leven met pijn: wie praat er mee?

Goh, Roos, die kamerbezetting zie ik wel zitten! Klinkt in één keer als een aanzienlijk gezelliger opname Ik wil alleen wat dichter bij die aantrekkelijke single liggen.



Maarrrr, misschien kun je je de moeite besparen: kreeg vanmiddag van de zaalarts te horen dat ik morgen naar huis mag, mits de buikpijn niet erger wordt en zich geen rare dingen voordoen. Hb is nu weliswaar veel te laag maar stabiel, en het is ook een beetje onzinnig om hier de uitslag van het dunnedarmonderzoek af te wachten; helemaal als je bedenkt dat die uitslag waarschijnlijk drie weken op zich laat wachten (welke sukkel stuurt de enige twee artsen die dit onderzoek kunnen interpreteren gelijktijdig op vakantie??!).



De revalidatiearts, die al een week lang aan m'n bed zou komen, heeft zijn/haar gezicht nog steeds niet laten zien. Handig met het oog op 'hoe red ik me straks thuis.' Zodra ik thuis ben, regel ik daarom (en vanwege de urgentie van een nieuwe rolstoel) een spoedafspraak bij mijn eigen reva.



Dus, meiden, met een beetje geluk zit mijn logeerpartij er bijna op. Vanavond bonte avond

Ik laat wel weer van me horen!

@Babsjuh: dank voor de schietgebedjes!



@roosvrouw: een beetje walhalla is het stiekem toch wel hoor



@Lieske: naar huis! Iets mooiers kun je volgens mij niet te horen krijgen als je in een ziekenhuis ligt!

Heel veel succes met je verdere herstel.



@Caylinn: een vast contract: gefeliciteerd.

Heel erg kostbaar inderdaad. Ik vlieg er in oktober uit, maar dat is in deze tijden geen zeldzaamheid hè.



@Dreamer: bedankt voor je complimentje over m'n motto.

Ik vond het ook wel errug diepzinnig en probeer er een beetje naar te leven.



En verder voor iedereen: jullie zijn allemaal kanjers! Als ik lees hoe jullie met al die tegenslag omgaan....chapeau!

@ Dreamer: bedankt voor de ! Ik heb Post Whiplash Syndroom, dubbelzijdig. Bij een auto-ongeluk is m'n hoofd eerst naar voren en achteren gezwiept, en een paar seconden later van links naar rechts. Ben onlangs 100% arbeidsongeschikt verklaard door UWV.



@ Roosvrouw: gaaf ziet dat er uit hoor, jullie bestemming! Ben officieel een pietsie jaloers



@ Lieske: hoop dat je snel naar huis mag! Idd lijkt het me knap waardeloos om "alleen maar" te moeten blijven liggen wachten op uitslagen als de personen die die uitslag moeten geven op vakantie zijn... Erg frustrerend.



Het spulletjes ophalen en afscheid nemen op het werk vandaag... Tja... zou het een self fullfilling prophecy zijn? Maar 't ging grotendeels zoals ik helaas had verwacht.

Eerst exit-gesprek met bobo van PZ. Aardige vent, fijn gesprek, goed getuigschrift (Ha! Heb me jarenlang uit de naad gewerkt voor die toko, mocht ook wel ), krabbeltjes gezet, pasje ingeleverd en klaar.

Daarna, met zak muffins en zelf gedicht briefje, naar de afdeling. Babbeltje met teamleider, afdelingshoofd had afspraken buitenshuis. Daar zat ik niet zo mee, had zelf pas zondagavond gemaild dat ik vandaag kwam, dus dan kunnen er afspraken zijn die niet verzet kunnen worden. Andere teamleider kwam er bij. Vaag verhaal over veel mensen ziek, die daarheen, die zus. Boeide me eigenlijk niet zo. Ik wilde m'n spullen, paar oudgedienden de hand schudden, muffins en briefje op tafel leggen en weg. De laatste keer dat ik geprobeerd had op kantoor te werken, zaten al mijn spullen in een grote doos in de kast bij mijn teamleider. Nu niet meer merkten ze terwijl ik er bij stond...

Consternatie alom, doos was weg, spullen waren kwijt... Afdeling werd op z'n kop gezet, en die spullen kwamen heus wel weer boven water en dan lieten ze 't wel bezorgen. Zal best, die foto's heb ik thuis ook, en pennen zit ik ook niet echt om verlegen. Maar ik werd ineens heel bitter en flapte er uit:"Ja ik merk het al, uit het oog uit het hart!" Schrok daarvan en ging me meteen excuseren. Ook weer niet nodig vond ik achteraf, maar goed.

Ik vond het gewoon heel naar. Werk je daar bijna 10 jaar, ga je uit dienst (na een auto-ongeluk, waar die afdeling eigenlijk grotendeels om draait: auto-ongelukken), geef je aan je spullen te komen halen en dan neemt er niemand even de moeite om vooraf te kijken waar die zooi ook alweer staat...

Uiteindelijk kwam die doos (nou ja, was inmiddels een doosJE geworden, zijn wat collega's heel blij met sommige van mijn spullen denk ik) toch boven water. Paar mensen de hand geschud, oudgedienden, en kreeg de mededeling dat die-en-die, die nog wel gezocht had naar die doos, en wist dus wist dat ik er was en waarom ik er was, al was gaan lunchen. Als ik hem nog gedag wilde zeggen moest ik maar even naar de kantine gaan. Ja joh, ik ben afgekeurd en heb toch niks anders te doen met m'n tijd! Nee hoor, als hij niet de moeite kon nemen om me de hand te komen schudden voor hij de afdeling af liep voor z'n bammetjes, dan ging ik toch zeker niet de moeite nemen en hem achterna sjouwen!

Heb de muffins en briefje op tafel gezet, briefje d'r bij, collega gevraagd de rest te mailen dat er wat te snaaien op tafel stond en ben gegaan.



Manlief was er bij, en hoogst verbaasd over de gang van zaken. Zowel manlief als psych hadden gezegd dat het misschien beter was als ik de afdeling een soort van afscheid voor me had laten organiseren, zoals ze ook aangeboden hadden. Maar ik heb in die 10 jaar gezien hoe ongemeend dat allemaal gaat, collega's die de ene dag nog over iemand roddelen en de andere dag bijkans staan te janken omdat die persoon weggaat... Neuj, niet zo'n behoefte aan. Ook al niet omdat ik van m'n 25 directe collega's alleen af en toe iets van m'n teamleider hoorde. Mijn mailtjes aan AL m'n collega's over hoe het met me ging ten spijt...

Nu snapt manlief wel waarom ik dat "afscheid" niet wilde...



Maar.... al met al is het ook wel goed zo. Ben er gewoon echt klaar mee nu. Toen we het terrein afreden voelde ik me ook lang zo rot niet als ik had verwacht. 't Is goed zo, 't is klaar.



En snotverpielekes wat is 't lekker om dat hier even allemaal van me af te schrijven zeg!!!!!!!





voor jullie allemaal!!!!!!!

Wow Babsjuh.. dat is toch wel een vreemd afscheid zeg.. blegh.. Hoewel ik dit soort dingen ook meegemaakt heb (regel je zelf je afscheid? nee.. oh, dan is er dus geen afscheid[bleek later] )



Dat is dan trouwens ook wat, jij én je man met zo'n pijn thuis!

Bah.



Lieske lekker naar huis!

ik heb de bonte avond gemist.. sjammer hoor.

Ach vrut, ik ga gewoon lekker al voor mijn beurt praten. Lieske is als het goed is nu thuis, kreeg vanmorgen een sms dat ze inderdaad officieel weg mag uit dat bejaardenhuis!





Babsjuh; bah wat een middag is dag geweest zeg! Nu ook opgelucht dat je verlost bent van die groep nu je gezien hebt hoe men reageerde?





Propje; jullie standaard van Walhalla is dan erg netjes! Hoop dat het jullie minimaal zal brengen wat jullie er van verwachten.





Dreamer; leuk in het Caraïbische gewerkt. Waar ongeveer?





Hier dit weekend even 2 bezwaarschriften maken. Op de dag dat AO overleed zijn we immers gebeld om met spoed te komen. Ouders konden toen auto niet kwijt, dus uiteraard hoppa een parkeerbon. Behoorlijk bedrag nog maal 2, dus we gaan een bezwaar proberen. Niet geschoten is zeker mis en voor mijn gevoel maakt het wel een kans omdat tussen de tijd op de bon en overlijdingstijdstip van AO een paar minuten zaten, helaas. Net de tijd die ze te laat waren.



Morgen naar revalidatiearts en ergo en fysio. Vermoed dat het de laatste keer voor dit programma zal zijn. Veel kunnen ze niet meer voor me betekenen, dus het zal wel stoppen.



Pols-plastische van de week was een beetje een domper. Had geen gemakkelijk gesprek verwacht, maar had ook niet verwacht dat hij me eerst wil laten beoordelen door een handreva-team. Heb al 2 andere handreva-teams gezien, dus dit kwam even als een behoorlijke verrassing. Afijn, daar naar de reva om een afspraak te maken. Haha, ziekenhuisbureaucratie. Don't call us, we'll call you. "Wachtlijst is minimaal 6 weken mevrouw. Oh, u moet voor het hele team zie ik nu, ja dat duurt meestal nog wel een keer zo lang of langer en er zijn nu ook veel vakanties ingepland. Nee, ik kan geen inschatting geven van wanneer u ingepland wordt. U merkt het vanzelf wel, u krijgt wel een oproep." Ik weet het, geduld is een schone zaak. Mijn zaak is echter niet bepaald schoon meer maar aardig aan het verslonzen.

jeetje mina, dan is het al zo'n beetje zomer Wat duurt dat láng. Jaajaa, ik weet het, ben ook ooit bij de polsreva geweest, voor m'n .. pols.. RSI dus, maar kon vrij snel terecht.

En als je al 2x geweest ben, zou er toch ergens een dossiertje moeten zijn, toch? pff.. 't is wat.



Ik heb op de Britse Maagden Eilanden gewerkt. Ook 'down island' (naar het Zuiden, tot iets onder Guadaloupe) gezeild met een groepje Amerikaanse jongens.. (toen ik aan boord stapte was ik me er terdege van bewust dat ik nou precies deed, wat je moeder je ten sterkste afraad.. maar het kwam goed ) Helaas tijdens eerste golfoorlog, dus weinig werk, waardoor m'n geld opraakte, ipv meer werd. Maar toch leuke ervaring van half jaar

Dreamer, oh jee jij ook al een reva-bekende. Volgens mij is dat zo langzamerhand nog een hardere eis om mee te doen in dit topic dan pijn hebben.



Welk Brits Maagdeneiland? Of zijn het meerdere geweest? Is dus al weer even een tijdje geleden, zo te lezen. Met groep jongens op een boot. Tja, wellicht niet zo heel handig, anderzijds; ik mag toch hopen dat het uitzicht niet rampzalig was?



Aan dossiertje kijken willen ze hier niet doen. Is natuurlijk weer ander ziekenhuis (revalideer in eigen streek bij handteam, geopereerd in een amsterdams ziekenhuis en daar bij handteam bekend en voor deze mogelijke operatie dus naar een amsterdams academisch) en ze willen vooral alles zelf weer opnieuw beoordelen. Mocht wel het revaprogramma hier in de regio doen, maar nu dat niet aanslaat en revateam en ik de boel zelf al beoordeeld hebben, willen ze dat beoordelen weer overnieuw doen. Ik kan het ergens wel begrijpen, maar het is stiekem ook hartstikke frustrerend dat er steeds net weer wat anders gezegd wordt en het onduidelijk is waar ik aan toe ben. Mijn makke is dat ik eerst zelf sudder over dingen voor ik naar de witjassen stap. Wil ik iets wel of niet? Bij dit wist ik al dat als reva niet aan zou slaan er 1 operatieve optie over blijft. Ik ben na mijn gesudder er dus al over uit dat het een heftige ingreep is, maar dat ik het aan durf. Leuk enzo, maar het team moet dat dus ook nog 'even' doen.



Wat is overigens het verhaal achter jouw avatar? (als die er al is?) Het plaatje houdt me al dagen bezig.

Check, ook reva-bekende.



Ik ben met spoed ertussen gefrommeld (4 weken wachten) en heb nu mijn observatieperiode afgesloten. Vanaf volgende week begint mijn traject.



Welkom thuis Lieske, fijn dat je het ziekenhuis uit mocht.

Thuis!



En ook mijn geduld wordt nu alweer op de proef gesteld: ik kan pas over drie weken bij de revadoc terecht . En dat terwijl ik in het ziekenhuis geen revalidatiearts heb gezien, hoewel me dat wel bijna een week lang is toegezegd.



Ook met de rolstoelaanvraag gaat 't niet zoals het moet. Ik vrees dat het een heel langdurig verhaal gaat worden.



Maar goed, morgen komt ergo en vrijdag fysio, dus hopelijk kunnen we buiten de revadoc om een plan de campagne maken om én weer een beetje te mobiliseren, én druk te zetten achter de rolstoelaanvraag.



Roos, wat een gezeik met die polsreva. Juist als je zelf klaar bent voor de volgende stap, word je als het ware weer in de wacht gezet. Frustrerend, lijkt me.



Dreamer, je hebt niets gemist aan de bonte avond, hoor. Om tien uur ging het licht uit en werd er al luidkeels gesnurkt door ca. drie man/vrouw tegelijk. Heb nog geprobeerd een beetje in de sfeer te komen met een glas wietthee, maar helaas

Rook, waag jij eens niet af te druipen zeg! Kom terug, hoppa.



Ja, vent heeft tijdens de vakantie ruim 2 weken solo-dienst. Voor wat hoort wat, enzo. Je kent het wel.



Dat het rustig is in september dat weet ik. Er is weinig dat ik qua WDW-basis niet weet. September is mijn persoonlijke favoriete periode door de combi warme weer en de rust. Tel daar vervolgens bij op de lagere prijzen en we've got a winner!





Lies; je weet het he. Indien nodig 1 gilletje en waar nodig sta ik je ter zijde. Echt, kan me gewoon opvreten over dit soort dingen, hopeloze bureaucratie. Doe rustig aan thuis, laat je lekker verwennen.

Ondertussen zit je zélf met medische bureaucratie Roos.. als een andere reva-arts al vindt dat iets moet, waarom dan nog... enz.. maar goed.

Ik snap dat er regels zijn die gevolgd moeten worden enzo.. maar soms word je wel moedeloos, als je ziet in wat voor regelstructuur mensen komen, die hulp vragen. Ik zie het hier al, ik heb het gezien bij Zoyla (kinderpijler, dochter ziek) en zo hoor ik het wel vaker. Zoooo STOM!! En soms denk ik dat het goedkoper zou zijn, om dan maar mensen onterecht iets te geven, ipv mensen die terecht iets aanvragen via allerlei instanties te sturen. Maar goed

Sterkte ermee!



M'n zus zat al op een boot op de BVI. Ik ben ingevlogen op St. Maarten, met hen naar Tortola gevaren, vandaar gaan werken op Anegada en toen weer terug naar Tortola. Met de jongens (ééntje was m'n boyfriend.. enige andere blanke jongen op Anegada.. hoe verzin je het he? ) Naar Antiqua, St. Maarten, Iles de Saints (vlak onder Guadaloupe) en Domenica geweest. Vooral dat laatste eiland is geweldig. Ze zeggen dat dat het enige eiland zou zijn, dat Columbus herkent, mocht hij de eilanden nog eens bevaren. Overigenes niet te verwarren met de Dominicaanse Republiek.



Mijn avatar.. sja.. plaatje kwam ik ooit eens tegen. Vond het mooi. Het is een tuinbeeld, ergens. Van een slapende begroeide vrouw, zoiets. Had 'm bewaard en na de Amerika-avatars zocht ik wat anders, vond deze (verrassing ) op m'n computer en heb 'm gebruikt.





Ik heb na/bij reva Psychisch Motorische Therapie gehad, en dat hielp best wel.. heeft me goed aan 't denken gezet. Heeft me tevens geleerd datik niet op boksen moet gaan

(er hing een boksbal en ik mocht er een keertje tegenaan timmeren.. AUWWW)



Ai Roque.. alleen met 2 kinders.. ach.. niets willen moeten, alles rustig aan en vooral zorgen dat Roque-man voor de tijd de kasten en koelkast heeft gevuld, zodat je niet (te) vaak boodschappen hoeft te doen Ik kon in de tijd ook nog vrij makkelijk logeren bij m'n ouders. Heerlijk



En hoofdpijn is ook pijn. Ja, inderdaad. EN lástig ook! Vanmorgen duizelig en daarna hoofdpijn. Moest wl naar het werk, dus ben gegaan en gelukkig ging het redelijk.



Zo

ben wel even ineens aanwezig he?



Vanavond op tijd naar bed.. hoop dat ik morgen nou eens pijn en duizelingvrij ben.. nog een dag werken en dan.. weekend

Typisch zeg (nou ja, iets veel minder nets eigenlijk). Net een posting getikt, klapt internet er uit en is alles weg.



Dreamer; lekker aanwezig blijven meid!



Tortola, heeft hier ook even op de shortlist gestaan. Moest uiteindelijk een keuze maken tussen Tortola, St. Croix en St. Maarten qua itinerary van de cruiseline. Is dus uiteindelijk St. Maarten geworden, als ik zo dichtbij ben wil ik dat stukje Nederland-en-toch-ook-weer-niet-Nederland-ver-van-huis zelf met eigen ogen zien. Heerlijk die verhalen van je, ik kwijl al bij het lezen. Wat zul je daar een memorabele tijd hebben gehad!



Is de avatar echt tuinbeeld? Ook echt groen of dat niet? Het komt op mij zo natuurgetrouw (qua mens dan) over dat ik menigmaal heb gedacht; zal het echt groen zijn, of een mens beplakt met groen of beeld bespoten om erop te lijken?





Hier vandaag KPN butt gekickt. Dat stelletje onverhoopte pootuitdraaiers wilde maar niet het mobiele contract van AO stop zetten. Zijn nummer is tot op heden ook nog altijd in de lucht en maar facturen blijven sturen. Doodirritant en elke keer dat ouders bellen krijgen ze een of ander antwoord over "annulering is stopgezet, want het contract is verlengd per ..... februari 2009". Verder dan dat kwamen ze bij de KPN-robotannexcallcentermedewerkers niet. Ik heb dus eerst even geïnformeerd wat ons recht is en vervolgens met al het geduld van de wereld in de wacht gestaan.



KPN hun eigen kuil laten graven. Vermelden ze doodleuk dat er in AO's file staat dat AO per 20 januari overleden is, en per weetikveelwanneer februari zijn contract verlengd is. Nee mevrouw RV, er valt mij niets op aan wat ik u nu net vertel. Goh, wat denk je er van? Iemand is dood en ná zijn dood verlengd hij zijn contract? Das best straf, niet. Afijn, na poeslief opdragen wat ik van KPN verwacht en dat men dit ook aangetekend per brief mag verwachten en als dat met 4 weken niet geregeld is, ik het helaas naar de Geschillencommissie zal moeten sturen, gebeurde er in ene het wonder. De KPN-dame kon in ene ook iets anders zeggen dan 'contract verlengd'. De magische woorden contract ontbonden, morgen per brief bevestigd, nummer per morgen uit de lucht, te veel geïncasseerde bedrag direct terug gestort. Het wonder zijt geschiet. Uiteraard houden we het zeer nauwkeurig in de gaten, maar het lijkt meer richting resultaat dan mijn ouders kwamen.



Je zou ze toch. Niet eens door hebben dat dood en bellen best lastig combineert. Ik weet dat er een of andere gek rondloopt die zichzelf God op de voicemail noemt. Maar een telefoonlijntje naar het hiernamaals? Nah, dan zou er toch een lampje moeten gaan branden.

Het zou nog een telefoonlijntje UIT het hiernamaals zijn ook ongehoord, Roosvrouw

Goed dat het nu opgelost is.



Ik zal kijken of ik hier een groter plaatje kan plakken van 't weekend



GA nu in de relaxstand. Heb vanmiddag de strijd tegen duizeligheid en vermoeidheid opgegeven en ben naar huis gegaan. Baal ik van, omdat ik vorige week al met hoofdpijn thuis was. Maar deze duizeligheid is mijn manier van 'griep' volgens mij, ik heb het vaker tijdens of na griepepedimiën.

En ik zóu naar bed, maar zie nu dat de kinderen al bijna thuis zijn. Time flies.



Met dit weer wil ik eigenlijk alleen nog maar terug naar het Caraïbische Roosvrouw

Pfff gisterenavond weer om half 10 op bed.. lag al te slapen op de bank. Gelukkig weet ik nu dat het erbij hoort.. ik was eigenlijk altijd wel vroeg moe, 's avonds, en dan vond ik dat heel vervelend. Maar toch.. nu ik weet dat het ergens van komt, is het nog steeds niet leuk. Ik ging gewoon gelijk met de kinderen op bed



Verder wel lekker dagje gehad.. nieuwe tuinstoelen uitgezocht. Kan niet wachten ophet moment dat we ze in gebruik kunnen nemen

aan niemand zeggen....ambra is verliefd...en het is wederzijds....sssssst.. maar dan weten jullie ff waarom ik ineens zo weinig in beeld bent.. ambra zwijmelt..

dikke knuffels voor iedereen vanaf die ene roze wolk daarboven..

Leuk voor je, Ambra! En sttttt, wij weten niets.



Dreamer, meid niet te veel stil staan bij het vroeg naar bed gaan. Je doet het immers niet elke avond. Gewoon, je geeft toe aan de behoefte van jouw lijf. De reden, doet die er toe dan? Er zijn toch genoeg moeders, gezond van lijf en leden, met een stel kinderen, die elke avond uitgeput op de bank zitten en tijdens een film in slaap vallen of een keer eerder op stok gaan? Zij geven toe aan hun energielevel, jij aan de jouwe. Is niets ergs aan.



Hier weinig nieuws. Hoop dat het zo even stopt met regenen. Moet even naar de huisarts om mijn maandelijkse vitaminespuit op te halen. Hij zit zo ongeveer om de hoek, maar met de stoel erheen is toch altijd net even vervelend nat worden. Wat dat betreft was lopen handiger, minder horizontaal oppervlak waar de regen op kan vallen.

Proficiat Ambra, geniet ervan!



Hier is de observatieperiode in het revalidatiecentrum afgesloten en morgen start het traject. Hard werken, de komende tijd.

Succes Livre, goed de schouders eronder!

Ooeeh, wat lekker Amber.. en mijn lippen zijn verzegeld, van mij horen ze het niet





Succes Livre!



Je hebt wel gelijk, Roosvrouw, over die energie, maar juist op zaterdagavond is het dan zo jammer. Is eigenlijk de enige avond dat Elvis en ik samen echt thuiszijn. Nouja, en zondagavond. Raar genoeg was ik dus gisteren tot laat klaarwakker. Ben zelfs het bed weer uitgegaan



Ik zit er nu over te denken om op het werk te gaan schuiven met m'n uren. Het einde van de week maak ik de meeste uren, waardoor ik 's weekends natuurlijk eerst weer energie moet opbouwen. Zit je zaterdags ook nog met vanalles dat moet.. Ik hoop daar in toekomstige banen wat mee te kunnen schuiven. Maar dan moet er eerst een toekomstige baan zijn



Ben je nog droog overgekomen? Ja, met een rolstoel door de regen, kan me voorstellen dat dat net iets lastiger is. Ik ben gelukkig droog heen en weer gefietst vandaag

Dat is inderdaad dan wel jammer, Dreamer! Als je het vaker gebeurd, is het dan een idee om bewust door de weeks een keer vroeg op stok te gaan, of desnoods zaterdag overdag even een half uurtje een 'powernap' te doen?



Is er nu geen mogelijkheid om wat met uren te schuiven? Zou natuurlijk mooi zijn!



Yeps, hier helemaal droog overgekomen! Het werd 5 minuten voor vertrek droog en heeft niet meer geregend. Nat worden is tot daar aan toe, ik bedoel; trek een ander pak bij thuiskomst aan en klaar. Het is alleen zo oncourant om de stoelbekleding zeiknat te hebben. Ik heb stof i.p.v. skai dus dat moet opdrogen. Ik heb gelukkig een 2e set bekleding, maar om die constant te moeten wisselen? Veel te onhandig. En heel eerlijk gezegd ben ik nogal.... zeikerig qua vloer. Een kleine ontplofde bom in de keuken kan ik nog wel negeren, maar mijn vloer wil ik shoon. Handig ook met grijs/zwart/marmeren laminaat. En regen staat al snel garant op bandensporen door het hele huis. Zo zonde van mijn mooie laminaat.



Straks eerst maar weer eens verder in mijn boek. Heb het dit weekend uitgelezen, maar ben nu alweer 3/4e ofzo kwijt. Boek heeft veel indruk gemaakt, dus wil die andere details toch ook 'weten'.

Je klinkt góed, Roque! Heerlijk.



Ik las even 'dus ga even een frummel uit de wieg mikken'. Maar dat valt allemaal dus reuze mee.X-D



Boek is 'Recht op terugkeer' van Leon de Winter. Is gesitueerd in Israël in 2024. Israël is dan eigenlijk een totaal vervallen klein landje geworden, met nog immer de bekende problemen Israël-Palestijnen. De hoofdpersoon is een man die in 2024 een bureau heeft in het opsporen van verdwenen kinderen. Israëlische kinderen worden gesmokkeld en verhandeld, gejat eigenlijk van de ouders en in Palestijns gebied verkocht. In 2008 is zijn eigen kind uit het ouderlijk huis in Amerika verdwenen. Het boek gaat heen en weer tussen 2024 en 2008. Om uiteindelijk een heel intrigerend verhaal te worden met allerlei wendingen, waarin huidige politieke en maatschappelijke punten en problemen slim in verweven zijn. Nu vind ik dat zélf slaapverwekkend klinken, maar anders verklap ik het plot. En die vond ik zelf dusdanig dat ik met een tevreden gevoel op het boek terugkrijg. Tegelijkertijd ook een enorm open einde, dus lekker zelf door bomen.

Hoi allemaal!



We zijn een week verder, en ja... ik ben blij dat ik van m'n ex-collega's "af ben" of verlost of hoe je 't ook wil noemen. Had verder geen problemen met ze, maar ben er nu wel gewoon klaar mee. Had stiekem verwacht dat ik nog wel een terugval zou krijgen, maar die is gelukkig uitgebleven. Ook psych zei trouwens dat ze nu wel kon snappen waarom ik geen afscheid wilde



Heerlijke verhalen trouwens over die eilanden en (andere) tropische oorden... Zeker met dit weer, lekker wegdromen...



Reva heb ik geen "last" meer van, heb mijn rondje al gedaan (half jaar poliklinisch maar had er beter intern kunnen gaan... zat er zo ongeveer alle dagen *grijnz*) maar meer als pijnbeheersing, ontspanningsoefeningen en tips en trucs konden ze me niet bieden helaas. Baal wel dat revadoc in ander ziekenhuis is gaan werken en nieuwe revadoc verzoeken van instanties en verzekeraars afdoet met:"Patiente is hier wel in behandeling geweest maar ik heb patiente nooit gezien dus kan er niks over zeggen." En da's dan dat... Heb wel kunnen achterhalen waar revadoc nu werkt, dus die gaat daar een berg post over mij krijgen, waar ze wrs niks mee kan want dossier nog in andere ziekenhuis maar dat zoeken ze maar uit.



Vergis ik me heel erg of zijn veel van de schrijfsters hier bezig aan "the way up" op dit moment? Lente zit in de lucht he... En liefde las ik bij Ambra



Hier ook wel the way up momenteel. Flinke terugval gehad afgelopen dagen, maar met woensdag kinderfeestje, donderdag opa's en oma's over de vloer en zondag nog een verlate verjaardagsgast (die had 2 pannen heerlijk surinaams eten meegenomen, 't is dat ik al een vent heb anders had ik die van zondag genomen *grijnz*), dat was een beetje teveel van het goede.



Manlief zwijgt momenteel heel hard tegen mij... Vind me niet lief geloof ik want hij moest bij het koffiemasjien èn water vullen èn bonen vullen èn de lekbakken leegmaken. En dat viel tegen toen hij om 12 uur z'n nest uit kwam rollen.... Ach, hij blijft zo lang liggen als hij veel clusters heeft en die kwaaie bui waait ook wel weer over, en ik kan er de humor wel van in zien, maar ergens knaagt 't wel een beetje. Maar 't is niet anders, we zijn samen ziek, zwak en misselijk en moeten 't samen zien te rooien.



Vanmiddag belastingpapieren in orde maken, en brief maken voor klanten van manlief's bedrijf. Die gaan over naar ander bedrijf omdat wij 't niet meer redden, en dat is natuurlijk ook moeilijk voor hem.



Oh ja... ik wil zomer! Nu! We hebben nog een paar zomers tegoed volgens mijn berekeningen, toch?



Wens jullie een goede dag allemaal!!