Zwanger
alle pijlers
Zwanger en in de war
zaterdag 5 januari 2019 om 15:04
Hallo allemaal,
Best sneu, maar ik weet niet zo goed waar ik met mn verhaal heen kan behalve het hier te plaatsen. Ik voel me enorm in de war. Sinds ongeveer drie weken weet ik dat ik zwanger ben van iemand waar ik ongeveer vijf maand mee date. We hadden het ontzettend leuk, maar toen ik erachter kwam heb ik er een punt achter gezet. Hij wilde het rustig aan doen en denkt dat dit de reden is dat ik er een punt achter heb gezet. Ik kan het hem gewoon niet vertellen. Alleen mijn vader weet dat ik zwanger ben. Hij schrok en denkt dat abortus de beste optie is. Toen ik 18 was heb ik ook een abortus gehad. Ik ben nu bijna 27. Ik hoor jullie denken; hoe in godsnaam twee keer dezelfde “fout” maken? Ik ben altijd veilig geweest, alleen heb ik medische problemen waar ik pas later ben achter gekomen waardoor de pil minder betrouwbaar werkt. Ik heb al een afspraak bij een abortuskliniek maar ik twijfel zo erg. Diep van binnen wil ik het niet maar als ik erover nadenk twijfel ik of ik in mijn eentje een kindje kan opvoeden. En hoe vertel ik het hem en anderen? Ik wil verder niks van hem, maar is het wel eerlijk om zomaar een kind van hem op de wereld te zetten? Ik heb een huurwoning met de ruimte, een goede baan en spaargeld. Ik zou mn kindje wel grotendeels naar de opvang moeten doen aangezien opa’s en oma’s geen constante factor zijn. Ik heb (goede) vriendinnen, maar dit durf ik niet met ze te bespreken. Bang om veroordeeld te worden en ik schaam me dat dit nu de tweede keer is. Als ik over de abortus nadenk dan begin ik al te huilen. Ik weet alleen niet of ik zo’n grote verandering grotendeels alleen aankan. Ik denk heel snel aan wat anderen er wel niet van zullen denken in plaats van aan mn eigen gevoel te denken. “Houd” ik dit kindje misschien alleen omdat ik dan anders zelf niet zo eenzaam ben? En is dat eigenlijk niet heel egoistisch? Ik heb het gevoel dat ik zoveel liefde kan geven. Sorry dat het zo’n lang verhaal is geworden. Ik zit er zelf de hele dag mee en moest het even kwijt. Bedankt voor degene die de tijd en moeite heeft genomen om het te lezen.
Best sneu, maar ik weet niet zo goed waar ik met mn verhaal heen kan behalve het hier te plaatsen. Ik voel me enorm in de war. Sinds ongeveer drie weken weet ik dat ik zwanger ben van iemand waar ik ongeveer vijf maand mee date. We hadden het ontzettend leuk, maar toen ik erachter kwam heb ik er een punt achter gezet. Hij wilde het rustig aan doen en denkt dat dit de reden is dat ik er een punt achter heb gezet. Ik kan het hem gewoon niet vertellen. Alleen mijn vader weet dat ik zwanger ben. Hij schrok en denkt dat abortus de beste optie is. Toen ik 18 was heb ik ook een abortus gehad. Ik ben nu bijna 27. Ik hoor jullie denken; hoe in godsnaam twee keer dezelfde “fout” maken? Ik ben altijd veilig geweest, alleen heb ik medische problemen waar ik pas later ben achter gekomen waardoor de pil minder betrouwbaar werkt. Ik heb al een afspraak bij een abortuskliniek maar ik twijfel zo erg. Diep van binnen wil ik het niet maar als ik erover nadenk twijfel ik of ik in mijn eentje een kindje kan opvoeden. En hoe vertel ik het hem en anderen? Ik wil verder niks van hem, maar is het wel eerlijk om zomaar een kind van hem op de wereld te zetten? Ik heb een huurwoning met de ruimte, een goede baan en spaargeld. Ik zou mn kindje wel grotendeels naar de opvang moeten doen aangezien opa’s en oma’s geen constante factor zijn. Ik heb (goede) vriendinnen, maar dit durf ik niet met ze te bespreken. Bang om veroordeeld te worden en ik schaam me dat dit nu de tweede keer is. Als ik over de abortus nadenk dan begin ik al te huilen. Ik weet alleen niet of ik zo’n grote verandering grotendeels alleen aankan. Ik denk heel snel aan wat anderen er wel niet van zullen denken in plaats van aan mn eigen gevoel te denken. “Houd” ik dit kindje misschien alleen omdat ik dan anders zelf niet zo eenzaam ben? En is dat eigenlijk niet heel egoistisch? Ik heb het gevoel dat ik zoveel liefde kan geven. Sorry dat het zo’n lang verhaal is geworden. Ik zit er zelf de hele dag mee en moest het even kwijt. Bedankt voor degene die de tijd en moeite heeft genomen om het te lezen.
zaterdag 5 januari 2019 om 19:23
Even een stapje terug.
Over de vader schrijf je: we hadden het ontzettend leuk, maar toen ik achter mijn zwangerschap kwam maakte ik het uit.
Waarom?? Ga het gesprek aan. Ja jullie relatie is heel pril, maar misschien reageert hij heel anders dan hoe jij het nu inschat.
Neem geen overhaaste beslissing, helemaal niet bij zulke sterke twijfel, en praat eerst met je ex.
Over de vader schrijf je: we hadden het ontzettend leuk, maar toen ik achter mijn zwangerschap kwam maakte ik het uit.
Waarom?? Ga het gesprek aan. Ja jullie relatie is heel pril, maar misschien reageert hij heel anders dan hoe jij het nu inschat.
Neem geen overhaaste beslissing, helemaal niet bij zulke sterke twijfel, en praat eerst met je ex.
zaterdag 5 januari 2019 om 19:34
zondag 6 januari 2019 om 08:44
Lieve Vlinder ,
Wat heftig voor jou dat je dit met niemand in je omgeving kunt delen.
Maar misschien is het juist wel goed omdat je er nu rustig over na kunt denken zonder dat andere zich er mee bemoeien. Probeer alles eens rustig op een rij te zetten .
En vergeet anderen en wat zij vinden!
Een baby is er niet ineens daar groei je naartoe.
En een afspraak bij het fiom is idd zeer raadzaam.
Ik zou ex niet inlichten voordat je zelf een besluit hebt genomen.
Hoe lang ben je zwanger?
Heel veel sterkte,volg je gevoel
Wat heftig voor jou dat je dit met niemand in je omgeving kunt delen.
Maar misschien is het juist wel goed omdat je er nu rustig over na kunt denken zonder dat andere zich er mee bemoeien. Probeer alles eens rustig op een rij te zetten .
En vergeet anderen en wat zij vinden!
Een baby is er niet ineens daar groei je naartoe.
En een afspraak bij het fiom is idd zeer raadzaam.
Ik zou ex niet inlichten voordat je zelf een besluit hebt genomen.
Hoe lang ben je zwanger?
Heel veel sterkte,volg je gevoel
