Weet even geen raad meer ...

Ik zou graag advies van jullie willen over dit onderwerp.

Er zijn wat dingetjes gebeurd deze week en daar door moest ik de Volgende dag naar de crisisdienst gaan voor een gesprek, ik had alles op papier opgeschreven waar ik tegen aanloop/mee zit (o.a. probleem met liegen, slecht met geld kunnen omgaan/veel schulden, depressief, veel gepest vroeger, laag zelfbeeld, slechte eetlust/slecht slaapritme enz.)

Omdat ik mezelf goed kon onderbouwen kreeg ik het gevoel dat ze me niet serieus namen. Mijn doel was van het gesprek dat er tenminste een oplossing zou komen, ik zat zelf te denken aan een opname voor mijn problemen maar dat idee werd al snel uit mijn hoofd gehaald omdat ik niet verward genoeg zou zijn. Later kwam er een psychiater bij het gesprek en die wou mij slaapmedicatie voorschrijven maar ik zei dat dat mijn problemen niet zou oplossen. Het enige wat ze zeiden was we zien je volgende week voor een nieuw gesprek. Ik had aan beide uitgelegd (verpleegkundige en psychiater) dat ik moeilijk naar de crisisdienst kan komen omdat ik geen rijbewijs heb en geen geld om met het OV te gaan maar dat maakte hun niet zoveel uit volgens mij. Ze gaven mij een nummer, als er iets was kon ik dat nummer bellen.

Ik gister avond dus het nummer bellen wat ze me hadden gegeven, ik het hele verhaal uitleggen van wat er was gebeurd maar de man die ik aan de telefoon had was me meer aan het afleiden ( wat ik wel door had) en hij noemde meerdere keren de oplossing dat ik moest wachten tot morgen (vandaag) en weer gebeld zou worden door de verpleegkundige (nog steeds niet gebeld trouwens ...)

Ik heb het gevoel dat ze me bij de crisisdienst niet serieus nemen en ze komen niet echt met een concreet plan met hoe en wat, nu heb ik maandag een telefonische afspraak maar ik heb er weinig vertrouwen in.

Mijn eigen oplossing is dat ik weg uit mijn omgeving wil, het liefst ver weg aan mijn problemen kan werken en mijn studie weer kan beginnen (wat daar makkelijker kan en ik woon in het noorden van het land). Ik heb al eerder op mezelf gewoond maar dat werkte niet omdat ik slecht met geld kan omgaan en omdat ik depressief ben ging ik amper naar school.

UPDATE:

Heb met de sociale dienst gesproken, die weet niet echt wat ze moet doen, die gaat het bespreken met een collega.

Heb ook een gesprek gehad bij de basis ggz en omdat ik zoveel problemen heb kan ze me maar voor een klein deel helpen (depressie en laag zelfbeeld) en ik wil eigenlijk doorverwezen worden naar de specialistische ggz. Heb een sollicitatie morgen, dan werk ik 20 uur in de week in de horeca, verdien slecht maar wat moet dat moet. Omdat ik ga werken betekent dat ik ook niet kan behandeld worden bij de specialistische ggz want die wouden dat ik een deeltijd ging volgen.

Uitkering wou ik aanvragen maar omdat iemand in mijn huishouden ook een uitkering heeft kan ik dat niet doen want dan wordt die gene gekort op zijn uitkering.

Nu sta ik dus op een punt dat ik moet kiezen om uit de schulden te komen of mijn eigen gezondheid te gaan fixen ....

Kia•Ora schreef: ↑

13-01-2019 20:07

Nou kom maar op dan... wat heb je ons nog allemaal niet verteld?

Ik sluit dit topic.

kleincadeautje schreef: ↑

14-01-2019 00:32

Ik heb niet alles gelezen, wel dat je in een dorp in Groningen woont. Ik vraag me dan af waar, ik woon ook ergens daar, misschien kunnen we elkaar ontmoeten?

Uh waarom?

Kia•Ora schreef: ↑

14-01-2019 20:30

Hoe waren de afspraken to?

Heel erg aangedrongen maar kon vandaag terecht bij POH, met de vraag of iemand mij kan helpen met mij dag invullen want ik had aangegeven dat ik dat moeilijk vindt, alleen ze wist niet hoe. Verder kreeg ik in het gesprek alleen 'goh wat rot voor je' en 'wat heb jij veel meegemaakt vorig jaar ect ect. Ze zou het met de HA bespreken wat het beste voor mij is maar ze is mij vergeten te bellen (vast wat tussen gekomen)
Had ook aangegeven dat ik graag uit huis wou (ik weet het, het is een te grote stap maar wou er graag meer info over) maar daar wist ze niet zoveel over.

Crisisdienst had mij nog niet gebeld dus had ik zelf maar weer gebeld. Mijn behandelaar uitgelegd wat mijn plan is en wat ik daar voor nodig heb, ik kreeg een antwoord van: goed dat je ergens mee bezig bent. Ik wil graag worden doorverwezen naar de basis ggz maar dat kan pas als mijn behandelaar mijn dossier afsluit. Had ook uitgelegd dat ik begeleid wou wonen en kreeg als antwoord, daar ben je te slim voor. Ik werd daar een beetje pissig van want je kan dat niet echt over iemand zeggen na 1 gesprek. Had ook uitgelegd als ik stappen verder wil zetten in het leven dat ik daar goede begeleiding bij nodig heb (financiën op orde leren zetten, leren mezelf niet zo verwaarlozen en leren huis schoon houden ect). Ze negeerde dat in princiepen en begon over hoe ik me de afgelopen dagen hebt gevoeld enzovoort. Vrijdag heb ik weer telefonisch contact met haar en dan zou mijn dossier afsluiten (mag ik hopen)

Verder heb ik de gemeente vandaag gebeld maar omdat ik zoveel vragen had verwees ze me door naar het spreekuur, alleen had ik die helaas gemist (belde rond half 4 en het spreekuur is van 1330 tot 1430). Dus helaas ben ik niet verder gekomen.

Nu zit ik met het punt van dat ik niet verder kan, ik moet nu wachten op de rest om het zo te zeggen. Maar nu weet ik niet wat ik in de tussentijd kan doen. Eerst hield ik me erg bezig met een het zoeken naar een optie alleen nu kan ik dat niet meer doen.

Bitje93 schreef: ↑

14-01-2019 21:17

Ik ben heel benieuwd of het TO gelukt is vandaag om een uitkering te regelen.

Nope.

Sharing schreef: ↑

13-01-2019 21:22

Dag heyhallojijdaaar123, bekijk je het wel eens van de andere kant? Bijv. van die van je moeder, broer? Wie wast er jouw lakens, de badhanddoeken, wie doet er boodschappen? Zet jij wel eens een bakje koffie voor je moeder?
Uit ervaring weet ik hoe machteloos je kan voelen en gefrustreerd als iemand in het gezin, in mijn geval een zus, niets wil, kan, doet, behalve alle hulp en handvatten torpederen. Terwijl ze een prachtig lief mens is, alleen ziet ze het zelf niet.
Isoleer je niet van je familie, sta op, douche, trek een schoon T shirt aan en vraag of er boodschappen nodig zijn. Help je moeder ipv. te zuchten en te klagen. Stapje 1.
Voor stapje 2 en 3 zijn er al veel adviezen gegeven.

Op dit moment bekijk ik het meeste eenzijdig. Mijn moeder doet indd mijn was en doet de boodschappen, maar eten doe ik eigenlijk bijna niet dus boodschappen doet ze groot en deels alleen voor zichzelf en mijn broer. Ik zet wel thee voor mijn moeder, dat is een kleine moeite om te doen. Ik isoleer mezelf altijd van mensen als ik me rot voel, dat is mijn manier om er mee te dealen i guesss. Ik heb liever dat ik mezelf isoleer dan uitvallen tegen 1 van hun, want dat verdient geen 1 van hun.

Update OP