Psyche
alle pijlers
Weet even geen raad meer ...
vrijdag 11 januari 2019 11:42
Ik zou graag advies van jullie willen over dit onderwerp.
Er zijn wat dingetjes gebeurd deze week en daar door moest ik de Volgende dag naar de crisisdienst gaan voor een gesprek, ik had alles op papier opgeschreven waar ik tegen aanloop/mee zit (o.a. probleem met liegen, slecht met geld kunnen omgaan/veel schulden, depressief, veel gepest vroeger, laag zelfbeeld, slechte eetlust/slecht slaapritme enz.)
Omdat ik mezelf goed kon onderbouwen kreeg ik het gevoel dat ze me niet serieus namen. Mijn doel was van het gesprek dat er tenminste een oplossing zou komen, ik zat zelf te denken aan een opname voor mijn problemen maar dat idee werd al snel uit mijn hoofd gehaald omdat ik niet verward genoeg zou zijn. Later kwam er een psychiater bij het gesprek en die wou mij slaapmedicatie voorschrijven maar ik zei dat dat mijn problemen niet zou oplossen. Het enige wat ze zeiden was we zien je volgende week voor een nieuw gesprek. Ik had aan beide uitgelegd (verpleegkundige en psychiater) dat ik moeilijk naar de crisisdienst kan komen omdat ik geen rijbewijs heb en geen geld om met het OV te gaan maar dat maakte hun niet zoveel uit volgens mij. Ze gaven mij een nummer, als er iets was kon ik dat nummer bellen.
Ik gister avond dus het nummer bellen wat ze me hadden gegeven, ik het hele verhaal uitleggen van wat er was gebeurd maar de man die ik aan de telefoon had was me meer aan het afleiden ( wat ik wel door had) en hij noemde meerdere keren de oplossing dat ik moest wachten tot morgen (vandaag) en weer gebeld zou worden door de verpleegkundige (nog steeds niet gebeld trouwens ...)
Ik heb het gevoel dat ze me bij de crisisdienst niet serieus nemen en ze komen niet echt met een concreet plan met hoe en wat, nu heb ik maandag een telefonische afspraak maar ik heb er weinig vertrouwen in.
Mijn eigen oplossing is dat ik weg uit mijn omgeving wil, het liefst ver weg aan mijn problemen kan werken en mijn studie weer kan beginnen (wat daar makkelijker kan en ik woon in het noorden van het land). Ik heb al eerder op mezelf gewoond maar dat werkte niet omdat ik slecht met geld kan omgaan en omdat ik depressief ben ging ik amper naar school.
UPDATE:
Heb met de sociale dienst gesproken, die weet niet echt wat ze moet doen, die gaat het bespreken met een collega.
Heb ook een gesprek gehad bij de basis ggz en omdat ik zoveel problemen heb kan ze me maar voor een klein deel helpen (depressie en laag zelfbeeld) en ik wil eigenlijk doorverwezen worden naar de specialistische ggz. Heb een sollicitatie morgen, dan werk ik 20 uur in de week in de horeca, verdien slecht maar wat moet dat moet. Omdat ik ga werken betekent dat ik ook niet kan behandeld worden bij de specialistische ggz want die wouden dat ik een deeltijd ging volgen.
Uitkering wou ik aanvragen maar omdat iemand in mijn huishouden ook een uitkering heeft kan ik dat niet doen want dan wordt die gene gekort op zijn uitkering.
Nu sta ik dus op een punt dat ik moet kiezen om uit de schulden te komen of mijn eigen gezondheid te gaan fixen ....
Er zijn wat dingetjes gebeurd deze week en daar door moest ik de Volgende dag naar de crisisdienst gaan voor een gesprek, ik had alles op papier opgeschreven waar ik tegen aanloop/mee zit (o.a. probleem met liegen, slecht met geld kunnen omgaan/veel schulden, depressief, veel gepest vroeger, laag zelfbeeld, slechte eetlust/slecht slaapritme enz.)
Omdat ik mezelf goed kon onderbouwen kreeg ik het gevoel dat ze me niet serieus namen. Mijn doel was van het gesprek dat er tenminste een oplossing zou komen, ik zat zelf te denken aan een opname voor mijn problemen maar dat idee werd al snel uit mijn hoofd gehaald omdat ik niet verward genoeg zou zijn. Later kwam er een psychiater bij het gesprek en die wou mij slaapmedicatie voorschrijven maar ik zei dat dat mijn problemen niet zou oplossen. Het enige wat ze zeiden was we zien je volgende week voor een nieuw gesprek. Ik had aan beide uitgelegd (verpleegkundige en psychiater) dat ik moeilijk naar de crisisdienst kan komen omdat ik geen rijbewijs heb en geen geld om met het OV te gaan maar dat maakte hun niet zoveel uit volgens mij. Ze gaven mij een nummer, als er iets was kon ik dat nummer bellen.
Ik gister avond dus het nummer bellen wat ze me hadden gegeven, ik het hele verhaal uitleggen van wat er was gebeurd maar de man die ik aan de telefoon had was me meer aan het afleiden ( wat ik wel door had) en hij noemde meerdere keren de oplossing dat ik moest wachten tot morgen (vandaag) en weer gebeld zou worden door de verpleegkundige (nog steeds niet gebeld trouwens ...)
Ik heb het gevoel dat ze me bij de crisisdienst niet serieus nemen en ze komen niet echt met een concreet plan met hoe en wat, nu heb ik maandag een telefonische afspraak maar ik heb er weinig vertrouwen in.
Mijn eigen oplossing is dat ik weg uit mijn omgeving wil, het liefst ver weg aan mijn problemen kan werken en mijn studie weer kan beginnen (wat daar makkelijker kan en ik woon in het noorden van het land). Ik heb al eerder op mezelf gewoond maar dat werkte niet omdat ik slecht met geld kan omgaan en omdat ik depressief ben ging ik amper naar school.
UPDATE:
Heb met de sociale dienst gesproken, die weet niet echt wat ze moet doen, die gaat het bespreken met een collega.
Heb ook een gesprek gehad bij de basis ggz en omdat ik zoveel problemen heb kan ze me maar voor een klein deel helpen (depressie en laag zelfbeeld) en ik wil eigenlijk doorverwezen worden naar de specialistische ggz. Heb een sollicitatie morgen, dan werk ik 20 uur in de week in de horeca, verdien slecht maar wat moet dat moet. Omdat ik ga werken betekent dat ik ook niet kan behandeld worden bij de specialistische ggz want die wouden dat ik een deeltijd ging volgen.
Uitkering wou ik aanvragen maar omdat iemand in mijn huishouden ook een uitkering heeft kan ik dat niet doen want dan wordt die gene gekort op zijn uitkering.
Nu sta ik dus op een punt dat ik moet kiezen om uit de schulden te komen of mijn eigen gezondheid te gaan fixen ....
anoniem_381280 wijzigde dit bericht op 14-02-2019 15:23
Reden: -
Reden: -
21.46% gewijzigd
zondag 13 januari 2019 19:23
Ik zou het op prijs stellen als je dit wist en daarnaast stopt met schoppen, ik heb je niks misdaan.heyhallojijdaaar123 schreef: ↑13-01-2019 19:15Als ik de hulp krijg die ik nodig heb, zie ik waarschijnlijk de meerdere wegen naar Rome.[...]
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 13 januari 2019 19:24
Je dicht anderen wel heel veel kwaliteiten toe. En goed gezien, dat begrijpen psychs heel goed. Alleen jammer dat jij niet begrijpt of wil begrijpen dat je al heel wat tips en tricks van professionals en ervaringsdeskundigen hebt gehad die echt wel in lijn zijn met dit begrip.heyhallojijdaaar123 schreef: ↑13-01-2019 19:15Als ik de hulp krijg die ik nodig heb, zie ik waarschijnlijk de meerdere wegen naar Rome. Maar voor nu zie ik dat niet in,
Ik heb vooral de indruk dat je alleen maar gehoord wil worden in je probleem en het zielig zijn, maar dat je helemaal niet open staat voor welk advies dan ook.
Nogmaals: regel vervoer en je kunt dus al heel snel terecht.
zondag 13 januari 2019 19:25
Naja het lijkt mij niet intensief, een paar uurtjes praten over wat er vroeger is gebeurd. Het idee is wel tof, meerdere dagen in de week therapie maar de plek waar ik heen moet is ver (woon in een dorp in Groningen is 15 km van me vandaan) en de personen waar ik de deeltijd bij krijg heb ik niet zoveel vertrouwen in.rosanna08 schreef: ↑13-01-2019 19:19Waar je dus eigenlijk behoefte aan hebt, is denk ik een spv-er. Maar ook die zal niet de hele dag om je heen hangen om je te vertellen wat je moet doen. Dat is ook 1 x in de zoveel tijd een afspraak om te kijken hoe het gaat en wat je kunt veranderen om dingen wel te laten slagen.
Heb je enig idee hoe intensief deeltijdtherapie is trouwens?
zondag 13 januari 2019 19:27
Zoals ik zeg, geen geld, geen auto/rijbewijs en niemand in mijn omgeving die dat hebt (geen vrienden en niemand uit mijn gezin) dus dat is geen optie. Ik ben wel dankbaar voor de tips en tricks alleen het dringt niet tot me door omdat ik dit lees en mij niet wordt verteld. Ik sta er wel open voor alleen ik zie zelf niet dat het gaat lukken.GenieInABottle schreef: ↑13-01-2019 19:24Je dicht anderen wel heel veel kwaliteiten toe. En goed gezien, dat begrijpen psychs heel goed. Alleen jammer dat jij niet begrijpt of wil begrijpen dat je al heel wat tips en tricks van professionals en ervaringsdeskundigen hebt gehad die echt wel in lijn zijn met dit begrip.
Ik heb vooral de indruk dat je alleen maar gehoord wil worden in je probleem en het zielig zijn, maar dat je helemaal niet open staat voor welk advies dan ook.
Nogmaals: regel vervoer en je kunt dus al heel snel terecht.
zondag 13 januari 2019 19:29
Dan lees je jezelf je topic voor, dan hoor je het. En als je beeld wilt, mijn ava is een actriceheyhallojijdaaar123 schreef: ↑13-01-2019 19:27Zoals ik zeg, geen geld, geen auto/rijbewijs en niemand in mijn omgeving die dat hebt (geen vrienden en niemand uit mijn gezin) dus dat is geen optie. Ik ben wel dankbaar voor de tips en tricks alleen het dringt niet tot me door omdat ik dit lees en mij niet wordt verteld. Ik sta er wel open voor alleen ik zie zelf niet dat het gaat lukken.
.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 13 januari 2019 19:30
Mijn financiën en vervoer is geen excuus, het is zoals het is. ik dreig helemaal niet, ik zeg alleen dat ik dat als enige optie zie .... (wat normaal is voor iemand die depressief is), ik wil gewoon graag weg en werken aan mezelf zonder dat ik geconfronteerd wordt met het verleden, dat is toch niet te vele gevraagd ...GenieInABottle schreef: ↑13-01-2019 19:21Dus alles wat er geopperd wordt kan niet of wil je niet. Alternatief dat geboden is wil je niet want dat vind je niet ver weg genoeg, is maar deeltijd en je denkt dat het niet genoeg is en je hebt excuses wat betreft financiën versus vervoer. Wachten wil je ook niet en je enige optie is dus om te dreigen met iets wat jezelf al niet zo serieus lijkt te nemen omdat je er al vanuit gaat dat ze je komen redden. Maw je gebruikt het om puur te manipuleren. Oh en wat nodig is: hulp accepteren en je open stellen, dat wil je ook niet.
Wake up call: wat jij wil bestaat niet. Wat jij verwacht is er niet. En van manipuleren zijn de meeste doorgewinterde hulpverleners niet onder de indruk.
Dat je hulp nodig hebt, dat ben ik helemaal met je eens. De manier waarop je dat wil bereiken is contra productief. De manier waarop je hulpverlening invult zal ervoor zorgen dat je alleen maar teleurgesteld kunt raken in die hulp, want het is niet realistisch. En de manier waarop je continu de verantwoordelijkheid bij anderen neerlegt, maakt dat je zelf geen kleine stapjes maakt. Je kunt pas stappen maken als je jezelf verantwoordelijkheid geeft.
En vooral eens met Kia en Thordis.
Jullie zien dit hele tijd als excuus maar ik kan het echt niet, de stappen zetten voor mezelf. Ik neem ook wel de verantwoordelijkheid alleen vooruit gaan is gewoon heel lastig voor mij ...
zondag 13 januari 2019 19:32
zondag 13 januari 2019 19:33
Je gebruikt het wel om te manipuleren, ook al vind jij van niet. Jij wilt namelijk met een ts een opname (of sneller hulp) afdwingen.heyhallojijdaaar123 schreef: ↑13-01-2019 19:30Mijn financiën en vervoer is geen excuus, het is zoals het is. ik dreig helemaal niet, ik zeg alleen dat ik dat als enige optie zie .... (wat normaal is voor iemand die depressief is), ik wil gewoon graag weg en werken aan mezelf zonder dat ik geconfronteerd wordt met het verleden, dat is toch niet te vele gevraagd ...
Jullie zien dit hele tijd als excuus maar ik kan het echt niet, de stappen zetten voor mezelf. Ik neem ook wel de verantwoordelijkheid alleen vooruit gaan is gewoon heel lastig voor mij ...
En er zijn je opties gegeven om het vervoer op te lossen...
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 13 januari 2019 19:33
Nee hoor, je zegt dat je ervoor open staat, maar dat doe je niet. Je verstopt je achter "omdat het niet wordt verteld", maar daar gaat het niet om.heyhallojijdaaar123 schreef: ↑13-01-2019 19:27Zoals ik zeg, geen geld, geen auto/rijbewijs en niemand in mijn omgeving die dat hebt (geen vrienden en niemand uit mijn gezin) dus dat is geen optie. Ik ben wel dankbaar voor de tips en tricks alleen het dringt niet tot me door omdat ik dit lees en mij niet wordt verteld. Ik sta er wel open voor alleen ik zie zelf niet dat het gaat lukken.
Buiten het gegeven dat 15 km ook op een fiets goed te doen is, zijn er nog veel meer opties. Maar he, je hebt je oordelen al klaar. Mijn inziens wil je geen hulp, je wil gepamperd worden. Als je echt hulp had gewild, dan had je deze kans aangenomen. Dan had je hulp gezocht bij het regelen van vervoer. Maar nee joh, dreigen met is veel interessanter, dan vinden mensen je vast sneller zielig. En als eindresultaaat heb je nog steeds niet de hulp die je nodig hebt. En dat is maar aan 1 persoon te wijten, jezelf. Jij zegt nee tegen alles, tja, dan houdt het een keer op he. Dan is de enige oplossing die van Thordis: wachten totdat er tijd voor je is.heyhallojijdaaar123 schreef: ↑13-01-2019 19:25Naja het lijkt mij niet intensief, een paar uurtjes praten over wat er vroeger is gebeurd. Het idee is wel tof, meerdere dagen in de week therapie maar de plek waar ik heen moet is ver (woon in een dorp in Groningen is 15 km van me vandaan) en de personen waar ik de deeltijd bij krijg heb ik niet zoveel vertrouwen in.
zondag 13 januari 2019 19:34
Ik zit niet lollig te doen...heyhallojijdaaar123 schreef: ↑13-01-2019 19:32Ik vindt niet zo'n grappige opmerking ofzo. Je snapt wel wat ik bedoel met fysiek? een deskundige die mij het verteld in een ruimte wat niet mijn huis is.
Ik geef je een optie. Probeer het dan iig.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 13 januari 2019 19:37
Je financiën en vervoer zijn wel degelijk een excuus. Waar nood is zijn oplossingen. Dat jij ze valide genoeg vindt om deze te gebruiken, dat is een ander verhaal. En ja, het zijn wel degelijk dreigingen, je gaat er toch al vanuit dat ze je daarna wel serieus nemen? En nee, niet elk depressief persoon doet dit hoor.heyhallojijdaaar123 schreef: ↑13-01-2019 19:30Mijn financiën en vervoer is geen excuus, het is zoals het is. ik dreig helemaal niet, ik zeg alleen dat ik dat als enige optie zie .... (wat normaal is voor iemand die depressief is), ik wil gewoon graag weg en werken aan mezelf zonder dat ik geconfronteerd wordt met het verleden, dat is toch niet te vele gevraagd ...
Jullie zien dit hele tijd als excuus maar ik kan het echt niet, de stappen zetten voor mezelf. Ik neem ook wel de verantwoordelijkheid alleen vooruit gaan is gewoon heel lastig voor mij ...
En aan jezelf werken zonder je verleden onder ogen zien, ja dat kan, maar er zijn maar weinig stromingen die daarin meegaan en meestal kun je er niet omheen. Dus ja, dat is teveel gevraagd.
zondag 13 januari 2019 19:38
Ik heb echt het idee als ik dit allemaal zo lees dat jij een heel verkeerd beeld hebt van een opname.
Ik heb ontzettend veel opnames gehad zowel op gesloten, besloten, open als behandelafdelingen. As we speak zit ik op zo een laatste afdeling.
Op geen enkele afdeling ben ik aan mijn handje meegenomen. De meeste afdelingen boden op de maaltijden, een dagopening en sluiting en heel misschien ergens in de week een uurtje activiteitenbegeleiding of sport na totaal geen daginvulling. Je werd in de ochtend gewekt maar ook dan, als je er niet uit wilt komen dan niet. Ze trekken je er echt niet uit hoor. Als je geluk hebt is er ergens op de dag een kwartiertje tijd om even te praten met een verpleegkundige. En je ziet eens een keer een arts die kijkt of er voldoende vooruitgang is en of je al naar huis kan. De psychiater zie je vaak alleen maar de eerste en de laatste dag van je opname.
Verder moet je het ook daar echt zelf doen. Wel heb ik daar van alles meegemaakt agressie, suïcides en veel pogingen en ga zo maar door. Heel erg heftig, ik schiet nu nog in de paniek als ik een ambulance of traumaheli zie.
De behandelafdeling, daar waar je dus wel meer behandeling krijgt, bied dus idd wel therapie. Maar daar is helemaal niemand die je wakker komt maken, dat is volledig eigen verantwoordelijkheid. Je moet zelf naar de therapieën, zelf schoonmaken, zelf boodschappen doen en koken, bij ons is er ook helemaal niet 24 uur per dag verpleging aanwezig en moeten we het een gedeelte van de dag ook met elkaar doen. Er is niemand die mij kan of gaat vertellen hoe ik in elkaar zit. Ik moet zelf dingen bespreekbaar maken, doelen opstellen en daaraan werken, doe ik dat niet dan gebeurt er ook helemaal niets en wordt ik uit de behandeling gezet.
Je zal dus echt zelf stappen moeten gaan zetten! Een begin gaan maken hoe onmogelijk dat ook kan voelen. Dat wat jij verwacht ga je echt nergens krijgen.
Ik heb ontzettend veel opnames gehad zowel op gesloten, besloten, open als behandelafdelingen. As we speak zit ik op zo een laatste afdeling.
Op geen enkele afdeling ben ik aan mijn handje meegenomen. De meeste afdelingen boden op de maaltijden, een dagopening en sluiting en heel misschien ergens in de week een uurtje activiteitenbegeleiding of sport na totaal geen daginvulling. Je werd in de ochtend gewekt maar ook dan, als je er niet uit wilt komen dan niet. Ze trekken je er echt niet uit hoor. Als je geluk hebt is er ergens op de dag een kwartiertje tijd om even te praten met een verpleegkundige. En je ziet eens een keer een arts die kijkt of er voldoende vooruitgang is en of je al naar huis kan. De psychiater zie je vaak alleen maar de eerste en de laatste dag van je opname.
Verder moet je het ook daar echt zelf doen. Wel heb ik daar van alles meegemaakt agressie, suïcides en veel pogingen en ga zo maar door. Heel erg heftig, ik schiet nu nog in de paniek als ik een ambulance of traumaheli zie.
De behandelafdeling, daar waar je dus wel meer behandeling krijgt, bied dus idd wel therapie. Maar daar is helemaal niemand die je wakker komt maken, dat is volledig eigen verantwoordelijkheid. Je moet zelf naar de therapieën, zelf schoonmaken, zelf boodschappen doen en koken, bij ons is er ook helemaal niet 24 uur per dag verpleging aanwezig en moeten we het een gedeelte van de dag ook met elkaar doen. Er is niemand die mij kan of gaat vertellen hoe ik in elkaar zit. Ik moet zelf dingen bespreekbaar maken, doelen opstellen en daaraan werken, doe ik dat niet dan gebeurt er ook helemaal niets en wordt ik uit de behandeling gezet.
Je zal dus echt zelf stappen moeten gaan zetten! Een begin gaan maken hoe onmogelijk dat ook kan voelen. Dat wat jij verwacht ga je echt nergens krijgen.
zondag 13 januari 2019 19:38
.heyhallojijdaaar123 schreef: ↑13-01-2019 13:22Welke 'kleine' stappen kan ik ondernemen dan? Want zoals ik het nu zie kan ik geen enkele stap zetten ...
Er hebben zo veel mensen met je meegedacht en stappen genoemd. Ik heb een half dagprogramma als voorbeeld gegeven waar je gelijk iets mee kan doen en op voort kan borduren. Als je depressief bent overzie je het hele dagprogramma vaak niet, daarom neem je elke keer één stap. Als je dat hebt gehad doe je een volgende stap. Nee, dat zal je niet als 'oplossing' zien want het is niet meteen geld en een huis in je schoot, maar als je depressief bent zijn dat soort stappen óók nodig om je beter te gaan voelen en naar grotere stappen toe te werken. Maarja, dan voel je je niet meteen weer goed, dus wat jou betreft 'geen oplossing'. 1x iets proberen te eten en het lukt niet dus meteen afgeschreven? Herstellen van een depressie bestaat wel uit een miljoen stappen en soms ben je dan nog maar op de helft en je heel vaak is het steeds opnieuw de kleine stappen herhalen en herhalen tot het beter wordt. Het is echt jammer dat je hiermee jezelf in de vingers snijdt, want je voorkomt zo elke vorm van progressie omdat je nergens een begin wil maken.
Neem een kladblok bij de hand en lees het topic nog eens door en noteer de concrete dingen die genoemd zijn. Zet ze in volgorde van wat je nu kan regelen. Zo ga je stap voor stap verder. En geloof me, zo'n proces gaat stap voor stap, twee stappen vooruit, één stap terug en soms blijf je ook even stilstaan. En, ja het is allemaal duizend keer makkelijker gezegd en gedaan. Dat zal het altijd blijven. Zoals met alles, het is niet voor niets een gezegde.
En nogmaals: Welke uitkering denk je zo snel voor elkaar te krijgen terwijl je woont waar je nu woont en die je ook kan meenemen in je verhuizing zonder dat je hoeft te werken of studeren (want dat kan je niet aan)?
Ik begin me af te vragen of dit topic wel echt is....er duiken wel vaker dit soort topics op van mensen met precies dezelfde instelling. Ik vraag me af of het niet gewoon één persoon is die een beetje vreemd vermaak zoekt.
Maar je bent wel heel duidelijk geweest steeds in je posts: je wil niet en je kan niet. Ok. Dan is het zinloos om nog iets aan te dragen, je kan immers helemaal niks.
zondag 13 januari 2019 19:38
zondag 13 januari 2019 19:39
Ten eerste heb ik geen fiets en het geld niet om een fiets te kopen. ten 2e ik ben niet in staat om 30 km te fietsen (heen en terug). Door mijn schildklier aandoening ben ik hele dagen vermoeid en door mijn depressie heb ik al helemaal geen energie. Wie kan ik vragen om mij te brengen als niemand in mijn familie een auto heeft en zei ook niet veel geld hebben om dat voor mij te betalen (qua OV). Ik kan wel wachten totdat ik aan de beurt ben maar wat kan ik in de tussentijd doen? niet veel. Ik geef mezelf al de schuld voor heel veel dingen en trouwens, je hoeft me niet zielig te vinden, die keuze ligt helemaal aan jezelf.GenieInABottle schreef: ↑13-01-2019 19:33Nee hoor, je zegt dat je ervoor open staat, maar dat doe je niet. Je verstopt je achter "omdat het niet wordt verteld", maar daar gaat het niet om.
Buiten het gegeven dat 15 km ook op een fiets goed te doen is, zijn er nog veel meer opties. Maar he, je hebt je oordelen al klaar. Mijn inziens wil je geen hulp, je wil gepamperd worden. Als je echt hulp had gewild, dan had je deze kans aangenomen. Dan had je hulp gezocht bij het regelen van vervoer. Maar nee joh, dreigen met is veel interessanter, dan vinden mensen je vast sneller zielig. En als eindresultaaat heb je nog steeds niet de hulp die je nodig hebt. En dat is maar aan 1 persoon te wijten, jezelf. Jij zegt nee tegen alles, tja, dan houdt het een keer op he. Dan is de enige oplossing die van Thordis: wachten totdat er tijd voor je is.
Dreigen is het zeker niet, een depressief persoon ziet dat als de enige uitweg
zondag 13 januari 2019 19:43
Dit topic is helaas wel echt, en de problemen die ik heb ook. Ik kan inderdaad niks.tu1nhek schreef: ↑13-01-2019 19:38.
Er hebben zo veel mensen met je meegedacht en stappen genoemd. Ik heb een half dagprogramma als voorbeeld gegeven waar je gelijk iets mee kan doen en op voort kan borduren. Als je depressief bent overzie je het hele dagprogramma vaak niet, daarom neem je elke keer één stap. Als je dat hebt gehad doe je een volgende stap. Nee, dat zal je niet als 'oplossing' zien want het is niet meteen geld en een huis in je schoot, maar als je depressief bent zijn dat soort stappen óók nodig om je beter te gaan voelen en naar grotere stappen toe te werken. Maarja, dan voel je je niet meteen weer goed, dus wat jou betreft 'geen oplossing'. 1x iets proberen te eten en het lukt niet dus meteen afgeschreven? Herstellen van een depressie bestaat wel uit een miljoen stappen en soms ben je dan nog maar op de helft en je heel vaak is het steeds opnieuw de kleine stappen herhalen en herhalen tot het beter wordt. Het is echt jammer dat je hiermee jezelf in de vingers snijdt, want je voorkomt zo elke vorm van progressie omdat je nergens een begin wil maken.
Neem een kladblok bij de hand en lees het topic nog eens door en noteer de concrete dingen die genoemd zijn. Zet ze in volgorde van wat je nu kan regelen. Zo ga je stap voor stap verder. En geloof me, zo'n proces gaat stap voor stap, twee stappen vooruit, één stap terug en soms blijf je ook even stilstaan. En, ja het is allemaal duizend keer makkelijker gezegd en gedaan. Dat zal het altijd blijven. Zoals met alles, het is niet voor niets een gezegde.
En nogmaals: Welke uitkering denk je zo snel voor elkaar te krijgen terwijl je woont waar je nu woont en die je ook kan meenemen in je verhuizing zonder dat je hoeft te werken of studeren (want dat kan je niet aan)?
Ik begin me af te vragen of dit topic wel echt is....er duiken wel vaker dit soort topics op van mensen met precies dezelfde instelling. Ik vraag me af of het niet gewoon één persoon is die een beetje vreemd vermaak zoekt.
Maar je bent wel heel duidelijk geweest steeds in je posts: je wil niet en je kan niet. Ok. Dan is het zinloos om nog iets aan te dragen, je kan immers helemaal niks.
zondag 13 januari 2019 19:44
tja, ik kan je uit ervaring vertellen dat deeltijd echt geen gezellig theekransje is.heyhallojijdaaar123 schreef: ↑13-01-2019 19:25Naja het lijkt mij niet intensief, een paar uurtjes praten over wat er vroeger is gebeurd. Het idee is wel tof, meerdere dagen in de week therapie maar de plek waar ik heen moet is ver (woon in een dorp in Groningen is 15 km van me vandaan) en de personen waar ik de deeltijd bij krijg heb ik niet zoveel vertrouwen in.
Waarom heb je geen vertrouwen in die personen? Ken je ze? Heb je al therapie bij hun gehad?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 13 januari 2019 19:45
Ik ben er al genoeg mee geconfronteerd en ik wil het gewoon niet meer dat dat gebeurt
zondag 13 januari 2019 19:46
Dat is niet waar. Als iedereen met een depressie dat als uitweg zou zien zouden heel veel mensen er nu niet meer zijn.heyhallojijdaaar123 schreef: ↑13-01-2019 19:39[...].
Dreigen is het zeker niet, een depressief persoon ziet dat als de enige uitweg
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 13 januari 2019 19:46
Na mijn ts van afgelopen dinsdag kreeg ik een gesprek met de verpleegkundige en psychiater (psychiater is mijn behandelaar). Slechte start ( ik werd niet serieus genomen) en ze vonden dat ik emotieloos overkwam (goh na te veel medicatie), ik heb liever niet dat hij mijn behandelaar wordt/is
zondag 13 januari 2019 19:50
In jouw geval is het wel dreigen. Je wil het alleen doen omdat je dan denkt eerder hulp te krijgen. En nee, niet elk depressief persoon ziet dat als enige uitweg hoor. Je hebt een heel vertekend beeld aan jezelf opgelegd om jezelf goed te praten. En nee hoor, ik vind je niet zielig. Dat is voorbehouden aan andere zaken. Jij maakt gewoon keuzes waarin je jezelf steeds vaster zet in je eigen positie. En je gebruikt depressie en geldgebrek als excuus om niet aan jezelf te hoeven werken. Uit ervaring kan ik zeggen dat het er heel erg op lijkt dat je pijn nog niet groot genoeg is. Je wens om echt hulp aan te pakken ontbreekt nog. En dat is niet erg hoor, wel vervelend voor jou, maar het hoort er soms bij.heyhallojijdaaar123 schreef: ↑13-01-2019 19:39Ten eerste heb ik geen fiets en het geld niet om een fiets te kopen. ten 2e ik ben niet in staat om 30 km te fietsen (heen en terug). Door mijn schildklier aandoening ben ik hele dagen vermoeid en door mijn depressie heb ik al helemaal geen energie. Wie kan ik vragen om mij te brengen als niemand in mijn familie een auto heeft en zei ook niet veel geld hebben om dat voor mij te betalen (qua OV). Ik kan wel wachten totdat ik aan de beurt ben maar wat kan ik in de tussentijd doen? niet veel. Ik geef mezelf al de schuld voor heel veel dingen en trouwens, je hoeft me niet zielig te vinden, die keuze ligt helemaal aan jezelf.
Dreigen is het zeker niet, een depressief persoon ziet dat als de enige uitweg
Oplossingen wat betreft vervoer had je ook kunnen bespreken met degene die je de behandeling aanbood, contact opnemen met de gemeente en verzekering wat zij kunnen betekenen, even googlen op buddy projecten en er zijn vast mensen in de buurt die dit als vrijwilligerswerk doen en zo kan ik nog wel even doorgaan.
zondag 13 januari 2019 19:53
Nee hoor, lang niet bij iedereen. Wat een raar beeld heb jij van mensen met een depressie.heyhallojijdaaar123 schreef: ↑13-01-2019 19:47Niet dat ze het doen maar het spookt wel door hun hoofd.
