Zwanger
alle pijlers
Burn-out en kinderwens
donderdag 25 oktober 2018 om 10:46
Hallo,
Momenteel ben ik herstellende van een burn-out, ik ben alweer een tijdje gedeeltelijk aan het werk. Het gaat weer de goede kant op, ik voel me met kleine stapjes weer langzaam mezelf worden. Dit is ook wel eens anders geweest en het voelt fijn en geeft vertrouwen voor de toekomst.
Nu hebben mijn man en ik een sterke kinderwens. Dat wij graag kinderen willen, heeft altijd vast gestaan, maar wij vinden het belangrijk om een stabiele basis te bieden. Gelukkig gaat tussen mijn man en mij alles goed en kunnen we op elkaar bouwen.
Toch voelt het soms dubbel, want ik ben nog niet volledig aan het werk, dus nog niet helemaal 'beter'. Van de andere kant is de wens om een kindje te krijgen heel erg aanwezig. Het voelt alsof mijn 'eierstokken flink aan het rammelen zijn'.
Ik weet zeker dat we het kunnen samen, maar mijn verstand en gevoel staan nu af en toe recht tegenover elkaar.
Zijn hier soms meer dames die zich enigszins kunnen herkennen in bovenstaande of wellicht tips hebben? Het zou al fijn zijn om gedachten te kunnen uitwisselen.
Momenteel ben ik herstellende van een burn-out, ik ben alweer een tijdje gedeeltelijk aan het werk. Het gaat weer de goede kant op, ik voel me met kleine stapjes weer langzaam mezelf worden. Dit is ook wel eens anders geweest en het voelt fijn en geeft vertrouwen voor de toekomst.
Nu hebben mijn man en ik een sterke kinderwens. Dat wij graag kinderen willen, heeft altijd vast gestaan, maar wij vinden het belangrijk om een stabiele basis te bieden. Gelukkig gaat tussen mijn man en mij alles goed en kunnen we op elkaar bouwen.
Toch voelt het soms dubbel, want ik ben nog niet volledig aan het werk, dus nog niet helemaal 'beter'. Van de andere kant is de wens om een kindje te krijgen heel erg aanwezig. Het voelt alsof mijn 'eierstokken flink aan het rammelen zijn'.
Ik weet zeker dat we het kunnen samen, maar mijn verstand en gevoel staan nu af en toe recht tegenover elkaar.
Zijn hier soms meer dames die zich enigszins kunnen herkennen in bovenstaande of wellicht tips hebben? Het zou al fijn zijn om gedachten te kunnen uitwisselen.
donderdag 25 oktober 2018 om 10:52
donderdag 25 oktober 2018 om 10:56
Dat zal je toch echt samen met je partner moeten beoordelen. Is ook nogal afhankelijk van hoe de burn-out ontstaan is denk ik, en je leeftijd. Of je 28 of 38 bent.
Zelf was ik ook nog maar net uit een burn-out toen ik een nieuwe baan vond, ging verhuizen en dus inderdaad een kind kreeg. Dat viel me niet zwaarder dan een gemiddelde andere vrouw, en heb sindsdien nooit geen burnout klachten meer gehad. Het kwam bij mij echt puur door mijn werk en de sfeer daar, en toen dat dus voorbij was kon ik snel herstellen.
Denk er wel aan dat je ook een tweeling kunt krijgen, huilbaby, kind met extra zorg etc,
Zelf was ik ook nog maar net uit een burn-out toen ik een nieuwe baan vond, ging verhuizen en dus inderdaad een kind kreeg. Dat viel me niet zwaarder dan een gemiddelde andere vrouw, en heb sindsdien nooit geen burnout klachten meer gehad. Het kwam bij mij echt puur door mijn werk en de sfeer daar, en toen dat dus voorbij was kon ik snel herstellen.
Denk er wel aan dat je ook een tweeling kunt krijgen, huilbaby, kind met extra zorg etc,
donderdag 25 oktober 2018 om 10:59
Het lastige eraan is gewoon dat mijn verstand inderdaad zegt dat wachten beter is, waarschijnlijk zou ik dat advies ook aan vriendinnen geven als zij in een soortgelijke situatie zouden zitten.
Mijn gevoel zegt iets totaal anders.
Wellicht had ik dit nog bij de OP moeten schrijven, maar mijn man en ik wachten momenteel ook met het krijgen van een kindje. We weten dat 'beter' worden nu voorop staat en dat een kind niet iets is wat je er even bij doet.
Ik hoop dat er iemand is die zich een beetje herkent in het gevoel wat ik momenteel ervaar.
Mijn gevoel zegt iets totaal anders.
Wellicht had ik dit nog bij de OP moeten schrijven, maar mijn man en ik wachten momenteel ook met het krijgen van een kindje. We weten dat 'beter' worden nu voorop staat en dat een kind niet iets is wat je er even bij doet.
Ik hoop dat er iemand is die zich een beetje herkent in het gevoel wat ik momenteel ervaar.
donderdag 25 oktober 2018 om 11:01
Bij mij was het ook echt het werk en de sfeer op het werk die mij de das om hebben gedaan. Inmiddels heb ik geleerd met een aantal zaken op het werk anders om te gaan en er zelf anders in te staan. Verder zijn er na een aantal goede gesprekken zaken verandert. De sfeer op het werk is inmiddels gelukkig beter dan voorheen.nootboek schreef: ↑25-10-2018 10:56Dat zal je toch echt samen met je partner moeten beoordelen. Is ook nogal afhankelijk van hoe de burn-out ontstaan is denk ik, en je leeftijd. Of je 28 of 38 bent.
Zelf was ik ook nog maar net uit een burn-out toen ik een nieuwe baan vond, ging verhuizen en dus inderdaad een kind kreeg. Dat viel me niet zwaarder dan een gemiddelde andere vrouw, en heb sindsdien nooit geen burnout klachten meer gehad. Het kwam bij mij echt puur door mijn werk en de sfeer daar, en toen dat dus voorbij was kon ik snel herstellen.
Denk er wel aan dat je ook een tweeling kunt krijgen, huilbaby, kind met extra zorg etc,
donderdag 25 oktober 2018 om 11:08
Gelukkig, dat je verstand regeert!MevrouwtjePeer schreef: ↑25-10-2018 10:59Het lastige eraan is gewoon dat mijn verstand inderdaad zegt dat wachten beter is, waarschijnlijk zou ik dat advies ook aan vriendinnen geven als zij in een soortgelijke situatie zouden zitten.
Mijn gevoel zegt iets totaal anders.
Voor een goede zwangerschap en een fijne kraamtijd is het belangrijk dat mama (jij) optimaal in haar vel zit.
geef jezelf gewoon die rust en die tijd.
donderdag 25 oktober 2018 om 11:15
Het is heel goed dat jij je bewust bent van het feit dat je nu niet optimaal 'functioneert', zelfs al gaat het wel beter. Ik was me daar niet bewust van voordat ik zwanger werd (en zat in een fertiliteitstraject) en dat heeft zich wel gewroken toen ik eenmaal bevallen was en daarna een ziek kind had, moeizaam borstvoedde, erg lang lichamelijk herstel had. Als dat allemaal niet gebeurd was, had het misschien wat minder lang geduurd om te herstellen, maar het feit was dat dit wel gebeurde.
Je weet het nooit, dus ik zou altijd op mijn 'top' de zwangerschap in gaan, als ik weer zwanger zou worden.
Succes bij de keuze!
Je weet het nooit, dus ik zou altijd op mijn 'top' de zwangerschap in gaan, als ik weer zwanger zou worden.
Succes bij de keuze!
donderdag 25 oktober 2018 om 11:16
Nee, mijn man pusht helemaal niet, integendeel. Ik had dat stuk wat ik later schreef wellicht bij de OP moeten schrijven om een beter beeld te geven. Dat besefte ik me later.Lucifer2018 schreef: ↑25-10-2018 11:11Natuurlijk ga je nu nog zo niet aan kinderen beginnen.
Krijg een beetje push neigingen door je man gevoelens bij je OP?
Maar later lees ik wat anders.
Dus jullie gaan wachten. Tot je weer helemaal oke bent?
Wat is nu het probleem precies?
Ik wilde hier graag mijn gedachten delen en misschien dat er iemand is die mijn gevoel herkent. Daar is dit forum toch voor?
donderdag 25 oktober 2018 om 11:18
Ik denk dat je rammelgevoel heel herkenbaar is voor veel vrouwen met een kinderwens die vanwege omstandigheden nog niet in vervulling kan gaan. Ik heb het zelf ook wel gehad, echt verdrietig geweest omdat ik nog moest wachten. Maar ik heb nu een kind en ik ben heel blij dat ik gewacht heb tot de omstandigheden helemaal optimaal waren. Want zeker op dagen dat je niet helemaal lekker in je vel zit, kan het echt zwaar zijn.
Mijn tip: bezoek eens een paar kinderfeestjes. Bij mij was de wens dan wel weer een tijdje gestild.
Mijn tip: bezoek eens een paar kinderfeestjes. Bij mij was de wens dan wel weer een tijdje gestild.
donderdag 25 oktober 2018 om 11:24
Lol! (En zo waar. Het is jammer dat Lego-World vandaag weer afgelopen is, anders was dat ook goede anti-conceptie).borboletas schreef: ↑25-10-2018 11:18Ik denk dat je rammelgevoel heel herkenbaar is voor veel vrouwen met een kinderwens die vanwege omstandigheden nog niet in vervulling kan gaan. Ik heb het zelf ook wel gehad, echt verdrietig geweest omdat ik nog moest wachten. Maar ik heb nu een kind en ik ben heel blij dat ik gewacht heb tot de omstandigheden helemaal optimaal waren. Want zeker op dagen dat je niet helemaal lekker in je vel zit, kan het echt zwaar zijn.
Mijn tip: bezoek eens een paar kinderfeestjes. Bij mij was de wens dan wel weer een tijdje gestild.
TO, ik merk bij mezelf, zonder burn out, al dat de dagen dat ik met mijn kinderen thuis ben zoveel leuker zijn als ik fit en uitgerust ben. Als je niet goed in je vel zit, is het veel lastiger om adequaat te reageren op alles war net een beetje anders gaat dan gepland. Kinderen hebben is echt vele male leuker als het met jezelf goed gaat.
donderdag 25 oktober 2018 om 11:26
borboletas schreef: ↑25-10-2018 11:18Ik denk dat je rammelgevoel heel herkenbaar is voor veel vrouwen met een kinderwens die vanwege omstandigheden nog niet in vervulling kan gaan. Ik heb het zelf ook wel gehad, echt verdrietig geweest omdat ik nog moest wachten. Maar ik heb nu een kind en ik ben heel blij dat ik gewacht heb tot de omstandigheden helemaal optimaal waren. Want zeker op dagen dat je niet helemaal lekker in je vel zit, kan het echt zwaar zijn.
Mijn tip: bezoek eens een paar kinderfeestjes. Bij mij was de wens dan wel weer een tijdje gestild.
Wat een bijzonder vreemd advies.
donderdag 25 oktober 2018 om 11:32
Dat vind ik ook vreemd
Ik werk wekelijks met (soms gillende en rennende) kinderen op scouting
Mijn kinderwens is daar niet minder door geworden
donderdag 25 oktober 2018 om 11:33
Helemaal niet...wanneer zij het rationeel niet even 6 maanden kan uitstellen dan is het geen raar idee om je eens bloot te stellen aan alle prikkels die erbij horen om te kijken of je dat aan kan.
Wat zegt je therapeut/psych van je wens om nu zwanger te worden?
Slik je medicijnen?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 25 oktober 2018 om 11:37
Dus een leven met alleen werk en daarnaast rust zoveel je maar wil, kun je niet aan, maar werk + een gezin draaiende houden denk je wel aan te kunnen? Die snap ik even niet.
Als je nu al een burn out ontwikkelt, waarom denk je dan een baby te kunnen verzorgen die 24/7 van jouw zorg afhankelijk is? Een baby kun je niet stopzetten, omdat jij je niet goed voelt, zoals je dat met een baan en alle andere dingen in je leven nu kunt doen. Je kunt geen grenzen stellen, want daar heeft een baby/ kind geen boodschap aan. Je moet er staan, iedere dag. Ook in het weekend. Ook wanneer je erdoor heen zit. Ook als je al een maand geen fatsoenlijke nacht hebt geslapen.
Ik snap echt niet goed waarom je denkt dat dit wel gaat lukken, terwijl je je leven nu al niet volhoudt?
Als je nu al een burn out ontwikkelt, waarom denk je dan een baby te kunnen verzorgen die 24/7 van jouw zorg afhankelijk is? Een baby kun je niet stopzetten, omdat jij je niet goed voelt, zoals je dat met een baan en alle andere dingen in je leven nu kunt doen. Je kunt geen grenzen stellen, want daar heeft een baby/ kind geen boodschap aan. Je moet er staan, iedere dag. Ook in het weekend. Ook wanneer je erdoor heen zit. Ook als je al een maand geen fatsoenlijke nacht hebt geslapen.
Ik snap echt niet goed waarom je denkt dat dit wel gaat lukken, terwijl je je leven nu al niet volhoudt?
donderdag 25 oktober 2018 om 11:37
en jij hebt een burnout?Arcticfox1 schreef: ↑25-10-2018 11:32Dat vind ik ook vreemd
Ik werk wekelijks met (soms gillende en rennende) kinderen op scouting
Mijn kinderwens is daar niet minder door geworden
donderdag 25 oktober 2018 om 11:38
Wel raar. Want een paar uur heel veel prikkels is ook niet vergelijkbaar met het hebben van een kind. Dat is 24 uur lang prikkels. Al dan niet soms vergelijkbaar met een kinderfeestje en soms/ vaak ( ligt aan je kind) een stuk minder.. maar wel de hele tijd en voor heel lang.viva-amber schreef: ↑25-10-2018 11:33Helemaal niet...wanneer zij het rationeel niet even 6 maanden kan uitstellen dan is het geen raar idee om je eens bloot te stellen aan alle prikkels die erbij horen om te kijken of je dat aan kan.
Wat zegt je therapeut/psych van je wens om nu zwanger te worden?
Slik je medicijnen?
Het kan ook dat TO best die paar uur prikkels kan hebben maar niet maanden lang slecht slapen.
Vind het ook een vreemd advies.
anoniem_370013 wijzigde dit bericht op 25-10-2018 11:38
1.79% gewijzigd
donderdag 25 oktober 2018 om 11:38
Je wens is logisch. Alleen geeft je eerste alinea al aan dat het nu niet het moment is om zwanger te worden.
Ik denk dat je nu niet moet toegeven aan je wens, je moet je richten op je herstel. Zorgen dat je weer helemaal de oude bent en ondertussen bedenken dat kinderen krijgen niet uitgesloten is, maar dat het iets is voor de toekomst.
Soms geeft het leven je niet wat je op dat moment wenst. De kunst is om dat te accepteren, hoe moeilijk dat ook is.
Ik denk dat je nu niet moet toegeven aan je wens, je moet je richten op je herstel. Zorgen dat je weer helemaal de oude bent en ondertussen bedenken dat kinderen krijgen niet uitgesloten is, maar dat het iets is voor de toekomst.
Soms geeft het leven je niet wat je op dat moment wenst. De kunst is om dat te accepteren, hoe moeilijk dat ook is.
donderdag 25 oktober 2018 om 11:42
Ik ben ervoor gegaan toen ik herstellende was van een depressie. Hier was het de goede keuze. Nooit meer terug gevallen in mijn depressie.
Met een herstellende burn out lijkt het mij wel net wat lastiger. Een kind vergt erg veel, je moet veel dingen toch los kunnen laten anders word je denk ik echt gek. Kun je er met je psycholoog over praten? Dat heb ik zelf toentertijd gedaan, en die was alleen maar positief over mijn kinderwens. Die kan de situatie beter inschatten dan wij.
Met een herstellende burn out lijkt het mij wel net wat lastiger. Een kind vergt erg veel, je moet veel dingen toch los kunnen laten anders word je denk ik echt gek. Kun je er met je psycholoog over praten? Dat heb ik zelf toentertijd gedaan, en die was alleen maar positief over mijn kinderwens. Die kan de situatie beter inschatten dan wij.
donderdag 25 oktober 2018 om 11:43
Mijn zus zat (zit, nog steeds eigenlijk) niet lekker in haar vel. Sterker nog, ze heeft meerdere diagnoses gehad van artsen en heeft een tijdje in een opvang gezeten. Zij had een kinderwens en ze heeft nu een zoontje van bijna 2.
Tijdens haar zwangerschap was alles al te veel. Het traject voorafgaand was ook alles behalve fijn, want het wilde niet meteen lukken. Elke maand was het een tegenvaller en dat viel haar zwaar.
De bevalling was heftig (drie dagen ziekenhuis, twee dagen bezig met de bevalling) en ze is daarna in een postnatale depressie terecht gekomen. Ze pakt nu pas de draad weer een beetje op, maar ze is nog steeds niet helemaal op de rit.
Oke, het was geen burn out.. Maar hopelijk doet dit je beseffen dat er wel meer komt kijken dan alleen het 'krijgen van'. Er zit een heel traject omheen en die kan meer dan pittig zijn. Ik hoop dat je je verstand volgt en er pas voor gaat als jezelf helemaal oke bent.
Tijdens haar zwangerschap was alles al te veel. Het traject voorafgaand was ook alles behalve fijn, want het wilde niet meteen lukken. Elke maand was het een tegenvaller en dat viel haar zwaar.
De bevalling was heftig (drie dagen ziekenhuis, twee dagen bezig met de bevalling) en ze is daarna in een postnatale depressie terecht gekomen. Ze pakt nu pas de draad weer een beetje op, maar ze is nog steeds niet helemaal op de rit.
Oke, het was geen burn out.. Maar hopelijk doet dit je beseffen dat er wel meer komt kijken dan alleen het 'krijgen van'. Er zit een heel traject omheen en die kan meer dan pittig zijn. Ik hoop dat je je verstand volgt en er pas voor gaat als jezelf helemaal oke bent.
donderdag 25 oktober 2018 om 11:51
Wil ik toch even mijn mening over bedienen, als het werk het grootste probleem was bij TO. Het gezinsleven heeft -bij mij- mn prioriteiten goed op een rijtje gezet en werkproblemen laten nuanceren. Voorheen was werk het belangrijkst en dat ging thuis door, door stress veroorzaakt. Toen kind er was bleek ik beter in te kunnen zien wat echt belangrijk was en werk te kunnen afsluiten. De zorg voor thuis gaf mij juist ontspanning.Ikigai schreef: ↑25-10-2018 11:37Dus een leven met alleen werk en daarnaast rust zoveel je maar wil, kun je niet aan, maar werk + een gezin draaiende houden denk je wel aan te kunnen? Die snap ik even niet.
Als je nu al een burn out ontwikkelt, waarom denk je dan een baby te kunnen verzorgen die 24/7 van jouw zorg afhankelijk is? Een baby kun je niet stopzetten, omdat jij je niet goed voelt, zoals je dat met een baan en alle andere dingen in je leven nu kunt doen. Je kunt geen grenzen stellen, want daar heeft een baby/ kind geen boodschap aan. Je moet er staan, iedere dag. Ook in het weekend. Ook wanneer je erdoor heen zit. Ook als je al een maand geen fatsoenlijke nacht hebt geslapen.
Ik snap echt niet goed waarom je denkt dat dit wel gaat lukken, terwijl je je leven nu al niet volhoudt?
If you can't make it good, at least make it look good. (Bill Gates)
donderdag 25 oktober 2018 om 11:52
Mevrouwtjepeer, lastig lijkt me. Kan het ook zo zijn dat je dit kunt zien als iets wat een wens is en je zeker weet maar nu nog niet gaat uitvoeren? Probleem is dat een zwangerschap, bevalling en baby best veel impact hebben. Dat kan je nu eenmaal beter dragen als je goed in je vel zit. En dan hebben we het nog niet over bijzondere omstandigheden zoals een zeer moeilijke bevalling, huilbaby of dat soort taferelen. Dan heb je heel veel reserves nodig. Verstandig is dus als je wacht tot het echt goed met je gaat. Maar soms wint je gevoel. Alleen jij en je man kunnen beslissen wat jullie willen. Want je draagt daarna ook zelf de verantwoordelijk en de gevolgen. Die positief en negatief kunnen zijn. Succes met het nemen van die beslissing!
