Relaties
alle pijlers
Goede psycholoog in Amsterdam
dinsdag 24 februari 2009 om 12:31
Ik zit klem... Met mezelf. Ik wijd het aan alle anderen: mijn ouders, mijn zussen, mijn man, mijn vriendinnen. Ondertussen besef ik dat ik met mezelf aan de slag moet. Alles een plaatsje geven en leren mijn verwachtingen naar een ander niet te hoog te leggen.
Wie heeft ervaringen? En wie weet een goede psycholoog/psychologe in of rond Amsterdam? Alvast hartelijk bedankt!
Wie heeft ervaringen? En wie weet een goede psycholoog/psychologe in of rond Amsterdam? Alvast hartelijk bedankt!
Volg je hart. Dat klopt.
dinsdag 24 februari 2009 om 14:22
Ik ben ooit bij het mentrum geweest voor een specifiek probleem maar kon na de intake weer vertrekken.
Na drie uur ondervraagd te zijn kreeg ik de mededeling dat ik een heel goed zelfbeeld had en zij me niet konden helpen.
Zij hebben me toen doorverwezen naar iemand anders die gespecialiseerd zou zijn in mijn vraag.
De man vond het leuk dat ik kwam meldde hij het eerste consult want hij had nog nooit iemand met mijn hulpvraag gehad.
Voor mij was dat de laatste keer Mentum dus.
Waarmee ik niet wil zeggen dat andere mensen er niet geholpen kunnen worden.
Ik zou als ik jouw was naar mijn huisarts gaan en me door laten verwijzen. Die kent je waarschijnlijk een beetje en weet wie er bij je zou passen.
Na drie uur ondervraagd te zijn kreeg ik de mededeling dat ik een heel goed zelfbeeld had en zij me niet konden helpen.
Zij hebben me toen doorverwezen naar iemand anders die gespecialiseerd zou zijn in mijn vraag.
De man vond het leuk dat ik kwam meldde hij het eerste consult want hij had nog nooit iemand met mijn hulpvraag gehad.
Voor mij was dat de laatste keer Mentum dus.
Waarmee ik niet wil zeggen dat andere mensen er niet geholpen kunnen worden.
Ik zou als ik jouw was naar mijn huisarts gaan en me door laten verwijzen. Die kent je waarschijnlijk een beetje en weet wie er bij je zou passen.
dinsdag 24 februari 2009 om 16:43
Misschien omdat een psycholoog een erkende opleiding heeft, is aangesloten bij een beroepsorganisatie waar je eventueel met vragen en klachten terecht kunt en je met je 'psyche' voorzichtig wil omgaan?
Niks persoonlijks hoor, ik denk dat er heus ander soort hulpverleners zijn die voorzichtig te werk gaan en kunnen helpen. Maar helaas zijn er zo ontzettend veel beunhazen. En daar is je geestelijk gestel toch net iets te belangrijk voor.
Oh ja, TO, ik kwam even terug om te zeggen dat je dit topic het beste naar Psyche kunt laten verplaatsen. Daar krijg je vast meer reacties.
Niks persoonlijks hoor, ik denk dat er heus ander soort hulpverleners zijn die voorzichtig te werk gaan en kunnen helpen. Maar helaas zijn er zo ontzettend veel beunhazen. En daar is je geestelijk gestel toch net iets te belangrijk voor.
Oh ja, TO, ik kwam even terug om te zeggen dat je dit topic het beste naar Psyche kunt laten verplaatsen. Daar krijg je vast meer reacties.
dinsdag 24 februari 2009 om 17:13
Ik ben zelf erg tevreden met Tonja Kivits (zit in het centrum). Ik werk zelf in de GGZ, dus wilde graag een vrijgevestigde psych. Wat zij dus is.... Ze heeft ook een website, google maar eens!
No but yeah but no but yeah but no but yeah no but yeah but no because I'm not even going on the pill because Nadine reckons they stop you from getting pregnant.
dinsdag 24 februari 2009 om 18:46
quote:kachel schreef op 24 februari 2009 @ 16:43:
Misschien omdat een psycholoog een erkende opleiding heeft, is aangesloten bij een beroepsorganisatie waar je eventueel met vragen en klachten terecht kunt en je met je 'psyche' voorzichtig wil omgaan?
Niks persoonlijks hoor, ik denk dat er heus ander soort hulpverleners zijn die voorzichtig te werk gaan en kunnen helpen. Maar helaas zijn er zo ontzettend veel beunhazen. En daar is je geestelijk gestel toch net iets te belangrijk voor.Klopt! Er zijn inderdaad veel beunhazen. Zelf merk ik dat iedereen die weleens een oud vrouwtje heeft helpen oversteken zich nu ineens coach gaat noemen terwijl 'echte' coaches ook een erkende opleiding gedaan hebben en aangesloten zijn bij een beroepsorganisatie. Daardoor wordt de markt wel wat verziekt. Maar vergis je niet hoor: ook psycholoog is tegenwoordig geen beschermde titel meer. Iemand die een huis-tuin-en keukencursus psychologie gedaan heeft mag dus ook een bordje 'psycholoog' naast de deur hangen.
Misschien omdat een psycholoog een erkende opleiding heeft, is aangesloten bij een beroepsorganisatie waar je eventueel met vragen en klachten terecht kunt en je met je 'psyche' voorzichtig wil omgaan?
Niks persoonlijks hoor, ik denk dat er heus ander soort hulpverleners zijn die voorzichtig te werk gaan en kunnen helpen. Maar helaas zijn er zo ontzettend veel beunhazen. En daar is je geestelijk gestel toch net iets te belangrijk voor.Klopt! Er zijn inderdaad veel beunhazen. Zelf merk ik dat iedereen die weleens een oud vrouwtje heeft helpen oversteken zich nu ineens coach gaat noemen terwijl 'echte' coaches ook een erkende opleiding gedaan hebben en aangesloten zijn bij een beroepsorganisatie. Daardoor wordt de markt wel wat verziekt. Maar vergis je niet hoor: ook psycholoog is tegenwoordig geen beschermde titel meer. Iemand die een huis-tuin-en keukencursus psychologie gedaan heeft mag dus ook een bordje 'psycholoog' naast de deur hangen.
dinsdag 24 februari 2009 om 20:19
quote:CoachKris schreef op 24 februari 2009 @ 18:46:
[...]
Klopt! Er zijn inderdaad veel beunhazen. Zelf merk ik dat iedereen die weleens een oud vrouwtje heeft helpen oversteken zich nu ineens coach gaat noemen terwijl 'echte' coaches ook een erkende opleiding gedaan hebben en aangesloten zijn bij een beroepsorganisatie. Daardoor wordt de markt wel wat verziekt. Maar vergis je niet hoor: ook psycholoog is tegenwoordig geen beschermde titel meer. Iemand die een huis-tuin-en keukencursus psychologie gedaan heeft mag dus ook een bordje 'psycholoog' naast de deur hangen.Lijkt mij dan altijd het beste om een psychiater aan te vragen. Dat kan niet zomaar iedereen zichzelf noemen.
[...]
Klopt! Er zijn inderdaad veel beunhazen. Zelf merk ik dat iedereen die weleens een oud vrouwtje heeft helpen oversteken zich nu ineens coach gaat noemen terwijl 'echte' coaches ook een erkende opleiding gedaan hebben en aangesloten zijn bij een beroepsorganisatie. Daardoor wordt de markt wel wat verziekt. Maar vergis je niet hoor: ook psycholoog is tegenwoordig geen beschermde titel meer. Iemand die een huis-tuin-en keukencursus psychologie gedaan heeft mag dus ook een bordje 'psycholoog' naast de deur hangen.Lijkt mij dan altijd het beste om een psychiater aan te vragen. Dat kan niet zomaar iedereen zichzelf noemen.
dinsdag 24 februari 2009 om 20:39
donderdag 26 februari 2009 om 10:11
Weet je? Ik wil gewoon weer op weg geholpen worden. Ik loop klem met mezelf. Ik sta open voor alles wat mij kan helpen. Ik loop bij een voetreflexologe die mij ook helpt met de kleine problemen en steun geeft op lichamelijk vlak. Ik heb bij een homeopaat en mesologe gelopen die mij op lichamelijk vlak verder hebben geholpen. Ik wil gewoon reflectie op mijn problemen en handvaten hoe ik verder kan komen.
Ik zal wat duidelijker zijn: ik word geregeld teleurgesteld in mijn verwachtingen naar anderen. Ik was laatst jarig, heb mijn 4 beste vriendinnen uitgenodigd (dacht ik dat ze dat waren), een half uur voor aanvang belden ze een voor een af met k... smoezen. Ik ben er voor dat je niet komt als je geen zin hebt, ik was en ben alleen teleurgesteld dat niemand zin in mijn verjaardag had. Zat ik alleen aan de wijn... Zucht... Toen ik er iets van zei, was ik irreeel en dacht ik niet aan hen!
Mijn ouders stellen mij altijd teleur. Ik heb een dochter. Ze kijken niet op of om naar haar. Afgelopen dagen heeft ze bij hen gelogeerd: dinsdagmiddag haalden ze mijn neefjes op, dinsdagavond naar mijn nichtjes met haar, woensdag kwamen mijn neefjes bij hen... Geef haar eens aandacht voor haarzelf alleen! Ze ziet haar neefjes en nichtjes meer dan voldoende. Als ik erover praat geven ze me gelijk. Het verandert alleen niet voor lange tijd.
Mijn man kan niet tegen verplichtingen. Ik weet dat. Ik kan daar mee omgaan. Ik kan alleen niet omgaan met de teleurstellingen omdat hij weer iets anders heeft bepaald te gaan doen in plaats van met elkaar iets gezelligs. Hij geeft me gelijk, alleen gebeurt het steeds weer.
Op mijn werk willen ze dat ik meer ga werken. Ik heb in deze uren al niets te doen. Toch verwachten ze dat ik een oplossing ga zoeken om meer uren te kunnen werken. Ze geven me dan gelijk. Ik wil het niet. En toch vragen ze het weer. Ik dacht duidelijk te zijn geweest, waarschijnlijk niet duidelijk genoeg.
Mijn nichtje is een soort van vriendin. Ik word niet uitgenodigd op echte/volwassen feestjes, wel voor haar kinderen (en daar zijn dan maar 10 mensen totaal!). Bij de echte feestjes pas ik niet. Daar pas ik voor. Ik pas of in je leven of niet. Klaar. Als ik dat zeg, zie ik beren op de weg, dat feestje was anders...
Mijn zussen zouden op onze dochter passen, wij moesten even inchecken. Kom ik beneden terug, staat mijn dochter verloren te kijken. Ze konden haar niet vinden en waren er vanuit gegaan dat ze wel haar weg had gevonden (in een vreemd hotel!). Als ik daar iets van zeg, vinden ze het rot. Niemand biedt excuses aan.
Ik wil mezelf wat sterker maken. Duidelijker uitspreken zonder me schuldig te voelen. Duidelijke communicatie zonder schuldgevoel. Ik denk dat een goede coach me ook kan helpen. Dan wil ik alleen wel een echt goede. En geen "oude-vrouwtjes-helpen-oversteker".
Overigens word ik op mijn werk zeer gewaardeerd omdat ik altijd alles zo tactisch en correct en duidelijk kan brengen... En toch... mijn grens wordt dan weer overschreden! Zucht.
Ik ga in ieder geval aan de slag met al jullie tips. Ik wil verder. En ik besef ook dat het door mij komt. Als jullie nog meer weten voor me met deze informatie, graag! Alle info is welkom.
Ik zal wat duidelijker zijn: ik word geregeld teleurgesteld in mijn verwachtingen naar anderen. Ik was laatst jarig, heb mijn 4 beste vriendinnen uitgenodigd (dacht ik dat ze dat waren), een half uur voor aanvang belden ze een voor een af met k... smoezen. Ik ben er voor dat je niet komt als je geen zin hebt, ik was en ben alleen teleurgesteld dat niemand zin in mijn verjaardag had. Zat ik alleen aan de wijn... Zucht... Toen ik er iets van zei, was ik irreeel en dacht ik niet aan hen!
Mijn ouders stellen mij altijd teleur. Ik heb een dochter. Ze kijken niet op of om naar haar. Afgelopen dagen heeft ze bij hen gelogeerd: dinsdagmiddag haalden ze mijn neefjes op, dinsdagavond naar mijn nichtjes met haar, woensdag kwamen mijn neefjes bij hen... Geef haar eens aandacht voor haarzelf alleen! Ze ziet haar neefjes en nichtjes meer dan voldoende. Als ik erover praat geven ze me gelijk. Het verandert alleen niet voor lange tijd.
Mijn man kan niet tegen verplichtingen. Ik weet dat. Ik kan daar mee omgaan. Ik kan alleen niet omgaan met de teleurstellingen omdat hij weer iets anders heeft bepaald te gaan doen in plaats van met elkaar iets gezelligs. Hij geeft me gelijk, alleen gebeurt het steeds weer.
Op mijn werk willen ze dat ik meer ga werken. Ik heb in deze uren al niets te doen. Toch verwachten ze dat ik een oplossing ga zoeken om meer uren te kunnen werken. Ze geven me dan gelijk. Ik wil het niet. En toch vragen ze het weer. Ik dacht duidelijk te zijn geweest, waarschijnlijk niet duidelijk genoeg.
Mijn nichtje is een soort van vriendin. Ik word niet uitgenodigd op echte/volwassen feestjes, wel voor haar kinderen (en daar zijn dan maar 10 mensen totaal!). Bij de echte feestjes pas ik niet. Daar pas ik voor. Ik pas of in je leven of niet. Klaar. Als ik dat zeg, zie ik beren op de weg, dat feestje was anders...
Mijn zussen zouden op onze dochter passen, wij moesten even inchecken. Kom ik beneden terug, staat mijn dochter verloren te kijken. Ze konden haar niet vinden en waren er vanuit gegaan dat ze wel haar weg had gevonden (in een vreemd hotel!). Als ik daar iets van zeg, vinden ze het rot. Niemand biedt excuses aan.
Ik wil mezelf wat sterker maken. Duidelijker uitspreken zonder me schuldig te voelen. Duidelijke communicatie zonder schuldgevoel. Ik denk dat een goede coach me ook kan helpen. Dan wil ik alleen wel een echt goede. En geen "oude-vrouwtjes-helpen-oversteker".
Overigens word ik op mijn werk zeer gewaardeerd omdat ik altijd alles zo tactisch en correct en duidelijk kan brengen... En toch... mijn grens wordt dan weer overschreden! Zucht.
Ik ga in ieder geval aan de slag met al jullie tips. Ik wil verder. En ik besef ook dat het door mij komt. Als jullie nog meer weten voor me met deze informatie, graag! Alle info is welkom.
Volg je hart. Dat klopt.
donderdag 26 februari 2009 om 18:53
Pink2510 schreef op 26
Ik zal wat duidelijker zijn: ik word geregeld teleurgesteld in mijn verwachtingen naar anderen. Ik was laatst jarig, heb mijn 4 beste vriendinnen uitgenodigd (dacht ik dat ze dat waren), een half uur voor aanvang belden ze een voor een af met k... smoezen. Ik ben er voor dat je niet komt als je geen zin hebt, ik was en ben alleen teleurgesteld dat niemand zin in mijn verjaardag had. Zat ik alleen aan de wijn... Zucht... Toen ik er iets van zei, was ik irreeel en dacht ik niet aan hen!
Het ligt er ook aan hoe je er iets van zegt. 'Ik ben teleurgesteld omdat 4 vriendinnen hebben afgezegd voor mijn verjaardag'. Of iets als: 'Ik heb helemaal alleen mijn verjaardag gevierd omdat Niemand zin had in mijn verjaardag' of iets als: 'Als beste vriendin vind je het toch belangrijk om mijn verjaardag te vieren? Anders ben je niet mijn beste vriendin'.
Mijn ouders stellen mij altijd teleur. Ik heb een dochter. Ze kijken niet op of om naar haar. Afgelopen dagen heeft ze bij hen gelogeerd:
Zie je nu zelf ook hoe krom jouw gedachte hierover is: Ze kijken niet op of om en tegelijk heeft dochter dagen bij jouw ouders gelogeerd. Dat is zeer tegenstrijdig. Als je vaker dit soort onjuiste gedachtengangen hebt, dan is cognitieve gedragstherapie wellicht goed om te proberen.
Mijn man kan niet tegen verplichtingen. Ik weet dat. Ik kan daar mee omgaan. Ik kan alleen niet omgaan met de teleurstellingen
Kun je er nu wel of niet mee omgaan? Ja, maar eigenlijk niet.
Mijn nichtje is een soort van vriendin. Ik word niet uitgenodigd op echte/volwassen feestjes, wel voor haar kinderen (en daar zijn dan maar 10 mensen totaal!). Bij de echte feestjes pas ik niet. Daar pas ik voor. Ik pas of in je leven of niet. Klaar. Als ik dat zeg, zie ik beren op de weg, dat feestje was anders...
Jij bestempelt het volwassen feestje als 'echt' en het kinderfeestje is een nep feestje? Misschien is het kinderfeestje wel veel specialer omdat daar slechts 10 mensen voor worden uitgenodigd! Maar blijkbaar heb jij hele verhalen in je hoofd rondom de twee verschillende feestjes en ook nog hele verhalen waarom je voor het ene feestje niet wordt uitgenodigd en de andere wel.
Mijn zussen zouden op onze dochter passen, wij moesten even inchecken. Kom ik beneden terug, staat mijn dochter verloren te kijken. Ze konden haar niet vinden en waren er vanuit gegaan dat ze wel haar weg had gevonden (in een vreemd hotel!). Als ik daar iets van zeg, vinden ze het rot. Niemand biedt excuses aan.
Het rot vinden komt al in de buurt van excuses maken toch?
Hmm, je maakt het jezelf niet echt makkelijk he? Heel goed dat je hulp wilt inschakelen en eraan wilt werken. Ik ben geen psycholoog oid, maar ik zou eerst eens wat cognitieve (gedrags)therapie proberen omdat er wat verstorende oorzaak/gevolg gedachtes/verwachtingen een rol lijken te spelen.
En ik hoop voor je dat er volgend jaar wel veel beste vriendinnen op je verjaardag komen.. wel zo gezellig!!
Ik zal wat duidelijker zijn: ik word geregeld teleurgesteld in mijn verwachtingen naar anderen. Ik was laatst jarig, heb mijn 4 beste vriendinnen uitgenodigd (dacht ik dat ze dat waren), een half uur voor aanvang belden ze een voor een af met k... smoezen. Ik ben er voor dat je niet komt als je geen zin hebt, ik was en ben alleen teleurgesteld dat niemand zin in mijn verjaardag had. Zat ik alleen aan de wijn... Zucht... Toen ik er iets van zei, was ik irreeel en dacht ik niet aan hen!
Het ligt er ook aan hoe je er iets van zegt. 'Ik ben teleurgesteld omdat 4 vriendinnen hebben afgezegd voor mijn verjaardag'. Of iets als: 'Ik heb helemaal alleen mijn verjaardag gevierd omdat Niemand zin had in mijn verjaardag' of iets als: 'Als beste vriendin vind je het toch belangrijk om mijn verjaardag te vieren? Anders ben je niet mijn beste vriendin'.
Mijn ouders stellen mij altijd teleur. Ik heb een dochter. Ze kijken niet op of om naar haar. Afgelopen dagen heeft ze bij hen gelogeerd:
Zie je nu zelf ook hoe krom jouw gedachte hierover is: Ze kijken niet op of om en tegelijk heeft dochter dagen bij jouw ouders gelogeerd. Dat is zeer tegenstrijdig. Als je vaker dit soort onjuiste gedachtengangen hebt, dan is cognitieve gedragstherapie wellicht goed om te proberen.
Mijn man kan niet tegen verplichtingen. Ik weet dat. Ik kan daar mee omgaan. Ik kan alleen niet omgaan met de teleurstellingen
Kun je er nu wel of niet mee omgaan? Ja, maar eigenlijk niet.
Mijn nichtje is een soort van vriendin. Ik word niet uitgenodigd op echte/volwassen feestjes, wel voor haar kinderen (en daar zijn dan maar 10 mensen totaal!). Bij de echte feestjes pas ik niet. Daar pas ik voor. Ik pas of in je leven of niet. Klaar. Als ik dat zeg, zie ik beren op de weg, dat feestje was anders...
Jij bestempelt het volwassen feestje als 'echt' en het kinderfeestje is een nep feestje? Misschien is het kinderfeestje wel veel specialer omdat daar slechts 10 mensen voor worden uitgenodigd! Maar blijkbaar heb jij hele verhalen in je hoofd rondom de twee verschillende feestjes en ook nog hele verhalen waarom je voor het ene feestje niet wordt uitgenodigd en de andere wel.
Mijn zussen zouden op onze dochter passen, wij moesten even inchecken. Kom ik beneden terug, staat mijn dochter verloren te kijken. Ze konden haar niet vinden en waren er vanuit gegaan dat ze wel haar weg had gevonden (in een vreemd hotel!). Als ik daar iets van zeg, vinden ze het rot. Niemand biedt excuses aan.
Het rot vinden komt al in de buurt van excuses maken toch?
Hmm, je maakt het jezelf niet echt makkelijk he? Heel goed dat je hulp wilt inschakelen en eraan wilt werken. Ik ben geen psycholoog oid, maar ik zou eerst eens wat cognitieve (gedrags)therapie proberen omdat er wat verstorende oorzaak/gevolg gedachtes/verwachtingen een rol lijken te spelen.
En ik hoop voor je dat er volgend jaar wel veel beste vriendinnen op je verjaardag komen.. wel zo gezellig!!
donderdag 26 februari 2009 om 20:55
quote:Wiebenik81 schreef op 24 februari 2009 @ 21:20:
Lijkt mij dan altijd het beste om een psychiater aan te vragen. Dat kan niet zomaar iedereen zichzelf noemen.[/quote]
Jaaaahh, dan wordt je ook lekker aan de pillen gezet!
Wat een onzin!
Nog nooit een pil geslikt en in mijn leven bij twee verschillende een tijdje in therapie geweest.
Lijkt mij dan altijd het beste om een psychiater aan te vragen. Dat kan niet zomaar iedereen zichzelf noemen.[/quote]
Jaaaahh, dan wordt je ook lekker aan de pillen gezet!
Wat een onzin!
Nog nooit een pil geslikt en in mijn leven bij twee verschillende een tijdje in therapie geweest.
donderdag 26 februari 2009 om 21:59
vrijdag 27 februari 2009 om 10:27
En bedankt Jive, ik voel me veel beter nu... Ik ga snel op zoek naar een cognitieve gedragstherapeut. Ik weet dat een groot deel aan mezelf ligt. Ik verwacht van anderen wat ze ook van mij mogen verwachten. En dat is veel!
Ik heb een aantal adressen gekregen via mijn huisarts en ga ze straks bellen om te horen hoe het voelt en waar ik op korte termijn terecht kan.
Ik heb een aantal adressen gekregen via mijn huisarts en ga ze straks bellen om te horen hoe het voelt en waar ik op korte termijn terecht kan.
Volg je hart. Dat klopt.
vrijdag 27 februari 2009 om 13:54
