Overig
alle pijlers
Inbrekers betrapt, nu angst :(
vrijdag 27 maart 2009 om 17:38
Gisterenavond is er bij mij ingebroken, of tenminste, er is een flinke poging toe gedaan. Ik heb de twee inbrekers zelf betrapt waardoor ze op de vlucht zijn gegaan.
Ze zijn gelukkig niet binnen geweest, omdat ik ze op tijd in de gaten had, maar het scheelde niet veel want mijn keukenraam was al ontwricht.
Ik was al vroeg naar bed, had alles afgesloten en het was helemaal donker in huis. Ik lag boven in mijn slaapkamer nog wat te laptoppen en tv te kijken. Ineens werd er aangebeld, 3 keer achter elkaar. Daar schrok ik wel een beetje van, want wie kon dat nou zijn. Besloot het te negeren en ik heb niet open gedaan. Tien minuten later hoor ik ineens een keiharde doffe klap in mijn tuin. De hond van de buren begon meteen te blaffen. Heb toen mijn slaapkamerraam open gedaan om te kijken in mijn tuin. Zie ik daar twee gasten staan rommelen aan mijn keukenraam. Ik stond helemaal stijf van schrik!!!!
Schreeuwde meteen iets van HEY, HALLO!! Waarop ze zich doodschrokken en keihard de poort zijn uitgerend.
Dus toch iemand thuis, dat hadden ze niet verwacht.
Ik was helemaal over de zeik. Mijn dochter ook wakker want die hoorde me schreeuwen naar ze. Paniek alom, ik stond echt te trillen op mijn benen. Was alleen met mijn kinderen! Heb geprobeerd rustig te blijven, maar dat lukt pas na een half uur ofzo.
Uiteraard de politie gebeld en die waren er binnen tien minuten. Ze hebben het heel serieus genomen. Sporen ontdekt, advies gegeven, me gerustgesteld. Vandaag is de forensische dienst langs geweest om afdrukken te nemen van de ontwrichte plekken in mijn kozijn. Er wordt buurtonderzoek gedaan. Dus wat dat betreft voel ik me wel ok.
Maar nu. Wat nu. Ik ben helemaal van de kaart eerlijk gezegd, ik heb dit nog nooit meegemaakt. Geen oog dicht gedaan vannacht, ben kapot. Ik ben van mezelf al vrij angstig thuis, alleen (zeker nu ik weer alleen woon sinds een paar maanden) Maar nu voel ik me helemaal bang en onveilig.
Daarnaast ben ik ook zó kwaad!!! Godverdegodverdegodver, hoe durven ze, die vuile, vieze, gore klootzakken!
Ik ben alleen thuis met mijn kinderen, hebben ze dit geweten? Er werd de afgelopen weken wel vaker onverklaarbaar aangebeld 's avonds. Ik heb nooit open gedaan. Zouden ze me in de gaten hebben gehouden? Vooral dít vind ik zo eng.
Nou goed, de kans is nihil dat ze nu nogmaals terugkomen, maar toch. Ik voel me beroerd.
Volgende week worden al mijn sloten vervangen, alles wordt bekeken en aangepakt. De politie zei dat ik erg slecht beveiligd was.
Wie heeft dit ook meegemaakt en hoe ging je er mee om? Hoe is je huis beveiligd, wat kan ik het beste doen?
Ze zijn gelukkig niet binnen geweest, omdat ik ze op tijd in de gaten had, maar het scheelde niet veel want mijn keukenraam was al ontwricht.
Ik was al vroeg naar bed, had alles afgesloten en het was helemaal donker in huis. Ik lag boven in mijn slaapkamer nog wat te laptoppen en tv te kijken. Ineens werd er aangebeld, 3 keer achter elkaar. Daar schrok ik wel een beetje van, want wie kon dat nou zijn. Besloot het te negeren en ik heb niet open gedaan. Tien minuten later hoor ik ineens een keiharde doffe klap in mijn tuin. De hond van de buren begon meteen te blaffen. Heb toen mijn slaapkamerraam open gedaan om te kijken in mijn tuin. Zie ik daar twee gasten staan rommelen aan mijn keukenraam. Ik stond helemaal stijf van schrik!!!!
Schreeuwde meteen iets van HEY, HALLO!! Waarop ze zich doodschrokken en keihard de poort zijn uitgerend.
Dus toch iemand thuis, dat hadden ze niet verwacht.
Ik was helemaal over de zeik. Mijn dochter ook wakker want die hoorde me schreeuwen naar ze. Paniek alom, ik stond echt te trillen op mijn benen. Was alleen met mijn kinderen! Heb geprobeerd rustig te blijven, maar dat lukt pas na een half uur ofzo.
Uiteraard de politie gebeld en die waren er binnen tien minuten. Ze hebben het heel serieus genomen. Sporen ontdekt, advies gegeven, me gerustgesteld. Vandaag is de forensische dienst langs geweest om afdrukken te nemen van de ontwrichte plekken in mijn kozijn. Er wordt buurtonderzoek gedaan. Dus wat dat betreft voel ik me wel ok.
Maar nu. Wat nu. Ik ben helemaal van de kaart eerlijk gezegd, ik heb dit nog nooit meegemaakt. Geen oog dicht gedaan vannacht, ben kapot. Ik ben van mezelf al vrij angstig thuis, alleen (zeker nu ik weer alleen woon sinds een paar maanden) Maar nu voel ik me helemaal bang en onveilig.
Daarnaast ben ik ook zó kwaad!!! Godverdegodverdegodver, hoe durven ze, die vuile, vieze, gore klootzakken!
Ik ben alleen thuis met mijn kinderen, hebben ze dit geweten? Er werd de afgelopen weken wel vaker onverklaarbaar aangebeld 's avonds. Ik heb nooit open gedaan. Zouden ze me in de gaten hebben gehouden? Vooral dít vind ik zo eng.
Nou goed, de kans is nihil dat ze nu nogmaals terugkomen, maar toch. Ik voel me beroerd.
Volgende week worden al mijn sloten vervangen, alles wordt bekeken en aangepakt. De politie zei dat ik erg slecht beveiligd was.
Wie heeft dit ook meegemaakt en hoe ging je er mee om? Hoe is je huis beveiligd, wat kan ik het beste doen?
I`ve learned so much from my mistakes.. I`m thinking of making a few more.
zondag 29 maart 2009 om 11:35
Eigenlijk zou je heel trots op je zelf moeten zijn. Je hebt de inbrekers buiten de deur gehouden, sterker je hebt ze weg gejaagd. Wie waren er nu eigenlijk bang?
Het heeft bij mij ook heel lang geduurd voor ik dat in kon zien. Werd op een nacht wakker van lawaai, dacht dat het mijn huisgenote was, stond er een vent voor mijn bed. Ik heb gevloekt en geschreeuw en hij ging er als een haas van door. Maar daarna kwam de angst, elk geluidje hield me wakker, alle sloten 10 keer controleren. Ben op het bureau geweest om hem te identifceren, maar dat maakte me alleen maar banger. Dacht dat hij wraak kwam nemen. Ik stond een keer naast hem in een winkel, hij wist natuurlijk niet wie ik was, toch schrok ik me dood. Maar eigenlijk was het gewoon een zielige junk.
Een paar jaar later werd er weer aan de deur gemorreld. Ik werd wakker en heb uit het raam geschreeuwd en weg was de inbreker. Sindsdien voel ik me beter, ik weet dat ik inbrekers weg kan veragen. Ik geloof toch dat ik me een stuk ellendiger zou voelen als alles mee genomen was en dat ze aan mijn spullen gezeten hadden.
Het heeft bij mij ook heel lang geduurd voor ik dat in kon zien. Werd op een nacht wakker van lawaai, dacht dat het mijn huisgenote was, stond er een vent voor mijn bed. Ik heb gevloekt en geschreeuw en hij ging er als een haas van door. Maar daarna kwam de angst, elk geluidje hield me wakker, alle sloten 10 keer controleren. Ben op het bureau geweest om hem te identifceren, maar dat maakte me alleen maar banger. Dacht dat hij wraak kwam nemen. Ik stond een keer naast hem in een winkel, hij wist natuurlijk niet wie ik was, toch schrok ik me dood. Maar eigenlijk was het gewoon een zielige junk.
Een paar jaar later werd er weer aan de deur gemorreld. Ik werd wakker en heb uit het raam geschreeuwd en weg was de inbreker. Sindsdien voel ik me beter, ik weet dat ik inbrekers weg kan veragen. Ik geloof toch dat ik me een stuk ellendiger zou voelen als alles mee genomen was en dat ze aan mijn spullen gezeten hadden.
zondag 29 maart 2009 om 12:10
Ik heb vannacht beter geslapen dan de nacht ervoor. Was ook echt zo doodmoe.. Heb wel 1 keer rechtop gezeten omdat ik iets hoorde in de tuin, dus weer uit het raam gekeken. Was niets natuurlijk..
Gaat goed komen, ben een stuk rustiger merk ik..
Bukowski, wat een vreselijk verhaal! Ineens een kerel naast je bed, ik zou het niet overleven denk ik. Wat naar voor je.. bah.
Gaat goed komen, ben een stuk rustiger merk ik..
Bukowski, wat een vreselijk verhaal! Ineens een kerel naast je bed, ik zou het niet overleven denk ik. Wat naar voor je.. bah.
I`ve learned so much from my mistakes.. I`m thinking of making a few more.
zondag 29 maart 2009 om 12:27
Fijn dat je je al wat rustiger voelt Vie. Raar he die angst, want eigenlijk is er niet echt iets gebeurd. Het is de angst voor wat er had kunnen gebeuren en het gevoel dat je jezelf niet kan verdedigen. Dat je je huis als een veilige plek ziet en opeens wordt dat keihard onderuit gehaald. Dat iedereen zomaar naar binnen kan komen en ik weet niet wat doen.
zondag 29 maart 2009 om 15:17
Nou, in ieder geval hebben je buren een hond die aanslaat. Nou nog vette sloten of tralies aan je deuren en ramen en de boel zo beveiligen dat er niemand meer in kan! Misschien zo'n lamp met een sensor in de tuin? Alhoewel die ook aangaan als de kat van de buren door je tuin sluipt, dus da's effe wennen. Of kiezelstenen voor de deur?
Pas als je huis goed beveiligd is zal je je weer veilig kunnen voelen.
Gelukkig zijn ze niet binnen geweest. En die komen ook echt niet meer terug, zijn net zo geschrokken als jij denk ik.
Pas als je huis goed beveiligd is zal je je weer veilig kunnen voelen.
Gelukkig zijn ze niet binnen geweest. En die komen ook echt niet meer terug, zijn net zo geschrokken als jij denk ik.
zondag 29 maart 2009 om 19:38
quote:Spinster schreef op 28 maart 2009 @ 13:46:
[...]
Het moet toch niet gekker worden. Het hele forum stikt kennelijk van de vrouwen die stervensbang zijn als ze 's avonds een keertje alleen thuis zijn. Ga daar wat aan doen ofzo.
Ik ben stomverbaasd.Spinster, dit komt misschien ook doordat ik twee mannen een paar jaar geleden heb betrapt (ik riep ga weg of zoiets) en omdat vorige maand bij mijn buren is ingebroken.
[...]
Het moet toch niet gekker worden. Het hele forum stikt kennelijk van de vrouwen die stervensbang zijn als ze 's avonds een keertje alleen thuis zijn. Ga daar wat aan doen ofzo.
Ik ben stomverbaasd.Spinster, dit komt misschien ook doordat ik twee mannen een paar jaar geleden heb betrapt (ik riep ga weg of zoiets) en omdat vorige maand bij mijn buren is ingebroken.
maandag 30 maart 2009 om 10:44
Fijn dat je al weer meer rust hebt La Vie. Kan me je angst zo goed voorstellen..zeker als je kinderen hebt.
Weet nog goed hoe bang ik was toen er bij mij was ingebroken. Dat had ik van tevoren echt niet gedacht..het gebeurt zo vaak, dus het is niet gek als je er een keer slachtoffer van wordt dacht ik altijd...
Het is wel echt zo dat je het idd niet als een persoonlijke aanval moet zien, ook al is dat heel moeilijk. Er zijn een aantal typen inbrekers, waaronder de snelle gelegenheidsinbreker (vaak junks) en de professionele inbreker. Die laatste komt met zwaar geschut en alleen als er écht iets te halen valt. Denk aan dure kunst of bij bedrijven. Dus niet bij jou (ga er even vanuit dat je geen Appel of Vermeer aan de muur hebt hangen
De junk komt alleen als het makkelijk gaat en die laat het nu dus ook wel uit z'n hoofd om bij jou langs te gaan, aangezien je goede veiligheidsmaatregelen hebt genomen.. Ik weet het, stom rationeel gebazel, maar mijn vriend heeft dit me talloze keren uitvoerig uitgelegd en uiteindelijk heeft het wel geholpen. Hij zit trouwens een beetje in die sector (juridisch), dus weet wel waar ie het over heeft.
Desondanks kan ik me je angst zó voorstellen! Ik weet het nog als de dag van gisteren dat ik mijn huis binnenkwam en de puinhoop zag.. of eigenlijk was het slechts een kamer, want ik woonde in een studentenhuis en ze zijn alleen in mijn kamer geweest. Alles lag overhoop, ze hadden in mijn mandjes lingerie gezeten (gatver) en er stonden zwarte voetstappen op 't witte tapijt. Ben daarna erg bang gweest, ook omdat ze bijv al mijn foto's hadden gezien en ik dacht dat ze me zouden herkennen op straat. Het rotte vond ik dat ze me in de gaten hadden gehouden, want het gebeurde gewoon overdag. Dus ze hebben mij en mijn huisgenootjes zien weggaan. Uiteindelijk ben ik zó boos op mezelf geworden en gezegd dat ik het die rotzakken niet gunde dat ik steeds zo bang was..!
Hoop dat je snel wat minder angstig wordt en weer wat beter kan slapen Sterkte ermee!
Weet nog goed hoe bang ik was toen er bij mij was ingebroken. Dat had ik van tevoren echt niet gedacht..het gebeurt zo vaak, dus het is niet gek als je er een keer slachtoffer van wordt dacht ik altijd...
Het is wel echt zo dat je het idd niet als een persoonlijke aanval moet zien, ook al is dat heel moeilijk. Er zijn een aantal typen inbrekers, waaronder de snelle gelegenheidsinbreker (vaak junks) en de professionele inbreker. Die laatste komt met zwaar geschut en alleen als er écht iets te halen valt. Denk aan dure kunst of bij bedrijven. Dus niet bij jou (ga er even vanuit dat je geen Appel of Vermeer aan de muur hebt hangen
De junk komt alleen als het makkelijk gaat en die laat het nu dus ook wel uit z'n hoofd om bij jou langs te gaan, aangezien je goede veiligheidsmaatregelen hebt genomen.. Ik weet het, stom rationeel gebazel, maar mijn vriend heeft dit me talloze keren uitvoerig uitgelegd en uiteindelijk heeft het wel geholpen. Hij zit trouwens een beetje in die sector (juridisch), dus weet wel waar ie het over heeft. Desondanks kan ik me je angst zó voorstellen! Ik weet het nog als de dag van gisteren dat ik mijn huis binnenkwam en de puinhoop zag.. of eigenlijk was het slechts een kamer, want ik woonde in een studentenhuis en ze zijn alleen in mijn kamer geweest. Alles lag overhoop, ze hadden in mijn mandjes lingerie gezeten (gatver) en er stonden zwarte voetstappen op 't witte tapijt. Ben daarna erg bang gweest, ook omdat ze bijv al mijn foto's hadden gezien en ik dacht dat ze me zouden herkennen op straat. Het rotte vond ik dat ze me in de gaten hadden gehouden, want het gebeurde gewoon overdag. Dus ze hebben mij en mijn huisgenootjes zien weggaan. Uiteindelijk ben ik zó boos op mezelf geworden en gezegd dat ik het die rotzakken niet gunde dat ik steeds zo bang was..!
Hoop dat je snel wat minder angstig wordt en weer wat beter kan slapen
Sterkte ermee!
donderdag 2 april 2009 om 11:12
Bedankt voor de interesse, lief van je Marije.
Het gaat wel. Niet zo heel erg goed eigenlijk, maar dat heeft ook met andere zaken te maken, dus tja. Slapen gaat nog steeds niet optimaal, ben dus echt erg moe. Collega's maken grappen dat de wallen op mijn kin hangen enzo
Ik ben inmiddels trouwens zelf opgebeld door Slachtofferhulp, maar heb na het gesprek besloten het nog heel even aan te kijken. Zit er niet op te wachten dat er iemand bij me thuis komt, op de bank zitten, koffie drinken en dan praten. Geen zin in, wil het niet groter maken dan het is. En daarnaast, overdag voel ik geen angst. Dus dan zit je daar dan met zo'n vrijwillger..neh, niets voor mij. Ze bellen over twee weken nog eens hoe het gaat. Vind ik prima zo.
Nog wel contact gehad met buren, er schijnt 3 maanden geleden ook te zijn ingebroken een paar huizen verder op. Dus blijkbaar leeft het in onze straat.
Het houdt me verder niet meer zo heel erg bezig hoor, alleen 's avonds als het donker is.
Nu wordt het weer heerlijk weer, iedereen is in de tuin bezig, alle deuren staan lekker open, veel huiselijke geluiden, etc. Dus dat is sowieso een fijn en veilig gevoel.
Het gaat wel. Niet zo heel erg goed eigenlijk, maar dat heeft ook met andere zaken te maken, dus tja. Slapen gaat nog steeds niet optimaal, ben dus echt erg moe. Collega's maken grappen dat de wallen op mijn kin hangen enzo
Ik ben inmiddels trouwens zelf opgebeld door Slachtofferhulp, maar heb na het gesprek besloten het nog heel even aan te kijken. Zit er niet op te wachten dat er iemand bij me thuis komt, op de bank zitten, koffie drinken en dan praten. Geen zin in, wil het niet groter maken dan het is. En daarnaast, overdag voel ik geen angst. Dus dan zit je daar dan met zo'n vrijwillger..neh, niets voor mij. Ze bellen over twee weken nog eens hoe het gaat. Vind ik prima zo.
Nog wel contact gehad met buren, er schijnt 3 maanden geleden ook te zijn ingebroken een paar huizen verder op. Dus blijkbaar leeft het in onze straat.
Het houdt me verder niet meer zo heel erg bezig hoor, alleen 's avonds als het donker is.
Nu wordt het weer heerlijk weer, iedereen is in de tuin bezig, alle deuren staan lekker open, veel huiselijke geluiden, etc. Dus dat is sowieso een fijn en veilig gevoel.
I`ve learned so much from my mistakes.. I`m thinking of making a few more.
donderdag 2 april 2009 om 13:31
Lekkere weer scheelt he! Iedereen is dan meer buiten en dan neemt de sociale controle ook wat meer toe.
Kan me voorstellen dat je niet zit te wachten op slachtofferhulp. Denk dat alles hier ook al is gezegd en als je je ei kwijt wilt, kan het hier ook natuurlijk.
Vervelend dat er nog meer speelt, ik hoop dat het snel opgelost/beter/leuker wordt (geen idee wat van toepassing is). Gelukkig heb je als adoptiemoeder van 2 mini-leo's ook nog wat leuks in het vooruitzicht. Sterkte!
Kan me voorstellen dat je niet zit te wachten op slachtofferhulp. Denk dat alles hier ook al is gezegd en als je je ei kwijt wilt, kan het hier ook natuurlijk.
Vervelend dat er nog meer speelt, ik hoop dat het snel opgelost/beter/leuker wordt (geen idee wat van toepassing is). Gelukkig heb je als adoptiemoeder van 2 mini-leo's ook nog wat leuks in het vooruitzicht. Sterkte!
donderdag 2 april 2009 om 14:01
La vie en Rose: bedenk dat je ze toch maar gewoon 'even' zelf hebt weggejaagd!! Alleen maar door te roepen!!
Ze zijn banger voor jou dan jij voor hen...
Neemt niet weg dat ik me heel goed kan voorstellen hoe je je voelt... In mijn studentenkamer was ingebroken (alles overhoop)... hij had alleen niets meegenomen, want ja... ik had ook niets...... de kamer was op de begane grond... Mijn huisgenoot kwam zondag middag vroeg in huis en moest snel naar het toilet.. Hij hoorde toen hij op het toilet zat ook deuren dichtslaan enzo... en heeft de inbreker verjaagd (zonder m te zien) door binnen te komen.
Ik heb daarna wel een maand of wat met een staaf betonijzer onder mijn bed geslapen...
Ze zijn banger voor jou dan jij voor hen...
Neemt niet weg dat ik me heel goed kan voorstellen hoe je je voelt... In mijn studentenkamer was ingebroken (alles overhoop)... hij had alleen niets meegenomen, want ja... ik had ook niets...
... de kamer was op de begane grond... Mijn huisgenoot kwam zondag middag vroeg in huis en moest snel naar het toilet.. Hij hoorde toen hij op het toilet zat ook deuren dichtslaan enzo... en heeft de inbreker verjaagd (zonder m te zien) door binnen te komen. Ik heb daarna wel een maand of wat met een staaf betonijzer onder mijn bed geslapen...
