Relaties
alle pijlers
Verdeling huishouden en ‘derde shift’
donderdag 31 januari 2019 om 17:51
De titel doet het al vermoeden: ik worstel met de verdeling huishouden en de zogeheten derde shift, een term die ik hier op het forum heb geleerd. Onze kinderen gaan naar school en wij werken allebei 36 uur. Twee keer bso en verder vangen we samen halen, brengen, vrije dagen etc op. Daar geen klagen over. Alleen, nagenoeg alles qua planning etc komt op mij neer.
Ik hou van hem, vind hem aantrekkelijk en wil het graag oplossen. Heeft iemand bruikbare tips? Of valt het allemaal mee?
Ik hou van hem, vind hem aantrekkelijk en wil het graag oplossen. Heeft iemand bruikbare tips? Of valt het allemaal mee?
frettie wijzigde dit bericht op 01-02-2019 10:21
17.38% gewijzigd
vrijdag 1 februari 2019 om 06:23
Wat ik heb geleerd in deze kon ik pas na jaren goed aanduiden. In mijn tijd had ik nog geen Viva-Forum en geen internet. De derde shift had ook geen naam, ik zag het patroon geen eens. Ik baalde gewoon dat mijn hoofd overliep en dat mijn man dan vroeg waar ik het dan zo druk mee had. Dat hij best wilde stofzuigen, maar dat mijn probleem daar niet van weg ging.
Dat ik bij mijn moeder te rade ging een dat zij zei dat ik niet moest mopperen want mijn man hielp me toch? Dat zelf wilde werken en dat doen met werken misschien zo gek nog niet was.
Hoezo verwacht jij van de TO dat ze in een avond en oplossing heeft?
vrijdag 1 februari 2019 om 07:55
Maar de 'regelaar' kan ook leren van de niet-regelaar. En wat vaker denken: Oh, dat komt zaterdag wel.florence13 schreef: ↑01-02-2019 05:30het ontstaat omdat een van de twee het wel ziet en de ander niet. Een van de twee denkt 'oh shit, als ik dit niet regel dan lopen de volgende dingen ook in de soep' en die gaat dat dan regelen.
Het huishouden kan vaak best wat langer wachten.
vrijdag 1 februari 2019 om 08:03
Zeker waar! Sommige dingen 'verdwijnen' zelfs van je to-dolist als je ze uitstelt. Dan waren ze niet echt nodig. Sterker nog als je x niet doet kun je y ook van de lijst schrappen.
vrijdag 1 februari 2019 om 08:37
ja dat kan, maar dat moet hij dan ook doen. zowel in uitstellen als in accepteren dat niet alles perfect hoeft.
vrijdag 1 februari 2019 om 08:38
Laat ik voorop stellen dat ik lang niet alles gelezen heb, dus misschien zijn er dingen dubbel.
Ik regelde vroeger ook alles. Dacht over alles na en vooral vooruit. Deed het meeste huishouden. Maar ik werkte ook minder.
En toen werd ik ziek. Van de een op de andere dag kon ik niet veel meer. Daarnaast raakte ik compleet in paniek als ik dingen moest regelen. Ik kreeg het niet meer op een rijtje. (Mede door alle medicatie) Man moest ineens vanalles overnemen en regelen. Daar ging natuurlijk veel mis. Logisch! Hij was het miet gewend. We leven allemaal nog.
Het was een chaotische periode.
Toen het weer een beetje beter ging hebben we afspraken gemaakt. Sport van zoon is zijn ding. Hij regelt alles er voor. Brengen/halen, benodigde spullen.
De boodschappen regelt hij. Koken hebben we verdeeld. Wie niet kookt ruimt op. Kinderen naar bed brengen hebben we ook verdeeld. Daarnaast hebben we een whiteboard met de weekplanning. Eens in de maand (of soms vaker) leggen we de agenda’s naast elkaar neer en hebben we ‘werkoverleg’. Welke dingen moeten er gebeuren? Wie neemt wat op zich? Welke afspraken staan er? Waar hebben we overlappingen? Wie zorgt er voor oppas?
Klinkt misschien allemaal kinderachtig, maar het gaf en geeft mij heel veel houvast. Ik kan bepaalde dingen echt loslaten en hoef me er niet druk om te maken. Ik heb moeten leren loslaten, want dingen gaan niet altijd meer zoals ik ze het liefste zou willen. Maar wie zegt dat mijn manier de beste is? En het belangrijkste is dat ik me niet meer verantwoordelijk voel voor alles.
Ik regelde vroeger ook alles. Dacht over alles na en vooral vooruit. Deed het meeste huishouden. Maar ik werkte ook minder.
En toen werd ik ziek. Van de een op de andere dag kon ik niet veel meer. Daarnaast raakte ik compleet in paniek als ik dingen moest regelen. Ik kreeg het niet meer op een rijtje. (Mede door alle medicatie) Man moest ineens vanalles overnemen en regelen. Daar ging natuurlijk veel mis. Logisch! Hij was het miet gewend. We leven allemaal nog.
Het was een chaotische periode. Toen het weer een beetje beter ging hebben we afspraken gemaakt. Sport van zoon is zijn ding. Hij regelt alles er voor. Brengen/halen, benodigde spullen.
De boodschappen regelt hij. Koken hebben we verdeeld. Wie niet kookt ruimt op. Kinderen naar bed brengen hebben we ook verdeeld. Daarnaast hebben we een whiteboard met de weekplanning. Eens in de maand (of soms vaker) leggen we de agenda’s naast elkaar neer en hebben we ‘werkoverleg’. Welke dingen moeten er gebeuren? Wie neemt wat op zich? Welke afspraken staan er? Waar hebben we overlappingen? Wie zorgt er voor oppas?
Klinkt misschien allemaal kinderachtig, maar het gaf en geeft mij heel veel houvast. Ik kan bepaalde dingen echt loslaten en hoef me er niet druk om te maken. Ik heb moeten leren loslaten, want dingen gaan niet altijd meer zoals ik ze het liefste zou willen. Maar wie zegt dat mijn manier de beste is? En het belangrijkste is dat ik me niet meer verantwoordelijk voel voor alles.
~What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?~
vrijdag 1 februari 2019 om 08:39
vrijdag 1 februari 2019 om 09:02
Het huishouden is idd een kwestie van smaak en prioriteit. Dat kan vaker wachten ja. Zaken als logopedie, fysiotherapie, gesprekken op school, financiën, boodschappen, kleding wassen etc weer veel minder.
vrijdag 1 februari 2019 om 09:07
een niet-regelaar die eisen gaat stellen, die kan het werk OF zelf doen OF zijn mond houdenflorence13 schreef: ↑01-02-2019 08:37ja dat kan, maar dat moet hij dan ook doen. zowel in uitstellen als in accepteren dat niet alles perfect hoeft.
vrijdag 1 februari 2019 om 09:11
precies, wij werken hier thuis volgens het principe:
"als jij wil dat ik de leidinggevende van dit huishouden ben, moet jij doen wat jouw taken zijn zonder gezeur, maar dan doe jij die dus op de manier die jij wil"
vrijdag 1 februari 2019 om 09:15
Ja, uiteraard. Met precies 50/50 bedoel ik natuurlijk: zodanig dat niemand zich voelt achtergesteld of overvraagd. Dat je beiden tevreden bent. Dat is bij TO dus zeer zeker niet het geval.Stampertje12 schreef: ↑01-02-2019 01:20Wil je de taken 50/50 verdelen of de tijd. Dat is best interessant. Mijn partner is extreem traag met alle huishoudelijke taken, maar wel heel precies. Ik ben heel snel, maar laat hier en daar een hoekje zitten. Je wil denk ik ook niet eindigen met een vinklijst waarin de een controleert of de ander de taak wel goed gedaan heeft :p
Is het niet ook dat je in een relatie profiteert van elkaars sterke punten en dat je groeit in een bepaalde verdeling? Ongeveer eerlijk, maar nooit helemaal?
vrijdag 1 februari 2019 om 09:15
Evenveel werken is natuurlijk niet meteen overzichtelijk, zeker als je allebei veel werkt. En nog een ‘probleemkind’ erbij hebt.
vrijdag 1 februari 2019 om 09:19
daarnaast is 50/50 ook niet meteen zaligmakend, als de ene een klus echt een onnoemelijke opgave vindt, en de ander vindt het piece of cake, dan zit je al met de gebakken peren. 50/50 is gewoon niet objectiveerbaar.SallySpectra* schreef: ↑01-02-2019 09:15Evenveel werken is natuurlijk niet meteen overzichtelijk, zeker als je allebei veel werkt. En nog een ‘probleemkind’ erbij hebt.
vrijdag 1 februari 2019 om 09:25
Maar dat scheelde dus toen ook al vrijwel niets in uren. Aangezien de kinderen thuis waren, en dat meer op jou aankwam, deed je dus toen ook al meer. Oftewel: het heeft altijd scheef gezeten.
Gelijkwaardigheid op dit punt kun je alleen krijgen als je je allebei bewust bent van de onbewuste patronen, die gaat aanpassen en héél belangrijk: je ernaar gaat gedragen.
Dus niet: ik moet ook altijd alles regelen, mijn man kan dat niet, het komt altijd op mij aan, mijn man moet aangestuurd worden..etc etc. Dat zijn allemaal gedachtes die voortkomen uit ouderwetse rollenpatronen.
Je bedenkt samen wat je wil ,je gaat samen om de tafel zitten en je maakt een verdeling die voor jullie samen werkt. Het is de kunst om dit te doen zónder man/vrouw gedachtes en verwachtingen en zónder overal beren op de weg te zien. Gewoon praktisch zonder gedoe of drama. Wat wil jij écht?
vrijdag 1 februari 2019 om 09:28
Ik bedoel emotioneel 50/50, dus op de schaal van tevredenheid. In de praktijk hoeft dat uiteraard niet zo uit te pakken als je maar het gevoel hebt dat je het écht samen doet. En daarvoor moet je dus ook naar je eigen patronen kijken, om die ook te kunnen doorbreken. Anders kom je er nooit uit.florence13 schreef: ↑01-02-2019 09:19daarnaast is 50/50 ook niet meteen zaligmakend, als de ene een klus echt een onnoemelijke opgave vindt, en de ander vindt het piece of cake, dan zit je al met de gebakken peren. 50/50 is gewoon niet objectiveerbaar.
vrijdag 1 februari 2019 om 09:29
Natuurlijk moet dat. Maar dat heeft niet zoveel met het al dan niet overzichtelijk zijn van de situatie te maken.DeKenau schreef: ↑01-02-2019 09:28Ik bedoel emotioneel 50/50, dus op de schaal van tevredenheid. In de praktijk hoeft dat uiteraard niet zo uit te pakken als je maar het gevoel hebt dat je het écht samen doet. En daarvoor moet je dus ook naar je eigen patronen kijken, om die ook te kunnen doorbreken. Anders kom je er nooit uit.
vrijdag 1 februari 2019 om 09:30
Ik bedoel het gevoelsmatige stuk. Als je evenveel werkt mag je van die ander verwachten dat je al het overige sámen doet op een manier die werkt voor jullie allebei. Bij de een 18u en de ander 40u is dat misschien meer een zoektocht naar wat redelijk is.SallySpectra* schreef: ↑01-02-2019 09:15Evenveel werken is natuurlijk niet meteen overzichtelijk, zeker als je allebei veel werkt. En nog een ‘probleemkind’ erbij hebt.
vrijdag 1 februari 2019 om 09:33
Klopt, maar het is qua verwachtingen wel iets makkelijker. Namelijk: alles wat er overblijft is voor ons samen. Dat is alles wat ik bedoelde. Als de de een meer werkt is het meer puzzelen.SallySpectra* schreef: ↑01-02-2019 09:29Natuurlijk moet dat. Maar dat heeft niet zoveel met het al dan niet overzichtelijk zijn van de situatie te maken.
vrijdag 1 februari 2019 om 09:33
Ik heb niet alles gelezen, dus sorry als t dubbel is. Wij hebben niet echt een verdeling per klus, maar meer per tijd. Als ik schooltasjes moet klaarzetten, tso betalen, kadootjes bestellen ed, zeg ik dat dat die avond moet gebeuren. Ik ben daar dan vrij voor gemaakt en doet hij de keuken, kinderen enzo.
Als de één klaar is, helpt de ander met de rest en kunnen we tegelijkertijd zitten.
Zo ook andersom. Als hij tijd nodig heeft voor belastingaangifte, afval etc geeft hij dat aan en doe ik de lopende zaken.
Als de één klaar is, helpt de ander met de rest en kunnen we tegelijkertijd zitten.
Zo ook andersom. Als hij tijd nodig heeft voor belastingaangifte, afval etc geeft hij dat aan en doe ik de lopende zaken.
vrijdag 1 februari 2019 om 09:35
Ik zou er wel waken voor dat 'iets'. Als je echt gelijkwaardigheid wil, is tevreden zijn met iets meer in balans niet genoeg. Dan ga je gewoon voor 'in balans'. Anders begin jij al weer met schipperen en geef je je man onbewust niet te kans om het écht samen te doen.
Just my two cents.
vrijdag 1 februari 2019 om 09:39
Maar ik vind dat ‘gewoon loslaten’ wel een ding. Ik heb ooit gevraagd ‘regel jij de tandarts voor de koters’ en dan duurde het meer dan een jaar voordat er een afspraak was. Met gaatjes tot gevolg.
Kind moet fysio, besproken en ja, dat was nodig. Tenzij ik hem vraag ‘wil jij vandaag een afspraak inplannen’ gebeurt het gewoon níet. En dat vragen voelt nu juist alsof het allemaal van mij afhangt, ik heb het met minder belangrijke dingen weleens afgewacht en dan gebeurde het gewoon niet.
Dat zijn van die kleine dingen, het zit niet in zijn hoofd, wel in het mijne.
Kind moet fysio, besproken en ja, dat was nodig. Tenzij ik hem vraag ‘wil jij vandaag een afspraak inplannen’ gebeurt het gewoon níet. En dat vragen voelt nu juist alsof het allemaal van mij afhangt, ik heb het met minder belangrijke dingen weleens afgewacht en dan gebeurde het gewoon niet.
Dat zijn van die kleine dingen, het zit niet in zijn hoofd, wel in het mijne.
vrijdag 1 februari 2019 om 09:42
Exact.Thordis* schreef: ↑01-02-2019 09:39Maar ik vind dat ‘gewoon loslaten’ wel een ding. Ik heb ooit gevraagd ‘regel jij de tandarts voor de koters’ en dan duurde het meer dan een jaar voordat er een afspraak was. Met gaatjes tot gevolg.
Kind moet fysio, besproken en ja, dat was nodig. Tenzij ik hem vraag ‘wil jij vandaag een afspraak inplannen’ gebeurt het gewoon níet. En dat vragen voelt nu juist alsof het allemaal van mij afhangt, ik heb het met minder belangrijke dingen weleens afgewacht en dan gebeurde het gewoon niet.
Dat zijn van die kleine dingen, het zit niet in zijn hoofd, wel in het mijne.
vrijdag 1 februari 2019 om 09:46
Meestal is het niet zo simpel, zeker niet als er medische dingen spelen, die mentaal ook nog eens het nodige vragen. Mee naar een uitwedstrijd is echt iets anders dan een ziekenhuisbezoek bijvoorbeeld.
vrijdag 1 februari 2019 om 09:57
Tja, geen vergelijkbare situatie want ik voed alleen mijn kinderen op. Elke shift is dus voor mij 
Mijn ex is (helaas) weekendvader, verder niet heel betrokken bij 'de uitvoer', zal ik maar zeggen.
Ik reageer toch omdat ik vroeger best wel een controlfreak was. Ik vind dat één van de goede dingen die het alleenstaand ouderschap me heeft gebracht is dat ik ben gaan loslaten en prioriteren. Maakt het uit wie precies wat doet en of de zolderbalken ragvrij zijn? (Even gechargeerd?) Als de kinderen maar blij, gelukkig en gezond zijn en hun dingen kunnen doen. Dat de rol van mijn ex daarin minimaal is vind ik soms wel jammer, maar maak ik verder niet groter dan het is. Het zij zo.
Ik snap wel dat je wil dat het gelijkwaardig(er) voelt, TO. Maar verlies niet uit het oog waar het echt om gaat allemaal.
Mijn ex is (helaas) weekendvader, verder niet heel betrokken bij 'de uitvoer', zal ik maar zeggen. Ik reageer toch omdat ik vroeger best wel een controlfreak was. Ik vind dat één van de goede dingen die het alleenstaand ouderschap me heeft gebracht is dat ik ben gaan loslaten en prioriteren. Maakt het uit wie precies wat doet en of de zolderbalken ragvrij zijn? (Even gechargeerd?) Als de kinderen maar blij, gelukkig en gezond zijn en hun dingen kunnen doen. Dat de rol van mijn ex daarin minimaal is vind ik soms wel jammer, maar maak ik verder niet groter dan het is. Het zij zo.
Ik snap wel dat je wil dat het gelijkwaardig(er) voelt, TO. Maar verlies niet uit het oog waar het echt om gaat allemaal.
