Relaties
alle pijlers
Beide onzeker of naïef deel 2
woensdag 1 april 2009 om 15:21
Voor de mensen die het verhaal niet kennen: ga nu ongeveer 10 maanden met een jongen om die 2 jaar jonger is en nog nooit een relatie heeft gehad. Er is nog nooit iets uitgesproken over een relatie. De laatste maanden is het gaan kriebelen en begin januari vroeg ik hoe het zat. Hij gaf aan mij heel leuk te vinden maar het nog geen naam wilde geven om geen druk op het geheel te zetten aangezien het nu zo goed gaat. Sinds toen is het alleen maar beter gegaan. We zien elkaar nu vaker dan voorheen en we zijn veel opener over onze gevoelens (we zijn beide gesloten boeken en praten niet graag over onze gevoelens). We durven nu echt tegen elkaar te zeggen dat we elkaar missen en verliefd zijn en we spreken/sms-en elkaar dagelijks. We zien elkaar altijd tijdens het uitgaan (wonen in de stad en we gaan allebei vaak uit in clubs) en zijn ook merendeel vd avond samen verliefd aan de wandel. Alleen er is nog steeds geen woord gerept over ons en dat zat me dwars. Gisteren kwam hij langs en ik wilde erover beginnen maar durfde niet. Ik heb uiteindelijk gebeld en we hebben er telefonisch over gehad (houd aub in jullie achterhoofd dat hij 23 is, nog bij mam woont en nog nooit een relatie heeft gehad.. ik ben 25 en woon ben vanaf mijn 19e al zelfstandig). Hij vertelde dat hij nooit iemand zo leuk heeft gevonden als ik. Tevens ben ik ook degene met wie hij het langst iets gehad heeft. Hij neemt mij serieus, houdt zich allang niet bezig met andere vrouwen. Maar hij durft nog niet officieel te zeggen of een naam te geven. Hij gaf 2 dingen aan: ten eerste is hij heel warrig met afspraken (vaak meegemaakt) en hij is bang dat als we het officieel maken ik het mij persoonlijk ga aantrekken als hij weer eens warrig doet met afspraken en hij me wellicht pijn doet. En tevens had hij in z’n hoofd dat hij pas als hij zelfstandig is serieus wilt worden (hij is wel actief bezig met het zoeken naar een huis).
Ik weet niet wat ik met dit aanmoet. Ik ben gek op hem en ben ook zeker tevreden met onze situatie. Ben ook heel blij dat hij eerlijk is en merk ook veranderingen en openheid. Maar ik vraag me toch af of ik soort van ben afgepoeierd? Is het niet zo dat als iemand zegt nog niet toe te zijn aan een relatie niet toe is aan een relatie met mij? Of moet ik wel enige nuance aanbrengen en beredeneren dat hij nog jong is, nog nooit een relatie heeft gehad en wellicht echt oprecht met mij is, het niet wil verpesten en zijn tijd wil nemen?
Graag jullie reactie, probeer het geheel een beetje te relativeren met behulp van jullie reacties. Bedankt!
Ik weet niet wat ik met dit aanmoet. Ik ben gek op hem en ben ook zeker tevreden met onze situatie. Ben ook heel blij dat hij eerlijk is en merk ook veranderingen en openheid. Maar ik vraag me toch af of ik soort van ben afgepoeierd? Is het niet zo dat als iemand zegt nog niet toe te zijn aan een relatie niet toe is aan een relatie met mij? Of moet ik wel enige nuance aanbrengen en beredeneren dat hij nog jong is, nog nooit een relatie heeft gehad en wellicht echt oprecht met mij is, het niet wil verpesten en zijn tijd wil nemen?
Graag jullie reactie, probeer het geheel een beetje te relativeren met behulp van jullie reacties. Bedankt!
woensdag 1 april 2009 om 16:13
Ik denk dan toch heel erg 'he's just not that into you'... Ik ken zoveel jongens van 23 en jonger die nog thuis wonen en toch heel goed een serieuze relatie kunnen volhouden.
Ik denk niet dat hij je heeft 'afgepoeierd', misschien is hij er zelf ook wel van overtuigd dat het zit zoals hij zegt. Maar ik denk toch dat als je iemand écht heel leuk vindt, dat je er dan helemaal geen moeite mee hebt om dingen een naam te geven, sterker nog, dat je dat dan juist heel graag wilt. En dat hij daar pas achter komt als hij iemand heeft gevonden waarbij hij dat gevoel opeens wel heeft.
Het spijt me om de brenger van het slechte nieuws te moeten zijn, maar ik denk echt dat het zo in elkaar zit...
Ik denk niet dat hij je heeft 'afgepoeierd', misschien is hij er zelf ook wel van overtuigd dat het zit zoals hij zegt. Maar ik denk toch dat als je iemand écht heel leuk vindt, dat je er dan helemaal geen moeite mee hebt om dingen een naam te geven, sterker nog, dat je dat dan juist heel graag wilt. En dat hij daar pas achter komt als hij iemand heeft gevonden waarbij hij dat gevoel opeens wel heeft.
Het spijt me om de brenger van het slechte nieuws te moeten zijn, maar ik denk echt dat het zo in elkaar zit...
woensdag 1 april 2009 om 17:43
Kijk, ik krijg hier een heel naar gevoel bij, namelijk dat hij jou gewoon achter de hand houdt, hij niet volledig voor jou wilt en kan gaan. In zijn redenen kan een kern van waarheid zitten, maar het lijken mij meer smoezen om zich toch maar niet aan jou te hoeven binden. Waarom dan ook zou nog niet eens moeten uitmaken. Ik zou mij eerder afvragen waarom je hier genoegen mee neemt. Je zegt wel dat je het ergens ok vindt zo, maar ik denk dat je merendeel van de tijd aan het piekeren bent en je heel onzeker voelt, want ja, 'waarom gaat hij toch niet gewoon voor mij?'. Heel begrijpelijk trouwens. Alles of niets toch?
Oja, als hij het echt niet wou verpesten bij jou, had hij jou al lang in het openbaar zijn vriendin genoemd en jou omringt met al zijn liefde. Of weet of denkt hij dat je tot in de eeuwigheid op hem blijft wachten en dit goed blijft vinden? Dat kun je zelf toch niet ok vinden.
Oja, als hij het echt niet wou verpesten bij jou, had hij jou al lang in het openbaar zijn vriendin genoemd en jou omringt met al zijn liefde. Of weet of denkt hij dat je tot in de eeuwigheid op hem blijft wachten en dit goed blijft vinden? Dat kun je zelf toch niet ok vinden.
woensdag 1 april 2009 om 17:55
Vind het ook vreemd dat er nog steeds niets is veranderd. Heb in deel 1 ook een paar keer gereageerd. Als hij eenmaal een huis heeft durft hij wel een relatie te hebben en die ook zo te noemen? Wat is in godsnaam het verschil?
Heeft hij je eerder pijn gedaan dat hij dat als argument geeft?
Dat warrig met afspraken nou ja, daar heb je nu ook al mee te maken dus dat is ook geen argument. Heeft hij dingen meegemaakt waaruit hij bindingsangst ontwikkeld kan hebben?
Als dat niet zo is zou ik er heel moeilijk begrip voor op kunnen brengen, als hij je niet wil dan is dat zijn gemis en zou ik toch echt gaan zoeken naar een jongen die wel voor me gaat! Want je voelt diep in je hart dat iemand niet 100% voor je gaat.
In zo'n relatie wordt je alleen maar onzeker en dat is niet goed voor je zelfbeeld. Helemaal niet als hij over een tijdje ineens niks meer van zich laat horen ofzo. Ten eerste, jij bent ouder, wijzer, volwassener en zelfbewuster. Hij is jong, onervaren, onvolwassen...ik bedoel wie mag nou blij zijn met wie?
Weet je, ik heb ook een relatie gehad met een jongen die niet 100% voor mij ging. Hij wilde bepaalde dingen niet met mij delen, ik kon zijn vrienden amper. Eigenlijk had hij twee levens, een met met mij en een zonder mij. Achteraf was hij zonder mij niet zo'n lieverdje en waarschijnlijk ging hij ook lekker vreemd.
Maar goed, ik pikte alles en was erg naïef en praatte alles van hem goed.. Uiteindelijk maakte hij het uit (na 2 jaar) en mijn ouders zeiden toen ook dat ze hem niet zo leuk vonden. Ze zeiden, als een jongen echt van je houdt is hij trots op je en wil hij zoveel mogelijk van zijn leven met jou delen! Dan houdt hij je niet verborgen.
Ben je wel al bij hem thuis geweest? Zijn ouders/ familie/ vrienden ontmoet? Zo ja wat denken zijn ouders ervan?
Heeft hij je eerder pijn gedaan dat hij dat als argument geeft?
Dat warrig met afspraken nou ja, daar heb je nu ook al mee te maken dus dat is ook geen argument. Heeft hij dingen meegemaakt waaruit hij bindingsangst ontwikkeld kan hebben?
Als dat niet zo is zou ik er heel moeilijk begrip voor op kunnen brengen, als hij je niet wil dan is dat zijn gemis en zou ik toch echt gaan zoeken naar een jongen die wel voor me gaat! Want je voelt diep in je hart dat iemand niet 100% voor je gaat.
In zo'n relatie wordt je alleen maar onzeker en dat is niet goed voor je zelfbeeld. Helemaal niet als hij over een tijdje ineens niks meer van zich laat horen ofzo. Ten eerste, jij bent ouder, wijzer, volwassener en zelfbewuster. Hij is jong, onervaren, onvolwassen...ik bedoel wie mag nou blij zijn met wie?
Weet je, ik heb ook een relatie gehad met een jongen die niet 100% voor mij ging. Hij wilde bepaalde dingen niet met mij delen, ik kon zijn vrienden amper. Eigenlijk had hij twee levens, een met met mij en een zonder mij. Achteraf was hij zonder mij niet zo'n lieverdje en waarschijnlijk ging hij ook lekker vreemd.
Maar goed, ik pikte alles en was erg naïef en praatte alles van hem goed.. Uiteindelijk maakte hij het uit (na 2 jaar) en mijn ouders zeiden toen ook dat ze hem niet zo leuk vonden. Ze zeiden, als een jongen echt van je houdt is hij trots op je en wil hij zoveel mogelijk van zijn leven met jou delen! Dan houdt hij je niet verborgen.
Ben je wel al bij hem thuis geweest? Zijn ouders/ familie/ vrienden ontmoet? Zo ja wat denken zijn ouders ervan?
woensdag 1 april 2009 om 20:15
quote:Vriendinne schreef op 01 april 2009 @ 15:21:
Gisteren kwam hij langs en ik wilde erover beginnen maar durfde niet. Ik heb uiteindelijk gebeld en we hebben er telefonisch over gehad (houd aub in jullie achterhoofd dat hij 23 is, nog bij mam woont en nog nooit een relatie heeft gehad.. ik ben 25 en woon ben vanaf mijn 19e al zelfstandig). Hij vertelde dat hij nooit iemand zo leuk heeft gevonden als ik. Tevens ben ik ook degene met wie hij het langst iets gehad heeft. Hij neemt mij serieus, houdt zich allang niet bezig met andere vrouwen. Maar hij durft nog niet officieel te zeggen of een naam te geven. Dit is een duidelijk teken! Jullie zijn al zo lang 'bezig' als hij het nu nog niet durft, durft hij het over een jaar nog niet. Hij gaf 2 dingen aan: ten eerste is hij heel warrig met afspraken (vaak meegemaakt) en hij is bang dat als we het officieel maken ik het mij persoonlijk ga aantrekken als hij weer eens warrig doet met afspraken en hij me wellicht pijn doet. Hij dekt zich nu al in voor schofterig gedrag van zijn kant dus. Wil jij zo behandeld worden? En tevens had hij in z’n hoofd dat hij pas als hij zelfstandig is serieus wilt worden (hij is wel actief bezig met het zoeken naar een huis). Waarom kan dat nu niet dan? Er zijn toch genoeg mannen die een vriendin hebben die ze ook 'vriendin' noemen terwijl ze nog bij hun ouders wonen. Hij zet je nu namelijk in de wacht.
Ik weet niet wat ik met dit aanmoet. Ik ben gek op hem en ben ook zeker tevreden met onze situatie. Dat geloof ik niet helemaal, als je tevreden was, had je dit topic niet geopend.. Ben ook heel blij dat hij eerlijk is en merk ook veranderingen en openheid. Maar ik vraag me toch af of ik soort van ben afgepoeierd? Is het niet zo dat als iemand zegt nog niet toe te zijn aan een relatie niet toe is aan een relatie met mij? Ja. Of moet ik wel enige nuance aanbrengen en beredeneren dat hij nog jong is, nog nooit een relatie heeft gehad en wellicht echt oprecht met mij is, het niet wil verpesten en zijn tijd wil nemen? Jij praat zijn gedrag op allerlei manieren goed. Dat is niet erg, als jij er tevreden mee bent. Maar ik krijg eerlijk gezegd het gevoel dat je er niet tevreden mee bent. En dan vind ik dat je het moet afkappen, want ook als hij een eigen huis etc heeft, zal hij zich niet echt gaan binden aan jou. Helaas.
Gisteren kwam hij langs en ik wilde erover beginnen maar durfde niet. Ik heb uiteindelijk gebeld en we hebben er telefonisch over gehad (houd aub in jullie achterhoofd dat hij 23 is, nog bij mam woont en nog nooit een relatie heeft gehad.. ik ben 25 en woon ben vanaf mijn 19e al zelfstandig). Hij vertelde dat hij nooit iemand zo leuk heeft gevonden als ik. Tevens ben ik ook degene met wie hij het langst iets gehad heeft. Hij neemt mij serieus, houdt zich allang niet bezig met andere vrouwen. Maar hij durft nog niet officieel te zeggen of een naam te geven. Dit is een duidelijk teken! Jullie zijn al zo lang 'bezig' als hij het nu nog niet durft, durft hij het over een jaar nog niet. Hij gaf 2 dingen aan: ten eerste is hij heel warrig met afspraken (vaak meegemaakt) en hij is bang dat als we het officieel maken ik het mij persoonlijk ga aantrekken als hij weer eens warrig doet met afspraken en hij me wellicht pijn doet. Hij dekt zich nu al in voor schofterig gedrag van zijn kant dus. Wil jij zo behandeld worden? En tevens had hij in z’n hoofd dat hij pas als hij zelfstandig is serieus wilt worden (hij is wel actief bezig met het zoeken naar een huis). Waarom kan dat nu niet dan? Er zijn toch genoeg mannen die een vriendin hebben die ze ook 'vriendin' noemen terwijl ze nog bij hun ouders wonen. Hij zet je nu namelijk in de wacht.
Ik weet niet wat ik met dit aanmoet. Ik ben gek op hem en ben ook zeker tevreden met onze situatie. Dat geloof ik niet helemaal, als je tevreden was, had je dit topic niet geopend.. Ben ook heel blij dat hij eerlijk is en merk ook veranderingen en openheid. Maar ik vraag me toch af of ik soort van ben afgepoeierd? Is het niet zo dat als iemand zegt nog niet toe te zijn aan een relatie niet toe is aan een relatie met mij? Ja. Of moet ik wel enige nuance aanbrengen en beredeneren dat hij nog jong is, nog nooit een relatie heeft gehad en wellicht echt oprecht met mij is, het niet wil verpesten en zijn tijd wil nemen? Jij praat zijn gedrag op allerlei manieren goed. Dat is niet erg, als jij er tevreden mee bent. Maar ik krijg eerlijk gezegd het gevoel dat je er niet tevreden mee bent. En dan vind ik dat je het moet afkappen, want ook als hij een eigen huis etc heeft, zal hij zich niet echt gaan binden aan jou. Helaas.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
donderdag 2 april 2009 om 11:04
Waarom doen mannen af en toe zo moeilijk!!
Maar hij is ook verliefd? Hij vindt je ook leuk? Maar dan NET niet het stapje zetten richting een relatie...?
Erg frustrerend lijkt me, en ik spreek helaas uit ervaring...
Denk niet dat hij volledig voor je wil gaan, ik sluit me aan bij de berichtjes van de anderen.
Maar hij is ook verliefd? Hij vindt je ook leuk? Maar dan NET niet het stapje zetten richting een relatie...?
Erg frustrerend lijkt me, en ik spreek helaas uit ervaring...
Denk niet dat hij volledig voor je wil gaan, ik sluit me aan bij de berichtjes van de anderen.
donderdag 2 april 2009 om 17:32
Bedankt voor de reacties allemaal!
Mellie001 Ik heb het hierboven misschien niet goed verwoord maar hij heeft zich wel daadwerkelijk aan mij verbonden. We hebben duidelijke afspraken gemaakt dat hij zich niet met andere vrouwen bezighoudt (daten, sms-en, zoenen etc.) en ik mag dat ook niet. Hij heeft ook gezegd dat we serieus met elkaar zijn en ook samen naar iets toe werken. Alleen is hij er nog niet klaar voor om de stap te zetten om mijn familie te ontmoeten en mij aan z’n moeder + zus voor te stellen. Ik zie hem heel regelmatig (zowel binnen als buiten) en dan gaan we ook als een stelletje met elkaar om. Met zijn vrienden erbij en/of mijn vrienden erbij gaan we ook zo met elkaar om. Maar ook dit heeft tijd gekost (bijna een half jaar!). Moet ik hem wederom de tijd geven hier naar toe te komen of blijf je van mening dat hij mij achter de hand houdt?
Mellie001 Ik heb het hierboven misschien niet goed verwoord maar hij heeft zich wel daadwerkelijk aan mij verbonden. We hebben duidelijke afspraken gemaakt dat hij zich niet met andere vrouwen bezighoudt (daten, sms-en, zoenen etc.) en ik mag dat ook niet. Hij heeft ook gezegd dat we serieus met elkaar zijn en ook samen naar iets toe werken. Alleen is hij er nog niet klaar voor om de stap te zetten om mijn familie te ontmoeten en mij aan z’n moeder + zus voor te stellen. Ik zie hem heel regelmatig (zowel binnen als buiten) en dan gaan we ook als een stelletje met elkaar om. Met zijn vrienden erbij en/of mijn vrienden erbij gaan we ook zo met elkaar om. Maar ook dit heeft tijd gekost (bijna een half jaar!). Moet ik hem wederom de tijd geven hier naar toe te komen of blijf je van mening dat hij mij achter de hand houdt?
donderdag 2 april 2009 om 17:47
Curlygurly en Evyblissy: Hij heeft mij wel een paar dingen verteld waar ik wel zou kunnen concluderen dat hij angst zou kunnen hebben (iets in z’n jeugd en ook dat hij het een paar keer geprobeerd heeft met vrouwen maar die hem helemaal gingen claimen en dat hij er na een paar maanden genoeg van had). Hij gaat voor me en ik voel dat ook heel sterk met bepaalde dingen die hij doet en zegt maar hij wilt nog niet de stap zetten om bv. families te ontmoeten en bij hem thuis komen om moeder en/of zus te ontmoeten. Ik heb zijn vrienden ontmoet en die kennen mij ook. En hij houdt me ook niet verborgen, zoals ik al aangaf, in het openbaar gaan we als een stelletje om en zijn vrienden kennen mij. Alleen die vervolgstap wat je relatie net iets serieuzer maakt kan hij nog niet zetten. Moet ik hem tijd geven of is het echt afkappen?
En ik heb zelf 1 echte relatie hiervoor gehad en die jongen claimde mij ook helemaal na een paar maanden. Op een gegeven moment bestond mijn leven alleen maar uit hem, familie en werk (dit is uiteraard mijn eigen schuld maar ik laat mij heel makkelijk meeslepen in een relatie). Ik ben tevreden met de situatie omdat ik niet helemaal opgeslokt wordt door hem. Ik zie hem ongeveer 2 keer per week en ernaast genoeg tijd voor familie, sporten, vriendinnen, werk, uitgaan, hobbies etc. Hij heeft ook een actief sociaal leven maar ik heb deze topic geopend omdat ik graag meningen/ervaringen wilde horen van vrouwen die wellicht ook weleens in een situatie hebben gezeten waarin de man heel erg gesloten is. Tevens meningen horen of ik hem de tijd moet geven of niet? Het heeft ten slotte ook even geduurd voordat hij me toeliet in zijn hart.
En ik heb zelf 1 echte relatie hiervoor gehad en die jongen claimde mij ook helemaal na een paar maanden. Op een gegeven moment bestond mijn leven alleen maar uit hem, familie en werk (dit is uiteraard mijn eigen schuld maar ik laat mij heel makkelijk meeslepen in een relatie). Ik ben tevreden met de situatie omdat ik niet helemaal opgeslokt wordt door hem. Ik zie hem ongeveer 2 keer per week en ernaast genoeg tijd voor familie, sporten, vriendinnen, werk, uitgaan, hobbies etc. Hij heeft ook een actief sociaal leven maar ik heb deze topic geopend omdat ik graag meningen/ervaringen wilde horen van vrouwen die wellicht ook weleens in een situatie hebben gezeten waarin de man heel erg gesloten is. Tevens meningen horen of ik hem de tijd moet geven of niet? Het heeft ten slotte ook even geduurd voordat hij me toeliet in zijn hart.
donderdag 2 april 2009 om 18:31
Jij bent de enige die weet of je hem tijd moet geven. Of je hem die tijd wil geven is de juiste vraag.
Je zegt dat je tevreden bent over hoe het gaat, maar uit je posts spreekt enorm veel onzekerheid. Je laat het van hém afhangen hoe het verloopt.
Je durft na 10 maanden niet eens te praten met hem over dit onderwerp terwijl het je wel dwars zit. Jullie hebben dus alleen een "zolang het leuk is en alleen de lusten relatie"? Ik denk dat je gevoel je iets probeert te vertellen en dat je daar naar moet luisteren.
Je zegt dat je tevreden bent over hoe het gaat, maar uit je posts spreekt enorm veel onzekerheid. Je laat het van hém afhangen hoe het verloopt.
Je durft na 10 maanden niet eens te praten met hem over dit onderwerp terwijl het je wel dwars zit. Jullie hebben dus alleen een "zolang het leuk is en alleen de lusten relatie"? Ik denk dat je gevoel je iets probeert te vertellen en dat je daar naar moet luisteren.
donderdag 2 april 2009 om 19:08
Eens met Madhe, 10 maanden is wel lang hoor!
Als hij dan nog niet kan kiezen is het jammer. Als hij echt bindingsangst zou hebben en dat zou hem tegenhouden kan hij het er daar ook met jou over hebben en eventueel daar wat aan gaan doen. Dan heeft hij alles ervoor over om met jou te gaan. Maar nu lijkt het verdacht veel op alleen de leuke dingen!
Bedoel dat gedrag van hem komt gerust vaker voor de eerste twee maanden hooguit, daarna maak je een beslissing, stoppen of doorgaan, niet aan het lijntje houden.
Als hij dan nog niet kan kiezen is het jammer. Als hij echt bindingsangst zou hebben en dat zou hem tegenhouden kan hij het er daar ook met jou over hebben en eventueel daar wat aan gaan doen. Dan heeft hij alles ervoor over om met jou te gaan. Maar nu lijkt het verdacht veel op alleen de leuke dingen!
Bedoel dat gedrag van hem komt gerust vaker voor de eerste twee maanden hooguit, daarna maak je een beslissing, stoppen of doorgaan, niet aan het lijntje houden.
vrijdag 3 april 2009 om 12:18
Dat klopt Madhe, mijn gevoel probeert mij inderdaad iets te zeggen, maar het is ook een dubbel gevoel. Aan de ene kant wil ik hem graag de tijd geven omdat ik weet dat hij dat nodig heeft maar aan de andere kant weet ik niet of ik geduld weer kan opbrengen. Het gevoel veranderd regelmatig. Ik kan tevreden zijn met de situatie maar mij alsnog onzeker voelen..
En curlygurly.. wat bedoel je eigenlijk met: als hij nog niet kan kiezen?
En curlygurly.. wat bedoel je eigenlijk met: als hij nog niet kan kiezen?
vrijdag 3 april 2009 om 15:35
Hij gaat niet voor je Vriendinne, ik denk dat curlygurly dat bedoelt.
En je negeert je gevoel omdat je misschien wel genoeg geduld hebt(wat niet een gevoel, maar een verstandelijk besluit is)? Hoelang wil je zo doorgaan dan? 10 jaar? 20 jaar?
Want als hij niet voor je kiest kun je wachten tot je een ons weegt, maar dan zit het er gewoon niet in. Negeer je gevoel eens niet.
En je negeert je gevoel omdat je misschien wel genoeg geduld hebt(wat niet een gevoel, maar een verstandelijk besluit is)? Hoelang wil je zo doorgaan dan? 10 jaar? 20 jaar?
Want als hij niet voor je kiest kun je wachten tot je een ons weegt, maar dan zit het er gewoon niet in. Negeer je gevoel eens niet.
