Kinderen
alle pijlers
Eetprbleem/stoornis maar toch zwanger willen worden..
vrijdag 13 maart 2009 om 09:44
Hi,
In januari ben ik gestopt met de pil omdat we graag wel wilden proberen een kindje te krijgen.
Het enige probleem dat ik heb is mn eetprobleem...Ik heb een paar jaar dom gedaan met eten en nu heb ik hulp en gaat het allemaal een stuk beter.
Ik ben intussen al een stuk aangekomen. Maar het aankomen maakt me niet blijer. Maarja dat hoort er bij.
Ik zou wel graag een onderwerp willen openen voor ook andere mensen die zwanger willen worden/zijn maar die ook met dit probleem zitten.
Ik zou het liefst zo snel mogenlijk zwanger willen zn. Maar mn vriend wilt dat ik eerst me zelf helemaal 100% goed wil voelen. En dan BEGINNENNNNN...=)
Ik hoop dat er misschien meerdere mensen zullen zn!
Groetjes,
Mellie =)
In januari ben ik gestopt met de pil omdat we graag wel wilden proberen een kindje te krijgen.
Het enige probleem dat ik heb is mn eetprobleem...Ik heb een paar jaar dom gedaan met eten en nu heb ik hulp en gaat het allemaal een stuk beter.
Ik ben intussen al een stuk aangekomen. Maar het aankomen maakt me niet blijer. Maarja dat hoort er bij.
Ik zou wel graag een onderwerp willen openen voor ook andere mensen die zwanger willen worden/zijn maar die ook met dit probleem zitten.
Ik zou het liefst zo snel mogenlijk zwanger willen zn. Maar mn vriend wilt dat ik eerst me zelf helemaal 100% goed wil voelen. En dan BEGINNENNNNN...=)
Ik hoop dat er misschien meerdere mensen zullen zn!
Groetjes,
Mellie =)
vrijdag 13 maart 2009 om 11:14
quote:Mellie85 schreef op 13 maart 2009 @ 11:03:
Joyce...Ja het zet me allemaal wel aan het denken inderdaat. Maar gewoon het idee om voor je eigen kindje te kunnen zorgen hem een GOED voorbeelt tegeven van hem te houden en zo nog veel meer. Lijkt me geweldig. Mellie, de wens om voor een kindje te zorgen is heel normaal, maar de wens om je kindje een goed voorbeeld te geven? Ik denk niet dat de meeste a.s. zwangere vrouwen daar al van te voren bij stilstaan. Kan dit niet ook een teken zijn van een drang tot het hebben van controle over de dingen? Ik weet van een nichtje die heel lang en heel ernstig een eetstoornis heeft gehad dat zij tot in het extreme overal controle over wilde hebben; dat hoorde bij haar bij de eetstoornis. Ik heb geen idee of dat altijd zo is, maar jouw wens 'het goede voorbeeld te geven' doet me daar wel aan denken. Als dat zo is, zou ik inderdaad - wat al eerder is aangegeven - een time-out nemen, eerst zorgen dat je zelf goed op de rails bent en stabiel, voordat je aan een kind begint. Dat kind is de eerste jaren helemaal van jou afhankelijk en heeft dus een gezonde, stabiele moeder nodig ....
Joyce...Ja het zet me allemaal wel aan het denken inderdaat. Maar gewoon het idee om voor je eigen kindje te kunnen zorgen hem een GOED voorbeelt tegeven van hem te houden en zo nog veel meer. Lijkt me geweldig. Mellie, de wens om voor een kindje te zorgen is heel normaal, maar de wens om je kindje een goed voorbeeld te geven? Ik denk niet dat de meeste a.s. zwangere vrouwen daar al van te voren bij stilstaan. Kan dit niet ook een teken zijn van een drang tot het hebben van controle over de dingen? Ik weet van een nichtje die heel lang en heel ernstig een eetstoornis heeft gehad dat zij tot in het extreme overal controle over wilde hebben; dat hoorde bij haar bij de eetstoornis. Ik heb geen idee of dat altijd zo is, maar jouw wens 'het goede voorbeeld te geven' doet me daar wel aan denken. Als dat zo is, zou ik inderdaad - wat al eerder is aangegeven - een time-out nemen, eerst zorgen dat je zelf goed op de rails bent en stabiel, voordat je aan een kind begint. Dat kind is de eerste jaren helemaal van jou afhankelijk en heeft dus een gezonde, stabiele moeder nodig ....
vrijdag 13 maart 2009 om 11:47
rosiero dat is echt niet erg reeel dat het ondergewicht van het kindje van je vriendin ondergewicht had enkel daardoor.
Tijdens de zwangerschap zijn het net parasietjes,die nemen wel.
Ookal komt er weinig binnen.
Er zijn ook vrouwen die hun hele zwangerschap boven de plee hangen door misselijkheid.
Neemt niet weg dat het niet gezond is,maar in de regel lijdt de moeder er onder tijdens de zwangerschap.
Mellie,
Ik heb nog steeds een flinke eetstoornis.
Mijn kinderen opvoeden en verzorgen gaat prima (met op zijn tijd wat hulp).
Je zegt dat je al goed eet,prima!
Als je geen laxantia neemt en /of braakt zal je lichaam prima in staat zijn een zwangerschap aan te kunnen.
Een gezondheids check bij je huisart kan geen kwaad van te voren (ook voor je eigen gemoedsrust)
Wat extra vitaminesupplementen zal ook goed zijn.
Tijdens de zwangerschap had ik weinig moeite met dikker worden en lette goed op mijn voedsel inname.
Ik heb wel een flinke terugslag na mijn zwangerschap gehad.
Goede hulp daarna is dan ook gwenst denk ik.
Tijdens de zwangerschap zijn het net parasietjes,die nemen wel.
Ookal komt er weinig binnen.
Er zijn ook vrouwen die hun hele zwangerschap boven de plee hangen door misselijkheid.
Neemt niet weg dat het niet gezond is,maar in de regel lijdt de moeder er onder tijdens de zwangerschap.
Mellie,
Ik heb nog steeds een flinke eetstoornis.
Mijn kinderen opvoeden en verzorgen gaat prima (met op zijn tijd wat hulp).
Je zegt dat je al goed eet,prima!
Als je geen laxantia neemt en /of braakt zal je lichaam prima in staat zijn een zwangerschap aan te kunnen.
Een gezondheids check bij je huisart kan geen kwaad van te voren (ook voor je eigen gemoedsrust)
Wat extra vitaminesupplementen zal ook goed zijn.
Tijdens de zwangerschap had ik weinig moeite met dikker worden en lette goed op mijn voedsel inname.
Ik heb wel een flinke terugslag na mijn zwangerschap gehad.
Goede hulp daarna is dan ook gwenst denk ik.
vrijdag 13 maart 2009 om 11:48
vrijdag 13 maart 2009 om 11:49
quote:75twinkel schreef op 13 maart 2009 @ 10:58:
Ik zat nog aan iets anders te denken. heb ff getwijfelof ik t zou schrijven. Want dit is meer iets voor je hulpverlener dan voor t vivaforum denk ik.
Maar misschien is t t och goed om je gedachten er eens over te laten gaan evt samen met je therapeut:
waar komt je kinderwens precies vandaan? Had je die al lang, ook voordat je je eetstoornis ontwikkelde bijvoorbeeld? Of is t misschien zo dat je iets in de plaats wilt hebben voor je eetstoornis? Ik hoor namelijk wel eens dat mensen die aan t genezen zijn van een eetstoornis t gevoel hebben dat ze hun dagbesteding kwijt zijn. Dat dat gene waar ze zo goed in waren en zoveel tijd in staken (nl niet eten en zorgen dat dat niet zo opviel) ineens weg valt, en ze ietsmoeten hebben dat dat gat opvult.
Ik weet niet hoe 'gezond't zou zijn als een baby dat gat op zou moeten vullen.
Misschien stel ik wel n heftige vraag. Ik verwacht ook eigenlijk geen antwoord hier. Maar denk er ff over.
Misschien sla ik de plank ook wel helemaal mis. Ik ben ook geen deskundige...
hele reeele vraag.
Zeer van toepassing hoor.
Ik zat nog aan iets anders te denken. heb ff getwijfelof ik t zou schrijven. Want dit is meer iets voor je hulpverlener dan voor t vivaforum denk ik.
Maar misschien is t t och goed om je gedachten er eens over te laten gaan evt samen met je therapeut:
waar komt je kinderwens precies vandaan? Had je die al lang, ook voordat je je eetstoornis ontwikkelde bijvoorbeeld? Of is t misschien zo dat je iets in de plaats wilt hebben voor je eetstoornis? Ik hoor namelijk wel eens dat mensen die aan t genezen zijn van een eetstoornis t gevoel hebben dat ze hun dagbesteding kwijt zijn. Dat dat gene waar ze zo goed in waren en zoveel tijd in staken (nl niet eten en zorgen dat dat niet zo opviel) ineens weg valt, en ze ietsmoeten hebben dat dat gat opvult.
Ik weet niet hoe 'gezond't zou zijn als een baby dat gat op zou moeten vullen.
Misschien stel ik wel n heftige vraag. Ik verwacht ook eigenlijk geen antwoord hier. Maar denk er ff over.
Misschien sla ik de plank ook wel helemaal mis. Ik ben ook geen deskundige...
hele reeele vraag.
Zeer van toepassing hoor.
vrijdag 13 maart 2009 om 12:06
Hoi Mellie
Je bent al bijna een jaar weer normaal aan het eten zeg je. Dat is toch best lang. Hoe lang moet je weer normaal eten? En een goed gevoel in je lijf/kop is toch bij iedereen verschillend, de een zal hier langer mee bezig zijn dan de ander. Je komt over alsof je goed met je probleem om kunt gaan en weet wanneer je hulp nodig hebt als het mis dreigt te gaan. En je hebt al hulp om je heen. Laat ik het zo zeggen, je komt niet labiel over.
Tijdens het zwanger zijn heb je een goede motivatie om gezond te eten en als moeder heb je de taak om het goede voorbeeld te geven wat erg motiverend kan werken.
Ik was me er voor ik zwanger werd wel degelijk van bewust dat ik als moeder het goede voorbeeld zou willen geven.
Ik heb zelf gelukkig nooit last van eetstoornissen gehad, maar ik vond het (vooraf én tijdens) vreselijk om tijdens mijn zwangerschap dikker te worden en was vreselijk bang dat ik mijn figuur nooit meer terug zou krijgen. Ik was erg gelukkig dat ik uiteindelijk alleen een buik aan de voorkant kreeg en weinig vocht vast hield, maar dat heb je natuurlijk niet voor het kiezen. Ik hoop dat als je in de toekomst (vroeg of laat) zwanger zult zijn, je het gevoel dat je nu bij zwangere vrouwen hebt vast kunt houden (het is mooi en natuurlijk), ook als je lichaam aan alle kanten uitdijt.
En dat je bent gestopt met de pil hoeft toch niet te betekenen dat je er gelijk voor gaat. je voorbehoeden kan ook andere manieren en je raakt wel al die hormonen kwijt. Er zijn genoeg mensen die starten met een kinderwens en eerst nog een hele tijd moeten ontpillen, je kan dat maar vast gehad hebben.
Succes met alles op een rijtje te krijgen.
Je bent al bijna een jaar weer normaal aan het eten zeg je. Dat is toch best lang. Hoe lang moet je weer normaal eten? En een goed gevoel in je lijf/kop is toch bij iedereen verschillend, de een zal hier langer mee bezig zijn dan de ander. Je komt over alsof je goed met je probleem om kunt gaan en weet wanneer je hulp nodig hebt als het mis dreigt te gaan. En je hebt al hulp om je heen. Laat ik het zo zeggen, je komt niet labiel over.
Tijdens het zwanger zijn heb je een goede motivatie om gezond te eten en als moeder heb je de taak om het goede voorbeeld te geven wat erg motiverend kan werken.
Ik was me er voor ik zwanger werd wel degelijk van bewust dat ik als moeder het goede voorbeeld zou willen geven.
Ik heb zelf gelukkig nooit last van eetstoornissen gehad, maar ik vond het (vooraf én tijdens) vreselijk om tijdens mijn zwangerschap dikker te worden en was vreselijk bang dat ik mijn figuur nooit meer terug zou krijgen. Ik was erg gelukkig dat ik uiteindelijk alleen een buik aan de voorkant kreeg en weinig vocht vast hield, maar dat heb je natuurlijk niet voor het kiezen. Ik hoop dat als je in de toekomst (vroeg of laat) zwanger zult zijn, je het gevoel dat je nu bij zwangere vrouwen hebt vast kunt houden (het is mooi en natuurlijk), ook als je lichaam aan alle kanten uitdijt.
En dat je bent gestopt met de pil hoeft toch niet te betekenen dat je er gelijk voor gaat. je voorbehoeden kan ook andere manieren en je raakt wel al die hormonen kwijt. Er zijn genoeg mensen die starten met een kinderwens en eerst nog een hele tijd moeten ontpillen, je kan dat maar vast gehad hebben.
Succes met alles op een rijtje te krijgen.
vrijdag 13 maart 2009 om 12:07
Iry,
Wauuwww daar lucht ik toch echt wel even van op van je antwoord. Dankjewel...
Ik heb net even een lijstje gemaakt van alle dingen die ik maandag nog even wil vragen. (Anders vergeet ik alles weer als ik daar eenmaal weer aankom)
Maar het geen dat ze schrijven over het controllen hebben over alles. Zwanger in de plaats wil hebben aangezien het probleem eten er niet meer is(Dat volgens mij nooit helemaal 100% weg zal gaan). Wat vind jij er van...Ik schrok er wel van eigenlijk. Ik denk zelf dat het NIET zo is voor mij dan.
Sorry voor al die vragen maar het is zo fijn om iemand te schrijven die het begrijpt... Ik geef NIET over en neem GEEN laxantia. =)
Ik zal inderdaat ook eens een check laten doen en vitamine supplementen!
Echt heeeel erg bedankt!
Wauuwww daar lucht ik toch echt wel even van op van je antwoord. Dankjewel...
Ik heb net even een lijstje gemaakt van alle dingen die ik maandag nog even wil vragen. (Anders vergeet ik alles weer als ik daar eenmaal weer aankom)
Maar het geen dat ze schrijven over het controllen hebben over alles. Zwanger in de plaats wil hebben aangezien het probleem eten er niet meer is(Dat volgens mij nooit helemaal 100% weg zal gaan). Wat vind jij er van...Ik schrok er wel van eigenlijk. Ik denk zelf dat het NIET zo is voor mij dan.
Sorry voor al die vragen maar het is zo fijn om iemand te schrijven die het begrijpt... Ik geef NIET over en neem GEEN laxantia. =)
Ik zal inderdaat ook eens een check laten doen en vitamine supplementen!
Echt heeeel erg bedankt!
vrijdag 13 maart 2009 om 12:16
quote:iry schreef op 13 maart 2009 @ 11:47:
rosiero dat is echt niet erg reeel dat het ondergewicht van het kindje van je vriendin ondergewicht had enkel daardoor.
Tijdens de zwangerschap zijn het net parasietjes,die nemen wel.
Ookal komt er weinig binnen.
Er zijn ook vrouwen die hun hele zwangerschap boven de plee hangen door misselijkheid.
Dat is inderdaad jarenlang gedacht, maar (helaas0 inmiddels achterhaald. Bij ondervoeding van de moeder komt het kind weldegelijk te kort. Consequenties zijn naast een laag geboortegewicht bij de baby ook een grotere kans op hart en vaatziekten en ontwikkeling van suikerziekte en overgewicht op latereleeftijd.
mensen die de hele zwangerschap boven eplee hangen krijgen dan ook niet voor niks vaak sondevoeding (in extreme gevallen)
Over 'het goede voorbeeld willen geven'. Ik denk dat dat voor veel mensen een van de redenen is om een kind te krijgen (bewust of onbewust). Misschien klinkt het goede voorbeeld geven een beetje controllerig. Maar je kunt t ook zien als'je geleerde levenslessen door willen geven'of zoiets. Ik vind t niet ongezond klinken of zo wil ik maar zeggen.
rosiero dat is echt niet erg reeel dat het ondergewicht van het kindje van je vriendin ondergewicht had enkel daardoor.
Tijdens de zwangerschap zijn het net parasietjes,die nemen wel.
Ookal komt er weinig binnen.
Er zijn ook vrouwen die hun hele zwangerschap boven de plee hangen door misselijkheid.
Dat is inderdaad jarenlang gedacht, maar (helaas0 inmiddels achterhaald. Bij ondervoeding van de moeder komt het kind weldegelijk te kort. Consequenties zijn naast een laag geboortegewicht bij de baby ook een grotere kans op hart en vaatziekten en ontwikkeling van suikerziekte en overgewicht op latereleeftijd.
mensen die de hele zwangerschap boven eplee hangen krijgen dan ook niet voor niks vaak sondevoeding (in extreme gevallen)
Over 'het goede voorbeeld willen geven'. Ik denk dat dat voor veel mensen een van de redenen is om een kind te krijgen (bewust of onbewust). Misschien klinkt het goede voorbeeld geven een beetje controllerig. Maar je kunt t ook zien als'je geleerde levenslessen door willen geven'of zoiets. Ik vind t niet ongezond klinken of zo wil ik maar zeggen.
vrijdag 13 maart 2009 om 12:58
quote:iry schreef op 13 maart 2009 @ 11:47:
rosiero dat is echt niet erg reeel dat het ondergewicht van het kindje van je vriendin ondergewicht had enkel daardoor.
Tijdens de zwangerschap zijn het net parasietjes,die nemen wel.
Ookal komt er weinig binnen.
Er zijn ook vrouwen die hun hele zwangerschap boven de plee hangen door misselijkheid.
Neemt niet weg dat het niet gezond is,maar in de regel lijdt de moeder er onder tijdens de zwangerschap.
Wat een kletspraat...
quote:Mellie,
Ik heb nog steeds een flinke eetstoornis.
Mijn kinderen opvoeden en verzorgen gaat prima (met op zijn tijd wat hulp).
Heb weleens anders gelezen... Vooral mbt het voedingspatroon van je kinderen.
Ik vind dat je het probleem bagatelliseert.
rosiero dat is echt niet erg reeel dat het ondergewicht van het kindje van je vriendin ondergewicht had enkel daardoor.
Tijdens de zwangerschap zijn het net parasietjes,die nemen wel.
Ookal komt er weinig binnen.
Er zijn ook vrouwen die hun hele zwangerschap boven de plee hangen door misselijkheid.
Neemt niet weg dat het niet gezond is,maar in de regel lijdt de moeder er onder tijdens de zwangerschap.
Wat een kletspraat...
quote:Mellie,
Ik heb nog steeds een flinke eetstoornis.
Mijn kinderen opvoeden en verzorgen gaat prima (met op zijn tijd wat hulp).
Heb weleens anders gelezen... Vooral mbt het voedingspatroon van je kinderen.
Ik vind dat je het probleem bagatelliseert.
vrijdag 13 maart 2009 om 13:43
Hi Pimm,
Echt super bedankt voor je berichtje....Wel ff oppeppent zeg maar haha.
Precies...Het is apsoluut niet verkeerd eerst ff uit tepillen en al die troep uit je lijf tegooien voor je echt er aan wilt beginnen! Precies!!! Er zn genoeg andere hulpmiddelen om NIET zwanger teraken...Naja voor nu dan natuurlijk!
Nog maals bedankt voor alles aan julie allemaal!
Ciaoooo
Echt super bedankt voor je berichtje....Wel ff oppeppent zeg maar haha.
Precies...Het is apsoluut niet verkeerd eerst ff uit tepillen en al die troep uit je lijf tegooien voor je echt er aan wilt beginnen! Precies!!! Er zn genoeg andere hulpmiddelen om NIET zwanger teraken...Naja voor nu dan natuurlijk!
Nog maals bedankt voor alles aan julie allemaal!
Ciaoooo
vrijdag 13 maart 2009 om 13:51
ik vind een jaar normaal eten (en is dit wel echt normaal? Vraag eens de mening van een dietiste..) erg kort. Zeker als je niet 35 plus bent en dus in principe je leeftijd mee hebt, zou ik er niet aan beginnen. Je staat nu ook nog steeds onder behandeling, je menstrueerde niet met de pil (dat is me niet helemaal duidelijk) en zit wrs nog rond het wel of niet ongesteld worden gewicht.... wat ondergewicht is....
Of zou je van jezelf wel zeggen dat je een bmi boven de 19 hebt?
Of zou je van jezelf wel zeggen dat je een bmi boven de 19 hebt?
vrijdag 13 maart 2009 om 14:00
Ik herken 't wel een beetje. Ik heb geen eetstoornis, maar ben wel vreselijk bang om dik te worden en ben altijd met lijnen bezig. Ik sla geen maaltijden over en zo.
Soms denk ik daar wel eens over na, hoe het zou zijn als ik zwanger raak. Zo bang om dik te worden, dat ik mezelf dan wel zou gaan uithongeren. (en dus ook gelijk het kindje wat in mij groeit) Kan me voorstellen dat het nog moeilijker is als je net als jij ook daadwerkelijk een eetstoornis hebt (gehad).
nou ja, ik sta op dit moment nog volop in het vrijgezellenleven en dus totaal niet bezig met zwanger raken, maar ik hoop dat ik over een aantal jaar wat realistischer kan kijken en met een gerust hart dikker kan worden als ik ooit zwanger raak.
Sterkte met je overwegingen.
Soms denk ik daar wel eens over na, hoe het zou zijn als ik zwanger raak. Zo bang om dik te worden, dat ik mezelf dan wel zou gaan uithongeren. (en dus ook gelijk het kindje wat in mij groeit) Kan me voorstellen dat het nog moeilijker is als je net als jij ook daadwerkelijk een eetstoornis hebt (gehad).
nou ja, ik sta op dit moment nog volop in het vrijgezellenleven en dus totaal niet bezig met zwanger raken, maar ik hoop dat ik over een aantal jaar wat realistischer kan kijken en met een gerust hart dikker kan worden als ik ooit zwanger raak.
Sterkte met je overwegingen.
vrijdag 13 maart 2009 om 21:23
Vind het knap van je dat je al zo lang goed je best doet.
Het aankomen enzo is een ding.
Maar als je graag kinderen wilt zorg dat je niet terug valt in je oude patroon.
Ik ben de dochter van een moeder met een eetstoornis en helaas is me dat met de paplepel ingegoten waardoor ik al vanaf heel jong een obsessie had met eten.
Ik ben van boulimia naar anorexia gegaan en weer terug gelukkig gaat het nu sinds een jaar of 4 goed met mij.
Dus als je ook maar enigszins het idee hebt dat je terug kan vallen begin er dan nog niet aan.
Je wilt tenslotte niet dat je kind ook een obsessie krijgt met eten.
Het aankomen enzo is een ding.
Maar als je graag kinderen wilt zorg dat je niet terug valt in je oude patroon.
Ik ben de dochter van een moeder met een eetstoornis en helaas is me dat met de paplepel ingegoten waardoor ik al vanaf heel jong een obsessie had met eten.
Ik ben van boulimia naar anorexia gegaan en weer terug gelukkig gaat het nu sinds een jaar of 4 goed met mij.
Dus als je ook maar enigszins het idee hebt dat je terug kan vallen begin er dan nog niet aan.
Je wilt tenslotte niet dat je kind ook een obsessie krijgt met eten.
vrijdag 13 maart 2009 om 21:33
Lee, goed om het ook eens van de kant van het kind te horen. Vrouwen met een kinderwens stappen in mijn ogen vaak veel te makkelijk over hun eigen gedrag heen, denken niet na welke impact het heeft op het kind.
Zie ook de TO, je ziet haar gewoon opleven als ze reageert op forumsters die met hun eetstoornis wel kids hebben en zeggen dat dat goed gaat. Zo van 'het kan dus wél'. Oer- en oerdom natuurlijk.
Zie ook de TO, je ziet haar gewoon opleven als ze reageert op forumsters die met hun eetstoornis wel kids hebben en zeggen dat dat goed gaat. Zo van 'het kan dus wél'. Oer- en oerdom natuurlijk.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
vrijdag 13 maart 2009 om 22:24
Mellie, ik weet niet of iemand het al gezegt heeft, en ik wil je niet veroordelen.
Maar niet alleen moet je eerst lekker in je vel zitten en op een gezonde manier met voeding omgaan. Ook moet je lekker in je vel zitten en op een gezonde manier over voeding én je lichaam denken.
Als jullie een kindje krijgen heb jij (en vader natuurlijk ook) ook een voorbeeldfunctie. Je kind gaat van jou overnemen hoe je naar je eigen lichaam kijkt. En dat is niet geheel onbelangrijk. Dat moet je dus niet onderschatten.
Helemaal eens met je vriend dus, over het feit dat jij eerst beter moet zijn. ('t gaat een beetje beter lijkt me niet stabiel genoeg, sorry).
Maar niet alleen moet je eerst lekker in je vel zitten en op een gezonde manier met voeding omgaan. Ook moet je lekker in je vel zitten en op een gezonde manier over voeding én je lichaam denken.
Als jullie een kindje krijgen heb jij (en vader natuurlijk ook) ook een voorbeeldfunctie. Je kind gaat van jou overnemen hoe je naar je eigen lichaam kijkt. En dat is niet geheel onbelangrijk. Dat moet je dus niet onderschatten.
Helemaal eens met je vriend dus, over het feit dat jij eerst beter moet zijn. ('t gaat een beetje beter lijkt me niet stabiel genoeg, sorry).
vrijdag 13 maart 2009 om 23:21
Ik vind het een lastige.... ik zou zeggen, als jij het 'aankan' dat je dikker gaat worden en wel gewoon goed blijft eten, zou ik gaan proberen zwanger te worden.
Ik zit een beetje de andere kant op te denken. Ik heb zelf geen eetprobleem, vind ik, maar worstel wel altijd met mijn gewicht. Zo heb ik periodes dat ik veel eet en snoep, en dan weer periodes dat ik dat helemaal zat ben en weer veel afval. En dan heb ik nogal de neiging om de andere kant door te slaan. Ik heb nu een dochtertje van 14 maanden, en nu ben ik niet alleen voor mezelf, maar ook voor haar aan het afvallen. Ik wil niet dat ze opgroeit met een te dikke moeder. Ik eet nu trouwens best normaal hoor, niet dat ik absurd weinig eet. En doorslaan zal niet zo snel gebeuren omdat ik nu eenmaal niet elke avond in de sportschool kan staan en dat wil ik ook niet meer.
Maar goed, wat ik eigenlijk wil zeggen: mijn 'eetprobleem' zal er altijd wel zijn, al hoop ik straks een gezond gewicht te hebben en te houden en niet meer door te slaan naar de ene of andere kant. Maar ik geloof wel dat ik dochter kan opvoeden met een normaal idee over eten. Ze eet verder ook goed, alleen van avondeten is ze niet zo weg. En we bieden haar nu zelfs vaker eten en volle producten aan (wat eigenlijk tegen mijn gevoel ingaat), omdat ze is afgevallen.
En ik baal nu best van mijn lichaam, maar tegenover mijn dochter laat ik dat echt niet merken. Ik schaam me er tegenover haar niet voor zeg maar, terwijl ik dat bij anderen wel zou doen...
Om nog even in te haken over het weinig eten tijdens een zwangerschap: het lijkt me dat als je als moeder weinig tot geen reserves hebt en je te weinig eet, je kind ook tekort komt.
Wat betref het eetprobleem van Iry en haar kinderen.... ik ken haar verhaal verder niet, maar het is toch maar de vraag of de 'eetproblemen' van de kinderen komen door haar eetprobleem? Ik zie om me heen genoeg kinderen die moeilijk doen met eten terwijl de ouders echt geen eetprobleem hebben. Ik vind het altijd zo makkelijk oordelen.
Ik zit een beetje de andere kant op te denken. Ik heb zelf geen eetprobleem, vind ik, maar worstel wel altijd met mijn gewicht. Zo heb ik periodes dat ik veel eet en snoep, en dan weer periodes dat ik dat helemaal zat ben en weer veel afval. En dan heb ik nogal de neiging om de andere kant door te slaan. Ik heb nu een dochtertje van 14 maanden, en nu ben ik niet alleen voor mezelf, maar ook voor haar aan het afvallen. Ik wil niet dat ze opgroeit met een te dikke moeder. Ik eet nu trouwens best normaal hoor, niet dat ik absurd weinig eet. En doorslaan zal niet zo snel gebeuren omdat ik nu eenmaal niet elke avond in de sportschool kan staan en dat wil ik ook niet meer.
Maar goed, wat ik eigenlijk wil zeggen: mijn 'eetprobleem' zal er altijd wel zijn, al hoop ik straks een gezond gewicht te hebben en te houden en niet meer door te slaan naar de ene of andere kant. Maar ik geloof wel dat ik dochter kan opvoeden met een normaal idee over eten. Ze eet verder ook goed, alleen van avondeten is ze niet zo weg. En we bieden haar nu zelfs vaker eten en volle producten aan (wat eigenlijk tegen mijn gevoel ingaat), omdat ze is afgevallen.
En ik baal nu best van mijn lichaam, maar tegenover mijn dochter laat ik dat echt niet merken. Ik schaam me er tegenover haar niet voor zeg maar, terwijl ik dat bij anderen wel zou doen...
Om nog even in te haken over het weinig eten tijdens een zwangerschap: het lijkt me dat als je als moeder weinig tot geen reserves hebt en je te weinig eet, je kind ook tekort komt.
Wat betref het eetprobleem van Iry en haar kinderen.... ik ken haar verhaal verder niet, maar het is toch maar de vraag of de 'eetproblemen' van de kinderen komen door haar eetprobleem? Ik zie om me heen genoeg kinderen die moeilijk doen met eten terwijl de ouders echt geen eetprobleem hebben. Ik vind het altijd zo makkelijk oordelen.
zaterdag 14 maart 2009 om 00:46
ik denk dat je vriend iets heel erg zinnigs zegt. Als jij een stoornis hebt dan moet die goed genezen/ onder controle zijn. een zwangerschap is een hele belasting voor je lijf en goed eten MOET. maar het is ook een psychische belasting en als jij nog een eetprobleem hebt dan zal jij op die spanning reageren door weer anorectisch of boulemisch te worden.
zaterdag 14 maart 2009 om 00:49
zaterdag 14 maart 2009 om 00:51
quote:Mellie85 schreef op 13 maart 2009 @ 10:35:
Iry, dus jij hebt drie kinderen gekregen terwijl je ook met een eetstoornis zat. Oh wat knap van je zeg. Met dus de hulp is het allemaal wel goed gegaan.
Nou volgens mij is het bij Iry een constant gevecht en kan je niet spreken van dat alles goed is gekomen
Hoe gaat het nu met je??? En met het opvoeden van je kinderen?
Ik dacht dus ook dat het ook als een flinke motivatie kon werken. Zo lijkt het me dan in ieder geval...
Dus dan wil je je zwangerschap "gebruiken" als een "goede motivatie?" Lijkt me geen goede redenering
Ik zal het inderdaat goed overleggen met mn specialist...En fijn om zo ook dingen tehoren die het zelfde hebben mee gemaakt.
Grazieeee
Iry, dus jij hebt drie kinderen gekregen terwijl je ook met een eetstoornis zat. Oh wat knap van je zeg. Met dus de hulp is het allemaal wel goed gegaan.
Nou volgens mij is het bij Iry een constant gevecht en kan je niet spreken van dat alles goed is gekomen
Hoe gaat het nu met je??? En met het opvoeden van je kinderen?
Ik dacht dus ook dat het ook als een flinke motivatie kon werken. Zo lijkt het me dan in ieder geval...
Dus dan wil je je zwangerschap "gebruiken" als een "goede motivatie?" Lijkt me geen goede redenering
Ik zal het inderdaat goed overleggen met mn specialist...En fijn om zo ook dingen tehoren die het zelfde hebben mee gemaakt.
Grazieeee
