Relaties
alle pijlers
Hij maakt het me onmogelijk
zondag 1 maart 2009 om 21:43
Hij ligt nu naast me op de bank te slapen. Heb net voor de zoveelste keer geprobeerd hem rustig uit te leggen wat het met me doet als hij elke vorm van communicatie afkapt. Gezegd dat ik het echt niet meer trek. Niet meer kan wachten tot hij klaar is om te praten. Tot het het juiste moment is.
Hij zegt moe te zijn. Terwijl ik hem bewust vanochtend heb laten slapen tot 12 uur. Vanmiddag heeft ' ie ook al liggen pitten op de bank, dus daar kan het niet aan liggen. Maar moe zijn is 1 van zijn bekende smoezen waarmee hij de communicatie afkapt.
En ik? Ik kan niet eens meer boos zijn, ook niet verdrietig zijn. Ben wel verbaasd. Wat ik weer dom vind van mezelf, want het is al jaren zo.
Het is alsof ik een huisgenoot heb. Een vriend dat wel, maar relatietechnisch klopt er geen zak van bij ons. Ik steun hem tot ik er zelf bij neerval maar hoef van hem niets te verwachten. Als ik ergens mee zit ' weet hij het ook niet. Punt. Als ik hem tijd geef om ergens over na te denken om er later op terug te komen, kan ik wachten tot ik een ons weeg. En als ik er vervolgens over begin is hij moe, of ziek, of hij wil niet praten met onze kinderen in de buurt, of hij moet net weg of..of..
Eenrichtingsverkeer
En nu heb ik het gehad. Dit gevoel heb ik vaker gehad maar nooit zo sterk. Ik wil niet langer wachten tot hij er eindelijk echt voor gaat.
Tot ik aan zijn daden merk dat hij van me houdt en voor ons gaat. Tot het meer is dan alleen loze woorden.
Mijn probleem is dat ik een doorzetter ben. Dat ik mijn kinderen geen gescheiden gezin gun. Dat niemand in mijn omgeving zal snappen waarom ik niet verder met hem kan, ' want we zijn zo'n leuk stel'. Maar ik heb alles geprobeerd voor mijn gevoel, ben idee-loos
.
Niks voor mij om dit op een forum te plempen maar ik heb even niemand om mee te praten. Ik zeg net letterlijk tegen hem dat ik het zo niet verder trek, dat ik niet verder kan. En hij? Hij slaapt. Snurkt zelfs.
Zo raar dat ik een probleem heb, want mijn relatie is bagger, en hij niet.
Ik weet dat ik de enige ben die dit op kan lossen maar moest het toch aan iemand kwijt.
Hij zegt moe te zijn. Terwijl ik hem bewust vanochtend heb laten slapen tot 12 uur. Vanmiddag heeft ' ie ook al liggen pitten op de bank, dus daar kan het niet aan liggen. Maar moe zijn is 1 van zijn bekende smoezen waarmee hij de communicatie afkapt.
En ik? Ik kan niet eens meer boos zijn, ook niet verdrietig zijn. Ben wel verbaasd. Wat ik weer dom vind van mezelf, want het is al jaren zo.
Het is alsof ik een huisgenoot heb. Een vriend dat wel, maar relatietechnisch klopt er geen zak van bij ons. Ik steun hem tot ik er zelf bij neerval maar hoef van hem niets te verwachten. Als ik ergens mee zit ' weet hij het ook niet. Punt. Als ik hem tijd geef om ergens over na te denken om er later op terug te komen, kan ik wachten tot ik een ons weeg. En als ik er vervolgens over begin is hij moe, of ziek, of hij wil niet praten met onze kinderen in de buurt, of hij moet net weg of..of..
Eenrichtingsverkeer
En nu heb ik het gehad. Dit gevoel heb ik vaker gehad maar nooit zo sterk. Ik wil niet langer wachten tot hij er eindelijk echt voor gaat.
Tot ik aan zijn daden merk dat hij van me houdt en voor ons gaat. Tot het meer is dan alleen loze woorden.
Mijn probleem is dat ik een doorzetter ben. Dat ik mijn kinderen geen gescheiden gezin gun. Dat niemand in mijn omgeving zal snappen waarom ik niet verder met hem kan, ' want we zijn zo'n leuk stel'. Maar ik heb alles geprobeerd voor mijn gevoel, ben idee-loos
.
Niks voor mij om dit op een forum te plempen maar ik heb even niemand om mee te praten. Ik zeg net letterlijk tegen hem dat ik het zo niet verder trek, dat ik niet verder kan. En hij? Hij slaapt. Snurkt zelfs.
Zo raar dat ik een probleem heb, want mijn relatie is bagger, en hij niet.
Ik weet dat ik de enige ben die dit op kan lossen maar moest het toch aan iemand kwijt.
anoniem_70120 wijzigde dit bericht op 01-03-2009 21:47
Reden: alinea's zijn best prettig
Reden: alinea's zijn best prettig
% gewijzigd
zondag 1 maart 2009 om 23:43
zondag 1 maart 2009 om 23:48
quote:Stoeptegel schreef op 01 maart 2009 @ 23:36:
[...]
Taupe ik herken je verhaal het is of ik mijn ex lees. Lang geleden een relatie mee gehad. Ik werd gek van frustratie! Ook ik had ( voor mijn gevoel en mijn omgeving kan dat beamen) er alles aan gedaan het te veranderen maar het was me niet gelukt. Hij bleef hetzelfde. Ruzie maken? Dat deed ik in mijn eentje, net als jij zo ik lees. Praten? Ook in mijn eentje, hij raakte verward, en kon er niks over zeggen. Nee, hij zou er later op terug komen, niet dus. Kwam ik er op terug, dan wist hij nog niets te zeggen. En de televisie was ook echt een stuk spannender. Goed, ik nam hem mee uit eten. De sfeer was goed, romantisch, dus daar ging ik weer, proberen een gesprek aan te knopen over hem en mij. Wederom geen reactie. Hij was zich ook meestal van geen kwaad bewust hoor, we hadden het toch fijn samen?! Het nieuws, journaal etc kon hij wel over praten. Uren als het aan hem lag. Ik werd met de dag depressiever want kon zoals jij het ook omschrijft absoluut mijn ei ook niet kwijt. Ik sprong onderhand uit elkaar van de frustratie. Ik miste diepgang, intimiteit ( want ook dat verkrijg je door oa met elkaar praten) en merkte dat ik soms weg vluchte het huis uit, om met mijn vriendinnen over mijn gevoelens te gaan praten. Ik kreeg gewoon geen repliek van hem, we kwamen geen steek verder. Weet ik niet waren zijn standaard antwoorden, of dat nou over zijn gevoelens ging, de mijne, onze relatie etc. Die stiltes ook altijd, vreselijk. Dan zat ik naast hem op de bank mezelf af te vragen hoe kom ik dit door, jarenlang? Is dit een relatie? Ik werd daar zo gedeprimeerd van dat ik de relatie beeindigd hebt. Het zuigt zoveel energie weg!
Diezus, echt heel herkenbaar inderdaad. Intimiteit? Watsdat? Ik weet niet wat hij denkt. Weet niet wat hij voelt. En andersom is dat volgens mij ook zo.
Het is zo'n bizarre situatie wanneer hij zich rot aan het lachen is om allerlei shitprogramma's op tv, gewoon vergetend dat ik naast hem zit, terwijl ik zit me helemaal op te vreten naast hem uit frustratie. En inderdaad, hij ziet het probleem niet. Zijn probleem is dat ik steeds loop te zeiken over hem. Hij vind het prima zo.
Die stiltes inderdaad. vreselijk.
[...]
Taupe ik herken je verhaal het is of ik mijn ex lees. Lang geleden een relatie mee gehad. Ik werd gek van frustratie! Ook ik had ( voor mijn gevoel en mijn omgeving kan dat beamen) er alles aan gedaan het te veranderen maar het was me niet gelukt. Hij bleef hetzelfde. Ruzie maken? Dat deed ik in mijn eentje, net als jij zo ik lees. Praten? Ook in mijn eentje, hij raakte verward, en kon er niks over zeggen. Nee, hij zou er later op terug komen, niet dus. Kwam ik er op terug, dan wist hij nog niets te zeggen. En de televisie was ook echt een stuk spannender. Goed, ik nam hem mee uit eten. De sfeer was goed, romantisch, dus daar ging ik weer, proberen een gesprek aan te knopen over hem en mij. Wederom geen reactie. Hij was zich ook meestal van geen kwaad bewust hoor, we hadden het toch fijn samen?! Het nieuws, journaal etc kon hij wel over praten. Uren als het aan hem lag. Ik werd met de dag depressiever want kon zoals jij het ook omschrijft absoluut mijn ei ook niet kwijt. Ik sprong onderhand uit elkaar van de frustratie. Ik miste diepgang, intimiteit ( want ook dat verkrijg je door oa met elkaar praten) en merkte dat ik soms weg vluchte het huis uit, om met mijn vriendinnen over mijn gevoelens te gaan praten. Ik kreeg gewoon geen repliek van hem, we kwamen geen steek verder. Weet ik niet waren zijn standaard antwoorden, of dat nou over zijn gevoelens ging, de mijne, onze relatie etc. Die stiltes ook altijd, vreselijk. Dan zat ik naast hem op de bank mezelf af te vragen hoe kom ik dit door, jarenlang? Is dit een relatie? Ik werd daar zo gedeprimeerd van dat ik de relatie beeindigd hebt. Het zuigt zoveel energie weg!
Diezus, echt heel herkenbaar inderdaad. Intimiteit? Watsdat? Ik weet niet wat hij denkt. Weet niet wat hij voelt. En andersom is dat volgens mij ook zo.
Het is zo'n bizarre situatie wanneer hij zich rot aan het lachen is om allerlei shitprogramma's op tv, gewoon vergetend dat ik naast hem zit, terwijl ik zit me helemaal op te vreten naast hem uit frustratie. En inderdaad, hij ziet het probleem niet. Zijn probleem is dat ik steeds loop te zeiken over hem. Hij vind het prima zo.
Die stiltes inderdaad. vreselijk.
zondag 1 maart 2009 om 23:49
Erg lastig Taupe ook dat vervolgens doen alsof er niks aan de hand is...herken ik ook. Mijn ex was ook vaak moe en niet bepaald 1 van de vlotste.....Alles zo dik er bovenop uit moeten leggen: ik voel me zo en zo, dus nu heb ik even dit nodig, etc. En dan was nog de vraag of hij het oppakte. Hij was ook zon persoon die alles wel aanhoorde, maar daar bleef het ook bij.
Op die manier kan je met iedereen wel gaan samenwonen
Soort meubilair in huis. Die centen binnen brengt , dat dan weer wel.
Maar serieus heel veel sterkte ermee
Op die manier kan je met iedereen wel gaan samenwonen
Soort meubilair in huis. Die centen binnen brengt , dat dan weer wel.
Maar serieus heel veel sterkte ermee
zondag 1 maart 2009 om 23:50
quote:lichtbron schreef op 01 maart 2009 @ 23:43:
lieve taupe,het is alsof ik mijn eigen huwelijk lees in jouw openingspost.
ik wil er nu niet teveel over uitweiden,omdat dit jouw topic is..
Maar weet in iedergeval dat je niet de enige bent .... Ooh meid, weid gerust uit! Ben stomverbaasd dat er mannen meer zijn zoals de mijne.
lieve taupe,het is alsof ik mijn eigen huwelijk lees in jouw openingspost.
ik wil er nu niet teveel over uitweiden,omdat dit jouw topic is..
Maar weet in iedergeval dat je niet de enige bent .... Ooh meid, weid gerust uit! Ben stomverbaasd dat er mannen meer zijn zoals de mijne.
zondag 1 maart 2009 om 23:54
Er zijn mannen mensen die niet kunnen praten. Omdat ze vroeger dat domweg niet geleerd hebben, omdat er thuis niet gepraat werd. Als je dat er toch probeert uit te persen (logisch hoor) krijg weerstand, saboterend gedrag. Niet begrijpen waar je het over hebt, alsof je twee verschillende talen spreekt.
Zoals je hem beschrijft lijkt het alsof hij ten diepste gewoon niet begrijpt wat je bedoelt. Zijn gedrag 's morgens alsof er niks aan de hand is lijkt dit te bevestigen. Hij is er van overtuigd dat hij jou de liefde geeft zoals het hoort en al jouw woorden landen bij hem gewoon niet omdat het het werkelijk niet kent, niet snapt, niet echt.
Je kan inderdaad de handdoek in de ring gooien, en ik denk dat niemand je dat kwalijk kan nemen. Maar is het niet haalbaar de lat wat lager te leggen en genoegen te nemen met minder? Misschien kan je met een ander, een goede vriendin of zo, praten en hem de tijd gunnen en afdalen naar zijn niveau qua communicatie en langzaam hem leren te communiceren.
Ik ga er dan vanuit dat hij van jou houdt en jij ergens diep van binnen ook nog iets bij hem voelt.. genoeg om toch nog te knokken...?
Zoals je hem beschrijft lijkt het alsof hij ten diepste gewoon niet begrijpt wat je bedoelt. Zijn gedrag 's morgens alsof er niks aan de hand is lijkt dit te bevestigen. Hij is er van overtuigd dat hij jou de liefde geeft zoals het hoort en al jouw woorden landen bij hem gewoon niet omdat het het werkelijk niet kent, niet snapt, niet echt.
Je kan inderdaad de handdoek in de ring gooien, en ik denk dat niemand je dat kwalijk kan nemen. Maar is het niet haalbaar de lat wat lager te leggen en genoegen te nemen met minder? Misschien kan je met een ander, een goede vriendin of zo, praten en hem de tijd gunnen en afdalen naar zijn niveau qua communicatie en langzaam hem leren te communiceren.
Ik ga er dan vanuit dat hij van jou houdt en jij ergens diep van binnen ook nog iets bij hem voelt.. genoeg om toch nog te knokken...?
anoniem_72222 wijzigde dit bericht op 01-03-2009 23:57
Reden: kritisch tikfoutje gecorrigeerd.
Reden: kritisch tikfoutje gecorrigeerd.
% gewijzigd
zondag 1 maart 2009 om 23:56
quote:Stoeptegel schreef op 01 maart 2009 @ 23:49:
Op die manier kan je met iedereen wel gaan samenwonen
Soort meubilair in huis
hahaha, nou, het klopt wel!
Heb ook vaak aan hem gevraagd wat hij nou precies wilt in een relatie. Wat een relatie inhoudt voor hem. Op dit moment zijn we vrienden die samen kinderen hebben en in 1 huis wonen. ( en heel soms sex hebben ) En dat breekt mijn hart. Hij weet gewoon niet hoe het ook kan zijn. Ik vraag me serieus af of hij ooit echt van iemand gehouden heeft. Zoals je van iemand houdt met wie je een relatie hebt bedoel ik.
Hij ligt hier naast me te snurken en ik wil hem gewoon op z'n hoofd slaan. Sufferd! Ik houd van hem, ga voor hem door het vuur, wil er alles aan doen om dit te laten werken, en hij slaapt. Als een roos. Echt bizar.
Op die manier kan je met iedereen wel gaan samenwonen
Soort meubilair in huis
hahaha, nou, het klopt wel!
Heb ook vaak aan hem gevraagd wat hij nou precies wilt in een relatie. Wat een relatie inhoudt voor hem. Op dit moment zijn we vrienden die samen kinderen hebben en in 1 huis wonen. ( en heel soms sex hebben ) En dat breekt mijn hart. Hij weet gewoon niet hoe het ook kan zijn. Ik vraag me serieus af of hij ooit echt van iemand gehouden heeft. Zoals je van iemand houdt met wie je een relatie hebt bedoel ik.
Hij ligt hier naast me te snurken en ik wil hem gewoon op z'n hoofd slaan. Sufferd! Ik houd van hem, ga voor hem door het vuur, wil er alles aan doen om dit te laten werken, en hij slaapt. Als een roos. Echt bizar.
zondag 1 maart 2009 om 23:57
quote:Taupe schreef op 01 maart 2009 @ 23:48:
[...]
Diezus, echt heel herkenbaar inderdaad. Intimiteit? Watsdat? Ik weet niet wat hij denkt. Weet niet wat hij voelt. En andersom is dat volgens mij ook zo.
Het is zo'n bizarre situatie wanneer hij zich rot aan het lachen is om allerlei shitprogramma's op tv, gewoon vergetend dat ik naast hem zit, terwijl ik zit me helemaal op te vreten naast hem uit frustratie. En inderdaad, hij ziet het probleem niet. Zijn probleem is dat ik steeds loop te zeiken over hem. Hij vind het prima zo.
Die stiltes inderdaad. vreselijk.
Heb jij dat nu ook, dat je het gevoel hebt dat hij je eigenlijk niet eens kent? Dat vond ik zo verdrietig vooral ook. Na al die tijd wist hij nog steeds niet wat bijv mijn lievelingseten was. Om maar even een knullig voorbeeldje te noemen, als het om elkaar echt kennen zoals in relaties de bedoeling is, is het gewoonweg triest als dat ontbreekt. En ja, die tvprogrammas.....al zat ik te huilen naast hem, stond ik op mijn kop etc....
Ik kan er nu erg om lachen hoor. Jij natuurlijk niet je zit er middenin. Maar ik wist op een gegeven moment heel goed als ik heirmee doorga richt dat schade aan bij mezelf. Dan maar alleen, maar dat atlijd nog beter dan zo'n relatie die je in je eentje aan het trekken bent.
Ik heb soms nog contact met hem hoor en we hebben gezamenlijke vrienden. Dat gaat prima zo. Maar ik weet dat hij nog steeds hetzelfde is en nog steeds zonder vriendin, zijn relaties lopen steeds spaak vanwege dit. Daarbij vind hij ook altijd dat het aan de desbetreffende vrouw ligt, en nooit aan hem. Ik ben echt heel blij dat ik ermee gestopt ben destijds.
[...]
Diezus, echt heel herkenbaar inderdaad. Intimiteit? Watsdat? Ik weet niet wat hij denkt. Weet niet wat hij voelt. En andersom is dat volgens mij ook zo.
Het is zo'n bizarre situatie wanneer hij zich rot aan het lachen is om allerlei shitprogramma's op tv, gewoon vergetend dat ik naast hem zit, terwijl ik zit me helemaal op te vreten naast hem uit frustratie. En inderdaad, hij ziet het probleem niet. Zijn probleem is dat ik steeds loop te zeiken over hem. Hij vind het prima zo.
Die stiltes inderdaad. vreselijk.
Heb jij dat nu ook, dat je het gevoel hebt dat hij je eigenlijk niet eens kent? Dat vond ik zo verdrietig vooral ook. Na al die tijd wist hij nog steeds niet wat bijv mijn lievelingseten was. Om maar even een knullig voorbeeldje te noemen, als het om elkaar echt kennen zoals in relaties de bedoeling is, is het gewoonweg triest als dat ontbreekt. En ja, die tvprogrammas.....al zat ik te huilen naast hem, stond ik op mijn kop etc....
Ik kan er nu erg om lachen hoor. Jij natuurlijk niet je zit er middenin. Maar ik wist op een gegeven moment heel goed als ik heirmee doorga richt dat schade aan bij mezelf. Dan maar alleen, maar dat atlijd nog beter dan zo'n relatie die je in je eentje aan het trekken bent.
Ik heb soms nog contact met hem hoor en we hebben gezamenlijke vrienden. Dat gaat prima zo. Maar ik weet dat hij nog steeds hetzelfde is en nog steeds zonder vriendin, zijn relaties lopen steeds spaak vanwege dit. Daarbij vind hij ook altijd dat het aan de desbetreffende vrouw ligt, en nooit aan hem. Ik ben echt heel blij dat ik ermee gestopt ben destijds.
maandag 2 maart 2009 om 00:06
Och,taupe sommige mannen zijn zulke horken!!
Ik had laatst drie keer gezegd/geschreeuwd dat ik me in ga laten schrijven voor een huurhuis...
wat denk je? reageert hij niet eens op,en begint over andere onbenullig dingen te praten... ja ,wat moet je dan??
is trouwens wel iets wat ik ga doen binnenkort.. me in laten schrijven...
Ik had laatst drie keer gezegd/geschreeuwd dat ik me in ga laten schrijven voor een huurhuis...
wat denk je? reageert hij niet eens op,en begint over andere onbenullig dingen te praten... ja ,wat moet je dan??
is trouwens wel iets wat ik ga doen binnenkort.. me in laten schrijven...
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
maandag 2 maart 2009 om 00:07
quote:Alex48 schreef op 01 maart 2009 @ 23:54:
Er zijn mannen mensen die niet kunnen praten. Omdat ze vroeger dat domweg niet geleerd hebben, omdat er thuis niet gepraat werd. Als je dat er toch probeert uit te persen (logisch hoor) krijg weerstand, saboterend gedrag. Niet begrijpen waar je het over hebt, alsof je twee verschillende talen spreekt.
Zoals je hem beschrijft lijkt het alsof hij ten diepste gewoon niet begrijpt wat je bedoelt. Zijn gedrag 's morgens alsof er niks aan de hand is lijkt dit te bevestigen. Hij is er van overtuigd dat hij jou de liefde geeft zoals het hoort en al jouw woorden landen bij hem gewoon niet omdat het het werkelijk niet kent, niet snapt, niet echt.
Ik heb heel lang getwijfeld of hij het niet snapt of niet wilt snappen omdat er dan ook iets van hem verwacht wordt. Ben daar nog steeds niet uit. Maar als ik huilend tegen je hem zeg dat ik heel erg gekwets ben omdat hij voor de zoveelste keer totaal voorbij gaat aan mijn gevoelens, en dat ik heel bang ben dat het niet goed gaat komen tussen ons, dan zeg je toch niet sorry, kan dit morgen ik ben moe? En ' smorgens me vervolgens de hele dag ontwijken omdat je bang bent dat ik weer ga ' zeiken'.
Je kan inderdaad de handdoek in de ring gooien, en ik denk dat niemand je dat kwalijk kan nemen. Maar is het niet haalbaar de lat wat lager te leggen en genoegen te nemen met minder? Misschien kan je met een ander, een goede vriendin of zo, praten en hem de tijd gunnen en afdalen naar zijn niveau qua communicatie en langzaam hem leren te communiceren.
Ik heb echt al genoegen genomen met minder. Ik weet dat wanneer ik niks regel we nooit meer uit eten gaan nooit meer een weekendje weg, waarschijnlijk gewoon nooit meer iets met z'n tweeen doen. Ik 'snap' dat hij echt nog steeds niks uitvoert qua huishouden omdat hij gewoon echt niet weet wat er moet gebeuren. En dat ik met verhalen over welk onderwerp dan ook geen reactie van hem hoef te verwachten. Soms snap ik het. Dat houd ik dan een paar dagen vol, soms wel weken maar ik word er zo vreselijk ongelukkig van. Ik voel me dan zo eenzaam, zo onbegrepen. Zo verdomd alleen.
Ik ga er dan vanuit dat hij van jou houdt en jij ergens diep van binnen ook nog iets bij hem voelt.. genoeg om toch nog te knokken...?Ik houd enorm veel van hem maar dit kan ik gewoon niet zonder zijn hulp oplossen.
Er zijn mannen mensen die niet kunnen praten. Omdat ze vroeger dat domweg niet geleerd hebben, omdat er thuis niet gepraat werd. Als je dat er toch probeert uit te persen (logisch hoor) krijg weerstand, saboterend gedrag. Niet begrijpen waar je het over hebt, alsof je twee verschillende talen spreekt.
Zoals je hem beschrijft lijkt het alsof hij ten diepste gewoon niet begrijpt wat je bedoelt. Zijn gedrag 's morgens alsof er niks aan de hand is lijkt dit te bevestigen. Hij is er van overtuigd dat hij jou de liefde geeft zoals het hoort en al jouw woorden landen bij hem gewoon niet omdat het het werkelijk niet kent, niet snapt, niet echt.
Ik heb heel lang getwijfeld of hij het niet snapt of niet wilt snappen omdat er dan ook iets van hem verwacht wordt. Ben daar nog steeds niet uit. Maar als ik huilend tegen je hem zeg dat ik heel erg gekwets ben omdat hij voor de zoveelste keer totaal voorbij gaat aan mijn gevoelens, en dat ik heel bang ben dat het niet goed gaat komen tussen ons, dan zeg je toch niet sorry, kan dit morgen ik ben moe? En ' smorgens me vervolgens de hele dag ontwijken omdat je bang bent dat ik weer ga ' zeiken'.
Je kan inderdaad de handdoek in de ring gooien, en ik denk dat niemand je dat kwalijk kan nemen. Maar is het niet haalbaar de lat wat lager te leggen en genoegen te nemen met minder? Misschien kan je met een ander, een goede vriendin of zo, praten en hem de tijd gunnen en afdalen naar zijn niveau qua communicatie en langzaam hem leren te communiceren.
Ik heb echt al genoegen genomen met minder. Ik weet dat wanneer ik niks regel we nooit meer uit eten gaan nooit meer een weekendje weg, waarschijnlijk gewoon nooit meer iets met z'n tweeen doen. Ik 'snap' dat hij echt nog steeds niks uitvoert qua huishouden omdat hij gewoon echt niet weet wat er moet gebeuren. En dat ik met verhalen over welk onderwerp dan ook geen reactie van hem hoef te verwachten. Soms snap ik het. Dat houd ik dan een paar dagen vol, soms wel weken maar ik word er zo vreselijk ongelukkig van. Ik voel me dan zo eenzaam, zo onbegrepen. Zo verdomd alleen.
Ik ga er dan vanuit dat hij van jou houdt en jij ergens diep van binnen ook nog iets bij hem voelt.. genoeg om toch nog te knokken...?Ik houd enorm veel van hem maar dit kan ik gewoon niet zonder zijn hulp oplossen.
maandag 2 maart 2009 om 00:17
maandag 2 maart 2009 om 00:18
Zucht.. Ik voel je pijn.. Uit eigen ervaring omdat ook hier de relatie jaren slecht was. Bij ons net andersom. Ik wilde praten, communiceren, had behoefte aan knuffels en samen dingen doen (en dus niet tegelijk hetzelfde doen, maar samen!).
Jouw man valt stil zodra er eisen gesteld worden of wordt zelfs bot. (Wat voor mensen zijn je schoonouders? Zijn die wel communicatief, warm?)
Mijn vrouw voelde het - en nog steeds vaak - als benauwd. Zeggen dat ik graag iets samen wil doen leidde vaak tot het antwoord dat er meer mensen dan haar zijn. Basically, hetzelfde gevoel twee verschillende talen te spreken.
Nu vele jaren later hebben we een relatie bereikt die stukken beter is, maar nog steeds niet perfect en dat zal die waarschijnlijk ook nooit worden. Maar toch de moeite waard (al zijn er momenten...).
Ook ik heb mezelf jaren de vraag gesteld of ik niet beter een eind kon maken aan deze relatie, maar omdat ik nooit getwijfeld heb aan de liefde die ik voor haar voel heb ik die keus uiteindelijk nooit gemaakt. Wel heb ik gekozen voor compromissen en ben ik gewoon minder gaan verwachten van deze relatie.. Want immers: Het is niet haar taak mij gelukkig te maken, dat is mijn eigen taak.
Ik wou dat ik iets voor je kon doen, juist misschien omdat het - ook al zijn er verschillen - zo verdomde herkenbaar is..
Jouw man valt stil zodra er eisen gesteld worden of wordt zelfs bot. (Wat voor mensen zijn je schoonouders? Zijn die wel communicatief, warm?)
Mijn vrouw voelde het - en nog steeds vaak - als benauwd. Zeggen dat ik graag iets samen wil doen leidde vaak tot het antwoord dat er meer mensen dan haar zijn. Basically, hetzelfde gevoel twee verschillende talen te spreken.
Nu vele jaren later hebben we een relatie bereikt die stukken beter is, maar nog steeds niet perfect en dat zal die waarschijnlijk ook nooit worden. Maar toch de moeite waard (al zijn er momenten...).
Ook ik heb mezelf jaren de vraag gesteld of ik niet beter een eind kon maken aan deze relatie, maar omdat ik nooit getwijfeld heb aan de liefde die ik voor haar voel heb ik die keus uiteindelijk nooit gemaakt. Wel heb ik gekozen voor compromissen en ben ik gewoon minder gaan verwachten van deze relatie.. Want immers: Het is niet haar taak mij gelukkig te maken, dat is mijn eigen taak.
Ik wou dat ik iets voor je kon doen, juist misschien omdat het - ook al zijn er verschillen - zo verdomde herkenbaar is..
maandag 2 maart 2009 om 02:23
Tja, hier zit ik dan met een dekentje op de bank. Hij snapt het niet. Ik begrijp precies wat je bedoelt. Ik zit zo volkomen vast, ben volledig in tranen en hij zwijgt. Meestal vraag ik dan, zeg je nog wat??? Tja, wat moet ik zeggen is dan het antwoord. Zucht...hij snapt er werkelijk niks van. Begrijpt totaal niet waarom ik me zo druk maak en denkt dat alles wat ik aankaart vwb gebrek aan communicatie een directe aanval op hem is. Dat is niet zo, ik wil alleen maar dat een gesprek hebben. Dat hij ziet dat ik ergens mee worstel en dan vraagt, goh lieverd, wat is er??? Het is zo'n simpele vraag maar op de een of andere manier dringt het niet door om deze te stellen als iemand in tranen naast je in bed ligt.
O.....het is allemaal zo herkenbaar en ik word er gek van!!! Zo gek dat ik nu hier op de bank mijn frustatie van me af zit te typen terwijl hij, uiteraard, ligt te slapen!! Hoe krijg het het voor elkaar.
O.....het is allemaal zo herkenbaar en ik word er gek van!!! Zo gek dat ik nu hier op de bank mijn frustatie van me af zit te typen terwijl hij, uiteraard, ligt te slapen!! Hoe krijg het het voor elkaar.
maandag 2 maart 2009 om 03:30
quote:Taupe schreef op 02 maart 2009 @ 00:17:
Hij wordt net wakker. Staat op drukt de tv uit. En mompelt dat ' ie naar bed gaat. En dat bedoel ik nou. Komt niet eens bij hem op dat ik aan het kijken was. Waarschijnlijk was hij weer even vergeten dat ik besta. zucht.
Ik ga naar bed meiden, Thanks so far.
Truste.
Heel herkenbaar allemaal. De mijne kon het ook bont maken. Ik had al een poosje gezeurd dat ik parfum "poison" heel lekker vond. Maar ik vond het te duur om voor mezelf te kopen, heb het niet zo breed. Was ik jarig krijg ik een kadootje en het voelde aan als een flesje parfum. Ik al helemaal in de joepie stemming, maak het open en zit er een heel andere parfum in. Ik de parfum ruiken, zeg ja is wel lekker maar was je vergeten dat ik liever Poison wilde? Bleek de lievelingsmerk van zijn ex te zijn Wat ik ook zo irri vind is dat hij bij andere mensen zo jolig en goed praten kan Nog 1 week en dan ben ik van hem af
Hij wordt net wakker. Staat op drukt de tv uit. En mompelt dat ' ie naar bed gaat. En dat bedoel ik nou. Komt niet eens bij hem op dat ik aan het kijken was. Waarschijnlijk was hij weer even vergeten dat ik besta. zucht.
Ik ga naar bed meiden, Thanks so far.
Truste.
Heel herkenbaar allemaal. De mijne kon het ook bont maken. Ik had al een poosje gezeurd dat ik parfum "poison" heel lekker vond. Maar ik vond het te duur om voor mezelf te kopen, heb het niet zo breed. Was ik jarig krijg ik een kadootje en het voelde aan als een flesje parfum. Ik al helemaal in de joepie stemming, maak het open en zit er een heel andere parfum in. Ik de parfum ruiken, zeg ja is wel lekker maar was je vergeten dat ik liever Poison wilde? Bleek de lievelingsmerk van zijn ex te zijn Wat ik ook zo irri vind is dat hij bij andere mensen zo jolig en goed praten kan Nog 1 week en dan ben ik van hem af
maandag 2 maart 2009 om 07:23
Lieve Taupe, o zo herkenbaar, je hele verhaal. Vooral de zin: hij leeft zijn leven in mijn leven. Dit raakt me na 2 jaar nog ontzettend. Ikzelf na 15 jaar huwelijk en 2 kinderen ook de stap gezet om hieruit weg te gaan. En zoooo getwijfeld, gevochten, gesmeekt, relatietherapie. Voor mijn gevoel alles gedaan om het te laten slagen. en waarom? voor de kinderen, voor het niet willen falen, om 15 jaar huwelijk zijn recht te geven...hij kan er toch ook niets aan doen dat hij zo is, overal voor behalve voor mezelf. En uiteindelijk is dat waar je komt te staan. Ga ik door? pas ik me aan, leg ik me erbij neer? Ik kon het niet meer , was op, klaar. Het moment dat ik vertelde dat het over was. Het voelde als een opluchting, maar ook veel verdriet en angst voor alles wat er ging komen. En hij??? hij ging nog wat werken achter de computer???? Jeetje dat was een gek moment. Bijna ging ik twijfelen of ik dat gesprek wel echt gevoerd had. Nu 2 jaar later gaat het goed met me, en ook met de kinderen. Hij was als partner niet geschikt voor mij, maar verdomd was is ie een goede ex./ vader. Juist waar we in onze relatie op vastliepen, dat is nu onze kracht. Geen ruzies, weinig tot geen emoties, geen vechtscheiding dus en nu een goed lopend co-ouderschap.
Maar Taupe ik snap helemaal waar je in zit, want het is toch een goede man, hij doet niets verkeerd. Hij is gewoon wie hij is, maar dat ben jij ook.
Gisteren nog zei iemand tegen mij: het was toch jouw beslissing, de scheiding. Ik antwoorde alleen: als je niets doet en je kiest niet dan is het ook nooit jouw beslissing ( ook gemakkelijk) Zo zat het bij mij, hij deed niets, hij kon niet anders. En nu, zie ik een man die het prima heeft, zijn dingen doet en daarvan geniet. Ik zie een man die niet meeer onder de druk leeft van de relatie en mijn verwachtingen.
Uiteindelijk zijn wij beide er beter van geworden, ik weet niet hoe jij erin staat. Ik wist diep van binnen al een lange tijd dat het voorbij was, ik durfde alleen de stap niet te nemen. Totdat ik overal exceem kreeg, mijn maag pijn ging doen, mijn rug vast ging zitten. Ik heb nadat het uitgesproken was, geen enkel medicijn meer ingenomen. alle klachten verdwenen. Mijn lijf wist al eerder dan ik wat ik moest doen. Sterkte Taupe.......ik ken de verwarring, het niet durven kiezen, excuses blijven zoeken en vast te zitten in een patroon,
Maar Taupe ik snap helemaal waar je in zit, want het is toch een goede man, hij doet niets verkeerd. Hij is gewoon wie hij is, maar dat ben jij ook.
Gisteren nog zei iemand tegen mij: het was toch jouw beslissing, de scheiding. Ik antwoorde alleen: als je niets doet en je kiest niet dan is het ook nooit jouw beslissing ( ook gemakkelijk) Zo zat het bij mij, hij deed niets, hij kon niet anders. En nu, zie ik een man die het prima heeft, zijn dingen doet en daarvan geniet. Ik zie een man die niet meeer onder de druk leeft van de relatie en mijn verwachtingen.
Uiteindelijk zijn wij beide er beter van geworden, ik weet niet hoe jij erin staat. Ik wist diep van binnen al een lange tijd dat het voorbij was, ik durfde alleen de stap niet te nemen. Totdat ik overal exceem kreeg, mijn maag pijn ging doen, mijn rug vast ging zitten. Ik heb nadat het uitgesproken was, geen enkel medicijn meer ingenomen. alle klachten verdwenen. Mijn lijf wist al eerder dan ik wat ik moest doen. Sterkte Taupe.......ik ken de verwarring, het niet durven kiezen, excuses blijven zoeken en vast te zitten in een patroon,
maandag 2 maart 2009 om 07:34
Zoals je zelf al zegt; hij vindt het prima zo. Als ik je verhaal zo lees, krijg ik de indruk dat jullie problemen vooral voortkomen uit het feit dat jullie gewoon hele andere verwachtingen hebben en een heel ander beeld van een goede relatie.
Misschien wíl hij helemaal geen diepgaande gesprekken. Misschien heeft hij helemaal geen behoefte om zijn gedachtes en emoties met je te delen of die van jou te leren kennen.
Misschien wil hij gewoon tv kijken, op de bank slapen en computerspelletjes spelen en een vrouw die dat wel prima vindt en niet allerlei dingen van hem vraagt waar hij geen kaas van heeft gegeten.
Zo te horen leven jullie op een heel ander level en is hij simpelweg een stuk oppervlakkiger dan jij bent.
In mijn ogen is de vraag niet; wat moet/kun je doen om je relatie te veranderen, maar; kun je je man accepteren zoals ie is. Kun je, ook als er nooit iets aan hem of aan jullie relatie verandert, van hem houden?
Misschien wíl hij helemaal geen diepgaande gesprekken. Misschien heeft hij helemaal geen behoefte om zijn gedachtes en emoties met je te delen of die van jou te leren kennen.
Misschien wil hij gewoon tv kijken, op de bank slapen en computerspelletjes spelen en een vrouw die dat wel prima vindt en niet allerlei dingen van hem vraagt waar hij geen kaas van heeft gegeten.
Zo te horen leven jullie op een heel ander level en is hij simpelweg een stuk oppervlakkiger dan jij bent.
In mijn ogen is de vraag niet; wat moet/kun je doen om je relatie te veranderen, maar; kun je je man accepteren zoals ie is. Kun je, ook als er nooit iets aan hem of aan jullie relatie verandert, van hem houden?
The time is now
maandag 2 maart 2009 om 13:18
quote:Taupe schreef op 02 maart 2009 @ 00:17:
Hij wordt net wakker. Staat op drukt de tv uit. En mompelt dat ' ie naar bed gaat. En dat bedoel ik nou. Komt niet eens bij hem op dat ik aan het kijken was. Waarschijnlijk was hij weer even vergeten dat ik besta. zucht.
Ik ga naar bed meiden, Thanks so far.
Truste.
Heb je dat ook gezegd tegen hem? Gezegd hoe jij je erbij voelt wanneer hij gewoon de tv uitzet? Of is het alleen hier klagen en daar dragen?
Jouw man is zoals hij is, hij ziet zelf geen noodzaak om te veranderen dus waarom zou hij.
Aan jou is de keuze of jij daarmee verder wilt leven of niet.
Hij wordt net wakker. Staat op drukt de tv uit. En mompelt dat ' ie naar bed gaat. En dat bedoel ik nou. Komt niet eens bij hem op dat ik aan het kijken was. Waarschijnlijk was hij weer even vergeten dat ik besta. zucht.
Ik ga naar bed meiden, Thanks so far.
Truste.
Heb je dat ook gezegd tegen hem? Gezegd hoe jij je erbij voelt wanneer hij gewoon de tv uitzet? Of is het alleen hier klagen en daar dragen?
Jouw man is zoals hij is, hij ziet zelf geen noodzaak om te veranderen dus waarom zou hij.
Aan jou is de keuze of jij daarmee verder wilt leven of niet.
maandag 2 maart 2009 om 13:49
Taupe,
Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen. Ik kan me geen voorstelling maken van de situatie waarin je je bevindt.
Wat me wel opvalt is hoe jij alle problemen op jouw schouders neemt en je verantwoordelijk voelt voor de oplossing.
Je noemde bijv. dat je het zo erg zou vinden als je kinderen door jouw keuze straks niet meer met 2 ouders aan het ontbijt zitten. Het feit dat jij degene bent die de knoop doorhakt, wil niet zeggen dat jij de enige bent die die keuze maakt. Hij maakt net zo goed een keuze door niets aan de situatie te willen doen ondanks al jouw acties.
Ik lees meerdere malen terug dat je in enkelvoud schrijft als het gaat om het redden van je relatie of het zorgen dat zaken weer goedkomen. Dat kun je niet alleen. Daarvoor zijn 2 mensen nodig.
Wat ik wil zeggen is: je kunt de wereld niet in je eentje redden. Hoe hard je dit ook probeert.
Heel veel sterkte.
Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen. Ik kan me geen voorstelling maken van de situatie waarin je je bevindt.
Wat me wel opvalt is hoe jij alle problemen op jouw schouders neemt en je verantwoordelijk voelt voor de oplossing.
Je noemde bijv. dat je het zo erg zou vinden als je kinderen door jouw keuze straks niet meer met 2 ouders aan het ontbijt zitten. Het feit dat jij degene bent die de knoop doorhakt, wil niet zeggen dat jij de enige bent die die keuze maakt. Hij maakt net zo goed een keuze door niets aan de situatie te willen doen ondanks al jouw acties.
Ik lees meerdere malen terug dat je in enkelvoud schrijft als het gaat om het redden van je relatie of het zorgen dat zaken weer goedkomen. Dat kun je niet alleen. Daarvoor zijn 2 mensen nodig.
Wat ik wil zeggen is: je kunt de wereld niet in je eentje redden. Hoe hard je dit ook probeert.
Heel veel sterkte.
maandag 2 maart 2009 om 14:29
quote:miss_moneypenny_1 schreef op 02 maart 2009 @ 13:49:
Taupe,
Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen. Ik kan me geen voorstelling maken van de situatie waarin je je bevindt.
Wat me wel opvalt is hoe jij alle problemen op jouw schouders neemt en je verantwoordelijk voelt voor de oplossing.
Je noemde bijv. dat je het zo erg zou vinden als je kinderen door jouw keuze straks niet meer met 2 ouders aan het ontbijt zitten. Het feit dat jij degene bent die de knoop doorhakt, wil niet zeggen dat jij de enige bent die die keuze maakt. Hij maakt net zo goed een keuze door niets aan de situatie te willen doen ondanks al jouw acties.
Ik lees meerdere malen terug dat je in enkelvoud schrijft als het gaat om het redden van je relatie of het zorgen dat zaken weer goedkomen. Dat kun je niet alleen. Daarvoor zijn 2 mensen nodig.
Wat ik wil zeggen is: je kunt de wereld niet in je eentje redden. Hoe hard je dit ook probeert.
Heel veel sterkte.
Hier sluit ik me volledig bij aan. Een mooi stukje Moneypenny.
Voor iedereen die in deze situatie zit een eye-opener. Sterkte allemaal!
Taupe,
Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen. Ik kan me geen voorstelling maken van de situatie waarin je je bevindt.
Wat me wel opvalt is hoe jij alle problemen op jouw schouders neemt en je verantwoordelijk voelt voor de oplossing.
Je noemde bijv. dat je het zo erg zou vinden als je kinderen door jouw keuze straks niet meer met 2 ouders aan het ontbijt zitten. Het feit dat jij degene bent die de knoop doorhakt, wil niet zeggen dat jij de enige bent die die keuze maakt. Hij maakt net zo goed een keuze door niets aan de situatie te willen doen ondanks al jouw acties.
Ik lees meerdere malen terug dat je in enkelvoud schrijft als het gaat om het redden van je relatie of het zorgen dat zaken weer goedkomen. Dat kun je niet alleen. Daarvoor zijn 2 mensen nodig.
Wat ik wil zeggen is: je kunt de wereld niet in je eentje redden. Hoe hard je dit ook probeert.
Heel veel sterkte.
Hier sluit ik me volledig bij aan. Een mooi stukje Moneypenny.
Voor iedereen die in deze situatie zit een eye-opener. Sterkte allemaal!
maandag 2 maart 2009 om 15:28
Lieve Taupe,
Net het hele topic gelezen en verwacht dat iemand me wel voor zou zijn. Niet dus. Wat ik zo lees, doet mij heel erg denken aan iemand met een aandoening uit het autistische spectrum. Niet als veroordeling of diskwalificering, maar als verklaring. De ongelofelijke onmacht die je voelt om duidelijk te maken wat je voelt en - vooral! - het onvermogen om uit hem te krijgen wat hij nou voelt en wil. Het eenrichtingsverkeer. Het verhaal van Lunasol is tekenend wat dat betreft: de rust die het geeft als iemand ergens op zijn plek is (alleen) en zonder druk van buitenaf kan functioneren. Gaat het opeens veel minder stressvol voor beide partijen.
Ben geen eo-aanhanger, maar kan me herinneren dat de documentaire over volwassenen met autisme die ik ooit gezien heb, erg verhelderend was. Het gaat over twee stellen, waarvan de mannen het syndroom van Asperger hebben. Over een eventuele 'oplossing' kun je dan uiteraard nog anders denken.
(aanrader, zeker als het woord 'autisme' alleen het beeld oproept van geestelijk gehandicapte kinderen die geen contact kunnen maken).
http://www.eo.nl/programm...isode.esp?episode=5660065
Voor iedereen in dezelfde situatie
Net het hele topic gelezen en verwacht dat iemand me wel voor zou zijn. Niet dus. Wat ik zo lees, doet mij heel erg denken aan iemand met een aandoening uit het autistische spectrum. Niet als veroordeling of diskwalificering, maar als verklaring. De ongelofelijke onmacht die je voelt om duidelijk te maken wat je voelt en - vooral! - het onvermogen om uit hem te krijgen wat hij nou voelt en wil. Het eenrichtingsverkeer. Het verhaal van Lunasol is tekenend wat dat betreft: de rust die het geeft als iemand ergens op zijn plek is (alleen) en zonder druk van buitenaf kan functioneren. Gaat het opeens veel minder stressvol voor beide partijen.
Ben geen eo-aanhanger, maar kan me herinneren dat de documentaire over volwassenen met autisme die ik ooit gezien heb, erg verhelderend was. Het gaat over twee stellen, waarvan de mannen het syndroom van Asperger hebben. Over een eventuele 'oplossing' kun je dan uiteraard nog anders denken.
(aanrader, zeker als het woord 'autisme' alleen het beeld oproept van geestelijk gehandicapte kinderen die geen contact kunnen maken).
http://www.eo.nl/programm...isode.esp?episode=5660065
Voor iedereen in dezelfde situatie
maandag 2 maart 2009 om 16:50
Hai,
Bedankt voor jullie reacties. moet zo weer de deur uit dus heb nu geen tijd om uitgebreid op iedereen te reageren maar dat ga ik later zeker doen.
Over autisme ben ik bewust niet begonnen omdat hij zich er nooit op heeft laten onderzoeken en ik het vervelend vind om dat als verklaring voor zijn gedrag te gebruiken.
Maar....
Ik heb het ook gedacht, en denk het soms nog steeds. Heb me een tijd erg verdiept in Asperger en tja, het lijkt er wel heel erg op. Maar weet je wat het is? Stel, dat hij iets autistisch heeft, dan kan ik misschien wat meer begrip voor hem opbrengen en geeft het wat rust in de zin dat ik stop met dingen uit hem proberen te trekken, maar het veranderd niets aan mijn - alleen zijn - binnen deze relatie. Goed, ik denk er over na en kom later op wat jullie geschreven hebben terug.
Thanks!
Bedankt voor jullie reacties. moet zo weer de deur uit dus heb nu geen tijd om uitgebreid op iedereen te reageren maar dat ga ik later zeker doen.
Over autisme ben ik bewust niet begonnen omdat hij zich er nooit op heeft laten onderzoeken en ik het vervelend vind om dat als verklaring voor zijn gedrag te gebruiken.
Maar....
Ik heb het ook gedacht, en denk het soms nog steeds. Heb me een tijd erg verdiept in Asperger en tja, het lijkt er wel heel erg op. Maar weet je wat het is? Stel, dat hij iets autistisch heeft, dan kan ik misschien wat meer begrip voor hem opbrengen en geeft het wat rust in de zin dat ik stop met dingen uit hem proberen te trekken, maar het veranderd niets aan mijn - alleen zijn - binnen deze relatie. Goed, ik denk er over na en kom later op wat jullie geschreven hebben terug.
Thanks!
