Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 3
woensdag 29 november 2017 22:29
Deel 2
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
maandag 30 juli 2018 22:46
Ik had ook een hekel aan school; Op de basisschool kon ik nog redelijk meekomen met de rest, maar op de middelbare ging het allemaal veel te snel, te veel in te korte tijd. Ook lagen mijn interesses etc. totaal ergens anders dan bij de meeste mensen van mijn leeftijd, en werd er veel tegen me gezegd dat ik raar was, waardoor ik nog minder graag ging.
Daarna gepest, bla bla, kon niet snel genoeg van die kut plek wegkomen toen ik mijn diploma in mijn handen had.
Daarna gepest, bla bla, kon niet snel genoeg van die kut plek wegkomen toen ik mijn diploma in mijn handen had.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
maandag 30 juli 2018 22:54
Bij mij exact hetzelfde.Kohaku schreef: ↑30-07-2018 22:46Ik had ook een hekel aan school; Op de basisschool kon ik nog redelijk meekomen met de rest, maar op de middelbare ging het allemaal veel te snel, te veel in te korte tijd. Ook lagen mijn interesses etc. totaal ergens anders dan bij de meeste mensen van mijn leeftijd, en werd er veel tegen me gezegd dat ik raar was, waardoor ik nog minder graag ging.
Daarna gepest, bla bla, kon niet snel genoeg van die kut plek wegkomen toen ik mijn diploma in mijn handen had.
dinsdag 31 juli 2018 05:52
En ook om te lees. Ek het 'n paar Afrikaanstalige koerante gekoop, toe ek in Suid-Afrika het gewees. Afrikaans skryf en praat is moeiliker.
World of Warcraft: Legion
dinsdag 31 juli 2018 06:37
Jeetje Dropsleutel, wat een moeilijke en verdrietig situatie...
Wat zou jouw zoon zelf graag willen? (En 'niks' is dan geen optie voor de langere termijn wat mij betreft). Zouden jullie samen een plan op kunnen stellen? Kijken waar hij wel vrolijk van wordt? Wat hem wel een goed gevoel geeft? Iets wat aansluit bij of toewerkt naar zijn interesses? En daarbij ook proberen te accepteren dat een opleiding volgen een noodzakelijk kwaad is om te kunnen gaan doen wat hij leuk vindt.
Qua agressie (binnenshuis) zou ik een zero tolerance bereid afspreken. Zo ga je gewoon niet met elkaar om. Thuis hoort juist voor iedereen een veilig omgeving te zijn. Dan maar de politie bellen als hij het huis weer vernielt.
En zo lang hij thuis zit kan hij een paar kussen overheen (heel overzichtelijk kussen, duidelijk beschreven zodat er geen onduidelijkheid over bestaat).
Ik roep maar wat hoor... ben geen specialist en zou het niet gek vinden als jullie dit al geprobeerd hebben.
Uithuisplaatsing lijkt mij ook geen slecht plan en ik begrijp je gevoel daarbij helemaal. Misschien moeten dit soort ideeen ook wat tijd hebben om bij hem te landen. Ik heb vaak ook even tijd nodig om ergens warm voor te lopen. Zet ook vaak eerst mijn hakken in het zand...
Mijn zoontje heeft ook last van woedebeheersing. Hij is nu nog redelijk klein waardoor het te handhaven is. Maar hier zijn ook al spiegels gesneuveld met schade aan de vloer en de kast. Het kost zo veel energie en brengt zo veel verdriet met zich mee... veel meer dan mijn eigen ASS diagnose. Ik ben ook wel een beetje bang voor de toekomst van zoon als hij niks aan die uitbarstingen weet te doen
Wat zou jouw zoon zelf graag willen? (En 'niks' is dan geen optie voor de langere termijn wat mij betreft). Zouden jullie samen een plan op kunnen stellen? Kijken waar hij wel vrolijk van wordt? Wat hem wel een goed gevoel geeft? Iets wat aansluit bij of toewerkt naar zijn interesses? En daarbij ook proberen te accepteren dat een opleiding volgen een noodzakelijk kwaad is om te kunnen gaan doen wat hij leuk vindt.
Qua agressie (binnenshuis) zou ik een zero tolerance bereid afspreken. Zo ga je gewoon niet met elkaar om. Thuis hoort juist voor iedereen een veilig omgeving te zijn. Dan maar de politie bellen als hij het huis weer vernielt.
En zo lang hij thuis zit kan hij een paar kussen overheen (heel overzichtelijk kussen, duidelijk beschreven zodat er geen onduidelijkheid over bestaat).
Ik roep maar wat hoor... ben geen specialist en zou het niet gek vinden als jullie dit al geprobeerd hebben.
Uithuisplaatsing lijkt mij ook geen slecht plan en ik begrijp je gevoel daarbij helemaal. Misschien moeten dit soort ideeen ook wat tijd hebben om bij hem te landen. Ik heb vaak ook even tijd nodig om ergens warm voor te lopen. Zet ook vaak eerst mijn hakken in het zand...
Mijn zoontje heeft ook last van woedebeheersing. Hij is nu nog redelijk klein waardoor het te handhaven is. Maar hier zijn ook al spiegels gesneuveld met schade aan de vloer en de kast. Het kost zo veel energie en brengt zo veel verdriet met zich mee... veel meer dan mijn eigen ASS diagnose. Ik ben ook wel een beetje bang voor de toekomst van zoon als hij niks aan die uitbarstingen weet te doen
dinsdag 31 juli 2018 06:45
Ik vind het helemaal niet erg om op vakantie de hele tijd met man door te brengen. We vinden veel dezelfde dingen leuk en zijn goed op elkaar ingespeeld. En we zoeken onze rust wel op als we daar behoefte aan hebben.
Met zoon Is dat veel moeilijker. Die heeft een heel ander ritme en vraag gewoon continu aandacht. Kan ook geen winkel inlopen of hij begint te zeuren om iets...
Ben nu op vakantie en ben zo ongelooflijk moe! Kan alleen maar slapen.
Met zoon Is dat veel moeilijker. Die heeft een heel ander ritme en vraag gewoon continu aandacht. Kan ook geen winkel inlopen of hij begint te zeuren om iets...
Ben nu op vakantie en ben zo ongelooflijk moe! Kan alleen maar slapen.
dinsdag 31 juli 2018 06:54
Ik kreeg de officiële diagnose net nadat ik bevallen was.redbulletje schreef: ↑31-07-2018 06:48Wist jij nu van je eigen ASS voordat je een kind nam, Biebeltje?
Maar heb het onderwerp kinderen krijgen uitgebreid besproken met mijn toenmalige psycholoog en die zag er geen bezwaar in.
En over het algemeen is dat bezwaar er ook niet. Alleen kost het soms dus wat meer energie omdat hij vaak hele andere eigen belangen heeft en ik dat niet gewend ben na een periode van redelijke harmonie met man.
dinsdag 31 juli 2018 06:56
Slechte psych, vooral omdat hij hoort te weten dat ASS erfelijk is en je wil neem ik aan niet bewust een kind belasten met ASS.Biebeltje schreef: ↑31-07-2018 06:54Ik kreeg de officiële diagnose net nadat ik bevallen was.
Maar heb het onderwerp kinderen krijgen uitgebreid besproken met mijn toenmalige psycholoog en die zag er geen bezwaar in.
En over het algemeen is dat bezwaar er ook niet. Alleen kost het soms dus wat meer energie omdat hij vaak hele andere eigen belangen heeft en ik dat niet gewend ben na een periode van redelijke harmonie met man.
dinsdag 31 juli 2018 07:40
Ik heb het er (volgens mij ook met biebeltje) wel eens over gehad, of het nemen van kinderen wel een slimme zet is als je ass hebt.
Ik heb bewust geen kinderen omdat ik ze niet altijd de aandacht zou kunnen en willen geven die ze verdienen. Dat wist ik allang voor ik mijn diagnose had. Ik zou er zelf aan onderdoor gaan en op het kind zou het ook geen positieve uitwerking hebben.
Een hele stabiele partner kan een hoop opvangen en compenseren, maar dat is voor die partner ook een enorme belasting. Ik zie dat ook bij mijn moeder. Die had wsl een makkelijker leven gehad als zij geen man met ass had gehad daar geen kinderen mee had gekregen. Ik heb haar nooit durven vragen of ze spijt heeft. En als dat zo is, zou ze dat ook nooit toegeven. En het verandert niks. Dus ik vind het ook nutteloos om die vraag te stellen.
Ik heb bewust geen kinderen omdat ik ze niet altijd de aandacht zou kunnen en willen geven die ze verdienen. Dat wist ik allang voor ik mijn diagnose had. Ik zou er zelf aan onderdoor gaan en op het kind zou het ook geen positieve uitwerking hebben.
Een hele stabiele partner kan een hoop opvangen en compenseren, maar dat is voor die partner ook een enorme belasting. Ik zie dat ook bij mijn moeder. Die had wsl een makkelijker leven gehad als zij geen man met ass had gehad daar geen kinderen mee had gekregen. Ik heb haar nooit durven vragen of ze spijt heeft. En als dat zo is, zou ze dat ook nooit toegeven. En het verandert niks. Dus ik vind het ook nutteloos om die vraag te stellen.
impala wijzigde dit bericht op 31-07-2018 07:50
17.20% gewijzigd
.
dinsdag 31 juli 2018 07:50
Ik had vroeger een kinderwens. Maar naarmate ik ouder werd verdween langzaam die kinderwens. Ik denk dat het ofwel voor mij niet mogelijk is om kinderen op te voeden, ofwel ik moet er erg veel voor leren (het kan best dat ik dat verstandelijk voor elkaar krijg). Bovendien ben ik bijna 52, en mogelijk te "oud" voor kinderen.
World of Warcraft: Legion
dinsdag 31 juli 2018 08:03
Ik geef mijn kind juist graag aandacht en heb er echt wel goed over nagedacht voordat ik er aan begon. Heb er ook zeker geen spijt van. Maar ik houd het om die reden wel maar bij 1 kind. Meerdere kinderen kan ik idd niet aan zonder er zelf aan onderdoor te gaan.
Niet iedereen met ASS is hetzelfde dus ik ben niet van mening dat je dan standaard maar niet aan kinderen moet beginnen. Volgens mij is het ook niet 100 procent zeker dat je kind het krijg als jij het hebt (wel een grote kans). Maar ook dan ben ik weer van mening dat niet elke vorm van ASS betekent dat je maar beter niet geboren had kunnen worden.
Mijn leven is misschien wat zwaarder (geweest) dan van anderen zonder ASS, maar zeker niet onhoudbaar en het wordt alleen maar beter nu ik mezelf beter leer kennen en daarom kan inrichten. Ben zelfs meestal heel erg vrolijk op en blij met mijn werk terwijl mij dat voorheen juist enorm veel stress gaf.
Ik ben heel erg communicatief en mijn zoontje nog niet. Dat maakt het voor mij lastig om tot een oplossing te komen met hem.
Niet iedereen met ASS is hetzelfde dus ik ben niet van mening dat je dan standaard maar niet aan kinderen moet beginnen. Volgens mij is het ook niet 100 procent zeker dat je kind het krijg als jij het hebt (wel een grote kans). Maar ook dan ben ik weer van mening dat niet elke vorm van ASS betekent dat je maar beter niet geboren had kunnen worden.
Mijn leven is misschien wat zwaarder (geweest) dan van anderen zonder ASS, maar zeker niet onhoudbaar en het wordt alleen maar beter nu ik mezelf beter leer kennen en daarom kan inrichten. Ben zelfs meestal heel erg vrolijk op en blij met mijn werk terwijl mij dat voorheen juist enorm veel stress gaf.
Ik ben heel erg communicatief en mijn zoontje nog niet. Dat maakt het voor mij lastig om tot een oplossing te komen met hem.
dinsdag 31 juli 2018 08:10
Ik wist het ook allang voor ik mijn diagnose had, dat kinderen niet bij mij pasten. Na de diagnose snap ik beter waarom ik zo'n kort lontje heb in de buurt van kleine kinderen. Ik had ook als kind geen enkele affiniteit met kinderen die jonger dan mijzelf waren, zelfs al kwam ik zelf net uit zo'n bepaalde fase. Ik had liever niet geleefd als ik het voor 't zeggen had gehad.
dinsdag 31 juli 2018 08:26
Dat idee heb ik ook vaak. Eigenlijk is dat mijn basisgevoel. Niet dat ik niet van het leven kan genieten. Ik zit momenteel ook in een up-periode. Maar omdat ik het zo zuur en onverteerbaar vindt dat het leven zo zinloos is. Je wordt geboren, struggelt om volwassen te worden en je eigen leven te mogen gaan inrichten en als je daar eenmaal bent, gaat het onvermijdelijk downhill en steven je af op het einde. Als je geluk hebt wordt je dan tegen die tijd hoogstens een lange lijdensweg bespaard.redbulletje schreef: ↑31-07-2018 08:10Ik wist het ook allang voor ik mijn diagnose had, dat kinderen niet bij mij pasten. Na de diagnose snap ik beter waarom ik zo'n kort lontje heb in de buurt van kleine kinderen. Ik had ook als kind geen enkele affiniteit met kinderen die jonger dan mijzelf waren, zelfs al kwam ik zelf net uit zo'n bepaalde fase. Ik had liever niet geleefd als ik het voor 't zeggen had gehad.
Als ik daar over na ga denken, donder ik zo weer uit mijn up. Kinderen geven zin aan jouw leven, of in elk geval een invulling, maar je verplaatst dat probleem alleen maar en zadelt hen er dan mee op. Ik vind dat enorm egoïstisch. Ik vind het zelf heel gek dat andere mensen dit meestal niet zo zien, want het is zo evident voor mij.
impala wijzigde dit bericht op 31-07-2018 08:28
0.39% gewijzigd
.
dinsdag 31 juli 2018 08:28
Ja, precies dit!!impala schreef: ↑31-07-2018 08:26Dat idee heb ik ook vaak. Eigenlijk is dat mijn basisgevoel. Niet dat ik niet van het leven kan genieten. Ik zit momenteel ook in een up-periode. Maar omdat ik het zo zuur en onverteerbaar vindt dat het leven zo zinloos is. Je wordt geboren, struggelt om volwassen te worden en je eigen leven te mogen gaan inrichten en als je daar eenmaal bent, gaat het onvermijdelijk downhill en steven je af op het einde. Als je geluk hebt wordt je dan tegen die tijd een lange lijdensweg bespaard.
Als ik daar over na ga denken, donder ik zo weer uit mijn up. Kinderen geven zin aan jouw leven, of in elk geval een invulling, maar je verplaatst dat probleem alleen maar en zadelt hen er dan mee op. Ik vind dat enorm egoïstisch. Ik vind het zelf heel gek dat andere mensen dit meestal niet zo zien, want het is zo evident voor mij.
dinsdag 31 juli 2018 10:13
Gelukkig is niet iedereen hetzelfde. Ik moet er ook niet meer aan denken om een kind op de wereld te zetten. Zou mijn leven en dat van het kind er niet beter, leuker en makkelijker op maken. Een goede beslissing dus. Ik wil mijn beperking ook niet doorgeven. En daarbij vind ik kinderen vaak maar lastig.
Maar gelukkig zijn er mensen die wel kinderen willen. En ja, ik zie ook mensen waarbij het beter was geweest als zij geen kinderen hadden gekregen. Maar gelukkig gaat het in heel veel gevallen ook gewoon goed.
Maar gelukkig zijn er mensen die wel kinderen willen. En ja, ik zie ook mensen waarbij het beter was geweest als zij geen kinderen hadden gekregen. Maar gelukkig gaat het in heel veel gevallen ook gewoon goed.
dinsdag 31 juli 2018 10:17
Precies dit.impala schreef: ↑31-07-2018 07:40Ik heb het er (volgens mij ook met biebeltje) wel eens over gehad, of het nemen van kinderen wel een slimme zet is als je ass hebt.
Ik heb bewust geen kinderen omdat ik ze niet altijd de aandacht zou kunnen en willen geven die ze verdienen. Dat wist ik allang voor ik mijn diagnose had. Ik zou er zelf aan onderdoor gaan en op het kind zou het ook geen positieve uitwerking hebben.
dinsdag 31 juli 2018 12:16
Precies dit. Vroeger wilde ik dolgraag met kinderen werken en uiteindelijk ook zelf moeder worden. Maar de laatste jaren raak ik er steeds meer van overtuigd dat ik geen kinderen wil. Precies zoals jij en Impala het zeggen.Coconuts12 schreef: ↑31-07-2018 10:13Gelukkig is niet iedereen hetzelfde. Ik moet er ook niet meer aan denken om een kind op de wereld te zetten. Zou mijn leven en dat van het kind er niet beter, leuker en makkelijker op maken. Een goede beslissing dus. Ik wil mijn beperking ook niet doorgeven. En daarbij vind ik kinderen vaak maar lastig.
Maar gelukkig zijn er mensen die wel kinderen willen. En ja, ik zie ook mensen waarbij het beter was geweest als zij geen kinderen hadden gekregen. Maar gelukkig gaat het in heel veel gevallen ook gewoon goed.
Daarnaast ben ik hypermobiel en zou het kunnen zijn dat het een erfelijke variant is. Nog een reden dus om niet aan kinderen te beginnen.
dinsdag 31 juli 2018 18:56
Wat een onzin. Er is een kans op erfelijkheid bij autisme, maar er ook gewoon een kans (zeker als je een partner zonder ASS hebt) dat jouw kind zonder autisme wordt geboren. Ik ken voorbeelden genoeg van vrouwen met autisme die één of meerdere kinderen zonder autisme hebben. Moet je het daarom maar laten als je als persoon met ASS een kinderwens hebt? Ik heb een kinderwens en ik werk met kinderen. Als ik tegen de tijd dat ik een partner heb en daarmee zou willen proberen een kindje te krijgen lang genoeg stabiel ben dan zie ik niet in waarom ik dat niet zou doen. Ja, je kan een kind met ASS hebben. Denk dat het heel erg scheelt dat ik me daar waarschijnlijk beter in kan verplaatsen dan in een NT-kind en daarnaast ken ik zelf de valkuilen heel goed. Zou wat zijn als een psycholoog je gaat zeggen dat je geen kinderen mag hebben. Je kan het als psycholoog op een rij zetten voor iemand en helpen bij het maken van de afwijzing, maar nooit aanbevelen of afraden. Dat is aan één ieder zelf.redbulletje schreef: ↑31-07-2018 06:56Slechte psych, vooral omdat hij hoort te weten dat ASS erfelijk is en je wil neem ik aan niet bewust een kind belasten met ASS.
dinsdag 31 juli 2018 19:20
Ik vind de erfelijkheid niet eens het probleem. Ik vind het niet erg dat ik ass heb en ik denk ook niet dat ass ervoor zorgt dat je een slechter leven hebt dan mensen die dat niet hebben. Ik denk wel dat ass en kinderen hebben niet goed samengaat. Ook, en misschien geldt dat zelfs wel sterker, als het kind dat niet heeft geerfd.MrsLady schreef: ↑31-07-2018 18:56Wat een onzin. Er is een kans op erfelijkheid bij autisme, maar er ook gewoon een kans (zeker als je een partner zonder ASS hebt) dat jouw kind zonder autisme wordt geboren. Ik ken voorbeelden genoeg van vrouwen met autisme die één of meerdere kinderen zonder autisme hebben. Moet je het daarom maar laten als je als persoon met ASS een kinderwens hebt? Ik heb een kinderwens en ik werk met kinderen. Als ik tegen de tijd dat ik een partner heb en daarmee zou willen proberen een kindje te krijgen lang genoeg stabiel ben dan zie ik niet in waarom ik dat niet zou doen. Ja, je kan een kind met ASS hebben. Denk dat het heel erg scheelt dat ik me daar waarschijnlijk beter in kan verplaatsen dan in een NT-kind en daarnaast ken ik zelf de valkuilen heel goed. Zou wat zijn als een psycholoog je gaat zeggen dat je geen kinderen mag hebben. Je kan het als psycholoog op een rij zetten voor iemand en helpen bij het maken van de afwijzing, maar nooit aanbevelen of afraden. Dat is aan één ieder zelf.
.
dinsdag 31 juli 2018 19:26
Waarom? Iedereen met ASS is anders. Ik werk ook met kinderen. Waarom zou dat wel kunnen en zou ik ze zelf niet kunnen hebben?impala schreef: ↑31-07-2018 19:20Ik vind de erfelijkheid niet eens het probleem. Ik vind het niet erg dat ik ass heb en ik denk ook niet dat ass ervoor zorgt dat je een slechter leven hebt dan mensen die dat niet hebben. Ik denk wel dat ass en kinderen hebben niet goed samengaat. Ook, en misschien geldt dat zelfs wel sterker, als het kind dat niet heeft geerfd.
dinsdag 31 juli 2018 20:41
dinsdag 31 juli 2018 21:06
Ik geloof wel dat een ouder met ASS dat makkelijker herkent bij zijn/haar kind. Wil niet automatisch zeggen dat je het dan ook beter begrijpt. Hangt van het inlevingsvermogen af. Maar ook al ben je nog zo'n goede ouder. Kind moet wel de maatschappij in, waar nog vaak weinig begrip is voor ASS. Mijn ouders (zonder ASS) konden ook niet voorkomen dat ik mentaal schade opliep door onbegrip. Want ze waren er niet bij op school en werk.
dinsdag 31 juli 2018 21:10
Ik zou eerder zeggen, dat je het begrijpt wil nog niet zeggen dat je er adequaat mee om kunt gaan. Dat is nu juist het probleem met ass. Je kan niet tegen je kind zeggen dat ie een middag stil moet zijn en geen aandacht krijgt omdat mama overprikkeld is en rust nodig heeft. Dus raak je zelf nóg meer overprikkeld. En dat is wel recept voor ellende. Voor jou en voor je kind.hondenmens schreef: ↑31-07-2018 21:06Ik geloof wel dat een ouder met ASS dat makkelijker herkent bij zijn/haar kind. Wil niet automatisch zeggen dat je het dan ook beter begrijpt. Hangt van het inlevingsvermogen af. Maar ook al ben je nog zo'n goede ouder. Kind moet wel de maatschappij in, waar nog vaak weinig begrip is voor ASS. Mijn ouders (zonder ASS) konden ook niet voorkomen dat ik mentaal schade opliep door onbegrip. Want ze waren er niet bij op school en werk.
impala wijzigde dit bericht op 31-07-2018 21:11
6.21% gewijzigd
.
