helaas wat anders zit.
Op een of andere manier is er veel ergernis in onze relatie geslopen en ik merk dat ik soms niet blij word van het idee iets met hem samen te gaan doen. Het voelt soms alsof we niet meer met elkaar verbonden zijn en ik twijfel of ik met hem oud wil worden. Ik vrees dan ook dat het wat verder gaat dan de gewoonlijke sleur want dingen irriteren mij gewoon enorm en dat lijkt maar niet te stoppen terwijl ik normaal een behoorlijk positief persoon ben. Het is zelfs zo erg dat ik er tegenwoordig over droom en ik me continue gefrustreerd voel omdat ik gewoon niet meer weet wat ik nou met mezelf en mijn relatie aanmoet. Tot overmaat van ramp lijkt het alsof mijn vlindertjes het op mijn collega hebben gemund, maar dat is denk ik alleen maar vluchtgedrag omdat ik me zo ongelukkig voel momenteel.
Ik denk dat de ergernissen in mijn relatie zo zijn gaan opbouwen omdat ik niet voldoende uitspreek wat ik voel, of ik dit niet op de juiste manier doe waardoor het lijkt alsof de boodschap bij hem vaak niet aankomt. Maar het ligt ook wel een deel bij hem want hij vindt al heel snel dingen 'gezeur'. Ik heb getracht hieraan te werken en we zijn zelfs een aantal keer naar relatietherapie geweest, maar dan zit hij erbij alsof hij totaal nergens problemen mee heeft en ik me maar druk loop te maken om vanalles en nog wat. Het lijkt net of het alleen mij wat boeit en hij zich steeds emotioneel afzijdig houdt in ruzies. Dit (wat ook inhoudt weinig zeggen, tv blijven kijken terwijl ik een probleem wil bespreken, of gewoon uberhaupt mij negeren tijdens ruzies en niks zeggen) heeft er al meerdere malen toe geleid dat ik enorm uit mijn dak ga. Aan het eind van het verhaal voel ik me schuldig dat ik zo fel heb gereageerd, bied ik mijn excuses aan gekwetste hem aan, maar blijf ik nog met het probleem zitten waarmee onze discussie begon. En zo blijft het maar opbouwen en opbouwen.
Ten einde raad ben ik. Als het niet meer goed voelt, dan moeten we stoppen toch? Maar wat nou als het aan mijn communicatie ligt? Erger ik me te snel aan dingen?
Om jullie een beeld te geven zal ik even mijn ergernissen langs de pluspunten zetten, dan begrijpen jullie een beetje wat er speelt.
Mijn ergernissen (ik probeer het kort te houden ) :
- hij heeft enorm weinig zin in seks met mij (maar kom er wel steeds vaker achter dat hij regelmatig porno kijkt. Prima, maar het zou fijn zijn als hij het dan ook een keer met mij aanlegt)
- Hij is heel snel geirriteerd
- Hij is erg op de centen (winkelen duurt een eeuwigheid omdat hij vooral niet te veel wil betalen, hij trakteert mij vrijwel nooit alles moet 50-50)
- Hij maakt vaak flauwe grappen over onze relatie tov anderen
- Hij was in de eerste jaren heel flirterig en is 1 keer vreemd gegaan, heeft hier een tijdje over gelogen zelfs. Maar hij heeft wel veel berouw getoond en is een andere weg ingeslagen
- Hij laat merken dat hij mijn familie maar niks vindt en vindt alles te veel moeite: gesprekken met ze aanknopen, een keer helpen verhuizen
- Hij is erg onhandig en als hij dan aan het klussen is maakt hij sneller wat kapot dan dat het goed doet.
kortom: het voelt of ik niet altijd op hem kan bouwen. Vaak heb ik geen zin om wat te doen met hem want als we bijv. naar een pretpark gaan dan is hij al zo geirriteerd dat hij de weg niet kan vinden, we het water zijn vergeten etc. dat ik al geen zin meer heb als we er aankomen.
positieve punten:
- hij is lief en zorgzaam
- ik kan goed met hem praten over problemen die mij aangaan
- hij is netjes, knap en slim
Ik loop nu al behoorlijke tijd te twijfelen en weet gewoon niet hoe ik de knoop kan doorhakken. Ik heb geprobeert ervoor te kiezen om door te gaan en dat gaat steeds een tijdje goed maar dan komen die twijfels toch weer terug.....Hij lijkt alsof er nooit een punt gaat komen dat ik het 'gewoon wel weet'.
Ik wil best voor deze relatie vechten maar weet gewoon niet meer hoe ik het vol kan houden. Ik weet dat in iedere relatie ergernissen zijn en ook in een evt. volgende relatie zal in dingen tegenkomen, maar het lijkt of dit niet meer te redden valt.....Mijn gedachten zeggen me dat hij qua persoon heel goed bij mij kan passen, maar mijn gevoel zegt"het voelt niet meer goed"..Wat kan ik nu nog doen??? hellup
ik lees vaak mee op Viva, maar heb zelf nog nooit een bericht geplaatst....maar het voelt nu als de hoogste tijd
Er zit mij namelijk heel wat dwars waarvan ik het gevoel heb het haast met niemand te kunnen bespreken.
Ik heb nu alweer 5 jaar een relatie met mijn vriend. Hij is een knappe, sociale, slimme en gevoelige man, iemand waar ik jarenlang op heb gewacht...althans dat denk ik. Het is zo'n man waar iedereen mij mee prijst en ik denk zelf ook dat ik geluk heb gehad. Maar, het probleem is dat mijn verstand dit zegt en het gevoeligsmatig helaas wat anders zit.
Op een of andere manier is er veel ergernis in onze relatie geslopen en ik merk dat ik soms niet blij word van het idee iets met hem samen te gaan doen. Het voelt soms alsof we niet meer met elkaar verbonden zijn en ik twijfel of ik met hem oud wil worden. Ik vrees dan ook dat het wat verder gaat dan de gewoonlijke sleur want dingen irriteren mij gewoon enorm en dat lijkt maar niet te stoppen terwijl ik normaal een behoorlijk positief persoon ben. Het is zelfs zo erg dat ik er tegenwoordig over droom en ik me continue gefrustreerd voel omdat ik gewoon niet meer weet wat ik nou met mezelf en mijn relatie aanmoet. Tot overmaat van ramp lijkt het alsof mijn vlindertjes het op mijn collega hebben gemund, maar dat is denk ik alleen maar vluchtgedrag omdat ik me zo ongelukkig voel momenteel.
Ik denk dat de ergernissen in mijn relatie zo zijn gaan opbouwen omdat ik niet voldoende uitspreek wat ik voel, of ik dit niet op de juiste manier doe waardoor het lijkt alsof de boodschap bij hem vaak niet aankomt. Maar het ligt ook wel een deel bij hem want hij vindt al heel snel dingen 'gezeur'. Ik heb getracht hieraan te werken en we zijn zelfs een aantal keer naar relatietherapie geweest, maar dan zit hij erbij alsof hij totaal nergens problemen mee heeft en ik me maar druk loop te maken om vanalles en nog wat. Het lijkt net of het alleen mij wat boeit en hij zich steeds emotioneel afzijdig houdt in ruzies. Dit (wat ook inhoudt weinig zeggen, tv blijven kijken terwijl ik een probleem wil bespreken, of gewoon uberhaupt mij negeren tijdens ruzies en niks zeggen) heeft er al meerdere malen toe geleid dat ik enorm uit mijn dak ga. Aan het eind van het verhaal voel ik me schuldig dat ik zo fel heb gereageerd, bied ik mijn excuses aan gekwetste hem aan, maar blijf ik nog met het probleem zitten waarmee onze discussie begon. En zo blijft het maar opbouwen en opbouwen.
Ten einde raad ben ik. Als het niet meer goed voelt, dan moeten we stoppen toch? Maar wat nou als het aan mijn communicatie ligt? Erger ik me te snel aan dingen?
Om jullie een beeld te geven zal ik even mijn ergernissen langs de pluspunten zetten, dan begrijpen jullie een beetje wat er speelt.
Mijn ergernissen (ik probeer het kort te houden ) :
- hij heeft enorm weinig zin in seks met mij (maar kom er wel steeds vaker achter dat hij regelmatig porno kijkt. Prima, maar het zou fijn zijn als hij het dan ook een keer met mij aanlegt)
- Hij is heel snel geirriteerd
- Hij is erg op de centen (winkelen duurt een eeuwigheid omdat hij vooral niet te veel wil betalen, hij trakteert mij vrijwel nooit alles moet 50-50)
- Hij maakt vaak flauwe grappen over onze relatie tov anderen
- Hij was in de eerste jaren heel flirterig en is 1 keer vreemd gegaan, heeft hier een tijdje over gelogen zelfs. Maar hij heeft wel veel berouw getoond en is een andere weg ingeslagen
- Hij laat merken dat hij mijn familie maar niks vindt en vindt alles te veel moeite: gesprekken met ze aanknopen, een keer helpen verhuizen
- Hij is erg onhandig en als hij dan aan het klussen is maakt hij sneller wat kapot dan dat het goed doet.
kortom: het voelt of ik niet altijd op hem kan bouwen. Vaak heb ik geen zin om wat te doen met hem want als we bijv. naar een pretpark gaan dan is hij al zo geirriteerd dat hij de weg niet kan vinden, we het water zijn vergeten etc. dat ik al geen zin meer heb als we er aankomen.
positieve punten:
- hij is lief en zorgzaam
- ik kan goed met hem praten over problemen die mij aangaan
- hij is netjes, knap en slim
Ik loop nu al behoorlijke tijd te twijfelen en weet gewoon niet hoe ik de knoop kan doorhakken. Ik heb geprobeert ervoor te kiezen om door te gaan en dat gaat steeds een tijdje goed maar dan komen die twijfels toch weer terug.....Hij lijkt alsof er nooit een punt gaat komen dat ik het 'gewoon wel weet'.
Ik wil best voor deze relatie vechten maar weet gewoon niet meer hoe ik het vol kan houden. Ik weet dat in iedere relatie ergernissen zijn en ook in een evt. volgende relatie zal in dingen tegenkomen, maar het lijkt of dit niet meer te redden valt.....Mijn gedachten zeggen me dat hij qua persoon heel goed bij mij kan passen, maar mijn gevoel zegt"het voelt niet meer goed"..Wat kan ik nu nog doen??? hellup
donderdag 26 februari 2009 om 13:32
Een keer een kans geven maar dan rete serieus. Of we doen hier iets aan, of we gaan uit elkaar.
Mss is de hoge nood niet zo duidelijk geweest eerder?
Maar grootste raad, kijk naar jezelf. Wat is jouw aandeel, wat kan jij doen? En dan bedoel ik niet alleen hem pleasen, maar ook eens tegen hem in gaan als iets niet klopt.
Mss is de hoge nood niet zo duidelijk geweest eerder?
Maar grootste raad, kijk naar jezelf. Wat is jouw aandeel, wat kan jij doen? En dan bedoel ik niet alleen hem pleasen, maar ook eens tegen hem in gaan als iets niet klopt.
donderdag 26 februari 2009 om 14:34
Dankjulliewel dat jullie mijn lange verhaal hebben gelezen en voor de reacties
@domnaiefmutsje: als ik het echt een laatste kans zal geven, hoe denk je dat ik dat het beste kan aanpakken?
@ de anderen: ik begrijp dat het een beetje tegenstrijdig overkomt dat ik aangeef dat ik goed met hem kan praten over problemen die mij aangaan, maar dat is wel zo. Problemen op mijn werk of met vriendinnen bijv kan ik heel goed met hem bespreken, dan is hij erg lief en betrokken. Maar zo gauw er een probleem is dat ons tweeen (en dus ook hem) aangaat dan lijkt het net of alles deuren dicht gaan en dan is het allemaal irritant en 'gezeur'
@domnaiefmutsje: als ik het echt een laatste kans zal geven, hoe denk je dat ik dat het beste kan aanpakken?
@ de anderen: ik begrijp dat het een beetje tegenstrijdig overkomt dat ik aangeef dat ik goed met hem kan praten over problemen die mij aangaan, maar dat is wel zo. Problemen op mijn werk of met vriendinnen bijv kan ik heel goed met hem bespreken, dan is hij erg lief en betrokken. Maar zo gauw er een probleem is dat ons tweeen (en dus ook hem) aangaat dan lijkt het net of alles deuren dicht gaan en dan is het allemaal irritant en 'gezeur'
donderdag 26 februari 2009 om 14:38
quote:22Sterretjes schreef op 26 februari 2009 @ 13:28:
Ik heb nu alweer 5 jaar een relatie met mijn vriend. Hij is een knappe, sociale, slimme en gevoelige man, iemand waar ik jarenlang op heb gewacht...
hij vindt al heel snel dingen 'gezeur'.
dan zit hij erbij alsof hij totaal nergens problemen mee heeft
wat ook inhoudt weinig zeggen, tv blijven kijken terwijl ik een probleem wil bespreken, of gewoon uberhaupt mij negeren tijdens ruzies en niks zeggen.
Hij is heel snel geirriteerd
Hij trakteert mij vrijwel nooit alles moet 50-50)
Hij maakt vaak flauwe grappen over onze relatie tov anderen
Hij laat merken dat hij mijn familie maar niks vindt en vindt alles te veel moeite: gesprekken met ze aanknopen, een keer helpen verhuizen Nou dat klinkt inderdaad echt als een heeeeele sociale man zeg....
Ik heb nu alweer 5 jaar een relatie met mijn vriend. Hij is een knappe, sociale, slimme en gevoelige man, iemand waar ik jarenlang op heb gewacht...
hij vindt al heel snel dingen 'gezeur'.
dan zit hij erbij alsof hij totaal nergens problemen mee heeft
wat ook inhoudt weinig zeggen, tv blijven kijken terwijl ik een probleem wil bespreken, of gewoon uberhaupt mij negeren tijdens ruzies en niks zeggen.
Hij is heel snel geirriteerd
Hij trakteert mij vrijwel nooit alles moet 50-50)
Hij maakt vaak flauwe grappen over onze relatie tov anderen
Hij laat merken dat hij mijn familie maar niks vindt en vindt alles te veel moeite: gesprekken met ze aanknopen, een keer helpen verhuizen Nou dat klinkt inderdaad echt als een heeeeele sociale man zeg....
donderdag 26 februari 2009 om 14:40
quote:22Sterretjes schreef op 26 februari 2009 @ 14:34:
@ de anderen: ik begrijp dat het een beetje tegenstrijdig overkomt dat ik aangeef dat ik goed met hem kan praten over problemen die mij aangaan, maar dat is wel zo. Problemen op mijn werk of met vriendinnen bijv kan ik heel goed met hem bespreken, dan is hij erg lief en betrokken. Maar zo gauw er een probleem is dat ons tweeen (en dus ook hem) aangaat dan lijkt het net of alles deuren dicht gaan en dan is het allemaal irritant en 'gezeur'
Volgens mij is er in het algemeen een levensgroot verschil tussen 'mijn vriend, mijn partner, mijn liefde' en 'een goede vriend waar ik lekker mee kan praten en die betrokken bij me is'....
Hoe voelt dat nou bij jou?
@ de anderen: ik begrijp dat het een beetje tegenstrijdig overkomt dat ik aangeef dat ik goed met hem kan praten over problemen die mij aangaan, maar dat is wel zo. Problemen op mijn werk of met vriendinnen bijv kan ik heel goed met hem bespreken, dan is hij erg lief en betrokken. Maar zo gauw er een probleem is dat ons tweeen (en dus ook hem) aangaat dan lijkt het net of alles deuren dicht gaan en dan is het allemaal irritant en 'gezeur'
Volgens mij is er in het algemeen een levensgroot verschil tussen 'mijn vriend, mijn partner, mijn liefde' en 'een goede vriend waar ik lekker mee kan praten en die betrokken bij me is'....
Hoe voelt dat nou bij jou?
donderdag 26 februari 2009 om 18:09
Als hij er zelfs in een relatietherapie bij zit alsof het alleen jou en jouw probleem betreft en het hem gevoelsmatig duidelijk niet raakt, ben ik er niet van overtuigd dat jij je problemen echt met hem kan bespreken. Hij erkent zijn eigen rol dus niet. Als het zelfs in therapie niet werkt, is de tijd gekomen om afscheid te nemen. Je houdt dan nu iets in stand dat helaas niet meer werkt.
donderdag 26 februari 2009 om 18:19
Hi 22 sterretjes,
Als ik zo je verhaal lees, lijkt het alsof je eigenlijk al je keuze gemaakt hebt, maar je bang bent om de knoop door te hakken.
Want blijkbaar reageert je vriend niet of nauwelijks op de dingen die voor jou echt belangrijk zijn in een relatie: aandacht voor jou, praten over bijv. je relatie, sex, jou familie, jou mee uit nemen en samen leuke dingen doen. Dit zijn blijkbaar voor jou wel essentiële punten in een relatie.
Dat weegt natuurlijk niet op tegen dingen als slim en knap, dat is namelijk geen gedrag, maar dat is hij als persoon (in jou ogen). En lief zijn en zorgzaamheid dat zal je echt in veel meer mannen vinden dan alleen je huidige vriend.
Uiteraard wil ik je niet een kant op drukken, maar eigenlijk geef je het zelf al aan. Naturlijk is het moeilijk om een knoop door te hakken. Maar schrijf bijvoorbeeld eens voor jezelf op wat je graag zou willen in een relatie en probeer dit los te zien van het gedrag van je vriend. Gewoon: wat heb JIJ nodig om gelukkig te zijn.
(moet natuurlijk wel realistisch zijn).
Kijk daarna eens of er punten hiervan zijn die je in je relatie wel hebt. Zo kan je heel duidelijk inzien of je hiermee "genoegen moet nemen" of toch de knoop moet doorhakken en voor jezelf moet kiezen om je eigen geluk na te streven..
En mocht je toch besluiten te blijven in de relatie: laat hem dan weten hoe hoog dit alles jou zit en ga er rustig voor zitten om er samen over te praten. Op het moment dat jij aangeeft dat het anders het einde van de relatie zou kunnen zijn, heb je vast zijn aandacht! (tenminste als jij belangrijk voor hem bent).
Heel veel succes en luister goed naar jezelf, dan kom je er wel uit en maak je ongetwijfeld de juiste beslissing (voor jou)!
Als ik zo je verhaal lees, lijkt het alsof je eigenlijk al je keuze gemaakt hebt, maar je bang bent om de knoop door te hakken.
Want blijkbaar reageert je vriend niet of nauwelijks op de dingen die voor jou echt belangrijk zijn in een relatie: aandacht voor jou, praten over bijv. je relatie, sex, jou familie, jou mee uit nemen en samen leuke dingen doen. Dit zijn blijkbaar voor jou wel essentiële punten in een relatie.
Dat weegt natuurlijk niet op tegen dingen als slim en knap, dat is namelijk geen gedrag, maar dat is hij als persoon (in jou ogen). En lief zijn en zorgzaamheid dat zal je echt in veel meer mannen vinden dan alleen je huidige vriend.
Uiteraard wil ik je niet een kant op drukken, maar eigenlijk geef je het zelf al aan. Naturlijk is het moeilijk om een knoop door te hakken. Maar schrijf bijvoorbeeld eens voor jezelf op wat je graag zou willen in een relatie en probeer dit los te zien van het gedrag van je vriend. Gewoon: wat heb JIJ nodig om gelukkig te zijn.
(moet natuurlijk wel realistisch zijn).
Kijk daarna eens of er punten hiervan zijn die je in je relatie wel hebt. Zo kan je heel duidelijk inzien of je hiermee "genoegen moet nemen" of toch de knoop moet doorhakken en voor jezelf moet kiezen om je eigen geluk na te streven..
En mocht je toch besluiten te blijven in de relatie: laat hem dan weten hoe hoog dit alles jou zit en ga er rustig voor zitten om er samen over te praten. Op het moment dat jij aangeeft dat het anders het einde van de relatie zou kunnen zijn, heb je vast zijn aandacht! (tenminste als jij belangrijk voor hem bent).
Heel veel succes en luister goed naar jezelf, dan kom je er wel uit en maak je ongetwijfeld de juiste beslissing (voor jou)!
donderdag 26 februari 2009 om 19:07
Alleen jij kan de beslissing nemen, en zo'n beslissing (stel dat je hem verlaat) is zwaar, heel zwaar. Dat vergt ook moed.
Je schrijft "Als het niet meer goed voelt, dan moeten we stoppen toch? Maar wat nou als het aan mijn communicatie ligt? Erger ik me te snel aan dingen?"
Je zoekt naar redenen om het niet te hoeven doen. Als ik je verhaal lees denk ik niet dat het aan jouw communicatie ligt.
Ik wens je heel veel sterkte. Jij weet alleen wat het beste voor jou is!
Je schrijft "Als het niet meer goed voelt, dan moeten we stoppen toch? Maar wat nou als het aan mijn communicatie ligt? Erger ik me te snel aan dingen?"
Je zoekt naar redenen om het niet te hoeven doen. Als ik je verhaal lees denk ik niet dat het aan jouw communicatie ligt.
Ik wens je heel veel sterkte. Jij weet alleen wat het beste voor jou is!
vrijdag 27 februari 2009 om 09:16
Ik weet niet zeker of hij in ruzies zo afstandelijk reageerd omdat het hem echt niet boeit, of dat dit zijn zelfbescherming is. De een gaat uit zijn dak en de ander doet de deur dicht...Daarmee praat ik het niet goed want het is enorm irritant, maar daar zit bij mij wel een twijfel. En dan komt er nog de vraag "wil hij er zelf wat aan doen?" dat weet ik niet, maar na 5 jaar is het volgens mij nog steeds niet duidelijk voor hem hoe mij dit raakt. Ik blijf hangen in "luister naar me en doe er wat mee" en hij in "je hebt met alles wat ik doe een probleem".
Ik twijfel er in principe niet aan dat hij van me houdt, maar op deze manier gaat het natuurlijk niet meer. Oh ik ben zo verdrietig ik heb bijna heel de nacht wakker gelegen
Vook
Ik twijfel er in principe niet aan dat hij van me houdt, maar op deze manier gaat het natuurlijk niet meer. Oh ik ben zo verdrietig ik heb bijna heel de nacht wakker gelegen
Vook
vrijdag 27 februari 2009 om 13:14
Naar dat je bijna niet hebt geslapen. Ik vind het heel erg herkenbaar (been there too).
Waar lig je wakker van? Lijkt een stomme vraag natuurlijk maar stel je jezelf vragen? Of hik je ergens tegenaan?
Dat hij van je houdt is geen reden om bij hem te blijven.....jij zal ook nog van hem houden.
Mag ik vragen hoe oud je bent?
Waar lig je wakker van? Lijkt een stomme vraag natuurlijk maar stel je jezelf vragen? Of hik je ergens tegenaan?
Dat hij van je houdt is geen reden om bij hem te blijven.....jij zal ook nog van hem houden.
Mag ik vragen hoe oud je bent?
vrijdag 27 februari 2009 om 17:18
Hi Karen,
ik heb vooral wakker gelegen omdat we tot laat 's avonds ruzie hadden: we zien het allebei niet meer zo zitten geloof ik.......
Deze week heb ik hem aangegeven dat ik het allemaal niet meer goed weet en sindsdien is het drama bij ons thuis. Hij begon te twijfelen of hij wel verder wil met mij omdat ik het vaker 'niet meer weet'. Gisteren ging het eindelijk weer even goed en waren we weer wat closer. Ik was in goede stemming en ging een taart bakken die bijna mislukte waardoor hij moest lachen. Daarna zaten we op de bank en maakte ik een rare verspreking. Hij begon vervolgens weer hard te lachen en ik lachte mee. Maar hij bleef maar lachen en toen vond ik het niet meer leuk en zei "nou, volgens mij lach je me uit". Hij meteen weer heel boos "ik moet bij jou letten op alles wat ik zeg, je bent zo overgevoelig", duwde me van zich af en zei dat hij er weer helemaal klaar mee was en zo niet verder kan / het niet meer weet. Dus de sfeer sloeg meteen weer gigantisch om...
Ik snap dit klinkt allemaal heel onvolwassen en dramatisch om een onschuldige opmerking, maar het geeft goed weer op wat voor gespannen voet wij met elkaar leven momenteel. We kunnen echt niks meer hebben van elkaar nu.
Bij het naar bed gaan hadden we het nog steeds niet uitgepraat en was de spanning nog steeds om te snijden. Hij liet merken dat hij het nog steeds niet goed wilde maken en ik ben toen boos en verdrietig naar bed gegaan, maar ja ik kan nooit slapen met ruzie. Om 1 uur sliepen we allebei nog niet en vroeg ik of hij het goed wilde maken. Hij zei van niet en toen heb ik mijn boeltje gepakt en ben op de bank gaan liggen. Ik moest huilen uit onmacht en is toen uit bed gekomen om me te halen en probeerde me te troosten en me in slaap te knuffelen, maar ik was zo kapot van alles dat ik gewoon niet meer in bed kon slapen. Uiteindelijk rond een uurtje of 3 op de bank in slaap gevallen.
Vandaag te einde raad mezelf maar ziek gemeld, maar dat kan ook niet aan de gang blijven: is al de tweede keer in een maand , maar kon het echt niet opbrengen.
Ik ben 28 trouwens....als ik me eigen verhaal teruglees voel ik me net 13 Dus jij hebt in dezelfde situatie gezeten? Wat is er bij jou precies gebeurd?
ik heb vooral wakker gelegen omdat we tot laat 's avonds ruzie hadden: we zien het allebei niet meer zo zitten geloof ik.......
Deze week heb ik hem aangegeven dat ik het allemaal niet meer goed weet en sindsdien is het drama bij ons thuis. Hij begon te twijfelen of hij wel verder wil met mij omdat ik het vaker 'niet meer weet'. Gisteren ging het eindelijk weer even goed en waren we weer wat closer. Ik was in goede stemming en ging een taart bakken die bijna mislukte waardoor hij moest lachen. Daarna zaten we op de bank en maakte ik een rare verspreking. Hij begon vervolgens weer hard te lachen en ik lachte mee. Maar hij bleef maar lachen en toen vond ik het niet meer leuk en zei "nou, volgens mij lach je me uit". Hij meteen weer heel boos "ik moet bij jou letten op alles wat ik zeg, je bent zo overgevoelig", duwde me van zich af en zei dat hij er weer helemaal klaar mee was en zo niet verder kan / het niet meer weet. Dus de sfeer sloeg meteen weer gigantisch om...
Ik snap dit klinkt allemaal heel onvolwassen en dramatisch om een onschuldige opmerking, maar het geeft goed weer op wat voor gespannen voet wij met elkaar leven momenteel. We kunnen echt niks meer hebben van elkaar nu.
Bij het naar bed gaan hadden we het nog steeds niet uitgepraat en was de spanning nog steeds om te snijden. Hij liet merken dat hij het nog steeds niet goed wilde maken en ik ben toen boos en verdrietig naar bed gegaan, maar ja ik kan nooit slapen met ruzie. Om 1 uur sliepen we allebei nog niet en vroeg ik of hij het goed wilde maken. Hij zei van niet en toen heb ik mijn boeltje gepakt en ben op de bank gaan liggen. Ik moest huilen uit onmacht en is toen uit bed gekomen om me te halen en probeerde me te troosten en me in slaap te knuffelen, maar ik was zo kapot van alles dat ik gewoon niet meer in bed kon slapen. Uiteindelijk rond een uurtje of 3 op de bank in slaap gevallen.
Vandaag te einde raad mezelf maar ziek gemeld, maar dat kan ook niet aan de gang blijven: is al de tweede keer in een maand , maar kon het echt niet opbrengen.
Ik ben 28 trouwens....als ik me eigen verhaal teruglees voel ik me net 13 Dus jij hebt in dezelfde situatie gezeten? Wat is er bij jou precies gebeurd?
vrijdag 27 februari 2009 om 17:22
wat ik er trouwens ook nog even bij wil vermelden... Ik zit momenteel ook op mijn werk in een zeer lastig pakket omdat ik boventallig ben geworden...ik vind het dus heel erg lastig dat juist nu de bom tussen ons ook nog eens barst. Ik trek het niet allemaal samen: straks geen huis, geen baan en geen relatie meer....?
vrijdag 27 februari 2009 om 17:26
sjonge, ik heb niet alle reacties gelezen, maar als ik je opsomming zo lees dan denk ik dat je beter af bent zonder hem, ook al zit je in een niet zo makkelijke periode!! de goede punten die je opnoemt, leuk, maar daar zijn er wel meer van hoor! de slechte punten vind ik best wel heftig, vooral de porno/vreemdgaan, het snel geirriteerd zijn, de flauwe grappen en het feit dat hij niet in je familie geinteresseerd is.
meid, jij bent toch meer waard?!
meid, jij bent toch meer waard?!
vrijdag 27 februari 2009 om 17:35
Je schrijft "Als het niet meer goed voelt, dan moeten we stoppen toch? Maar wat nou als het aan mijn communicatie ligt? Erger ik me te snel aan dingen?"
Ik denk dat je je gevoel moet volgen. Wellicht erger jij je snel maar dat doet er eigenlijk niet zo veel toe. Het is volkomen legitiem om een relatie te beëindigen als het niet meer goed voelt. En gezien hetgeen jij beschrijft kan ik me dat wel voorstellen.
Ik denk dat je je vooral niet schuldig moet voelen. Niet schuldig om er eventueel een eind aan te breien maar ook niet schuldig omdat jij uit je plaat gaat. Jij hebt nu moeite met het uiten van je frustraties omdat je je schuldig voelt over de manier waarop je het brengt, waardoor de boodschap in het gedrang komt.
Het klinkt misschien stom, maar je mag heus wel een keer uit je plaat gaan hoor. Als dat nodig is om echt tot hem door te dringen. Als het maar niet continu moet of gebeurt.
Ik denk dat je je gevoel moet volgen. Wellicht erger jij je snel maar dat doet er eigenlijk niet zo veel toe. Het is volkomen legitiem om een relatie te beëindigen als het niet meer goed voelt. En gezien hetgeen jij beschrijft kan ik me dat wel voorstellen.
Ik denk dat je je vooral niet schuldig moet voelen. Niet schuldig om er eventueel een eind aan te breien maar ook niet schuldig omdat jij uit je plaat gaat. Jij hebt nu moeite met het uiten van je frustraties omdat je je schuldig voelt over de manier waarop je het brengt, waardoor de boodschap in het gedrang komt.
Het klinkt misschien stom, maar je mag heus wel een keer uit je plaat gaan hoor. Als dat nodig is om echt tot hem door te dringen. Als het maar niet continu moet of gebeurt.
vrijdag 27 februari 2009 om 17:39
[quote]22Sterretjes schreef op 27 februari 2009 @ 17:18:
Hij meteen weer heel boos "ik moet bij jou letten op alles wat ik zeg, je bent zo overgevoelig", duwde me van zich af en zei dat hij er weer helemaal klaar mee was en zo niet verder kan / het niet meer weet. Dus de sfeer sloeg meteen weer gigantisch om...
Ik snap dit klinkt allemaal heel onvolwassen en dramatisch om een onschuldige opmerking, maar het geeft goed weer op wat voor gespannen voet wij met elkaar leven momenteel. We kunnen echt niks meer hebben van elkaar nu.
Zo was het bij mijn ex en mij ook. Hij vond mij overgevoelig en ik vond hem een botte eikel. Is niet makkelijk om dat patroon er uit te krijgen. Kan best zijn dat dit door de omstandigheden nu zo is, maar kan het ook niet zijn dat jullie op dat vlak gewoon te fel botsen, dat jullie op dat vlak niet bij elkaar passen? Of is het nooit zo extreem geweest?
Hij meteen weer heel boos "ik moet bij jou letten op alles wat ik zeg, je bent zo overgevoelig", duwde me van zich af en zei dat hij er weer helemaal klaar mee was en zo niet verder kan / het niet meer weet. Dus de sfeer sloeg meteen weer gigantisch om...
Ik snap dit klinkt allemaal heel onvolwassen en dramatisch om een onschuldige opmerking, maar het geeft goed weer op wat voor gespannen voet wij met elkaar leven momenteel. We kunnen echt niks meer hebben van elkaar nu.
Zo was het bij mijn ex en mij ook. Hij vond mij overgevoelig en ik vond hem een botte eikel. Is niet makkelijk om dat patroon er uit te krijgen. Kan best zijn dat dit door de omstandigheden nu zo is, maar kan het ook niet zijn dat jullie op dat vlak gewoon te fel botsen, dat jullie op dat vlak niet bij elkaar passen? Of is het nooit zo extreem geweest?
vrijdag 27 februari 2009 om 18:22
quote:22Sterretjes schreef op 27 februari 2009 @ 17:18:
Dus jij hebt in dezelfde situatie gezeten? Wat is er bij jou precies gebeurd?
Ik wilde na een relatie van 17 jaar stoppen (ik was toen 34). Hij was m'n eerste vriendje en ik wilde toch nog het e.e.a. ontdekken. Werd allemaal versneld door iemand waarmee ik op internet aan het chatten was (die mij wilde ontmoeten voor seks). Slapeloze nachten gehad. Mijn vriend wilde me niet kwijt, we hadden ook geen ruzie ofzo. Ik heb toen vaak gedacht 'wat doe ik hem allemaal aan??'. Ik voelde me de kwaaie pier. Totdat iemand me zei dat het veel moed kost om zo'n beslissing te nemen. En dat kan ik eigenlijk alleen maar beamen (ben nog nooit zo diep gegaan). Ik deed het omdat ik het wilde, ik wilde niet meer met hem verder. En dan kan je jezelf wel blijven voorhouden dat je elkaar al zolang kent, dat je een goed leven hebt samen, dat 'ie lief is, dat 'ie je trouw is maar als het eenmaal in het koppie zit dat je niet meer wilt.....kansloos. Laat je niets door anderen aanpraten, dat je wel of niet weg moet gaan. Het is jouw leven, alleen jij kunt daarover beslissen. Je hart/buik zegt je vaak wat je wil. Ik wens je veel sterkte meid!
Waar ik nu nog aan denk en wat ik verder niet in je verhaal las: is relatietherapie nog een optie? (Heb ik ook nog gedaan, heeft ons niet geholpen helaas).
Dus jij hebt in dezelfde situatie gezeten? Wat is er bij jou precies gebeurd?
Ik wilde na een relatie van 17 jaar stoppen (ik was toen 34). Hij was m'n eerste vriendje en ik wilde toch nog het e.e.a. ontdekken. Werd allemaal versneld door iemand waarmee ik op internet aan het chatten was (die mij wilde ontmoeten voor seks). Slapeloze nachten gehad. Mijn vriend wilde me niet kwijt, we hadden ook geen ruzie ofzo. Ik heb toen vaak gedacht 'wat doe ik hem allemaal aan??'. Ik voelde me de kwaaie pier. Totdat iemand me zei dat het veel moed kost om zo'n beslissing te nemen. En dat kan ik eigenlijk alleen maar beamen (ben nog nooit zo diep gegaan). Ik deed het omdat ik het wilde, ik wilde niet meer met hem verder. En dan kan je jezelf wel blijven voorhouden dat je elkaar al zolang kent, dat je een goed leven hebt samen, dat 'ie lief is, dat 'ie je trouw is maar als het eenmaal in het koppie zit dat je niet meer wilt.....kansloos. Laat je niets door anderen aanpraten, dat je wel of niet weg moet gaan. Het is jouw leven, alleen jij kunt daarover beslissen. Je hart/buik zegt je vaak wat je wil. Ik wens je veel sterkte meid!
Waar ik nu nog aan denk en wat ik verder niet in je verhaal las: is relatietherapie nog een optie? (Heb ik ook nog gedaan, heeft ons niet geholpen helaas).
vrijdag 27 februari 2009 om 18:28
quote:22Sterretjes schreef op 27 februari 2009 @ 17:22:
wat ik er trouwens ook nog even bij wil vermelden... Ik zit momenteel ook op mijn werk in een zeer lastig pakket omdat ik boventallig ben geworden...ik vind het dus heel erg lastig dat juist nu de bom tussen ons ook nog eens barst. Ik trek het niet allemaal samen: straks geen huis, geen baan en geen relatie meer....?
Tja, al het goede komt drieën.... Ik heb het wel meegemaakt. Relatie verbroken dus dan ook geen huis meer, ik kon gelukkig bij goede vrienden in huis terecht en daarna kon ik bij mijn broer intrekken. En de zaak waarvoor ik werkte ging failliet.
Je leert in zo'n tijd wel je vrienden kennen. Het lijkt misschien een schrale troost maar ik vond het zeer waardevol.
Zou je bij iemand terecht kunnen als je weg zou gaan?
wat ik er trouwens ook nog even bij wil vermelden... Ik zit momenteel ook op mijn werk in een zeer lastig pakket omdat ik boventallig ben geworden...ik vind het dus heel erg lastig dat juist nu de bom tussen ons ook nog eens barst. Ik trek het niet allemaal samen: straks geen huis, geen baan en geen relatie meer....?
Tja, al het goede komt drieën.... Ik heb het wel meegemaakt. Relatie verbroken dus dan ook geen huis meer, ik kon gelukkig bij goede vrienden in huis terecht en daarna kon ik bij mijn broer intrekken. En de zaak waarvoor ik werkte ging failliet.
Je leert in zo'n tijd wel je vrienden kennen. Het lijkt misschien een schrale troost maar ik vond het zeer waardevol.
Zou je bij iemand terecht kunnen als je weg zou gaan?
zaterdag 28 februari 2009 om 04:15
Om jullie een beeld te geven zal ik even mijn ergernissen langs de pluspunten zetten, dan begrijpen jullie een beetje wat er speelt.
Mijn ergernissen (ik probeer het kort te houden ) :
- hij heeft enorm weinig zin in seks met mij (maar kom er wel steeds vaker achter dat hij regelmatig porno kijkt. Prima, maar het zou fijn zijn als hij het dan ook een keer met mij aanlegt) Met een goed gesprek (of een aantal goede gesprekken) moet je hieruit kunnen komen. Heb je dit punt al eens eerlijk met hem besproken?
- Hij is heel snel geirriteerd Dit is lastig. Waarom is hij geirriteerd? Wellicht heeft hij een probleem met de manier waarop jij dingen zegt. Die irritatie moet ergens vandaan komen. Zit hij niet lekker in zijn vel? Waarom niet? Ook hier moet je uit kunnen komen, misschien door in ieder geval meer begrip voor elkaar te krijgen.
- Hij is erg op de centen (winkelen duurt een eeuwigheid omdat hij vooral niet te veel wil betalen, hij trakteert mij vrijwel nooit alles moet 50-50) Dit is geen reden om een relatie te beeindigen. Dit zul je moeten accepteren en oplossingen bedenken, bv. niet meer met hem gaan winkelen.
- Hij maakt vaak flauwe grappen over onze relatie tov anderen. Dit is ook een gesprek waard, hij zou dit gemakkelijk moeten kunnen, en willen veranderen.
- Hij was in de eerste jaren heel flirterig en is 1 keer vreemd gegaan, heeft hier een tijdje over gelogen zelfs. Maar hij heeft wel veel berouw getoond en is een andere weg ingeslagen. Ook geen reden om het uit te maken, dat had je dan gelijk moeten doen.Vergeef hem en ga verder.
- Hij laat merken dat hij mijn familie maar niks vindt en vindt alles te veel moeite: gesprekken met ze aanknopen, een keer helpen verhuizen. Twee mogelijkheden:of jij accepteert dat hij jouw familie maar niks vindt, of hij accepteert dat jij zijn gedrag heel vervelend vindt en hij probeert zich wat positiever op te stellen.
- Hij is erg onhandig en als hij dan aan het klussen is maakt hij sneller wat kapot dan dat het goed doet. Dit is geen reden om een relatie te beeindigen. Dit zul je moeten accepteren en oplossingen bedenken, bv. hem alleen laten klussen, en ondertussen lekker gaan winkelen (alleen!).
kortom: het voelt of ik niet altijd op hem kan bouwen. Vaak heb ik geen zin om wat te doen met hem want als we bijv. naar een pretpark gaan dan is hij al zo geirriteerd dat hij de weg niet kan vinden, we het water zijn vergeten etc. dat ik al geen zin meer heb als we er aankomen. Laat hem lekker geirriteerd zijn, maar zorg dat het geen vat heeft op jouw humeur. Hier zul jij dus aan de slag moeten met jezelf, want makkelijk is dat niet.
Eigenlijk vind ik dus dat je het nog niet moet opgeven. Ik zie nog genoeg punten waar aan gewerkt kan worden, zowel door jou als door hem. Maar dan zul je wel eerst op een andere manier met elkaar moeten communiceren. Jullie moeten je openstellen voor elkaar. Ik denk dat je een paar sessies relatietherapie nodig hebt. Dat heb je al gehad, maar probeer eens een andere therapeut. Zonder dat denk ik niet dat het zal gaan lukken. Dus het is erop of eronder. Als je dat aan hem duidelijk kan maken, dan hoop ik dat hij er ook nog voor wil gaan.
Mijn ergernissen (ik probeer het kort te houden ) :
- hij heeft enorm weinig zin in seks met mij (maar kom er wel steeds vaker achter dat hij regelmatig porno kijkt. Prima, maar het zou fijn zijn als hij het dan ook een keer met mij aanlegt) Met een goed gesprek (of een aantal goede gesprekken) moet je hieruit kunnen komen. Heb je dit punt al eens eerlijk met hem besproken?
- Hij is heel snel geirriteerd Dit is lastig. Waarom is hij geirriteerd? Wellicht heeft hij een probleem met de manier waarop jij dingen zegt. Die irritatie moet ergens vandaan komen. Zit hij niet lekker in zijn vel? Waarom niet? Ook hier moet je uit kunnen komen, misschien door in ieder geval meer begrip voor elkaar te krijgen.
- Hij is erg op de centen (winkelen duurt een eeuwigheid omdat hij vooral niet te veel wil betalen, hij trakteert mij vrijwel nooit alles moet 50-50) Dit is geen reden om een relatie te beeindigen. Dit zul je moeten accepteren en oplossingen bedenken, bv. niet meer met hem gaan winkelen.
- Hij maakt vaak flauwe grappen over onze relatie tov anderen. Dit is ook een gesprek waard, hij zou dit gemakkelijk moeten kunnen, en willen veranderen.
- Hij was in de eerste jaren heel flirterig en is 1 keer vreemd gegaan, heeft hier een tijdje over gelogen zelfs. Maar hij heeft wel veel berouw getoond en is een andere weg ingeslagen. Ook geen reden om het uit te maken, dat had je dan gelijk moeten doen.Vergeef hem en ga verder.
- Hij laat merken dat hij mijn familie maar niks vindt en vindt alles te veel moeite: gesprekken met ze aanknopen, een keer helpen verhuizen. Twee mogelijkheden:of jij accepteert dat hij jouw familie maar niks vindt, of hij accepteert dat jij zijn gedrag heel vervelend vindt en hij probeert zich wat positiever op te stellen.
- Hij is erg onhandig en als hij dan aan het klussen is maakt hij sneller wat kapot dan dat het goed doet. Dit is geen reden om een relatie te beeindigen. Dit zul je moeten accepteren en oplossingen bedenken, bv. hem alleen laten klussen, en ondertussen lekker gaan winkelen (alleen!).
kortom: het voelt of ik niet altijd op hem kan bouwen. Vaak heb ik geen zin om wat te doen met hem want als we bijv. naar een pretpark gaan dan is hij al zo geirriteerd dat hij de weg niet kan vinden, we het water zijn vergeten etc. dat ik al geen zin meer heb als we er aankomen. Laat hem lekker geirriteerd zijn, maar zorg dat het geen vat heeft op jouw humeur. Hier zul jij dus aan de slag moeten met jezelf, want makkelijk is dat niet.
Eigenlijk vind ik dus dat je het nog niet moet opgeven. Ik zie nog genoeg punten waar aan gewerkt kan worden, zowel door jou als door hem. Maar dan zul je wel eerst op een andere manier met elkaar moeten communiceren. Jullie moeten je openstellen voor elkaar. Ik denk dat je een paar sessies relatietherapie nodig hebt. Dat heb je al gehad, maar probeer eens een andere therapeut. Zonder dat denk ik niet dat het zal gaan lukken. Dus het is erop of eronder. Als je dat aan hem duidelijk kan maken, dan hoop ik dat hij er ook nog voor wil gaan.
zaterdag 28 februari 2009 om 13:58
dinsdag 3 maart 2009 om 16:30
Iedereen heeft goed en slechte eigenschappen. Gaat je gevoel eronder lijden en voel je je niet lekker meer in de relatie dan is het gewoon teveel voor je en is de relatie niet goed en helaas over. Je kunt voors en tegens neerzetten, maar voel je je echt happy??? Denk alleen aan je geluk! Succes.
voer eendjes geen oorlog!
woensdag 4 maart 2009 om 20:41
Hey sterremeisje.
Erg vervelende situatie, maar ik herken veel.
Heb je mijn vraag gelezen op het forum relaties "blijf ik bij mijn licht autistische man". Ik hoop het niet voor je, maar het kan heel herkenbaar zijn voor je.
Ik wens je in ieder geval heeeeeeel veeeeeel sterkte, kracht en wijsheid toe.
groetjes
Erg vervelende situatie, maar ik herken veel.
Heb je mijn vraag gelezen op het forum relaties "blijf ik bij mijn licht autistische man". Ik hoop het niet voor je, maar het kan heel herkenbaar zijn voor je.
Ik wens je in ieder geval heeeeeeel veeeeeel sterkte, kracht en wijsheid toe.
groetjes
