Relaties
alle pijlers
Vriendin depressief?
dinsdag 10 maart 2009 om 11:19
Hallo; ik wil graag mijn verhaal doen en hoop dat er mensen zijn die mij wat tips kunnen geven. Het is al met al een toch langer verhaal geworden dan ik verwacht had en hoop dat het gelezen wordt.
Ik, een jongen van 26 (mogen die ook een bericht achterlaten?) heb nu ruim 8 maanden een relatie met een leuke vriendin. We kunnen het goed met elkaar vinden en hebben de meest uitgebreide gesprekken en we kunnen het ook goed vinden met elkaars familie. Problemen begonnen echter ongeveer 2 weken geleden toen ik merkte dat ze wat minder gemotiveerd werd en mij ook in bepaalde situaties op mij begon af te reageren. Het leek wel of ik niets meer goed kon doen en het werd ook eenzijdig met afspreken. Hier heb ik vorige week maandag met haar over gesproken en toen vertelde ze me dat ze vorig jaar rond dezelfde tijd een depressie heeft gehad. Ik kon uit haar woorden opmaken dat ze zich nu weer een beetje zo voelde.
Ze is druk bezig met haar nieuwe huurappartement, vlakbij mij en heeft het bovendien ook niet zo naar haar zin op d'r werk. Bovenop alles maken haar ouders ook nog eens vaak heftige ruzie en dat rekent ze zichzelf enorm aan. Ik heb haar toen die avond gezegd dat ik haar wil steunen om zich beter te voelen en dat als er problemen zijn ze bij mij kan aankloppen. Ze vertelde toen dat het ook niet aan mij lag en dat ze het niet leuk vond hoe ze ook nu naar mij reageerd. Op een gegeven moment werd het haar teveel en is ze weggegaan. De volgende dag toen ik er niet op rekende stond ze onverwachts voor de deur en was ze heel blij en positief en toen ze later thuis was stuurde ze zelfs nog een lief smsje.
Toen ik vorige week donderdag bij haar langs ging om haar nieuwe meubels te bekijken deed ze weer heel kortaf tegen mij. Ik was toen geblesseerd aan mijn enkel en daar heeft ze niet naar gevraagd. Haar vader was toen ook bij haar in huis en toen ik over een onderwerp begon ging zij daar verder met haar vader over. Op een gegeven moment had ik zoiets van "wat doe ik hier nog" en ben toen naar huis gegaan. Ik vroeg nog bij het afscheid nemen of ik haar vrijdag zag, maar dat liet ze nog wel weten zei ze toen ze wegliep met haar rug naar mij toe. Die vrijdag was ik naar het ziekenhuis gegaan vanwege mijn enkel en wilde haar even bellen daarover. Zij was op haar werk en vertelde alleen "dat ik ongelegen belde" en hing op. Ik stuurde haar vervolgens een sms dat ik naar het ziekenhuis was geweest voor een scan, waarop zij zei sterkte ermee en ik blijf vanavond niet slapen want ik moet een kapstok omruilen. Op dat moment was bij mij alles geknapt en had ik er nog weinig zin in. Die avond ben ik met een vriend wezen stappen.
Afgelopen zaterdag stuurde ze een sms of ik met haar uit eten wilde die avond. Het laatste beetje hoop wat ik nog had wilde ik niet opgeven, aangezien het tot een paar weken geleden goed zat en stemde ermee in. Die avond stond ze met een bosje bloemen voor de deur en was ze heel vrolijk. Ik vroeg aan haar waarom ze bloemen voor me had meegenomen en ze zei "dan wordt je niet boos als ik je straks wat vertel". Toen wilde ik het direct weten voordat we uit eten gingen. Ze vertelde dat ze bloemen bij een mannelijke colllega water ging geven die nu op vakantie was. Nu heb ik daar op zich geen moeite mee, maar uit haar woorden kon ik ook begrijpen dat hij toch wat meer gevoelens voor haar had. Ze vertelde dat er niets aan de hand was en dat ze gewoon behulpzaam wilde zijn, aangezien hij uit het buitenland komt en verder niemand kent in Nederland. Ook vertelde ze dat geen tijd meer had om die kapstok te ruilen vrijdagavond maar gewoon moe was.
Die avond zijn we uit eten geweest en was het erg gezellig en is ze ook nog blijven slapen. De dag erna zijn we naar een verjaardag gegaan van mijn familie en toen deed ze weer een beetje afstandelijk. Tijdens de verjaardag kreeg ze een sms van die collega, waarin teksten stonden als "Hey special lady" en "love & kisses". Aangezien ik geen stennis wilde schoppen op die verjaardag zei ik tegen haar dat ik dat wel een heftig smsje vond. Daarop antwoordde zij met "Inderdaad". Op de terugweg in de auto heb ik wel aangegeven dat ik dat niet leuk vond, maar toen zei ze dat ik mij geen zorgen hoefde te maken. Die avond zei ze dat ze maandag/gisteren zou langskomen om nog een paar spullen op te halen voor de uitzet die bij mij lagen.
Ik had haar gisteren een bericht gestuurd of ze nog nagedacht had over de meivakantie. Dit hadden we enkele weken besproken, maar dat hadden we laatste weken een beetje links laten liggen. Toen smste ze terug dat ze er niet meer zo over nagedacht had
en dat ik maar wat moest zoeken en het haar moest laten weten. Dat kwam niet echt bij mij over dat ze er echt zin in had. Ze vertelde ook nogmaals dat ze s'avonds langskwam om nog wat spullen op te halen. Ik ben toen heel de avond thuisgebleven, maar ze is helemaal niet langsgeweest en heeft ook niets van zich laten horen. Ik zit vandaag echt met een raar gevoel in me maag want heb ook geen zin om als een schoothondje achter haar aan te lopen waarom ze niets zich heeft laten horen. Het zit me de laatste tijd niet helemaal lekker en als het zo doorgaat ben ik helaas bang dat ik stekker eruit moet trekken, ook al wil ik dat
absoluut niet doen. Heeft iemand misschien tips voor me?
Ik, een jongen van 26 (mogen die ook een bericht achterlaten?) heb nu ruim 8 maanden een relatie met een leuke vriendin. We kunnen het goed met elkaar vinden en hebben de meest uitgebreide gesprekken en we kunnen het ook goed vinden met elkaars familie. Problemen begonnen echter ongeveer 2 weken geleden toen ik merkte dat ze wat minder gemotiveerd werd en mij ook in bepaalde situaties op mij begon af te reageren. Het leek wel of ik niets meer goed kon doen en het werd ook eenzijdig met afspreken. Hier heb ik vorige week maandag met haar over gesproken en toen vertelde ze me dat ze vorig jaar rond dezelfde tijd een depressie heeft gehad. Ik kon uit haar woorden opmaken dat ze zich nu weer een beetje zo voelde.
Ze is druk bezig met haar nieuwe huurappartement, vlakbij mij en heeft het bovendien ook niet zo naar haar zin op d'r werk. Bovenop alles maken haar ouders ook nog eens vaak heftige ruzie en dat rekent ze zichzelf enorm aan. Ik heb haar toen die avond gezegd dat ik haar wil steunen om zich beter te voelen en dat als er problemen zijn ze bij mij kan aankloppen. Ze vertelde toen dat het ook niet aan mij lag en dat ze het niet leuk vond hoe ze ook nu naar mij reageerd. Op een gegeven moment werd het haar teveel en is ze weggegaan. De volgende dag toen ik er niet op rekende stond ze onverwachts voor de deur en was ze heel blij en positief en toen ze later thuis was stuurde ze zelfs nog een lief smsje.
Toen ik vorige week donderdag bij haar langs ging om haar nieuwe meubels te bekijken deed ze weer heel kortaf tegen mij. Ik was toen geblesseerd aan mijn enkel en daar heeft ze niet naar gevraagd. Haar vader was toen ook bij haar in huis en toen ik over een onderwerp begon ging zij daar verder met haar vader over. Op een gegeven moment had ik zoiets van "wat doe ik hier nog" en ben toen naar huis gegaan. Ik vroeg nog bij het afscheid nemen of ik haar vrijdag zag, maar dat liet ze nog wel weten zei ze toen ze wegliep met haar rug naar mij toe. Die vrijdag was ik naar het ziekenhuis gegaan vanwege mijn enkel en wilde haar even bellen daarover. Zij was op haar werk en vertelde alleen "dat ik ongelegen belde" en hing op. Ik stuurde haar vervolgens een sms dat ik naar het ziekenhuis was geweest voor een scan, waarop zij zei sterkte ermee en ik blijf vanavond niet slapen want ik moet een kapstok omruilen. Op dat moment was bij mij alles geknapt en had ik er nog weinig zin in. Die avond ben ik met een vriend wezen stappen.
Afgelopen zaterdag stuurde ze een sms of ik met haar uit eten wilde die avond. Het laatste beetje hoop wat ik nog had wilde ik niet opgeven, aangezien het tot een paar weken geleden goed zat en stemde ermee in. Die avond stond ze met een bosje bloemen voor de deur en was ze heel vrolijk. Ik vroeg aan haar waarom ze bloemen voor me had meegenomen en ze zei "dan wordt je niet boos als ik je straks wat vertel". Toen wilde ik het direct weten voordat we uit eten gingen. Ze vertelde dat ze bloemen bij een mannelijke colllega water ging geven die nu op vakantie was. Nu heb ik daar op zich geen moeite mee, maar uit haar woorden kon ik ook begrijpen dat hij toch wat meer gevoelens voor haar had. Ze vertelde dat er niets aan de hand was en dat ze gewoon behulpzaam wilde zijn, aangezien hij uit het buitenland komt en verder niemand kent in Nederland. Ook vertelde ze dat geen tijd meer had om die kapstok te ruilen vrijdagavond maar gewoon moe was.
Die avond zijn we uit eten geweest en was het erg gezellig en is ze ook nog blijven slapen. De dag erna zijn we naar een verjaardag gegaan van mijn familie en toen deed ze weer een beetje afstandelijk. Tijdens de verjaardag kreeg ze een sms van die collega, waarin teksten stonden als "Hey special lady" en "love & kisses". Aangezien ik geen stennis wilde schoppen op die verjaardag zei ik tegen haar dat ik dat wel een heftig smsje vond. Daarop antwoordde zij met "Inderdaad". Op de terugweg in de auto heb ik wel aangegeven dat ik dat niet leuk vond, maar toen zei ze dat ik mij geen zorgen hoefde te maken. Die avond zei ze dat ze maandag/gisteren zou langskomen om nog een paar spullen op te halen voor de uitzet die bij mij lagen.
Ik had haar gisteren een bericht gestuurd of ze nog nagedacht had over de meivakantie. Dit hadden we enkele weken besproken, maar dat hadden we laatste weken een beetje links laten liggen. Toen smste ze terug dat ze er niet meer zo over nagedacht had
en dat ik maar wat moest zoeken en het haar moest laten weten. Dat kwam niet echt bij mij over dat ze er echt zin in had. Ze vertelde ook nogmaals dat ze s'avonds langskwam om nog wat spullen op te halen. Ik ben toen heel de avond thuisgebleven, maar ze is helemaal niet langsgeweest en heeft ook niets van zich laten horen. Ik zit vandaag echt met een raar gevoel in me maag want heb ook geen zin om als een schoothondje achter haar aan te lopen waarom ze niets zich heeft laten horen. Het zit me de laatste tijd niet helemaal lekker en als het zo doorgaat ben ik helaas bang dat ik stekker eruit moet trekken, ook al wil ik dat
absoluut niet doen. Heeft iemand misschien tips voor me?
dinsdag 10 maart 2009 om 11:23
weet het natuurlijk niet zeker, maar mijn gedachten zijn toch wel dat ze een beetje verlieft aan het worden is op die "collega".
maar los daarvan, als iemand alleen naar door blaat over zijn eigen problemen en niet eens de moeite neemt om te vragen hoe het met jou gaat.... daar zet ik toch altijd wel mijn vraagtekens bij.
hoe is het met je enkel?
maar los daarvan, als iemand alleen naar door blaat over zijn eigen problemen en niet eens de moeite neemt om te vragen hoe het met jou gaat.... daar zet ik toch altijd wel mijn vraagtekens bij.
hoe is het met je enkel?
dinsdag 10 maart 2009 om 11:28
Sorry, John, maar ik vind je vriendin erg onvolwassen klinken en niet aardig. Het komt bij mij iig over alsof ze inderdaad wat in de war id over haar gevoelns mbt die collega van haar en niet helemaal goed weet wat ze nog met jou aan moet (om het maar even bot te zeggen). Ik herken het gevoel (en bijbehorend gedrag) iig van mijzelf, al was ik toen erg veel jonger... Ik zou je eigenlijk aanraden een poging te wagen een heel open gesprek hierover met haar te hebben, eerlijk zijn over je gevoelens maar ook over je grenzen. Wat die zijn en wat de consequenties zijn als ze daar overheen blijft gaan.
Veel sterkte ermee.
Veel sterkte ermee.
Computer says nooooo
dinsdag 10 maart 2009 om 11:41
Hoi ik ben lily.. en ben net als jij nieuw hier! ik dacht dat ik mijn eerste post wel bij 'relaties' kon zetten. toen ik jou post zag herkende ik dat wel in een vriendin van mij.. haar ouders zijn gescheiden en maken veel ruzie en zijzelf zit regelmatig in een depressie.. van een 'gezonde' relatie heeft zij dus nog nooit gehoord.. mijn advies aan jou is: If you love something let it go.. if it comes back to you it's yours.. if it doesn't it never was...
Laat haar haar eigen dingen op een rijtje zetten... pas als zijzelf 100% is dan kan zij een relatie aangaan.
Laat haar haar eigen dingen op een rijtje zetten... pas als zijzelf 100% is dan kan zij een relatie aangaan.
dinsdag 10 maart 2009 om 12:01
Ze is druk bezig met haar nieuwe huurappartement........
Weet je hoeveel werk daar in gaat zitten?
Gezien je gedachtengangen niet.
Als je ergens kortaf van wordt is het wel van verhuizen.
Als je verhuist heb je gewoon heel weinig tijd, zeker geen tijd voor een vriend die met geblesseerde enkel (en vraag om veel aandacht) rond je heen komt huppelen.
Maar toch investeert ze wel tijd nog in je?
Bij mij op het werk komt het ook vaak niet uit dat iemand belt. Lijkt me ook normaal dat je zoiets meldt.
Geef haar even de ruimte om de verhuizing op de rit te krijgen (of ga helpen.....)
Weet je hoeveel werk daar in gaat zitten?
Gezien je gedachtengangen niet.
Als je ergens kortaf van wordt is het wel van verhuizen.
Als je verhuist heb je gewoon heel weinig tijd, zeker geen tijd voor een vriend die met geblesseerde enkel (en vraag om veel aandacht) rond je heen komt huppelen.
Maar toch investeert ze wel tijd nog in je?
Bij mij op het werk komt het ook vaak niet uit dat iemand belt. Lijkt me ook normaal dat je zoiets meldt.
Geef haar even de ruimte om de verhuizing op de rit te krijgen (of ga helpen.....)
dinsdag 10 maart 2009 om 12:13
Snap trouwens niet waarom je met bloemen komt aanzetten als je bij een mannelijke iemand de plantjes water gaat geven als hij in het buitenland zit. Lekker belangrijk? Of mag je bij mannelijke personen geen plantjes water geven als vrouw? En al kom je dan met bloemen aanzetten dan zeg je toch niet dat dat komt omdat je iets wat niet leuk is gaat vertellen? Alsjeblieft zeg.
dinsdag 10 maart 2009 om 12:20
Ze is op dit moment druk met iets of iemand anders, maar in elk geval niet met jou. Ik denk dat je het initiatief nu even bij haar moet laten. Laat haar maar even wat moeite doen om af te spreken, te bellen en dergelijke. Doet ze dat niet dan is het duidelijk, doet ze het wel dan is het ook duidelijk.
NB: Uit je bericht blijkt voor mij niet dat ze depressief zou zijn.
NB: Uit je bericht blijkt voor mij niet dat ze depressief zou zijn.
dinsdag 10 maart 2009 om 13:08
dit klinkt als de ex van mijn vriend.
lijkt erop dat ze niet weet hoe ze een gezonde relatie moet onderhouden.
en lijkt ook wel op het spelletje aantrekken en afstoten.
gevalletje verlatingsangst?
ik zou duidelijk je grenzen stellen dat je hier niet op zit te wachten, maar ga wel in gesprek wat dit nu allemaal is, en hoe je haar kan helpen....
lijkt erop dat ze niet weet hoe ze een gezonde relatie moet onderhouden.
en lijkt ook wel op het spelletje aantrekken en afstoten.
gevalletje verlatingsangst?
ik zou duidelijk je grenzen stellen dat je hier niet op zit te wachten, maar ga wel in gesprek wat dit nu allemaal is, en hoe je haar kan helpen....
dinsdag 10 maart 2009 om 13:15
Wat me opvalt is dat jullie wel veel sms-en, maar weinig praten! Eerlijk vragen of er iets aan de hand is met de collega en dat je verward bent over haar gedrag. Gewoon vertellen zoals je hier tegen ons hebt verteld.
PS: Nee, je vriendin is niet depressief. Maar wel óf verliefd op een andere man óf extreem druk met haar nieuwe huis óf helemaal klaar met jou.
Succes!
PS: Nee, je vriendin is niet depressief. Maar wel óf verliefd op een andere man óf extreem druk met haar nieuwe huis óf helemaal klaar met jou.
Succes!
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
dinsdag 10 maart 2009 om 15:12
dinsdag 10 maart 2009 om 21:40
quote:pom508 schreef op 10 maart 2009 @ 12:01:
Ze is druk bezig met haar nieuwe huurappartement........
Weet je hoeveel werk daar in gaat zitten?
Gezien je gedachtengangen niet.
Als je ergens kortaf van wordt is het wel van verhuizen.
Als je verhuist heb je gewoon heel weinig tijd, zeker geen tijd voor een vriend die met geblesseerde enkel (en vraag om veel aandacht) rond je heen komt huppelen.
Maar toch investeert ze wel tijd nog in je?
Bij mij op het werk komt het ook vaak niet uit dat iemand belt. Lijkt me ook normaal dat je zoiets meldt.
Geef haar even de ruimte om de verhuizing op de rit te krijgen (of ga helpen.....)
Vind dit toch wel wat simplistisch gesteld.
Denk dat TO vooral in zijn maag zit met waar haar veranderende gedrag vandaan komt en dat kan ik mij goed voorstellen. En dat een huis verbouwen of verhuizen of iets dergelijks heel intensief kan zijn, is waar, maar moet hij daar de dupe van worden? Vind ik niet.
@TO: het is duidelijk dat ze ergens mee zit, kan haar huurhuis zijn, maar kan net zo goed iets anders zijn. Neem een tijdje wat afstand van haar, kijk eens wat zij dan doet én hoe jij je erbij blijft voelen. Ik heb ook in een relatie gezeten met iemand die een huis eigenhandig aan het verbouwen was en dat bovendien zwaar onderschat had. Hielp hem goed mee en steunde hem zoveel ik kon, maar kreeg alle frustraties over mij heen. En nu kan je daar enerzijds wel begrip voor hebben, maar ik voelde mij uiteindelijk een blok aan zijn been en dat is geen leuk gevoel. Op dat punt begrijp ik dus wel hoe jij je voelt. Het werd bij ons trouwens alleen nog maar erger en is uiteindelijk mede hierdoor misgelopen.
Kijk het nog een tijdje aan en doe dan wat jou het beste lijkt.
Zie ook niet direct in jouw verhaal dat jouw vriendin nu depressief zou zijn. Mijn ex had trouwens ook een depressie gehad (tijd voordat we elkaar leerden kennen) en het blijkt wel dat mensen die dat eenmaal gehad hebben, heel vatbaar zijn om dat opnieuw te krijgen. Het sombere, doemdenken had mijn ex in ieder geval wel tijdens de relatie.
Hoop dat je vlug wat meer duidelijkheid krijgt.
Ze is druk bezig met haar nieuwe huurappartement........
Weet je hoeveel werk daar in gaat zitten?
Gezien je gedachtengangen niet.
Als je ergens kortaf van wordt is het wel van verhuizen.
Als je verhuist heb je gewoon heel weinig tijd, zeker geen tijd voor een vriend die met geblesseerde enkel (en vraag om veel aandacht) rond je heen komt huppelen.
Maar toch investeert ze wel tijd nog in je?
Bij mij op het werk komt het ook vaak niet uit dat iemand belt. Lijkt me ook normaal dat je zoiets meldt.
Geef haar even de ruimte om de verhuizing op de rit te krijgen (of ga helpen.....)
Vind dit toch wel wat simplistisch gesteld.
Denk dat TO vooral in zijn maag zit met waar haar veranderende gedrag vandaan komt en dat kan ik mij goed voorstellen. En dat een huis verbouwen of verhuizen of iets dergelijks heel intensief kan zijn, is waar, maar moet hij daar de dupe van worden? Vind ik niet.
@TO: het is duidelijk dat ze ergens mee zit, kan haar huurhuis zijn, maar kan net zo goed iets anders zijn. Neem een tijdje wat afstand van haar, kijk eens wat zij dan doet én hoe jij je erbij blijft voelen. Ik heb ook in een relatie gezeten met iemand die een huis eigenhandig aan het verbouwen was en dat bovendien zwaar onderschat had. Hielp hem goed mee en steunde hem zoveel ik kon, maar kreeg alle frustraties over mij heen. En nu kan je daar enerzijds wel begrip voor hebben, maar ik voelde mij uiteindelijk een blok aan zijn been en dat is geen leuk gevoel. Op dat punt begrijp ik dus wel hoe jij je voelt. Het werd bij ons trouwens alleen nog maar erger en is uiteindelijk mede hierdoor misgelopen.
Kijk het nog een tijdje aan en doe dan wat jou het beste lijkt.
Zie ook niet direct in jouw verhaal dat jouw vriendin nu depressief zou zijn. Mijn ex had trouwens ook een depressie gehad (tijd voordat we elkaar leerden kennen) en het blijkt wel dat mensen die dat eenmaal gehad hebben, heel vatbaar zijn om dat opnieuw te krijgen. Het sombere, doemdenken had mijn ex in ieder geval wel tijdens de relatie.
Hoop dat je vlug wat meer duidelijkheid krijgt.
woensdag 11 maart 2009 om 11:13
Hij wordt niet de dupe van de verhuizing/verbouwing. Hij verwacht teveel op het moment dat zij gewoon handen tekort komt.
Kijk naar je eigen situatie, deze liep ook stuk mede door een verhuizing.
Geef iemand de ruimte bij een ingrijpende gebeurtenis als een verhuizing en verwacht niet al te veel van die kant.
Kijk naar je eigen situatie, deze liep ook stuk mede door een verhuizing.
Geef iemand de ruimte bij een ingrijpende gebeurtenis als een verhuizing en verwacht niet al te veel van die kant.
woensdag 11 maart 2009 om 13:40
Bedankt allemaal voor jullie reacties! Met enkele ben ik wel mee eens met andere echter niet. Ik zal eerst even een update geven van de situatie.
Gisterochtend kreeg ik een sms van haar waarin de volgende tekst stond "He reageer je niet op mijn smsjes van gisteravond! Weirdo. Het is druk op mijn werk." Hierop stuurde ik terug "Weirdo?! Ik heb helemaal geen smsjes van je gekregen en heb de hele avond thuis gewacht." "Oww nou dan zal het wel een netwerkfout zijn. Maar goed dat je ze dan niet gekregen hebt, ik was pissig. Hoef ik nu minder uit te leggen. Dat scheelt." Gisterenavond heb ik haar gebeld rond 10h maar toen werd er niet opgenomen. Een half uurtje later probeerde ik het nogmaals en toen nam ze wel op. Ze vertelde toen dat ze wel gezien had dat ik gebeld had. Blijkbaar had ze geen zin om op te nemen. We hadden wat gepraat over koetjes en kalfjes, maar niet echt over het echte 'probleem'. Ik vroeg nog wel of ik haar woensdag of donderdag zou zien, maar dan was ze te druk met haar huis bezig. Ik vertelde ook dat ik helemaal geen druk op haar wilde opvoeren en dat ik begrijp dat ze graag wil dat het huis afkomt en erin kan gaan wonen.
Verder had ik het even over de meivakantie die al een tijdje onbesproken is. Op mijn werk willen ze ook graag weten of ik op vakantie dan ga ivm de plannning. Ik zei dat ik wel toe was aan een beetje zon, andere stad en elkaar beter leren kennen. Hierop antwoordde zij "Dat kan ook negatief uitpakken". Ik zei hierop dat ik niet met die insteek op vakantie wilde gaan en toen zei ze "Mmm nee ik ook niet." Verder was het een kort telefoongesprek waarbij ik haast de woorden uit haar mond moest halen en ze vaak liep te zuchten en puffen.
A.S. zaterdag gaan we naar een musical, daar hadden we al een aantal weken geleden kaartjes voor besteld. Eigenlijk zie ik er wel een beetje tegenop. Zal proberen het beste van die dag te maken en ook vragen hoe het nu echt met ons zit. Wat gaar precies dwars zit en of ik daar eventueel bij kan helpen.
@ EvyBlissy: Het klopt inderdaad dat we weinig echt PRATEN. We communiceren vaak via de sms en als we dan daadwerkelijk bij elkaar zijn dan praten we ook niet echt over onze gevoelens. Vaak zijn de praatjes oppervlakkig en als ik dan een keer over haar gevoelens wil praten dan sluit ze haar hart lijkt het wel.
@ Pom508: Ik heb haar ook geholpen met allerlei dingen in het huis, verven, schuren, verbouwen. Ik had zelfs een hele zaterdag gepland haar te helpen, maar toen ik mijn klusjes eerder klaar had en vroeg of ik nog wat kon doen werd er gereageerd met "Nee, denk het niet, doei!".
@ Mellie001: Ik begrijp precies wat je zegt. Ik voel me ook vaak een blok aan haar been. Ik zal voorlopig het contact van mijn kant wat te minderen en wat meer haar het initiatief laten nemen.
Gisterochtend kreeg ik een sms van haar waarin de volgende tekst stond "He reageer je niet op mijn smsjes van gisteravond! Weirdo. Het is druk op mijn werk." Hierop stuurde ik terug "Weirdo?! Ik heb helemaal geen smsjes van je gekregen en heb de hele avond thuis gewacht." "Oww nou dan zal het wel een netwerkfout zijn. Maar goed dat je ze dan niet gekregen hebt, ik was pissig. Hoef ik nu minder uit te leggen. Dat scheelt." Gisterenavond heb ik haar gebeld rond 10h maar toen werd er niet opgenomen. Een half uurtje later probeerde ik het nogmaals en toen nam ze wel op. Ze vertelde toen dat ze wel gezien had dat ik gebeld had. Blijkbaar had ze geen zin om op te nemen. We hadden wat gepraat over koetjes en kalfjes, maar niet echt over het echte 'probleem'. Ik vroeg nog wel of ik haar woensdag of donderdag zou zien, maar dan was ze te druk met haar huis bezig. Ik vertelde ook dat ik helemaal geen druk op haar wilde opvoeren en dat ik begrijp dat ze graag wil dat het huis afkomt en erin kan gaan wonen.
Verder had ik het even over de meivakantie die al een tijdje onbesproken is. Op mijn werk willen ze ook graag weten of ik op vakantie dan ga ivm de plannning. Ik zei dat ik wel toe was aan een beetje zon, andere stad en elkaar beter leren kennen. Hierop antwoordde zij "Dat kan ook negatief uitpakken". Ik zei hierop dat ik niet met die insteek op vakantie wilde gaan en toen zei ze "Mmm nee ik ook niet." Verder was het een kort telefoongesprek waarbij ik haast de woorden uit haar mond moest halen en ze vaak liep te zuchten en puffen.
A.S. zaterdag gaan we naar een musical, daar hadden we al een aantal weken geleden kaartjes voor besteld. Eigenlijk zie ik er wel een beetje tegenop. Zal proberen het beste van die dag te maken en ook vragen hoe het nu echt met ons zit. Wat gaar precies dwars zit en of ik daar eventueel bij kan helpen.
@ EvyBlissy: Het klopt inderdaad dat we weinig echt PRATEN. We communiceren vaak via de sms en als we dan daadwerkelijk bij elkaar zijn dan praten we ook niet echt over onze gevoelens. Vaak zijn de praatjes oppervlakkig en als ik dan een keer over haar gevoelens wil praten dan sluit ze haar hart lijkt het wel.
@ Pom508: Ik heb haar ook geholpen met allerlei dingen in het huis, verven, schuren, verbouwen. Ik had zelfs een hele zaterdag gepland haar te helpen, maar toen ik mijn klusjes eerder klaar had en vroeg of ik nog wat kon doen werd er gereageerd met "Nee, denk het niet, doei!".
@ Mellie001: Ik begrijp precies wat je zegt. Ik voel me ook vaak een blok aan haar been. Ik zal voorlopig het contact van mijn kant wat te minderen en wat meer haar het initiatief laten nemen.
woensdag 11 maart 2009 om 16:05
als mijn vriend mij zo zou negeren en me zo zou behandelen als dat jouw vriendin nu heeft gedaan, dan kon ie echt opdonderen...respectloos, jou zo negeren, je telefoontje niet willen opnemen. mijn inziens heb je dan geen relatie met mekaar.
en ik snap ook niet waarom jij of zij het probleem niet bespreekbaar hebt gemaakt maar het weer laat gebeuren zonder communiceren.
of ze heeft geen zin meer in jou, of ze speelt een kinderachtig spelletje...het is hoe dan ook respectloos en kinderachtig.
en ik snap ook niet waarom jij of zij het probleem niet bespreekbaar hebt gemaakt maar het weer laat gebeuren zonder communiceren.
of ze heeft geen zin meer in jou, of ze speelt een kinderachtig spelletje...het is hoe dan ook respectloos en kinderachtig.
donderdag 12 maart 2009 om 21:32
Ik weet het niet, het is moeilijk om echt een goed beeld van de situatie te krijgen via een forum, en dan natuurlijk ook maar 1 kant van het verhaal. Maar zoals het hier staat vind ik dat je best wat assertiever mag zijn, John.
Ben het met Rary eens, als mijn vriend mij zo zou behandelen zou ik het echt zat zijn. Stop eens met afwachten tot zij met jou gaat praten, want dat kan een eeuwigheid gaan duren.
Het komt op mij heel raar over, die bloemen en dan gewoon zeggen, "ja, die heb ik meegenomen omdat ik je iets ga vertellen wat niet leuk is" (en dan wat ze verteld heeft over die collega) Niet opnemen en dan zeggen, "ja, zag wel dat je gebeld had" Over de vakantie zeggen dat het misschien niet leuk is. Echt, wat is dit voor een vrouw?? Zo ga je toch niet met elkaar om, en al denk je die dingen, dan zeg je dat toch niet zo? Komt op mij over alsof ze je echt een beetje wilt kwetsen, misschien uitproberen hoe ver ze je kan krijgen? Geen idee, maar ik vind dit echt niet de manier waarop je met iemand anders omgaat. En jij pikt het maar allemaal, maar jij bent OOK belangrijk in deze relatie!
Ben het met Rary eens, als mijn vriend mij zo zou behandelen zou ik het echt zat zijn. Stop eens met afwachten tot zij met jou gaat praten, want dat kan een eeuwigheid gaan duren.
Het komt op mij heel raar over, die bloemen en dan gewoon zeggen, "ja, die heb ik meegenomen omdat ik je iets ga vertellen wat niet leuk is" (en dan wat ze verteld heeft over die collega) Niet opnemen en dan zeggen, "ja, zag wel dat je gebeld had" Over de vakantie zeggen dat het misschien niet leuk is. Echt, wat is dit voor een vrouw?? Zo ga je toch niet met elkaar om, en al denk je die dingen, dan zeg je dat toch niet zo? Komt op mij over alsof ze je echt een beetje wilt kwetsen, misschien uitproberen hoe ver ze je kan krijgen? Geen idee, maar ik vind dit echt niet de manier waarop je met iemand anders omgaat. En jij pikt het maar allemaal, maar jij bent OOK belangrijk in deze relatie!
donderdag 12 maart 2009 om 21:46
quote:runner84 schreef op 12 maart 2009 @ 21:32:
Het komt op mij heel raar over, die bloemen en dan gewoon zeggen, "ja, die heb ik meegenomen omdat ik je iets ga vertellen wat niet leuk is" (en dan wat ze verteld heeft over die collega) Niet opnemen en dan zeggen, "ja, zag wel dat je gebeld had" Over de vakantie zeggen dat het misschien niet leuk is. !
Ik val inderdaad ook erg over bovenstaand stukje...
Confronteer haar hiermee en vraag om uitleg... Vraag of ze nog wel interesse in je heeft? Zo niet, dan kan ze dat eerlijk zeggen zodat jij ook verder kan, want zo schiet het ook niet op natuurlijk...
Sterkte!
Het komt op mij heel raar over, die bloemen en dan gewoon zeggen, "ja, die heb ik meegenomen omdat ik je iets ga vertellen wat niet leuk is" (en dan wat ze verteld heeft over die collega) Niet opnemen en dan zeggen, "ja, zag wel dat je gebeld had" Over de vakantie zeggen dat het misschien niet leuk is. !
Ik val inderdaad ook erg over bovenstaand stukje...
Confronteer haar hiermee en vraag om uitleg... Vraag of ze nog wel interesse in je heeft? Zo niet, dan kan ze dat eerlijk zeggen zodat jij ook verder kan, want zo schiet het ook niet op natuurlijk...
Sterkte!
vrijdag 13 maart 2009 om 10:34
Bedankt allemaal voor jullie reacties! Ik zit er best wel mee en merk ook aan mezelf dat ik de laatste tijd niet meer zo opgewekt ben als een paar weken geleden. Dit forum helpt me wel een beetje om alles van af te schrijven en te relativeren. Jullie hebben inderdaad gelijk dat ik meer voor mezelf moet opkomen. Ik heb vaak nu zoiets van, jah ik maak wel tijd voor je, want ik weet dat je het druk hebt blabla... Ik pas me teveel aan haar, ipv af en toe ook eens aan mezelf te denken.
Ik liep woensdagavond bij de Ikea en zat er toen niet echt bij met mijn gedachten. Op een gegeven moment had ik het "ik vraag morgen of ze langskomt omdat we wat moeten bespreken". Toen ik daarna bij mijn ouders thuis was, belde ze toevallig op. Ze was megavrolijk en vroeg of ik thuis was zodat ze ff gezellig kon langskomen. Ik zei dat ik niet thuis was en dat vond ze jammer. Daarna belde ze s'avonds laat nog een keer op en toen hebben we een half uur gesproken en alles leek weer goed en aardig.
Donderdag hoorde ik weer niets van haar tot rond een uurtje of 8, of ze ff wat spullen kon ophalen van haar die bij mij lagen voor haar nieuwe huis. Toen is ze ff 5 min. langsgeweest, maar deed weer een beetje raar. Ik ben daarna weggegaan naar een vriend en kwam rond half 12 thuis en dacht bel haar nog ff op. Normaal is ze altijd wakker en stuurt ze me nog een sms, maar nu nam ze weer niet op en heeft tot nu ook nog niet gereageerd op mijn sms.
Vanavond gaat ze met een paar vriendinnen stappen en ik met een paar vrienden. Morgen gaan we naar een musical, maar eigenlijk heb ik er niet zoveel zin in als een paar weken geleden. Eigenlijk wil ik serieus met haar praten over hoe we nu verder moeten. Moet alleen een geschikt moment vinden, ik wil ook niet de hele musical gaan verknallen namelijk.
PS. Ik had het er ook met een andere vriendin van mij over en die dacht misschien dat ze manisch depressief was..
Ik liep woensdagavond bij de Ikea en zat er toen niet echt bij met mijn gedachten. Op een gegeven moment had ik het "ik vraag morgen of ze langskomt omdat we wat moeten bespreken". Toen ik daarna bij mijn ouders thuis was, belde ze toevallig op. Ze was megavrolijk en vroeg of ik thuis was zodat ze ff gezellig kon langskomen. Ik zei dat ik niet thuis was en dat vond ze jammer. Daarna belde ze s'avonds laat nog een keer op en toen hebben we een half uur gesproken en alles leek weer goed en aardig.
Donderdag hoorde ik weer niets van haar tot rond een uurtje of 8, of ze ff wat spullen kon ophalen van haar die bij mij lagen voor haar nieuwe huis. Toen is ze ff 5 min. langsgeweest, maar deed weer een beetje raar. Ik ben daarna weggegaan naar een vriend en kwam rond half 12 thuis en dacht bel haar nog ff op. Normaal is ze altijd wakker en stuurt ze me nog een sms, maar nu nam ze weer niet op en heeft tot nu ook nog niet gereageerd op mijn sms.
Vanavond gaat ze met een paar vriendinnen stappen en ik met een paar vrienden. Morgen gaan we naar een musical, maar eigenlijk heb ik er niet zoveel zin in als een paar weken geleden. Eigenlijk wil ik serieus met haar praten over hoe we nu verder moeten. Moet alleen een geschikt moment vinden, ik wil ook niet de hele musical gaan verknallen namelijk.
PS. Ik had het er ook met een andere vriendin van mij over en die dacht misschien dat ze manisch depressief was..
vrijdag 13 maart 2009 om 11:12
Hoi John,
ik denk wel degelijk dat je vriendin depressief is, je verhaal is namelijk heel herkenbaar voor me. Enige advies wat ik je kan geven is : geef haar de ruimte, ga niet teveel aan haar lopen trekken, want dan wordt t inderdaad een spelletje van continu aantrekken en afstoten. Hier mijn/ ons verhaal.
Mijn relatie - die zes weken heeft geduurd - is net uit sinds een week ( we kenden elkaar daarvoor al ruim twee jaar als goede vrienden). Hij heeft t vlak na de carnaval uitgemaakt, omdat hij depressief is. Tijdens zijn studie heeft hij hier al mee te kampen gehad en hij vindt dat hij boven alles eerst aan zichzelf moet werken. Behalve dat was ook de timing niet ideaal, ik kwam net uit een relatie van 2 jaar (waarvan een halfjaar samengewoond) en een week later had ik wat met hem. Hij zit bovendien in een rotsituatie thuis, hij woont thuis samen met zn moeder en zn zusjes. Twee jaar geleden is zijn vader gestorven en door een aantal misstappen toen is zijn moeder flink in de schulden geraakt. Doordat t haar op eigen houtje niet lukt om alles af te lossen en hij koste wat kost wil voorkomen dat ze t huis kwijtraken door de schulden, heeft hij daarvoor de verantwoordelijkheid op zich genomen. Voor zover t t gaat, want hij is chronisch ziek (stomapatient). Hij verdient nu zwart een redelijk bedrag met websites maken, maar is zelf ook nog steeds opzoek naar werk in zn richting.
Behalve dat heeft hij totntutoe nooit een relatie gehad van langer dan een paar maanden, stond altijd beetje bekend als de eeuwige vrijgezel (niet bewust).Hij is altijd al vrij op zichzelf geweest en heel erg gehecht aan zn eigen leven leiden en zn eigen dingen kunnen doen.
Behalve dat ie t nu, bovenop zn eigen problemen, niet 'trekt' om nu genoeg tijd en energie in een relatie te kunnen steken, heeft ie nu besloten dat hij ook geen 'echte' relatie meer wil.
Om een lang verhaal een beetje samen te vatten : twee dagen nadat t uitging hebben we een hele tijd zitten bellen, de dag erna elkaar gezien waar we altijd uitgaan. De dag erop over msn nog ns heel goed over alles gepraat en voor hem staat zn besluit absoluut vast, ondanks t feit dat ie nog steeds gevoelens voor me heeft. Vrijdags dus alleen uitgegaan, hij had me aangeboden dat ie me wel naar ons stamcafe wilde brengen en halen omdat ik nu zonder auto zit. Ik hem dus gesmst zaterdagavond van : ga je erheen vanavond? Hij voelde zich eerst niet geweldig, dus ging eerst een uurtje liggen. Vervolgens kreeg ik een smsje dat ie wel ging maar maar ff omdat ie de volgende dag vroeg op moest. Dus ik : ok, kom me maar halen. 10 minuten later bericht terug : sorry maar t lijkt me geen goed plan als je meegaat vandaag, want k blijf maar ff en heb nu geen om te praten sorry. Vond t nogal een botte reactie, maargoed. Sprak hem dus zondag weer in ons stamcafe en hij zat echt niet lekker in zn vel die avond. Toen hebben we daa de halve middag staan praten en op t einde van de avond heeft ie me naar huis gebracht. Weer gepraat, hij had t met een gezamenlijke vriendin gehad over een soort 'romantic friendship' tussen ons, dus elkaar heel vrijlaten maar wel exclusief (sex) en afspreken met elkaar. Verder alleen afgesproken dat we elkaar dit weekend met uitgaan weer zien en erover nadenken. Toen we elkaar vervolgens zoenden sloeg de vlam in de pan en zijn we samen in bed beland.
Ik heb er geen spijt van, maar vraag me wel n beetje af hoe we nu verder gaan vanaf hier.
Pfff, lang verhaal geworden he..maar moest t t echt ff van me afschrijven.
ik denk wel degelijk dat je vriendin depressief is, je verhaal is namelijk heel herkenbaar voor me. Enige advies wat ik je kan geven is : geef haar de ruimte, ga niet teveel aan haar lopen trekken, want dan wordt t inderdaad een spelletje van continu aantrekken en afstoten. Hier mijn/ ons verhaal.
Mijn relatie - die zes weken heeft geduurd - is net uit sinds een week ( we kenden elkaar daarvoor al ruim twee jaar als goede vrienden). Hij heeft t vlak na de carnaval uitgemaakt, omdat hij depressief is. Tijdens zijn studie heeft hij hier al mee te kampen gehad en hij vindt dat hij boven alles eerst aan zichzelf moet werken. Behalve dat was ook de timing niet ideaal, ik kwam net uit een relatie van 2 jaar (waarvan een halfjaar samengewoond) en een week later had ik wat met hem. Hij zit bovendien in een rotsituatie thuis, hij woont thuis samen met zn moeder en zn zusjes. Twee jaar geleden is zijn vader gestorven en door een aantal misstappen toen is zijn moeder flink in de schulden geraakt. Doordat t haar op eigen houtje niet lukt om alles af te lossen en hij koste wat kost wil voorkomen dat ze t huis kwijtraken door de schulden, heeft hij daarvoor de verantwoordelijkheid op zich genomen. Voor zover t t gaat, want hij is chronisch ziek (stomapatient). Hij verdient nu zwart een redelijk bedrag met websites maken, maar is zelf ook nog steeds opzoek naar werk in zn richting.
Behalve dat heeft hij totntutoe nooit een relatie gehad van langer dan een paar maanden, stond altijd beetje bekend als de eeuwige vrijgezel (niet bewust).Hij is altijd al vrij op zichzelf geweest en heel erg gehecht aan zn eigen leven leiden en zn eigen dingen kunnen doen.
Behalve dat ie t nu, bovenop zn eigen problemen, niet 'trekt' om nu genoeg tijd en energie in een relatie te kunnen steken, heeft ie nu besloten dat hij ook geen 'echte' relatie meer wil.
Om een lang verhaal een beetje samen te vatten : twee dagen nadat t uitging hebben we een hele tijd zitten bellen, de dag erna elkaar gezien waar we altijd uitgaan. De dag erop over msn nog ns heel goed over alles gepraat en voor hem staat zn besluit absoluut vast, ondanks t feit dat ie nog steeds gevoelens voor me heeft. Vrijdags dus alleen uitgegaan, hij had me aangeboden dat ie me wel naar ons stamcafe wilde brengen en halen omdat ik nu zonder auto zit. Ik hem dus gesmst zaterdagavond van : ga je erheen vanavond? Hij voelde zich eerst niet geweldig, dus ging eerst een uurtje liggen. Vervolgens kreeg ik een smsje dat ie wel ging maar maar ff omdat ie de volgende dag vroeg op moest. Dus ik : ok, kom me maar halen. 10 minuten later bericht terug : sorry maar t lijkt me geen goed plan als je meegaat vandaag, want k blijf maar ff en heb nu geen om te praten sorry. Vond t nogal een botte reactie, maargoed. Sprak hem dus zondag weer in ons stamcafe en hij zat echt niet lekker in zn vel die avond. Toen hebben we daa de halve middag staan praten en op t einde van de avond heeft ie me naar huis gebracht. Weer gepraat, hij had t met een gezamenlijke vriendin gehad over een soort 'romantic friendship' tussen ons, dus elkaar heel vrijlaten maar wel exclusief (sex) en afspreken met elkaar. Verder alleen afgesproken dat we elkaar dit weekend met uitgaan weer zien en erover nadenken. Toen we elkaar vervolgens zoenden sloeg de vlam in de pan en zijn we samen in bed beland.
Ik heb er geen spijt van, maar vraag me wel n beetje af hoe we nu verder gaan vanaf hier.
Pfff, lang verhaal geworden he..maar moest t t echt ff van me afschrijven.
vrijdag 13 maart 2009 om 13:36
quote:John_26 schreef op 13 maart 2009 @ 10:34:
Bedankt allemaal voor jullie reacties! Ik zit er best wel mee en merk ook aan mezelf dat ik de laatste tijd niet meer zo opgewekt ben als een paar weken geleden. Dit forum helpt me wel een beetje om alles van af te schrijven en te relativeren. Jullie hebben inderdaad gelijk dat ik meer voor mezelf moet opkomen. Ik heb vaak nu zoiets van, jah ik maak wel tijd voor je, want ik weet dat je het druk hebt blabla... Ik pas me teveel aan haar, ipv af en toe ook eens aan mezelf te denken.
[...]
PS. Ik had het er ook met een andere vriendin van mij over en die dacht misschien dat ze manisch depressief was..
Kan me voorstellen dat je niet meer zo opgewekt bent als je zo wordt behandeld door je vriendin. Echt jammer en natuurlijk heel erg zonde dat je stemming hieronder lijdt. Fijn dat je inziet dat jij je teveel aan haar aanpast.
Kan natuurlijk vanaf hier en met deze informatie over dat manisch depressief zijn niet zoveel zeggen, maar zo komt het totaal niet op mij over. Helemaal niet. Ik denk dat ze eens flink met haar neus op de feiten gedrukt moet worden. Zo ga je niet met andere mensen om en al helemaal niet als je samen een relatie hebt. Als die musical kaartjes niet zo duur waren zou ik de neiging hebben om te zeggen, "Weetje, nu komt het MIJ eens een keer niet uit. Ik heb vandaag niet zo'n zin in." Koekje van eigen deeg.
Bedankt allemaal voor jullie reacties! Ik zit er best wel mee en merk ook aan mezelf dat ik de laatste tijd niet meer zo opgewekt ben als een paar weken geleden. Dit forum helpt me wel een beetje om alles van af te schrijven en te relativeren. Jullie hebben inderdaad gelijk dat ik meer voor mezelf moet opkomen. Ik heb vaak nu zoiets van, jah ik maak wel tijd voor je, want ik weet dat je het druk hebt blabla... Ik pas me teveel aan haar, ipv af en toe ook eens aan mezelf te denken.
[...]
PS. Ik had het er ook met een andere vriendin van mij over en die dacht misschien dat ze manisch depressief was..
Kan me voorstellen dat je niet meer zo opgewekt bent als je zo wordt behandeld door je vriendin. Echt jammer en natuurlijk heel erg zonde dat je stemming hieronder lijdt. Fijn dat je inziet dat jij je teveel aan haar aanpast.
Kan natuurlijk vanaf hier en met deze informatie over dat manisch depressief zijn niet zoveel zeggen, maar zo komt het totaal niet op mij over. Helemaal niet. Ik denk dat ze eens flink met haar neus op de feiten gedrukt moet worden. Zo ga je niet met andere mensen om en al helemaal niet als je samen een relatie hebt. Als die musical kaartjes niet zo duur waren zou ik de neiging hebben om te zeggen, "Weetje, nu komt het MIJ eens een keer niet uit. Ik heb vandaag niet zo'n zin in." Koekje van eigen deeg.
vrijdag 13 maart 2009 om 14:13
vrijdag 13 maart 2009 om 16:23
She's just not that into you...
Als je pas 8 maanden met elkaar hebt, ben je meestal nog zo dol op elkaar dat je elkaar tenminste met veel respect behandeld.
Ik ken geen een vrouw die zo veel last heeft van die extreme stemmingswisselingen, maar als ik jou zo hoor kun jij er ook moeilijk mee omgaan. PRAAT met haar over jullie relatie en benoem de verschillende situaties die je hier ook genoemd hebt. Ik zou zo niet concluderen dat ze verliefd aan het worden is op die collega trouwens.
Succes.
Als je pas 8 maanden met elkaar hebt, ben je meestal nog zo dol op elkaar dat je elkaar tenminste met veel respect behandeld.
Ik ken geen een vrouw die zo veel last heeft van die extreme stemmingswisselingen, maar als ik jou zo hoor kun jij er ook moeilijk mee omgaan. PRAAT met haar over jullie relatie en benoem de verschillende situaties die je hier ook genoemd hebt. Ik zou zo niet concluderen dat ze verliefd aan het worden is op die collega trouwens.
Succes.
vrijdag 13 maart 2009 om 18:04
quote:John_26 schreef op 13 maart 2009 @ 10:34:
Bedankt allemaal voor jullie reacties! Ik zit er best wel mee en merk ook aan mezelf dat ik de laatste tijd niet meer zo opgewekt ben als een paar weken geleden. Dit forum helpt me wel een beetje om alles van af te schrijven en te relativeren. Jullie hebben inderdaad gelijk dat ik meer voor mezelf moet opkomen. Ik heb vaak nu zoiets van, jah ik maak wel tijd voor je, want ik weet dat je het druk hebt blabla... Ik pas me teveel aan haar, ipv af en toe ook eens aan mezelf te denken.
Eigenlijk wil ik serieus met haar praten over hoe we nu verder moeten. Moet alleen een geschikt moment vinden, ik wil ook niet de hele musical gaan verknallen namelijk.
PS. Ik had het er ook met een andere vriendin van mij over en die dacht misschien dat ze manisch depressief was..
Het eerste stukje herken ik heel goed, ik was op het laatste ook nog maar een schim van mezelf. Niet verwonderlijk natuurlijk, je voelt je ergens machteloos en snapt die plotse verandering niet.
En idd., vergeet jezelf in deze niet!
Je moet zo snel mogelijk eens goed met haar praten (al dan niet verpeste musical). Vraag haar waar dit gedrag vandaan komt, welke verklaring zij ervoor heeft en zeg dat je het niet meer trekt op deze manier. Je kan op je eentje geen relatie onderhouden, hoe graag je dat ook wilt.
Die depressie zie ik nog steeds niet. Er zit haar iets dwars, dat is duidelijk, maar denk niet meteen aan dat (alleen) eerlijk gezegd.
Veel succes met gesprek!
Bedankt allemaal voor jullie reacties! Ik zit er best wel mee en merk ook aan mezelf dat ik de laatste tijd niet meer zo opgewekt ben als een paar weken geleden. Dit forum helpt me wel een beetje om alles van af te schrijven en te relativeren. Jullie hebben inderdaad gelijk dat ik meer voor mezelf moet opkomen. Ik heb vaak nu zoiets van, jah ik maak wel tijd voor je, want ik weet dat je het druk hebt blabla... Ik pas me teveel aan haar, ipv af en toe ook eens aan mezelf te denken.
Eigenlijk wil ik serieus met haar praten over hoe we nu verder moeten. Moet alleen een geschikt moment vinden, ik wil ook niet de hele musical gaan verknallen namelijk.
PS. Ik had het er ook met een andere vriendin van mij over en die dacht misschien dat ze manisch depressief was..
Het eerste stukje herken ik heel goed, ik was op het laatste ook nog maar een schim van mezelf. Niet verwonderlijk natuurlijk, je voelt je ergens machteloos en snapt die plotse verandering niet.
En idd., vergeet jezelf in deze niet!
Je moet zo snel mogelijk eens goed met haar praten (al dan niet verpeste musical). Vraag haar waar dit gedrag vandaan komt, welke verklaring zij ervoor heeft en zeg dat je het niet meer trekt op deze manier. Je kan op je eentje geen relatie onderhouden, hoe graag je dat ook wilt.
Die depressie zie ik nog steeds niet. Er zit haar iets dwars, dat is duidelijk, maar denk niet meteen aan dat (alleen) eerlijk gezegd.
Veel succes met gesprek!
zaterdag 14 maart 2009 om 12:35
Nou depressief of niet, ik vind dat ze je als shit behandeld. Ik ben zelf ook depressief (geweest) en weet echt nog wel hoe ik iemand hoor te behandelen...
Eerlijk gezegd vind ik het overkomen alsof ze een spelletje speelt met je. De ene keer doet ze heel enthousiast en dan stoot ze je weer af. Klinkt als nogal wisselende stemmingen.
Ik zou even een pauze inlassen. Laat haar maar eens moeite doen voor jou!
Jij klinkt verder als een lieve vent die zeker moeite doet voor zijn vriendin.
Misschien omdat ze weet dat je wel weer bij haar terugkomt reageert ze zo.
Tijd om duidelijk te zijn en je grenzen aan te geven!
En dan niet gelijk weer door de knieën gaan bij een excuusje van haar kant. Laat haar maar eens moeite doen en langere tijd zichzelf bewijzen.
Depressie of niet. Ik ben daar bekend mee en weet dat je dan soms heftig kan reageren. Maar ik herken me dus verder totaal niet in haar verhaal.
Was blij geweest als ik zo'n lieve vriend had gehad
Eerlijk gezegd vind ik het overkomen alsof ze een spelletje speelt met je. De ene keer doet ze heel enthousiast en dan stoot ze je weer af. Klinkt als nogal wisselende stemmingen.
Ik zou even een pauze inlassen. Laat haar maar eens moeite doen voor jou!
Jij klinkt verder als een lieve vent die zeker moeite doet voor zijn vriendin.
Misschien omdat ze weet dat je wel weer bij haar terugkomt reageert ze zo.
Tijd om duidelijk te zijn en je grenzen aan te geven!
En dan niet gelijk weer door de knieën gaan bij een excuusje van haar kant. Laat haar maar eens moeite doen en langere tijd zichzelf bewijzen.
Depressie of niet. Ik ben daar bekend mee en weet dat je dan soms heftig kan reageren. Maar ik herken me dus verder totaal niet in haar verhaal.
Was blij geweest als ik zo'n lieve vriend had gehad
