Relaties
alle pijlers
Ik voel mij verscheurd....vreemdgaan?
woensdag 4 maart 2009 om 18:22
(bij nader inzien vind ik het woord 'vreemdgaan' in de titel niet-passend. Omdat het hiervan helemaal niet ter sprake is. Het is iets wat in mijn achterhoofd zit, maar wat opeens naar voren kwam toen ik deze topic opende.
Een passenede titel is:' Ik voel mij verscheurd ' )
Hallo lieve meiden,
Ik voel mij momenteel nogal verscheurd tussen verschillende gevoelens. Ik ben een beetje in de war en hoop hier mijn verhaal kwijt te kunnen en tips, advies en herkenning te vinden.
Het zit zo:
Ik ben nu ondertussen al 3 jaar samen met mijn vriend. Ik ben heel blij en gelukkig met hem. We wonen ook al samen sinds 2 jaar. Hij is mijn 1e "echte" vriend en ik zijn 1e vriendin.
Ik weet niet zo goed hoe ik dit moet uitleggen, maar dit is wat er hand is: ik wil heel graag met andere mannen omgaan/zijn.
En dit bedoel ik in de zin van een relatie. Pfffff, als ik dit al intyp voel ik mij zo verloren.
Ik weet niet wat het is of hoe het heet, maar ik wil mijn vriend en andere mannen. Polygamie?? Misschien te ver gezocht...
Ik hou heel veel van mijn vriend en ik wil heel graag met hem verder. En toch verlang ik naar andere mannen en dan heb ik niet alleen over just the sex, maar ook andere dingen doen zoals uiteten, film kijken etc. Dat zijn alleen de leuke dingen, maar ik wil een echte relatie met een andere man. Dus ben ook bewust van de minder leuke dingen zoals de sleur, schoonouders etc.
Maar ik wil naast mijn vriend, ook iemand anders!! Waarom?? Wist ik dat zelf maar. Misschien een onbewuste onvrede met de relatie, maar nee dat is het niet echt, want anders had ik mijn spullen wel gepakt? Bindingsangst? Volgens mij ook niet. Want ik vind de relatie niet verstikkend en heb niet het gevoel dat ik vrij wil zijn.
Ik wil hem en iemand anders
Wat is het dan?? Ik heb het al met mijn vriendinnen over gehad, maar zij kunnen het niet begrijpen en/of accepteren hoe ik mij voel. Ze veroordelen het niet, maar vinden het wel raar. Ben ik raar??
Een passenede titel is:' Ik voel mij verscheurd ' )
Hallo lieve meiden,
Ik voel mij momenteel nogal verscheurd tussen verschillende gevoelens. Ik ben een beetje in de war en hoop hier mijn verhaal kwijt te kunnen en tips, advies en herkenning te vinden.
Het zit zo:
Ik ben nu ondertussen al 3 jaar samen met mijn vriend. Ik ben heel blij en gelukkig met hem. We wonen ook al samen sinds 2 jaar. Hij is mijn 1e "echte" vriend en ik zijn 1e vriendin.
Ik weet niet zo goed hoe ik dit moet uitleggen, maar dit is wat er hand is: ik wil heel graag met andere mannen omgaan/zijn.
En dit bedoel ik in de zin van een relatie. Pfffff, als ik dit al intyp voel ik mij zo verloren.
Ik weet niet wat het is of hoe het heet, maar ik wil mijn vriend en andere mannen. Polygamie?? Misschien te ver gezocht...
Ik hou heel veel van mijn vriend en ik wil heel graag met hem verder. En toch verlang ik naar andere mannen en dan heb ik niet alleen over just the sex, maar ook andere dingen doen zoals uiteten, film kijken etc. Dat zijn alleen de leuke dingen, maar ik wil een echte relatie met een andere man. Dus ben ook bewust van de minder leuke dingen zoals de sleur, schoonouders etc.
Maar ik wil naast mijn vriend, ook iemand anders!! Waarom?? Wist ik dat zelf maar. Misschien een onbewuste onvrede met de relatie, maar nee dat is het niet echt, want anders had ik mijn spullen wel gepakt? Bindingsangst? Volgens mij ook niet. Want ik vind de relatie niet verstikkend en heb niet het gevoel dat ik vrij wil zijn.
Ik wil hem en iemand anders
Wat is het dan?? Ik heb het al met mijn vriendinnen over gehad, maar zij kunnen het niet begrijpen en/of accepteren hoe ik mij voel. Ze veroordelen het niet, maar vinden het wel raar. Ben ik raar??
vrijdag 6 maart 2009 om 14:52
quote:Lovestar schreef op 06 maart 2009 @ 13:11:
Ik wil niet eigenwijs overkomen ofzo....Maar ik was al bang voor deze reacties. Niet dat er geen kern van waarheid in zit, maar hadden jullie dit ook gezegd tegen iemand die 35 is en bij dezelfde partner zit?
Nogmaals, ik zeg niet dat jullie ongelijk hebben ofzo of geen punt. Maar als ik het uitmaak, rondgescharrelt heb en tot de conclusie kom dat mijn huidige vriend de beste persoon was om mee samen te zijn, verandert daar niks aan het feit dat ik niet voor monogamie ben.
Het is niet alsof ik in een "fase" zit, maar dit is een way of life. Ik vind het alleen moeilijk om het te accepteren dat ik raar ben en twijfel heel erg aan mijn gevoelens?? Ik ga haast denken dat ik wel ontevreden moet zijn over mijn relatie!!!
En Korenwolf, ik begrijp je heel goed hoor. Maar ik denk wel dat ik een ander gevoel heb dan jou. Maar ach, tijd zal het leren...
Tsja, dat weet ik niet, zou best kunnen. Wat denk je dan dat er anders aan is, aan jouw gevoelens?
Ik denk in elk geval niet dat je in een fase zit; ik denk ook niet dat je ontevreden bent over je relatie. Ik ben evenmin een pleitbezorger van monogamie. Het enige wat ik zeg, is dat je helemaal op eigen houtje, zonder hulp van je omgeving, een alternatief zult moeten uitvinden en dat het daarbij helpt als je flink wat levenservaring hebt en ervaring met relaties of relatievormen.
Vrijheid is een mooi ding. Maar om echt vrij te zijn, zul je heel veel dingen moeten loslaten en dat is een proces van jaren.
Vrijheid gekoppeld aan zekerheid en veiligheid is geen vrijheid, maar een kunstmatige constructie die vroeger of later in elkaar dondert.
Vrijheid in een relatie is nog veel moeilijker: dan zijn er al 2 mensen die allerlei onuitgesproken verwachtingen hebben die je op elkaar af moet stemmen. Met 3 mensen wordt het nog moeilijker. Enzovoort.
Ik wil niet eigenwijs overkomen ofzo....Maar ik was al bang voor deze reacties. Niet dat er geen kern van waarheid in zit, maar hadden jullie dit ook gezegd tegen iemand die 35 is en bij dezelfde partner zit?
Nogmaals, ik zeg niet dat jullie ongelijk hebben ofzo of geen punt. Maar als ik het uitmaak, rondgescharrelt heb en tot de conclusie kom dat mijn huidige vriend de beste persoon was om mee samen te zijn, verandert daar niks aan het feit dat ik niet voor monogamie ben.
Het is niet alsof ik in een "fase" zit, maar dit is een way of life. Ik vind het alleen moeilijk om het te accepteren dat ik raar ben en twijfel heel erg aan mijn gevoelens?? Ik ga haast denken dat ik wel ontevreden moet zijn over mijn relatie!!!
En Korenwolf, ik begrijp je heel goed hoor. Maar ik denk wel dat ik een ander gevoel heb dan jou. Maar ach, tijd zal het leren...
Tsja, dat weet ik niet, zou best kunnen. Wat denk je dan dat er anders aan is, aan jouw gevoelens?
Ik denk in elk geval niet dat je in een fase zit; ik denk ook niet dat je ontevreden bent over je relatie. Ik ben evenmin een pleitbezorger van monogamie. Het enige wat ik zeg, is dat je helemaal op eigen houtje, zonder hulp van je omgeving, een alternatief zult moeten uitvinden en dat het daarbij helpt als je flink wat levenservaring hebt en ervaring met relaties of relatievormen.
Vrijheid is een mooi ding. Maar om echt vrij te zijn, zul je heel veel dingen moeten loslaten en dat is een proces van jaren.
Vrijheid gekoppeld aan zekerheid en veiligheid is geen vrijheid, maar een kunstmatige constructie die vroeger of later in elkaar dondert.
Vrijheid in een relatie is nog veel moeilijker: dan zijn er al 2 mensen die allerlei onuitgesproken verwachtingen hebben die je op elkaar af moet stemmen. Met 3 mensen wordt het nog moeilijker. Enzovoort.
woensdag 18 maart 2009 om 14:03
Zo mensen....Ondertussen bijna 3 weken geleden...
Gepraat met anderen mensen erover en een beetje op internet op onderzoek geweest naar "mijn gevoelens", maar ook nadenken over monogamie, Polygamorie en alle onderwerpen die hierbij betrokken zijn.
En wat rest er dan?? Zoals velen gezegd hebben: HET GESPREK.
Ik keek er ontzettend tegenop, logisch. Ik had gepland om het te doen als ik alles op een rijtje had en op een 'goed moment' Ik voelde dat het moment naderde. En aan de ene kant was de tijd daar om erover te praten en aan de andere kant stelde ik het liefst zo lang mogelijk uit.
Gisteravond was het dan ter sprake gekomen!!! Ik weet niet wat er was, maar ik voelde mij goed!!! Dus ik heb diep ademgehaald en ben het gesprek aangegaan.
Lang verhaal kort: het ging goed!!! Hij reageerde heel kalm en rustig. Hij flipte niet, werd niet boos en moest ook niet huilen. Hij was wel flabbergasted, maar ja, wat wil je. Op de manier hoe hij dit oppikte besefte dat ik echt heel veel van hem hou en dat ik graag met hem deze weg wil inslaan.
Hij heeft geen nee gezegd. Maar ook geen ja....
Ik laat het maar even zo. Dit heeft tijd nodig en hij moet dit verwerken en uitdenken voor zichzelf. Hij kan het helemaal niet voorstellen en hoe dat gaat uitwerken, maar hij lijkt het te begrijpen dat dit los staat van "ons samen"
Ik ben zo happy!!
Gepraat met anderen mensen erover en een beetje op internet op onderzoek geweest naar "mijn gevoelens", maar ook nadenken over monogamie, Polygamorie en alle onderwerpen die hierbij betrokken zijn.
En wat rest er dan?? Zoals velen gezegd hebben: HET GESPREK.
Ik keek er ontzettend tegenop, logisch. Ik had gepland om het te doen als ik alles op een rijtje had en op een 'goed moment' Ik voelde dat het moment naderde. En aan de ene kant was de tijd daar om erover te praten en aan de andere kant stelde ik het liefst zo lang mogelijk uit.
Gisteravond was het dan ter sprake gekomen!!! Ik weet niet wat er was, maar ik voelde mij goed!!! Dus ik heb diep ademgehaald en ben het gesprek aangegaan.
Lang verhaal kort: het ging goed!!! Hij reageerde heel kalm en rustig. Hij flipte niet, werd niet boos en moest ook niet huilen. Hij was wel flabbergasted, maar ja, wat wil je. Op de manier hoe hij dit oppikte besefte dat ik echt heel veel van hem hou en dat ik graag met hem deze weg wil inslaan.
Hij heeft geen nee gezegd. Maar ook geen ja....
Ik laat het maar even zo. Dit heeft tijd nodig en hij moet dit verwerken en uitdenken voor zichzelf. Hij kan het helemaal niet voorstellen en hoe dat gaat uitwerken, maar hij lijkt het te begrijpen dat dit los staat van "ons samen"
Ik ben zo happy!!
