Ik voel mij verscheurd....vreemdgaan?

04-03-2009 18:22 52 berichten
(bij nader inzien vind ik het woord 'vreemdgaan' in de titel niet-passend. Omdat het hiervan helemaal niet ter sprake is. Het is iets wat in mijn achterhoofd zit, maar wat opeens naar voren kwam toen ik deze topic opende.

Een passenede titel is:' Ik voel mij verscheurd ' )



Hallo lieve meiden,



Ik voel mij momenteel nogal verscheurd tussen verschillende gevoelens. Ik ben een beetje in de war en hoop hier mijn verhaal kwijt te kunnen en tips, advies en herkenning te vinden.

Het zit zo:



Ik ben nu ondertussen al 3 jaar samen met mijn vriend. Ik ben heel blij en gelukkig met hem. We wonen ook al samen sinds 2 jaar. Hij is mijn 1e "echte" vriend en ik zijn 1e vriendin.

Ik weet niet zo goed hoe ik dit moet uitleggen, maar dit is wat er hand is: ik wil heel graag met andere mannen omgaan/zijn.



En dit bedoel ik in de zin van een relatie. Pfffff, als ik dit al intyp voel ik mij zo verloren.

Ik weet niet wat het is of hoe het heet, maar ik wil mijn vriend en andere mannen. Polygamie?? Misschien te ver gezocht...

Ik hou heel veel van mijn vriend en ik wil heel graag met hem verder. En toch verlang ik naar andere mannen en dan heb ik niet alleen over just the sex, maar ook andere dingen doen zoals uiteten, film kijken etc. Dat zijn alleen de leuke dingen, maar ik wil een echte relatie met een andere man. Dus ben ook bewust van de minder leuke dingen zoals de sleur, schoonouders etc.



Maar ik wil naast mijn vriend, ook iemand anders!! Waarom?? Wist ik dat zelf maar. Misschien een onbewuste onvrede met de relatie, maar nee dat is het niet echt, want anders had ik mijn spullen wel gepakt? Bindingsangst? Volgens mij ook niet. Want ik vind de relatie niet verstikkend en heb niet het gevoel dat ik vrij wil zijn.

Ik wil hem en iemand anders



Wat is het dan?? Ik heb het al met mijn vriendinnen over gehad, maar zij kunnen het niet begrijpen en/of accepteren hoe ik mij voel. Ze veroordelen het niet, maar vinden het wel raar. Ben ik raar??
Wat vind je vriend ervan?
Alle reacties Link kopieren
Sinds wanneer heb je dat gevoel? Al vanaf het begin of is dat sinds jullie langer bij elkaar zijn? Mis je iets in de relatie met je vriend? Spanning/ aandacht / sex / romantiek?



En: de bekende Viva vraag: heb je dit met je partner besproken?
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
Heb niet met hem gepraat....

Maar ik weet wel dat als ik "vreemd ga" dat het over is. Hij wilt exclusiviteit en een relatie met alleen mij.
Alle reacties Link kopieren
Mss wil je gewoon een open relatie? Maar dan open in de zin van nog een vriend erbij. Dus wat je zegt, niet alleen voor de seks, maar echt een relatie.



Ik weet eigenlijk niet of veel mannen dit goed zouden vinden. Seks met een andere man, zou voor sommige mannen nog te doen zijn, maar echt een relatie ernaast... Ik betwijfel het.



Ik vind je trouwens niet zo raar hoor. Heb er zelf geen behoefte aan. Wens je wel veel sterkte met deze gevoelens.
Alle reacties Link kopieren
Zou je er voor open staan dat je eigen partner ook andere vriendinnen erop na zou houden? Realiseer je je dat het heel gevaarlijk kan zijn voor je relatie?
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
Alle reacties Link kopieren
quote:Lovestar schreef op 04 maart 2009 @ 18:26:

Heb niet met hem gepraat....

Maar ik weet wel dat als ik "vreemd ga" dat het over is. Hij wilt exclusiviteit en een relatie met alleen mij.Oehh... dan geef ik het weinig kans! Maar mis je niet gewoon iets in je relatie als je heel eerlijk bent?
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
quote:Lovestar schreef op 04 maart 2009 @ 18:26:

Heb niet met hem gepraat....

Maar ik weet wel dat als ik "vreemd ga" dat het over is. Hij wilt exclusiviteit en een relatie met alleen mij.



Als je vriend niet wil dan houdt het op natuurlijk.

Dan lijkt het me dat je knopen moet gaan hakken. Of bij hem blijven en bij hem alleen óf iemand anders gaan zoeken die het niet erg vindt om je met anderen te delen.
Sinds zolang dat ik mij kan herinneren....Niet dat ik in het begin dacht:" Ik wil nu een ander erbij", maar wel dat ik zolang ik mij kan herinneren dat ik niet achter monogamie sta. Ben er ook niet tegen. Maar het is........een gevoel dat moeilijk onder woorden te brengen is.



Zover ik het weet ben ik hartstikke tevreden met de relatie. Maar door deze gevoelens ga ik twijfelen aan mijzelf. "Voel ik echt wat ik voel??" Ik denk dan dat het niet "normaal" is wat ik voel. Maar ja, dit is wel wat ik voel.
Alle reacties Link kopieren
Ik las hier op Viva iets wat denk ik veel waarheid bevat. Het gaat over hoeveel je bij elkaar past. Zeg maar optimaal voor 80%. Die andere 20% die vind je soms bij een ander. Maar mis je die 20% echt als je al die 80% hebt?



Ik zeg het vast niet helemaal goed hoor, hopelijk komt iemand met een betere uitleg maar ik vond 'm erg treffend.



Ik begrijp je gevoel wel, maar dan enkel tov seks met andere mannen. Ik zou het flirten missen (ok, dat blijf ik doen, maar dan heb je altijd die restrictie van 'tot hier en niet verder'), spannende verliefdheid, andere lijven....That's just me, en ik vind het ook absoluut niet erg als mijn man met andere vrouwen seks heeft. Polygamie vind ik een stap te ver; ik ben emotioneel trouw en jaloers.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap je wel (denk ik). Je relatie loopt lekker en je ziet jezelf oud worden met hem. Maar hij is je 1e vriend en je bent nieuwsgierig naar hoe een relatie met een ander zou zijn, want dat heb je nooit 'echt' meegemaakt.



Ik denk niet dat hier een oplossing voor is. Je kan nou eenmaal niet alles hebben... Ik denk dat je het nog even aan moet kijken. De sterkte van de band die jij met je vriend hebt, zal op den duur bepalen of je dit 'gemis' op de koop toe neemt, of toch bij hem weg gaat om je nieuwsgierigheid te bevredigen.
Alle reacties Link kopieren
Enne, samen met een andere forummer had ik het over bindingsangst dat we eerder 'vrijheidsdrang' noemen. De wil om je niet te binden want er is zoveel meer.



Het is zo rottig, want partners schieten meteen in de verdediging. Ze denken veelal dat ze niet goed genoeg zijn. Maar voor mij althans geldt dat niet.
Alle reacties Link kopieren
Het klinkt misschien wat flauw maar als ik dat lees denk ik; ja je kunt niet alles hebben... Het is volgens mij ook bijna onmogelijk om te realiseren. Je leest wel eens artikelen in bladen die hierover gaan, maar meestal gaat het uiteindelijk goed fout. En degene die het wilde komt er dan achteraf achter dat ze gewoon niet blij was met de eerste relatie.
Stressed is just desserts spelled backwards
Wauw!! Wat een reacties!! Dank jullie wel allemaal!



Ik vreesde al voor de vraag....Of ik het zou toestaan/prettig vinden als hij met andere vrouwen zou gaan.

Mijn eerste ingeving en gevoel: ja, prima. Als er maar gepraat wordt over.



En wat Digitalis zei vind ik ook wel erg toepasselijk. Nou geloof ik niet in de ware maar wel in "meerdere ware's". Dat meer mannen geschikt zouden zijn om gelukkig samen te zijn.



En ik weet zeker dat het niet gaat om de "nieuwsgierigheid" van een andere man/relatie. Ik vind namelijk, wat je niet kent, mis je niet hierop toepasselijk. Het gaat me niet om de nieuwigheid, maar om een ander. Een andere man die mij ook gelukkig kan maken en die ik gelukkig kan maken.

Ik lees dat ook weleens hier op het forum, dat het te maken heeft dat het mijn/je 1e vriend is en dat je graag wilt weten en ervaren wat de de wereld nog meer te bieden heeft. Maar dit gaat wel een stuk verder....
Dat is dus ook mijn "antwoord"....Ik ben niet tevreden/gelukkig met de relatie. Maar ja, wil ik het dan niet onder ogen zien?? Misschien niet, misschien valt er niets onder ogen te zien.



Ik heb de afgelopen tijd hierover lopen denken, maar ben op dit moment tot de conclusie gekomen dat ik tevreden ben met hem en de relatie.Maaaaarrrrr.....(nou, jullie weten het wel)
Digitalis, dat is nou precies wat andere mensen zeggen over mij en mijn relatie/vriend. Hij is niet de juiste voor je, of dan hou je blijkbaar toch niet (genoeg) van hem. Nee, helemaal niet. Ik hou van hem, maar ik kan ook van een ander houden.
Alle reacties Link kopieren
Op het moment dat je het gevoel krijgt dat je uit je relatie niet krijgt waar je naar hunkert en het gevoel hebt dat je meer te geven hebt cq kunt ontvangen, is de relatie volgens mij niet wat jij er van verwacht. En je kunt best van je vriend houden, maarrrrr..... Is het misschien de angst om er een punt achter te zetten? En hoe oud zijn jullie?
Alle reacties Link kopieren
Lovestar, ik heb het zelf niet ervaren maar als jij zegt dat je je zo voelt dan voel je je zo. Ik denk niet dat je hier de herkenning en begrip zult vinden waarnaar je (denk ik) op zoek bent.

Er zullen vast meer mensen zijn die niet uit onvrede een ander er bij willen maar dat gewoon zo voelen. Punt.

Noem het eh....wat is een goed woord hiervoor....multiple loves, zoiets.



Ik ga maar een stomme vergelijking maken: iemand die bi is en in een hetero relatie zit zou er een ander van hetzelfde geslacht bij kunnen willen hebben (wat een zin). Maar dan is het begrijpelijk. Iemand kan van beide houden, dat snappen we. Maar zodra het om liefde gaat voor dezelfde sekse en dan maal 2 of 3 dan valt het buiten het gewone denken en is het algauw vreemdgaan/onvrede relatie/gebrek aan seks etc.



Weet niet goed wat ik hiermee wil zeggen maar misschien dat google je verder kan brengen Als je zeker bent van de liefde voor jouw vriend er verder niks aan de relatie mankeert dan hoef je niet aan jezelf te twijfelen of jezel 'raar' te vinden. Lijkt me zonde....
Alle reacties Link kopieren
Je voelt je denk ik vooral verscheurd omdat je iets voelt waar de meerderheid van de mensen hier geen behoefte aan heeft. DIt maakt jou niet raar, vreemd of wat dan ook, alleen anders.

Aan je uitleg te lezen weet je heel goed wat je voelt; namelijk precies wat je zegt: meerdere relaties tegelijkertijd. Ik proef uit je posts absoluut geen onvrede over je huidige relatie of alleen lichamelijke nieuwsgierigheid.



Wat ik met deze post wil zeggen is alleen dat ik je wel begrijp; je staat echter qua relatie wel voor een dilemma aangezien je vriend hier niet in mee kan gaan.



Dan kun je (mits je echt, écht zeker bent van deze wens -polyamorie vlgs mij- ) kiezen voor je huidige relatie mét de beperking dat hij je enige vriend zal zijn, of de relatie verbreken en in een nieuwe relatie direct open en eerlijk zijn hierover. (Ik besef dat dit zwart-wit is, maar kort door de bocht komt het denk ik op bovenstaande neer)
Alle reacties Link kopieren
Google eens op polyamory.



Zo heet wat jij denk ik wilt. Of is het idd zo dat je vooral van je vriend houdt uit gewoonte, omdat hij je eerste echte liefde is en je hem niet wilt kwesten.



Probleem blijft dat hij niet open staat voor meerdere personen in je relatie. Hij wil jou niet delen en dat zul je moeten respecteren. OOk als je bi bent betekent dat niet dat je "recht"hebt op twee partners omdat je toevallig op beide geslachten valt. Als je partner er geen probleem mee heeft is het ok, en anders zul je moeten kiezen. Of verder met hem en afzien van anderen, of de relatie verbreken en op zoek gaan naar die ware die net zo voelt als jij.
Alle reacties Link kopieren
Anders zeggen we even hetzelfde
@ Sensy12 en Evelise



Dank voor jullie posts. Wat julie gezegd hebben heeft mij ECHT verder geholpen. Vooral het gedeelte dat ik eigenlijk (h)erkenning zoek voor mijn gevoelens en dat ik het moeilijk vind om het te begrijpen en accepteren dat ik mij eenmaal zo voel.



Ik vind het vervelend dat ik met eigenlijk niemand deze gevoelens kan delen die deze ook begrijpt en herkent. Ik voel me daardoor zo alleen en heb het idee dat ik raar ben en dat er iets niet klopt in mijn relatie of mijn gevoelens. Misschien is dat wel zo en blijkt dat achteraf als het ineens "helder" is. Maar ik voel mij prima.



Ik voel mij stom en in de war



Even wat anders:

Enig idee waarom monogamie is zoals het is? Er wordt toch gezegd dat mensen (en de meeste dieren) niet geschapen zijn voor monogamie? Dat het een kwestie is van uitzoeken naar de beste genen? Misschien kort door de bocht: monogamie is een product van de menselijke cultuur.



Waarom zijn mensen eigenlijk monogaam?? Uit gewoonte? Of omdat "het zo is"? Als ik er langer over nadenk, hoe meer ik mij afvraag wat "normaal" is en "gewoon"



Ik ben nu nog meer in de war
Oe, nog een waardevolle toevoeging.

Ik heb nog niet helemaal uitgezocht hoe belangrijk meerdere partners (ik zeg dit wel, maar eigenlijk bedoel ik een 2e partner, anders wordt het helemaal te gek ) voor mij is. Ik weet alleen dat het heel erg leeft in mij en dat ik het eigenlijk nooit anders gevoeld heb, ook voordat ik deze relatie had en op het moment dat ik ging omkijken naar jongens.



Het punt is dat ik mijn vriend wil. En die "multiple love" wens blijkt toch heel sterk te zijn en in het ergste geval maak ik het uit en zoek ik iemand die er wel voor openstaat en het aankan. Maar ja, ik hou van mijn vriend en met hem is er niets mis mee, dus eigenlijk voelt het niet goed.

Maar wat heb ik aan 2 mannen als ik van beide niet net zo veel of meer hou dan dat ik nu van mijn vriend hou??



En ik vraag mij af of er mannen zijn die dit echt aankunnen en zouden willen. Misschien kan ik het zelf niet eens aan :-s
Alle reacties Link kopieren
Lovestar, heb je misschien al een concreet iemand op het oog?

En waarom heb je het steeds over 2 mannen, weet je zeker dat het er geen 3, 4,... zouden zijn als je er een tweede bij 'nam' ? Zou die drang naar anderen weggaan als je er 2 had in plaats van 1? Lijkt me onwaarschijnlijk.
Alle reacties Link kopieren
Om met het laatste te beginnen; ja er zijn mannen die dit aankunnen en er willen. Er is maar één manier om uit te vinden of jij het wilt/aankunt, en dat is het doen.



Waardoor we bij de volgende vraag aanlanden; welk gevoel wil je volgen... bedenk beide kanten, stel je beide kanten voor. Ook het liefdesverdriet als je beslist om je eigen gevoel te volgen, ook het gevoel van leven zonder je huidige vriend maar met twee andere partners.



En wat normaal is, of niet, doet er niet zoveel toe. Ten eerste gaat het om jouw gevoel en jouw leven, of je dat nou op de 'normale' manier leeft of niet. En ten tweede is niemand hetzelfde, dus een 'normaal' bestaat eigenlijk niet. Het betekent mi. niks meer dan 'sociaal en maatschappelijk geaccepteerd'.



*gaat lekker op d'r jointje

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven