Kinderen
alle pijlers
Angstige peuter: wat te doen?
maandag 10 september 2018 12:56
Zoals de topictitel al zegt: ik heb een nogal angstige peuter van 2,5. Vooropgesteld: in een vertrouwde omgeving gedraagt hij zich “normaal”. Thuis, op familiebezoek, in de supermarkt, in de speeltuin die hij kent, bij de opvang (hij gaat twee dagen per week), in het park, gaat het allemaal goed. En als we bijvoorbeeld als gezin op vakantie gaan, dan is hij ook enthousiast het huisje aan het verkennen en slaapt hij zonder morren in een vreemd bed.
Maar neem hem mee naar een speeltuin die hij nog niet kent, een familiefeest, het zwembad, etc., en dan is het een drama. Hij wil dan niks, blijft in z’n buggy zitten en als je hem eruit haalt dan volgt er een woedeaanval (krijsen, slaan, schoppen, alles).
Onlangs waren we in een pretpark en hij wilde wederom niks. Hij zat met een boos gezicht in z’n buggy en toen ik hem er bij een speeltuintje uit wilde halen, werd hij hysterisch. Hij is de hele dag niet uit de buggy geweest (in de buggy is hij stil).
Tot 18-20 maanden oud was hij helemaal niet zo. Hij was juist altijd op ontdekkingstocht, vond alles leuk en hoe meer prikkels hoe beter.
Moet ik hier iets mee? Ik heb al zitten google'en op sensomotorische integratie, maar dat lijkt het ook niet helemaal. Thuis is er weinig aan de hand, en op de een of andere manier voelt hij zich in z’n buggy heel veilig (ook in een bomvolle supermarkt).
Maar toch, z’n reactie kan soms zo heftig zijn, dat ik me vaak afvraag of er ‘meer’ aan de hand is (ook omdat het echt van het ene op het andere moment is gekomen). Heeft hij een trauma opgelopen? Moet ik hem stimuleren? Of loop ik nu onnodig dingen te problematiseren?
Maar neem hem mee naar een speeltuin die hij nog niet kent, een familiefeest, het zwembad, etc., en dan is het een drama. Hij wil dan niks, blijft in z’n buggy zitten en als je hem eruit haalt dan volgt er een woedeaanval (krijsen, slaan, schoppen, alles).
Onlangs waren we in een pretpark en hij wilde wederom niks. Hij zat met een boos gezicht in z’n buggy en toen ik hem er bij een speeltuintje uit wilde halen, werd hij hysterisch. Hij is de hele dag niet uit de buggy geweest (in de buggy is hij stil).
Tot 18-20 maanden oud was hij helemaal niet zo. Hij was juist altijd op ontdekkingstocht, vond alles leuk en hoe meer prikkels hoe beter.
Moet ik hier iets mee? Ik heb al zitten google'en op sensomotorische integratie, maar dat lijkt het ook niet helemaal. Thuis is er weinig aan de hand, en op de een of andere manier voelt hij zich in z’n buggy heel veilig (ook in een bomvolle supermarkt).
Maar toch, z’n reactie kan soms zo heftig zijn, dat ik me vaak afvraag of er ‘meer’ aan de hand is (ook omdat het echt van het ene op het andere moment is gekomen). Heeft hij een trauma opgelopen? Moet ik hem stimuleren? Of loop ik nu onnodig dingen te problematiseren?
maandag 10 september 2018 13:17
Ja hier ook. Zijn schoenen werden echt te klein. Hij was hysterisch dat hij nieuwe aan moest. Binnen een dag keek hij niet meer naar die oude.
Ik ben blij met jullie reacties. Er is namelijk iemand in onze omgeving die steeds op autisme hint. Maar dat zie ik gewoon niet. En toch doet dat wat met je, want ik zit toch de hele dag op te letten of ik iets aan hem merk of dat me iets opvalt... Ik wil het niet, maar ik laat me toch gekmaken.
Ik ben blij met jullie reacties. Er is namelijk iemand in onze omgeving die steeds op autisme hint. Maar dat zie ik gewoon niet. En toch doet dat wat met je, want ik zit toch de hele dag op te letten of ik iets aan hem merk of dat me iets opvalt... Ik wil het niet, maar ik laat me toch gekmaken.
maandag 10 september 2018 13:19
Nee, in een lege speeltuin wil hij ook niet zitten. Nieuwe leidsters op het KDV zijn ook altijd wel een dingetje, die moet hij echt een paar keer gezien hebben voor hij ontdooit. Maar als er thuis ineens visite komt binnenvallen dan is er niet zoveel aan de hand, zolang ze maar niet meteen bij binnenkomst voor z’n neus hangen en direct aandacht willen.
maandag 10 september 2018 13:23
Mijn zoon heeft dat ook een flinke tijd gehad. Ik heb er nooit iets achter gezocht.
Wat soms (!) hielp was super uitgebreid vertellen wat er ging gebeuren of hoe iets er uit ging zien. Maar bijv dat pretpark daar werd hij bij mij op die leeftijd ook niet blij van.
Wat ik in elk geval deed was mensen vertellen dat hij ontdooi tijd nodig had en dat ze vooral niks moesten afdwingen bij hem, zelfs geen leuk gesprekje of een handje.
Inmiddels kan het verlegene er nu nog soms zijn, maar ook regelmatig helemaal niet. En de ontdooitijd is vele malen korter geworden. (Nu 3,5)
Wat soms (!) hielp was super uitgebreid vertellen wat er ging gebeuren of hoe iets er uit ging zien. Maar bijv dat pretpark daar werd hij bij mij op die leeftijd ook niet blij van.
Wat ik in elk geval deed was mensen vertellen dat hij ontdooi tijd nodig had en dat ze vooral niks moesten afdwingen bij hem, zelfs geen leuk gesprekje of een handje.
Inmiddels kan het verlegene er nu nog soms zijn, maar ook regelmatig helemaal niet. En de ontdooitijd is vele malen korter geworden. (Nu 3,5)
maandag 10 september 2018 13:31
maandag 10 september 2018 13:36
Ik snap diegene wel een beetje, want mijn zoon was ook zo als peuter en heeft wel ass. Maar dat is natuurlijk maar 1 van de dingen. Dus dat wil niet meteen zeggen dat hij dat ook heeft, maar ik herken het wel. Mss is hij idd wel erg prikkelgevoelig zoals als anderen hier ook al zeiden. Maar gewoon goed in de gaten houden en als je er een niet pluis gevoel bij hebt, stappen ondernemen.LauraRoar schreef: ↑10-09-2018 13:17Ja hier ook. Zijn schoenen werden echt te klein. Hij was hysterisch dat hij nieuwe aan moest. Binnen een dag keek hij niet meer naar die oude.
Ik ben blij met jullie reacties. Er is namelijk iemand in onze omgeving die steeds op autisme hint. Maar dat zie ik gewoon niet. En toch doet dat wat met je, want ik zit toch de hele dag op te letten of ik iets aan hem merk of dat me iets opvalt... Ik wil het niet, maar ik laat me toch gekmaken.
maandag 10 september 2018 13:40
maandag 10 september 2018 13:52
Ik snap op zich ook wel waarom ze het denkt. Maar ik zie niet heel veel andere symptomen (behalve een taalachterstand waarvoor hij nu logopedie krijgt). Voor de rest maakt hij bijvoorbeeld goed contact, en heeft hij doorgaans weinig moeite met overgangsmomenten. Ik vind het gewoon zo lastig. Steeds denk ik: is hij nou anders?Ghost79 schreef: ↑10-09-2018 13:36Ik snap diegene wel een beetje, want mijn zoon was ook zo als peuter en heeft wel ass. Maar dat is natuurlijk maar 1 van de dingen. Dus dat wil niet meteen zeggen dat hij dat ook heeft, maar ik herken het wel. Mss is hij idd wel erg prikkelgevoelig zoals als anderen hier ook al zeiden. Maar gewoon goed in de gaten houden en als je er een niet pluis gevoel bij hebt, stappen ondernemen.
maandag 10 september 2018 15:05
Ik kwam of fb toevallig topic tegen waarbij kind tegen de prikkels oorkappen op had. Doordat de prikkels gedempt werden durfde het kind meer. Andere reacties waren van ouders dat hun kind bijvoorbeeld zijden onderhemd of muts droeg omdat dat ook tegen prikkels helpt. Zelf geen ervaring mee trouwens maar wie weet heb je er iets aan.
maandag 10 september 2018 15:47
Best normaal dat kinderen op vreemde plekken / situaties even moeten wennen. Geef hem gewoon de kans om dat te doen en laat hem lekker in de buggy. Al vind ik dat hij al redelijk oud is om overal maar met de buggy heen te gaan.
Maakt hij na een uur nog geen aanstalten om uit die buggy te gaan dan zou ik hem wel aansporen om wat te ondernemen.
Maar doe je dat al gelijk vanaf het begin dan zet hij zijn hakken natuurlijk in het zand en wil niet meer.
Ziet hij wel goed? Als e alles niet goed ziet dan zijn vreemde plaatsen nog enger.
Maakt hij na een uur nog geen aanstalten om uit die buggy te gaan dan zou ik hem wel aansporen om wat te ondernemen.
Maar doe je dat al gelijk vanaf het begin dan zet hij zijn hakken natuurlijk in het zand en wil niet meer.
Ziet hij wel goed? Als e alles niet goed ziet dan zijn vreemde plaatsen nog enger.
maandag 10 september 2018 15:50
Al zou hij anders zijn..? Dat weet je nu toch nog niet. Gelukkig is anders tegenwoordig niet meer zo als vroeger.LauraRoar schreef: ↑10-09-2018 13:52Ik snap op zich ook wel waarom ze het denkt. Maar ik zie niet heel veel andere symptomen (behalve een taalachterstand waarvoor hij nu logopedie krijgt). Voor de rest maakt hij bijvoorbeeld goed contact, en heeft hij doorgaans weinig moeite met overgangsmomenten. Ik vind het gewoon zo lastig. Steeds denk ik: is hij nou anders?
Mijn zoon voelde als peuter hezelfde als wat jouw zoon voelt. Alleen had hij niet het vermogen om zich daarvoor af te schermen, zoals die van jou dat heel goed doet. Hij stortte zich juist in de prikkels en de drukte. Met alle gevolgen vandien.....schreeuwen, ongecontroleerde bewegingen, kindjes die werden omgeduwd, boze ouders...ga zo maar door. Overal waar we met hem kwamen. Straffen en streng zijn hielp niet, alleen averechts.
Inmiddels, hij is nu bijna 6, weten we dat hij idd "anders" is. ADHD in de meest klassieke vorm;-) Maar; superdruk, supercreatief, superslim en supersterk! Supercool!
En dankzij de geweldige begeleiding van tegenwoordig; superblij!
Maak je geen zorgen, hij is 2,5. Nogmaals; superknap dat hij zelf de keuze maakt wat het beste voor hem is.
maandag 10 september 2018 16:20
Wat heerlijk rustig voor jullie dat hij lekker rustig vanuit de buggy de wereld bekijkt. Lijkt me niks mis mee en je komt nog eens aan elkaar toe. Ik zou als ik jullie was elke week naar de dierentuin gaan met je kind in de buggy Dat meen ik echt. Wij hebben een peuterdraagzak, dat zou je ook nog eens kunnen proberen. Lekker veilig bij papa en mama.
Compleet hysterisch over een nieuwe jas herken ik van mijn 3-jarige ook hoor. Dat je bijna een exorcist wil bellen, zeg maar Na een uurtje is het inderdaad zijn lievelingsjas die nooit uit mag. Heel normaal peutergedrag als je het mij vraagt.
Compleet hysterisch over een nieuwe jas herken ik van mijn 3-jarige ook hoor. Dat je bijna een exorcist wil bellen, zeg maar Na een uurtje is het inderdaad zijn lievelingsjas die nooit uit mag. Heel normaal peutergedrag als je het mij vraagt.
maandag 10 september 2018 16:50
Kindje van bekenden van mij bleek uiteindelijk zeer slechtziend. Toen hij eenmaal aan zijn bril gewend was, waren alle angsten als sneeuw voor de zon verdwenen. Opvallende was dat zijn ouders nooit wat van zijn bijziendheid gemerkt hebben (hij bleek -7 te hebben en zag dus echt heel weinig op straat en buiten).
Ik zou er denk ik niet te veel de nadruk op leggen bij jullie kind. Wel zou ik zelf proberen geen buggy meer mee te nemen (ik vind hem redelijk oud voor een buggy, maar misschien vergelijk ik te veel met mijn kinderen die de buggy al heel jong zat waren). Dat hij in vertrouwde situaties wel op zijn gemak is, lijkt mij een goed teken.
Ik zou er denk ik niet te veel de nadruk op leggen bij jullie kind. Wel zou ik zelf proberen geen buggy meer mee te nemen (ik vind hem redelijk oud voor een buggy, maar misschien vergelijk ik te veel met mijn kinderen die de buggy al heel jong zat waren). Dat hij in vertrouwde situaties wel op zijn gemak is, lijkt mij een goed teken.
maandag 10 september 2018 17:34
Ik zou het nog even aankijken en vooral heel normaal blijven doen. Als je in de speeltuin bent, nodig hem uit tot spelen. Wil hij niet uit de buggy dan laat je hem, maar ga zelf spelen, wie weet komt er een moment dat hij afgeleid is door iets wat hij leuk vindt en uit de buggy wil. Zo niet, dan niet. Geen gedoe van maken, dan wordt het alleen steeds meer een ding. En lekker veel naar nieuwe speeltuinen toe gaan, laat hem wennen in zijn veilige omgeving. Juist omdat hij eerder niet zo was ben ik geneigd te denken dat dit een fase is.
maandag 10 september 2018 17:58
Maar dat is dus het punt: ik kan vanwege de afstanden niet een hele dag naar een pretpark zonder buggy. En zodra hij erin zit, is hij er bijna niet meer uit te krijgen. Ook niet na drie uur rondjes lopen. Zelfde geldt voor zijn loopfiets. Dan kunnen we een heel eind wandelen, maar hij wil er dan niet af. Het enige wat wel lijkt te werken, is samen ergens naartoe fietsen. Maar dat is nog niet mogelijk met zijn babyzusje dat ook mee moet. Dus meestal heb ik haar in de draagzak en hem in buggy of op loopfiets. Op bekende plekken (park of speeltuin) wil hij er dan wel meteen uit. Maar hem lopend meenemen naar de supermarkt? Dat is echt een krijspartij van jewelste en in het karretje wil hij ook niet. Dus dan is de buggy nog niet zo’n slecht idee, ook omdat ik hem dus bij een eventuele driftbui niet naar huis kan tillen met een baby erbij.
maandag 10 september 2018 22:22
LauraRoar schreef: ↑10-09-2018 17:58Dus meestal heb ik haar in de draagzak en hem in buggy of op loopfiets. Op bekende plekken (park of speeltuin) wil hij er dan wel meteen uit. Maar hem lopend meenemen naar de supermarkt? Dat is echt een krijspartij van jewelste en in het karretje wil hij ook niet. Dus dan is de buggy nog niet zo’n slecht idee, ook omdat ik hem dus bij een eventuele driftbui niet naar huis kan tillen met een baby erbij.
Ik zie nog steeds het probleem niet.. Volgens mij heb je het prima voor elkaar. Het zou veel lastiger zijn als je peuter steeds persee zelf door de supermarkt wil rennen terwijl jij met een baby loopt.
Ben je nou zo onzeker geworden door die ene persoon die met autisme strooit? Je problematiseert doodnormaal peutergedrag dat in jouw geval juist ook nog eens handig uitkomt.