Relaties
alle pijlers
Wel of niet gaan?
donderdag 26 februari 2009 om 21:57
Hallo allemaal,
Ik heb een dilemma. En ik ben benieuwd wat jullie zouden doen.
Ik kreeg zojuist een mailtje van een kennis (vroegere heel goede vriendin) dat haar vader is overleden. Als bijlage had ze de rouwkaart bijgevoegd (ik heb hem dus niet "op papier" ontvangen).
Zoals ik al zei gaat het hier om een kennis (vroegere vriendin). We wonen ver bij elkaar vandaan en hebben al een tijd weinig contact (lees: we spreken elkaar wel regelmatig op msn, maar dat is het dan ook). Ik wist dat haar vader ziek was en ook dat hij terminaal was, dat hadden we besproken via msn.
Wat mijn dilemma nu is: Moet ik langsgaan op de begrafenis en haar op die manier laten weten dat ik aan haar en haar familie denk of voldoet een kaartje?
Wat zouden jullie doen???
Alvast bedankt voor jullie antwoord.
Ik heb een dilemma. En ik ben benieuwd wat jullie zouden doen.
Ik kreeg zojuist een mailtje van een kennis (vroegere heel goede vriendin) dat haar vader is overleden. Als bijlage had ze de rouwkaart bijgevoegd (ik heb hem dus niet "op papier" ontvangen).
Zoals ik al zei gaat het hier om een kennis (vroegere vriendin). We wonen ver bij elkaar vandaan en hebben al een tijd weinig contact (lees: we spreken elkaar wel regelmatig op msn, maar dat is het dan ook). Ik wist dat haar vader ziek was en ook dat hij terminaal was, dat hadden we besproken via msn.
Wat mijn dilemma nu is: Moet ik langsgaan op de begrafenis en haar op die manier laten weten dat ik aan haar en haar familie denk of voldoet een kaartje?
Wat zouden jullie doen???
Alvast bedankt voor jullie antwoord.
donderdag 26 februari 2009 om 22:00
Of je de kaart wel of niet op papier hebt ontvangen maakt niets uit vind ik.
Het is aan jou om te beslissen hoe goed je haar vader kende, of je er graag voor je vriendin wilt zijn en dus naar de begrafenis.
Misschien stuurde ze alleen het kaartje om je op de hoogte te brengen van het feit dat hij was overleden, en is het niet een 'verzoek' om te komen.
Het is jouw vriendin, jij weet hoe (on)belangrijk je vriendschap met haar is en of je er dus heen gaat of niet. Niemand anders.
Als je niet heen gaat, zou ik zeker ook een kaartje naar haar moeder/broers/zussen sturen (als je die tenminste nog van vroeger kent).
Het is aan jou om te beslissen hoe goed je haar vader kende, of je er graag voor je vriendin wilt zijn en dus naar de begrafenis.
Misschien stuurde ze alleen het kaartje om je op de hoogte te brengen van het feit dat hij was overleden, en is het niet een 'verzoek' om te komen.
Het is jouw vriendin, jij weet hoe (on)belangrijk je vriendschap met haar is en of je er dus heen gaat of niet. Niemand anders.
Als je niet heen gaat, zou ik zeker ook een kaartje naar haar moeder/broers/zussen sturen (als je die tenminste nog van vroeger kent).
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
donderdag 26 februari 2009 om 22:13
donderdag 26 februari 2009 om 22:14
Gaan. Absoluut.
Of de 'uitnodiging' digitaal of op papier was maakt niet uit. Ze heeft hem gestuurd en daar had ze een reden voor. Kan het overigens zijn dat ze je adres niet had of bij zich had? Realiseer je dat de kaarten vaak binnen 24 uur moeten worden verstuurd, er gaat altijd wat mis als je onder dat soort omstandigheden onder druk moet 'werken'.
Of je haar vader kende is niet van belang vind ik. Haar vader merkt er niets meer van of je er wel of niet bent, zij wel. En het doet een mens erg goed om te zien dat er zoveel mensen zijn die voldoende om je geven om te komen. Omdat het voor jou (haar) een hele zware dag is.
Of de 'uitnodiging' digitaal of op papier was maakt niet uit. Ze heeft hem gestuurd en daar had ze een reden voor. Kan het overigens zijn dat ze je adres niet had of bij zich had? Realiseer je dat de kaarten vaak binnen 24 uur moeten worden verstuurd, er gaat altijd wat mis als je onder dat soort omstandigheden onder druk moet 'werken'.
Of je haar vader kende is niet van belang vind ik. Haar vader merkt er niets meer van of je er wel of niet bent, zij wel. En het doet een mens erg goed om te zien dat er zoveel mensen zijn die voldoende om je geven om te komen. Omdat het voor jou (haar) een hele zware dag is.
donderdag 26 februari 2009 om 22:40
donderdag 26 februari 2009 om 22:44
quote:elninjoo schreef op 26 februari 2009 @ 22:13:
Je woont ver bij haar vandaan, dan zou ik 'n eventueel bezoekje zeker niet op de dag van de begrafenis doen (waar je toch geen tijd met elkaar hebt) maar in de periode erna. Dan zal ze het vast enorm zwaar krijgen en is 'n dagje met 'n vroegere vriendin optrekken misschien wel waardevol voor haar.Hoeft toch niet of/of te zijn?
Je woont ver bij haar vandaan, dan zou ik 'n eventueel bezoekje zeker niet op de dag van de begrafenis doen (waar je toch geen tijd met elkaar hebt) maar in de periode erna. Dan zal ze het vast enorm zwaar krijgen en is 'n dagje met 'n vroegere vriendin optrekken misschien wel waardevol voor haar.Hoeft toch niet of/of te zijn?
donderdag 26 februari 2009 om 22:50
Ik zou niet gaan.
Als ik heel veel verdriet zou hebben dan zou ik het niet heel prettig vinden als er zomaar een oude bekende opduikt. Niet omdat ik haar interesse en aandacht niet zou waarderen, maar wel omdat ik me (hoe misplaatst ook) schuldig zou voelen over dat ik alleen maar aandacht aan de situatie zou kunnen geven en niet aan haar terwijl ik dat eigenlijk wel heel graag zou willen.
Bovendien zou ik het vervelend vinden dat ons weerzien me zou herinneren aan dat verdrietige moment.
Als ik jou was dan zou ik een kaart sturen, medeleving voor de familie enzo. Een paar dagen later nog eentje, speciaal voor haar. En een paar weken later nog eentje. En wel bellen en msnen.
Mensen die rouwen ontvangen heel heel heel graag post van mensen die met hen meeleven, een hart onder de riem steken, of wat dan ook.
Dus: investeer in wat postzegels, koop een paar echt mooie kaarten en stuur ze op.
In de tijd van de begrafenis krijgen de nabestaanden sowieso veel post en mail, dus verwacht niets terug. Je vriendin zal het juist waarderen als je er aandacht aan besteed als de storm over is.
Zet de sterfdatum op je kalender, en stuur over precies een jaar weer een kaart.
Als ik heel veel verdriet zou hebben dan zou ik het niet heel prettig vinden als er zomaar een oude bekende opduikt. Niet omdat ik haar interesse en aandacht niet zou waarderen, maar wel omdat ik me (hoe misplaatst ook) schuldig zou voelen over dat ik alleen maar aandacht aan de situatie zou kunnen geven en niet aan haar terwijl ik dat eigenlijk wel heel graag zou willen.
Bovendien zou ik het vervelend vinden dat ons weerzien me zou herinneren aan dat verdrietige moment.
Als ik jou was dan zou ik een kaart sturen, medeleving voor de familie enzo. Een paar dagen later nog eentje, speciaal voor haar. En een paar weken later nog eentje. En wel bellen en msnen.
Mensen die rouwen ontvangen heel heel heel graag post van mensen die met hen meeleven, een hart onder de riem steken, of wat dan ook.
Dus: investeer in wat postzegels, koop een paar echt mooie kaarten en stuur ze op.
In de tijd van de begrafenis krijgen de nabestaanden sowieso veel post en mail, dus verwacht niets terug. Je vriendin zal het juist waarderen als je er aandacht aan besteed als de storm over is.
Zet de sterfdatum op je kalender, en stuur over precies een jaar weer een kaart.
donderdag 26 februari 2009 om 22:50
Gewoon gaan, achteraf voel je je vaker lullig / schuldig over iets wat je NIET hebt gedaan, dan over iets wat je wel hebt gedaan. Je gaat daarheen om respect te tonen aan de overledene en de familie te laten weten dat zijn heengaan niet onopgemerkt is gebleven.
Daarna, als je dat leuk vindt, kun je haar altijd bellen en met haar afspreken.
Daarna, als je dat leuk vindt, kun je haar altijd bellen en met haar afspreken.
donderdag 26 februari 2009 om 22:53
donderdag 26 februari 2009 om 22:57
Er zijn er veel die zeggen GAAN. Maar toch, een paar jaar terug heb ik een heel jong familielid plotseling verloren en ik was blij dat alleen mijn allerbeste vrienden er waren. Er waren nog een stuk of 600 anderen, maar ik zou wel moeite hebben gehad met 'oude bekenden' die daarna de banden hadden willen aanhalen eerlijk gezegd. Vanwege het moment en vanwege de aandacht.
donderdag 26 februari 2009 om 22:59
Ik vond het, bij mijn moeder, heel erg prettig dat er veel mensen van vroeger waren.
Een paar weken na haar dood, stuurde ik mijn oude beste vriendin smsje voor haar verjaardag. Van het een kwam het ander en toen ze hoorde van mijn moeder, vond ze het heel erg dat ze geen kaart gekregen had. In de drukte totaal niet aangedacht. Achteraf had ik wel heel erg het gevoel: ja, zij hoorde er óók bij. Spijt dus. En zij vond het heel erg dat ze niet op de begrafenis was geweest.
Een paar weken na haar dood, stuurde ik mijn oude beste vriendin smsje voor haar verjaardag. Van het een kwam het ander en toen ze hoorde van mijn moeder, vond ze het heel erg dat ze geen kaart gekregen had. In de drukte totaal niet aangedacht. Achteraf had ik wel heel erg het gevoel: ja, zij hoorde er óók bij. Spijt dus. En zij vond het heel erg dat ze niet op de begrafenis was geweest.
donderdag 26 februari 2009 om 23:10
Je kunt natuurlijk ook contact met haar opnemen en een balletje opgooien. Niet vragen "Vind je het fijn als ik kom?" Want ze zal gerust niet 'Nee' zeggen, maar als je het onderwerp ter sprake brengt (als dat al nodig is) zal je vanzelf wel merken of ze het fijn zal vinden of niet denk ik. Als je er niet achter komt dan kun je altijd nog een expliciete vraag stellen.
Als je besluit om niet te gaan dan kun je ook altijd nog een rouwboeket sturen (de plaatselijke bloemist weet wel waarheen als je dat zelf al niet weet). Je kunt ook bloemen sturen naar je vriendin zelf natuurlijk.
Ik merk trouwens dat mensen het enorm waarderen als je op de sterfdag zelf een jaar later (en de jaren erna) nog iets van je laat horen, iets kleins is goed genoeg, een sms, een kaartje, een msn-zinnetje.
Als je besluit om niet te gaan dan kun je ook altijd nog een rouwboeket sturen (de plaatselijke bloemist weet wel waarheen als je dat zelf al niet weet). Je kunt ook bloemen sturen naar je vriendin zelf natuurlijk.
Ik merk trouwens dat mensen het enorm waarderen als je op de sterfdag zelf een jaar later (en de jaren erna) nog iets van je laat horen, iets kleins is goed genoeg, een sms, een kaartje, een msn-zinnetje.
